Quod quaesisti inventum est in 124 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Loci 1-124:

aliquantam moram faceret preparando nauigium, Bernardus archiepiscopus mortis debitum soluit. Sepultus uero est iuxta ecclesiam sancti Domnii. Protinus autem rex misit ad canonicos Spalatenses rogans et consulens, ut eligerent de clericis, qui circa ipsum erant, maxime quidem instabat pro quodam Alexandro fisico, qui erat uir litteratus et honestus, per quem ecclesie poterant multa commoda prouenire. Sed non fuit petitio regis admissa, quoniam aliorsum tendebat intentio seniorum. 4Interea rex naues ingressus dispositum arripuit iter.

1.230.1  Ipse suas laudes toto memoratus in orbe
1.230.2  Ponat Alexander, ponat et ipse Titus;
1.230.3  Gaude Estense genus! foelix Ferraria gaude,
1.230.4  Maior Alexandro, maior et ille Tito est. 231. DE IACTURA VITAE HUMANAE
1.231.1  Nocte cadente orimur, nihil anterioris habentes

3.19.30  Nec feret his ullam Musa Maronis opem.
3.19.31  Sordebit Strophio genitus, sordebit Orestes,
3.19.32  Utpote quos vatum fabula falsa canit.
3.19.33  Iunctus Alexandro concedet Hephaestio nobis.
3.19.34  Sit licet antiqua nobilis historia.
3.19.35  Ipse Epaminondas, Pelopidas ipse peribit,
3.19.36  Parva est Romanis fama futura viris.

quod peterent homines, aut furta latrociniaque exerceant, nec cur fidem uiolent, socium decipiant aut interimant. Sane Xenocrates philosophus quinquaginta auri talenta missa ab Alexandro repudiauit, tametsi ad nullum scelus illis sollicitaretur. Sed Crates Thebanus proprias diuitias collectas in pelagus proiecit, "Abite" dicens "in profundum malae

uix maxima caede Antigonus pacificauit. Ita aurum et Antigonum in discrimen omnium fortunarum et Gallos ad illud aspirantes in necem magnam adduxit. Alexandro nihil aliud dicitur Darium totumque orientem suppeditasse quam nimiae barbarorum deliciae; quippe quis Macedones, postquam gustauerunt, ueluti canes sagacissimi odorata semita obliti coniugum ac liberorum et tam longae difficilisque

uix maxima caede Antigonus pacificauit. Ita aurum et Antigonum in discrimen omnium fortunarum et Gallos ad illud aspirantes in necem magnam adduxit. Alexandro nihil aliud dicitur Darium totumque orientem suppeditasse quam nimiae barbarorum deliciae; quippe quis Macedones, postquam gustauerunt, ueluti canes sagacissimi odorata semita obliti coniugum ac liberorum et tam longae difficilisque

uix maxima caede Antigonus pacificauit. Ita aurum et Antigonum in discrimen omnium fortunarum et Gallos ad illud aspirantes in necem magnam adduxit. Alexandro nihil aliud dicitur Darium totumque orientem suppeditasse quam nimiae barbarorum deliciae; quippe quis Macedones, postquam gustauerunt, ueluti canes sagacissimi odorata semita obliti coniugum ac liberorum et tam longae difficilisque

uix maxima caede Antigonus pacificauit. Ita aurum et Antigonum in discrimen omnium fortunarum et Gallos ad illud aspirantes in necem magnam adduxit. Alexandro nihil aliud dicitur Darium totumque orientem suppeditasse quam nimiae barbarorum deliciae; quippe quis Macedones, postquam gustauerunt, ueluti canes sagacissimi odorata semita obliti coniugum ac liberorum et tam longae difficilisque

quas capiti Pompei exhibuit et in liberos Catonis ceterosque aduersarios suos ingens clementia quam tot insignes palmae quas uictor conspicuus ex hoste reportauit. Quid de Q. Metello, de posteriore Africano, Q. Crispino, M. Marcello, Hannibale, Alexandro, Pisistrato, Pyrrho, ceterisque ducibus ac principibus dicam? Nonne hi omnes parcendo potius quam uincendo sunt habiti admirabiliores? Et recte sane, quoniam dare ueniam ac salutem diuinum est munus, denegare uero aut

Amicicia. Pro amicis se deuouent Cantabri 69 .
Adulatio. Alexandro gratificantium figmenta 264 . Auaricię metalla fodientium 62 . Cimirrii latrocinia agitantes nunquam solem aspiciunt per diem latitantes 99 .

Antigonus in petentem Cynicum sic cauillatus, ut nec parum nec multum daret 27 . Testamentorum captandorum artem professi Aruncius et Aterius 43 . Alexandro, quando in littore maris Rubri steterat, plus deerat quam acquisierat. Tantum illi deest, quantum cupit 43 . Imperator Romanus ait: Non est opus nobis eo ciue, cui plus opus sit quam uni ciui. In auaritiam

42 . Simulata amicicia Perdicę in Meleagrum, regni consortem 66 .
Adulatio. Hages et Cleo adulantes Alexandro. Perniciosa adulatio, perpetuum malum regum, quorum opes sępius assentatio quam hostis euertit 47 .
Auaritia. Scytharum legati Alexandrum

Pauli decem epistolę 378 . Paulus de tribu Beniamin 379 . XII cophini in deserto 380 . Paulus Alexandro regi pręfertur 302 . Montes sancti 385 . Petrus et Paulus 386 . Prędicatio 392 .

Taprobane elephanti maiores quam in India 66 . Animal maximum Indicum pręsertim canis 75 . Draconum magnitudo 87 . Indiam petenti Alexandro Magno rex Albanię dono dedit canem, qui noluit impetere ursum nec apros, sed leonem et elephantum 93 . Testudinum superficie casas integi 98 . Cetos DC pedum longitudinis,

Bellum. Lex a quinquagesimo anno militem non cogit 81 . Ferri usus 92 . Alexandro milites suadent, ne iam ultra Ocenum proferat arma 111 .
Bruta. Primus Lucius Sylla in circo leones dedit, Pompeius elephantos

Thoraces Demetrio ex Cypro allati, quos cathapultę ictus offendere non poterat 97 . Falluntur reges, qui uitam beatam putant bella tractare 103 . Macedonum exercitum sublato Alexandro simile esse Cyclopi excęcato 123 . Plato ter in militiam profectus 136 .
Bruta. Vultur

209 . Duo dracones mirę magnitudinis 228 . Cum elephantis certamen 229 . Rhinoceros. Sophitis regis canes dono Alexandro dati 229 . Ranarum murumque multitudo Abderitis infesta 238, Sandrochus a leone territus, non lęsus 242 . Serpens catapultis confecta 255 .

tanquam ad platanum confugere, redeunte autem serenitate, euellere ac deiicere 43 . Corporis cultus. Abantes anteriorem capitis partem abradentes, ne ibi ab hoste apprefendi possent, dum manus consererent. Sic et Macedones sub Alexandro barbam eadem de causa abradebant 1 . LACTANTIVS FIRMIANVS

tulisset, quod desperasset, ait, hoc scelus 8 . Bion impietatem 1 pessimam esse dicebat contubernalem fiducię etc. 43 . Calistenes ab Alexandro leoni obiectus 45 . Hipparchia Theodorum arguit impietatis 62 .
Cibus, potus. Magis esca olus, caseus

gerenda seruare constantiam decet 102 .
Clementia. Nihil laudabilius placabilitate atque clementia 92 . Philippus Alexandro facilitate maior. Quanto superiores sumus, tanto nos geramus submissius 93 . Oratio benigna animos alliciens 124 . Crudelis Phalaris, Sylla

Diuitię. Aurei torques. Vestis auro distincta, tunicę gemmis adornatę 2 . Opes regias Persę gazam uocant. Regia pecunia, quę Damasci erat, proditur Alexandro 7 . Summa pecunię signatę talentorum duo milia et sexaginta, facti argenti pondus quingenta, ęquabat 7 . Arbella Alexandro traditur cum Darii gaza

Regia pecunia, quę Damasci erat, proditur Alexandro 7 . Summa pecunię signatę talentorum duo milia et sexaginta, facti argenti pondus quingenta, ęquabat 7 . Arbella Alexandro traditur cum Darii gaza 19 . Regiam Persarum diripiunt Macedones 24 . Gaza Persarum regum 24 . Alexander, cum graue spoliis

cogunt 42 . Indię opulentię descriptio 47 . Flumina aurum uehunt. Gemmę margaritęque in littoribus. Regum Indorum uestes 50 . Rex Alexandro occurrit precioso indumento insignis 55 . Orsines satrapes gentis Persagatarum nobilitate ac diuitiis inter omnes barbaros eminens

Dario missa 106 . Rex Macedonum Perdicę et fratribus pro opera mercedem poscentibus radios solis per fumarium insertos se illis mercedis loco dare respondit 132 . Dona Orsinis regi Alexandro 232 . Munera Siphaci missa et Ptolomeo et Cleopatrę 292 . Adrianus a Sarasmane rege dona accepit et in his aureas clamydes. CCC noxios in arenam auratis clamydibus in regii

hi qui initiati sunt, pręsident: Perridiculum est, inquit. Siquidem Agesilaus et Epaminundas in coena degent, uiles autem quique initiati in beatorum insulis erunt 57 . Beatus dicebatur Calisthenes, quod magnificis ab Alexandro apparatibus exciperetur. At ille: Infelix, inquit, est qui tunc prandet ac coenat, cum Alexandro uidetur 57 . Antigonus Zenonem se feliciorem confitetur 63 . Democritus finem

in coena degent, uiles autem quique initiati in beatorum insulis erunt 57 . Beatus dicebatur Calisthenes, quod magnificis ab Alexandro apparatibus exciperetur. At ille: Infelix, inquit, est qui tunc prandet ac coenat, cum Alexandro uidetur 57 . Antigonus Zenonem se feliciorem confitetur 63 . Democritus finem esse ait rectum quietumque animi statum, quem euthymiam dicit 93 .

Syllę felicitas 357 . Fortunatę insule. Elysii campi 357 . Fides serui 102 . Euergetę ab Alexandro donati ob fidem regi suo Cyro seruatam 222 . Lysimachi fides etiam accepta iniuria 241 . Pyrri erga Athenienses fides 245 .

51 .
Gula. Alexander uirtutes suas uini cupiditate foedauit 24 . Cohortandus satrapes conuiuium parat Alexandro, in quo induxit XXX nobiles uirgines et Roxanen filiam 47 . Apparatus conuiuii Alexandri 59 .

in publicum redegit 104. Mos apud Egyptios damnatis, pridie quam interimendi essent, munuscula quędam ex regis aula mittere 112. Cymon in pauperes munificus 2. Agesilaus 28, 30. Liberalitas multa in Alexandro 46, 50. Ptolomeus omnia quę bello cęperat remisit Demetrio dicens de regno tantum et gloria magnis uiris esse certandum. Ille deos precatus est, ut facultatem darent parem illi referendi gratiam 94. Pater Antonii non habens pecuniam, quam

talenta pro eis accipere 16 . Alexandri liberalitas in Taxilem 52 . In Porum uictum atque captum 54 . Dona quę Orsines satrapes obtulit Alexandro et econtra Alexandri in cum ingratitudo 62 .
Luxus Babyloniorum 21 . Indorum regum luxuria

lamentantes non recte inducunt poetę 111. Contemnendę humanę res: negligenda mors, patibiles et labores et dolores putandi 136. Fortitudinis diffinitio . Magnanimus et fortis qualis debet esse 138. Lacedemonii Alexandro respoderunt, num se esset et mori prohibiturus 148. Atreus: proinde parent se in uita, ut uinei nesciant 149. Theodorus mortem minitanti Lysimaco respondit 159.

erga hominem 51. Magnanimus 2. Fabricius aurum accipere noluit 11. Fortis contra malam fortunam 20. Diogenes per medias Macedonum gazas nudus incessit, potentior locupletiorque Alexandro. Plus enim erat quod hic nollet accipere quam quod ille posset dare 36. Demetrii constantia: CC talenta a Cęsare donata reiecit. Si tentare, inquit, me eonstituerat, toto illi fui experiundus imperio 44. Qui

Druidę tantundem cum dote uxoris conferunt, fructum asseruant, totum ei cędit qui superstes fuerit 185. Alexander Phereus coniugis fraude periit 195. Samnitum mos quotannis, ut uirgo optima optimo locaretur 203. Darius filiam Alexandro collocare tentat 214. Alexander Roxanen ducit 227. In Cathea connubia formę pręstantia conciliantur 229. Alexander Statyram ducit 232. Nulli fas erat ad pudicicię aram sacrificare, nisi qui uni

pronior ad malum 300. Mutuum. Qui accipit mutuum, seruus est foenerantis 276. IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM Miracula. Alexandro mare Pamphilicum se diuidens prębuit iter 16. Iordanis Iudeis 35. Sol stetit 36. Pons CCC stadiorum a Caio constitutus 168. Matrimonium. Tharbis uxor Moysi 15.

effigies in curia posita, liber VIII, caput XVI. Accius poeta Iulio Cęsari in collegium poetarum uenienti non assurexit , liber III, caput VII. Quę cuique magnifica contigerunt, liber VIII, caput XII. Demadis dictum: Nolentibus Atheniensibus diuinos honores Alexandro decernere: Videte, inquit, ne, dum cęlum custoditis, terram amittatis, liber VII, caput II. CICERONIS OPVSCVLA Oratio. Vinculum humanę societatis ratio et

Glicera Sicyonia dicta Stephanopolis, quoniam coronas uenditando sustinuerat paupertatem 331 .
Prodigus. Alexandro Magno thura ingerenti aris pedagogus Leonida dixit, ut illo modo, cum thuriferas gentes deuicisset, supplicaret 132 . Tanto nobis delitię et foeminę constant 133 .

sapientia 126 . Paupertas Caio Fabricio tolerabilis fuit. Anacharsis Scythes epistola denotat, quali uictu contentus munera spernat 155 . Socratis et Xenocratis parsimonia. Diogenes Alexandro offerenti, siquid opus esset; pauper quam paucis, quam uilibus egeat 157 .

comitari 53 .
Paupertas 3 . Socrates. Diogenes diuitias contempsit. Diogenes maior Alexandro, ut pote cui nec dare quicquam nec eripere potuit 36 . Vnus est sapiens cui omnia sunt nec ex difficili tuenda 43 . Socrates amicis audientibus: Emissem, inquit, pallium, si

Lysandri, Lacedemonis regis, paupertas in morte patuit 121 . Alexander philosophus inter Crassi familiares paupertatem coluit 19 . Diogenes ab Alexandro interrogatus, siqua re egeret, a sole sibi, ut secederet, iussit 42 . Phocion pauper aurum contempsit 61 . Dona noluit accipere, et cum, ut accipiendo ea filio prospiceret,

Socratem, cum premeretur inopia, ut a se ipso usuras exigeret, sibi subducendo cibaria 22 . Paupertas Diogenis ab assentatione aliena contra Aristippum 22 . Xenocrates missa sibi ab Alexandro pecuniarum copia minimum quid accepit, reliqua remisit. Ab Antipatro missam noluit accipere. Corona aurea donatus eam ante Mercurium deposuit. Philippi munera spreuit 39 . Diogenes se ad uictum simplicem contulit,

dignus sis magna et illustri patria, inspice 47 . Antisthenes Atheniensibus, quod indigenę essent, gloriantibus exprobrans dicebat illos cocleis nihilo nobiliores 54 . Crates Thebanus Alexandro rogante, num uellet restitui ac refici patriam suam: Quid, ait, opus est? Rursus enim fortassis Alexander eam alius diruet 62 . Xenophilus Pythagoricus interrogatus, quo pacto optime filii erudirentur, ait: si ex bene

7 . Arabs clypeo gladium tegens quasi transfuga genibus Alexandri aduoluitur, et assurgere iussus ceruicem appetiit regis 12 . Nabarzanis et Bessi consilium prodendi Darii Alexandro 25 . Coniuratio in Alexandrum 31 . Lex in regis insidiatores, ut propinqui quoque cum ipsis necentur 35 . Sed nullis meritis

Alexandrum 31 . Lex in regis insidiatores, ut propinqui quoque cum ipsis necentur 35 . Sed nullis meritis mitigari perfidia potest. Bessus ab iis quos magis coluerat uinctus traditur Alexandro 39 . Memaceni L mililites Alexandri hospitio exceptos, cum epulis uinoque onerassent, interfecere 40 . Spitamenes ab uxore occiditur

Philippus a duobus Thracię regibus arbiter accersitus, ambos regno expulit 205 . Mulieres in uirorum perniciem coquentes uenena 208 . Amynthas ab Alexandro ad Darium transfugit 213 . Nabarzanis perfidia in Darium 220 . In Alexandrum domestici coniurant 222 . Mimacenorum perfidia

satis esse consilium 96 . Regum rabies 16 . Nulli erga magistratus gratiores quam qui philosophię student 27 . Cupido dominandi ut in Alexandro, Pompeio, Cęsare, Mario 45 .
Risus 2 . Risum

Non miremini, si regna mutantur 124 . Leena regnum Babylonium 130 . Alexander 136 . Darius XIIII post Cyrum ab Alexandro superatus 136 . Alexandri regnum diuisum. Reges Ęgypti. Laodice regnandi cupiditate maritum ueneno sustulit 137 . Princeps impius. Rex iustus 282 .

185 . Somnium de uictoria: ex una acie imperatorem, ex altera exercitum casurum 207 . Darii insomnia cladis suę nuncia 211 . Herba salubris Alexandro per quietem monstrata 231 . Tibicines a Tybure Romam aduecti neque somno experrecti 234 . Pyrrhus somniat Lacedemonem a se fulminibus incensam 251 .

corpora stercore abiectiora habent 17 . Pluto funebrem apparatum instituit 21 . Sepeliendi mos apud Lacones 63 . Extinctam in Alexandro stirpem, quia sepulchri locum mutauerit 76 . Periander ueritus, ne insepultus iaceret 82 . Mos humandi diuersus. Thales Milesii ignobili loco humari noluit

Pythagoras omne nimium reprobat, dicens non debere quenquam neque laborum neque ciborum transgredi modum 81 .
Timor. Diogenes Alexandro stante atque interrogante, num me times? Quid enim, inquit, es, bonum an malum? Dicente bonum: Quis ergo, ait, bonum timet? 59 . Quid sit timor? Quę eius species 72 .

219, 220 . Victorię dies celebris. Iudas pugnauit a mane usque ad uesperam et uicit 220 . Victoria Ionathę. Item eiusdem contra Apollonium. Idem post uictoriam honoratus ab Alexandro fibula aurea donatus et possessione omnium finium Acharon 221 . Gazam sibi portas claudentem deprędatus est. Apud Genesar superauit alienigenas et reuersus est Hierusalem. Arabas Zabadeos percussit

QVINTVS CVRTIVS
Vaticinium. Coruus augurium dedit Alexandro gazę urbis potiundę 12 . Demophoon uates periculum imminere Alexandro prędixit 57 .
Victoria Alexandri

CVRTIVS
Vaticinium. Coruus augurium dedit Alexandro gazę urbis potiundę 12 . Demophoon uates periculum imminere Alexandro prędixit 57 .
Victoria Alexandri contra Darium, cuius mater et uxor et filię captę 6 . Victorię

euersionem tyrannidis Dionysii 200 . Fantasma Dioni oblatum 200 . Alexander Epyri iussus oraculo Acherusiam cauere 209 . Aristander de Alexandro prędixit 214 . Danielis de Alexandro 215 . Augurium uictorię Alexandr i 218 . Demophoon prędicit Alexandro periculum

Dioni oblatum 200 . Alexander Epyri iussus oraculo Acherusiam cauere 209 . Aristander de Alexandro prędixit 214 . Danielis de Alexandro 215 . Augurium uictorię Alexandr i 218 . Demophoon prędicit Alexandro periculum 230 .

Aristander de Alexandro prędixit 214 . Danielis de Alexandro 215 . Augurium uictorię Alexandr i 218 . Demophoon prędicit Alexandro periculum 230 . Antrum fatidicum 248 . Lupi et tauri certamen Pyrrho fatale

et Romanus. Seuero: Iginus papa. Anicetus papa. Sother papa. Antedolus subdiaconus. Hyreneus episcopus. Philippus episcopus. Leonidas. Alexandro: Martina uirgo. Plurimi. Iulita mater cum filio trimo. Calepodius presbiter. Palmatius. Simplicius. Felix. Blanda. Et alii. Item XLIIII martyres. Calistus papa. Priuatus miles. Asterius. Pontianus papa. Mammes, mater Alexandri. Decius: Saturninus episcopus.

et Valerius. Vitus et Modestus. Crescentius. Marcus et Marcellinus fratres. Albanus. Luceia uirgo et Ancias, eius dominus. Lucina mater. Tranquillinus. Nicostratus. Claudius. Casterius. Victorinus. Symphorianus. Seuerus. Seuerianus. Simplicius. Carpophorus. Victor cum sociis Alexandro, Longino, Feliciano. Hermolaus presbiter. Pantaleon. Simplicius. Faustinus et Beatrix. Theodora cum tribus filiis. Cyriacus. Largus ut Smaragdus. Firmus et Rusticus. Euplus. Hippolitus cum sua familia

papa. Iulius senator. Antonius. Eusebius. Vincentius. Peregrinus et Romanus. Cecilia uirgo sub Marco Aurelio et Commodo. Seuero. Iginus papa. Sother papa. Andeolus subdiaconus. Hyreneus episcopus. Philippus episcopus. Leonidas. Anicetus papa. Alexandro, Mameę4 filio. Martina uirgo. Plurimi martyres. Calepodius presbiter. Iulita cum filio trimo. Calistus papa. Priuatus miles. Asterius. Pontianus papa. Mames mater. Maximino imperante: Saturninus et Sisinius. Papias et Maurus. Barbara Nicomedię. Tarson et

et Pontianus et Prętextatus. Sabinus episcopus cum Exuperantio et Marcello, diaconibus. Venustianus cum uxore et liberis. Antherius papa. Lucianus presbiter. Iuliana uirgo. Serenus. LXXII martyres. Hyreneus episcopus. Siluanus episcopus. Felix, episcopus Spalati. Victor cum sociis Alexandro, Longino et Feliciano. Hermolaus presbiter. Pantaleon. Cyriacus, Largus et Smaragdus. Firmus et Rusticus. Niceta. Fausta uirgo et Eulalius. Thebei milites, legio. Sergius et Bacchus. Iustina uirgo. Doninus, Cassius et Florentinus cum aliis septem. Geron dux et duodeuiginti

III Titulus: Aelii Lampridii Ceruini Poetae Laureati Liber III 1. Alexandro Pharnessio Cardinali suo principi
3.1.1  Dum conspirato flagrant aestiua sereno
3.1.2   Vrbsque indagandis aegra laborat aquis,
3.1.3  Futilis et ductus

Agić 1.
5.1.1  Esne, precor, reditura, salus, quam mittere uates
5.1.2  Gaudet Alexandro festino pollice ductam?
5.1.3  An quia purpurei nuper tegumenta galeri
5.1.4  Sortitus gestire solet ceruice superba,

sapientię non satis gnarus, sed morum sanctitate pręstans. Is cum disputaret, uni ex philosophis dicere paranti in nomine Christi silentium imperauit. Cumque ille ueluti elinguis ne uerbum quidem proloqui potuisset, manum Alexandro dedit uictum se confitens. Reliqui miraculo conuersi sepositis altercationibus uolentes fidem receperunt, ac si et ipsi Dominum audissent dicentem: Si mihi non creditis, operibus credite!

effugerat, cum uita simul amisit. Mane post hęc eductis et in fidei proposito persistentibus crura confregerunt illique animas Deo tradentes tam gloriosa martyrii uictoria potiti sunt. Qui Romę in carcere cum Alexandro, maximo pontifice, uincti tenebantur, post eius martyrium adeo et ipsi mori pro Christo concupierunt, ut Quirino tribuno, qui iam conuersus eorum religionem sequebatur, claustra reserante fugamque suadente exire

non deseruit. Tecla uirgo, Pauli apostoli prędicatione instructa, Christo se dedicat et iuuenem, cui pacta fuerat, repudiat. A matre Christianitatis quasi sacrilegii accusatur, a proconsule Alexandro igne cremanda condemnatur. Sed ignis repentino imbre extinguitur, illa intacta liberatur. Rursum comprehensa bestiis exponitur, sed inter leones et ursos tuta securaque permanet. In fossam serpentum deturbatur, et

hominum cogitatu ne dum scriptu difficillimam, atque ea quę subtiliter, accurateque (dei optimi et sanctorum suffragio spirituum) excogitaueram, legentium animis satis aperte infundere curaui. Quicquid prisci illi gręci latinique theologi quicquid et iuniores, presertim Thomas ille angelicus sum Alexandro et Bonauentura seraphico: hi enim in docendo conueniunt: Et Ioannes sublimis dunsiensis studii Oxoniensis doctor unicus cum Francisco Landulfoque et cęteris imitatoribus, Et solennis Henricis Gandauensis cum Godfredo de fontibus. Tres nanque precipue iuniorum theologorum docendi uię:

igitur tantae stirpis generosa propago
105  Imperii Veneti Laurea sceptra gerit.
106  Iure pater patriae Leonardus ut imperet orbi
107  Turba rogat superos sollicitatque deos.
108  Maior Alexandro, totus cui paruit orbis,
109  Hic erit, iniciat ni fera Parca manus.
110  Proferet imperium super et Garamantas et Indos,
111  Invideant propriis ni pia fata bonis.
112  Haec ego

Alexander quoque Ionathę amiciciam quęrens regia illi dona destinauit, purpureum indumentum aureamque coronam. Ionathas autem non tam donis captus quam malorum memor, quę Iudei olim a Demetrio passi fuerant, iunxit se Alexandro. Alexander igitur manum conserens cum Demetrio superat. Deinde Ptolomei, Aegypti regis, filiam Cleopatram accipit uxorem. Cum utroque Ionathas Ptolomaide illos conueniens contrahit societatem. Emuli ex

cum eius agro in possessionem concessit. Per dies illos rex Aegypti Ptolomeus Philometor occupauerat oppida Syrię, quę erant ditionis generi sui Alexandri. Huc regem Ionathas adiens salutauit. Idem Ptolomeus filiam suam Alexandro ablatam tradidit Demetrio et ingressus Antiochiam geminum diadema sibi imposuit, Aegypti atque Asię. Alexander erat in Cilicia, metuens autem Ptolomeum abiit in Arabiam. Zabdiel Arabs eum interemit, interempti caput

mortales infestabantur: quos quidem iuuando deum procul dubio imitamur, et hac certissima et compendiaria uia itur ad gloriam. Compendiarium iter ad gloriam. Satis esse poterat ad regiam dignitatem retinendam Alexandro Magno Alexander Magnus. Macedonia, cui pater Philippus Philippus. graeciam Graecia.

in aulam Matthiae Chugniadis Coruini delatus, breui et ad praesulatum prouectus est (nempe reges hoc tempore in suo quisque regno pontifices designare solent) et magister epistolarum constitutus, moxque Vuladislaui fauore, qui Matthiae in regnum successit, ab Alexandro Sexto, Romano pontifice, in collegium cardinalium sacerdotum cooptatus, non tamen rusticum unquam potuit exuere ingenium, cuius sane proprium est astu ac fraude niti. Cuius quidem fraudis exequendae facultas breui hunc in modum Thomae oblata est.

oriretur, tametsi rex ex eo nuntio Thaudem et rei nauticae parum idoneum esse deprehenderat, nec per se satis animi, si praelium committendum esset, habiturum. Per idem quoque tempus mandat Alexandro Trapezuntio (is eius Dalmatiae partis, quam uulgo Bossinam dicunt, satrapes erat) Iadestinum agrum, quo Veneti pluribus in locis hostilia arma sentirent, populari, qui quidem latronis ritu

redacta amisere. Iussi insuper sunt omnes urbem incolere per quinquennium ab omni immunes tributo, post quinquennium uero his conditionibus, quibus dum in Venetorum essent ditione uixerant. Turca potitus Naupacto confestim Alexandro Trapezuntio, Bossinae, ut dictum est, satrapae, per literas, quod ipse ultro postulauerat, mandat, ut per Dalmatiam, ac Liburnos Istrosque terrestri itinere ad intimas Italiae Venetaeque ciuitati appositas regiones cum exercitu penetraret, agrosque eorum omni clade

utitur, quamuis ex utroque sermone quaedam accepta, additis etiam plaerisque Italicis uocibus, inter loquendum immisceat. Vnde, quum satis constet Macedonas patrio quodam, seorsum a Graeco et Illyrico sermone usos, teste Alexandro Magno apud Curtium, suspicor ipsos Albanesios antiquos esse Macedonas, a Bulgaris, Sarmatiae Asiaticae gente, e mediterraneis regionibus in maritimam Macedoniae oram expulsos. Non enim me praeterit accolas olim Rha

inuictos esse, contractis circiter quadringentis hominibus finitimam mediterraneae Dalmatiae Turcaicae ditionis regionem inuadunt, dumque abacto, quod sors obtulerat, pecore domum reuertuntur, Turcae, nonaginta dumtaxat ex his, qui in finibus Bossinae prouinciae ad custodiam ab Alexandro relicti erant, pauore ac fuga suorum exciti raptim conscensis equis praedatores insequuntur. Christiani (miles ex urbanis, ut demonstrauimus, collectus hominibus) ubi insequentium hostium primo puluerem prospexere, crebro enim urgente formidine post terga respiciebant, mox

cum regno, uxorem etiam ipsius regis in matrimonium accaepit, prima coniuge nouo inter Christianos exemplo repudiata, apud quos sane coniugium non nisi morte alterius dirimitur. Ferunt autem Aureliensem hoc consilio tantum facinus Alexandro Sexto Romano pontifice annuente admisisse, ne scilicet a Francorum regno Armoricae ciuitates, quas gentes nunc Brithones uocant, ad imperium et ius Annae, uxoris Caroli, spectantes deficerent, si illa alium uirum sibi matrimonio adiungeret. Haec enim mulier nulla in domo

quas gentes nunc Brithones uocant, ad imperium et ius Annae, uxoris Caroli, spectantes deficerent, si illa alium uirum sibi matrimonio adiungeret. Haec enim mulier nulla in domo paterna uirili sobole superstite Brithonum regionem hereditario iure obtinebat. Nec mirum si tales nuptiae ab Alexandro Sexto Romano pontifice permissae sunt, quum et ipse Alexander filiam suam ex quadam adultera susceptam, atque cum principe Pisaurensium matrimonio coniunctam, e uiri thalamo aduersus leges pontificias abripuerit, atque alii in matrimonium sola fortunatioris coniugii spe

tamen post ad Turcas deficit. Caeterum quantum cladis in ea parte Dalmatiae, quae ad occidentem solem uergit, Venetorum mercenarius miles accaepit, tantundem fere ad Lyssum oppidum hosti duce Alexandro Albanesio redditum est. Est autem Lyssum oppidum aliquot ante annis Turcarum metu, qui illas accolunt regiones, a continenti atque antiquis sedibus in insulam, quam mare litori obiectum et Drinon amnis duobus

in Venetos Christianos principes concitat; Bentiuola pulso Bononia potitur; unde simultates inter Gallos et Venetos nascuntur. Caeterum ne mortuo quidem parente Caesar a flagitiis destitit. Nam quum Pius Tertius, pontifex Romanus, qui Alexandro in pontificatum successerat, uigesimo die ab inito pontificatu suum obisset diem, ne esset qui retenta duntaxat sibi potestate, quam uulgo spiritualem uocant, imperium urbium Italicarum Romano imperatori restitueret ― id enim Pium mente agitasse quidam auctores sunt ―

esse confirment. Mars natus apud Slauos. Quid dicam de Macedonibus, inter quos oriundus fuit Philippus rex, Philippus Macedo Slauus fuit. Alexandri Magni pater, qui (ut Plutarcus Plutar. de Alexandro magno. (73) Iustinusque Iusti. li. VIII. (74) ac Sabellicus

(75) et multi alli referunt) amplissimas Graeciae urbes suis legibus parere compulit et ad sua usque tempora liberam Graeciam iugo seruitutis pressit praestantiumque regum gloriam rebus strenue gestis adaequauit? Quid demum dicam de Alexandro Magno, Philippi filio, Alexander Magnus fuit Slauus qui (ut primi Macabaeorum primo dicitur) Primi Macabeo. primo. (76) pertransiit usque ad

Licinium ex Dacis, qui cum Missiis (ut supra ex Strabone ostendimus) unius idiomatis communionem usurpant, ortos esse Sextus Aurelius Victor te docebit. Sex. Au. vi. de Licinio et Alexandro Augustis. (109) Quo etiam auctore Alexandrum Augustum Phrygem fuisse ac, Iulio Capitolino teste, Iuli. Cap. de Maximo Augusto. (110)

unquam Slauos segnes ad pgnam inuenit. O igitur felicisamam Slauorum nationem, quae tot millibus annorum magnam Europae partem et haud spernendam Asiae portionem haereditario iure possidens manum adiecit, ut totius orbis habenas regeret, quod equidem per longa annorum curricula duce Alexandro Magno, Decio, Claudio, Probo, Dioclitiano caeterisque supra enumeratis imperatoribus felicissime ad uota est assecuta. Hic est, inquam, populus, cui benedixit dominus crescereque eum fecit in gentem magnam, quae regna uicit, imperiorum uictores edidit uictriciaque arma ferre consueuit.

Maximianus, Dioclitiani filius, optabat sibi matrimonio copulari, necnon et Maximum ac Claudium, Cai Gabinique fratres, Maximus et Claudius, Cai et Gabini fratres, martyres. cum Prepedigna, Claudii coniuge, filiisque eius Alexandro et Cucia Prepedigna, Alexander, Cutia martyres. pro Christi confessione Dioclitianus occidit. Quos cum palma martyrii praecesserat Ciryla, christianissima filia Decii imperatoris, Cirylla uirgo et martyr. pro Christo (quemadmodum

Illy. (281) factiose dicunt nimiam audatiam, alieni aeris cupiditatem, rapto enim (ut illi aiunt) uiuere consueuerat eidem ascribentes. Mirari satis nequeo, qua fronte quoue quis animo tantum audet in Demetrio uituperare, quod in Alexandro Magno, quod in Hercule, quod in Hannibale, quod in ipsis denique Romanis ac caeteris ducibus regibusque summo solet preconio laudari, efferri, commendari? An non Romani aliena rapiebant? Nunquid Alexander orbem, quo per phas et nephas potiri statuerat, ipse effinxit? Nisi forsan ideo

interfui, uel bellicosarum gentium quas superaui, uel prouinciarum quae mea uirtute in Romanorum potestatem uenerunt, uel tandem numerus occisorum referatur, non dubito quin longe Cyro antecellam, Alexandro saltem par futurus sim. Eximiam Cyri laudem et eam plane solam in monumentis ipsius legeramus quod regnum abstulisset a Medis. Alexandrum autem non inficior res gessisse memorabiles, sed tantae non fuerunt

audent. Vulnera stantibus non ingerunt, nisi eminus. Quod si iam Veneti et Lusitani nauales suas copias conferant, Angli, Poloni, caeterique principes militem subministrent, praesertim tali Caesare rerum gubernacula tenente, non diutius obsisteret Solymannus Carolo, quam Darius Alexandro, Xerxes Themistocli, Antiochus Iudae Machabaeo. Ita sentiunt omnes captiui Christiani. Idem ego tredecim annorum experientia didici, in fugientem scilicet Turcam fortissimum, aduersus inuadentem fugacissimum esse. Turca igitur cum natura sit fugitiuus, oppugnandus est- Impius enim nemine

2, est, eum deserere illam, non curare, non fovere. Sicut contra, in medio eius habitare, ac versari. Hoc sensu et locutione solebant Romani, obsidentes ac oppugnantes aliquam civitatem, eius deos evocare, ut ad se commigrarent, nec amplius hostibus suis contra se patrocinarentur. Sic et Tyrii ab Alexandro magno oppugnati, Herculem aurea catena vinxerant. Quin et in templo Ierosolymitano audita est vox ante ultimam destructionem, Exeamus hinc. Exitus aquarum, sunt loca palustria, aut scaturiginibus abundantia. Psalm. 107. Ponis flumina in desertum, et exitus aquarum in sitim. Idem

diligantur. Loquitur enim Deus hic ita cum Hierusalem, tanquam cum adultera: tametsi illi Orientales etiam viros sic soliti sunt mutilare primum, postea ex carnificare variis cruciatibus, et tandem interficere. ut de Zophyrone in Iustino legitur, et de caterva Graecorum captivorum in Asia ab Alexandro reperta. Sensum autem esse volunt, quod auferetur a Hierusalem regnum et sacerdotium: novissimum autem sunt liberi, aut procreati ex Hierusalem, id est, promiscuum vulgus: id occidendum esse, Propheta praedicit. NASCOR verbum non ita multos Hebraismos, aut omnino

quadam aliis nominibus vocant, quam in sacris Literis habeantur. Hieronymus in pluribus locis.

EXPLICATIO. Hieronymus in illud Ezechielis cap. 30. Faciam iudicia in Alexandria: Pristinum, inquit, nomen, ubi postea ab Alexandro Philippi filio Alexandria est condita, habet No: quod Aquila, Symmachus et Theodotio, sicut in Hebraeo positum est, transtulerunt: pro quo nescio quid volentes, Septuaginta duere Diospolin, quae Aegypti parva urbs est. Nos autem pro No, Alexandriam posuimus, per anticipationem, quae

Sic etiam vis victoriae Christi potenter per id exprimitur, quod mox plurimos subditos, habebit, qui enim promptissime colent: ut solent circumquaque civitates ac gentes magna festinatione post magnam victoriam ad victorem confluere, eique sese dedere, et promptissime imperata facere Alexandro post duas strages Darii. Sic Christus per effectus magnitudinem calamitatum indicat, dum multipliciter summam necessitatem celeris fugae denotat, dicens:

1.4.40.2  Barba genas, pueris Paule relinque nuces.
1.4.41.1  Ne quos muneribus corruperit, esse fideles
1.4.41.2  Credat, Alexandro saepe Philippus ait.
1.4.42.1  Optima vivendi ratio si creverit usu,
1.4.42.2  Nulla ingrata minus, nec mage dulcis

ex opere presbyteri Diocleatis petito, de Regno Slauorum: cui fabulae affinem aliam dedit, quam Zaptislauam appellauit, in gratiam scilicet veteris Epidauri, cuius locus, euersae olim vrbis non obscura vestigia ad hoc usque tempus retinens, Zaptat vocatur. Sueuiam quoque Latinam tragoediam ab Alexandro Donato Romae datam illyrico carmine interpretatus est, accepto ab auunculo, quem dixi, exemplo, in vertendo Crispo, Bernardini Stephonii tragoedia. Ne a satyrae quidem acerbitate stilum suum abstinuit: verum ad id carminis genus usurpandum omnino parcissime, et non nisi

et Romanorum Ecclesiae cujuspiam celeberrimae Hierarcarum nomina scripsisse aliis videbimur. Dolebat Alexander Magnus Homerum ante se è vivis ereptum, quem Gestorum suorum praeconem volebat, beatiores Alexandro ETORADES; qui etiam nolentes (quia agere potius, quàm de se audiri generosa cupientes) Reges, et Imperatores, Europae Monarchas, imò et hostes ipsos Encomiastes toties nacti.

visis,
1.205  Afflaret radijs: superi vel luminis haustus
1.206  Intacto de fonte, et, quàm pro parte virili,
1.207  Largiùs affusos traherem. Proh damna pudoris
1.208  Vltima! Alexandro neque lucet pleniùs aether,
1.209  Qum miserae plebi. Nil egimus hactenus armis:
1.210  Punctum Orbis teneo: quae pars pulcherrima rerum,
1.211  Summaque, pellaeas etiamnum spernit habenas,

quem imperator Diocletianus ex eadem gente morte damnavit, sicuti aliquot mensibus prius ob Christianae fidei professionem damnaverat sanctum Gabinium, Caji fratrem, sanctam Susannam, Gabinii filiam, sanctos Maximum et Claudium, fratres tribunos, Praepedignam, uxorem Claudii, cum duobus filiis Alexandro et Cuthia, omnes Salonitanos tunc Romae degentes ex supradicta gente atque e stirpe et genere ejusdem Diocletiani, cujus patrueles et consobrini erant, ut patet ex Martyrologio Romano, ex Unica gentis Aureliae Valeriae Salonitanae Dalmaticae nobilitate

Detulit auratae munera militiae,
Ut sua quanta foret pariter virtusque fidesque
Testaretur honos talis et ultro datus. Joannes Andreas Thomaseus, patre Alexandro Spalati natus et patritius, ingenio fuit eleganti, memoria summa, in sermonibus festivus, in jaciendis ridiculis et salsis hilaris et promptus. Juris scientiam brevi a magistris in gymnasio Patavino accepit, quam in foro ad usum transtulit, postquam laureatus reversus est in patriam.

tum armis, tum opibus, Comitissa Etruriae Matildis, uirilium animorum femina, et consanguinea Henrici III. Germanorum Imperatoris. 38 Fridericus Enobarbus, uulgo Barbarossa, post plurima illata damna Romanis, ac Pontifici Alexandro III. tandem poenitentiâ ductus, eidemque conciliatus, Palaestinam expeditionem suscepit: ubi postquam Soladinum Hierosolymae Tyrannum magnis cladibus affecisset, in fluuio quodam Syriae, dum corpus abluit, miserrime submersus est, uir imprimis bello acer, ac inter

Sisciensem.... quarto. IX. Anonymi. 24. Notitiae circa archidiaconatum de Gruesche.... folio. X. Anonymi. 25. Compendium synodorum dioecesis Zagrabiensis sub Martino Borkovich et Alexandro Mikulich episcopis Zagrabiensibus celebratarum.... quarto. XI. Joannis Gundulich. 26. Osman spievan; id est: Carmen de Osman Joannis de Gundulich nobilis Ragusae anno 1621 (sic!).... quarto. XII.

sancti Martini terminus reluendi pignoris fuit. Vidua Petri Keglevich, nata comitissa Anna Draskovich, haec reluere contendebat. Nicolaus autem Bedekovich cum vidua Alexandri Keglevich colludens, quod haec gauderet masculo, careret prior, certis pactis reluitionem bonorum Popovecz ab Alexandro-Keglevichiana voluit, quae et Bedekovichium inhibuerat authentice a levanda ab affine pecunia. Quare pridie festi sancti Martini provisor Loboriensis et procurator fiscalis Blaskoczi tanquam homines comitissae Alexandro-Keglevichianae ad Popovecz intrarunt. Festo autem sancti Martini in

masculo, careret prior, certis pactis reluitionem bonorum Popovecz ab Alexandro-Keglevichiana voluit, quae et Bedekovichium inhibuerat authentice a levanda ab affine pecunia. Quare pridie festi sancti Martini provisor Loboriensis et procurator fiscalis Blaskoczi tanquam homines comitissae Alexandro-Keglevichianae ad Popovecz intrarunt. Festo autem sancti Martini in persona ipsa comitissa Petro-Keglevichiana cum suo fiscali Benedicto Krajachich et suis aliquot, reperiensque portam Popovecz apertam, pacifice intravit. Pecuniam obtulit, sed hanc recusavit plenipotentiarius

ad Popovecz intrarunt. Festo autem sancti Martini in persona ipsa comitissa Petro-Keglevichiana cum suo fiscali Benedicto Krajachich et suis aliquot, reperiensque portam Popovecz apertam, pacifice intravit. Pecuniam obtulit, sed hanc recusavit plenipotentiarius Bedekovichii, item homines Alexandro-Keglevichianae. Interea adveniente etiam comite Petro Sermage cum suis et post reciprocas contradictiones, comitissa Petro-Keglevichiana Popovecz occupavit, Blaskoczium ejecit, quin et Lukauszkium, qui eo advenerat. Taliterque via facti in possessorio bonorum Popovecz remansit, vigilias

tabulae decursu evocati, praefata vidua Petro-Keglevichiana, comes Draskovich, Sermage, Krajachich, Antonius Bedekovich etc. (Facta compositio.) Quia vero Alexandro-Keglevichiana Zagrabiam ipsa pro hoc comparuisset termino et ad me Balthasarem Kercselich, pro consilio recurrisset, seseque aperuisset, alia quoque Petro-Keglevichiana jam antea in me confidentiam habuisset, et ipsa similiter pro consilio recurrisset, ego, visis consideratisque rebus,

portis, nec intrando vim ullam intulit. Quod autem praemissos ejecerit, id absolute potuit, et sine dolo ac malitia fecit, consequenter poenam actus majoris potentiae (aliunde in foeminis de lege non tam gravem, quia emendae capitis) vix incurrit. 3. Quod similes causae longae essent, et comitissa Alexandro-Keglevichiana, quae Nicolao Bedekovich obligatoriam pro summa inhaerente 16 milium fl. cum obligato interusurio sex a cento plus damni experietur, interesse, extra possessorium bonorum solvendo annue, quam prosperaretur. Hocve damnum certum esset, incertum autem, num poenam

depositis his milibus, ad aliam statim devolventur. 3. Ut fl. Rh. mille comiti Julio alia deponat. 4. Conditionem medietatis ad sanctam Crucem ad sex annos eidem indulsit, Volebam autem, ut comes locumtenens hujus accordae haberet gloriam, ideo dum haec ageretur et coram eo comitissa Alexandro-Keglevichiana a 3. hoc puncto recessit et mille fl. eidem relaxavit. | Iste igitur Popovcensis actus fuit, uti supra dictum, praesentatus magna omnium admiratione. Res autem tota, creditum ab omnibus, ab

vocatam, inde ad episcopalem ad Gradecz residentiam progressi sunt. Atque haec prima erat rusticani tumultus hujus pars. Altera Verbovcensium erat, qui eodem ferme tempore, quo et priores, grassabantur. Duce knezio Patachichiano grassari, praedari a Verbovecz incoarunt, combustisque dominae viduae Alexandro-Patachichianae aedificiis, progressi comburendo spoliandoque sunt per nobilium vicinas in Dianes aedes, inde comitis Ludovici Patachich castellum Rakovecz in favillas redegerunt. Progressi per Novomeszto et Negovecz, tandem ad arcem Biszag penetrarunt, quodam Kadovich imperium assumente.

quibus afficitur. Jesuitarum bona spoliat. Domino Raffay solo atque unico depraedanda Raven et Dubovecz constituto.) Vicebanus, acceptis licet a locumtenente, ut redeat, ordinibus, tantum abest quod rediverit, quin, ex Lonycza movens, bonis Verbovecz parcens viduae Alexandro-Patachichianae, non autem subditis comitis Joannis Patachich, bonis item Lovrechina viduae Petro-Keglevichianae, per medium mox dictorum bonorum transiens ad bona Jesuitarum, Tkalecz vocata, atque in ipsam pervenit curiam suamque fixit residentiam. Vinum, quod Jesuitarum erat, et a

epistolis, quas eo scripsi die et per postam ordinariam exmisi, enormiter in Krajachichii fide deceptus. Destinaveram, Petovium ad patres Dominicanos concedere, ibidemque dominus parochus in Mihovljan Joannes Kukuljevich pro me hospitium procuraverat. At quia comitissa vidua Alexandro-Keglevichiana, nata Theodora Petazzi, pro me resciverat, provisorem suum cum equis ad me mittit rogatque, ut ad bona sua Reka atque ad se venire vellem. Itaque 13. Octobris ad praefata bona Reka et praedictam concessi comitissam, ibidemque ad diem 11. Novembris moratus sum ejusdemque

non constat. Vehementissima suspicio in episcopales erat, praecipue autem in comitem episcopi curialem Joannem Busan et episcopi fiscalem Ladislaum Lukauszki. Et quidem fundamento vix carens. Nam: 1mo, hi erant, quibus episcopus extractum protocollorum regni, olim ab Alexandro Patachich confectum et post ejus in consiliariatu cancellariae Hungaricae anno 1747. Viennae mortem ibidem remansum, atque a se opera cancelistae Ladislai Bisztriczey obtentum, describendum tradiderat, et qui eum in effectu descripserant. Ex quo intuebantur, quo anno et die, quove in

unus sub larva comitis Lastorris sive De Lastorres, alter baronis Heiden, ut dicebat, Loxemburgensis, tertius nobilis de Warle. Primus, nescio quomodo, gratiam apud banum nactus in banalibus confiniis capitaneatum cum compagnia accepit, valuitque multum apud senem comitissam viduam Alexandro-Keglevichianam, natam Theodorum Petazzi, felicem in recipiendis vagatoribus, ut filiam suam Johannam eidem collocare crederetur cogitaretque ipsa, admissa illi pessimi rumoris summaeque suspicionis cum filia conversatione, matre ipsa talem procurante. Alter ab eodem pro

ex imperio Szallium, sive obtinendas a civitate pecunias, aut pro antecessorum notariorum more tenuta varia sibi usurpanda. Postquam revolutione ad se transportatorum instrumentorum spem firmam concepisset, | pecuniam a domino Alexandro Jellachich fisco numeratam pro domo olim dicta Krajachichiana in Mandussevecz suburbio sibi deberi credidisset, quaedara item foenilia a vidua Magdichiana praetendisset, in jus eatenus per eum evocata, sed per Szalle judicem defensa et de non perdendis foenilibus assecurata ob recepta ab

assessor tabulae essem, quare domino canonico Petrovich assumente in se cum sibi astituto fiscali | capituli Benedicto Krajachich, repraesentationis formandae conceptu, dissoluta est deputatio; idemque conceptus, me absente, per aliquos relectus et cancelistae Alexandro Sechen ad describendum datus, cum per eum descriptus fuisset allatusque ad sacristiam, me de lamentis contra auctionem factis idem clam admonet, expostulo statim cum Ressio, qui a se lectum non fuisse conceptum illum Petrovichio Krajachichianum dicebat, describendumque a cancelista ibi

prazno nije ispisano. sed a praedicato Samere hic semet vulgavit. Parentes in Bohemia adhuc habet. Postquam ultro citroque fuisset vagatus et pro more juvenum comitum obligurisset cuncta, habitu eremitae in Croatiam appulit, ac ad Rekam prope Kalnik in Crisiensi comitatu, bonis viduae Alexandro Keglevichianae, natae Theodorae Petazzi ex Carniolia, ad capellam s. Barbarae eremiticam incepit ducere vitam, ac eremitam se finxit. Ob politiores mores, lingvarum multarum peritiam, musicam item, ab antedicta comitissa ex eremo vocabatur, ut filiam ejus Johannam educatione

maritimi Josephus Thianich, Transcolapiani Georgius Ivanchich, Podgorjensis Florianus Gall, Zagrabiensis Franciscus Mikulich, Transsavani Josephus Galliuff, Zelinensis ad s. Joannem et Marocha Joannes Zaverszki. De notariatu indigne actum. Supremus comes studebat Alexandro Sechen, judicio singulorum et omnium dignissimo aptissimoque et qui hactenus officii hujus pondus cum laude et approbatione sustinuit. Verum quia is judicabatur protonotarii cliens, adlaborante clero: percutiatur catulus, ut sentiat leo, suis modis effectum procuratumque est, ut Michael

eratque dubium, num ex Croatis aliquis vel ex clero sit substituendus; | et quia Josephus Galliuff, de protonotario non nominando, egisset omnia, comitissa de Loss comiti Joanni Patachich hac lege offert officium, si is sibi olim mutuata 7000 fl. rh. Alexandro Patachich patruo suo restituere velit, certissime resolvendum, alias resolutus in pectore regio canonicus Baizath promulgabitur. Responsum itaque suum praestolari ex reginae dispositione, cui comes cum respondisset, se gravatum esse debitis, neque alia assumere posse, ac quae per curiam

securitas, et ipse demum e claustro ad haerum vel potius mancipium suum rediit. Secundo. (Praetensa apparitio animae purgatorum.) Nobili Alexandro Jellachich murata est domus in Harmicza, suburbio capellae s. Salvatoris proxima. Fuit illi uxor prima nata Malenich, ex qua praeter plures filios genuit etiam filiam nomine Constantiam; in aetate legitima annos ante aliquos mortua. In fata Zagrabiensi domo demortuam saepe

nec monstraret, nisi fors ab episcopo aut ejus vicario jussa, ne videlicet in vanam gloriam vel ent(h)usiasmum deveniat, aut cadat; sed altero die Capucini, genus hominum simplex et rude, indusium illud accepêre, ut provincialis ipsorum pridie adveniens videre possit; abeunte provinciali domino Alexandro Jellachich cum epistola exmisserunt indusium; qui ad vota illa exsolvenda ipsam hanc foeminam Christinam cum agnato suo Matachich misit. Et primo profecti sunt ad Lansztross, ubi Cisterciensis monachus audito antea casu acceptaque eleemosyna, cum reverterentur peregrini, scriptum iis

3.308  Plectitis et quicunque hominum perjuria divi
3.309  Sub terra, vestrum numen testamur utrique:
3.310  Vos rata, dī, servate omnes haec foedera in annos: 310
3.311  Sternere Alexandro Menelaum siqua dabit fors,
3.312  Connubioque Helenae victor, gazaque fruatur;
3.313  Nos longe hinc patrias victi solvemus ad oras.
3.314  Sternere Alexandrum Menelao siqua

monachum qui, ut otium suum falleret, explosam dudum ab ipsis Patriae Historiae Alumnis de Diplomate Alexandri M. fabulam resuscitare adnisus fuerat, incidisti cum tu censoriam Libro 1-o pag. 187 adjicis notam: Quid nobis fieret? Si Croatae jus ab Alexandro ipsis datum, in effectum deducerent; nimirum essemus eorum subditi, et captivi, ita Alexandro M. decernente. Hoc omen Dii avertant. Quid, quaeso, Glossa haec ad eruditionem? Quem sensum potest habere dignum reliquo opere tuo, seu

M. fabulam resuscitare adnisus fuerat, incidisti cum tu censoriam Libro 1-o pag. 187 adjicis notam: Quid nobis fieret? Si Croatae jus ab Alexandro ipsis datum, in effectum deducerent; nimirum essemus eorum subditi, et captivi, ita Alexandro M. decernente. Hoc omen Dii avertant. Quid, quaeso, Glossa haec ad eruditionem? Quem sensum potest habere dignum reliquo opere tuo, seu Litterarium seu moralem sensum? Nae tu injurius es in nostram gentem quae placido tot saeculorum cum

recitatis verbis meis illatam a me Croatis injuriam probare nititur, singulis accusationis partibus singillatim respondeo. Libro I pag. 187. post recitatum a Ratkajo fictum Alexandri Diploma, hanc glossam habeo Quid nobis fieret, si Croatae ius ab Alexandro ipsis datum in effectum deducerent? Nimirum essemus eorum subditi, et captivi ita Alexandro M. decernente, hoc Dii omen avertant. Tu hanc Satyram vocas, dicisque hoc aculis ipsam publici status constitutionem peti . Si haec Satyra

Libro I pag. 187. post recitatum a Ratkajo fictum Alexandri Diploma, hanc glossam habeo Quid nobis fieret, si Croatae ius ab Alexandro ipsis datum in effectum deducerent? Nimirum essemus eorum subditi, et captivi ita Alexandro M. decernente, hoc Dii omen avertant. Tu hanc Satyram vocas, dicisque hoc aculis ipsam publici status constitutionem peti . Si haec Satyra (quod non nego) vocanda est, ea ferit scriptores vestros, quos ibi nomino, non gentis Croaticae Corpus, quam ego nunquam

gubernandi regulae continentur, illi in manus tradit ut secundum eas et non aliter imperium suum administret; quas quidem ille, si modo ratio illi imperii constat, ultro observabit. 6 Hic enim recte locum habet illud, quod Alexandro Magno cytharam discere incipienti cumque ingentem initio difficultatem experiretur, ut se faciliora doceret, petenti magister respondisse perhibetur: ista omnibus perinde esse difficilia. 7 Itaque

imperator rem publicam Florentinam convertit in monarchiam; urbs Florentina medio aevo libertate donata est et respublica declarata, Carolus vero 5‑us in mulctam, quod conspiraverit haec civitas cum hostibus suis, privavit eam libertate sua; ursit etiam pontifex Clemens ut sic Alexandro Medicaeo eam ut feudum donet et Alexander ducat naturalem filiam Margaretham; annuit ergo Carolus et Alexandrum, civem opulentum, fecit ducem Florentiae. 19.1 Anno 1535. suscepit expeditionem Carolus in Africam contra

tueri contra Castilianos; Innocentius 2‑us pontifex fuerat iis temporibus; promisit ergo quod regnum suum subjicere velit Pontifici ut feudum velitque tributum solvere; Innocentius ergo reclamantibus Castilianis ei titulum regium tribuit; promissionem suam defuncto Innocentio sub Alexandro 3‑o renovavit et consummavit; hic Pontifex misit ipsi coronam cum bulla solemni, qua etiam anno 1143. Lamaci in comitiis coronatus est; bellum quidem gestum est cum Castilianis, sed favente fortuna semper Lusitanis. 5

Bibliographia locorum inventorum

Jan Panonije (1434-1472) [1447, Italia; Hungaria]: Epigrammata et elegiae, versio electronica, 5735 versus, verborum 37748, ed. Sandor Kovacs [genus: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [numerus verborum] [ian-pan-epigr-eleg.xml].

Nikola Modruski (c. 1427-1480) [1465, Italija]: De consolatione liber, versio electronica, Verborum 79291, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [modr-n-cons.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1484, Dubrovnik]: Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica, 7675 versus, verborum 46525, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-carm-1678.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Dragisic, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499]: De natura angelica, libri principium, versio electronica, 1777 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [dragisic-j-ang.xml].

Niger, Toma [1502]: Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica, 429 versus, verborum 2723, ed. Giuseppe Praga Neven Jovanovic [genus: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [numerus verborum] [niger-t-divin.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1517]: De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica, Verborum 29840, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [marul-mar-vir-ill.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518, Leipzig]: Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica, Verborum 4822, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [andreis-f-eloq.xml].

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].

Pribojevic, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525, Hvar]: Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica, verborum 14680, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [numerus verborum] [pribojev-v-or.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527]: Dialogus Sylla, versio electronica., Verborum 15372, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - dialogus] [numerus verborum] [andreis-f-sylla.xml].

Durdevic, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545, Leuwen]: De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clare exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus, ed. Durdevic, Bartul [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [numerus verborum] [djurdjevic-b-afflictio.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-1.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

Gradic, Stjepan (1613. — 1683.) [1670]: De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica, 3196 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - vita] [numerus verborum] [gradic-s-palmottae-vita.xml].

Belostenec, IvanGlavinic, SebastijanAnonymus (1593./1594. - 1675) [1675]: Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica, 3558 verborum, 12 versus, ed. Damir Boras [genus: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [numerus verborum] [belostenec-i-gazophylacium-ded.xml].

Rogacic, Benedikt (1646–1719) [1690]: Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica, 8211 versus, verborum 111.074 [genus: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [numerus verborum] [rogacic-b-euthym.xml].

Dumanic, MarkoBernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701]: Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica, verborum 6745, versus 158, ed. Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [numerus verborum] [dumanic-m-synopsis.xml].

Durdevic, Ignjat (1675-1737) [1717]: Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica, versus 984, verborum 8618, ed. Duro Korbler [genus: poesis - epica; paratextus prosaici] [numerus verborum] [djurdjev-i-epinicium.xml].

Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1748, Zagreb]: Additamenta ad Annuas, versio electronica, Verborum 17030, ed. Tadija Smiciklas [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [krcelic-b-ann-add.xml].

Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1748, Zagreb]: Annuae 1748-1767,versio electronica, Verborum 244601, ed. Tadija Smiciklas [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [krcelic-b-ann.xml].

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1776]: Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica, 18.330 versus, verborum 126.883, ed. Petra Sostaric [genus: poesis - epica; poesis - versio] [numerus verborum] [kunic-r-ilias-libri.xml].

Skrlec Lomnicki, NikolaSzalagyi Istvan (1729-1799; 1739-1796) [1778, Zagreb; Pecuh]: Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi, Verborum 7797 [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [skerle-n-epist-salag.xml].

Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1782]: Operum omnium tomus II, versio electronica, Verborum 46753, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skrl-2.xml].

Baric, Adam Adalbert (1742-1813) [1792]: Statistica Europae, versio electronica, Verborum 91598, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [baric-a-stat.xml].

Preme hic ut KWIC videas