Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme. Bibliographic criteria: none (Omnes textus textus) Search criteria: iacobus Quod quaesisti inventum est in 213 locis.
1 2 3
Loci 1-213:1. Pavlovic, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 14 | Paragraph | SubSect | Section] et alter alteri omnes iniurias et offensas hactenus illatas, tendere omnes ad bonum commune et manutenere alter alterum ab omnibus volentibus offendere eum et illis, ad honorem domini nostri Sigismundi Ungariae regis et dominae Mariae consortis eius. Oratores autem istius pacis fuerunt: dominus Iacobus de Raduchis, ser Damianus de Ciprianis, ser Crescius de Nassis, ser Andreas de Grisogonis et ego Paulus de Paulo, et iuravimus omnes dictam pacem super unam crucem argenteam, in qua erant certae reliquiae sanctorum.
2. Pavlovic, Pavao. Memoriale, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
3. Pavlovic, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 21 | Paragraph | SubSect | Section] episcopus et comes Ioannes de Gara, ac comes Butcho de Corbavia secesserunt de Nona in barchis Pagensium et iverunt Pagum.
4. Pavlovic, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 32 | Paragraph | SubSect | Section] et Radobiglia dederunt maximum conflictum Traguriensibus, verberantes multa animalia, concremantes villas et occidentes ac captivantes homines et nobiles et populares. Inter quos captivati fuerunt ser Stipe et Nico, fratres, filii quondam ser Petri de Zegis dicti Scilociach, ser Iacobus Sciobote, Thomas Zore filius Marmaz, Vitus Mazardich et Paparocich; et Augustinus quondam ser Nicolae Avelini, per Spalatenses a manu salva in civitate Spaleti fuit trucidatus et deinde pro maiori contemptu submersus in mari prope civitatem.
5. Pavlovic, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 32 | Paragraph | SubSect | Section] veneris 4. mensis februarii, Spalatenses intrinseci una cum gentibus vicebani, scilicet Clissiensibus, Pogliziensibus et aliis comburerunt molendina et quasi totum territorium Tragurii et praedati sunt multa animalia eorum, ac multas gentes captivaverunt, inter quos fuit captus presbyter Iacobus, canonicus traguriensis.
6. Nikola Modruski. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph | Section] profectus not. lector A2 in marg. nec sibi quisquam innotescit nisi probationis examine, nec coronabitur nisi qui uicerit, nec uincet nisi qui certauerit. Quis autem certat, nisi qui inimicum habens temptationi resistit? Quam ob rem pulcherrime suadet Iacobus: Π Iacobus not. lector A2 in marg. Omne gaudium existimate, fratres mei, cum in uarias temptationes incideritis scientes, quod probatio fidei uestrae patientiam operatur, patientia autem opus reddit perfectum. Et Paulus: Π Paulus
7. Nikola Modruski. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph | Section] nec sibi quisquam innotescit nisi probationis examine, nec coronabitur nisi qui uicerit, nec uincet nisi qui certauerit. Quis autem certat, nisi qui inimicum habens temptationi resistit? Quam ob rem pulcherrime suadet Iacobus: Π Iacobus not. lector A2 in marg. Omne gaudium existimate, fratres mei, cum in uarias temptationes incideritis scientes, quod probatio fidei uestrae patientiam operatur, patientia autem opus reddit perfectum. Et Paulus: Π Paulus not. lector A2 in marg.
8. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] soluentes, in
9. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] fieri iussit, omnia imperator suo consilio praeoccupauerat. Etsi iam nihil quod ageret relictum erat, tamen ex
10. Marulic, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] igitur passus superata morte beatas
11. Marulic, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
12. Marulic, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
13. Marulic, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
14. Sizgoric,... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
15. Sizgoric,... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
16. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_51 | Paragraph | SubSect | Section] se in apostolos
Christi etc. XI.
An experimentum quęritis eius, qui in me loquitur Christus? XIII.
AD GALATAS: Qui operatus est Petro in apostolatum circumcisionis, operatus est et mihi
inter gentes. Iacobus et Cephas et Ioannes, qui uidebantur columnę esse, dextras dederunt
mihi et Barnabę societatis II.
17. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_100 | Paragraph | SubSect | Section] Montes Israel, Moyses, prophetę, apostoli 90 . Petrus et Ioannes columnę 102 . In omnem terram exiuit sonus eorum 107 . Iacobus et Stephanus 108 . Piscatores 119 . Paulus 120 . Filii Zebedei, filii tonitrui, id est bariarehem, et non boanerges
18. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_100 | Paragraph | SubSect | Section] Apostoli dii. Petrus petra 162 . Quod etiam Ioannes martyr 167 . Varia dona discipulorum 173 . Simon, Andreas, Iacobus, Ioannes 184 . Apostolicorum nominum interpretatio 184 . Apostolus Hebraice, Latine missus. Quattuor apostolorum genera. Christus apostolus 191 .
19. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_101 | Paragraph | SubSect | Section] Agrippa de carcere gradum fecit ad regnum 164 .
20. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_111 | Paragraph | SubSect | Section] superponendum onus; deponentibus non cominunicandum 151 . Bonę operationes cęlandę 178 . Ioannis Baptistę conuersatio 181 . Apostoli Iacobus, Ioannes, Matthęus. Christus 182 . Apostoli sal terrę etc. 186 . Iustitia mundi ad comparationem iustitię Dei non est iustitia
21. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_161 | Paragraph | SubSect | Section] Domino, ut, sicut ille ambulauit, et nos ambulemus 304 .
De caritate erga Deum et proximum 306 .
22. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ciuitatem 217 .
23. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_44 | Paragraph | SubSect | Section] 234. Iustitia sine misericordia crudelitas est 305. Indoctus. Melius multo est e duobus imperfectis rusticitatem sanctam habere quam eloquentiam peccatricem 132. Inimicus. Iacobus apostolus, frater Domini, orauit pro inimicis 82. Dilige inimicos 231. Interpres. Super Psalmo: Domine, refugium factus es nobis 1. Non esse omnes Psalmos Dauid, secundum Hieronymum. Septuaginta
24. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_323 | Paragraph | SubSect | Section] rei uitę hominum aqua, ignis et ferrum, sal, lac et panis similagineus et mel et botrus uuę et oleum et uestimentum 149. MATTHEVS Nobilis. Petrus et Andreas, Iacobus et Ioannes piscatores erant, et primi uocati sunt ad apostolatum. Petro datę et claues regni cęlorum IIII. MARCVS Nobilis. Granum synapis ex paruo magnum
25. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_11 | Paragraph | SubSect | Section] Pauli dici debere non sic scriptum est, ad sobrietatem 37 . Philippi filię uirgines prophetarunt etiam post Ioannem 38 . Iacobus, frater Domini. Exempla castitatis a gentilibus collecta 39, 40 . Pudicicia amissa omnis uirtus ruit 42 . Castitatis cultus inter gentiles 46 .
26. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_17 | Paragraph | SubSect | Section] Tyti post lapsum penitentia et cuiusdam monachi 322 .
27. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_88 | Paragraph | SubSect | Section] Cęsi gaudent in contumelia pro Iesu habita et prędicationi instant V. Patientia Stephani et martyrium VI,VII. Fideles propter persecutionem disperguntur, dispersi euangelizant VIII. Paulus insidias patitur, per murum in sporta demittitur XII. Iacobus maior capite truncatus, Petrus in carcerem mittitur XII. Fideles contumeliis lapidationibusque confecti perfugerunt euangelizantes et conuertentes multos. Per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum Dei XIIII. Paulus et Sylas uirgis cęsi mittuntur in carcerem
28. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_135 | Paragraph | SubSect | Section] Octauius ad oblitterandas [ophen]2 offensarum memoriam suspectorum episto las concremauit 402 . Martyres. Ioannes Baptista 411 . Stephanus. Iacobus 413 . Iacobi Minoris sanctitas 414 . Martyria 427 . Cyprianus martyrium passus 441, Diocleciani
29. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_335 | Paragraph | SubSect | Section] ministrator. Ego in medio uestri sum, sicut qui ministrat XXII. Vsus. Nemo bibens uetus uinum statim uult nouum. Dicit enim: Vetus melius est V. Habitus ex usu, ex habitu natura, naturam autem immutare difficile VIIII. Vindicta. Iacobus et Ioannes uolebant uindicare in Samaritanos, quia non receperant Iesum, sed inhibiti discunt Filium hominis non uenisse animas perdere, sed saluare IX. Quęstio cur electi Dei se uindicare deprecentur XVIII. Vidua. Anna, filia Phanuelis, de
30. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_365 | Paragraph | SubSect | Section] Decius: Saturninus episcopus. Agaton. Macharius Leoneius et Tyrsus et Calonicus. Apollonia. Polichronius episcopus. Nestor episcopus. Alexander episcopus. Olympias et Maximus. Parmenas. Elimas et Chrysotelus, presbiteri. Lucas et Mutius, diaconi. Marianus et Iacobus. Isidorus, Petrus. Paulus. Andreas. Dionysia. Venantius. Calocerius et Parthemius. Peregrinus et Laurentinus, fratres. Iulianus, XII annorum puer. Anatolia uirgo et Audax. Abdon et Senen. Iustinus presbiter. Sixtus Secundus papa. Felicissimus et Agapitus. Romanus.
31. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_371 | Paragraph | SubSect | Section] Arsenius. Isidorus et Dioscorus. Leontius. Tyrsus et Cleonicus. Fabianus papa. Agata uirgo. Apollonia uirgo. Policronius episcopus. Nestor episcopus. Alexander episcopus. Olympias et Maximus. Parmenas. Elymas et Chrysotellus presbiteri. Lucas et Mutius diaconi. Marianus et Iacobus. [Parmenas. Elymas et Chrysotellus presbiteri. Lucas et Mutius diaconi. Marianus et Iacobus.] Isidorus. Petrus. Paulus. Andreas. Dionysia. Venantius. Calocerus et Parthemius. Peregrinus et Laurentinus fratres. Iulianus, puer XII annorum. Anatolia uirgo et Audax. Abibon et
32. Marulic, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_371 | Paragraph | SubSect | Section] Apollonia uirgo. Policronius episcopus. Nestor episcopus. Alexander episcopus. Olympias et Maximus. Parmenas. Elymas et Chrysotellus presbiteri. Lucas et Mutius diaconi. Marianus et Iacobus. [Parmenas. Elymas et Chrysotellus presbiteri. Lucas et Mutius diaconi. Marianus et Iacobus.] Isidorus. Petrus. Paulus. Andreas. Dionysia. Venantius. Calocerus et Parthemius. Peregrinus et Laurentinus fratres. Iulianus, puer XII annorum. Anatolia uirgo et Audax. Abibon et Senen. Iustinus presbiter. Sixtus Secundus papa. Felicissimus et Agapitus. Romanus.
33. Sizgoric, Juraj. Odae de apostolis, versio... [page 202 | Paragraph | Section]
34. Sizgoric, Juraj. Odae de apostolis, versio... [page 207 | Paragraph | Section] foeda,
35. Sizgoric, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph | SubSect | Section] Octobres celebratur. Supplicationes fiunt, omnes artifices, omnis nobilitas funalia afferunt et festo faventes offerunt. Et in concione nobilitas unum de plebe coetui senatus solet agregare.
Et in sedis pontificalis basylica basylica Iacobus maior magna veneratur veneratione
36. Sizgoric, Juraj. De situ Illyriae et civitate... [Paragraph | SubSect | Section] imbiberunt. Siquidem proverbiis Illyricis utuntur, quae nos dicteria dicteria diximus et ex lingua vernacula in Latinum vertimus cum Iacobo Naupleo, Iacobus Naupleus viro docto et diserto. Illis namque nec leges Solonis Solo nec Numae Pompilii Numa excogitationes nec ipsa Picthagorica Pictagoras praecepta videntur acutiora. Mulieres
37. Bunic, Jakov. De raptu Cerberi, editio... [Paragraph | SubSect | Section]
38. Bunic, Jakov. De raptu Cerberi, editio... [Paragraph | Section]
et orphanorum reliquorumque Christi pauperum
nomina in codicillo seriatim descripta lectitabat, ne quem die ullo
pręteriret, cuius miseriam ęqua ope non iuuaret, seruans illam
religiositatis uitęque munditiem, de qua Iacobus apostolus ait: Religio
munda et immaculata apud Deum et Patrem hęc est: uisitare pupillos et
uiduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc
seculo.
pertractemus. Hinc altera dirę cupiditati inuratur nota, dum monstratur, quam hi, qui hominibus benefacientes hominum mercedem
respuerunt, paruo modicoque contenti uitam sustentarint.
Petrus, Andreas, Iacobus, Ioannes piscatu sibi uictum quęrebant, relictis
retibus et naui secuti sunt Christum et dixerunt: Ecce dimisimus omnia,
et secuti sumus te. Constat igitur eos et ante apostolatum fuisse
pauperes et in
liber testatur,
ubi scriptum est: Optaui, et datus est mihi sensus; et inuocaui, et uenit
in me spiritus sapientię; et pręposui illam regnis et sedibus, et
diuitias nihil esse dixi in comparatione illius. Iacobus uero
apostolus idem astruens, etiam qualiter petere debeamus, docet, cum ait:
Siquis uestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus
affluenter, et non improperat; et dabitur ei. Postulet autem in
ad
uitam reuocarunt, Andreas animam diu in peccatis mortuam suscitauit.
Bartholomei apostoli oratio obsessos a demonibus liberauit; Polemii, Indię
regis, filiam lunaticam mentis compotem fecit.
Iacobus, Zebedei filius, dum Herodis Agrippę iussu decolandus duceretur,
paralyticum in uia iacentem saluti restituit. Et cum spiculatoris gladius
ceruici suę immineret, necis proprię oblitus pro alterius sanitate orauit.
Nullum execrabilius crimen quam post agnitam perceptamque ueritatem a fide
decidere. At etiam inde reditum patere ad spem salutis certissimam non solum
Petri exemplo, sed etiam aliorum satis edocemur.
Iacobus martyr, a pręsectis membrorum nodis Denodatus dictus, cum esset
fidelis fidelibusque ortus parentibus atque inter regis
Persarum aulicos primo loco haberetur, gentili domino gratificari cupiens eo
minis suppliciisue absterreri potuerunt, ne nomen
tuum * add.
ubsque palam prędicarent atque extollerent.
Petrus, Andreas, Philippus crucifigi non recusarunt, Iacobus et Paulus capite
truncari, Iacobus alter de pinna templi deiici et fullonis fuste mactari,
Ioannes in bullientis olei dolium nudus demitti, Thomas et Mattheus lanceis
confodi, Stephanus lapidibus obrui, Matthias securi
tuum * add.
ubsque palam prędicarent atque extollerent.
Petrus, Andreas, Philippus crucifigi non recusarunt, Iacobus et Paulus capite
truncari, Iacobus alter de pinna templi deiici et fullonis fuste mactari,
Ioannes in bullientis olei dolium nudus demitti, Thomas et Mattheus lanceis
confodi, Stephanus lapidibus obrui, Matthias securi percuti, Simon et Iudas
irruenti
usque prędicando perseuerarunt.
Reliqui etiam apostoli dimissa Iudea in diuersas prouincias idolorum
cultores at religionem Christi conuersuri disperguntur. Andreas Achaiam,
Philippus Scythiam, Bartholomeus Lycaoniam, Iacobus Zebedei Hispaniam,
Ioannes Ephesum, Thomas Parthiam Hyrcaniamque et Indiam, Mattheus Macedoniam
et Aethiopiam, Iacobus Alphei Hierosolymam, Iudas Thadeus Mediam,
Mesopotamiam, Pontum et cum Simone fratre Persidem in
at religionem Christi conuersuri disperguntur. Andreas Achaiam,
Philippus Scythiam, Bartholomeus Lycaoniam, Iacobus Zebedei Hispaniam,
Ioannes Ephesum, Thomas Parthiam Hyrcaniamque et Indiam, Mattheus Macedoniam
et Aethiopiam, Iacobus Alphei Hierosolymam, Iudas Thadeus Mediam,
Mesopotamiam, Pontum et cum Simone fratre Persidem in sortem prędicationis
accepere, nulli labori parcentes, nullum uitę discrimen deuitantes, dum communi omnium saluti consultum
animaduertendum, non omnibus prędicandi officium
conuenire. Diu disce, quod doceas, cum a Salomone pręceptum est: Prępara
foris opus tuum et diligenter exerce agrum tuum, et postea ędifices
domum tuam! Et Iacobus apostolus non inconsulte monet dicens:
Nolite plures magistri fieri, fratres mei, scientes, quoniam maius
iudicium sumitis. In multis enim offendimus omnes. Siquis in uerbo non
offendit, hic perfectus est
iuxta
stulticiam suam, ne efficiaris ei similis. Rixas et odiosas uerborum
concertationes abiiciamus, quia alius quoque sapiens ait: Abstine te a
lite, et minues peccata. Vbi autem zelus et contentio, ut Iacobus
apostolus inquit, ibi inconstantia et omne opus prauum. Paulus etiam
ad Titum scribens ait: Stultas et sine disciplina quęstiones deuita,
sciens quia generant litem. Seruum autem Domini non oportet
etiam communis
nuditas piscatoribus parem fecerat, nisi purpureus color regię stirpis
insigne fuisset. Sed hic ideo reseruatus est, ut indicio foret, quanta ille
reliquerit, ut Christum sequeretur.
Iacobus Iustus, frater Domini ob formę similitudinem appellatus et, ut
Egesippus ait, ab utero matris suę Sanctus, non laneum, sed lineum habuit
amiculum. Ad hęc, quod ad corporis cultum pertinet, nunquam attonsus est nec
postquam ablato Sponso, hoc est,
crucifixo Domino nuptiarum gaudium uersum est in
persecutionis luctum et iam terrena omnia minus placere coeperunt
desyderantibus cęlestia.
Iacobus, frater Domini, appellatus cognomento Iustus, uinum et siceram non
bibit, carnem nullam comedit, reliquę uitę sanctitate sic excelluit, ut
multi suspicati sint propter necem eius Hierosolymam fuisse subuersam.
niti debet, ut obseruatori suo prodesse possit.
Quin autem ipsam taciturnitatem perutilem esse ambigit, si pręter iam dicta
sanctorum exempla etiam apostolicis propheticisque pręceptis ad eam colendam
excitamur? Iacobus apostolus: Sit — inquit — omnis homo uelox ad
audiendum, tardus ad loquendum. Et paulo post: Siquis autem putat
se religiosum, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, huius
Sed Petrus
apostolus noctu apparens Marcello presbytero, illud iuxta corpus suum
sepeliri iussit, dignum esse asserens, ut, qui secum peccauerat, secum
fleuerat, secum recumbens honoraretur.
Iacobus quoque, natione Persa, sed professione Christianus, dum inter regis
Persarum aulicos honori pręcipuo haberetur, ad exercendum idolorum cultum
prolapsus est. Mox poenitens, grauiter animo angi coepit. Et cum palam se
peccatum, per
patientiam curramus ad propositum uobis certamen, aspicientes in autorem
fidei et consummatorem Iesum, qui proposito sibi gaudio sustinuit
crucem.
Iacobus item apostolus ad poenitentiam nos inuitans: Subditi — inquit
— estote Deo; resistite autem diabolo, et fugiet a uobis. Appropinquante
Deo, et appropinquabit uobis. Emundate manus, peccatores, et purificate
ligatum soluerent et abire sinerent, mandauit, cumque asinam et pullum
funiceis uinculis liberare atque ad se adducere eis pręcepit, signis
ostendens, quod autoritate firmabat.
Post hęc sane et Iacobus apostolus non ad alios quam ad sacerdotes nos mittit
dicens: Infirmatur quis in uobis? Inducat presbyteros Ecclesię et orent
super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini. Et oratio fidei saluabit
infirmum,
Hinc sane est, quod ipsi Domini apostoli flagellis primum acriter cęsi non
dolent, sed gaudent, non tristantur, sed exultant, quoniam digni habiti sunt
pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ex his deinde Iacobus Maior Herodis Agrippę gladio decollatur et eiusdem
iussu Petrus in carcerem catenis uinctus coniicitur. Sed horum alter a
uinculis diuinitus liberatur, alter pro temporali uita ęternam accepit.
Infelicissimus uero
pedibusque articulatim atque membratim discerptus, truncus in suo sanguine
uolutandus relinquitur. Sed tanto integriorem spiritum Deo reddidit, quanto
patientius corporis mutilationem tolerauit.
Iacobus martyr in Perside passus, quem a supplicii genere alii Denodatum
alii Intercisum cognominarunt, nos usitatiore uocabulo Deartuatum potius
dicendum censemus. Huic enim se Christianum profitenti manuum pedumque
digiti
gaudebit, uos uero contristabimini. Sed tristitia uestra conuertetur in
gaudium. Iccirco, sicuti Dominus, ita et serui eius hac spei
expectatione patientiam nostram stabilire monendo exhortandoque studuerunt.
Iacobus, qui primus inter apostolos lauream meruit martyrii: Patientes —
inquit — estote fratres usque ad aduentum Domini. Ecce agricola
expectat preciosum fructum terrę, patienter ferens, donec accipiat
autem
uobis dico, omnibus dico: Vigilate! Id breuius in Mattheo scriptum
est: Vigilate, quia nescitis diem neque horam. Sic ergo hodie uiuamus
tanquam cras morituri.
Siquidem et beatus Iacobus apostolus uitę huius conditionem animo metitus:
Quid est — inquit — uita uestra? Vapor est ad modicum parens.
Eleganter eam uapori comparat, in quo et fumus et calor est. Per calorem
libidinis
cruciandos.
Deinde ad Simonem magum conuersus, omnes in eo simoniacos execrabitur
dicens: Pecunia tua tecum sit in perditionem, quoniam donum Dei
existimasti pecunia possideri! Post illum Iacobus
Zebedei eos, qui intemperanter sine delectu uerba effutiunt siue turpia siue
uana, nimię loquacitatis damnabit dicens: Siquis putat se religiosum, non
refrenans linguam suam, huius uana est religio. Arguet
magna deum, pater o sanctissime, pectus
hic quod nos, tribuit tua mansuetudo;
Ad reuerendissium D. D. Augustinum Triuulcium sancti / Hadriani Diaconum
Cardinalem bene augurat a die / quo se ad santissimum Dominum cum opere hoc / et
munere praesentauit. / Iacobus Bonus Rhacusaeus.
Argoo
illi celsitudinis tuae capiti lynceique reseruans oculis indicandum.
M. Io. Policarpi Seueritani Sibenicensis Predicatorii theologi carmen ad
lectorem
laetare, anno Domini millesimo
66 avis correxi ex: alis
7 György Szatmári, Bishop of Pécs, major patron of Brodarics.
quingentesimo decimoseptimo, regnorum nostrorum Hungariae et Bohemiae etc. anno primo. Iacobus Piso 8 secretarius.
10 István Brodarics to Louis II 1 Rome, 1 September 1522
Manuscript used: MOL, DL 25663 Published: Iványi Béla, Adalékok a nemzetközi
deinde hanc ipsam gloriam prauis operibus, ad quę semper pronior est
destruit |
et in suimet infamiam turpiter conuertit.
Nam quanuis aliquando etiam non improbi ingenii esse uideatur,
nunquam tamen non majore sui parte malus est.
de quo Iacobus apostolus:
Vir inquit duplex animo inconstans est in omnibus uiis suis.
Quippe qui nunc hoc | nunc illud appetit,
cui quod modo placuit, modo displicet,
et rursum quod displicebat placet.
Qui si quando boni aliquid agere aggreditur,
semper antequam perficiat
ętate pręterit, pro nihilo est,
peccata autem manent et perdurant
quibus grauatus animus ad inferos ruit,
ibi pro breuibus delitiis poenas luiturus sempiternas.
Quid quod omnium hominum breuissima uita est
super terram?
atque
Esto mansuetus ad audiendum uerbum Dei,
ut intelligas, et cum sapientia proferes responsum uerum.
quasi dicat:
Disce prius,
et postea docebis.
Et iterum:
Si, inquit, dilexeris audire, sapiens eris.
Idem nobis pręcipit Iacobus apostolus,
cum ait:
Sicut ergo infirmus et imbecillus est
qui non facit opera,
ita ad omnem malignę tentationis impetum constans est et stabilis,
qui assidue in bonis operibus exercetur.
Quamobrem solicite nos admonet Iacobus apostolus
et ait:
uel non concessisset
uel concedere distulisset.
Sanctos ergo in auxilium nobis inuocemus,
quia in psalmo est scriptum:
Oculi Domini super iustos,
et aures eius in preces eorum.
Et Iacobus apostolus:
Multum ualet, inquit, deprecatio iusti assidua.
Plus potuit unius Moysi oratio quam multorum arma.
Illo nanque orante uictę sunt inimicorum copię,
quo tacente superabant.
Ad Elię prophetę preces cęlum dedit pluuiam et terra fructum,
cum trium annorum et sex
Petrus quoque apostolus negationis crimen fletibus diluit amaris.
Et qui ante lachrymas Domino infidus extiterat,
post lachrymas regni cęlestis claues ipso tradente accipere meruit.
Ad eiusmodi fletum Iacobus apostolus nos inuitat dicens:
amando possideret,
possidendo perpetuo beatus esset.
Quam quidem sapientiam ut concipere et tenere possimus,
non solum discendi studio incumbere,
sed etiam uotis precationibus-que poscere debemus.
cum Iacobus apostolus dicat:
Et quoniam sola Dei sapientia |
non uana sed uera est,
per quam solam patet aditus ad beatitudinem:
Sapientia, inquit Iacobus apostolus,
quę desursum est,
primum quidem pudica est,
deinde pacifica,
modesta,
suadibilis,
bonis consulens,
plena misericordia et fructibus bonis,
non iudicans
sine simulatione.
nos examinasti,
sicut examinatur argentum.
Igitur tentatio Domini |
tentatio probationis est,
non malicię neque pręcipitationis.
Quapropter Iacobus apostolus ait:
contemnere |
et ea quę stabilia ęterna-que sunt sectari.
Si Christi discipuli fieri cupimus,
meminerimus quod non de diuitum turba sibi discipulos elegit Dominus,
sed de pauperum grege et egenorum.
Petrus,
Andreas,
Ioannes,
Iacobus |
piscatione uictum sibi quęrebant.
relictis retibus et naui secuti sunt Christum.
Ex his postea Petrus cum Ioanne cuidam claudo elemosinam petenti
respondit:
in locum beatorum omni bono coepit abundare.
Quis utriusque fine perspecto non dixerit |
et illius infelicissimas diuitias |
et huius felicissimam mendicitatem?
Breuis est pręsentis paupertatis toleratio,
futurę uero remunerationis hubertas perpetua est et perennis.
Quod testatur Iacobus apostolus dicens:
sacris catholicę-que doctrinę cum
auditionem |
tum obedientiam pręstat.
Vnde audire interdum pro parere iussa-que perficere usurpatur.
Ad hanc audiendi perfectionem Iacobus apostolus nos hortatur dicens:
Quamobrem plurimi sanctorum uirginitatem suam inuiolatam conseruarunt,
ut qua se imprimis Deo placere posse non ignorabant.
Ioannes Baptista. Ioannes apostolus. Iacobus apostolus. Paulus apostolus
Virgines fuere |
Ioannes Baptista,
quo inter natos mulierum non erat maior,
Ioannes apostolus,
quem singulariter Iesus dilexisse dicitur,
Iacobus qui frater Domini nuncupatus est,
Paulus uas electionis,
alii-que multi ex discipulis.
Ioannes Baptista. Ioannes apostolus. Iacobus apostolus. Paulus apostolus
Virgines fuere |
Ioannes Baptista,
quo inter natos mulierum non erat maior,
Ioannes apostolus,
quem singulariter Iesus dilexisse dicitur,
Iacobus qui frater Domini nuncupatus est,
Paulus uas electionis,
alii-que multi ex discipulis.
Inter foeminas autem |
Martha,
Petronilla,
Tecla ,
Agatha,
Lucia,
Catharina,
Cecilia,
Barbara,
Agnes |
alię-que multę,
quę
Vę uobis diuites,
qui habetis consolationem uestram.
Consolantur enim,
quoties quęstum faciunt uel cum quęsitis ad uoluptatem abutuntur.
Hos etiam Iacobus apostolus lugubri uoce aggreditur et ait:
cęteri-que Christi serui,
uirgines quoque et uiduę |
omnes-que illi qui ecclesię autoritate in sanctorum collegio numerantur.
Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius
Pro Christi nomine non dubitauit Petrus crucifigi,
Paulus capite truncari,
Ioannes in feruentis olei dolium nudus demergi,
Bartholomeus uiuus excoriari,
Thomas lanceis perfodi,
Iacobus Maior decollari,
cęteri-que Christi serui,
uirgines quoque et uiduę |
omnes-que illi qui ecclesię autoritate in sanctorum collegio numerantur.
Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius
Pro Christi nomine non dubitauit Petrus crucifigi,
Paulus capite truncari,
Ioannes in feruentis olei dolium nudus demergi,
Bartholomeus uiuus excoriari,
Thomas lanceis perfodi,
Iacobus Maior decollari,
Minor fuste
Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius
Pro Christi nomine non dubitauit Petrus crucifigi,
Paulus capite truncari,
Ioannes in feruentis olei dolium nudus demergi,
Bartholomeus uiuus excoriari,
Thomas lanceis perfodi,
Iacobus Maior decollari,
Minor fuste fullonis interimi,
Stephanus lapidibus obrui,
Laurentius igne cremari,
omnes denique per tormenta consumi.
Hoc idem propositum fuit reliquorum sanctorum omnium,
necem uidelicet a persecutoribus
uerbi Dei semen,
ubicunque fructus aliquis speratur,
studuerint seminare.
sunt pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ad quod sane gaudium et nos inuitant atque hortantur |
uolentes et martyrii sui habere socios |
et glorię consortes.
Vnde Iacobus apostolus:
Cum-que diu obstinatis animis fuerit altercatum,
sanguine et cędibus pertinax finitur contentio |
vsque adeo noxium esse solet |
nolle linguę moderari |
et superbię uitio ab altercationibus non recedere.
Recte itaque Iacobus apostolus:
me Dominationi Vestrae, quae diu feliciter valeat et incolumem Dominus conducat.
Nero Cęsar Petrum crucifixit,
Apostoli
Paulum capite mulctauit; Andream Egeas, Achaię proconsul in crucem egit; Phillippum
Phrygię pręses lapidibus obrui iussit; Bartholomeum Armenię rex uiuum decoriauit; Iacobus
Maior Hierosolymis Herodis iussu capite truncatur, Minor de pinna deiicitur et fuste fullonis
fracto cerebro interimitur; Ioannes Traiano iubente in oleo coquitur, sed non lęditur, in
Pathmo relegatus mortem obiit; Thomas Indię regis iussu lanceis confossus occubuit;
exultans ait se fidem seruasse usque
ad pręsentis uitę consumatienem et propterea sibi repositam esse in cęlo iustitię coronam.
Cum illo igitur dracone nobis pugnandum est, qui non corpora, sed animas perdere conatur.
Neque carnem nobis dominari sinamus, sed spiritum. (Iacobus apostolus) Si pugnam istam
uicerimus, promissa nobis a Domino bona capiemus, dicente Iacobo apostolo: Beatus uir, qui
suffert tentationem, quoniam, cum probatus fuerit, accipiet coronam uitę, quam reddet
Dominus diligentibus se. Restat, ut uera uirtus sit compescere carnales
In queis fuere Laurentius Huuilacenus, inter profanos proceres fortunis ac familiae dignitate nulli secundus; Sigismundus Chanzeres, Quinque ecclesiarum antistes;
Bartholomeus Berislauus, Varanensis prior, eiusque collegii sacerdos, quod Rhodum
Lyciae insulam imperio obtinet; Iacobus Scytha, et ipse ex regiis praefectis non ignobilis;
Paulus Choruates, multique alii bello assueti, genereque ac diuitiis clari.
Quod ubi uulgatum est, Stephanus Bather cum omni exercitu, qui secum in Pestano
campo consederat, Danubium confestim traicit regulum
etiam profligatur et capitur.
Dum proelio utrique acriter contendunt Coruini enim, qui nondum acie excesserant, uenia fere desperata sese non nisi audacia
tutos arbitrabantur, pars autem aduersa non secus ac in transfugas proditoresque instabat ― Iacobus Scytha, odio iram inflammante atque animum suggerente, equo calcaribus
incenso in praefectum Transiluanum sese infert, ratus hostes aut remissuros pugnae
ardorem, aut in fugam sese effusuros duce eorum occiso, nec difficilem de sene, atque
ob id ad manum secum conserendam
nullamque pugnae moram facturus
lanceę ab armigero raptim sumptae innititur. Decorum enim censebat in conspectu duorum exercituum ducem multis bellicis operibus illustrem, in extrema quoque aetate,
singulare haud detrectare certamen.
Verum Iacobus, insperata Stephani perterritus alacritate, extemplo fugae se mandauit, ira, ut fit, quom insita animo deest audacia, timori cedente. Quod animaduertens
quidam eques eius turmae, quam Quinque ecclesiarum episcopus adduxerat,
Transiluano sese praefecto infestum obiecit,
transfugii ac auaritiae scelus adicientes. Porro plerique Hungarorum
in omne
fere facinus pecunia impelli solent.
fere facinus pecunia impelli solent.
uident, dimissis in aquam ab utroque nauis latere remis, quo remige quoque cum
classiariis militibus rem gererent, adeo pertinaciter desperata salute decertarunt, ut non
nisi paucissimi uiui, et hi quidem uulneribus pene confecti in hostium deuenerint potestatem.
Igitur Iacobus nihil non regiae fortunae simulque Turcarum uirtuti patere ratus,
securus propter Peloponnesiacum
litus Methonem uersus nauigabat. Iamque
Cyparissiam attingens oram ad ostium
fortunae
gradum obfuturam affirmat; segnes contra asperis increpat uerbis, mortemque timidis
minatur.
Succedunt ergo ad murorum ruinas, strenui pariter et ignaui, illi praemio ac gloria
illecti, hi metu coacti. Caeterum nec a mari oppidanis quies ulla dabatur. Iacobus enim,
classis Turcaicae praefectus, quum suopte impulsus in Christianos odio, tum ut uanas
hostiles faceret suppetias, utpote quae culpa sua in oppidum importatae uidebantur, cum
parte nauium ad muros, qua occidentem spectant, accessit, scalasque applicare frustra
simul nauium, quae uento agitabantur, instabilitate, simul quia rupes, in quibus
ea pars muri extructa erat, inter salum et murum ipsum interiectae, prohibebant naues
moenibus admouere, licet inde oppidum opere haud satis emunitum esset, ut ubi ipsius
loci ac maris praesidio tutum foret. Sed quia Iacobus metu poenae obstinauerat animo
immissi in oppidum auxilii negligentiam egregio aliquo facinore compensare, quo specie
saltem oppugnationis inde ostensa uires oppidanorum distraheret, iubet suos per rupes
urbi appositas ascensu tentato muros adoriri, uirtutis, cuius mentione Turcae admodum
et ingenti discrimine. Aderit tamen, speramus, aliquando deus propitius nobis et superatis hostibus respirare licebit. Ego autem tantum cupio satisfacere d.i v.ae et mandatis ipsius obsequi, quantum salutem et incolumitatem meam. Cui me ex animo commendo et quam foelicissime valere cupio.
Quid dicam de Michaele Nicolino
Michael Nicolinus.
malente sub Lisio, Epyri oppido, cum omnibus suae triremis nautis Turcharum gladio mortis iura experiri quam in minima parte a prisca Pharensium strenuitate degenerare? Nec Iacobum Barbum
Iacobus Barbus eques deauratus.
ommittendum esse puto, qui laboranti Methone, oppido Achaie, sub quo olim (quemadmodum Sabellicus repetit)
supplico, dignetur me sua solita gratia prosequi.
pube Philippus.
tertia tribu:
Neemias, Iosephus, Theodosius, Basaeus, Ornias, Daces.
Ex quarta:
Ionathas, Abraeus, Elisaeus, Ananias, Chabrias, Satus.
Ex quinta:
Isacus, Iacobus, Iesus, Sabbataeus, Simon, Levis.
Ex sexta:
Iudas, Iosephus, Simon, Zacharias, Simoelus, Selemias.
Ex septima:
Sabbataeus, Zedekias, Iacobus, Isachus, Isias, Natthaeus.
Ex
Ex quinta:
Isacus, Iacobus, Iesus, Sabbataeus, Simon, Levis.
Ex sexta:
Iudas, Iosephus, Simon, Zacharias, Simoelus, Selemias.
Ex septima:
Sabbataeus, Zedekias, Iacobus, Isachus, Isias, Natthaeus.
Ex octava:
Theodosius, Iason, Iesus, Theodotus, Ioannes, Ionathas.
Ex nona:
Theophilus, Abramus, Arsamus, Endemias, Iason, Danielus.
Ex decima:
possit 59
humanus qua ratione esse possis 63
humanum genus quanto tempore quantis in miseriis crescat 63
Jovanović
tibi nomen erit.
relatio, publice enim dixerat,
se ferre literas quod 80 Triremes Rhodi custodia erant venturae ad nostri
depopulationem, et in itineris medio, quod ea velorum multitudo conspecta fuerat ad
Epidaurum vetus, et prope diem hic affutura erat, et iccirco idem Iacobus ex Praetorio
egrediebatur, ut specularetur e maenibus si quod usquam velum appareret, et
Archidiaconus id coniiciebat. Tamen occasionem diutius cum eo colloquendi nectebat.
Caepit Jacobus diversa respondere, et ambages quasdam intereundum
beneficio calefactionis laterum ac membrorum, mihi gratias egit. Benedicere non raro etiam significat bene precari alicui: ut Gen. 12, pollicetur Dominus se benefacturum benedicentibus Abrahamo: id est, ei faventibus, et bene precantibus. Sic Melchisedech benedicit Abrahamo, Gen. 14. Iacobus Pharaoni, fratres Rebeccae et in similib locis.
SECUNDO benedicere in nomine Domini, id est invocato Domino beneprecari. Psal. 118, et 129, Benediximus vobis in nomine Domini: id est, bene precati sumus. Huc referatur, quod Benedicere aliquando
orare. Ierem. 7. Non assumes clamorem pro populo hoc. Clamorem pervenire facere ad se, Iob. 34. Clamorem contritionis suscitare, Esaiae 15, pro, horrendum ac miserandum, seu plenum iniuria. Clamare pro accusare non raro ponitur. Sic sanguis Abel clamat ad Deum de terra contra Cainum. Sic Iacobus cap. 5 dicit, mercedem pauperum interversam clamare cotra divites. Clamorem circumire terminos Moab, Esaiae 15, est, omnia oppleri bellico tumultu, aut etiam fugientium lamentationibus. Idola non proclamabunt in gutture, Esaiae [14:] id est, non loquentur. Clamare spiritu
Aliqui putant in hac significatione dici scortationem contra proprium corpus, quod nos ex membris Christi scortorum membra faciat, atque ita prorsus extreme nostra corpora deformet. Eadem ferme significatione scortator dicitur. cum scorto unum corpus fieri. Tertio, significat totum hominem: ut Iacobus cap. 3 dicit quod lingua maculet totum corpus. Aliqui intelligunt totam vitam, omnesque actiones. Aliqui etiam de metaphorico corpore totius coetus, quod unus calumniator deformet totam Ecclesiam Dei. Sed prima significatio videtur caeteris aptior. Sic Paulus 1. Cor. 6,
ac detestamur eos,
quos serviliter timemus. Timemus enim mala, et diligimus bona: sicut Cicero inquit, Quem multi metuunt, periisse cupiunt. et tyrannicum illud: Oderint, dum metuant. Amicitiam mundi Iacobus esse dicit inimicitiam Dei: id est, perversum rerum carnalium studium, efficere ac gignere dissidium cum Deo, parare nobis eius iram, et alienare nos ab ipso. Filius dilectionis. Coloss. 1. Deus transtulit nos in regnum filii dilectionis suae. id est, sibi dilectissimi. Diligere opere,
Deut. 25. dicitur frater defuncti sine liberis viduam ducens, ei procreat-s liberis aedificare domum. Sic quoque Exodi. 1, Deus obstetricibus aedificavit domos. Sic David dicit Psal. 101, facientem dolum non habitaturum in medio domus suae: id est, in familia sua. In eodem sensu Iacobus dicit ad Laban, se iam viginti annis in domo eius habitavisse. Psalm. 49, Intima illorum, domus eorum in seculum, pro, cogitant posteros suos perpetuo florituros. Sic Cornelius Centurio dicitur timuisse Deum, cum tota sua domo: Actor. 10. Talia sunt illa; Baptizavi Stephani domum, 1.
nomine. Sic Isaiae 7 dicitur: Commotum est cor populi Iudaici, et domus David: id est, regis consiliariorum et aulicorum, ad terribilem famam de adventu hostium, sicut moventur vento arbores in sylva. Et Christus incredulos et inconstantes comparat arundini a vento agitatae. Eodem modo etiam Iacobus incredulum describit: Qui orat, petat in fide, nihil diiudicans. nam qui diiudicat, similis est fluctui maris, qui a ventis agitur et iactatur. Et mox: Vir animo duplici, inconstans in omnibus viis suis. Sic et Paulus talem describit inquiens Ephes. 4. Non simus amplius pueri, qui
possunt ac solent adscribi alicui per imputationem: ut si praesentes prosequutores puniantur ob sanguinem Abel. Sic praesentes Papistae punientur ob omnes abominationes unquam in ea Babylone patratas. Sic Christus coactus est poenis suis persolvere quae non rapuerat: Psal. 69 et Iacobus Labano. Sic etiam ethnici poetae experientia edocti dixere, Saepe unius mali hominis, aut paucorum scelera ac poenas, contaminare, polluere et gravare totam civitatem, in qua illi agunt, quare prorsus sceleratos, nefarios et pollutos soliti sunt tota regione pellere ac exterminare. Quo modo
certo probare, se esse ex familia David, quae prorsus ignoratur.
IOSEPH, aliquando pro toto populo Dei ponitur, sive ob celebritatem ipsius patriarchae, sive ob amplitudinem duarum tribuum ex Iosepho venientium, nempe Ephraim et Manasse: praesertim autem Ephraim, cui Iacobus in adoptione prae Manasse seniore primogenituram largioremque benedictionem tradiderat. Amos 6. Sicut David putaverunt se habere instrumenta Musica, bibentes de phialis vinum, et optimo unguento delibuti nihil dolebant super contritionem Ioseph. pro, suis privatis commodis et voluptatibus
harum [?: ] plicationum istius phrasis ex Sacris literis afferri, [?: ]
sertim autem eius quam Lutherus p. m. sequutus est, quarum nonnullas recensebo. Cum Iacobus dicit, Ira viri iustitiam Dei non operatur: loquitur quidem de nostra obedientia, aut operum iustitia: sed tamen non potest commodius exponi, quam iustitiam a Deo requisitam, aut Deo probatam ac placentem. Placet vero etiam operum aut novae obedientiae iustitia Deo, suo quodam modo et
cum ipsimet eum locum in Missali suo in quadam precatione, per Allevabit legant. Alias per metaphoram significat morum levitatem, hominem vanum, instabilem, temerarium, sicut et apud Latinos. [?: Hinc-- ] citur Ecclesiast. cap. 19. Qui cito credit, levis est corde. Sic Iacobus primogenito suo Ruben obiicit levitatem morum, quod suam concubinam contaminaverit, inquiens: Levis fuisti ut aqua, non excelles, quoniam, etc. ubi non significat ipsam proprie levitatem, quae ponderositati contraria est: sed fluxibilitatem, et instabilitatem aqueam. Sicut enim
2. Phil. 3. Coll. 2. 3. 4. Legis de non attingendo et comedendo immundo, quae extat Levit. 5. 11. et Deut. 14, meminit Petrus Actor. 10 et 11. Pentecostes mentio fit Act. 2 Ad legem de suffocato et sanguine alludunt Apostoli Act. 15 et 21. Alluditur etiam ad legem de votis Act. 18. Et Iacobus persuadet Paulo, ut sese purificet in templo Hierosolymitano, cum viris 4 votum habentibus. Paschatis mentio fit Actor. 2. 1. Cor. 5. Hebr. 11. Ad leges de discrimine potus et cibi, dierum festorum et novilunii et sabbatorum respexit Paulus Coll. 2. inquiens: Nemo ergo vos iudicet in
ex quo apparet. in Petro legendum potius esse
simul [?:-uae ] cupiditates perpetuo aestuantes, comparatione maris describuntur. Impii autem sunt sicut mare motum, quod quiescere non potest, sed aquae eius eiiciunt [?: lu-- ] et coenum. Non est pax impiis, dicit Dominus Deus. [?: Simi-erme ] modo etiam Iacobus incredulae impiorum mentis inconstantiam et agitationem comparat perpetuae agitationi maris. Montes ruere in cor aut medium maris, idem [?:-me ] valere videtur quod Latini dicunt Caelum [?: rue- ] aut caelum terrae milceri. Psal. 46,
Dignitas.
MERETRIX, et Meretricari, in verbo scortandi exponetur. Hoc tamen nunc observetur, quod meretrix zona aliquando significat hospitam aut xenodocham, quae pro pecunia vendit cibos. Sic exponit locum Iosuae 2 Kimchi et Chaldaeus. Nec obstat quod Paulus et Iacobus habent Rachab
bellum et [?: de-gradum ] Christianum militem, transfert. Paulus [?: ] [?: ] suum Timotheum vocat bonum militem IESI Christi, et iubet militare bonam militiam, et retinere fidem ac bonam conscientiam. Item veterem hominem ait militare contra novum: sicut et Iacobus dicit, cupiditates militare in nostris membris. Et Petrus dicit primae secundo, cupiditates carnales militare contra animam hominis: i. in eius exitium ac damnationem. Similibus metaphoris etiam Latini utuntur, qui vocant togatam, item literariam militiam. Convenit porro cum hac
Si facitis misericordiam et veritatem cum hero meo: id est, si serio et ex animo vultis benefici esse in dominum meum. Genesis 21 Secundum misericordiam quam feci tecum, facies mecum. Sic et Ioseph dicit ad pincernam: Facias quaeso misericordiam mecum, ut mentionem facias mei Pharaoni. Et Iacobus ad Iosephum, Genesis quadragesimoseptimo: Fac quaeso mecum misericordiam et veritatem, ne me sepelias in Aegypto. Iosuae secundo: Faciemus tecum misericordiam et veritatem. Sic Samaritanus saucio misericordiam fecisse dicitur, Lucae 10. Christus accusat Matthaei vigesimotertio
misericordiae. Induite viscera miserationum, aut misericordiarum: Colossens. tertio: id est, estote ex imis visceribus misericordes. Secundum suam misericordiam salvos nos fecit, Tit. tertio: id est, non ex merito operum, sed ex mera misericordia. Iudicium sine misericordia ei fore dicit Iacobus, qui non fecerit misericordiam: contra autem qui fecerit, quasi insultaturum iudicio: Iacob. secundo. Misericordiam custodire in mille generationes, Exodi decimoquarto, est, perpetuo pergere tueri pios, piorumque liberos. Misericordes
viva fides. Sensus enim est, non [?: ] opera fidem vivificent, sed quod viva fides ultro [?: ] opera ideo dicit, operibus externis veluti effectis [?: aut ] fructibus quibusdam monstrari, an sit vera aut falsa [?:-va ] aut mortua fides. Cum ergo Iacobus adimit iustificationem fidei soli, non vivae, sed mortuae fidei [?: ] Praeterea operibus iustificari significat iustum [?:---ri ] :
sicut et Psalm. 51, et Paulus dicit
ex mundo sum. Non rogo ut tollas eos ex mundo, sed ut serves eos a malo. Transire ex mundo ad patrem, Ioann. 13, est, per mortem exhac vita in caelestem patriam migrare. Mundus etiam rerum copiam significat: sicut et Germani dicunt, Ein wunder was für ein weld war da. Sic utitur hac voce Iacobus cap. 2, Lingua est ignis, mundus iniquitatis: id est, ingens chaos iniquita tis. Ab hoc vocis huius usu credo venire, quod Mundus significat ornamentum muliebre: nisi quis a mundicie deduci velit. maximam enim copiam habent suarum illarum nugarum, quibus sese comunt: quas
19. id est, privatus superiore ac regia veste. Item, quod Iohannes apostolus dicitur aufugisse nudus. item, quod Petrus Iohan. 21 dicitur nudus piscatus, eoque prosiliturus ad Dominum succinxerit se amiculo superiore, ut solemus cum honestis aliquibus aut dignioribus viris colloquuturi. Sic Iacobus secundo inquit: Si autem frater et soror nudi sunt. Item Christus: Nudus fui, et non vestivistis me. Eadem ratione dicitur Iob 22, Nudos spoliastis vestibus. Nudum aliquem abigere, fiebat poenae et ignominiae gratia. Sic minatur Deus Iudaeis sub forma mulieris, Ezech. 16 et 23, ac
[?: ] fiduciam in extremo iudicio habere: ut Maior (huius erroris instaurator) in Postillis suis contendit.
NUMERUS, aliquando paucitatem significat: quia pauca facile numerari queunt. Aliquando contra, multitudinem. Genes. 34, Ego autem viri numeri, inquit Iacobus: id est, perpauci sumus, ut quantumvis debili hosti [?:-stere ] nequeamus. Iob 16, Quia anni numeri veniunt, ac semitam quam non novi ambulabam. id est, in paulis annis. Deuteron. 4: Relinquemini homines numeri. Psal. 105, Cum essent homines numeri: id
non proprie ipsae virtutes. Quarta, quia Deus requirit obedientiam ipso opere praestandam, non tantum cogitatione voluendam. Quare ipsorum operum [?:-numque ] vocibus melius hypocrisis aut simulatio pietatis internae excluditur. Hinc Iohannes urget, ut diligamus opere, non verbo: et Iacobus, ut fidem nostra [?: oper- ] declaremus. et Paulus fidem per charitatem efficacem aut operantem. Sed tamen exigit Scriptura etiam internas hominis, non tantum externas operationes: ut cum toties cor flagitat. item in Decalogo, dilectionem ex tota anima, tota corde, et omnibus
decimo. pro, non permittet. nota phrasis est.
PATER, catachrestice Hebraei saepe usurpant pro avo, proavo, et omnib. maiorib per rectam lineam. Sic Laban vocatur filius Nahor, cum esset nepos eius ex Batuele filio. Sic et Abraham dicitur esse pater Levi, Hebr. 7. Sic Iacobus Gen. 31, vocat Abrahamum patrem suum: Nisi Deus patris mei Abraham. Sic Dan. 5. Nabuchodonosor dicitur pater Belsazer: cum fuerit pater Evilmerodachi, evius filius fuit Belsazer. Secundo, valde multas metaphoricas significationes habet. Ponitur enim pro authore aliquorum, Gen. 4,
quandam et omnibus modis laudatissimam perfectionem. Sic 1. Corinth. 14 opponit perfectionem pueritiae, et iubet nos malitia quidem pueros, intelligentia vero perfectos esse: id est, in male agendo rudes ac non idoneos esse, sed in vera piaque intelligentia virilem prudentiam habere. Sic et Iacobus iubet nos perfectos et integros esse, ita ut in nullo deficiamus. ubi posteriores voces satis indicant, quid per praecedens perfectum notet: nempe integrum, seu in nullo deficiens Aliquando tamen Perfectus absolutam quandam ac omnibus modis irreprehensibilem praestantiam notat. Deuter.
Psal. 19: Lex Domini perfecta, recreans animam: testimonium Domini fidele, sapientiam praestans parvulis. ubi idem videtur esse perfecta lex, et testimonium fidele: id est, carens omni errore, et noxio dogmate, ut quae sola sit vere salutaris animabus, et hominem instauret. Porro Iacobus cap. 1: inquiens, Legem perfectam libertatis, videtur significare ipsam legem cordi nostro inscriptam, seu renovationem. Eum enim qui illam habeat, ac ei studeat, dicit vere praestare bona opera. Credo autem legem perfectam dici, quia sit viva, hominemque regat ac perficiat,
primae Petri primo, perinde ut et Romanorum secundo, de severo Dei iudicio accipitur. Porro Galatis secundo dicit Paulus, se nihil moveri priori dignitate ac nomine Petri, ac aliorum, et quod illi coram cum Christo versati fuerint. nam Deum ad talia externa non alligare gratiam, ac dona sua. Iacobus capite secundo accusat quosdam Christianos, quod non ex aequo complectebantur fratres pauperes ac praepotentes. Iudas in sua Epistolaait, seductores admirari ac colere personas potentum lucri gratia. Haec de significationibus harum locutionum. Illud autem alibi prolixe dictum est, falso ex
bis dicitur esse primitiae dormientium: quia primus ex mortuis ad vitam ac gloriam aeternam excitatus est. sicut Coll. 1, nominatur primogenitus ex mortuis. Rom. 11, Quod si primitiae sanctae, sancta etiam massa: et si radix sancta, etiam rami. pro, si illi primi patres Abrahamus, Isaacus et Iacobus, fuerunt accepti Deo: proculdubio et posteri eorum sua quadam ratione placent. Omnes hae significationes huius vocis sunt metaphoricae 2. Thess. 2: Quod elegit vos Deus primitias: habet Vulgata. Graeca, a principio.
PRIMITIARE. Ezech. 47. Mensibus suis
tentavit, ac exploravit eorum alacritatem, non modo non extinxerunt, sed etiam auxerunt et illustrarunt. Sic quoque
quia plures sectae erant in Iudaica religione. Sic et Coll. 2, religio angelorum, pro, cultu ab angelis praescripto, ac hominibus tradito accipitur: qualis [?: ] totus Papatus est. Hic in posteriore parte religio pro superstitione: sed in priore, pro Dei religione accepitur. Porro Iacobus usurpat hanc vocem pro animi puritate, inquiens: Religio pura ac immaculata apud Deum et patrem haec est, invisere orphanos et viduas in Afflictione sua, et immaculatum seipsum servare a mundo Ibidem: Si quis videtur religiosus esse inter vos, qui [?: ] frenat linguam suam, sed
enim alias liberare captivum ab hostibus, et pristinae libertati restituere: quod etiam [?: ] in iustificatione. Liberamur enim a iure peccati et [?: ] tis, et donatur nobis iustitia Christi, ob quam [?: d- ] Spiritus sanctus et vita aeterna. Consequi Iacobus: 2 ad Timoth. 2, Omnia suffero propter electos, ut et ipsi salutem consequantur, quae est in Christo Iesu, cum gloria aeterna. Salus ex Iudaeis est: Iohannis 4. id est, causa salutis, seu Servator. Evangelium est potentia Dei
dicit Deus ad Moysen: Vade ad populum, et sanctifica eos hodie et cras, et lavent suas vestes. Huius significationis sunt innumera exempla in Veteri testamento. Hebraeorum nono dicitur haec sanctificatio facere ad purificationem carnis, contaminatorum. Et Actorum vigesimoprimo dicit Iacobus Paulo: Hisce assumptis sanctifica te. Sic iubetur pontifex etiam ipsum altare Domini sanctificare ab immundiciis Israelitarum: Levitici sexto. Sic legitur Machabaeorum primo, capite quarto: Aedificaverunt sancta, et quae intus erant intra domum et aedem sanctificaverunt. id est,
et sinceritate et gratia Dei versati sumus in mundo, et non in sapientia carnali. et 1 Corin. 1, se non debuisse praedicare Evangelion in sapientia sermonis: i. selectissima quadam Rhetorum eloquentia, qualem tunc Sophistae passim, praesertim in Graecia iactabant et ostentabant. Caeterum Iacobus cap. 3 hisce verbis describit tum terrenam, tum et caelestem sapientiam: Quod si invidiam amaram habetis, et irritationem in corde vestro, nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem. Non est enim ista sapientia superne descendens, sed terrena, animalis, daemoniaca.
ait: Rabbi scimus quod a Deo sis. norant etiam aliquo modo patrem eius caelestem: et tamen revera spiritualiter neque ipsum, neque patrem norant. Tale quid est illud Matth. 13: Videntes non vident, et audientes non audiunt, nec intelligunt. Haec est illa noticia, ut ita dicam, specularis, quam Iacobus dicit evanescere. Paulus alioqui etiam spiritualem piorum noticiam in hac vita, quia adhuc manca est, dicit esse perinde ac si per speculum in aenigmate rem intueremur. Haec multiplex noticia, praesertim perfecta et imperfecta, facit etiam ad expositionem verbi VIDERE, de quo infra:
Gen 3. iubet humi repere, et pulverem comedere. In Isaia est, quod etiam pii reges ac potentes tantam reverentiam exhibebunt Ecclesiae, ut videri possint humi iacere, et pulverem pedum eius lingere. De quo loco supra dictum est. Serpentum prudentia celebratur Genesis 3. 49, et Matth. 10. Iacobus patriarcha Gen. 49 declarat, qua ratione serpentem vocet callidum in pugnando, qui non in loco sylvestri, aut iuxta suum foramen, sed in via insidiatur transeunti. inquit enim: Serpens iuxta viam Dan. Ibi igitur insidiatur, ubi et laedendi occasio est, et minime futurus esse tanquam in
nostra Dei cognitione: Videmus nunc per speculum in aenigmate, tunc vero facie ad faciem cernemus. In speculo enim non res ipsae, sed earum tantum evanidae imagines cernuntur. Sic et nos tenuem quandam cognitionem Dei ex Sacris literis percipimus, si ad illam quae postea consequetur conferatur. Iacobus comparat non renatorum noticiam Dei ac eius voluntatis, cum iis qui se aliquando in speculo contemplantur, propterea quod utraque noticia fugax ac evanida est, ut ibi noticia Speculi declaratur.
SPELUNCAE, dictae sunt proprie cavitates magnarum petrarum aut rupium,
membranis haereat, sed in ipsum cor hominis penetret, ibique veluti flamma quaedam vigeat, hominemque ad spirituales motus et opera praestanda inflammet. Quo nomine Spiritus sanctus Rom. 7 Spiritus vitae appellatur: quod scilicet vivificet, teste Christo Ioan. 6. Vocat hanc legem Spiritus, Iacobus 3 cap. Legem perfectae libertatis: non tantum quod in se libera est, et ab omni coactione aliena: sed etiam, quôd (ut inquit Paulus) liberat a lege peccati et mortis: hoc est, a tyrannide peccati in carne nostra regnantis, et mortis: ac liberos homines reddit, ad spontaneum
ut non obediat sacerdoti. pro, qui contumaciter renuerit obedire sacerdoti, eum sic punito, etc. Superbe ergo facere. significat scientem ac volentem, pertinaciterque peccare. De talibus peccatis orat David Psalm. 19. A superbis prohibe servum tuum, ne dominentur mihi. Sic et Iacobus cap. 4, Superba facta vocat Superbias, inquiens: Gloriamini in superbiis vestris. Superbus et Humilis aliquanto aliter interdum in Sacris usurpatur, quam communiter sonare videtur. Superbos enim Scriptura vocat eos, qui de sua operum iustitia confidunt. ignorant
spirituales: sed multo crebrius, ut eum impellat ad aliquod peccatum offensionem Dei, ac exitium aeternum. Sic tentavit Adamum et omnes sanctos, atque adeo etiam ipsum met filium Dei: id est, ad peccandum impellere conatus est, seu ad malum sollicitavit. Hoc modo Deus neminem tentat, sicut D. Iacobus capite 1. testatur: sed tantum Satan, impii, et innata pravitas. Hinc etiam Satan vocatur
super nubes: Psalmo 18. et 104. Sic Psalmo 148. Ventus turbinis faciens ventum eius: id est, ventus procellosus, cuius ministerio utitur Deus. Agitari aut circumferri quovis vento doctrinae, est, temere iam huic, iam illi doctrinae assentiri, nec in ulla firmiter persistere. Sic et Iacobus in stabiles et dubii animi comparat mari quovis vento mobili: et Christus in constantes ac leves doctores arundini quovis vento agitatae. Contra solida veraque pietate praeditum Christianum
confert
[?: ] ante passionem Christi non perinde liberum, aperte, facilemque habuimus. Eadem ferme ratione Christus Iohan. 14 se appellat viam et veritatem: quia nemo alioqui possit venire ad patrem, [?:-mque ] cognoscere, re de colere, ac placatum habere, quam per se solum. Iacobus 1. cap. dicit de dubitantibus de Deo, et eius [?: ] Vir animo duplici inconstans est in omnibus viis fuit id est, in omnibus cogitationibus, consiliis ac conatibus et actionibus incertus fluctuat, quid rectum aut pravum sit, ubi Deus ei adsistere ac patrocinari
vidisse, ac gavisum esse. id est, fide a longe vidit, et beneficiis eius perfruitus est. de qua spirituali aut fidei visione Balaamum, Num. 24 loquentem, supra audivimus. ¶ Quaeri solet, quomodo concilianda sint inter se dicta, quorum alia affirmant Deum esse visum hominibus, alia negant. Nam Iacobus clare dicit Genes. 32, se vidisse Deum a facie ad faciem, et tamen salvatam esse suam animam. Contra Baptista ait:
Deum nemo vidit unquam: filius, qui est in sinu patris, enarravit nobis.
quibus ipse eum revelaverit. Sic et 1. Timoth 6. ac 1. Iohan 4, nemo Deum vidisse dicitur. Sic igitur et Baptista loquitur, et argumentatur illam doctrinam de Deo esse verissimam: quia eam ipsemet filius, qui solus vere patrem vidit ac pernovit, patefecerit, cui merito credendum sit. Porro Iacobus vidit a facie ad faciem illam externam speciem hominis secum luctantis, qua tamen visione nequaquam vere ipsummet Deum perspexit. Collatio ergo est maioris et minoris. Secundum minorem gradum multi viderunt, sed secundum summum solus filius. Hebraismus alioqui in Generalibus Regulis est
habitat: vel Ecclesia. In Ps. In domum Domini ibimus. Coenaculum, altitudo meritorum, vel scientiae. In Evang. Et ipse vobis ostendet coenaculum magnum. Ostium, adapertio fidei. In Apost. Ostium. n. mihi apertum est magnum et evidens. Columna, firmamentum, vel stabilitas spiritalis. In Apost. Iacobus et Ioannes et Cephas, qui videbantur columnae esse. Paries, interdum structura bonorum operum. In Cantico canticorum: Ecce hic retro post parietem nostrum prospiciens per fenestras. Fenestrae, visus et auditus, vel caeteri sensus, ut supra: Prospiciens per fenestras. Item in malam partem:
sive stella maris: sed sermone Syro, domina. Simon, pone moerorem, vel obediens. Petrus, agnoscens. Bariona, filius columbae: Syrum pariter, et Hebraeum. Cephas, petrus: Syrum est. Paulus, mirabilis. Saulus, tentatio respicientis, vel tentationis securitas. Andreas, virilis: Graecum est. Iacobus, supplantator. Iohannes, Domini gratia. Philippus, os lampadarum. Bartholomaeus, filius suspendentis aquas. Thomas, abyssus, vel geminus: unde et Didymus Graece dicitur. Matthaeus, donatio. idem appellatus est Levi, Lebbeus, corculum: id est, a corde. ipse est et Taddaeus, ipse est Iudas
58. 59
Spiritus, aqua et sanguis, testantur in terra de Christo 50. 9
Facit Iohannes mentionem peccati, pro quo non sit orandum 675. 58 etc.
hostis et mendacis. Act. 16.
Sic in Ecclesia multa ex persona impiorum dicuntur, et in Iobe multa ipse et amiciparum sana dicunt. Quin etiam pii homines multa inepta dicunt: ut Petrus dissuadens Christo passionem, et Philippus volens sibi patrem monstrari: aut etiam Iacobus, persuadens Paulo ut radat caput, et ceremonias ac sacrificium pro se in templo offerri curet, ad peragendam cum illis aliis quatuor purificationem. Potremo hoc discrimen personarum loquentium etiam Paulus respicit, cum 1. Cor. 7 pleraque nominem Dei loquitur, quaedam tamen etiam suo: ut
20 Regula de exemplis etiam laudatorum factorum poni solet: quod fides et charitas sanctorum, non notem omnia facta exprimenda sunt. Nam primum alia quidem eorum opera singularis cuiusdam sunt dispensationis, alia vero ordinaria. Priora nihil ad nos pertinent, ut quod Iacobus mentiendo ac fallendo patrem, primo genituram fratri eripit: Abraamus filium vult sacrificare, Israelitae spoliant Aegyptios, Petrus occidit Ananiam: sicut praesentes veterum simiae dicunt, se velle 40 diebus ieiunare. Ordinaria quoque mandatorum Dei praecepta non raro ita sunt ad suas
Ieremias, ut extollat Deum: Aaron, ut sit area scientiae: quia ex ore sacerdotis quaeritur Lex et scientia Dei. A futuro eventu: ut Saul, Noah, Abraam, Sara, Ioannes, gratiae Dei praedicator. Salomon a futuro pacifico regno. Sic in Tragoedia Euripidis est Pentheum, a futuro luctu esse dictum. Item Iacobus ob supplantationem, teste ipsomet Esau.
2 Solent et plura nomina propria uni imponere: ut, idem sunt Simom, Petrus, Cephas, Bar-Iona: Ozias et Azarias: Helen, Heldai et Hem apud Zachariam: Iacobus et Israel: Salomon et Iedidias: quod ad conciliationem Scripturae,
Sic in Tragoedia Euripidis est Pentheum, a futuro luctu esse dictum. Item Iacobus ob supplantationem, teste ipsomet Esau.
2 Solent et plura nomina propria uni imponere: ut, idem sunt Simom, Petrus, Cephas, Bar-Iona: Ozias et Azarias: Helen, Heldai et Hem apud Zachariam: Iacobus et Israel: Salomon et Iedidias: quod ad conciliationem Scripturae, praesertim in genealogia Christi, scitu pernecessarium est. contra etiam unum nomen proprium pluribus locis aut personis tribuitur: sicut Christus duos Iudas Apostolos habuit, sed hoc est aliis linguis usitatum.
cum timor hominum dicitur, crebro active accipitur, quo homines timent. Sic dicitur iustitia Dei alias passive, qua ipse est iustus: et est proprie legalis iustitia. alias active, qua nos iustificat: et est Evangelica, ac significat meritum filii eius per imputationem ad nos translatum. Sic Iacobus: Ira viri iustitiam Dei non operatur, id est, Deo probatam obedientiam aut vitam.
37 Quod de imputativa iustitia etiam olim Augustinus multum monuit, et nos hoc tempore contra Osiandrum obtinere oportuit. Gloria Dei plerunque passive accipitur: ut, Gloriam meam
est plerunque, cum alienum aliquod factum aut dictum casusve nostro simile aut dissimile proponitur, aut alioqui aliquid alicui nostrae Regulae descriptioni aut ideae correspondens, quo id illustratur. Sic Christus producit pro exemplo inconstantiae in vera pietare uxorem Loth, Lucae 17. et Iacobus Heliam, ut declaret efficaciam precum.
9 Similitudo est, ubi cum proposita re aut sententia aliquod simile aut etiam plane dissimile, peradverbia similitudinis confertur: ut sicut Ionas fuit tres dies ac tres noctes in ventre ceti: sic oportet etiam filium hominis
de iuramento facto filiae: quia id convivae putarunt. Augustinus de mirabilibus Scripturae in quit: Saepe imaginariis rebus verarum nomina in Scriptura tribuuntur. Sic Act. 1. 10. duo angeli vocantur viri in vestitu albo, quia talis erat eorum species. Et Abrahamus tres viros excepit convivio. Iacobus luctatus est cum viro.
Multae omnino tales locutiones sunt in Paulo. Sic Rom. 4, Lex iram operatur: id est, manifestat iram Dei. Nam Lex non operatur iram, quae etiam ante praedicationem legis est, sed tantum eam ostendit: et ita cum eam in lucem protrahat, et
Sequitur et aliud exemplum ibidem statim: Sed contra videntes, quod mihi commissum sit Evangelium praeputii, sicuti Petro circumcisionis (digreditur) Qui enim fuit efficax in Petro ad Apostolatum circumcisionis, efficax fuit et in me inter gentes (repetit) Et cum cognovissent gratiam datam mihi, Iacobus, Cephas et Ioannes, qui videbantur columnae esse, dextras dederunt mihi et Barnabae societatis, ut nos inter gentes, ipsi vero in circumcisionem, etc. Tertium quoque exemplum est eodem capite in his verbis: Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores: (digreditur) quoniam
B. V.
Sex.
ann.
postea huiuscemodi donaria, sportulae solum denominari coeperunt. Ideoque
serio prohibent, ne Accusator; vel Reus, pendente accusatione intret domum
Iudicis, ut Iudex intranti faveat, sub poena centum aureorum. Petr.
Iacobus Aurelianen. in practica libellorum, Rubr. 110. Quantumve
fidei tribuendum sit, huiusmodi acceptis rebus, ibidem uberius videre licet.
Plato lib. 11. de legibus, capite sanciendum existimavit, si
pepulere? Axis quònam ille Britanni
abijt, tanto Caelestûm munere fessis
illecebrosum sit magis, nihil, quod mutare celeriùs, suamque in ditionem redigere vel Victorum, Heroumque animos soleat.
Cuius rei documenta, Sampson, Dauides, et Iacobus Eremita afferuntur.
Superesse igitur, vt, qui tutus in hac pugnâ esse velit, omnes hosti fallacissimo aditus diligentissimè obstruat: oculis primò solerti custodiâ vallatis, ne venefico fascinentur aspectu.
Auribus secundò
Provincia Adriaticas Illyrici regiones aggrediens Ostrivoj
Slavorum Princeps (a quo continua Croatorum Regum series apud Diocleatem, Orbinum,
Marulum, et Freschottum legitur) aedificavit oppidum Slovengrad, aliis Sloveni gradetz
quam
quos recentiores Geographi ei describunt. Tillurum amnem, vulgo Cetinam, Porphirogenitus
assignat, Hlevnam tamen regionem, quae trans flumen Cetinae est, Croatiae includit: ut
superius diximus. Eum sequuntur
Lucius /In notis ad historiam Diocleatis ad finem/
Epirum quoque
reliquaque loca Slavi quod
possederint, non negat. Thessalonicam etiam, Pellam, Pheras, Andram, Philippos et
Heracleam
Unde Stephanus IV. Rex,
Duscianus sive Misericors dictus, Imperatorio Romanorum et Serbiorum, sive
Serbiae, Graeciae et Bulgariae, titulo usus, Rasciae et
Bulgariae Reges constituebat. ut tradunt
Vladislavum Hungariae et Neapolis Regem, Anno 1405. Hervojae Duci venditas, post huius
obitum Barbara Sigismundi Imperatoris et Regis uxor, nomine sacrae Coronae, tenuit;
come cosa (ut inquit
9.
Christi siquidem praecepta docenti
quod mirantur apud me Ragusinos scriptores aliquo in loco esse eumque me illorum numerum collegisse, qui ad Bibliothecam instruendam satis sit. At certe plurimos
ex iis ante me viri clarissimi in bibliothecas suas retulerunt: Sixtus Senensis, Bellarminus, Ludovicus Morerius, Iustus Fontaninus, Iacobus Echardus, Tritemius, Wadingus et plerique alii. Hinc a me etiam referri nemo forte gravabitur, alios, et quidem plurimos, a me primum relatos aegre ferent molestissimi censores, verum
nihil est, cur mihi in hac etiam parte iure succenseant. Enim vero ab aliis hi omissi fuere scriptoribus,
non defuit, etsi forte nihil lucubraverint, nomina in bibliothecas huiusmodi referri solent, tantum quod probabile sit eos scripsisse et scribere potuisse certum sit. Si quis adhuc haesitaverit, consulat Siculam Rocchi Pirri, Neapolitanam Topii Bibliothecam et nostri Praedicatorum Ordinis, quam Iacobus Echardus omnibus numeris absolutam et eruditis omnibus probatissimam iampridem publici iuris fecit, multasque id genus alias et nomina in iis inscripta leget virorum exquisitae quidem et non vulgaris eruditionis, sed quos ob insignem doctrinam credibile tantum est litteris aliquid
§ 167, 290 et 330 memoretur.
nostrorum
oriundus suis fidelibus obsequiis... meruit multipliciter commendari... eundem Iacobum de
pristina conditione sua eximendo in numerum... nobilium Regni nostri, simul cum vineis suis,
quas habet in promontorio Barach, duximus aggregandum, volentes ut tam idem Iacobus, quam
ipsius heredes heredumque suorum successores illa eademque per omnia gaudeant libertate, qua
alii veri puri et naturaliter nobiles Regni nostri gratulantur sub vexillo regio
militantes.
vero et Pontifex ducem Bavariae, qui etiam electus est; et hinc bellum
incoatum; mox etiam cum Anglis et Hollandis lites habuit Ludovicus 14 ob detronisatum Iacobum
2‑um in Anglia eique substitutam domum Lineburgico-Brunsvicensem; ad has lites ergo concurrerunt
etiam Belgae, Iacobus vero confugit ad Ludovicum Galliae regem, qui eum etiam ejecto principe
Vilhelmo 3‑o restituit; bellum hoc initio horrende afflicti sunt; Galli enim ad viscera
Hispaniae jam devenerunt, 1689. sub duce Noely Parcellonem expugnarunt, et jam Madrito
approximarunt, et sic usque
qui in secundo gradu erat cognatus Ioanni; alter erat Ferdinandus dux de Braganca, qui erat
nepos filii naturalis Ioannis Nothi; haec tamen conspiratio prodita est et capita seditionis
incarcerata, nempe principes duo cum ceteris, anno '483‑o; Ferdinandus capite plexus est
publice, Iacobus vero ab ipso Iohanne confossus est in carceribus, ceteri plures capite plexi,
rex vero continuavit auctoritate propria regere populum suum.
pertinacia propugnantes detinuerunt; feruntur 70,000 Belgarum
occubuisse, Hispanorum vero plura aliquot milibus; 20-a ergo Augusti anni 1603. deditio facta
est.
est per Gallos.
sunt Belgae, statim enim post pacem confectam
suspectus videbatur Belgis Ludovicus 14, qui arctissimo vinculo se cum aula Anglicana conjunxit,
continuus fuit legatorum commeatus; metuebant ergo Belgae eruptionem huius foederis; ad
conjungendos ergo sibi Anglos omnem operam adhibuerunt, Iacobus enim rex Angliae coactus est
thronum suum deserere et cum tota familia sua fugere ad Galliam; Anglia ergo fugiente Jacobo
declararunt thronum suum vacantem, et hinc detulerunt regnum et thronum Angliae Vilhelmo 3-o,
vicario Belgii, jure uxoris suae Mariae, quae erat filia Jacobi
fuit, imo ipse Carolus 8. rex Franciae eum etiam
recognovit verum esse Richardum eumque ad aulam suam recepit regemque Angliae recognovit-- hic
larvatus eo audaciae perduxit, ut in Hiberniam transiret, ubi etiam totum fere regnum ei
adhaesit, inde in Scotia digressus est, ibi Iacobus rex eum recognovit eique in uxorem dedit
cognatam unam eique copias dedit; his omnibus suffultus cum exercitu venit in Angliam; interim
et has molestias redux in Anglia superavit Henricus 7; initio quidem feliciter
se gessit larvatus Varbek, sed
insulae Hiberniae, quae prius Dynastia
compellabatur, titulo regni ornata est ab Henrico, in Pontificis vexationem; putabatur enim ad
ea tempora tantum Pontificem posse titulos regis concedere; anno '42. recruduit bellum cum
Scotis, quod feliciter admodum gesserunt Angli, ipse Iacobus 5-us rex Scotiae in flore aetatis
decessit ex aegritudine animi; heredem hic Iacobus reliquit Mariam, hanc voluit Henricus
desponsare Eduardo 6-o filio suo, verum hanc rem Galli tardius impediverunt.
ab Henrico, in Pontificis vexationem; putabatur enim ad
ea tempora tantum Pontificem posse titulos regis concedere; anno '42. recruduit bellum cum
Scotis, quod feliciter admodum gesserunt Angli, ipse Iacobus 5-us rex Scotiae in flore aetatis
decessit ex aegritudine animi; heredem hic Iacobus reliquit Mariam, hanc voluit Henricus
desponsare Eduardo 6-o filio suo, verum hanc rem Galli tardius impediverunt.
Scotam devolvatur Anglia; haec tamen omnia pericula
Elisabetha prudentia sua et popularitate superavit; Elisabetha omni modo curavit molestias
Mariae generare, tamquam offensissimae hosti suae; enatis ergo per comitem Muray turbis in
Scotia, eas Elisabetha fovit efficaciter; comes enim Iacobus Muray frater Mariae religioni
Helveticae addictus fuit eamque conatus est promovere, Maria vero Chatolica erat; invidebat dein
sorori suae conspicuam dignitatem, qua ipse privabatur; inter haec anno '560. mortuus est
Franciscus rex Galliae Mariaque redivit ad Scotiam, et
negotium abivit; causa maxima huius fuit frater naturalis Mariae C. Moraviae,
accessit etiam vitae ratio Mariae; haec enim vidua facta nupsit Henrico Darley, cognato suo,
descendebant enim ambo ex Iacobo 4-o rege Scotiae, Maria ex masculina, Darley vero ex feminea
stirpe descendit; nam Iacobus 4. habuit filiam Margaretam, quae principi Stuard juncta fuit,
comiti etiam Lenociae, hic genuit cum ea Carolum filium et Henricum comitem Darley, cui nupsit
Maria, qui suscepit etiam titulum regis Scotiae; coepit torpescere amor inter conjuges, Maria
enim capta fuit amoribus
ad seditionem contulit; Maria quantum potuit restitit,
sed concusso exercitu capta et incarcerata est per suos, Botvell vero fuga se salvare debuit in
Daniam; jussa ergo regno se abdicare filioque suo Jacobo 2-o cedere regnum; Jacobus erat infans
unius anni, eius tutor electus est Iacobus Muraviae comes; elapsa est quidem regina ex
carceribus, fortunam suam ibi tentavit, sed victa rursus fuga se coacta est salvare ad
Elisabetham cognatam suam, a qua sperabat meliorationem sortis suae, anno '68.
ream; adhaesit diu Elisabetha donec subscriberet eius morti, persuasa tamen per
ministros de justitia facti subscripsit, sic ergo capite plexa est Maria anno '587. 5-a Feb.
post carceres 16 annorum; et haec fuit causa principalis quod Philippus postea bellum indixerit
Elisabethae; ipse Iacobus rex Scotiae minabatur attrocissimum bellum, sed Elisabetha conscientia
tacta promisit Iacobo quod velit regnum Angliae devolvere in eum, et hinc etiam caelebs
permansit Elisabetha ad dies vitae, et his delinitus fuit; anno '588. Philippus suscepit
expeditionem illam notam classe
prius enim Gallica
florebat in Anglia; Bibliam sacram traduci curavit in linguam Anglicam; monopolia sustulit,
multaque alia laudabilissima gessit, ut adeo inter maximos Angliae reges merito numerari possit.
haec Roberti filia et
soror Davidis nupta fuit Valtero Stuard, qui ex ea filium Robertum suscepit; hic Robertus 2-us
successit Davidi; regnavit pacifice usque ad '390. annum; ei successit Robertus 3-us; hic '406.
ex animi morbo decessit, ob infelicia fata et bella sua; eius filius Iacobus 18 annis
detinebatur captus apud Anglos, hinc interregnum erat.
hic '406.
ex animi morbo decessit, ob infelicia fata et bella sua; eius filius Iacobus 18 annis
detinebatur captus apud Anglos, hinc interregnum erat.
filius Iacobus 18 annis
detinebatur captus apud Anglos, hinc interregnum erat.
seditionem; successit ei filius Iacobus
2-us, qui anno '460. in bello Anglicano occubuit; ei successit Iacobus 3-us; hic astrologiae
summe deditus neglexit curas regni, hinc offensi cives in eum conjurarunt; victus a seditiosis
peremptus est in fuga '488. anno; ei successit filius Iacobus 4-tus; hic usque '513. annum
vixit, pugnando contra Anglos occubuit; ei successit Iacobus 5-tus, hic decessit '548. in flore
aetatis; cum ipso in sexu masculo exstincta est stirps.
ei successit Iacobus 3-us; hic astrologiae
summe deditus neglexit curas regni, hinc offensi cives in eum conjurarunt; victus a seditiosis
peremptus est in fuga '488. anno; ei successit filius Iacobus 4-tus; hic usque '513. annum
vixit, pugnando contra Anglos occubuit; ei successit Iacobus 5-tus, hic decessit '548. in flore
aetatis; cum ipso in sexu masculo exstincta est stirps.
regina proclamata est;
nupta fuit Francisco regi Galliae, qui '60. anno decessit; redux in Scotiam nupsit cognato suo
Henrico Darley, ex quo genuit Iacobum 6-tum.
uxore jugulatus est per Iacobum Botevell, cui nupsit Maria; Iacobus [comes] Muraviae comes,
frater naturalis Mariae, seditionem movit contra Mariam, quae victa bello incarcerata est,
profugit tamen ad Angliam, ubi capite plexa est anno '587-o.
Maria; Iacobus [comes] Muraviae comes,
frater naturalis Mariae, seditionem movit contra Mariam, quae victa bello incarcerata est,
profugit tamen ad Angliam, ubi capite plexa est anno '587-o.
ubi capite plexa est anno '587-o.
Ei successit
Iacobus 6-tus ab anno '566; habuit 4 tutores; prius erat Iacobus Muraviae comes, qui '570. ex
insidiis occisus est; dein tutelam gessit Mathias Stuard, comes Lenociae, qui '71. ex insidiis
occisus est; ei sucessit Iacobus Arrestui comes Marniae, qui '72. mortus est; Iacobus Duglas
comes Morton, qui usque '587. tutelam gessit, quo maiorennis evasit Iacobus; regnavit ad '603.
annum in sola Scotia; mortua vero eo anno Elisabetha successit ei etiam in Anglia; et ab hoc
tempore incipit nova epocha, nempe Unionis; regnavit ergo ab anno '603. nomine
comes, qui '570. ex
insidiis occisus est; dein tutelam gessit Mathias Stuard, comes Lenociae, qui '71. ex insidiis
occisus est; ei sucessit Iacobus Arrestui comes Marniae, qui '72. mortus est; Iacobus Duglas
comes Morton, qui usque '587. tutelam gessit, quo maiorennis evasit Iacobus; regnavit ad '603.
annum in sola Scotia; mortua vero eo anno Elisabetha successit ei etiam in Anglia; et ab hoc
tempore incipit nova epocha, nempe Unionis; regnavit ergo ab anno '603. nomine Iacobi 1-i in
Magna Brittannia;
nutriebant eam, sed
detecta fuit opportune conspiratio, supplicio affectis capitibus extincta est conjuratio.
hoc
steriles tractus terrae cultores suos acceperunt, et in Anglia imminutus est numerus, quod
multi vitio vertebant, cum per hoc fabricae, agricultura in ipsa Anglia deffecerit; ad haec
tempora recidit institutio Mensae Argentariae Londinensis 1609. anno (Bancc); '611. anno
Iacobus novam speciem nobilitatis, prius in Scotia usuatam tantum, induxit in Angliam, nempe
barones, qua re se non parum exosum reddidit, secundum taxas enim vendidit hanc nobilitatem,
interressentiae
profusiones enormes fecerunt; hoc tamen
matrimonium executioni datum non est; Hispani enim adjecerunt conditionem ne ante unius anni
decursum vim tractatus hic matrimonialis haberi possit; expectabat enim Domus Hispaniae eventus
rerum Germanicarum, et reipsa decrevit se
Vilhelmum, eius collaborationem in hoc expetierunt.
Nikola Modruski (c. 1427-1480) [1463]: Nauicula Petri, versio electronica, Verborum 6607, ed. Luka Spoljaric [genus: prosa - tractatus; prosa - epistula] [numerus verborum] [modr-n-navic.xml].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477]: Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica, Verborum 16317, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [cipiko-k-petri.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1477, Split]: Carmina Latina, versio electronica, 2206 versus, verborum 14802, ed. Bratislav Lucin ; Darko Novakovic [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [numerus verborum] [marul-mar-carmina.xml].
Sizgoric, JurajMarulic, MarkoMihetic, AmbrozTideo AcciariniAndrea Banda di VeronaHilarion di VicenzaRaffaele ZovenzoniGiliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477]: Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica, 1585 versus, verborum 10077, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - carmen; poesis - elegia] [numerus verborum] [sisgor-g-eleg.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].
Sizgoric, Juraj (c. 1445-1509?) [1487]: Odae de apostolis, versio electronica, 526 versus, verborum 2640, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [sisgor-g-odae.xml].
Sizgoric, Juraj (c. 1445-1509?) [1487, Sibenik]: De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica, Verborum 3721, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [numerus verborum] [sisgor-g-de-situ.xml].
Bunic, Jakov (1469-1534) [1490, Dubrovnik]: De raptu Cerberi, editio electronica, 1034 versus, verborum 6750, ed. Branimir Glavicic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [bunic-j-de-r.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].
Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1497]: Francisci Natalis Carmina, versio electronica, 3135 versus, verborum 19055, ed. Miroslav Marcovich [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [natalis-f-carmina.xml].
Bunic, JakovCaluus, HieronymusGucetic, IvanHieronymusAnd.Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502]: Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica, 360 versus, 4279 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [numerus verborum] [aa-vv-carmina-vgc.xml].
Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1505]: Epistulae, versio electronica., Verborum 166, ed. Petrus Kasza [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epistulae.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1516]: Evangelistarium, versio electronica, Verborum 155872, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-euang.xml].
Banicevic, Jakov (1466-1532) [1516, Augsburg]: Magnifico domino Ioanni de Curiis Dantisco, versio electronica., Verborum 197, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [banic-j-epist-dantisc-1516-01-10.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1519]: De humilitate, versio electronica, Verborum 81625, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-humil.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1519]: Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica, Verborum 8236, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - dialogus] [numerus verborum] [marul-mar-dial.xml].
Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].
Banicevic, Jakov (1466-1532) [1524, Milano]: Magnifico et prestantissimo domino Wilibaldo Pirckheymer, versio electronica., Verborum 338, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [banic-j-epist-1524-03-02.xml].
Pribojevic, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525, Hvar]: Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica, verborum 14680, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [numerus verborum] [pribojev-v-or.xml].
Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1525, Budim]: Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica, Verborum 405, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epist-1525-11-30.xml].
Bunic, JakovCortonus de Vtino Minorita, BernardinusPetrus GalatinusColonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526]: De vita et gestis Christi, versio electronica, 10155 versus; verborum 68245, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [bunic-j-vgc.xml].
Grbic Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559]: Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica, Verborum 3353, ed. Nino Zubovic [genus: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [numerus verborum] [grbic-m-aristea.xml].
Grauisius, IacobusMladinic, SaboMazarelli, ValerioStatilic, MarinPridojevic, IvanVraniusGaudentiusMatthaeus Desseus RagusinusMichael Racetinus (1561/1563 - 1620-21; c. 1650; c. 1600) [1565]: Carmina occasionalia e codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum, versio electronica, 175 versus, 1267 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epigramma; poesis - elegia] [numerus verborum] [aa-vv-carm-occ-vd.xml].
Rozanovic, Antun (1524-1594?) [1571]: Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica, 15122 verborum, 255 versus, ed. Nives Pantar [genus: prosa oratio - historia; poesis - ode] [numerus verborum] [rozan-a-vauz.xml].
Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-1.xml].
Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1583, Dubrovnik]: De divo Blasio Rhacusanae reipublicae patrono carmen, versio electronica, 326 versus, verborum 2571, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa - epistula] [numerus verborum] [didacus-p-blasio.xml].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].
Kitonic, Ivan (1561-1619) [1619]: Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica, 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [kiton-i-dir-meth.xml].
Rogacic, Benedikt (1646–1719) [1690]: Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica, 8211 versus, verborum 111.074 [genus: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [numerus verborum] [rogacic-b-euthym.xml].
Ritter Vitezovic, Pavao (1652–1713) [1700, Zagreb]: Croatia rediviva, versio electronica, 68 versus, verborum 7054, ed. Zrinka Blazevic [genus: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [numerus verborum] [vitezov-ritter-p-croatia.xml].
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml].
Crijevic, Serafin Marija (1686-1759) [1740, Dubrovnik]: Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica, Verborum 6633, ed. Stjepan Krasic [genus: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [numerus verborum] [crijevic-s-biblioth.xml].
Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1790]: Operum omnium tomus III, versio electronica, Verborum 71764, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skrl-3.xml].
Baric, Adam Adalbert (1742-1813) [1792]: Statistica Europae, versio electronica, Verborum 91598, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [baric-a-stat.xml].
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.