Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme. Bibliographic criteria: none (Omnes textus textus) Search criteria: christo Quod quaesisti inventum est in 1679 locis.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Omnes locos inventos monstra (Paululum expectandum est dum data mittantur)
Loci 201-300:201. Gucetic, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 168 | Paragraph | Section] salus, Martis decus, inclite Cesar,
202. Gucetic, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 168 | Paragraph | Section]
|
nature illi excellentissime euenire dixerim. Quis
enim deo iram hanc nostram, hoc est nostre huic similem, attribuerit, cum eam physici
impius sit, qui si dominum suum uideat
omnibus tormentis, doloribus, penis expositum pro se, non item ipse pro domino et corpus
et uitam omnibus periculis exponat? At uero multo id quidem magis nos facere oportet, qui
ut omnes molestias, omnes penas subeamus pro
A quo et Tragycus nescio qui uates quanquam gentilis non multum tamen
dissentisse uisus est, quando sic ait: Que hic mala putantur hec sunt in celo
bona.
Proinde dicant licet homines quid uelint et suis ut libet blandiantur fortunis: sunt
certe illi gratiores
potu nulli homines:
nulla toto orbe regio esset expers. In omnem enim terram exiuit sonus
Apostolorum Christi et in fines orbis terre uerbum eorum.
Quamquam quid ego huc sum delapsus quasi uel ex nostris dubitet quispiam uel ex
alienis negare possit ea que diximus omnia de Christo intelligenda esse? et
prophetas ipsos alium quendam diuinis illis uocibus cecinisse: non eum qui a nobis
colitur Jesum mundi redemptorem? Neque enim apud Judeos mihi sermo nunc est: quorum
furor toto orbi iampridem innotuit. Illud tamen quod a principio statueram mihi
dicendum loci huius
et pro eo uel lachrymas emittamus qui sanguinem suum pro
nobis non dubitauit effunder. Tu uero miserrime peccator quid heres? quid dubitas?
quid cunctaris? Ecce nunc tempus acceptabile: ecce nunc dies salutis. Quid tibi cum
auaritia? quid cum luxuria: si Johannem uis euangelistam imitari et Christo esse
dilectus? matrem eius flentem associa. Si Simon es Cyreneus tolle crucem et
sequere. Si optas crimina tibi remitti? procumbe cum Magdalena retro secus pedes
domini. Si cupis hodie cum Christo esse in paradiso: crucifigere modo
et dic cum latrone: Domine memento mei
dies salutis. Quid tibi cum
auaritia? quid cum luxuria: si Johannem uis euangelistam imitari et Christo esse
dilectus? matrem eius flentem associa. Si Simon es Cyreneus tolle crucem et
sequere. Si optas crimina tibi remitti? procumbe cum Magdalena retro secus pedes
domini. Si cupis hodie cum Christo esse in paradiso: crucifigere modo
et dic cum latrone: Domine memento mei dum ueneris in regnum tuum. Inspice
uulnera pendentis (ut Augustinus ait) sanguinem morientis, precium redimentis, caput
habet inclinatum ad te osculandum, pedes confixos ad te expectandum, manus
factu, quam uidetur, putem
et facienti ęque, atque asseritis, profuturum credam. Nisi
uerbis facta respondere in uobis perspexero, non consuli mihi, sed illudi
arbitrabor. Hinc quidem satis patet, uir egregie et in Christo reuerende
Hieronyme, quantum debemus illis, qui primi ita eiusmodi uirtutes coluerunt, ut
cęteris ad easdem capessendas aditum aperirent suoque exemplo ostenderent, qua
ratione quibusque artibus ueram gloriam sibi parare possent.
Caput I / DE TERRENIS BONIS CONTEMNENDIS PROPTER CHRISTVM
Iam primum, ut, a quibus Ecclesię Christianę iacta sunt fundamenta, ab his
et operis nostri cudatur exordium, Mattheus publicanus statim, ut a Christo
uocatus est, telonium derelinquens pecuniosis uectigalibus pręposuit
apostolicę conuersationis nuditatem. Bartholomeus quoque, Syrię regum
origine clarus, non est dedignatus in piscatorum numero haberi, ut placeret
uocatus est, telonium derelinquens pecuniosis uectigalibus pręposuit
apostolicę conuersationis nuditatem. Bartholomeus quoque, Syrię regum
origine clarus, non est dedignatus in piscatorum numero haberi, ut placeret
Christo, et cęlestis regni spem animo concipiens seruire
maluit in terra quam imperare, et persecutiones pati quam seculi honoribus
perfrui.
Omitto nunc alios huius ordinis uiros, non quia in contemnendis
est, nihil sibi omnino reseruans, Dominicę sententię memor dicentis: Qui
non renunciauerit omnibus, quę habet, non potest meus esse
discipulus. Erat autem annorum quindecim, cum sic nudus et armatus
in Christo solitudinem ingressus est, sacco tantum et pelliceo palio membra
coopertus.
Benedictus uero ille abbas, qui uiuendi formulas, quas nunc plerunque
sequuntur monachi, scriptas edidit, a parentibus ex Nursia Romam ad
prompto animo omnia egenis dispertiuit, ut ea non prius habuerit quam
donauerit.
Sed iam ad eos ueniamus, qui non modo priuatis opibus uerum etiam maximis
regnis in terra renunciantes digni fuerunt, qui cum Christo regnarent in
cęlis.
Polemius, *corr. ex Polemus
potentissimus Indorum rex, Bartholomei apostoli prędicationibus ad
fidem conuersus atque baptizatus, relicto imperio eidem
idem ante eum et Clementem pontificem factitasse tradunt, sed ita, ut
etiam ad longinquas regiones transmitteret subsidia. Neminem ex iis, quos ad
ueritatem ab errore conuerterat, passus est mendicare, ut, qui se autore iam
Christo uiuerent, se quoque adiutore famem non timerent.
Verum iis ut scientia pręstantior Gregorius et dignitate par, ita sanctitate
uitę non inferior, non contentus uulgi tantum subuenire inopię, omnibus
ubique Christi
forum delatam uendidit.
Quamobrem Petrus se indignum ratus, cuius uestibus tegeretur, animo
uehementer angi coepit. Et dum doleret, nocte insecuta uestimento illo
indutum Christum uidit. Hoc somnio facile persuasum habens id Christo dari,
quicquid datur inopi, omnia dilargiendo nihil sibi reliqui fecit. Nec sic
quidem satiatus, Hierosolymam profectus, uenum seipsum dedit, ut haberet,
quo adhuc aliorum subueniret inopię, seruusque factus est
Antonium quoque abbatem tradunt Martiniano, militum pręfecto, pro filia, quam
nequitię spiritus possederat, supplicanti respondisse: ne se opem posceret,
cum et ipse peccator esset, sed, si in Christo confideret, eidem
supplicaret, iuxta fidei meritum gratiam ab ipso impetraturus. Credidit
Martinianus, et domum rediens Deum precatus
incunctanter, filiam a demonio liberauit, ut predictum ab Antonio fuerat.
illius fores, cum
clausę obseratęque essent, aduentanti sua sponte protinus patuisse, ut uel hinc intelligas gloriam humanam fugientibus facile
pręberi aditum ad gloriam angelorum.
Euphrasia etiam, Christo dicata uirgo, signis in Thebaide diuinitus factis
clara, cum puerum quendam paralyticum mulieremque phanaticam sanitati
restituisset, ne miraculorum magnitudine insolesceret, laboribus cumulum
addidit: crebrius
Veruntamen serui interdum dedignantur mendicis ministrare, archiepiscopus
etiam pedes lauit.
Gallicanus quoque monachus, quem et consulem et uictorem et Constantini
Augusti generum fuisse diximus, omnibus pro Christo contemptis tam ardenter
in monasterio serui functus est officio, quam prius in castris imperatoris
ac ducis. Nec magis olim militaris glorię auidus fuit quam postea
humilitatis. Operęprecium erat uidere pauperum
exercitus pręfecto, sępe uictoria potito, nunquam
uicto. Tantam status mutationem nequisset efficere fortuna, quantam ille sua
sponte suscepit, haud ignarus multo maiorem certioremque felicitatem esse
seruire Christo quam dominari mundo. Quoniam, ut Esaias inquit: A seculo
non audierunt neque auribus perceperunt, oculus non uidit, Deus, absque
te, quę pręparasti expectantibus te .
Pacomius abbas fratribus morbo
coleretur ut liber, non cum
sperneretur ut seruus, humilitati studens, a gloriationibus abhorrens,
displicere cupiens hominibus, ut Christi seruum exiberet.
Martinus, dum adhuc stipendia faceret nec tamen tam cęsari quam Christo
militaret, pręter illud celebratissimum pietatis opus haud minus celebre
pręstitit humilitatis exemplum. Vno seruulo contentus, eundem ut fratrem
dilexit, ut dominum coluit, coenanti ministrabat, cubitum eunti
exemplum. Vno seruulo contentus, eundem ut fratrem
dilexit, ut dominum coluit, coenanti ministrabat, cubitum eunti calciamenta
detrahebat cęteraque pene omnia mutata cum illo officii uice exercebat,
seruus seruo factus, ut Christo se seruire probaret, non mundo. Miles erat,
necdum baptizatus, sed tantum catechumenus, et iam perfectionis uitam
ingressus Spiritus Sancti sententiam sequebatur per Salomonem in Prouerbiis prolatam: Melius est humiliari cum
affectas lauisse. Equidem opinor parem uirtuti datam
fuisse gratiam, ut, quę dignata est lauare, ipsa etiam mederi posset.
Eugenia uirgo, Philippi, Alexandrię pręsidis, filia, quoniam parentibus
idolorum culturę deditis Christo seruire non poterat, eos reliquit et sexu
cęlato, uirorum monasterium ingressa, monachi habitum induit et se Eugenium
uocari fecit. Tandem ob animi sapientiam morumque integritatem in abbatem
electa hoc primum a
a Scipionibus
Gracchisque, paternum ab Agamemnone, potentissimo quondam Gręcię
rege, erat. Liberos e Toxotio susceperat, qui ab ipso Aenea Iulioque
trahere originem credebatur. Postquam autem contemptis omnibus Christo
coepisset seruire, tanta se humilitate deiecit, ut, qui eam uideret
(uidere autem propter nominis celebritatem multi gestiebant) ipsam esse
non crederet, sed ancillarum ultimam. Quanuis enim frequentibus
hoc angustius statu? Veruntamen, quibus rerum copia
interdicitur, iis nosse mysterium Dei datur, iis curandi, ligandi, soluendi
potestas conceditur et, ut demoniis imperent, hominibus euangelizent,
angelis exęquentur, cum Christo regnent, impartitur. Vere ergo Dominus
esurientes impleuit bonis et diuites dimisit inanes, quos eligere
contempsit.
Quod de iis dicimus, idem de reliquis apostolis dicendum, quando quidem eadem
intulit manus. Sed sicut Esaias ait: Vę qui prędaris! Nonne et ipse prędaberis? Continuo sceleris ultor Deus
raptorem tradidit Sathanę uexarique permisit. Indoluit autem Mennas inimici
casum. Sciebat enim et inimicos diligere, ut obediret Christo. Indoluit
ergo, ita ut uellet nec apes habuisse. Et cum decretum ei fuisset nihil in
uita possidere, nihil quęrere, proximi uici beneficio sustentatus est, in
diem panem afferentibus, quos ille pręceptis imbuebat
locum, ut iam aperte concupiscere uideretur se de illarum numero fieri,
quarum tam libenter inibat consortium. Defuncto itaque uiro omnia, quę
habere potuit, indigentibus dedit parumque putauit fortunas tantum pro
Christo impendisse, nisi amore illius etiam seipsam addiceret seruitio
miserorum. Igitur, postquam constructo diuersorio non modicam egenorum
ęgrotantium turbam coegisset, ministram se eorum fecit. Cumque a patre in
Pannoniam
mortem non tulerit,
mortem annorum septem et nonaginta tulisse. Tanto quippe tempore hic
perpetuus eremi cultor, humanis inspectibus semper inuisus, quotidianis
corporis mortificationibus sese afficere, ut in ęternum cum Christo uiueret,
non cessauit.
Antonius uero triginta quinque annorum erat, quando eremum adiit, multas
demonum insidias, insuper et uerbera passus a proposito deterrentium, cum
scirent se in
cęteros fratres per eremum uisitando instituere ac docere pergeret,
simul iussisse. Dignus quippe magisterio iudicatus est, cuius uel solus
conspectus potuit esse non paruum hortamentum aspera quęque
pro Christo subeundi atque perferendi. Dicerem equidem talia nemini factu
possibilia esse, si quicquam impossibile esset credentibus.
Neque tamen, ut mihi uidetur, minus stupendę uitę speciem prębuit Simon,
Susotionis filius.
iure suo tamen cum
Apostolo dicere poterat: Conuersatio nostra in cęlis est.
Hinc illud est, quod sanctus Iudocus non dubitarit eremi angustias pręponere
Britannię regno malueritque in deserto Christo seruire quam in patria
Britannis imperare. Inde fugitans ad Alzeium fluuium agri Pontini peruenit.
Et cum ibidem sedem sibi ponere uellet ab Hymeone, regionis tetrarcha,
prohibitus est. Sed neque ideo propositi
cęsaries? Sed caput tuum Christus est. Infinita eremi uastitas
terret? Sed tu paradisum mente deambula! Quotiescunque illuc mente
conscenderis, toties in eremo non eris. Scabra sine balneis attrahitur
cutis. Sed qui in Christo semel lotus est, non habet necesse iterum lauare.
Et breuiter, ad cuncta audias Apostolum respondentem: Non sunt condignę,
inquit, passiones huius seculi ad superuenturam gloriam, quę
reuelabitur in
Apostolum respondentem: Non sunt condignę,
inquit, passiones huius seculi ad superuenturam gloriam, quę
reuelabitur in nobis. Delicatus es, frater, si et hic uis gaudere
cum seculo et postea regnare cum Christo. Beatus seruus, quem Dominus
inuenerit uigilantem!
Ipse uero Hieronymus in illa, in qua hęc scripsit, eremo, in illa, inquam (ut
ipse ait) uasta solitudine, quę solis exusta ardoribus horridum monachis
paralyticum in uia iacentem saluti restituit. Et cum spiculatoris gladius
ceruici suę immineret, necis proprię oblitus pro alterius sanitate orauit.
Vtrunque autem uera charitas faciebat, ut et proximi misereretur et pro
Christo mori non timeret. Ioannes, frater eius (quem Iesus
amasse plurimum dicitur) cum a Pathmo Ephesum reuerteretur, Drusianam
defunctam ab ipso feretro, quo ad sepeliendum portabatur, sanam surgere ac
domum
in puluerem redegit, ut ostenderet simulachra gentium opera esse
manuum hominum.
Ad Matthei apostoli inuocationem Egippi, Aethiopis regis, filius, qui fuerat
mortuus, exurrexit uiuus mortique pariter et diabolo erreptus, Christo
uiuere coepit, contemptis idolis baptismum suscipiens ac Deo credens.
Iudas Thaddeus Abagarum, Medorum regem, ab elephantię morbo liberauit,
credentem baptizauit, corpus uitio, animum erroribus expians atque
hominem coeperunt, uti secum ad cęsarem
pergeret. Exoratus perrexit et martyrium passus est. Profecto
etiam imperatorem sicuti et imperatoris ministros sola oratione terrere
poterat miles Christi, sed pro Christo martyrium pati gloriosius existimauit
quam terrori esse inimicis.
Criminationibus quoque circumuentos oratione liberari posse monstrauit
Albinus, Andegauensis episcopus. Qui quosdam tenebricosi carceris tristi
incidentes leuent. Huiusce autem pręrogatiuę hi sunt:
Honophrius monachus, cuius in uastissima Aegypti eremo defuncti animam ab
angelis ad cęlum ferri uidit Pafnutius abbas; decem milia martyrum, qui apud
Alexandriam pro Christo omnia pene Christi tormenta sibi ab impiis illata
constanter sustinuerunt; Nicetas martyr, Maximiani, Nicomedię regis, filius,
qui et suppliciis et patri, a quo ea passus est, superstes, populum ante in
idolis mortuum
tormenta sibi ab impiis illata
constanter sustinuerunt; Nicetas martyr, Maximiani, Nicomedię regis, filius,
qui et suppliciis et patri, a quo ea passus est, superstes, populum ante in
idolis mortuum docendo reuiuiscere in Christo fecit; Venerandus martyr
Trecasii passus, qui de fide ab angelo meruit instrui et a Christo ad
fluuium Sequanam sibi apparente baptizari, cuius interfecti sanguis
interfectori suo cęsari Aureliano illitus, ut
regis, filius,
qui et suppliciis et patri, a quo ea passus est, superstes, populum ante in
idolis mortuum docendo reuiuiscere in Christo fecit; Venerandus martyr
Trecasii passus, qui de fide ab angelo meruit instrui et a Christo ad
fluuium Sequanam sibi apparente baptizari, cuius interfecti sanguis
interfectori suo cęsari Aureliano illitus, ut beneficium referret pro
iniuria, oculum amissum reparauit; Veneranda, uirgo et martyr, quę in
prędicando multos una secum ad palmam adduxit
martyrii Antonino imperatore Ecclesiam persequente; Catharina, uirgo et
martyr, per quam Dei sapientia mundi sapientes uicit et cuius corpus de
Alexandria, ubi pro Christo passa est, ad montem Synai angelicis manibus
translatum dicunt, ut nemo dubitet
et liberati Deo gratias agamus dicentes: Dirupisti,
Domine, uincula nostra. Tibi sacrificabimus hostiam laudis.
Elizabeth uidua, et ipsa quidem regia progenies, sed melius regnans cum
Christo, pro iuuene quodam seculi uanitatibus dedito orasse dicitur. Qui
continuo nouum induens hominem seculi huius amorem in amorem conuertit
Christi religionisque suscepto uoto ordinem Fratrum Minorum subiit. Et
ingenue
prolixius oraret,
audiuit calmantem: Francisce, poenitentibus ignoscit Deus, non se tam
pertinaci fatigatione conficientibus. Agnouit in uerbis dolos et, sicut
coeperat, orando perseuerauit atque etiam ad perferendos pro Christo labores
magis exarsit. Sciebat enim inimici consilia semper eo spectare, ut fallant,
nunquam, ut doceant, scriptumque esse: Ne desyderes de cibis eius, in quo
est panis mendacii.
corporaliter uendicasti, ut, cuius paupertatem, mansuetudinem,
humilitatem fueras imitatus, eius etiam sanctissimę passionis signa in
manibus, in latere, in pedibus referres et cum Paulo gloriari posses dicens:
Christo confixus sum cruci. Viuo autem, iam non ego; uiuit uero in me
Christus... Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Iesu
Christi, per quem mihi mundus crucifixus est, et ego mundo... Ego enim
mente atque animo nunquam dimittebat. Adeo assidua Dei meditatio prius
carnem ipsius cęlo dignam fecerat quam terrena labe liberam. Et, si tantum
fuit Marię in deserto contemplantis fructus, quanta est nunc in paradiso cum
Christo regnantis gloria? Iam ibi perpetuo habitat, ubi quondam uel unius
horę momento mansisse felicitatis fuit.
Mariam quoque Aegyptiacam, quę urbanę luxurię mollitiem eremi asperitate
fregit, Zosimas abbas orantem
spacio se dormisse putauit. Ex quo facile
percipi potest, quam illi gratum erat huiusce dormitionis spectaculum. Breue
enim uideri solet omne, quod delectat. Delectabat autem eam non Christum
pati uidere, sed uidendo compati Christo.
Nos quoque sanctos pro uirili parte imitati, abiecta atque contempta
terrenarum rerum cura, ad cęlestium meditationem accingamur. Pensemus, quam
potens sit, a quo condita sunt omnia, quam sapiens, qui gubernat
posset, misertus nostri expandit pietatis sinum Filiumque suum
unigenitum nobis misit, qui non uitulorum aut hircorum, sed proprio sanguine
nos redemit et filios fecit lucis, qui fuimus tenebrarum. Erat enim Deus in
Christo mundum reconcilians sibi; pro nobis Christus Dominus formam
assumpsit serui, Discipulorum pedes lauit, paupertatem inopiamque sustinuit,
persecutiones tulit, labores suscepit, omnia aduersa atque aspera tolerauit,
diuina, quanto ante mortalia non legerat. Itaque
latentium sub uelamento mysteriorum dulcore iam tandem plenius hausto
exclamauit dicens: Quę pars fideli cum infideli? Quę communicatio luci ad
tenebras? Quis consensus Christo cum Belial? Quid facit cum psalterio
Horatius, cum Euangeliis Maro, cum Apostolo Cicero? Demum ait: Non debemus
bibere simul calicem Christi et calicem demoniorum. Eadem sentire si quem
non mouet admonentis autoritas,
aspicere coepit lucem ueritatis consuluitque Ambrosium episcopum,
quid primum de Scripturis legere deberet, quo iam confidentius catholicę
fidei posset adherere. Et audiuit Esaiam sibi legendum esse, utpote qui ea,
quę in Christo contigerint, explicatius prophetarit et
gentium uocationem annis multis post futuram quasi pręsentem uiderit.
Denique ab Ambrosio baptizatus, diuinos codices perlegendo, non solum
fidelis, sed etiam
iam pro iocis et lusibus et risu prement
tenebrę, torrebit ignis, rodet uermis, nunquam conquiescent dira atque
horrenda supplicia. Hic fructus, hęc merces operis eorum erit, qui poesim
pręponunt Euangelio, id est, Barrabam Christo. Non me quidem fugit quosdam
sanctorum multa etiam uersibus lusisse, sed quę ad Christianum dogma
pertineant, non quę sapiant gentilitatem. Procul est ab ore eorum Saturnus,
Iuppiter et Mars cęteraque non numina, sed
apostolorum gestis scribens testatur) Petro Hierosolymis Christum euangelizante die uno tria milia hominum baptizati sunt, et
quidem in tanta fidei unitate, ut omnia inter eos communia haberentur.
Altero etiam die eorum, qui Christo credidere, quinque milium numerus fuit,
in dies pręterea crescente multitudine de Synagoga ad Ecclesiam, de
circumcisione ad baptismata confluentium.
Sed dicet aliquis ueritatis calumniator facile fuisse rudem
prędicaret, coerceri poterat atque in ipsum, qui uita est, credens mortem
non pertimescebat.
Contendit cum illis et Syluester pontifex, sed ita felici successu, ut
superatos baptizaret. Hic primus Romanum imperium Christo subdidit,
Constantino cęsare in fidem recepto. Constantini uero mater Helena, cum
esset in Bithynia, ut conuersionem filii audiuit, eidem scripsit se quidem
gaudere, quod idola uana reliquerit, sed moleste ferre, quod
filii peregrinorum
muros tuos, et reges eorum ministrabunt tibi. Et iterum: Suges
lac gentium, et mamilla regum lactaberis. Tunc primum quidem Roma
ipsa Ecclesię iugum suscepit, multo felicius iam Christo seruiens quam
quondam orbi terrarum imperitans.
Basilius Magnus eo quidem maior, quod iam desperatę pertinacię uirum
euidentissimi tandem experimenti argumento ad credulitatem egit. Cum enim
Cum ergo cura laborque
eorum omnis incassum recidisset, Augustinus Christum suum deprecatus, sine
cunctatione hominem sanum reddidit et reliquam plebem eo signo conuertit,
Britanniam totam erripiens diabolo et subiiciens Christo. Tunc terra illa
inculta (iuxta Ezechielem) facta est ut hortus uoluptatis,
iam exhuberans fructibus salutis.
Quid de Mutio abbate dicemus? Qui dum esset gentilis, natura ferox et
mundum et ipsos
quoque Romanos imperatores iis tandem cessisse, quos disperdere decreuerant.
Qui cum omnium potentissimi essent, totis uiribus persequebantur pauperculos
homines, inermes, nudos, non repugnantes, sed occidi pro Christo cupientes.
Et ecce persequendo, torquendo, occidendo uicti sunt. Quam enim religionem
diis suis obsequendo delere nitebantur, eandem contempta inanium deorum
cultura ultro susceperunt. Neque illis rubori fuit fidem
nomine
Domini Iesu Christi. Id ubi peregisset prospero euentu, protinus Areopagum
reliquit atque apostolum secutus et ipse Christum prędicare gentibus coepit,
tanta constantia, ut sęuientes tyrannos nihil timeret et mori pro Christo
cuperet, quando quidem illi ratio iam constabat beatos esse mortuos, qui in
Domino moriuntur.
Basilius ille Magnus, cum esset gentilis et bonarum artium apprime eruditus,
inter conflictantes
cum esset gentilis et bonarum artium apprime eruditus,
inter conflictantes philosophorum sententias nihil certi
asserentium nutabat, donec ab Athenis transiens in Aegyptum, explorato
philosophię nostrę sensu, Christo credere coepit. Inde reuersus
Eubulum * corr. ex Eubolum
pręceptorem suum de ratione uerę sapientię disputando superauit et
ad Domini nostri cultum conuertit. Reperit ergo Basilius in
uiri, seruus Phanias, filię eius amore
captus, quoniam potiundę spes nulla esset, magos consuluit. Exciti maligni
spiritus eam illi uxorem fore dixerunt, si ipse se diaboli
seruum adscripserit contempto Christo. Conditioni assentiens chyrographum
dedit et nuptias cum ea, quam adamauerat, iniit. Post hęc deprehendit mulier
nihil prorsus Christiani moris inesse uiro: non orare, non ad ecclesiam ire,
non crucis signum facere.
est. Perseuerare enim sperando
debemus nec ullo expectationis tedio affecti deficere, dicente Apostolo:
Christi domus sumus, si fiduciam et gloriam spei usque ad finem
firmam retineamus. Quandiu ergo speramus in Christo, habitat in
nobis Christus. Procul est ab iis, qui desperant.
Mariam Magdalenam ob impudentis lasciuię crimen cęterorumque uitiorum
infamiam cognomento Peccatricem dixere. Et tamen, cum sese poenitendo Domino
poenitentiam conuersa, facultates, quas non modicas corporis uulgatione
parauerat, constructa pyra in ignem coniecit et de
prostibulo, ubi diu diabolo seruierat, ad monasterium transiens seruiuit
Christo. Post triennem eius clausuram Paulo, Antonii abbatis discipulo,
reuelatum est dimissa esse a Domino Thaidi peccata. Itaque a Pafnutio de
cęllę carcere educta migrauit ad paradisum et consortio inserta est
angelorum.
neque mors, neque uita, neque angeli, neque principatus, neque
uirtutes, neque instantia, neque futura, neque fortitudo, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos
separare a charitate Dei, quę est in Christo Iesu, Domino nostro.
Hinc etiam a Roma ad Philippenses scribens: In omni fiducia, inquit, sicut
semper et nunc mangnificabitur Christus in corpore meo, siue per uitam,
siue per
coepit, Ioannes insequi consecutusque eum
blanditiis promissisque allicit et ad spem uenię animat; se pro illo
rationem redditurum, modo poenitere ac secum redire ne detrectaret. Itaque
reuersum sic instituit, ut lucraretur Christo. Nobis documento est nulli
labori parcendum, ut proximum perniciosis uitę erroribus implicatum
expediamus ad salutem. Alioquin contempsisse arguemur, quem sicut nos ipsos
diligere iussi fuimus. Hoc loco
habemus a Deo, ut, qui diligit Deum, diligat
et fratrem suum.
Paulus quoque apostolus, qualem erga proximos charitatem haberet, ostendit ad
Romanos dicens: Optabam ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus
meis. Et ad Corinthios: In cordibus nostris estis, ad
commoriendum et ad conuiuendum. Et ad Philippenses: Testis mihi
est Deus, quomodo cupiam omnes uos esse in uisceribus Iesu
in pascendis pecoribus studium protrahere,
uehementer indoluit nihilque moratus eremum dereliquit et inter illos
tuguriolum sibi constituit. Neque prius ad solitudinis locum rediit, quam
illos edocuisset Deum honorare, Christo credere, pie atque innocenter
uiuere. Fugerat frequentiam, sed fugientem reuocauit charitas- ueluti qui
maris periculum euadens iam in portu atque in tuto se recepit, tum, siquos
naufragari respexerit, rursum committit
resedissent, cum ea familia, in qua ęger erat, commercium habere
formidabant. Solus Bernardinus sic destitutis necessarium pręstare
ministerium decreuit. Duodecim iuuenibus persuadet, ut secum infirmis
seruiendo Christo seruiant. Cum hoc comitatu domos laborantium ingredi,
sanos consolari, ęgrotis mederi, indigentibus uictum, defunctis sepulturam
prouidere, sed ante omnia curare, ut confessi contritique, quicquid euentus
ferret,
insultare tyranno, ubi proximorum periclitari uidet fidem. Corporis mortem
contempsit, ne fideles suppliciorum metu perterriti in mortem ruerent
infidelitatis.
Anastasia Romana infideli quidem uiro tradita, sed tantum Christo iuncta, cum
patricii generis esset, prętulit nobilitatis altitudini charitatis
humilitatem. Quippe uilibus induta, ne agnosceretur, martyrum carceres
inuisebat, uincula exosculabatur, ad patientiam exhortationibus
His officiis digna euasit, quę et ipsa coronam referret martyrii.
Maria Decegnies conomento dicta, de pago Niuella episcopatus Leodii, ipsa
uitę sanctitate maritum pellexerat, ut castitatem seruaret. Ambo ergo
Christo, non mundo seruientes leprę morbo affectis ministerium impendisse
dicuntur. Non langoris deformitas, non tabes, non sanies foeculenta, non
morbi euitanda contagio obstitit charitati. Miserabilior ęgrotantium facies
ministerium impendisse
dicuntur. Non langoris deformitas, non tabes, non sanies foeculenta, non
morbi euitanda contagio obstitit charitati. Miserabilior ęgrotantium facies
ministrantium curam magis accendebat. Nunc cum Christo regnant in cęlis, qui
leprosis ministrarunt in terra. Pro breui labore pręmia consecuti sunt
beatitudinis ęternę.
Bona uirgo in finibus Aegypti, in sanctarum uirginum coenobio Deo seruiens,
Vt orauerat, impetrauit: ambę eodem die
uita defunctę sunt, ambę uno sepulchro conditę. O
inseparabile pii amoris uinculum, quod ne morti quidem soluere licuit! Simul
cęlum petierunt, quę simul in terra Christo seruierant, ut convivere, sic
etiam commori exoptantes.
Charitate inter se contenderunt apud Antiochiam Theodora uirgo et quidam
miles. Illa ob Christi confessionem ab infidelibus in prostibulum truditur.
persequentem lędere. Denique a Philisteis
cęsum luxit et cędis eius nuncium, qui ex uulnere morientem, ut doloribus
liberaret, ab ipso rogatus, insuper percusserat, occidi iussit, ut reliqui
discerent manum continere a christo Domini. Benedixit autem illis, qui
mortui cadauer mandauerant sepulturę. Ad hęc illos, qui post Isboseth,
Saulis filium, dolose interfecerant, licet ipse de regni successione secum
contendisset, ulcisci iussit, tam in
iniuria libenter accessit, diligenter orauit,
efficaciter sanauit, sanando insuper hominem ex infideli Christianum fecit.
Maius bonum pro malo reddere non potuit quam ut inimicum suum diligendo Deum
amicum faceret et eum pro Christo ad patientiam suppliciorum animaret, a quo
ipse pertulerat supplicia.
Pergentinus * corr. ex Pergentius
et Laurentinus fratres sub Decio cęsare Aretii martyrium passi, cum
furibus monachos
faceret. Nunquid se suppilari doluit, qui suppilatoribus suis tam se
benignum pręstitit? Non, ut ulcisceretur inimicos, custodiam serpentibus
mandauerat, sed ut deprehensos a flagitiis auerteret et iungeret Christo.
Non minus ęquo animo quidam latronum uiolentiam tolerarunt quam hi dolos
furum.
Clodoueo rege aduersus Gothos arma mouente quidam ex militibus predę
cupiditate Maxentii, abbatis
si credere uellet, ostendit. Credidit ille, et per
martyrium ęternitatis gloriam consecutus est. Tantę curę fuit uirgini eum,
per quem torta interfectaque fuerat, saluum beatumque facere. Veneranda quoque uirgo, dum pro Christo multis magnisque afficeretur
suppliciis et nunc humi dispassis manibus pedibusque diuaricatis extenta
neruis bubulis cęderetur, nunc sic resupinata grandi lapide uentri aduoluto
premeretur, nunc in cacabum sulphure,
pice, oleo plenum demersa subiectis
ignibus coqueretur, eius, cuius iussu talia patiebatur, propius astantis
oculum bulloris aspargine cęcatum terra saliua diluta liniens reparauit et
ipsum tandem patientia sua superatum Christo credere compulit. Quis
conuitium, contumeliam, maledictum non ęquo animo feret, si pro tam grauibus
tormentis tam magnum redditum est beneficium?
Darię uirginis intergritatem ab infidelibus in prostibulum tractę
ne Christi nomen ubique
circumferrent. Sic in omnem terram exiuit sonus eorum et in fines orbis
terrę uerba eorum. Sic habitantibus in regione umbrę mortis lux orta est
eis. Merito igitur illi sedebunt super thronos cum Christo iudicantes, qui
nunquam conquierunt Christum annunciantes.
Inter apostolicos autem uiros Ambrosius episcopus eruditione, ingenio ac
diligentia Dei uerbum prędicando ita pręstitit, ut facile persuasum sit non
et
litterarum ignaro illusuri. Verum ubi loquentem audissent, demirati uerborum
uim sententiarumque grauitatem ueritati ab eo prędicatę adheserunt et, cuius
corporis habitum paulo ante subsannauerant, scientiam amplexi sunt Christo
credentes. Nesciebant utique sub terra latere aurum et
interdum sub uili panno habitare sapientiam.
Regulus episcopus, Ioannis apostoli discipulus, in Gallia cęlestis frumenti
enim mulieri loqui in
ecclesia. Marię tamen Magdalenę prędicatione Massilia Euangelium
recepit Christi, et Marthę, sororis eius, Rhodani accolę. Decuit solas
apostolatus fungi officio, ut, quę cum Christo et uiuente et
resurgente conuersatę fuerant, quicquid de illo uel oculis conspexissent uel
ab illo auribus excepisent, fide certiore testarentur. Siquidem et iis iure
suo dicere licebat: Non possumus, quę uidimus
obsecra,
increpa, in omni patientia et doctrina. Eundem quoque in loquendo
cautum circumspectumque esse oportere monstrauit, cum ait: Formam habe
sanorum uerborum, quę a me audisti, in fide et dilectione in Christo
Iesu. Et paulo post: Noli, inquit, contendere uerbis! Ad nihil
enim utile est, nisi ad subuersionem audientium. Solicite autem cura
teipsum probabilem exibere Deo, operarium inconfusibilem, recte
forte occurrisset, prius se
sacerdotis manibus osculum daturum, deinde reuerentiam facturum sancto, plus
quidem se debere illi significans, a quo ministrante sacratissimum Christi
corpus acciperet quam illi, quem iam cum Christo regnare nosset. Quanta
autem res esset sacerdotium, in eo ostendit, quod se indignum illo iudicans
nunquam promoueri passus sit soloque diaconatus officio contentus, quoad
uixit, fuit. Cogitent nunc sacerdotes, qualis
pax utilitatem
respicit, diuina charitatem. Hanc etiam a Deo poscere nos instruit, dum pro
omnibus in se credituris Patri supplicat, ut, sicut ipse cum Patre unum
sunt, ita et hi in ipsis unum sint. Non possunt unum esse in Christo, qui
non unanimiter adherent uni Christo, ut unius capitis membra esse mereantur.
Non est pax impiis , ait Dominus. Et in Euangelio legimus non alio
erga Discipulos salutationis genere eum fuisse usum quam ut
Hanc etiam a Deo poscere nos instruit, dum pro
omnibus in se credituris Patri supplicat, ut, sicut ipse cum Patre unum
sunt, ita et hi in ipsis unum sint. Non possunt unum esse in Christo, qui
non unanimiter adherent uni Christo, ut unius capitis membra esse mereantur.
Non est pax impiis , ait Dominus. Et in Euangelio legimus non alio
erga Discipulos salutationis genere eum fuisse usum quam ut diceret: Pax
uobis! Tunc
animi, simplicitas cordis, amoris uinculum, consortium
charitatis. Nec poterit , inquit, ad hęreditatem Domini peruenire,
qui testamentum pacis noluerit obseruare. Nec potest concordiam
habere cum Christo, qui discors uoluerit esse cum Christiano. Concordes
autem erimus, si dabimus operam, ne ab iis, quę a Domino nobis pręcepta
sunt, discedamus dicente Dauid: Pax multa diligentibus legem tuam, et non
est illis
tonsę contexerant. Et
hunc Pafnutius inter bestias incedentem cum uidisset, syluestre magis quam
humanum animal ratus expauit. Mox, cum loquentem attendisset, agnouit Dei
seruum simulque didicit satis indutum esse, qui cum Christo nudus esset.
Honophrius itidem nudus in ulteriori deserto ab eodem Pafnutio repertus
uerenda tantummodo foliis arborum operuerat. Consumptis enim uestibus, quę
secum attulerat, alia deinde, quam quę natura dabat,
tuę seruari
uidemus. Multis tunc habitus iste ludibrio erat, nunc per orbem celabratur.
Sed, quam tu sapienter cuidam nuditatem hanc tuam hyemis tempore calumnianti
ac petenti, ut guttulam sibi sudoris uenderes, eam te Christo, non hominibus
uendere respondisti! O felix ille sic irrisę nuditatis sudor, quem tu soli
Christo dedicans mercatus es regna cęlorum.
Paucula nunc foeminarum exempla proferam, quibus ipsa uestium utilitas pro
quam tu sapienter cuidam nuditatem hanc tuam hyemis tempore calumnianti
ac petenti, ut guttulam sibi sudoris uenderes, eam te Christo, non hominibus
uendere respondisti! O felix ille sic irrisę nuditatis sudor, quem tu soli
Christo dedicans mercatus es regna cęlorum.
Paucula nunc foeminarum exempla proferam, quibus ipsa uestium utilitas pro
ornatu fuit.
Elisabeth, Pannonum regis filia et Christi ancilla, quam poterat abiectiore
Maluit ergo sic pannosa
sicque despecta in xenodochio pauperculis morbo affectis ministrare quam in
regis patris aula, cum amisso marito ab eo in Pannoniam accersiretur,
sericis auroque renitere atque omnibus uenerationi esse. Christo enim
placere uolebat, non mundo.
Toram, Deo dicatam uirginem in monasterio Thebaidis, memorant nunquam noua
tunica aut nouo melote aut nouis calceis usam; semper alias sororibus
recentia
thalamo digna sit.
Maria Aegyptiaca, turpis aliquando uoluptatis quęstui dedita, omni
ornamentorum genere sese decorabat, nec a pigmentis fucoque abstinens, ut
placeret uiris. At postquam conuersa Christo seruire coepit, tantę illi
uestitus nullus curę fuit, ut eo consumpto, quem secum ad eremum tulerat,
nuda in solitudine uiueret. Et quia sine tecto degebat, ęstus pluuiasque
corpore nulla in parte uelato excipiens
nunquam neque ieiunii angustiis
neque manuum neque pedum inquietudine defatigatus est, sempiternę quietis
indicibili bono perfrui meruit, martyrum coronam adeptus, non quod martyrium
passus esset, sed quod pares martyrio pro Christo susceperit labores.
Archebio Cassianus refert, quod, dum adhuc in coenobio cum fratribus
uersaretur, laborem, qui ibi omnes suis horis exercebantur, sibi duplicando
pro matre creditori satisfecerit, cum ipsa ob
uirgo, quam in Sconaugiensi * corr. ex
Comagiensi
latentem monasterio fama uirtutum mundo
prodidit, et ipsa statutis horis quotidie flagello se cędebat, ut carne
mortificata Christo uiueret, non immemor, quod ipse etiam pro nobis perpeti
flagella uoluit flagellisque atrociora.
Maria Decegnies uirgo, inuita a parentibus uiro tradita, cum pręter
quotidiana ieiunia crebrasque precationes etiam
triennio nunquam sedisse diximus, ipsam sacrosanctam communionem Dominicis
diebus a sacerdote sibi delatam sumens, nihil aliud gustabat. Hoc illi et
sacramentum et uictus fuit.
Apelles item Aegyptius, faber ferrarius, ut Christo seruiret, eremum
penetrans, quemadmodum ferrum malleis, ita semet cudere coepit ieiuniis.
Atque a Deo omni morum sanctitate limatus et expolitus euasit, ut etiam ipse
nihil unquam degustaret pręterquam Dominicis diebus
translatam alios
septem dies pari inedia peregisse. Hac igitur abstinentię uirtute roborata,
constanti et imperterrito animo martyrii pertulit supplicium, nihil
horrescens tyranni sęuitiam, sed mori cupiens et esse cum Christo.
Maria Decegnies, cuius ortu Niuella, Leodiensis, episcopi uiculus,
nobilitatus est, a festo Exaltationis Crucis usque ad Pascha ieiunium cum
sola panis et aquę refectione per annos tres obseruauit. Eandem ferunt
in Gallia apud Castresium pagum martyrio coronatus
est, crudis herbis et aqua frigida sustentatum ferunt. Qui sponte corpus
suum sic afflixerat, illud et martyrio exponere sine hęsitatione potuit,
dissolui cupiens et esse cum Christo.
Columbanus, in Gallia abbas, annis sexaginta herbis tantum ac radicibus
sustentatus est. Fontem de petra Deum precatus eduxit, qui
hodie quoque effluit hubertim et terram irrigat.
ipsum cęlum uersus niti,
quandiu inobedientię premeretur grauitate, non distulit, quin statim ad
abbatem suum rediens et culpę ueniam rogaret et in solitudine uiuendi
copiam. Vtroque impetrato iam certiore promerendi spe Christo solitarius
seruiuit. Igitur ex beati Romualdi sententia et Venerii exemplo faciet,
quisquis ad districtioris uitę institutum non nisi eo, qui pręest, consulto
ac permittente transierit.
carcerem passa perpetuum. Tunc
tandem, quod foemina fuisset, deprehensum est, cum defunctę corpusculum de
more lauarent. O patientiam animi incredibilem, qua sustinuit tanto tempore
sexum uestibus, se cęllula tegere, ut et Christo seruiret et abbati
obtemperaret. Quanti autem meriti esset apud Deum, miraculo patuit. Frater
quidam cadauer osculatus, oculum, quem olim amiserat, integrum recepit. Illa
igitur, quę obediendo oculis omnium se
Iudeorum saluti consulens, sed gentiles, ne eadem facerent,
coercens.
Postquam autem satis omnibus notificatum est ueteres cerimonias legumque
sanctiones signa figurasque fuisse futurorum, quę in Christo
impleta sunt, coeptum est infidelitati ascribi, siquis ea adhuc seruaret,
ueluti qui uenturum et nondum uenisse Christum asserat, quod Iudaicę
proprium perfidię est.
Sed quid de ista Petri
Reprehensibilem eam fuisse non
nego. Quis enim sum, ut Paulo contradicam, cum pręsertim neque Petrum illi
contradixisse constet. Sed tamen facile uenia dignam tunc extitisse non
dubito, cum adhuc Moysi lex apud Iudeos in Christo credentes non illicite
uigeret. Postea uero neque propter Iudeos neque propter gentiles in fide
quicquam simulandum fuit, cum tandem non simulatio, sed error dici debuit,
quicquid iam peruulgatę officeret
simulatione perdurasset, postremo adiuratus
manifestauit se aliquando monachum fuisse, sed libidini deditum annos
quindecim in concubinatu perseuerasse tandemque ad poenitentiam conuersum
decreuisse tantundem temporis seruire Christo, quantum diabolo seruierat.
Atque mox uita functus est et in sanctorum numero habitus. Tali ergo
simulatę insanię humiliatione, mundi sapientibus pręferri ac supra cęlum
inter angelos meruit collocari.
Profecto simulatio ista conseruatio summa humilitatis erat, non culpa.
Sed neque illis figmenta obfuerunt, quas uirorum nominibus tegumentisque
sexum aliquando cęlasse constat, cum id ea ratione egerint, ut commodius
Christo, quem nihil latet, deseruirent.
Eugenia, Philippi consulis filia (Eugenius credita) etiam abbatis officio
defungi Alexandrię meruit. In eadem urbe Euphrosina uirgo, sub Smaragdi
nomine latens, monachi uitam duxit.
putarunt ut in mansuetissimi pręsulis sinu.
Blasio, Sebastę urbis episcopo, in solitudine persecutionem declinanti
syluestres auiculę uictum suppeditarunt.
A Iudoco, regis Britannię filio, dum contempto regno soli Christo seruiret,
columbas piscesque escam manu porrectam acceptasse ferunt. Iuonem presbyterum ad mensam recumbentem auis quędam albo uiridique colore
spectabilis de improuiso adiisse dicitur et tangi se ac contrectari ab eo
pręsumat captiosis hereticorum argumentis, ne, dum confutare ea
nescit, etiam ipse in retiaculo diaboli inuoluatur et arce ueritatis incaute
custodita ab erroribus captus pereat. Tacitus ergo obediat Ezechię, id est,
Christo regi et in silentio oret. Et ipse mittet angelum suum, qui perimat
copias Assyriorum, hoc est, dissipet malignorum insidias mentemque orantis
illuminet, ut amota dubietatis nebula iam clare uidere possit eos uere
secum, non carne copulari uellet, persuadere nullo modo potuit. Vbi
autem omnes adhortationes incassum cedere uidit, grauiter ingemiscens: Ego
te — inquit — mulier, abstrahere a morte non possum; nec tu me separabis a
Christo. Melius est mihi cum homine quam cum Deo habere diuortium. Post hęc
relictis omnibus dimissaque uxore monachum se fecit. Sed nemo Legem putet
unicum exemplum, ut repudiet inuitam. Nescis enim, an sic uoceris, ut hic
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494]: Sermo de passione Domini, versio electronica, Verborum 7331, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - sermo] [numerus verborum] [nimira-m-sermo.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].
Omnes locos monstra (paululum expectandum est dum data mittantur)
204. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 2v |
Paragraph |
Section]
205. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 3r |
Paragraph |
Section]
206. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 3v |
Paragraph |
Section]
207. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 6v |
Paragraph |
Section]
208. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 8r |
Paragraph |
Section]
209. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 8r |
Paragraph |
Section]
210. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
211. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
212. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_285 |
Paragraph |
Section]
213. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_285 |
Paragraph |
Section]
214. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_288 |
Paragraph |
Section]
215. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_290 |
Paragraph |
Section]
216. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
217. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
218. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_316 |
Paragraph |
SubSect | Section]
219. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_321 |
Paragraph |
SubSect | Section]
220. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_322 |
Paragraph |
SubSect | Section]
221. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_323 |
Paragraph |
SubSect | Section]
222. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_324 |
Paragraph |
SubSect | Section]
223. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_324 |
Paragraph |
SubSect | Section]
224. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
225. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_327 |
Paragraph |
SubSect | Section]
226. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_341 |
Paragraph |
SubSect | Section]
227. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_342 |
Paragraph |
SubSect | Section]
228. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_349 |
Paragraph |
SubSect | Section]
229. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_351 |
Paragraph |
SubSect | Section]
230. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
231. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_357 |
Paragraph |
SubSect | Section]
232. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_358 |
Paragraph |
SubSect | Section]
233. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_358 |
Paragraph |
SubSect | Section]
234. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_386 |
Paragraph |
SubSect | Section]
235. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_387 |
Paragraph |
SubSect | Section]
236. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_394 |
Paragraph |
SubSect | Section]
237. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
238. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
239. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
240. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_396 |
Paragraph |
SubSect | Section]
241. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_397 |
Paragraph |
SubSect | Section]
242. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_401 |
Paragraph |
SubSect | Section]
243. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_408 |
Paragraph |
SubSect | Section]
244. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_408 |
Paragraph |
SubSect | Section]
245. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_410 |
Paragraph |
SubSect | Section]
246. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_411 |
Paragraph |
SubSect | Section]
247. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_413 |
Paragraph |
SubSect | Section]
248. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_413 |
Paragraph |
SubSect | Section]
249. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_419 |
Paragraph |
SubSect | Section]
250. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_423 |
Paragraph |
SubSect | Section]
251. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_423 |
Paragraph |
SubSect | Section]
252. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_424 |
Paragraph |
SubSect | Section]
253. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_427 |
Paragraph |
SubSect | Section]
254. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_428 |
Paragraph |
SubSect | Section]
255. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
256. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_433 |
Paragraph |
SubSect | Section]
257. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
258. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_447 |
Paragraph |
SubSect | Section]
259. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_449 |
Paragraph |
SubSect | Section]
260. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_382 |
Paragraph |
Section]
261. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
262. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_389 |
Paragraph |
SubSect | Section]
263. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_392 |
Paragraph |
SubSect | Section]
264. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_393 |
Paragraph |
SubSect | Section]
265. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
266. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
267. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
268. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_396 |
Paragraph |
SubSect | Section]
269. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_398 |
Paragraph |
SubSect | Section]
270. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_399 |
Paragraph |
SubSect | Section]
271. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_401 |
Paragraph |
SubSect | Section]
272. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_405 |
Paragraph |
SubSect | Section]
273. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_405 |
Paragraph |
SubSect | Section]
274. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_416 |
Paragraph |
SubSect | Section]
275. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_416 |
Paragraph |
SubSect | Section]
276. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_423 |
Paragraph |
SubSect | Section]
277. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_423 |
Paragraph |
SubSect | Section]
278. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_430 |
Paragraph |
SubSect | Section]
279. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
280. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
281. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_443 |
Paragraph |
SubSect | Section]
282. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_455 |
Paragraph |
SubSect | Section]
283. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_456 |
Paragraph |
SubSect | Section]
284. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_456 |
Paragraph |
SubSect | Section]
285. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_456 |
Paragraph |
SubSect | Section]
286. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_456 |
Paragraph |
SubSect | Section]
287. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
288. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_474 |
Paragraph |
SubSect | Section]
289. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_485 |
Paragraph |
Section]
290. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_489 |
Paragraph |
Section]
291. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_500 |
Paragraph |
SubSect | Section]
292. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_515 |
Paragraph |
SubSect | Section]
293. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_516 |
Paragraph |
SubSect | Section]
294. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
295. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
296. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_531 |
Paragraph |
SubSect | Section]
297. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_532 |
Paragraph |
SubSect | Section]
298. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_538 |
Paragraph |
SubSect | Section]
299. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_542 |
Paragraph |
SubSect | Section]
300. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_557 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Gucetic, Ivan (1451-1502) [1493]: Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica, Verborum 743, ed. Fialova, Andela Hejnic, Josef [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [gotius-i-panegyris.xml].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.