Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme. Bibliographic criteria: none (Omnes textus textus) Search criteria: christo Quod quaesisti inventum est in 1679 locis.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Omnes locos inventos monstra (Paululum expectandum est dum data mittantur)
Loci 401-500:401. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_618 | Paragraph | SubSect | Section] audiuit, sensit tonitrua, lampades conspexit et quatuor animalia Deum laudantia et uigintiquatuor seniores, honorem officiumque deferentes sedenti in throno. Vidit sanctam ciuitatem Hierusalem tanquam sponsam ornatam uiro suo Christo. In qua neque luctus neque clamor neque dolor neque mors erat, sed gaudium, pax, quies uitaque sempiterna. Cuius muri ex lapide precioso, ipsa aurum mundum, templum eius Deus omnipotens et Agnus.
402. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_620 | Paragraph | SubSect | Section] oculus non uidere potest, cogitemus. Andreas quoque apostolus, cum in crucem Egeę proconsulis iussu actus esset, deliberantibus turbis, ut ipsum per uim irruentes erriperent, non acquieuit, dissolui cupiens et esse cum Christo. Cum igitur iam biduum de cruce ad illos uerba fecisset, uitę ęternę promissis omnes errigens, si religionem a se prędicatam constanter tenuissent, postremo animam Deo commendans, luce de cęlo lapsa circumfulsus
403. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_623 | Paragraph | SubSect | Section] uerę felicitatis requieuisse, de quibus dictum est: Exultabunt sancti in gloria, lętabuntur in cubilibus suis. Erasmo episcopo, martyri, post ingentia pro Christo fortiter tolerata supplicia uisi sunt sancti apostoli et prophetę coronam sibi de cęlo afferre. Qua uisione delectatus orauit uitę huius finem eoque impetrato spiritum exalauit. Nunc itaque martyrii gloria coronatus
404. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_624 | Paragraph | SubSect | Section] in uisu apparens figuram stellę fulgentis prę se tulit. Nam etsi alii quoque sancti stellis comparentur, stella tamen a stella differt in claritate; sic et ipse in glorię dono. Nec mirum, si illic proximus accedit Christo, qui hic stigmata portauit Christi. Martini episcopi uultus, cum obisset, splendidus apparuit, ut non mori eum, sed ad immortalitatem transire fidem cuiuis faceret. Angelici pręterea cantus circa ipsum auditi. Eadem
405. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_626 | Paragraph | SubSect | Section] significare uoluit nisi animas eorum apud se habitare, de quorum sepulturis tanta procederet virtus? Monachus quidam, cum mortem obiisset, a Mutio abbate interrogatus, uelletne ad uitam, quam reliquerat, redire, se cum Christo esse malle respondit nec amplius locutus est. Cum Christo igitur beatorum animę sunt, non cum sopore, quo uerius illi dormiunt, qui beatitudinem earum ad diem Iudicii differri somniant.
406. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_626 | Paragraph | SubSect | Section] de quorum sepulturis tanta procederet virtus? Monachus quidam, cum mortem obiisset, a Mutio abbate interrogatus, uelletne ad uitam, quam reliquerat, redire, se cum Christo esse malle respondit nec amplius locutus est. Cum Christo igitur beatorum animę sunt, non cum sopore, quo uerius illi dormiunt, qui beatitudinem earum ad diem Iudicii differri somniant. Alexio Romę defuncto uox cęlestis insonuit: »Quęrite uirum, qui oret pro
407. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_630 | Paragraph | SubSect | Section] Quam rem ille impensius consyderans, cum prius Christianorum religionem irrideret, sequi coepit, ita ut gratanter et ipse iugulum gladio submitteret, nihil iam ambiguus de beatitudine adipiscenda, quam tali argumento in Christo tantum esse didicerat. Pręferens igitur huius uitę uoluptatibus cęlestes rosas ultro martyrium adiit et illarum odore decoreque captus mori optauit. Eulalię uirginis post multa tormenta capite cęsę anima sub
408. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_631 | Paragraph | SubSect | Section] uirginum comitatu, aureis armillis candiduloque amictu multum fulgens et agnum niue albiorem dextera baiulans. Tum represso parumper gradu parentes ipsos dulciter admonuit, ne se uelut mortuam flerent, sed potius cum Christo beate uiuenti congratularentur. »A sanctarum — inquit — uirginum, quas uidetis, recepta collegio ei in cęlo iuncta sum, quem in terra posita toto corde dilexi.« Merito igitur non solum martyrii eius diem festum
409. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_631 | Paragraph | SubSect | Section] illa redolebant, ut illi repente contempto simulacrorum cultu Christum sequerentur, qui sibi seruientes talibus iam impertiret donis. Indeque coronari cupientes libenter ad martyrium perrexere. Ipsa quoque nullis auerti a Christo suppliciis potuit, quoniam certa erat eius consortio se in cęlo usuram, cuius angelos uidere meruerat in terra. Catharinam uirginem, cum post tormenta capite truncanda esset, orantem uox de
410. Bunic, JakovCaluus,... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph | Section] homunculus hic libentius bona suscipit, quam mala, lucem, quam tenebras, laudem quam contumeliam, licet medius inter utraque uersetur. Quum tamen (quod saepe fit) contigerit eum premi contrariis, aequo animo sustinet. Quidni pro Christo? pro quo sane grauia saepe et difficilia multa pertulit. Laudes itaque tuas quas ueras existimat gratio reponit animo, Nam deo nihil aliud laudibus est accaeptius. Vt pote o bonos omneis ideo secum facit unum,
411. Marulic, Marko. Reuerendo in Christo presbitero... [Paragraph | Section]
Sed quid illa ad nostrorum charitatem? Esto ardenter, fideliter, constanter amarint, sed
quousque quęso? Non ultra certe, nisi quoad uixerunt, quod perbreue fuit. Cita mors dissidium
attulit ad inferna descendentibus, ubi nullus amor, sed sempiternus horror habitat. At uero in
Christo credentium pia charitas etiam post uitę huius exitum continenter perseuerat, nunquam
desinit, nunquam finitur. Tunc maxime amare incipimus, cum ex hoc terrarum orbe, in quo
peregrini sumus et aduenę, ad cęlestem patriam transmigramus. Spes, fides, charitas, tria hęc,
Porro inde egressus non socordiae neque ignaviae animum dedisti, sed ne bonum otium inerti desidia [...] primum reverendissimi domini Thomae cardinalis Strigoniensis ac patriarchae Constantinopolitani 6 etc. aulam es secutus, succedente deinde tempore in obsequia reverendissimi in Christo
22 claritudinis correxi ex: claritudine
The multitude of expressions denoting age, which show that Brodarics got to Italy at a very early age, provide the strongest proofs that his date of birth should be put around 1480 instead of 1470–71. More on
sed uiuo et tota Latina
Idem ad Dardanum exponens terram promissionis iuxta anagogen, sic in
calce epistolę ait: Hęc tibi, uir eloquentissime, iam duplicis
pręfecturę honore transacto, nunc in Christo honoratior tumultuaria
et breui lucubratione dictaui, ne uiderer omnino reticere. Eodem
enim tempore, immo eodem mihi die, et litterę tuę redditę sunt et
meę expetitę, ut aut tacendum
Vtinam , inquit, ob Domini mei nomen atque
iustitiam, cuncta gentilium turba me persequatur et tribulet!
Vtinam in opprobrium meum stolidus hic mundus exurgat, tantum ut
ego merear a Christo laudari, et suę pollicitationis sperare
mercedem!
Quanto autem intimi cordis desyderio eremum affectarit, epistola ad
Theodorum abbatem reliquosque in deserto
feliciter susceptus cui tam fideliter seruiuit. Per dies multos eodem
loci ubi iacuerat odor suauissimus fragrauit.
Ipsa transitus eius hora Cyrillus episcopus in spiritu raptus uidit
sanctam illam animam Christo et Angelis comitatam ferri ad cęlum, cumque
tacitus miraretur et stuperet quid hoc esset, audiuit animam esse
Hieronymi pręsbiteri modo uita defuncti; proinde ire Bethleem maturaret
et quę uiderat
istud euenisset. Sed interim multa a Cyrillo priuatim interrogati
reuelarunt, quotidie tamen ubertim flentes ex eorum recordatione quae
uiderant in inferno.
Sabinianus heresiarcha duas in Christo uoluntates ita fuisse asserebat
ut pleraque perficere nequiuerit quę uoluerit. Idque persuadere alijs
uolens opusculum nomine Hieronymi confecerat, quo illum quoque ita
quondam sensisse probaret. Eam
Vesper
Homo
nescius cui de tribus tam uarie sentientibus crederet, postquam rogando singularum nomina
didicit, prudenter profecto soli Veritati fidem adhibendam esse iudicauit. Igitur iter
ingressus eo, quo uolebat, peruenit.
Haec parabola fidei est. Qui Christo credunt, non errant, quia Christus ueritas est.
Dubitare autem philosophorum est, qui nihil certi affirmant. Contraria uero sentire gentilium
fuit, non unum deum sed plurimos confitentium atque colentium. Solus itaque recti uiam tenet
qui ueritati, quae Christus est,
insaniam!--- nihil horum egit, quae proposuerat. Atque eodem
ocio, quo talia tractabat, inutiliter consenuit. Neque peculium suum, ut promittere solebat,
auxit, sed
ingerunt aspectibus feminarum. Illis arridere, cum illis
confabulari, illas tangere Aethneis ignibus proximare est. Tunc si licentior intercesserit
familiaritas, libidinis incendiis conflagrabit sanctioris propositi pudor, et turpi seruire
incipient luxuriae, qui ante seruierant Christo. Qui uero a mulierum consuetudine, quantum
potest, procul se fecerit et non minus eis quam Siculis illis ardoribus accedere ueritus
fuerit, semper cauens periculum, quod multos perdidit, hic demum animi corporisque
integritatem, quam Deo uouit, laetus offeret et angelorum
Patris prae se ferens, innumeris
angelorum comitatus choris agminibusque sanctorum, uiuos ac mortuos
diiudicaturus. Mox ad uocem archangeli tubaeque caelestis clangorem
resurgent mortui, ad iudicium uenient; nihil erit occultum, quod non
sciatur, neque absconditum, quod non reueletur. Separabuntur Christo
ita iubente oues ab haedis, iusti ab iniustis. O, quantus occupabit
damnatorum corda moeror, quantos attollent eiulatus! Quam miserabilis
lamentantium audietur uox, cum uiderint alios ascendere cum Christo ad
caelestem regnum et se depelli in interiora terrae, in abyssum
nihil erit occultum, quod non
sciatur, neque absconditum, quod non reueletur. Separabuntur Christo
ita iubente oues ab haedis, iusti ab iniustis. O, quantus occupabit
damnatorum corda moeror, quantos attollent eiulatus! Quam miserabilis
lamentantium audietur uox, cum uiderint alios ascendere cum Christo ad
caelestem regnum et se depelli in interiora terrae, in abyssum
horribilium poenarum calamitatisque sempiternae, alios
cum angelis gloriam in excelsis Deo canentibus ferri in paradisum
De reparatione lapsi c. 22
Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23
Quod oportet nos conformari Christo c. 24
De consortio fugiendo c. 25
De consortio habendo c. 26
De paupertate colenda c. 27
illic typus et umbrę,
hic ueritas et umbrarum caliginem dissipans desiderata lux.
Illic pręterea per seruos suos nobis locutus est Deus:
hic per filium.
et tunc quidem in Adam mortui eramus,
nunc uiuimus in Christo.
Explicata tandem rerum: quas aggredimur, propositione:
inscriptionis-que ratione ostensa |
reliquum est: ut Spiritu Sancto aspirante uela pandamus:
et ab ipsa, quam Deo debemus fide: illo beneiuuante institutum opus auspicemur.
,
multo minus aliis non ita magnis credere poterant.
Maius est enim semet a morte reuocare ad uitam quam alios,
et ad uitam incorruptibilem atque immortalem |
quam ad corruptibilem et mortalem.
Non est ergo eis datum signum efficacius ad credendum Christo |
quam ipsa resurrectio Christi.
quam tamen subornatis per largitionem custodibus denegare conati sunt.
Eorum perfidiam imitantur,
qui miracula ipsi cernere quęrunt |
et de illis quę in Euangelio recensentur dubitant.
fidei glutino corporis huius membra ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
Nihil enim (ut Apostolus ait) ad perfectum adduxit Lex.
ideo dicitur:
fauo mellis Domino a mortuis
resurgenti offertur.
Vnde et Apostolus clamat dicens:
Dei audit.
propterea uos non auditis, quia ex Deo non estis.
Hi ergo et surdi sunt et muti,
cum nec aures accomodent Ecclesię doctoribus |
ec quicquam tale aliquando loquantur.
Qui nisi conuersi postremo sese offerant Christo,
ita ut ipse digito tangat eorum aurem | et saliua palatum,
nunquam sanitatem consequentur .
semper ad ea quę salutis sunt, surdi et muti erunt.
atque ut ita etiam ad malum sicut
proni efficiuntur.
cum-que alternis moribus agitetur |
et nunc igne charitatis incalescat nunc aqua malicię frigeat,
promptius tamen ad id quod malum est rapitur | et ad peccata declinat.
Quam autem difficulter ne in scelere perseueret effici queat disce.
Lunaticum hunc apostoli curare non poterant;
a Christo sanatus est.
qui ipsis mirantibus, quare sibi id non licuerit,
dixit | hoc demoniorum genus non posse eiici |
nisi per orationem et ieiunium.
ostendens grauissimam quidem esse animi ęgritudinem inconstantiam.
Hanc
pro multis.
Pręstantis autem ac strenui animi est |
dominandi cupidinem, quę sępe robustissimos uicit, superare.
ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere |
atque in omnibus cum Christo humiliari.
Quid enim esse potest maius Christo?
qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit,
ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius |
et formam serui assumere, cum esset omnium dominus.
Pręstantis autem ac strenui animi est |
dominandi cupidinem, quę sępe robustissimos uicit, superare.
ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere |
atque in omnibus cum Christo humiliari.
Quid enim esse potest maius Christo?
qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit,
ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius |
et formam serui assumere, cum esset omnium dominus.
Verum esse quod dicimus nostrę quoque ętatis exempla probant.
Vidimus non paucos ex Christianis transisse ad Machumetanos |
et pręfecturę sibi collatę honore illectos |
eorum ritus leges-que subisse |
maluisse-que sine Christo |
quam sine potestate uiuere.
Cęterum ne illi quidem,
quanuis cum fidelibus censeantur,
uirtutum suarum fructum aliquem referre poterunt,
qui in his non ad laudem Dei,
sed ad plebis plausum exercentur.
Humilitatem
est qui uellet,
nisi idem per separationem istam ad ęternam beatitudinem se transiturum speraret.
Paulus Apostolus nunquam dixisset:
Cupio dissolui,
nisi cupitę dissolutionis causa potior subesset |
quam in corpore uiuere.
quam ipse ostendit continuo subiungens:
et esse cum Christo.
Christus autem postquam coepit contristari |
uel ut alius euangelista ait, tedere et
pauere ,
ex natura passibili et infirma,
ex eadem paulo post dixit:
Pater mi,
si possibile est,
transeat a me calix iste!
Sed quoniam ratio ipsa in
Amen, amen dico uobis,
quia qui uerbum meum audit |
et credit ei qui misit me,
habet uitam ęternam |
et in iudicium non uenit,
sed transit a morte in uitam.
Quod si in Adam morimur et in Christo reuiuiscimus,
si de morte nobis transitus est ad uitam,
non est cur mortalitatem exui timeamus mox immortalitate induendi.
tanto-que minus cum etiam corpus nostrum rursum assumpturi simus,
non quale deponimus |
nunc quidem in enygmate absconditum,
tunc autem manifestum futurum,
cum uidebimus illud sicuti est.
hoc idem enim est et preciosa margarita,
qua comparata nihil erit ultra desyderandum,
cum omnis plenitudo gratię in Christo sit.
in quo sunt omnes thesauri sapientię et scientię absconditi.
genus in paucis conclusum deficeret,
reparandum per connubia erat.
At nunc non carnis quęritur successio sed spiritus,
translato-que sacerdotio ad tribum Iuda, id est ad Christum,
quicunque Christianus est,
nisi uxori alligatus fuerit,
potest eligi in sacerdotem.
Omnes tamen qui Christo in sacerdotio succedunt,
castos esse decet,
sicut et ipse castus fuit.
ut noui sacerdotii tanto purior successio sit quam ueteris,
quanto et sacerdos noster Christus omnibus qui ante illum hoc munere usi sunt, noscitur esse pręstantior.
non curauit.
At uero tanti periculi non ignarus Apostolus
Timotheum discipulum
obnixe,
solicite,
urgenter adiurat dicens:
In montem excelsum ascendentibus discipulis apparuit Dominus Iesus,
non qua solebat specie,
sed longe elegantiori.
Resplenduit enim facies eius ut sol,
uestimenta eius alba facta sunt ut nix.
Hunc montem ipse si mente conscenderis,
uidebis primum cum Christo loquentes Moysen
et Heliam |
atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo
esse completa.
ingentem-que capies uoluptatem,
cum talia cognoscere coeperis.
Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione coepit
Resplenduit enim facies eius ut sol,
uestimenta eius alba facta sunt ut nix.
Hunc montem ipse si mente conscenderis,
uidebis primum cum Christo loquentes Moysen
et Heliam |
atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo
esse completa.
ingentem-que capies uoluptatem,
cum talia cognoscere coeperis.
Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione coepit delectari,
ut ibi figere tabernacula cuperet cęlestium oblitus.
Sed neque ipse de his humilioribus oblectamentis egredi poteris,
ut in sublime raptus
Vis nosse quantum hoc tibi profuturum sit?
ille qui sic peccauerat,
sic poenituerat,
de cruce ascendit ad paradisum |
angelorum-que fit socius, qui fuerat latronum.
Ceterum si etiam omnium maximum scelus commisisti,
hoc est, si Christo renunciasti |
et uel Iudaica uel Machumetana uel aliqua alia impietate subuersus es,
cogita quo excideris,
quantum mali perpetraueris,
et ad mentem sanam rediens
amaris fidei fletibus, Petri exemplo, laua perfidię sordes,
et mereberis rursum fieri membrum Ecclesię,
a cuius corpore
dixit:
Suis autem fidelibus ille ait:
Si manseritis in me
et uerba mea in uobis manserint,
quodcunque uolueritis petetis,
et fiet uobis.
Manemus in Christo cum credimus,
manent in nobis uerba Christi cum ea operibus comprobamus.
Hoc si pręstabimus,
nubes cęlos-que penetrabit oratio,
et illi beati spiritus,
qui Tobię preces offerebant Domino,
etiam nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum
uel etiam pręferri meruit.
difficultatem
prętendere,
quam sępe a plurimis peractam fuisse constat.
Mattheus ante apostolatum diu multum-que auaritię studio uectigalium publicorum conducturas factitauit .
quo die autem a Christo uocatus est,
teloneum reliquit.
et qui satis longum tempus mammonę seruierat,
statim fit Dei seruus Christi-que apostolus.
Zacheus quoque ętatem in exigendis usuris contriuerat |
viso tandem Domino |
totum quod foenore quęsitum erat,
distribuere pauperibus
et in ignem mitteris et ardebis |
palmitis instar de uite abscisi atque arefacti |
omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti.
Abscisus quippe es |
a uera uite et a Christo alienatus,
quamdiu peccatis finem non statuis,
quamdiu te Creatorem tuum Redemptorem-que offendere non poenitet,
quamdiu non metuis Dominum tuum |
nec illi obtemperas,
cui angeli in cęlo assistunt,
quem sancti omnes uenerantur,
omnes inferi contremiscunt.
qui est super omnia potens,
oblatus,
quotidie offertur.
Per eos Ecclesię sacramenta participiamus
|
remissionem-que accipimus peccatorum .
et postquam hic penitus mundati uita ista decedimus,
non iam ad inferos ut ueteres illi,
sed ad cęlestem patriam,
ut in Christo renouati transmigramus.
Tantę igitur uirtutis est nostra confessio,
ut non solum de peccatoribus iustos faciat,
sed etiam de terrenis cęlestes,
de mortalibus immortales,
de miseris felices.
Hęc enim confessio peccata delet |
et animam a morte liberat.
et in itinere non fuit,
et non fecit Phase,
exterminabitur anima illa de populis suis.
Quia sacrificium Domino non obtulit tempore suo,
peccatum suum ipse portabit.
Tam Lege igitur quam Euangelio,
ut Christo communices compelleris.
id ipsum insuper Ecclesię sancte edictum tibi confirmat:
Qui pro sceleribus suis inquit,
duobus uel tribus annis non communicant ,
excommunicandi sunt,
donec poenitentiam agant .
Valde etiam expauescenda est illa Domini
uideris nudum operi eum,
et carnem tuam ne despexeris.
hoc est,
quod dolo interuerteris redde,
inopem ęre alieno oppressum libera,
cibum quem ieiunando tibi subtrahis da indigenti,
aduenam suscipe hospitio,
pauperis nuditatem tege | nec contemnas.
quia tua caro est,
pręsertim si in Christo tecum regeneratus
est |
Unum habetis patrem Deum,
unum caput Christum,
unum corpus Ecclesiam.
Hoc igitur erit ieiunium electum,
pium,
fidele,
sanctum.
de quo etiam Iohel
quę sit merces?
Non extinguetur inquit in nocte lucerna eius|
non timebit a frigoribus niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc in Christo exultabit et ridebit,
iam certa de pręmio ipso,
de quo dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso
sola uirtute contentum |
ideo-que beatum dixerunt.
Vbi enim pręmia uerę uirtutis essent nesciebant,
per totam noctem humanę scientię laborantes et nihil capientes.
Sapientiores igitur fuere illis piscatores nostri,
quorum disciplinam,
quam a Christo didicerant,
et philosophi Ariopagum relinquentes sunt secuti |
et ipsi Romani principes contempta idolorum cultura probauere.
Totis enim imperii uiribus falsorum deorum religionem defenderant.
uicti autem non armis,
sed eorum qui cędebantur patientia
Christum susceperunt,
qui ab
Quomodo enim illic potest infundi celeste donum,
unde eiecti prius et exterminati non fuerint terreni affectus?
Duo contraria simul manere nequeunt.
quę enim societas luci cum tenebris?
Christo cum Belial?
Ideo est scriptum:
et uulgarium hominum prędicationem superauit
philosophos,
et per inermes martyres |
regum imperatorum-que potentiam.
Quidni? si iidem ipsi qui persequebantur
Christianos facti sunt Christiani,
et Ecclesię propugnatores,
qui Ecclesię hostes erant?
Seruire coeperunt Christo,
qui imperabant mundo.
Christus igitur (ut Apostolus ait) factus est nobis sapientia
et iustitia et sanctificatio et redemptio,
ut quemadmodum scriptum est:
Qui gloriatur, in Domino glorietur.
uirgę a uirga Moysi deuoratę sunt |
et omne diaboli commentum uirtute crucis Christi superatum.
tunc mulier sanguine fluens,
quam medici secularis disciplinę curare nequiuerant,
tacta Christi fimbria recepit sanitatem,
quia gentilitas desiit uictimarum cruorem demonibus fundere,
ubi in Christo Deum cognouit,
quem in spiritu coepit adorare.
Adhuc tamen ista infidelitatis sapientia in illis perseuerat,
qui somnia sortes-que obseruant |
et naturas hominum ex stellarum influxibus pendere
pluuiam illam et flumina et uentos in Euangelio,
quorum impulsu domus male fundata euertitur,
demones esse intelligimus.
Qui neminem quidem supplantant facilius |
quam eos qui in se,
cum solubilis harena sint,
confidunt |
et Christo qui petra ueritatis est,
non innituntur.
Diabolus pręterea uia peccatorum dicitur.
dicente psalmista:
Viam peccatorum disperdet.
Et alibi:
Via impiorum peribit.
Diabolus pręterea uia peccatorum dicitur.
dicente psalmista:
Viam peccatorum disperdet.
Et alibi:
Via impiorum peribit.
Si diabolum sequi desieris |
et Christo coeperis adhęrere,
uia peccatoris peribit,
et anima poenitentis erit salua.
Idem humani generis perpetuus hostis etiam olla ardens dicitur.
dicente Hieremia:
Ollam succensam ego uideo.
In ea excoquendi sunt
etiam dixit:
Nouissimus inimicus destruetur mors.
Illis duntaxat destruetur,
qui a dextris Iudicis consistere iussi erunt.
Aduersum sanctos enim |
nullum ius ultra diabolo erit,
ne tentandi quidem.
Quoniam hi cum Christo ibunt in uitam ęternam,
diabolus autem et angeli eius et omnes impii in ignem ęternum.
Ac ne plura id genus perquirere ociosi sit,
hic ille est,
ipsi a Deo recesserint,
ei maxime irascuntur,
quem Deo proxime accedere animaduertunt.
Vnde Apostolus:
tribunos etiam ac duces censeamur.
Quo si peruenire cupimus,
ipsa militię nostrę rudimenta atque principia fortiter constanter-que nobis exequenda sunt |
nec
de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per Iesum Christum.
Nos igitur in Christum credentes |
a carnis uiolentia non nostrę uires,
sed diuina liberat gratia.
Quanuis autem ab Adę maledictione tunc absoluimur cum in Christo per
baptismum regeneramur,
manet tamen in nobis fomes peccati,
ut ii qui Christi sunt,
in certamine suę carnis probentur.
et qui uicerint,
eo ascendant,
ubi ęternę pacis ineffabili bono perfruantur.
Et hęc quidem erit militię nostrę merces,
si modo uictores et non uicti de isto certaminis campo,
in quo nunc positi sumus,
decesserimus.
Qvod oportet nos conformari Christo.
Caput XXIV
Atque is demum et uitia calcabit |
et uirtute proficiet,
qui quotidie Christi Domini gesta considerabit |
et per eius uestigia ingrediens ipsi quam proxime accedere
Quanuis enim humanitas et diuinitas una persona Christi sit,
sępe tamen et dicere aliquid et facere illi placuit,
quod non erat utrique naturę commune.
ut per ea quę hominis sunt,
hominem agnosceremus,
et quę Dei Deum.
Nam in Christo uel hominem sine Deo |
uel Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus ut Deus laudetur curemus.
Qui enim ab hominibus gloriam quęrunt,
gloriam
esse,
quid manducetis |
aut quid bibatis |
aut quid induamini.
quęrite primum regnum Dei,
et hęc omnia apponentur uobis.
Qui ergo propter Christum in terra pauper est,
cum Christo diues erit in cęlo.
Gloria enim et diuitię in domo eius.
Parsimonia
Victu quoque modico ac tenui,
et qui corpus tantum sustentet contentus erit,
qui Christum imitabitur.
Si duo ex uobis consenserint super terram |
de omni re quamcunque petierint,
fiet illis a Patre meo,
qui in cęlis est.
Vbi autem sunt duo uel tres congregati in nomine
meo,
ibi sum in medio eorum.
Porro illi in nomine Christi congregati sunt,
qui pari mente atque animo Christo seruiunt |
et piis orationum actionum-que obsequiis Deo famulantur.
Optimi cuiusque lateri crebro adhęrens,
nunquam non addisces aliquid |
uel dictum sapienter |
uel factum prudenter |
uel obseruatum sancte.
Adde quod neque
Sed gratiam istam accipere non merentur mundi diuitiarum-que amatores.
Vt igitur et sanctorum uirorum consortio digni simus |
et ipsos imitandi donetur nobis facultas,
uictu tantum necessario contenti Christo seruiamus.
Magni animi est caduca contemnere |
et ea quę stabilia ęterna-que sunt sectari.
Si Christi discipuli fieri cupimus,
meminerimus quod non de diuitum turba sibi discipulos elegit Dominus,
sed de pauperum grege et egenorum.
multis.
Tu autem, o homo Dei, hęc fuge!
Ad Timotheum enim scribebat.
Qui enim talia non fugiunt,
sed augendi peculii cupidine ducuntur,
non homines Dei sunt,
sed Mammonę serui.
Homo Dei est qui cum Christo pauper est,
ut in Christo diues sit.
De diuitiarum malo et paupertatis bono.
Caput XXIX
Dei, hęc fuge!
Ad Timotheum enim scribebat.
Qui enim talia non fugiunt,
sed augendi peculii cupidine ducuntur,
non homines Dei sunt,
sed Mammonę serui.
Homo Dei est qui cum Christo pauper est,
ut in Christo diues sit.
De diuitiarum malo et paupertatis bono.
Caput XXIX
Vidit et Salomon quantum
potest mittere in gehennam.
cum ipse dicat:
negabo.
Tametsi pręstare nequiuerit quod promiserat,
promisit tamen tanquam pręstiturus .
et certe pręstitisset ,
si non suę imbecillitati,
sed Dei uirtuti confidens promisisset.
Quando pręterea Christo Domino seruis suis pedes lauanti,
indignum ratus ut Dei filius ad tantam descenderet humilitatem,
respondit:
Non lauabis mihi pedes in eternum.
Postquam tamen audiuit |
se non habiturum partem cum illo,
nisi ab eodem se lauari permitteret,
continuo mutata sententia:
eius argumenta,
quę consulto prętereo,
ne prolixior sim.
Illud tantum commemorabimus,
quod ei cum aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
quam cum terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
sęuiente in christianos persecutione aliquis tormentorum necis-que
metu uidetur Christum negaturus;
tunc tu debes animum eius in spem uitę melioris errigere |
nec pati,
ut te tacente et mortis uitante periculum ille separetur a Christo |
iungatur-que diabolo |
et in ęternum pereat.
Mori tibi multo magis expedit,
ne frater tuus in Tartarum corruat |
quam uiuere |
et ei in tanto animę periculo fluctuanti non succurrisse.
Quod nisi ita affectus erga proximum tuum fueris,
pręceptum (ut ego
De pace seruorum dei.
Caput VI
Pax illa Dei est,
quę bonorum animos mutuo amore deuincit,
quę Christo seruientes unum corpus efficit.
Et hi quidem idem uolunt,
idem nolunt.
quia omnes pariter ad unum finem Deo placendi tendunt.
Non est inter illos "est" et "non",
sed iuxta Domini pręceptum |
"est, est-- non, non".
|
in Dei seruitio adunatorum |
diuina-que sequentium pręcepta Legem-que colentium.
Eorum rete plenum magnis piscibus,
id est eorum concordia uirtutibus perfectionis referta non scinditur.
eorum pacis tunica inconsutilis,
quam a Christo acceperunt,
non diuiditur,
neque scissuras patitur rixarum |
nec tineas inuidię sustinet,
sed Domini pręsidio munita inuiolata illęsa-que perdurat.
tunc felicius et sine fine duratura,
cum de terris transferuntur in cęlum.
ut qui pacifici fuerant,
filii Del fiant et uocentur.
Ipsum autem salutandi morem a Domino traditum apostolos postea usurpasse scripta eorum testantur.
Siquidem epistolas Pauli fere omnes sic incipere et sic desinere manifestum est.
In principiis enim habent:
Gratia uobis et pax a Deo Patre et a
Domino nostro Iesu Christo.
et similiter in fine.
A pace ergo exordia sumebant,
pace postrema concludebant.
Nec aliter Ioannes Apocalypsim orditur |
nec Petrus epistolas.
usque
ganeacos uina-que preciosa tibi concupiscenda proposuerit,
tu illi e contrario recole |
Ioannis locustas et mel siluestre et sicerę
uini-que abstinentiam |
et panes ordeaceos apostolorum,
quibus Dominus turbam satiauit in deserto.
Obiice et multorum qui in solitudine Christo seruierunt,
crudas herbas atque radices |
uel siluestrium arborum fructus et frigidę aquę pocula.
Tactus
Si demum ad turpem tactum libidinosa cogitatio te solicitat,
comprime manum,
auerte te ab aspectu foeminę,
refer ab ea pedem,
tolle te de medio,
mutuę inter nos
dilectionis.
ut huius pacis merito,
quę in presenti est,
illam perpetuam atque perennem,
quę est in futuro,
consequamur.
Si enim in simplicitate fraternę pacis ambulabimus,
si passiones nobiscum pugnantes rationi subiugando domabimus,
in Christo requiescemus,
in Christo exultabimus.
Ipse est pax nostra.
pro nobis bibit Christus.
Qui tamen hoc fecerit,
nequaquam in eo quod pro Christo sustinet,
se gratiam retulisse putet,
sed
hoc erit calicem bibere pro Christo,
quem prior pro nobis bibit Christus.
Qui tamen hoc fecerit,
nequaquam in eo quod pro Christo sustinet,
se gratiam retulisse putet,
sed benefiicii plus accepisse.
Idem enim ille qui pro nobis pati uoluit,
ut nos pro sui nominis gloria sustinere possimus pręstat.
Faciamus quidem satis cum obedimus.
nulla tamen apud illum imperandi est causa,
nisi
acceptabiles Deo per Iesum Christum.
campi et omnia quę in eis sunt.
Tunc exultabunt omnia ligna siluarum a facie Domini.
quoniam uenit iudicare terram.
Tunc enim iusti rapientur ab angelis obuiam Christo |
et ad partem dexteram collocati cum ipso ad
cęleste regnum transmigrabunt.
ipso Christo Domino dicente:
Color albus
Quoniam autem ubique color albus ac ruffus leprę tribuitur,
quęri potest,
quomodo albedo peccato conueniat,
cum pręsertim Ecclesia in Canticis nigram se prius fuisse fateatur
cum erraret,
deinde formosam,
cum credens Christo sponso iuncta esset.
qua ratione igitur lepra candida est uel ruffa?
Sed quia uel tegimus peccata uel ostentamus,
ideo arbitror lepram candidam hypocritarum sepulchris similium dealbatis.
Color ruffus
Ruffam uero lepram illos habere,
qui manifesto et sub
certissima indicia.
Talium nanque usu lenones,
meretriculę |
homines-que ad luxuriam se natos credentes delectantur,
non illi qui uirtutem pręferunt uoluptati |
neque qui spiritui quam carni studere malunt.
neque qui soli Deo placere desyderant |
et Christo Domino dicere possunt:
In odorem unguentorum tuorum curremus.
atque iidem confiteri audent:
Christi bonus odor sumus.
Verissima autem Christi unguenta
dedicare.
ut dum neque nubunt |
neque nubuntur,
angelis cęlestibus pares forent |
et humanam conditionem egressi peculiare priuilegium acquirerent,
cantica quę nemo alius cantare potest,
coram Deo personandi |
Agnum-que sequendi quocunque se ille uertisset.
ut sicut Christo matri-que eius Marię ita et ipsis nullum in ęternis mansionibus habitaculum clausum esset.
Quid enim non illis patere crediderimus in patria sursum,
qui dum hic peregrinarentur,
nulli obscoenę cupidini patuerunt |
et in
quę fuerit unius uiri uxor,
in operibus bonis testimonium habens,
si filios educauit,
si hospitio recepit,
si sanctorum pedes lauit,
si tribulationem patientibus subministrauit,
si omne opus bonum subsecuta est.
Adolescentiores autem uiduas deuita.
Cum enim luxuriatę fuerint | in Christo, nubere uolunt,
habentes damnationem,
quia primam fidem irritam fecerunt.
Non ergo ob hoc solum uitandę sunt,
quia earum consortium castitati periculum sit,
uerum etiam quia ipsę iniuria Ecclesiam afficere
soleant |
repetendo connubia
Bunic, JakovCaluus, HieronymusGucetic, IvanHieronymusAnd.Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502]: Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica, 360 versus, 4279 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [numerus verborum] [aa-vv-carmina-vgc.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1502, Split]: Reuerendo in Christo presbitero Iacobo Grasolario, versio electronica, Verborum 792, ed. Branimir Glavicic Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [marul-mar-epist-1502-03-03.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1502, Split]: Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica, Verborum 155, ed. Branimir Glavicic Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [marul-mar-epist-1502x.xml].
Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1505]: Epistulae, versio electronica., Verborum 166, ed. Petrus Kasza [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epistulae.xml].
Crijevic, Ilija (1463-1520) [1506, Dubrovnik]: De Epidauro, versio electronica, 573 versus, verborum 3825, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-epidauro.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1507]: Vita diui Hieronymi, versio electronica, Verborum 10681, ed. Darko Novakovic [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [marul-mar-vita.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1507, Split]: Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica, Verborum 328, ed. Branimir Glavicic Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [marul-mar-epist-1507-04-04.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1510]: Dauidias, versio electronica, 6765 versus, verborum 45407, ed. Branimir Glavicic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [marul-mar-dauid.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1510]: Quinquaginta parabolae, versio electronica, Verborum 13330, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - parabola] [numerus verborum] [marul-mar-quinqu.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1516]: Evangelistarium, versio electronica, Verborum 155872, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-euang.xml].
Omnes locos monstra (paululum expectandum est dum data mittantur)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.