Elegia de duorum obitu fratrum
Fata mihi nimium quia sunt mihi fata sinistra,
Maxime diuorum Iuppiter, ipse queror.
Insequitur me sceua nouo fortuna dolore,
Me dolor inclusus pectore dilacerat.
Meque premunt lachrymae moesto de corde fluentes
Et macerat tristes flebilis unda genas.
Est cibus infoelix, infoelix munus Iacchi
Necnon infoelix est mihi nocte sopor.
Est misero mihi nulla quies, labor undique nobis
Et, quocunque fugam torqueo, moeror adest.
Si capio sacri nodosa uolumina iuris,
Soluere conanti uincula moeror adest.
Si lego buccolicos pastorum carmina ludos,
Tu, Melibee, querens demere moesta negas.
Arma legens uatis, genuit quem Mantua foelix,
Didonis, Priami meque querella premit.
Nasonem repetens, exul qui tristia lusit,
Cantabam secum, sed pariterque dolens.
Squalidus arua peto et minuentia prata dolores,
Flaua seges Cereris uitis et ipsa iuuat.
Arborei fructus, uiolae cum flore hiacynthi
Flosque papauereus saepe leuamen erant.
Talia cernebam, frondosa turtur ab ulmo
Extemplo querulos prebuit ore sonos.
Vulnera, quae misero demebant pectore campi,
Turtur amara gemens non leuiora dedit.
Gutture ne cesses gemere, o tristissima turtur,
Sunt passim uite stammina nigra mee.
Cantabo tecum pariter miserabile carmen
Et que sit referam causa doloris ego.
Causa mei nimium fors est aduersa doloris,
Causa mei fletus fata seuera, queror.
In me fors teneris eadem quid sceuit ab annis?
Insequitur uolucri sub pede colla tenens.
Quae mala sim passus, quos nunc patiorque dolores,
Rumpar ego, ingenio si memorabo meo.
Atque utinam nostros singultus clauderet annos,
Gauderem extinctis tot mihi morte malis.
Nec te plorassem tantum, mihi frater adempte,
Cui Iacobo uite tempore nomen erat,
Nec gemerem ipse tuo fatali funere, frater,
Dimidium cordis, mi Nicolae, mei.
Alter bis denos nondum perfecerat annos,
Me minor infoelix ipse Iacobus erat.
Lustra duo, qui maior erat, geminauit et unum
Addidit infoelix, cum periturus erat.
Temperies celi uiciarat amara minorem,
Tabida quem subito perdidit ipsa lues.
Infoelix cecidit crudeli uulnere maior
Pro patria pugnans, pro laribusque suis.
Sic geminis fato geminis orbatus ocellis,
Sic periit nostrae maxima pars animae.
Sicue superstes ero nostri sine parte uigoris,
Me miserum referam tempus in omne meum.
Sed breue tempus erit, rumpent cito fila sorores,
Si non cessabunt impia fata, queror.
Nam Niobes formam lachrymosi summere saxi
Cogor et alcionum carmine saepe queri,
Siue tuos gemitus imitabor, turtur amara,
Mutatus fato numinibusque poli.