Non ego peccaui nec sum rea, proxima nobis
Si modo barbaries abigendae est dedita praedae!
An, si finitimi Thraces immanibus ausis
Perfidiaeque malis et inhospita pectora saeui
Errauere Scythae, me damnum et poena sequetur?
Immunem cuius memini me uiuere ritu
Siluestri, nec sic mulctabar barbara quondam;
Nunc ubi Romano penitus splendescere cultu
Nec rudis oblito uideor mansuescere pago,
Ad mores artesque bonas prouecta Quiritum,
In speciem magnae deducta propagine Romae –
Nec sapio Illyriam, sed uiuo et tota Latina
Maiestate loquor – postquam simul occidit omnis
Vana superstitio et ueteris ludibria pagi
Dedidici foedis cum relligionibus, uni
Nec nisi cum Christo Tibi seruio dedita semper,
Et Tibi mortales maculas purgantibus undis
Iungor et in prolem tanti Genitoris adoptor,
Desolanda fero trador miserabilis hosti,
Barbaricis uoueo flammis clademque pauesco,
Supremumque diem mihi fila nouissima Parcae
Iamque senescenti tetricae neuere? Rependis
Has magnas, Rex magne, uices, haec praemia nobis?
Nec satis est quod me lapidosis montibus et quae

Vade retro

Vade porro