omnia extrema minitantem, sese conventum pro libito suo armatos facturos rebusque regni aliter consulturos. Scribunt decimas, quae praelatis ecclesiarum debebantur, eos suspendisse (hoc enim vocabulo scribitur), atque ad fines a Turca tutandos expensuros. 5 Velle omnino, ut orator caesaris 6 et Venetorum 7 abeat cum omnibus Alemannis, qui in aula regia vel reginali versantur. Factam esse praedam de Iudaica tota et de domo etiam cuiusdam servitoris reginae praedivitis superioribus annis facti ex Iudeo Christiani. 8

mentita uetustas
7.3.94  Hieronymusque sacer, monimentis insita cuius
7.3.95  Fama est) Hyllarion uixit. Tam uera loquuntur
7.3.96  Addita Caesareis si commentaria libris,
7.3.97  Caesaris hac etiam bellis ciuilibus urbe
7.3.98  Praesidium mansit. Sed ne te nomine gentis
7.3.99  Ambiguo fallas, aduerte; docebere nobis
7.3.100  Protinus. Est duplex Epidaurus: nobilis illo
7.3.101  Altera,

circumspectio, providentia docilitas, nec vulgaris memoria; sed qualis in Cynea aut Simonide; aut Temisthocle; aut Mitridate, sive in Seneca laudatur: sic ille, quae nunquam aut vidit aut audivit, aut legit memoriter tenebat; nihilque facilius quam injurias de more Julii Caesaris obliviscebatur: hinc illum conscia tot gestarum rerum recordatione et ^ A keziratban: pro, eithetetlen. praeteritorum reminiscentia oraculum quodam esse

in regendis civitatibus comparavit: ut S. P. Q. R. maximam legum et institutionum partem ab inde transtulerit Nostram vero Epidaurum non aliunde primitus fluxisse ipsum nomen testatur, cuius meminit Gregorius in Epistolis; et Hieronymus in Hilarionis vita: et in quarto Caesaris Commentariorum libro mentio est: et in Plinio capite XXI libri III naturalis historiae quam ibidem fuisse etiam Romanam Coloniam facile cognoscimus. Quod si posteriore Colonia prior aucta est recte nos scripsimus.
Ocelle mi

patiar ignorare. Quid autem fuerit datum in commissis Rome Secretario qui profectus est ad Catholicum Regem, vere ego nescio, quo ad responsa que attulit nihil simile videtur injunctum fuisse sibi, cum idem Secretarius retulerit nobis Catholicum Regem laudare confederationem Caesaris cum Serenissimo Rege Anglie et hortari ut quanto citius communicato consilio rumpatur in Francia, ex quibus constat nullatenus fuisse sibi suasas indutias persertim particulares: ulterius indutie iste Oratori Urreae, quando eas per me intellexit, cum eas antea semper et negaret et

suum fuissent Regi Catholico suasa, non fuissent ita nova, preterea practica hujusmodi induciarum cepta est, ut clare ex multis constat, ante profectionem Secretarii ad Catholicum Regem: Hec volui explicare Serenitati Vestrae ne arbitretur id aliquo modo factum esse cum scitu Caesaris. Perperam et inique agit Sepulveda quod non monstraverit Serenitati Vestrae ea que afferebat a Caesare tam ad Catholicum Regem quam ad Serenissimum Regem Anglie, quum ita sibi injunctum fuerat et ipse spoponderat se facturum nec alia executurum quam que approbasset

Veneti, quos adjuvabunt Galli ad recuperandum Brixiam et Veronam et lucrari Valem Tridentinam: In Regno Neapolitano, quod rehabeant illas civitates quas prius habebant: ecce que rependunt boni Veneti Catholico Regi qui salvavit eos ex interitu et pernicie: actum erat de Venetis quando exercitus Caesaris erat, in obsidione Tervissi quum in ipsis Venetiis tunc erat tumultus: amiserant Forum Julii, Trevisium jam jam erat futurum in manu Caesaris, cum subito supervenit liga et publicatio ejus inter Pontificem, Regem Catholicum et Anglie cum Venetis sub titulo defensionis Ecclesiae et in rei

quas prius habebant: ecce que rependunt boni Veneti Catholico Regi qui salvavit eos ex interitu et pernicie: actum erat de Venetis quando exercitus Caesaris erat, in obsidione Tervissi quum in ipsis Venetiis tunc erat tumultus: amiserant Forum Julii, Trevisium jam jam erat futurum in manu Caesaris, cum subito supervenit liga et publicatio ejus inter Pontificem, Regem Catholicum et Anglie cum Venetis sub titulo defensionis Ecclesiae et in rei veritate pro salute Venetorum et ruina rerum Caesaris, et nihilominus sua Majestas, nonobstante hac et multis aliis gravissimis offensis,

ipsis Venetiis tunc erat tumultus: amiserant Forum Julii, Trevisium jam jam erat futurum in manu Caesaris, cum subito supervenit liga et publicatio ejus inter Pontificem, Regem Catholicum et Anglie cum Venetis sub titulo defensionis Ecclesiae et in rei veritate pro salute Venetorum et ruina rerum Caesaris, et nihilominus sua Majestas, nonobstante hac et multis aliis gravissimis offensis, semper Caesar, pro satisfactione Catholici Regis fuit contentus condescendere ad illam pacem quam Veneti proposuerunt et pecierunt, et quam ter mutarunt, sicuti faciunt fraudulenti

p. 31. impetrarunt audientiam, non ita bonum vadum invenerunt apud Helvetios sicuti arbitrati sunt, et res non sunt eis ita faciles uti sperabant: rejecti fuerunt ad proximam Dietam ad Zurich, in qua intervenient etiam Oratores Caesaris: volebant Oratores Gallorum ante tempus Diete ad locum venire ad faciendum practicas suas, fuerunt omnino repulsi et nescio si ad Dietam admittentur. Scripsit Reverendissimus Dominus Cardinalis de Lucemburg ad sanctissimum

fieri quod contra neminem hactenus factum est etiam nulle meritum: Ego autem, sequens vestigia majorum meorum, ipsum quicquid est mihi, et animam meam pro gloria et incremento Serenitatis Vestrae et sue Serenissime domus semper ponam. Scripsit ad me nuper unus Consiliarius Caesaris ex Viena qui nuper fuerat Orator suae Majestatis apud Serenissimum Regem Hungarie, se habere nova Hungaros fecisse indutias cum Turcis et nomine eorum ac Caesaris cum eis contraxisse, ad quantum autem tempus vel quomodo non scribit, cum aliud intellexero scribam.

et incremento Serenitatis Vestrae et sue Serenissime domus semper ponam. Scripsit ad me nuper unus Consiliarius Caesaris ex Viena qui nuper fuerat Orator suae Majestatis apud Serenissimum Regem Hungarie, se habere nova Hungaros fecisse indutias cum Turcis et nomine eorum ac Caesaris cum eis contraxisse, ad quantum autem tempus vel quomodo non scribit, cum aliud intellexero scribam. Debet etiam S. V. intellexisse de indutiis initis inter Christianissimum Regem Francie et Catholicum Regem Arragonum quae rogo Deum omnipotentem

viribus resistere / quam quum ipse omnia sua magnitudine / quo se inclinauerint / opprimant. Quippe non temere Caesarem dictatorem dicere solitum accaepimus / difficilius se principem ciuitatis a primo ordine in secundum / quam a secundo in nouissimum detrudi. Dictum Iulii Caesaris. profecto haec eadem in Thurcis multo certiora apparent: Si quidem nec potentissimi reges eorum impetum sustinere potuerunt: nec ab illo fortissimo Matthia rege Hungariae / Matthia rex Hungariae. qui non Austriae solum / sed erat terror totius orbis /

auditoria. Gnaeus Pompeius Gnaeus Pompeius. iam spoliis trium partium orbis onustus, adepto quoque cognomine magni exercuit se declamando, responsurus Curioni Curio qui Caesaris Caesar. partes defendebat. Philosophiae uero nihil conuenientius, nihil magis necessarium maiores nostri existimauerunt: in qua re quamquam multorum testimonio possumus uti: tamen abunde satis est duorum

primae diripiuntur: hos ante omnia tyranni curant tollere, quibus alienae opes formidolosae sunt. Nam et Syllana Sylla. et Mariana Marius. proscriptione, et post Caesaris necem, a Triumuiris Triumuiri. optimos ac ditissimos trucidatos accepimus. Sic in potentiores grassati sunt Alexander Pheraeus, Alexander Pheraeus. Phalaris

res alia Bilibaldum Pirchaimerum Bilibaldus Pirchaimerus. et in Aristocratia Norumbergensi Aristocratia Norumbergensis. primas habere partes effecit, et Consiliis Maximiliani Caesaris Maximilianus Caesar. adhibuit, quam tuae uires efficacissimae? Tu et Conrado Peuttinger Conradus Peuttinger. sic obsequuta es, ut Senatui Augustano

adhibuit, quam tuae uires efficacissimae? Tu et Conrado Peuttinger Conradus Peuttinger. sic obsequuta es, ut Senatui Augustano Senatus Augustanus. presideret, et negocia Caesaris exequeretur. Tuam uim demum esse potentissimam docuit Cuspinianus Cuspinianus. obscuris quidem ortus parentibus: at paulatim, te aspirante sic emersit, ut nullum aptiorem Viennae Vienna

praesenti restituunt fortuna, haud sane obliti afflictis in rebus Romani ingenii, cuius proprium fuit aduersis obluctari et clades acceptas industria subleuare. Quandoquidem Epidaurus, teste Plinio atque eo auctore, qui libros aliquot C. Caesaris commentariis contexuit, Romana fuit colonia. Aliquot deinde post annis Polimirus, cognomento Belus, materno genere Romanus, paterno uero Rhatislaui, Bossinatium quondam regis pronepos, qui

florentique aetate ac forma corporis eximia, et regina feminarum uitia uergens etiam annis non exuerat. Itaque compositis criminibus in Rhacusanos persuadet reginae ut cum imperatore agat ut insulae Rhacusanis nuper attributae liberae sub Caesaris imperio de caetero essent, ne Rhacusanorum simul regendi inscitia, simul tyrannide perditum eant. Sigismundus uxoris oratione inductus dat Iaxiae Naresio literas ad Rhacusanos, quibus iubebat eos insulis excedere atque a potestate

urbi dant operam, formamque ac speciem reipublicae Epidauriae pro praesenti restituunt fortuna, haud sane obliti afflictis in rebus Romani ingenii. Quandoquidem Epidaurus, teste Plinio, atque eo authore, qui libros aliquot Gai Caesaris Commentariis contexuit, Romana fuit colonia. Aliquot deinde post annis Polimirus cognomento Belus, materno genere Romanus, paterno

timorem incuteret, tutiusque eos persequeretur, ad reliqua Laurentii oppida expugnanda contendit, quibus fere intra paucos dies in potestatem redactis aduersus Priorem et Iacobum Scytham profectus nullo ferme negocio eorum conatus compressit. Nam quum illi confisi auxiliis Maximiliani Caesaris, cuius leuitatem nondum perspexerant, nouas res in Vuladislauum moliti essent, siue eius ignauiam contemnentes, siue regem perosi, cui studiis et suffragiis suis aduersati fuerant, tandemque cognouissent Maximilianum neque posse saluo foedere, neque etiam audere in regem

thesauro omni, quem per acerbissimas exactiones spatio multorum annorum coaceruauerat, quinque et uiginti sarcinariis mulis imposito in Germaniam ad Maximilianum, Friderici Caesaris filium confugit, relicto hostibus regno, quod quatuor fere annos post mortem fratris filii obtinuerat, omnibus auaritiae ac crudelitatis operibus in suos aeditis, ne scilicet imperium aliis artibus, quam quibus illud parauerat, gereret. Hunc in modum prius

magna ex parte mitigarat. Virus in inferenda morte efficax prima potione solus pontifex hausit, quo intra duodecim dies extincto caeteri conuiuae, una cum pontificis filio, haud graui adeo morbo paulo post afflicti periculum euasere. Haec aegritudo non minus quam pontificis mors res Caesaris funditus euertit: nam morbo implicitus nihil negocii per sese obire potuit, quum res sua ipsius non modo opera, sed et praesentia indigeret. Itaque intra paucos dies urbes Ecclesiae Romanae uectigales, partim antiquum imperium respicientes pulsis Caesarinis praesidiis principes

Caesarinis praesidiis principes suos reuocarunt, partim Venetis, ut dictum est, sese dediderunt. Pius III succedit et uigesimo die moritur; Iulius II eligitur; Caesaris Borgiae fata usque ad eius interitum enarrantur; Pontifex in Venetos Christianos principes concitat; Bentiuola pulso Bononia potitur; unde simultates inter Gallos et Venetos nascuntur. Caeterum ne mortuo quidem parente Caesar a

caeterique omni ex parte pellerentur et Germanis aduersariorum trepidatione crescerent animi, terga Galli, relictis hosti omnibus tormentis, ita dederunt, ut nusquam cis Alpes consisterent. Huius certaminis fortuna elati Alemani in gratiam Maximiliani Caesaris arma in Venetos conuertunt. Quos quum aequo campo congredi non ausos Patauinis muris inclusos cognouissent, adiunctis sibi Hispanis sociis urbem obsidere instituunt. Et quia ea urbs, utpote ualido praesidio ac operibus, ut supra demonstratum est, munita, difficilis oppugnatu

erat. Porro Sepusiensis, etiam ante quam regi filius nasceretur, fraetus suae factionis hominibus molitus erat spe in regnum Vuladislauo succedendi affinitatem cum ipso rege contrahere, uxore regis id aperte improbante, quae sane malebat, propter generis nobilitatem, unum ex Maximiliani Caesaris nepotibus sibi generum adsciscere, tametsi plaerique Hungarorum huic affinitati, ne regnum ad Alemanum perueniret, ualde aduersarentur. Igitur Vuladislauus (neque enim erat adeo hebeti ingenio, quin interdum prospiceret,

et regina feminarum uitia, uergens etiam annis, non exuerat. Itaque compositis criminibus in Rhacusanos, persuadet reginae, ut cum Imperatore agat, ut insulae Rhacusanis nuper attributae, liberae sub Caesaris imperio de caetero essent; ne Rhacusanorum simul regendi inscitia, simul tyrannide, perditum eant. Sigismundus, uxoris oratione inductus, dat Iaxiae Narisio literas ad Rhacusanos, quibus iubebat eos insulis excedere,

spacium pervenire possem (distat enim hinc illa patria ultra centum Hungarica milliaria) eoque minus si bombardas et eiusmodi bellicas machinas curru mitterem. Et quoniam ille Turcarum ductor, quem bassa dicunt, mihi infestus est, propterea quod iis quae mihi ipse sui caesaris nomine intimaverat acquiescere nolui, primus ero cuius obsidebuntur oppida ac castella. Et quia breve est tempus, nam transactis tribus mensibus hostes de more Croaciam igredientur, vix me adhuc preparare possem. Si omnia parata haberem, et si

quoque, rerum abundantia insignis, olim, Vegetio teste, Vegeti. de re mili. lib. IIII. capitu. (199) Liburniae domina, de re publica Romanorum, sicut in commentariis Caesaris dicitur, In com. Cae. de bel. ciui. libro III. (200) semper officiosissima, quanto alias a Venetis magis auersa, tanto hisce temporibus honori et saluti

uolumen cudere uidear, postponenda ad praesens esse iudico, praesertim quia ueteres lectitantibus historias nota esse non uereor. Poly. lib. III. (226) Nam et Caesaris exercitum apud Appianum Alexandrinum Appi. de bell. Illyri. (227) ab Illyriis oppressum Multotiens Romani a Dalmatis fusi et quindecim

Dalmatae sunt, Lyburni sunt Dalmatae auxilio ab Augusto fuisse uictum et apud Sabellicum Caium Marium consulem primo congressu cum Dalmatis infeliciter dimicasse multaque his similia in commentariis Caesaris In com. Cae. de bel. ciu. libro IIII. (231) et apud Polybium Poly. lib. II. (232)

doces, et ad aethera certum
13.452  Pandis iter, nec te cuiusquam cura retardat,
13.453  Non persona uiri respectu detinet ullo.
13.454  Dic igitur, rata namque tua est sententia nobis,
13.455  Caesaris haec iusta est, an non exactio census?
13.456  Hoc animaduerso simulata mente locutos,
13.457  Me quid amare dolis, quid hypocrita crimine tentas?
13.458  Ferte numisma mihi census, atque aera tributi.

crimine tentas?
13.458  Ferte numisma mihi census, atque aera tributi.
13.459  Christus ubi haec, rursus uisoque numismate fatur.
13.460  Haec inscripta super quae sunt, et cuius imago?
13.461  Caesaris ille refert. Quae sunt date Caesaris inquit
13.462  Caesari, et hinc contra coelsestia reddite coelo.
13.463  Mox aliis Saducaea phalanx imbuta tenebris,
13.464  In lucem tulit arma noua caligine Martis,

13.458  Ferte numisma mihi census, atque aera tributi.
13.459  Christus ubi haec, rursus uisoque numismate fatur.
13.460  Haec inscripta super quae sunt, et cuius imago?
13.461  Caesaris ille refert. Quae sunt date Caesaris inquit
13.462  Caesari, et hinc contra coelsestia reddite coelo.
13.463  Mox aliis Saducaea phalanx imbuta tenebris,
13.464  In lucem tulit arma noua caligine Martis,
13.465  Certantes

qui me tibi tradidit atrox.
15.383  Pontius hinc igitur studio contendit inani,
15.384  Liberet ut Christum rabidae de fauce procellae,
15.385  Ni fremitu populus, ni tam Synagoga reclamet.
15.386  Caesaris esse negas hunc si dimitis amicus,
15.387  Caesaris imperio sceptrum regale repugnat.
15.388  Praeses amicitiae sub caesaris ire periclum
15.389  Expauit, regemque foras educere iussit,

studio contendit inani,
15.384  Liberet ut Christum rabidae de fauce procellae,
15.385  Ni fremitu populus, ni tam Synagoga reclamet.
15.386  Caesaris esse negas hunc si dimitis amicus,
15.387  Caesaris imperio sceptrum regale repugnat.
15.388  Praeses amicitiae sub caesaris ire periclum
15.389  Expauit, regemque foras educere iussit,
15.390  Ipse tribunali secto de marmore sedit.

procellae,
15.385  Ni fremitu populus, ni tam Synagoga reclamet.
15.386  Caesaris esse negas hunc si dimitis amicus,
15.387  Caesaris imperio sceptrum regale repugnat.
15.388  Praeses amicitiae sub caesaris ire periclum
15.389  Expauit, regemque foras educere iussit,
15.390  Ipse tribunali secto de marmore sedit.
15.391  Ante diem Paschae uenturum luce sequenti,
15.392  Sol prope ad aetherias

regem
15.396  Mene ait impelli? Rex haud nisi Caesar habendus
15.397  Est nobis, sacrae responsa dedere tiarae.
15.398  Abnegat ipsa suo regi iudaea rebellis,
15.399  Et sibi romani sceptrum nisi caesaris esse.
15.400  Iccirco praeses formidine ductus auara,
15.401   Tradidit his Christum configi in cornua tigni.
15.402  Haud mora corripitur, tabeaque exutus, amictus

disceptatio fuit de nostrę nationis homine Diocletiano Imperatore, qui eadem animi magnitudine, qua sublatus erat ad fastigium rerum humanarum, ad priuatam uitam redierat. Quod me defendente, illo contra nitente, eam disputationem sub Caesaris et Syllae persona retuli. In temperando autem stilo non simplex difficultas fuit: nam ratio poscebat ut esset infra oratoriam grauitatem et sua grauissimis personis dignitas attribueretur. Existimaui hanc meam foeturam non nihil

eos ad cędem, sanguinem, bonorum proscriptionem hortabare? POM. Discrutior ista Caesaris petulantia, qui sibi persuaserit se pium facinus ęgisse quum ad inuadendam Tyrannidem in uiscera reipublicę arma inferret, nos uero nefarios atque sacrilegos affirmat qui restitimus sceleri, qui repellere iniuria conati sumus,

malorum solatia pręter obliuionem, quae hauritur ex Lętheo flumine: non absunt autem crudelissimi Plutonis ministri qui, ut torqueant, in memoriam peccata subinde reuocent. Itaque, C. Mari, paulum hinc faciem auertas donec Caesaris quaestioni satisfacio, ne meo sermone lęsus quippiam de me grauius existimes, quando magis tuam infoelicitatem solari quam exasperare uelim: nam odia omnia contentionesque, quas tecum pro reipublicae dignitate susceperam, diremit

tu, Sylla? SyL. Quamquam, Minos, non dubito tuam sententiam irreuocabilem esse, tamen, ut retundam insolentem Caesaris temeritatem, breuiter respondebo. Quo tempore, Caesar, Gallia tibi prouincia decreta fuit, iam populus Romanus pollens potensque totius imperator Italię, Siciliae, Sardiniae, Corsicę, Hispaniarum expugnauerat Pęnos,

perierunt, atque ab eo loco non procul repertum est corpus Andreae Trepka et Stephani Aczel. Monachus in prima acie fertur cecidisse fortiter pugnans, eius caput a trunco abscissum postero die per castra hostium loco triumphi fuit circumlatum longae hastae affixum quod postea ante tabernaculum caesaris stetisse aiunt. Eo die, qui pugnam est insequutus, mille et quingenti ex his, qui capti fuerant, et inter hos magna primorum nobilium pars in coronam positi coram exercitu victore capite sunt truncati caesare sanguinem illorum diis suis libante, pauci ex captivis servati, ut essent, a

deserta per hominem humillimae sortis, et qui paulo ante peditum illius capituli ductor fuerat, Mathaeum cognomento Nagh, qui illuc cum paucis confugerat, arx vero Wissegradi coronae regiae conservatorium per rusticos et monachos fuerunt servatae. Tantus terror invaserat animos nostrorum audito caesaris Budam adventu, quae quidem arces et cum his Thata et Comarom atque etiam Alba Regalis propterea etiam ab hoste non fuerant captae, quod is, nescimus quo consilio, regnum vastare tantum contentus de arcium et locorum munitiorum expugnatione nihil habuit pensi. Nusquam est hosti sic in

Ego multo iustius usurpem. Nulla est enim tanta eloquentia, quae atrocitatem huius rei pro merito exponere possit, quaeue explicare queat, quantam ruinam omnium optimarum rerum, huius unius urbis euersio, secum trahat. Exercitus Caesaris indignitas. Quid ullo seculo accidit indignius, quam quod ille ipse exercitus, qui a Caesare in Italia ad salutem omnium bonorum, ad custodiendam urbem, Imperii arcem, collocatus erat, illi ipsi urbi nefariam uim, contra optimi Carolus 5. Principis Caroli

Stato, Principi, 13, f. 55r–57v. Copia. De statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici secundi usque ad presens tempus, ad finem anni 1529. Uladislao defuncto Ludovicus filius successit ad huc impubes, qui ducta in uxorem Maria, Caroli caesaris et Ferdinandi tunc Austriae archiducis sorore annum agens vigesimum primum superioribus annis in bello contra Turcarum imperatorem Solimanum mortem obiit. Post cuius obitum magna principum Hungaricorum parte in illo funesto bello absumpta Stephano de Bathor palatino comite per Ferdinandum,

in te esse erga me non dubitem. Statum rerum nostrarum aperte intelligis. Tamdiu tractata est pax Viennae, ut huc nunc sit translata. Hic, speramus, bonum exitum habebit. Quod Deus concedere dignetur, bonorum omnium largitor, fortuna caesaris et fratris. Rogo te domine, ut meam humillimam seruitutem in gratiam sacrae reginalis maiestatis dominae meae clementissimae commendare velis. Cui si ob meum ex Posonio a se et a vobis discessum adhuc indignatur, possem vere illud

re meus avunculus in me habeat. Cui ut omnibus in rebus obtemperare possim, omnia mea et me ipsum nihili facio, ut nihil penitus ab officio me, quo illi teneor, dimoveat. De inopia autem mea rei pecuniariae vellem tacere. Scis enim, quanta laborem, sed timeo quod nuper in adventu Solimani Turcarum caesaris metuebam, qui scilicet si hoc regnum invadebat, ut minabatur, cogebar, per Deum, praeposituram hanc meam Transsylvanam, nam Budensem dudum desolavit, ita relinquere ut acceperam, nimirum pauper et vix decem ducatorum dominus. Cujus quidem reditus annuos non ego, nam parvo natura mea

in patria seruitutem agere cupiunt. Vota illorum non libertatem, sed eandem seruitutem mutatis tantum sedibus concipiunt, mox oculos ad Christianorum Reges et principes detorquent: Optant Papam patrem patriae uires suae sanctitatis ad liberationem filiorum conuertere. Optant inuictam Caesaris manum uictricia arma contra Turcam mouere. Sciunt illi parere Hispanos in bello acerrimos, Belgas ferocissimos, Germanos fortissimos, Italos corpore et ingenio praestantissimos Sciunt illi addictissimum esse fratrem Ferdinandum regem Romanorum Turcarum bellis assuetissimum, Illyricis et

corpore et ingenio praestantissimos Sciunt illi addictissimum esse fratrem Ferdinandum regem Romanorum Turcarum bellis assuetissimum, Illyricis et Subalpinis gentibus subnixum. Sciunt Germaniam omnem, tot Electores imperij regijs uiribus instructos auspicium Caesaris libenter sequi. Hic putant uota sua non frustrari. Te suum Esdram Caesar inuictissime, te suum Iosue existimant futurum. Talia enim non solum de te oracula inter Christianos, sed etiam inter ethnicos circunferuntur. Vtinam tua te bella illuc sinerent penetrare, uideres omnia tecum

et Caroli Romanorum Imperatoris amicum fidelissimum, qui nuper post cladem Carinai acceptam cum tota Lombardia in periculum venisset, ne in ditionem Gallorum recideret, fratre cum subitario milite misso suis opibus et viribus rem illic nutabundam sustentauit. Dominum item Granuellanum intimum Caesaris Consiliarium, et eius filium Episcopum Atrebatensem, in quo cum omnes dotes animi emineant, maxime tamen elucet humanitas, vt qui illud Titi Vespasiani sibi videtur aemulationi habere, ne quem tristem a se dimittat. Item et clarissimum Principem D.

Caesarum inclyta proles: tum quia miserias Christianorum, et illas intolerandas calamitates sub imperio Turcarum et inspexi, et expertus sum: tum quia omnes de te eam spem, ominaque concipiunt, quod existimant te et Maximiliani proaui tui mores, patris item Ferdinandi, et Caroli Caesaris patrui tui relaturum: quae expectatio hominum maxime confirmatur, dum quotidie virtutes tuae istius excellentissimae indolis aspiciunt. Nobis igitur omnipotens Deus exorandus est, vt spem expectationemque tui, quam ipse non frustraris, fouere suo numine, et maturare velit, quo tandem

Mutato ingenio populorum lumine uitae,
Omnia prosternes quae nunc horrescimus audax,
10  Barbaricaeque cadent perculsae Herebique phalanges. Caesaris Ferdinandi 25. Iulii Viennae morientis mandata ultima, authore Tranquillo Dalmata
Dicitur haec moriens Caesar mandata dedisse,
Quae documenta omnis uentura tuebitur aetas;
Qui, siquidem

Impendente tuis stricto ceruicibus ense
Delectant animos stupido magis omnia sensu,
Sordescunt uariis infecta angoribus altis.
Expertus dico: quid enim mihi defuit unquam,
45  Terrarum domino, quem Caesaris infula texit,
Tot quoque regnorum frons est redimita coronis?
Me ceu caelestem iuuenes coluere patresque,
Indulgens fortuna quidem Corr. ex guidem super omnia uexit,
Atque

100  Ad primos merito extolli mererentur honores.
Me quoque si liceat rursum post fata renasci,
Priuatus mallem quam Caesar degere uitam." Epitaphium Caesaris authore Tranquillo
Aspice regnorum dominum imperiique potentem:
Quem modo uix tenuit tellus, exhorruit unda,
Nunc breuis urna capit. Stultos deponite fastus,
Mortales miseri, quorum neque nomina restant.

c 1550.
Quo ruis, ah demens? Quibus exagitare nefandis
Eumenidum furiis? Quae te fera uexat Erynnis?
Transfugis ad rabidos sacrati Caesaris hostes
Exitiumque tibi populisque fidelibus urges,
5  Barbaricas tenui socians cum gente phalanges.
Nescis hoc hominum genus execrabile et excors
Cautibus e Tauri Tauri ] Rhodopes Varia

5  Quod uirtute tua multas firmaueris urbes,
Quod noua lux mundo de te illuxisse uidetur, Versus in margine sinistra scriptus
Depulsis tenebris, in religione fideque,
Caesaris haec Post haec deletum est maior laus est maior maior super Cirique scriptum est. Cirique triumphis;
Sed nisi

In filium Ioannis regis, Tranquillus
Quo ruis, ah demens? Quibus exagitare nefandis
Eumenidum furiis? Quae te fera uexat Erinnis?
Transfugis ad rabidos sacrati caesaris hostes
Exitiumque tibi populisque fidelibus urges
5  Barbaricas tenui socians cum gente phalanges.
Nescis hoc hominum genus execrabile et excors
Cautibus e Rhodopes duris et quercubus ortum,

2.3.37  Et me, pausillum tibi quum superaverit oci,
2.3.38   De statu certum fac Mariane tuo. IN CAROLI CAESARIS PANNONICAM EXPEDITIONEM
2.4.1  Postquam prisca novis mutata est moribus aetas,
2.4.2   Pressaque non solito vomere terra fuit;
2.4.3  Vectaque inaccessas Pinus montana per undas,

tamen ante suos meditatur sistere cursus,
2.4.22   Fingat ad auriferum quam sua signa Tagum,
2.4.23  Ipse sibi has metas, immo haec sibi somnia fingit,
2.4.24   Et nihil adversi Caesaris arma timet.
2.4.25  Verum longe alias versabit pectore curas,
2.4.26   Proxima quum geminae signa videbit Avis.
2.4.27  Contrahit interea populos terraque marique,

2.4.132   Donec ad Hellaeae littora venit aquae,
2.4.133  Ad dum perculsos Caesar perquireret Hostes,
2.4.134   Nescius hanc turpem praeripuisse fugam,
2.4.135  Caesaris occiduis properabat Classis ab oris,
2.4.136  Iamque per Ionios dat sua vela sinus,
2.4.137  Hispani hic aderant Proceres; hic Thusca iuventus,
2.4.138   Hic maris Ausonii

2.4.141  Hic Siculae; ligurumque rates, clarissima bello
2.4.142   Nomina, Barbaricis nobilitata malis.
2.4.143  Ut primum Ionias fulserunt signa per undas
2.4.144   Caesaris, Ismariae terga dedere rates,
2.4.145  Victa metu patrias Rhodopeia classis in oras
2.4.146   Hellaei refugit intima claustra freti;
2.4.147  At, quae Caesareo sulcat sub

2.5.62   Maius at in nostro pectore numen erit:
2.5.63  Numen erit Caesar; Caesar mihi carminis author;
2.5.64   Caesar erit cymbae rector, et aura meae;
2.5.65  Caesaris innumeros referam post bella triumphos,
2.5.66  Partaqu foelici mille trophea manu;
2.5.67  Et quodcunque mihi studii vitaeque supersit,
2.5.68   Laudibus invicti Caesaris

innumeros referam post bella triumphos,
2.5.66  Partaqu foelici mille trophea manu;
2.5.67  Et quodcunque mihi studii vitaeque supersit,
2.5.68   Laudibus invicti Caesaris omne dabo.
2.5.69  Nec te preaeteream mundi sancitssime Pastor,
2.5.70   Qui coeli errantes ad iuga ducis oves.
2.5.71  Notescet pietas per me tua magna per orbem,

non stringere ferrum,
4.3.21  Non inferre gradum, nec scit pulchro ordine iusso
4.3.22  Stare loco, premit et premitur, seque implicat ultro.
4.3.23  Contra autem, magni clarum qui Caesaris agmen
4.3.24  Cerneret humanae nihil illic artis inesse,
4.3.25  Omnia sed superum manibus curata putaret.
4.3.26  Illic Ausoniae bello delecta iuventus

Oraque Gargani mediisque in fluctibus Ancon,
4.3  Venerunt ad iussa alacres sub nomine magni
4.3  Caesaris.Ismario cecidit spes fracta Tyranno,
4.3  Extemplo rapit inde fugam, cursuque citato
4.3  Navibus infandum amissis, sparsisque per aequor
4.3  Threicias refugit

4.4.46  Coelitibus, meritisque Deum fer munera templis.
4.4.47  En decus ille orbis, geminae cui cura Volucris
4.4.48  Credita, quae duplici frontem insignita corona
4.4.49  Caesaris nitet in signis expansa per auras,
4.4.50  Cuius honoratum spatiosa per aequora nomen
4.4.51  Quocumque auditum fuerit, praeconia mille,
4.4.52  Mille trahit partas permulta

magnumque esse statuat? Celebratur quidem in libris conquirendis, eorumque interpretandi cura, multorum clarissimorum Regum egregia voluntas: ut Babylonicorum, Pergamenorum, Polycratis Samii, Nicocratis Cyprii: et qui eos subsecuti fuere, Romanorum Imperatorum, Caesaris, Augusti, Traiani, Vespasiani, Antonini, multorumque aliorum. Verumtamen ipsorum studium, nullatenus cum Philadelphi conferendum esse videtur. Illi namque partim βιβλιοφιλίᾳ, partim ambitione ducti,

457  Condere. Qui Libyca clarum cognomen ab arce
458  Primus init uictor, Linterni in littore conchas
459  Colligit Hannibalem oblitus malegrataque bella.
460  Nec minus inuicti concedens Caesaris armis
461  Eligit Euboicas sedes, ubi decoquat iras,
462  Appius, et patriae amissos dediscat honores.
463  Sed quid opus priscis annalibus? Omne sub aeuum
464  Indulget fortuna sibi uictrixque

eiusque condonationem peteretis. Ibidem ait, se ad hoc venisse, ut videntes caeci fiant: id est, qui putant se oculatos esse, caecitatis suae redarguantur: aut etiam indurentur, deterioresque fiant: cuius excaecationis Christus per accidens causa est, sicut sol talparum. CAESARIS nomine intelligit Christus omnem magistratum sive summum, sive infimum, cum dicit Matth. vigesimosecundo, Date Caesari quae sunt Caesaris, et Deo quae sunt Dei. CALCARE, esse pedibus premere aliquid, notum est, et in Sacris literis valde usitatum. Deuteronom.

redarguantur: aut etiam indurentur, deterioresque fiant: cuius excaecationis Christus per accidens causa est, sicut sol talparum. CAESARIS nomine intelligit Christus omnem magistratum sive summum, sive infimum, cum dicit Matth. vigesimosecundo, Date Caesari quae sunt Caesaris, et Deo quae sunt Dei. CALCARE, esse pedibus premere aliquid, notum est, et in Sacris literis valde usitatum. Deuteronom. 1. et 11. Terram quam calcaveris, dabo tibi. Inde venit significatio Calcare vuas, aut oleas, quae sic emolliuntur, ut inde oleum exprimi

terram autem dedit filiis hominum: id est, spiritualia bona et cultum Deus sibi ab omnibus requirit aut exigit, sed terrenis bonis ipsos frui patitur: non ille proprie requirit pecunias, vitulos aut hoedos. Hunc locum etiam Christus commode appositeque exponit, dicens: Date Caesari quae sunt Caesaris, et Deo quae sunt Dei: id est, spiritualia. Praedictam significationem Caeli de spirituali regno, manifeste plurima Scripturae loca comprobant: ut 1. Corinth. 15. Homo primus de terra terrenus, secundus de caelo caelestis. ubi de caelo et caelestis spiritualem, non ex aetherea

1. Pet. 1, Col. 2, 1. Tim. 4. Sic et legum civilium Romanarum meminerunt Apostoli Act. 16. et 22, ubi Paulus se civem Romanum esse dicit, quem indemnatum non liceat flagellare. et tribunus respondit, se multa summa pecuniae civitatem illam comparasse. Act. 25 Paulus inquit: Ad tribunal Caesaris sto, ubi me oportet iudicari, etc. Et Festus inquit: Caesarem appellasti, ad Caesarem ibis. Item: Non est Romanis consuetudo, ob gratiam donare aliquem hominem, ut pereat, priusquam is qui accusatur praesentes habeat accusatores, locumque se defendendi accipiat de crimine.

Memorabilem historiam ad hanc phrasim pertinentem, narrat Flavius Vopiscus de Aureliano Caesare, qui cum Thyanam pertinaciter resistentem obsedisset, iuravit se canem in eo oppido vivum non relicturum. Verum cum postea civitas spe praedae a militibus expugnata esset, illique cives ad caedem iuxta Caesaris iuramentum exposcerent, et Caesarem tam crudelis sententiae poeniteret, respondit: Nihil se de civium caede, sed tantum de canum dixisse: eos se permittere ut interficiant. Quae clemens duri consilii interpretatio placavit milites, ut postea in ea libenter acquiescerent.

veniam ad vos. pro, cumulatissimum fructum Evangelii, dante Deo, vobis praestabo: plurimum vobis mea praesentia, praedicatio ac colloquium ad veram pietatem proderit. Dextera Dei plena est iustitia. Psal. 48. id est, omnia agit iustissime, et ubique exercet iustitiam. Sic Cicero Caesaris dextram fide potentem dicit, in orat. pro Marcello. Plena est terra misericordia Domini, Psal. 33. pro, omnia testantur eius misericordiam, seu omnia sunt referta beneficiis Dei, quae eius misericordiam erga homines testatam

sic stabit: id est, statuetur. Quinto, Stare coram aliquo, est iudicari ab eo. Iosuae 20 saepe dicitur de illis qui fortuito hominem interfecerant, ut confugiant ad certas civitates, donec steterint: id est, iudicati fuerint coram coetu. Sic Paulus Actorum 25, provocans inquit: Ad tribunal Caesaris sto. id est, ibi cupio sisti, iudicandus ab eo. Aliquando iudicare declarat. Esdr. 10 Stent obsecro principes nostri in universo coetu. id est, cognoscant, iudicent de hoc negocio. Alii praesint, praeficiantur, etc. Sexto, Stare alicui a dextris, significat opportune ei

ἐμπροσθειν τῶν νόμων, ἀλλ' ὕστερος πολιτεύου. [?:--em ] Actor. 12. lsti omnes ἀπέναντι, coram: id est, contra decreta Caesaris agunt. Sic et Hebraeum Ante, significat fine. Monet Erasmus in Annotationibus, has duas voculas πρό ἰμοῦ, non extare in vetusta versione: ac sane [?:-um ] est, pleraque eius exemplaria non habere. Vidi [?:-en ] ego

1282. 20 etc. visitatio alia gratiae, alia irae 1196. 33 vitam Dei bifariam accipi 1290. 12. 13 vitae gradus in hoc mundo, tres ibidem 21 Vitellii Caesaris capti, et ad supplicium tracti historia 1239. 16. 17 etc. unctio quare spiritus S. dicatur 1294. 62. 63 unctione prophetarum, sacerdotum et regum in veteri Testamento quid praefiguratum 779. 17

eadem prima inter eas, quae Roma missae sunt. Non enim Romam advenerat, quo tempore hanc scripsit epistolam, id quod his verbis indicat: Desidero enim videre vos, ut aliquod vobis impartiar donum spirituale. Roma aut ad Philippenses scripsit, ideo ait: Salutant vos omnes sancti, maxime qui sunt ex Caesaris familia. Quo ex loco, et ad Hebr. quoque scripsit, ob quod ait, eos omnes salutari ab illis, qui in Italia essent. Iam ad Timoth. epistolam ex ipsa e vinculis scriptam Roma misit. Quae quidem, iudicio meo, epistolarum omnium est postrema, id quod eius finis arguit. Ego enim ait, iam

Sic Iohan. 6, Voluerunt eum excipere in navem, id est, cupide receperunt. Non probaverunt habere Deum in cognitione: id est ipso opere, non vere eum coluerunt. Proverb. 17, Qui exaltat ostium suum, quaerit ruinam: id est, occasionem proprii interitus operatur inscius. Tale est illud Iulii Caesaris modo indicatum. Sic voluerunt, id est, causam praebuerunt huic eventui. Porro haec sequentia licet opus aliquod proprie notent: tamen naturaliter simul voluntatem proprie includunt: et nihilominus ali quando solum eventum aut opus designant. Diabolus iubetur

scholasticae disputationes vel tractationes rerum. Historici quoque non admodum impediuntur, quin tolerabiliter hanc eandem nativam seriem rerum sensuumque legitime naturaliterve inter sese copulatorum consequantur, praesertim vero, ubi nudae narrationes rerum gestarum, ut fit in Commentariis Caesaris, recensentur. At in orationibus, concionibus et epistolis, crebro illis principalibus aut substantialibus sententiis aliae quasi accidentariae, ob varias causas, occasionesque, ut vel declarationis vel subiti alicuius motus aut affectus gratia, vel ornatus, vel amplificationum, vel denique

sed et supra ipsum viventem Deum. Quam Antichristianam Luciferi ambitionem et superioritatem, seductores ac Monachi Papae et Romanae synagogae et conciliabulo furenter vendicant. Olim regum praecones, et nunc Heroldus Caesareus affert alicui principi aut civitati Caesaris mandatum, et potest ac debet testari Caesarem hoc mandare, illud vetare. Postquam autem hoc fecit, si diceret, Ego tamen sum supra Caesaris edictum aut mandatum, ideo mandata Caesaris prohibeo, et vetita mando: hoc vero esset se supra Caes. Maiest. efferre, talisque praeco et Heroldus

synagogae et conciliabulo furenter vendicant. Olim regum praecones, et nunc Heroldus Caesareus affert alicui principi aut civitati Caesaris mandatum, et potest ac debet testari Caesarem hoc mandare, illud vetare. Postquam autem hoc fecit, si diceret, Ego tamen sum supra Caesaris edictum aut mandatum, ideo mandata Caesaris prohibeo, et vetita mando: hoc vero esset se supra Caes. Maiest. efferre, talisque praeco et Heroldus extremo acerbissimoque supplicio afficeretur. Talis prorsus honos et isti impiae synagogae conciliabuloque eiusque Antichristo continget. Testis

Olim regum praecones, et nunc Heroldus Caesareus affert alicui principi aut civitati Caesaris mandatum, et potest ac debet testari Caesarem hoc mandare, illud vetare. Postquam autem hoc fecit, si diceret, Ego tamen sum supra Caesaris edictum aut mandatum, ideo mandata Caesaris prohibeo, et vetita mando: hoc vero esset se supra Caes. Maiest. efferre, talisque praeco et Heroldus extremo acerbissimoque supplicio afficeretur. Talis prorsus honos et isti impiae synagogae conciliabuloque eiusque Antichristo continget. Testis non est Dominus rei testatae, sed minister:

sermo qualis 270 Buss Germanicum quid significet 305
C Cadmus literarum inventor 389 Caesaris exclamatio 190 calix salutis cur dicatur 196 calicis metaphora 335 Calix. papa quando claruerit 313. cur ter in anno ieiunandum statuerit. ibid. item quater. ibid.

XXIX. Obsidio Sisciensis Domini Micatii Anno Domini 1592. Aprilis decima secunda Haszanpassa Bosnensis, ut in Slavonia limites Caesaris Turcarum, occupata tota fere Croatia, dilataret, fixis contra Castellum Brezt prope Sisciam Urbem quondam fortissimam, castris, puta ad ostium rivi Petrinae sinuose in Kolapim labentis, Castrum ex roboribus quercinis amplum et quadrangulare, quinque turribus, ac duabus portis ornatum, loco

algoris et aestus;
1.4.81.2  Quique famen norit vincere, quique sitim.
1.4.82.1  Invitus feci, quia Caesaris ira coegit,
1.4.82.2  Pone metum, vis est, et valet illa nihil.
1.4.83.1  Fit levis interdum nobis provecta senectus,

acris hyems postulet, ore trahunt.
1.8.115.1  Dux, et miles adest, instructaque classis, et aurum,
1.8.115.2   Et fortuna premit Caesaris. hostis abi.
1.8.116.1  Nec tu laudaris venalem in Rhetore linguam.
1.8.116.2   Nec mihi formosa est, corpore si qua

et ridiculum, quod Timon alter haberis.
1.11.62  Verius id, quod te Naevole nullus amat.
1.11.63  Virtus, et fortuna aeque celebrantur, et ista
1.11.64  Pellaei iuvenis, Caesaris illa comes.
1.11.65  Ulcera si pateris, passus quae rector Achillis,
1.11.66  Cur medicas nobis vis adhibere manus?
1.11.67  Cum sedet et mulier suspenso cogitat ore,

surdastrum vocat,
3.223.2  Audit Camillus, audit inquam, sed male. Balbus.
3.224.1  Balbe loquax quare, qui nuper Caesaris hospes
3.224.2  Hirus erat nobis, Hillus in ore tuo est? Claudus.
3.225.1  Claudus es, et totam perreptas

paucis explicare. Gusmana ex Alphonso Henricum Regem fratricidam parit, huic Ioannes filius in regnum succedit, Ioannem Henricus valetudinarius excipit, hic ex Caterina Lancastria Ioannem suscipit. Huius Isabella filia Ioannam insanam Caroli Caesaris matrem edidit, a Carolo Philippus, qui hodie in Hispania rerum potitur, procreatur. Mittit dono flabellum mense Februario.
12.16.1  Stat concretus

quis honos) titulos, ossaque nuda vides. Euisdem Epicedion
16.2.3.1  Faelices cineres, et magni Caesaris ossa
16.2.3.2  Si quis forte paras includere Mausolaeo,
16.2.3.3  Et titulos praeferre libet, quibus inclytus Heros
16.2.3.4  Augusti magni, magnis par extitit

16.2.6.4  Non fuit invicto degener ille patri. Aliud in eundem.
16.2.7.1  Invicta proles Caesaris Caloiannes
16.2.7.2  Post tot triumphos, et solo, et salo partos
16.2.7.3  Superna visit regna, Coelitum sedes.
16.2.7.4  Mosella corpus abluit.

Caroli Aureliae Ducis Epitaphium bibit Aconitum Bruxellis, an Lutetiae incertum.
16.2.64.1  Delicium patriae, et patris spes altera regis,
16.2.64.2  Creditus et magni Caesaris esse gener.
16.2.64.3  Carolus hic iaceo, culpatas horreo coenas
16.2.64.4  Dicere, frater enim, vel socer ille fuit.

Palmotae.
16.3.198  Cum lachrymis solvit funeris exsequias.
16.3.199  Inter mille togas, et laetae munera pacis,
16.3.200  Arma quatit Ianus, Caesaris alter eques.
16.3.201  Pompeii Magni sanguis, cum Sextus in undas Zamagni.
16.3.202  Adriacas profugo milite vela daret:

erat. Inhumana praeterea in omnes et maxime in Christiana mancipia crudelitas, perfidia plusquam Turcica, nihil ueri, nihil sancti, nullius dei metus, nullum ius iurandum, nulla pietas, nulla religio. Cum hac uiciorum indole in caesaris Turcarum gynaeceo teneris ab annis enutritus, in militiae palaestra eruditus, belli artibus instructus, Persicis tandem armis exercitus, prouinciam hanc est sortitus. Caeterum ex quo sub fines nostros fulmen illud attigit, nihil prolatandum ratus, ne se cunctantem aliquis casus opprimeret,

dicebatur; Dormiant hodie leges: eo quod prosequendis bellis potius, quam tractandis legibus, ductu illius Romani incumbebant. Sic et Iuvenalis, circa annum Domini 98. post mortem Iulii Caesaris, Anno 141. exclamat in Legem Iuliam, per quam Adulteria puniri debebant: Ubi nunc Lex Iulia, dormis? Postea Aetate, et Serie. Aetate quidem: quod omnes Causae, ex vi publicarum

suffraganeo desiderare. Faciat Deus quod bonum est in oculis eius: ego aeque Dominationis Uestrae Reueredissimae ultimatam causam agam et Bullas ad Dominum Castellum dirigam, siue pro me, siue pro aliquo alio ex nominatis resolutio habeatur. Mea sententia esset, quemadmodum etiam hac ipsa posta ad Caesaris Confessarium per amicum quemdam rationes mitto, ne pro praesenti ullus Ualachis Episcopus daretur. Sed ut Suffraganeus tantummodo Dominationis Uestrae Reuerendissimae a Sede Apostolica cito expeditus mitteretur, qui suffraganeatus munere fungens Catholicisque Pontificalia exercens,

qui nostri sunt Idiomatis. Quare sciat me non mutasse sententiam, sed in proposito firmissime manere: det solummodo Deus gratiam et uota secundet, sine quo possumus nihil. Quae ad me scribit de tribus Consiliariorum opinionibus, ea sibi persuadeat, ex mea potissimum ad Caesaris Confessarium missa instructione emanasse, in qua illud conatus sum persuadere politicis rationibus (quum hae potentiores sut modo), quatenus Ualachis nullus daretur Episcopus, ast spe duntaxat fouerentur, cum aliis de quibus etiam ad Dominationem Uestram Reuerendissimam scripsi in iis,

discrimine aperitur tibi, humanissime Lector, GAZOPHYLACIUM, seu AERARIUM meum, tamdiu Croatiae, praesertim et Sclavoniae interclusum et obseratum. In cujus defatigationis mercedem, non Domitiani Caesaris centena HS. seu duo millia, et quingentos Philippeos, quos teste Svetonio tàm Graeco, quàm Latino Rhetori in annuum salarium destinaverat, nec Socratis mille drachmarum Minerval; sed hoc unicum peto, et obsecro, ut si quid

24   Ite truces animae, quarum scelus intumet ipsos
25  In Superos, tandem tantâ didicisse ruinâ
26  Fas datur et Divos in bella ruisse lacertis
27  Vindicibus, numeroque suo supplesse cohortes
28  CAESARIS, ac esset meruisse stipendia votum.
29  Hoc actum prius ergo fuit, Phlegraea corusco
30  Cum rabies compressa Polo, post fulmina tantum
31  Iuris ut omne nefas, referensque gigantas in ausis
32  Agmen

82  Forte rotis, cum Thessalico violata veneno
83  Sentit abesse Jubar, cumque auxiliaria vellet
84  Aera serenatos sibi nisa tumescere vultus.
85   Nec trepidis datur ulla quies, nam vindicis Alae
86  CAESARIS arma rotant, lateque cruenta vagantem
87  Exagitant per pila metum, cursusque timoris
88  Ense secant, tandem numerosa ad moenia BVDAE
89  Composuere fugam, pectusque latrare frequenti
90  Cessavit

Quod fuit in votis tempus, quo barbara Lunae
4.641  Cornua confringi, et Christo calcata valeret
4.642  Terra peti, nunc est: facilemque fidelibus armis
4.643  Ostendunt nunc astra viam: iam Caesaris Ales
4.644  Pannonicos populatur agros, urbesque reverti
4.645  Ad sua sceptra videt; nostrosque resistere Marti
4.646  Indocilem, virtus fundit Germanica Thracem.

4.646  Indocilem, virtus fundit Germanica Thracem.
4.647  Fata canunt et Buda ruet, stratumque legetur
4.648  Pannoniae robur: Leopoldo Martia cedent
4.649  Moenia: calcatis ibi Caesaris edita Lunis
4.650  Stabit Avis, repetetque suas Crux Romula turres.
4.651  Quae bello nunquam cecidit, tibi maxime Caesar,
4.652  Buda cadet: Mahometanae solvetur acerba

non visa prius fastigia, lauros.
5.476  Laeta triumphantem sed quo splendore Monarcham
5.477  Excepit Syren, partas quo pectore palmas
5.478  Amplexa est; non multa loquar: cum Caesaris audax
5.479  Certavit virtute labor: famamque Gradivi
5.480  Caesarei, pronum si non nimis extulit urbis
5.481  Obsequium laetae; saltem popularis ovantem

aciem evectus Caesar; quas gloria laudes,
5.486  Quos habuit titulos honor; omnibus una beavit
5.487  Victorem Syren: ornato urbs tota theatro
5.488  Non impar, adventantis quae Caesaris arma,
5.489  Invictas animi vires, roburque sonabat.
5.490  Quid dicam Italiae primos venisse Dynastas,
5.491  Quid transalpinos proceres, crebrosque volantum

dicam Italiae primos venisse Dynastas,
5.491  Quid transalpinos proceres, crebrosque volantum
5.492  Quid memorem affluxus populorum, immania pompae
5.493  Visuros decora, et victoris Caesaris ora?
5.494   16 Hoc modo devoto vobis concedite vati
5.495  Pierides; figunt ubi se mea lumina primum,
5.496  Maioremque cient animi spectata

6.596  Praecones, et vera fides Romana triumphet.
6.597  Haeresis ardentes ad seditiosa Bohemos
6.598  Consilia incendit, decrectatoque benigni
6.599  Caesaris imperio, quod supposuere coronae
6.600  Regali caput, Arctoae quam postea sensit
6.601  Ter duplici lustro tellus Alemana, procellae
6.602  Causa fuit, longum sectis pascentibus

prope viribus, Orbis;
3.330  Exutus tumidam rapto diademate frontem,
3.331  Victus, inops, sceptro, libertatique superstes
3.332  (At tu iustitiam coleres, inuictaque magni
3.333  Foedere ne rupto tentasses Caesaris arma,
3.334  Perfide regnorum latro) feruilia mordet,
3.335  Pars populi, iam fraena: angusto et carcere clausus,
3.336  Carnificis dextram, laqueique ignobile fatum
3.337  (En regni pretium) iugulo

ruinas,
5.522  Et miseros toto propagans aethere luctus.
21  21. Heu quàti Rome, (Quìd Romae diximus?) Orbi
5.524  Heu quanti stetit insani ambitiosa cupido
5.525  Caesaris? Inde citos per Thessala rura, per vrbes
5.526  Hesperias, Nilique domos, Libyaeque calentis
5.527  Aequora praecipitans currus, auidumque cruoris
5.528  Circumquaque rotans ensem feralis Enyo

certaminis et summa difficultas, et nulli sperabilis victoria. Querela de Ambitione, deque publicis, et funestissimis cladibus, ab eâ Orbi terrarum per summum toties nefas illatis. Quorum luculentum specimen ex ciuili bello, à Iulij Caesaris Ambitione excitato, desumitur. Omissis postremò intestinis alijs animi morbis, Euthymiaeque hostibus, habendi nimirum cupiditate, tristitiâque, et inconsulto timore, quorum vim iam antea in superioribus libris retudimus; grauissimi cruciatus, terroresque

à criminum pariter stimulis quietem conscientiae praestabit, nullumque adeo intestinum hostem, à quo tranquillus animi status euertatur, relinquet. Huius porrò interioris belli, palmarumque, quas in eo colligit virtus, exemplum proponuntur recentes, inuictissimi Caesaris LEOPOLDI Othomano de hoste victoriae. LIBRI VI. De interioribus, ac solidis Bonis, quae animi Tranquillitatem absoluunt.

Occiso regina fuit. Regalis ab undis
Sic etiam petitur murex: Solymaeus eosdem
Fons generat, Tyrio repunt qui litore vermes.
Nec stabili tellure magis solet aequa favere,
Quam liquidis fortuna vadis: sic Caesaris ibat
Undisono sors laeta freto, sic fonte natantem
Regia formosam excepit fortuna maritam.
Bethsabeae fors ista fuit, cui regius undae
Aestivae accessit titulus, nisi dicere malim,

funere solem,
Ut Carmeleus decor ubertasque Saronis
Et Libani in Latios transiret gloria colles.
Grande decus defuncta tuis Iudaea paratur
Exequiis; dignam tantus cinis occupat urnam:
Caesaris Assyrio raperis tumulata triumpho.
Funeris hanc pompam regum stipante senatu,
Clauderis Ausonio, mater Synagoga, sepulchro:
Cui Pacis templo illatae, quod fama ferebat
Aeternum, bene lege novâ Romana

Indicio, sua iam praenoscere fata puellam.
Non aliter matura viri quam regia virgo
Caesareo iungenda thoro, cum publica tanti
Necdum fama volat thalami, sed pectore clausus
Stat sponsi securis amor, cum Caesaris audit
Forte Palatinas sociali murmure nymphas
Divinare faces, quamvis prudentius illa
Subticeat sponsi nomen, tamen illius ignes
Non nescire, silens oculos demissa fatetur.
Ergo

perflante secabat
Laeta, triumphanti similis iucunda redibat
Candida securis extollens vela carinis.
Illa omnes Marte expulso dare iubila gentes
Imperat et pacis parto gaudere sereno,
Caesaris auspiciis maiestatisque Latinae.
Nec Romae lux parva fuit, quod Crassus inultâ
Non ultra erraret Parthis victoribus umbrâ
Ventidio cecidit Pacorus, qua clade priorem
Assyrio Crassi maculam delevit

Par esset servare fidem. Belli ultima laurus,
Nullas passa faces, Latiis statura trophaeis,
Bellorum Augusti tetigit stans Lancia metam.
Hinc armis secura quies quaesitaque simplex
Composuit totum maiestas Caesaris orbem. 26.
Hinc fuit ut Latium toto quos axe remotos
Non vidit ferrum, caperet reverentia molis
Romanae, cui sponte datam, nec iure

A matre acceptae. Quantum concessit egestas,
Nixa Deo quantum fuerat spes ausa, reservant. 33.
Iosippus vero, implendo postquam aera tulisset
Caesaris edicto, templo Panchaea daturus
Thura petit Solymam, quem sexta petebat ibidem
Esse, quaterdenûm numerum impletura dierum
Hebdomas, ut sobolem nuptae pro more iugales
Expertae thalamos Virgo lustranda

14  Paret, Amice, vides, obsequiosa fides.
15  Scilicet in Coelis cum regnet Jupiter almus:
16  In terris Caesar iura suprema tenet.
17  Tanta pii tamen est clementia Caesaris, hosti
18  Ut victo vitam victor opesque sinat.
19  Hinc noscat, si qua, Thrax, relligione tenetur,
20  Quicquid habet, debet Caesari id omne meo.

ibi durature per annos: 5
Nestoris hic vitam ducere dignus eras. Athanasius Georgiceus Spalatensis, alumnus Graecii in Collegio Ferdinandeo, sua virtute Ferdinandi Caesaris, ejus nomini secundi, animum occupavit, a quo in multis legationibus adhibitus fuit, praesertim ad regem Poloniae et ad magnum Moscoviae ducem; quas quidem ille diligenter fideliterque obeundo meruit ut ab eodem Ferdinando multis officiis beneficiisque ornaretur. Zagrabiae diem supremum

composuit tum soluta oratione tum versibus, ex quibus elegiam qua continentur Cretae regni querelae edidit Venetiis anno 1666, typis Zachariae Conzatti; de bello Batavo et pace Noviomasi composita carmen ibidem anno 1680, typis Francisci Tramontini; in natali Leopoldi Jacobi Archiducis, Leopoldi Caesaris filii, idulium ibidem apud eumdem impressorem, anno 1682; de Vienna Turcarum obsidione liberata carmen, quo continetur Sarmaticus de Turcis ad Viennam Austriae triumphus, ibidem apud eundem impressorem, anno 1687. Vincentius de

trahit secum Turcae modò millia gentis
1.1209  Izaçichi primùm capit arcem: dinde Bihachum
1.1210  Belae Regis opus, castrum simul atque recinctum:
1.1211  Hoc malè defendit Lambergus, Caesaris illic
1.1212  Praesidii rector, quem nulla coëgit egestas,
1.1213  Nullaque vis, tutus et Cive et moenibus urbem
1.1214  Dedidit antediem Hassani sed

2.1010  Sperabam finem sortiri posse malorum,
2.1011  Et rebus fortasse frui cum pace secundis:
2.1012  Quo magis afflictus damnato Marte, quietem
2.1013  Caesaris augusta Turcus poscebat ab Aula,
2.1014  Et demum obtinuit: praefixa Karlovic' arce
2.1015  Sirmiaci ruris, qua sit congressus utrinque
2.1016  Ut conscribantur pacis nova jura.

14   Paret, Amice vides, obsequiosa fides.
15  Scilicet in Coelis cùm regnet Jupiter altus:
16   In terris Caesar jura suprema tenet.
17  Tanta pii tamen est clementia Caesaris; hosti
18   Ut victo vitam victor opesque sinat.
19  Hinc noscat, si qua, Thrax, relligione tenetur,
20   Quicquid habet, debet Caesari id omne meo.

Asserturus eam Domino pugnando priori.
Huic tantum virtutis inest; vis tanta decentis
Corporis, ac animi, tantumque vigoris in armis,
Consiliumque sagax, et tanta peritia belli,
Vt spem frustrari non possit Caesaris umquam,
Non equitis, peditisque sui, non publica nota.
Odrysius perhibetur adhuc voluisse tyrannus
Effectum turbare rei, quater illicò missis
Suppetias decies millenis fortibus urbi

Turcaico, quem subdere cogitat, Orbi
41   Binis, quae domuit, Carolum 1 proludere regnis.
42   Dacia succubuit, dein Moesia: Caesaris armis
43   Taurunum ualidas, et Themesuarion arces
44  

190. Emonij, stellatâq. — 202. incunde A. — VV. 207,—235. in manuscripto A additi sunt in fine posterioris fasciculi una cum annotatione XXXVIII. — 211. Francere A.
220  220 „Roma time Superos, et magni Caesaris iram".
221   Huic prope uexillum nutans ludentibus auris
222   Sanguine ab asperso, gemmâque ornante superbit:

susciperet. Itemque Boleslaum Bohemiae Regem, qui S. Venceslaum fratrem impie necarat, subiugauit, Romana Religione per totam Bohemiam inducta, ac diuulgatâ. 36 Formosus Papa a contraria factione e fastigio deiectus, Caesaris Arnulphi opem implorauit. Qui Roma captâ, ac seditiosis ultimo supplicio affectis, reddit Vrbem Pontifici. 37 Gregorium VII. Pontificem contra hostes acerrime iuuit, tum armis, tum opibus, Comitissa Etruriae Matildis, uirilium animorum femina,

43 C. Marius in Narbonensi Galliâ olim maximum numerum Cimbrorum, ac Teutonum profligarat. 44 Saxoniae fluuius. Nunc Lab. 45 Drusum Octauiani Augusti priuignum, et Germanici Caesaris patrem a ripâ Albis fluuij quidam, ut aiunt, panicus terror auertit in fugam. 46 Arminius Germanorum Dux, occiso Quintilio Varo Octauiani Praetore, deletisque per Germaniam Romanis, diu contra Romam certauit. 47

1.114   Infestas regum consociare manus.
1.115  Has certe gentes, hos, te non aptior alter, 115
1.116   Aeterna quisquam iungere pace duces.
1.117  Haud ignota tibi Germania. Caesaris arma
1.118   Gessisti castris parvulus in patriis.
1.119  Cum te, sulphurei dum bellica pulveris imples
1.120   Tormenta, et flammas evomuisse iubes, 120

ducatus Parmae, Placentiae est imperatoris uti et Mediolanum cum ducatu Hetruriae post mortem principis ejusdem. Hyspano cessit Sicilia et Neapolis, Gallo universa Lotharingia, Stanislao corona et sceptrum Poloniae, Sabaudo autem sufficit gratia caesaris. Haec quidem ita hic impraessa sunt, sed credo melius nota sunt domino fratri. et praeter haec nihil est, quod significare possem tibi, amantissime frater. Tempus habemus optimum, annumque speramus fertilissimum. Reverendissimus dominus rector hodie pro descensu supplicat. Rogo te cum

astu conjicientes
1355  Evenisse ferunt, millesima non sit eorum
1356  Pars, quae mentito referebant ore futura.

1357   Caesaris hi genero quondam et cum Caesare Crasso,
1358  Scilicet ut fama est, morituros denique longum
1359  Post senium fessos fama partisque triumphis
1360  Urbis in amplexu spondebant; nec minus omnes

1504  Nulla dies memori benefacta e pectore demet:
1505  Absentem atque tibi me ignotum caetera ad Urbem,
1506  Qua nihil in terris majus meliusque, vocâsti;
1507  Nam tu agis hac magni Legatum Caesaris Aula
1508  Curans res Patriae (Te vere in publica natum
1509  Munera res magnas belli pacisque secantem
1510  Gallia consilio Juvenem mirata sagaci est
1511  Jamdudum; tibi

talia detegant, ne lamentari postea valeant. (Conscriptoribus observanda.) 1. Ut sine respectu agant ubique, neque se partiales exhibeant, sed fideles, memores illius: reddite quae sunt caesaris caesari, et quod Deo daturi sint rationem, si cui eorum facto vel ex respectu fuerit injuria. 2. Ex bonis suis exesse debeant, prouti et ex bonis principalium suorum, si forent plenipotentiarii officiales, item sangvine juncti, affines aut quoquo modo interessati. 3.

Neuperghii aucuparetur gratias, cepit eidem et caesari ac reginae ipsi defectus generalatus Carolostadiensis proponere, et, quae corrigenda essent, scripto exhibuit, Petazzium excusando, quod exiguo hoc, quo in generalatu esset, tempore neque his mederi valuerit, sed neque potis esset ob mandatum caesaris, ut antecessoris sui generalis Scherzzer inhaereat vestigiis, ab illo instituta servet, neque vel in minimo immutare audeat. Hinc quia Petazzius ob respectum mandati talismodi in generalatu illo corrigenda nec proponere auderet, se ob principis servitium et publici boni rationem

Se in summo periculo sub anni hujus principium stitisse generalatus hujus tumultum, nec novo opus esse. Confestim curat conscribi totius generalatus viros, prodivitque, in toto generalatu Carolostadiensi ad centum milia virorum esse. Dein Scherzzerium exsecutorem fuisse fidelem caesaris mandatorum. Hinc si status praesens generalatus Carolostadiensis damnari debet, dicasteria ipsosque a Kleffeldio Augustos artificiose accusari. Kleffeldius ista sibi non ominatus, in Petazzium directe surgit, eumque falsitatis arguit. Petazzius rem eandem Kleffeldio adscribit.

in Asiam aut Africam per mare Adriaticum liberam habiturae sint sub imperatoris insigniis navigationem portubusque gavisurae. Qua de re et cum Algerinis plane fuit transactum, liberaque futura navigatio sub imperatoris insignibus et cum illis stabilitum, terve, ut fide digne intelleximus, navis caesaris Fluminensis in Aethiopiam plane his annis profecta est. Et non solum libera futura quod sit per Adriaticum navium caesaris exmissio, sed et illarum, quae canas pro saccharo, terram item carbonariam aliaque fabricis Fluminensibus necessaria conducerent. De Aquileja quoque et illis

Qua de re et cum Algerinis plane fuit transactum, liberaque futura navigatio sub imperatoris insignibus et cum illis stabilitum, terve, ut fide digne intelleximus, navis caesaris Fluminensis in Aethiopiam plane his annis profecta est. Et non solum libera futura quod sit per Adriaticum navium caesaris exmissio, sed et illarum, quae canas pro saccharo, terram item carbonariam aliaque fabricis Fluminensibus necessaria conducerent. De Aquileja quoque et illis Lombardiae partibus, quae antea ab Aquilejensi patriarcha dependebant, cum magna fuisset quaestio, Venetis nulla ratione admittere

cum Franciscano, hac ut ratione cogeretur nubere, jamque tenente illam monacho, ad carnalem actum se praeparabat secretarius, cum ob adventum praedicti Rueff ipsa salvata est. Haec per vicecolonellum Ivanicensem, sibi a Rueff relata, aulae detecta sunt, per commissariatum advenienteque mandato caesaris, erga praevias fati vicecolonelli dispositiones per Rueffium, dum dimitteretur ex aresto Theresia, ad currum ibi paratum factamque Varasdinum usque ad speciem cum auriga conventionem conscendit; ductaque sine vestitu ac indusiis aliis, ac quibus operiebatur, per devia Varasdinum est, ubi

defectus erupissent officialium, Carolus VI. coepit cogitare de provisione illi generalatui, et paulo post principem Saxoniae Hildburghausen gubernatorem dixit, qui adveniens amovit Strasoldium pluresque alios, ac reformando generalatui dedit operam, eundemque reformavit. Theresia sub tutella caesaris in claustro degens, cum peteret ab eodem veniam monialem profitendi, caesar eam jussit foris apud praeclaras manere foeminas; sed cum ob visas visitatasque moniales ultro peteret veniam a caesare, jussit eam reverti in patriam, et si evoluto biennio perseveraverit animus, ut tum petat

in claustro degens, cum peteret ab eodem veniam monialem profitendi, caesar eam jussit foris apud praeclaras manere foeminas; sed cum ob visas visitatasque moniales ultro peteret veniam a caesare, jussit eam reverti in patriam, et si evoluto biennio perseveraverit animus, ut tum petat resolutionem caesaris, dixit. Rediit ergo educata bene, ac ultra visos veteres foeminarum croaticarum mores sapiens, sed intra annum vicecomiti Benger conjungitur, quocum biennio fuit, deinde Naisichii opera defuncto praesidi copulata. Foeminae huie ad summas laudes in omnibus, moderatione videlicet, rerum cura

(Novus episcopus Segniensis.) Pro eadem coronatione in Romanorum regem archiducis Austriae Josephi praeparabantur Viennae omnia, praeivitque denuo celsissimus princeps a Liechtenstein ad imperium extraordinarium, agens principis atque caesaris oratorem, pompa et apparatibus debitis; ac ad preces fati principis Liechtenstein regina die 12. Martii motu proprio in episcopum Segniensem resolvit patrem Pium Manzzador instituti Barnabitarum Romae, ut vocant, ministrum generalem, sed olim Viennae ad s. Michaëlem apud

isto inclaruit aere
231  Templum, et, Roma, tuum, qua scilicet admirande
232  Termarum visuntur adhuc vestigia, tanti
233  Parvula pars operis, quod nomen praetulit olim
234   Caesaris augustum: hic defessus pondere rerum
235  Herbis imperii mutavit frena colendis,
236  Dalmaticoque libens sudare est visus in horto.
237  Post et magnificis saepe haec adjuncta potentum

a medio, ut ibidem videre est. 33 Visuntur adhuc Arimini plura veterum Romanorum monumenta, inter quae arcus insignis et pons. Rubiconem fuisse Arimino proximum constat ex ipso Caesaris adventu Ariminum paullo postea quam trajecerat Rubiconem ipsum, terminum Romanis imperatoribus constitutum a rep(ublica), quem praetergredi sine auctoritate senatus nefas esset, ubi is quidem et illud celeberrimum pronunciavit jacta est alea, ad quod hic alluditur et quod civilis belli

5.11   Monstrabat pater, et gressum accelerare jubebat.
5.12   [Mel.] Urge, o Thyrsi, gradus, brevis en via restat ad urbem.
5.13   Interea tu si quid habes, seu Caesaris arma,
5.14   Seu conjuratos metuenda in foedera Reges
5.15   Quod referat, modulare; agiles in frondibus aurae,
5.16   Et circum argutae responsant undique silvae.

captent nudos per littora pisces,
Raraque per longos penderent retia remos? Mopsus
O Celadon! Nescis, nostris adlabitur oris
Daphnis? Daphnis amor pastorum e Caesaris aula,
10  Quem populi laetaeque suis cum moenibus urbes
Accipiunt. Celadon
Daphnis Princeps et gloria

nobilitatis flore regno penitus eiceret. 7 Quid faciat regno per nefas pulsus infelix princeps? 8 Postquam omnium Christianorum regum nequiquam implorasset auxilia, praemissa Clementi pontifici excusatione Solimanni Turcarum caesaris opem efflagitavit, nec incassum: quippe imperator ipse cum valido in Ungariam traiecit exercitu et totum peregrini magis quam hostis instar brevi peragrans regnum ad ipsa Viennae moenia victor exercitum admovit. 9 Perfidiam quidem istam atque infidelitatem

evocasset. 7 Verum secuti meliora consilia Transylvani in Apafium communi voto consensere significavereque Leopoldo nihil amplius sibi caesareo milite opus esse futurosque in armis contra omnes qui eos turbare non dubitarent. 8 Turca quoque offensus hoc caesaris prioribus adeo adverso foederibus facto bellum coepit meditari. 9 Caesar consultaturus de eius gerendi ratione comitia indixit ac, quoniam ad opprimendam, ut meditabatur, Ungariam multum interfuit extraneo Ungariam milite compleri, specioso auxilii praetextu

e quibus haud pauci iugo non asueti omnino restitere; quod ulteriorem rebellionis praetextum Austriacis postea subministravit. 10 Veselenius e horum numero palatini illius filius Tököliusque fuere; qui tamen omnes in mentem caesaris vi adacti sunt. 11 Multi ex his in Transylvaniam in suprema necessitate se recepere; e quibus Tökölius, civilis, quod postea secutum est, belli author, mortuo sub obsidione patre fuit.

extra Ungariam celebratum iudicium, nec mirum quod viso eo exemplo nemo amplius aulae fidere ausus sit Ungarorum. 3 Si vero regni totius eam fuisse rebellionem dicunt, primum dici peto quo fundamento id asserere possunt; nam quod secreta illa rempublicam post mortem caesaris constituendi consilia attinet, id primum rebellio dici non potest quod de tempore, quo nullum amplius sive caesari, sive domui eius ius in Ungariam fuisset, tractabatur; deinde in id pauci tantum e praecipuis proceribus consenserunt. 4 Quod autem sive

consilia attinet, id primum rebellio dici non potest quod de tempore, quo nullum amplius sive caesari, sive domui eius ius in Ungariam fuisset, tractabatur; deinde in id pauci tantum e praecipuis proceribus consenserunt. 4 Quod autem sive priorem illam, qua in caesaris victualia pro externo milite exposcentis opinionem itum non est, sive posteriorem creando palatino per ipsos Ungaros indictam diaetam 15,4 diaetam] in margine addidit auctor | concessum] ex

expers condemnabatur, familiares eius Viennam ad petendam vitae gratiam relegabantur; interea vel antequam gratia advenisset, vel ea etiam obtenta et ostensa, reus nihilominus caedebatur. 15 Nempe ostendit postea supremus eius lanienae minister Caraffa mandatum caesaris quo iubebatur, quamcunque quis 18,15 post quis del. auctor vitae gratiam afferat, latam tamen sententiam exsecutioni mancipare. 16 His artibus, ea

etiam sine infidelitatis nota ei resistendi Ungaris potestas, excepit. 24 Nimirum relicta questus libertate obediendi necessitatem Regno imposuit et, cum omnia large aula promitteret, cuncta violandi sibi reservavit facultatem. 25 Non poterat tam delicato caesaris petito quiquam Ungarorum sine discrimine fortunarum 18,26 fortunarum] scr. auctor pro vitae capitisque reluctari. 26 Itaque comitia quidem in id consensere,

20,3 eos cohortatur] corr. auctor ex est cohortatus 4 Minister eius consilii et instrumentum Kolonicsius primas sive promissis, sive religionis praetextu captus fuit qui primo statim concessu caesaris mentem adhortabundus exposuit. 5 Paternam (inquiebat ille) caesaris in Ungaros clementiam vel inde potissimum elucere quod pro amore, quo in Ungariam fertur, istud quoque regnum eodem quo Austriam aliasque hereditarias provincias regimine vellet gubernare.

4 Minister eius consilii et instrumentum Kolonicsius primas sive promissis, sive religionis praetextu captus fuit qui primo statim concessu caesaris mentem adhortabundus exposuit. 5 Paternam (inquiebat ille) caesaris in Ungaros clementiam vel inde potissimum elucere quod pro amore, quo in Ungariam fertur, istud quoque regnum eodem quo Austriam aliasque hereditarias provincias regimine vellet gubernare. 6 Moribus itaque et institutis Austriacis nos nos ultro conformare

dum rediisset, cardinali. 5 Tentata deinde periculis peregrinationis eius vita; e qua cum incolumis rediisset, destinabatur iam ab aula impar eius dignitati coniux cum ille specie visendi exercitus in imperium profectus landgraviam Hassiae uxorem duxit ingenti caesaris invidia, qui, quod sub sua tutela constitutus sine eius consensu ducere non potuisset praetendens, vix reducem domestico carcere affecit. 6 Sed ille impetratam a caesare veniam aetatis ostendens facile eam umbram delicti dissipavit.

26 § 26] § sine paragraphi numero Longevalius centurio prope principis bona in hibernis constitutus morum elegantia litterarumque cultura fato an caesaris arte in magnam principis familiaritatem irrepsit. 2 Is, dum accepta venia in Galliam ad suos remearet penates, Linzii repente captivus detinetur; fit rumor factiosas apud eum a Rakoczio ad Galliae regem scriptas repertas esse litteras.

iudicium cognoscendae eius causae iudicium cumque nemo esset qui vel verbum pro eo effaretur, tamen tanquam rite convictus perduellionis, horrendi criminis, reus pronuntiatur. 3 Nimirum vixisset ille tam securus medius inter caesaris praesidia aut ad primam datae a sorore capti Longevalii famam, si quid in re ipsa fuisset, quod illi factu facillimum erat, fugam non occupasset. 4 Aut, si reum sincera fide orbi ostendere voluit Austria Rakoczium, cur, quas apud Longevalium repertas

at mox a quodam ministro proditus, 29,2 in principio postea additum | post proditus del. auctor ni Ungarica fortitudine satellites evasisset dabatur iam caesaris legato in poenam, cum ille insigni virtute, caeso uno, satellites evasit in monasteriumque se tacitus recepit. 3 Rakoczius postquam Varsoviam appulisset, ignotis illi, ut in peregrina urbe, omnibus rebus Gallum se professus de sacerdote eius linguae ilico

ex confoederation vana illa pacis imagine qua per archiepiscopum, qua per Angliae Hollandorumque legatos semper sub ambiguo tentatae ludificare ultro quoque perrexit. 2 Itaque conventum de solenni Schemniczii congressu, quo cum caesaris Rakoczii potentiarumque mediatricum commisarii convenissent, caesariani minutiis ambiguisque responsis datum eum in finem indutiarum tempus protrahendo, quibus tamen egregie interea abutebatur Heisterius, occupata per eam occasionem ingenti terrarum plaga, rumpere

Omnigenae, oceani trans vasti litora ad usque
70  Terrarum extremos parte ab utraque polos.
71  Caesaris huic magni certabo adiungere nomen,
72   Cuius facta olim ferre per ora virum,
73  Seu pacem, seu bella gerat, fama ipsa negabit
74   Lassato alarum posse ministerio;

mittuntque Vindobonam seu procuratorem suarum rerum seu patronum rati id quod accidit, multum nempe apud caesarem Franciscum valituram tanti viri celebritatem. Nec sua ipsos fefellit spes. In caussa difficili atque impedita multorum studiis ita versatus est, ut et caesaris voluntatem delinierit, et totius augustae gentis benevolentiam mirifice sibi conciliarit; Lucensium vero commodis tantum inservierit, quantum ab illa republica et honores decreti de ipso nobilitate donando, et effusae largitiones, et singulares gratiarum

maxime exercuit. 12 In hac enim nil nisi convivia, choreae, ludi, concentus musici adeo continui videbantur audiebanturque ut perpetua illic Bachanalia celebrari existimares. 13 Et hoc erat quod Herbersteinio, Caesaris ad aulam Uladislai legato ansam dedit ut, postquam Bachationes has graphice descripsit, fatale illud pro Hungaria vaticinium pronunciaverit: "Nunquam vidi gentem cum majori tripudio ad interitum suum properantem." 14 Iam vero neminem latet quod is sit

Mathiae jurate promiserat) abstrahet, et ad Uladislaum, cujus nuptias ambiebat, traducat. 21 Quo factum est ut repentinas ejus opes mirati, eventus autem ejus ignari regnicolae hunc regiam expilasse gazam passim fuerint suspicati (a); Bakácsium cancellarium auro Caesaris corruptum probrosas 101.21 probrosas: probosas B illas 1491. conditiones subivisse communis sui temporis fama ferebat.

1.2.2.11  At, seu Mavortis veniat seu stirpe Minervae,
1.2.2.12  heroi dicas os humerosque parem.
1.2.2.13  Et nisi, quae a puero novi, me signa refellant,
1.2.2.14  Caesaris effigiem scilicet esse reor.
1.2.2.15  15 Ipse est, non alius. 3 — Vestros curate, ministri,
1.2.2.16  ergo choros: adsint barbita, plectra, lyrae.

quam Polonicae. Ibi per triennium educationi nobilis cujusdam iuvenis praefui. Interea fama de me refertur Vindobonam et Birkenstokius, vir promovendis litteris natus, credidit provinciam scholasticam mihi fore demandandam. Hinc accepi Caesaris iussum ante menses octo, quo mihi iniungebatur, Silesiam relinquere, atque huc migrare, ubi Slavos rursus invenio. Nunc vero, cum eas dialectus, quas Slavica lingua septentrionem versus habet, omnes calleam, nihil antiquius duxi,

s. p. d. Salutem plurimam dicit.

usque Camoenas,
4.5.6   Atque puer scribit digna placere viris. 6. De coma Rogerii Boscovichii a se Latinis versibus expressa ex Italicis Julii Caesaris Cordarae.
4.6.1  Ne coma Rotgeri, Tusco quam carmine laudat
4.6.2  Julius, in sola clareat Ausonia,
4.6.3  Sed, linguae quacumque patent regna ampla Latinae,

Italosque, memor tam suaviter actae
13.28  Delicias inter varias, et commoda, vitae?
13.29  Quid tibi visa Istri sata culta, et moenia celsae
13.30  Vindobonae? Dives magni quid Caesaris aula,
13.31  Atriaque, et veterum monumenta tot aurea regum,
13.32  Templa, theatra, viae, pontes, et bibliothecae
13.33  Ingeniis patefactae almas ad Palladis artes?

leve sic pretium: quae matrem adjungere natis
15.119  Invidia impediat? Vulgares inter honore
15.120  Fulgeat eximio, solidoque perennior aere
15.121  Lingua stet, Augusti sonuit quae in Caesaris aula.
15.122  Quid terrere juvat? Non hunc ediscere tantus
15.123  Sermonem labor est, ut credas profore multum,
15.124  Si intermittatur; quasi nobis tota trahenda

Joniae nostras facilè deduxit ad oras,
Conceptumque Hyllum congressu ex Herculis; ast haec
Ut nimis antiqua, et caeca caligine mersa
Mitto ego; et ut referar multò ad vicinus aevum,
Augusti regno quod Caesaris insula florens
Haec armis, opibusque fuit, sat constat, et arcto 1 Vide Appianum in Bel. Illyr. Et alios. 1

Infestum incipiunt, atque exercere rapinas,
Bosphorici jussu me 10 10 Basilii videlicet dicti Macedonis. Caesaris inde retraxi.
Exin Bodinus me rex furialibus armis, 1 1 Ante finem XI. saeculi Bodinus obsidione Rhacusium cinxit. Postea pacem

Atque jugi impatiens imperat Oceano,
Prima dedit primum specimen magnumque timenti
Exemplum populo: calcar at insolitum
Addidit, et vanos prorsus de mente timores
Depulit invicti Caesaris ingenium,
Plurima ut in propriis tentare pericula gnatis,
Per totum voluit didere et Imperium,
Felices ausus fortunatumque repertum;
Grataque munificus commoda pauperibus

Consilio atque animo tristia legitimis
2.6.41  Mirabor coeptis componere bella per orbem,
2.6.42  O libertatis, Sarmatidum populo,
2.6.43  Justitiae et vindex! Te supra Caesaris astrum,
2.6.44  Supra et Alexandri et fulmina Scipiadum
2.6.45  Non hominum lacrymis, non ullo foeda cruore
2.6.46  Te propriis recipit Gloria sideribus.

roseoque genas obtincta colore,
171  Effulgensque oculis, partu quam diva Serena
172  Optato dederat patri: illi Artemia nomen. 6
173  Caesaris unus amor, spes una puellula, et unum
174  Delicium cordis, solamen dulce laborum,
175  Curarumque quies, medio in discrimine regni.
176  Parvula adhuc, dios referebat

Nata deo repetens coelestia dicta parentis,
178  Gratia dum toto fulgeret corpore, et omnis
179  Pompa venustatis. Nondum lanugine prima
180  Os mihi florebat, jussu cum Caesaris adsto
181  Cellarum custos, cui fas penetrare cubicla;
182  Saepe ibi formosam nitido candore puellam
183  Cernebam, cordis stadium, blandumque levamen.

545  Has ergo, Maxenti, vel ipsis belluis
546  Crudelior, venena nutriens sinu,
547  Has tot receptis gratias reddis bonis?
548  Quis nomen inclitumque Caesaris decus,
549  Quis obtulit tibi et nitentem gloriam
550  Sceptrumque victoresque militum exercitus?
551  Ingrata sensa sic iniquo pectore

584  Victoresque ageret laetus, latoque tropaeo
585  Firmaretque novis opibus, nisuque superbo.
586  Nunc natus, nuper decoratus nomine et alto
587  Caesaris imperio, turbas regit ipso paternas.
588  Ille tuus quondam obses erat 27 , Galerius illum
589  Tunc traheret secum. Grandi virtute coruscans
590  Consilio

concives, aut exteri hoc opus exegerunt, dignetur literarum respublica benigne illud excipere, quod meae tenuitatis penitissime conscius audeo illi non sine maxima trepidatione proferre, et quod fortasse volventibus annis ab aliis meliore successu poterit esse perfectum. Post diuturna augustissimi Caesaris stipendia rude clementer donatus in patriam secessi, ibique senili aetate otium nactus gaudeo ipsi meorum laborum fructum tamquam publicum meae dilectionis et existimationis monumentum posse nuncupare. Ducem, et magistrum habui summum Maronem, quem a prima iuventute mihi semper ut exemplar

195  Dum tam sublimi se ornatum spectet honore. 195
196  Scilicet Othmanidum qui non est stipite natus,
197  Fulmineum invidi non stringet Caesaris ensem,
198  Diliget at contra natos, quos, Caesar, habebis,
199  Gestiet et proprios posse adpellare nepotes.

60  Hinc pelagum, et terram ratibus dominaris, equisque, 60
61  Coepisti ac toto regnare invictus in orbe,
62  Caesaris occidui victor, ceu victor eoi.
63  Ille tibi admirans virtutis lumina sponsas
64  Donavit geminas regali e sanguine habendas.

LIBER IV. ARGUMENTUM.
1  Moldaviae domino legatum Caesaris Ali
2  Fatalem campum, loca cuncta ex ordine monstrat,
3  Arma ubi Sarmatiae retulere ex hoste triumphum,
4  Agmina dein

4  Agmina dein memorat, mage clara laude decoros,
5  Belligerumque duces per nomina quemque recenset.
1  Moldavus haec fatus tacuit dux Caesaris Ali.
2  Legatus cupido dedit haec responsa petenti:
3  Audire est miserum, et lamentabile casum,

37  Undique Kapigerum (1) fida protecta cohorte:
38  Millia sex fuerant, talis custodia semper
39  Caesaris ante fores, paries velut aenea surgit.
40   Husseni hic magni Veziri castra locata, 40
41  Bis quinque herculeis

41  Bis quinque herculeis vigilûm quae millia fibris
42  Undique cingebant niveum thoraca ferentum.
43  Caesaris a castris procul haud, quae dixeris urbem,
44   Ali Ianicerum ductor tentoria fixit.

48  Caesar Sarmatico ex quo vix evasit ab hoste.
49  Frustra ipsos verbis ductor carpebat acerbis,
50  Caesaris una foret queis vitam cura tueri. 50
51  Ah sua virtutis si quisque exempla sequutus
52  Fortiter in bello pugnasset,

Caesareae excubiae. LIBER V. ARGUMENTUM.
1  Caesaris a misso legato tristia fata
2  Krunoslava audit dilecti coniugis, arte
3  Captus, et insidiis duro qui carcere languet.

79  Subiectas gentes regere, et defendere fines.
80  Moldaviae interea Princeps desciverat alto 80
81  Caesaris imperio; coepere hinc horrida bella.
82  Vicino auxilium praesens laturus amico
83  Ductor Korevskus forti cum milite venit;

139  Othmanidum latos perfundens sanguine campos
140  Vim vi propulsat, penetrat tentoria ad ipsa 140
141  Caesaris, atque inter densa agmina provocat illum;
142  Ense an fulmineo confligere malit, an hastâ.
143  Huc venias, clamane, tecum Korevskus

155  Et rapido volucres cursu anteire videtur, 155
156  Unâ in equis proceres bis sex hunc pone sequentes
157  Accurrunt subiti, discrimen Caesaris illos
158  Territat, hinc ardent pro Caesare ponere vitam.
159  At Socolizza suum properans defendere amantem

246  Inventura ipsam nullâ regione quiescit,
247  Alipedem celerans cursum quin calce fatigat,
248  Decipiturque videns legatum Caesaris Alim.
249  Irata hinc clamat, Socolizza o, siste, volando
250  Nostris effugies manibus nedum alite penna. 250

ad urbem.
43  Flent trepidae matres, pallent formidine patres,
44  Nec cernunt quanam servent ratione puellas.
45  Sic triste amissâ pro libertate querentes. 45
46  Caesaris ad praedam servae nascuntur an illae?
47  Nonne satis bona cuncta ferum rapuisse tyrannum,
48  Quin etiam ut natos rapiet, violentia saevit?
49  Proh dolor infandus! proh lamentabile fatum!

60  An placida exoptet ventosa, an caerula, nescit. 60
61  Huc amor, inde furor vario discrimine pugnat,
62  Atque animos matrum studia in contraria scindit.
63  Sponsas haudquaquam, servas fore Caesaris illas
64  Prospiciunt, curis magis et torquentur acerbis.
65  Horridus hinc cupiunt erumpat montibus altis 65
66  Nimbus, et altisonis agitetur fluctibus aequor,

162   VLADISLAVE, tibi par risit adorea terris.
163  At tua fama volat parto mage clara triumpho,
164  Caesaris ille ducum, victor tu Caesaris ipse.
165  Finibus his Danaûm lustratis Thracius heros
166  Devenit campos, pandit quos Pharsla tellus

VLADISLAVE, tibi par risit adorea terris.
163  At tua fama volat parto mage clara triumpho,
164  Caesaris ille ducum, victor tu Caesaris ipse.
165  Finibus his Danaûm lustratis Thracius heros
166  Devenit campos, pandit quos Pharsla tellus

170  Servatum patriam rivali Caesar ademit
171  Vitam, hinc exortum bellum civile, movere
172  Impulit Hesperias gentes quod Caesaris ira,
173  Clari ubi Romulidae strati, victique fuere;
174  Qui sibi tot populos armis tenuere subactos

ceciderunt moenibus urbis.
63  Fraude mala Odrysio perierunt cuspide strati
64   Uros et Goikus, dum Caesaris arma sequuntur.
65  Hinc Stephanum pelagi, Michaelem ac ira vocavit, 65
66  

365  Et circum pulchram bellatricem undique quaeret, 365
366  Cum coetu audierat quam illâ regione vagari,
367  Caesaris ulcisci iacturam et caede recenti. LIBER IX.

2  Varsoviae Princeps celerans dum tendit ad urbem,
3  Grandia coepta canit, laetâ stipante cohorte,
4  Huc simul advenit legatus Caesaris Ali,
5  Aulam qui ingressus Regum simulacro tuetur.
1  At Socolizza gravi iamdudum saucia curâ,

147  Sevocat interea procerumque, ducumque senatum
148  Sarmatiae Rector Sigmundus divite pompâ,
149  Caesaris exciperet legatum scilicet illo
150  Conspicuo in coetu, pacem qui exposcere venit. 150
151  Sic ruit in praeceps, hostem qui despicit audax.

164  Cogitur et belli, pacisque hac urbe senatus.
165  Huic iuxta in viridi circo, lateque patenti 165
166  Egregios iuvenes cernit dux Caesaris Ali
167  Aeripedes rapidos ludendo flectere in orbem,
168  Et licet alipedis moderari doctus habenas

spectans Rex quem excipit ore benigno, 235
236  Significatque manu, sedeat quâ parte, sedetque.
237  Mox surgens pronus scriptum illi Caesaris obfert.
238  Quod Rex primaevo dimittit rite ministro.
239  Cuncta fidem monet hoc legati dicta merere,

LIBER XII. ARGUMENTUM.
1  Byzantum ingreditur legatus Caesaris Ali,
2  Adfert compositae pacis qui foedera secum.
3  Krunoslava viri sequitur perquirere casus,
4  Carceris antra subit,

rogat, volis indulget et heros,
5   Krunoslava virum Korevskum in carcere noscit.
1  At Mauri interea, iussu quos Caesaris almâ
2  Quaesitum specie, claras et stirpe puellas
3  Misit dux Kislar, lustrato littore Graio,

28  Nam lepor omnigenus coniunctus fulget in illâ,
29  Quem largita aliis partim est natura puellis.
30  Caesaris attoniti vix virgo ante ora refulsit, 30
31  Ipse sibi accendi sensit praecordia amore,
32  Illa imum at vultu pandebat territa

87  Vi teneat, metuit crudelis labe notari.
88  Ast animi motus virtus supereminet omnes,
89  Caesaris atque manet generoso in pectore victrix.
90  Nempe voluptatem qui vincere nesciat, ille 90
91  Sub propria haud callet populos

112  Mergi credit adhuc, rerumque ab imagine falli,
113  Reddita deinde sibi mirans se rite solutam,
114  Caesaris ante pedes proiecta amplectitur illos,
115  Cedit corde dolor, vultus speciesque refulget, 115
116  At fletum haud cohibet fusis

et belligerûm iam corpora utrinque iacere.
47  Fallitur at visu, ficto certamine pubes
48  Ediscit palmam nancisci marte furente.
49  Caesaris ante oculos hinc promit dona, Polonus
50  Quae rex demisit, veteris ceu signa tributi, 50
51  Splendida dona equidem, quae rege, et Caesare digna,

66   OSMANO pronus DILAVER subdidit ista.
67  Post noctis tenebras splendet sol aureus aeque.
68  Caesaris an nebulam formidet gloria splendens?
69  Sol ille, eois rutilans qui surgit ab oris,
70  Qui niveis totum radiis amplectitur orbem, 70

190  Auget qui speciem vultus, redditque decoram. 190
191  Libertatem unâ, propriumque amittere honorem
192  Haud magis illa timet, vera est nam Caesaris uxor,
193  Et curas temnit felix, passosque labores.
194  Laetis adparent oculis quae gaudia carpit;
195  Testatur facies expleta,

thalami geminas sociavit honori,
212  Iussit et insolito celebrari luxu hymenaeos,
213  Qui decora aequarent dilectae coniugis alta.
214  Caesaris ad nutum RISVANUS iussa capessit;
215  Carceris in barathrum descendens cardine verso, 215
216  Aeratos aperit postes, specus ima remugit.

251  Pallium et auratum tergo super addere, donum
252  Quod fuit OSMANI, quaesiti et pignus honoris.
253  Talibus exuviis ornatum Caesaris illum
254  Ad solium duxit, lectam procerumque coronam,
255  Cui comes it coniux cunctis incognita, quippe 255
256  Induta

sibi ditia numera Regi
344  Varsoviae ostendet, Regis natoque potenti,
345  Quaeque sibi arrisit, sortem celebrabit amicam. 345
346  Caesaris hinc chlamidi figentes oscula rite
347  Ire parant ambo, laetis quo copia eundi.
348  Tranquillos animos, et nil iam triste timentes

60  Tecta, et perturbat ludos, convivia laeta, 60
61  Nos male dux carpit noctu, nos luce diurnâ
62  Fulmineus caedit districtus Caesaris ensis,
63  Nec solido argento stipendia nostra meremur,
64  Communem aerumnam quin adde, e sanguine claro

86  Quaenam belligeri vos caecans decipit umbra,
87  Vestrum ut turpetis nomen, famamque vetustam?
88  Nec meministis adhuc vos Caesaris usque fuisse
89  Praesens auxilium, custodes atque fideles;
90  Dedecorare meam, vestramque ah! parcite famam, 90

104  Rapta aliis dedit ille tibi, tibi rapta vicissim
105  Dividet atque aliis, licet haud hinc edere questus. 105
106  Caesaris at ratio, sic lex sua certa voluntas.
107  Nobilis invite patitur vir dura flagella,
108  Anne ideo servare fidem mox deneget illi?

110  Quis vetat, ut Caesar ius tale exerceat aequum? 110
111  Nobilitate omnes donavit gratia magni
112  Caesaris, anne sumus collecti e rure bubulci?
113  Audeat atque aliquis vi sese opponere an illi,
114  Et qui nulla tulit pro claris proemia gestis,

131  Agrestesque sibi dominanti ubicumque locorum
132  Foedere dignetur thalami sociare potentis?
133  Sed quid plura loquor frustra? vis Caesaris ingens
134  Nulli ignota manet, cui magna potentia dextrae,
135  Illi nil vetitum, fert ut sua quaeque voluntas. 135

147  Si iuga nos cohibent, nostri quae habuere parentes,
148  Non est libertas quaerenda incognita nobis.
149  Caesaris arbitrio qui obsistit, Caesaris illum
150  Extolli ad solium vi tendere detegit audax. 150
151  Vesanae o facinus mentis, proh dedecus ingens!

147  Si iuga nos cohibent, nostri quae habuere parentes,
148  Non est libertas quaerenda incognita nobis.
149  Caesaris arbitrio qui obsistit, Caesaris illum
150  Extolli ad solium vi tendere detegit audax. 150
151  Vesanae o facinus mentis, proh dedecus ingens!

208  Illi sic Caesar mentemque animumque retexit.
209  Mi proavi imperium pepererunt ense potenti,
210  Et nimium est audax, solio qui Caesaris instat. 210
211  Quo ruitis quondam pedites, equitesque fideles?
212  Retro ferte gradum, iubeo ceu ferre, rebelles!

212  Retro ferte gradum, iubeo ceu ferre, rebelles!
213  Nunc explere sitim lubeat si caede recenti,
214  Caesaris haud caros, sed quaerite Caesaris hostes.
215  His fatis siluit, ratus haec post iussa sequutum 215
216  Tunc fore nil aliud, ceu vespere contigit

212  Retro ferte gradum, iubeo ceu ferre, rebelles!
213  Nunc explere sitim lubeat si caede recenti,
214  Caesaris haud caros, sed quaerite Caesaris hostes.
215  His fatis siluit, ratus haec post iussa sequutum 215
216  Tunc fore nil aliud, ceu vespere contigit illo.

8  Totque alios proceres expertos sevocat ille.
9  Consertis manibus, demisso et lumine quisquis
10  Caesaris obtutum vestigans pendet ab ore. 10
11  Ipse gravis placidos oculos convertit in orbem,
12  Terrarum et numen spectantibus esse videtur.

231  Pro se nil metuens, ipsum quum servet ab hoste,
232  Datque aliis vigiles, manet et custode sine ullo,
233  Caesaris esse satis ratus in discrimine nomen.
234   Mustaphae at genitrix obscurae tempore noctis
235  Perderet

250  Christiadâ Illiriae satus hic genitore repente 250
251  Odrysio abductus fuit a praedone puellus;
252  Caesaris adscriptus lectos dein inter ephebos
253  Turcarum accepit ritus, nomenque Dautis.
254  Formâ pulcher erat, molli placuitque

272  Officio dominum coluit sic usque fideli
273  Cognatum haud iactans foedus, sed subdita vincla,
274  Caesaris ut veniam genitori exposceret ipse,
275  Qui Thracum evectus rector fuit inde supremus. 275
276   Olli haec seditio curas

292  An potis hunc umquam foedis nanciscier orsis?
293  Turbida lympha fluens maculas non abluit atras.
294  Vota tua explendo te Caesaris extulit astus,
295  Dum laqueo vinctum terrâ suspenderet altum. 295
296  Anne iterum credis dominari posse Dautes,

ius orbi, poenis et plectere iniquos,
333  Sceptrum dextra reget tua nam, et mea certa voluntas,
334  Re tu Caesar eris, velut uxor Caesaris ipsa.
335  I praeceps, discurre celer, velocior auris, 335
336  Undique misce iras, populique accende tumultus.

3  Undique Veziri qui obsidunt edita tecta,
4  Caede ea et horrifica frustra superare laborant,
5  Pulsi unde audaces invadunt Caesaris aulam.
1  Vix aurora polo surgens dimoverat umbras,
2  Purpuream referens lucem mortalibus aegris,

ob Dilaver Dervisi exaestuat irâ,
243  Et clamat minitans, nunc cernes, dire rebellis,
244  Caesaris ut fidus servet mandata minister,
245  Vox sonat ut tonitru, turbo sua dextra videtur, 245
246  Ut fulgur gladius, cui heros extrema minatur.

arcae.
37  Laevâ porta nitens muliebrem ducit ad aedem,
38  Caesarea ast ingens dein panditur altera porta,
39  Regifico luxu vergens ad Caesaris aulam.
40  Nigri illam, hanc nivei vigilant de more spadones, 40
41  Naturae eiusdem quas dux regit, atque coloris.
42  Haec loca

rapinas 110
111  Illi hinc significat, se coram sistat et inde,
112  Qui palmam referet, potiatur virgine pulchrâ.
113  Reddit Vezirus se Caesaris esse ministrum,
114  Quaesisse haud praedas saevorum more latronum,
115  In sua regna palam penetrasse, et cuspide stricto. 115

inde ducis longinquos fugit in hortos,
363  Vezirum turbae misit, primumque spadonem,
364  Ipsam dira ratus minitantem scilicet illis
365  Caesaris ut missos ausuram haud perdere ferro, 365
366  Et mage foeminei data cui custodia coetus;
367  Se detecturum quin hoc discrimine rerum,
368  Vulgum an

semel at toties crudeli occumbere morti.
472  Quae meliora heros laudis sibi praemia quaeret,
473  Caesare pro salvo vitae quam dona pacisci?
474  Hinc volat, et iussus pandit vix Caesaris ore,
475  Turba illum aggrediens geminato vulnere caedit, 475
476  Illius atque furens conserta irrumpit in aedes;
477  Argentique rapit collectum pondus, et auri.

216  Imperitas vigilum, Caesar queis cingitur usque,
217  At sinit Omnipotens tenus hac custodia fida
218  In caput insurgens nunc Caesaris irruat ipsum.
219  Pareat ut miles, temnat lethique pericla,
220  Spondes in bello morituris gaudia caeli, 220
221  Accidit at

solus dum Caesar in orbe. 225
226  Sternit at extemplo virtus divina tyrannos.
227  Caelis Omnipotens solus dominatur, et orbe.
228  Caesaris et ipse mones subdi mortalia saecla
229  Et cunctos illum reges superare potentes,
230  Vidimus at nuper, divino ut numine Caesar 230

Bibliographia locorum inventorum

Nikola Modruski (c. 1427-1480) [1465, Italija]: De consolatione liber, versio electronica, Verborum 79291, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [modr-n-cons.xml].

Jan Panonije (1434-1472) [1467, Italia; Hungaria]: Serenissimo Hungarorum regi Matthiae epistula, versio electronica, 406 verborum, ed. Acs Pal Jankovics Jozsef Koszeghy Peter [genus: prosa - epistula] [numerus verborum] [ian-pan-epist-matth.xml].

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1484, Dubrovnik]: Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica, 7675 versus, verborum 46525, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-carm-1678.xml].

Sizgoric, Juraj (c. 1445-1509?) [1487]: Odae de apostolis, versio electronica, 526 versus, verborum 2640, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [sisgor-g-odae.xml].

Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1497]: Francisci Natalis Carmina, versio electronica, 3135 versus, verborum 19055, ed. Miroslav Marcovich [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [natalis-f-carmina.xml].

Niger, Toma [1502]: Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica, 429 versus, verborum 2723, ed. Giuseppe Praga Neven Jovanovic [genus: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [numerus verborum] [niger-t-divin.xml].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502]: Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica, 451 versus, verborum 3143, ed. Ladislaus Juhasz [genus: poesis - epithalamium] [numerus verborum] [andreis-m-epith.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1503]: In epigrammata priscorum commentarius, Verborum 25316, ed. Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - commentarius] [numerus verborum] [marul-mar-in-epigr.xml].

Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1505]: Epistulae, versio electronica., Verborum 166, ed. Petrus Kasza [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epistulae.xml].

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1506, Dubrovnik]: De Epidauro, versio electronica, 573 versus, verborum 3825, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-epidauro.xml].

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1509]: In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica, Verborum 4212, versus 35, ed. Istvan Hegedus [genus: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [numerus verborum] [crijev-i-sorgo-1509.xml].

Banicevic, Jakov (1466-1532) [1513]: Epistulae anni 1513, versio electronica., Verborum 5324, ed. G. Amboise [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [banic-j-epist-1513.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518, Augsburg]: Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica, 35 versus, verborum 5015, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [andreis-f-thurc-germ.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518, Leipzig]: Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica, Verborum 4822, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [andreis-f-eloq.xml].

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520]: Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica, Verborum 5404, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [tubero-comm-rhac.xml].

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].

Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522, Nurnberg]: Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nurenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica, Verborum 2137, ed. Violeta Moretti [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [frankapan-b-oratio-croatia.xml].

Pribojevic, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525, Hvar]: Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica, verborum 14680, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [numerus verborum] [pribojev-v-or.xml].

Bunic, JakovCortonus de Vtino Minorita, BernardinusPetrus GalatinusColonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526]: De vita et gestis Christi, versio electronica, 10155 versus; verborum 68245, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [bunic-j-vgc.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527]: Dialogus Sylla, versio electronica., Verborum 15372, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - dialogus] [numerus verborum] [andreis-f-sylla.xml].

Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1527]: De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica., Verborum 959, ed. Arnold Ipolyi [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [numerus verborum] [brodaric-s-mohach.xml].

Stafilic, IvanIoannes Staphileus (1472-1528) [1528, Roma]: Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens, 4294 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - oratio] [numerus verborum] [stafilic-i-oratio-roma.xml].

Vrancic, Antun (1504-1573) [1532]: Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica, Verborum 1364, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [vrancic-a-memoriale-1532.xml].

Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1536, Napulj]: S. Brodericus Episcopus Quinqueecclesiensis Nicolao Olao suo, versio electronica., Verborum 163, ed. Arnold Ipolyi [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epist-1536-02-26.xml].

Vrancic, Antun (1504-1573) [1538]: Epistulae anni 1538, versio electronica, Verborum 4332, ed. Laszlo Szalay [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [vrancic-a-epist-1538.xml].

Durdevic, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545, Leuwen]: De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clare exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus, ed. Durdevic, Bartul [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [numerus verborum] [djurdjevic-b-afflictio.xml].

Durdevic, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545, Leuwen]: Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primum de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum., ed. Durdevic, Bartul [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [numerus verborum] [djurdjevic-b-prognoma.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550]: Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica, 229 versus, verborum 1547, ed. Bratislav Lucin [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma] [numerus verborum] [andreis-f-carm-h46.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550]: Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica, 462 versus, verborum 3075, ed. Bratislav Lucin [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma] [numerus verborum] [andreis-f-carmina-vd.xml].

Paskalic, LudovikCamillo, GiulioMolza, Francesco MariaVolpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551]: Carmina, versio electronica, 2642 versus, verborum 17191, ed. Sanja Peric Gavrancic [genus: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [numerus verborum] [paskalic-l-c.xml].

Grbic Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559]: Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica, Verborum 3353, ed. Nino Zubovic [genus: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [numerus verborum] [grbic-m-aristea.xml].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1563, Ferrara]: Ad Paulum, versio electronica, Verborum 3486, versus 526, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epistula; poesis - epigramma] [numerus verborum] [didacus-p-paul.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-1.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].

Mikac, Nikola (floruit 1573-1604) [1592]: Obsidio Sisciensis domini Micatii Anno Domini 1592, versio electronica, Verborum 948, ed. Martin Juraj Kovacic [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [mikac-obsidio.xml].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

Stepanic Selnicki, NikolaStjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596]: Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica, Verborum 3031, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [step-n-obsid.xml].

Kitonic, Ivan (1561-1619) [1619]: Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica, 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [kiton-i-dir-meth.xml].

Levakovic, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639]: Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica, Verborum 6550, ed. Sime Demo [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [levakov-r-epist.xml].

Belostenec, IvanGlavinic, SebastijanAnonymus (1593./1594. - 1675) [1675]: Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica, 3558 verborum, 12 versus, ed. Damir Boras [genus: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [numerus verborum] [belostenec-i-gazophylacium-ded.xml].

Matijasevic Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686]: In Budae a Turcarum tyrannide libertatem, versio electronica, 234 versus, verborum 1555, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [numerus verborum] [matiasev-caraman-in-budae.xml].

Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1686]: Thieneidos libri sex, versio electronica, 5415 versus, verborum 33672, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-thien.xml].

Rogacic, Benedikt (1646–1719) [1690]: Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica, 8211 versus, verborum 111.074 [genus: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [numerus verborum] [rogacic-b-euthym.xml].

Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml].

Ritter Vitezovic, Pavao (1652–1713) [1700]: Ad comitem Marsilium, caesareum legatum, versio electronica, 60 versus, verborum 392, ed. Vjekoslav Klaic [genus: poesis - elegia] [numerus verborum] [vitezov-ritter-p-epist-marsil.xml].

Dumanic, MarkoBernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701]: Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica, verborum 6745, versus 158, ed. Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [numerus verborum] [dumanic-m-synopsis.xml].

Ritter Vitezovic, Pavao (1652–1713) [1703]: Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica, 2815 versus, verborum 19809 [genus: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [numerus verborum] [vitezov-ritter-p-plorantis.xml].

Matijasevic Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716]: Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica, 262 versus, verborum 1629, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - carmen; poesis - epica] [numerus verborum] [matiasev-caraman-ferocia.xml].

Durdevic, Ignjat (1675-1737) [1717]: Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica, versus 984, verborum 8618, ed. Duro Korbler [genus: poesis - epica; paratextus prosaici] [numerus verborum] [djurdjev-i-epinicium.xml].

Boskovic, Ruder (1711-1787) [1734]: Elegiae II et carmen, versio electronica, 456 versus, verborum 3103, ed. Tomislav Duric [genus: poesis - elegia; poesis - carmen] [numerus verborum] [boskovic-r-el-2-carm.xml].

Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1735, San Vitale apud Bononiam; Bononia]: Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica, Verborum 3852, ed. Teodora Shek [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [krcelic-b-epist-1735.xml].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747]: Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica, 11229 versus, verborum 82047, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica; poesis - didactica] [numerus verborum] [stay-b-philos.xml].

Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1748, Zagreb]: Annuae 1748-1767,versio electronica, Verborum 244601, ed. Tadija Smiciklas [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [krcelic-b-ann.xml].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755, Rim]: Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica, 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [numerus verborum] [stay-b-phil-rec.xml].

Boskovic, Ruder (1711-1787) [1761]: De solis ac lunae defectibus, versio electronica, 5828 versus, 91294 verborum, ed. Branimir Glavicic [genus: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [numerus verborum] [boskovic-r-dsld.xml].

Boskovic, Baro (1699-1770) [1770, Italija]: Eclogae V, versio electronica, 415 versus, verborum 2891, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - ecloga] [numerus verborum] [boskovic-b-ecl.xml].

Baricevic, Adam Alojzije (1756-1806) [1780]: Eclogae, versio electronica, Verborum 2018, ed. Olga Peric [genus: poesis - ecloga] [numerus verborum] [baricev-aa-eclog.xml].

Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1782]: Operum omnium tomus II, versio electronica, Verborum 46753, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skrl-2.xml].

HesiodusZamanja, Bernard (1735-1820) [1785]: Hesiodi Ascraei opera, versio electronica, 2747 versus, verborum 58425 [genus: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [numerus verborum] [zamagna-b-hesiod.xml].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787]: Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica, Verborum 4192, ed. Irena Braticevic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [zamagna-b-boscovich-oratio.xml].

Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1790]: Operum omnium tomus III, versio electronica, Verborum 71764, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skrl-3.xml].

Katancic, Matija Petar (1750-1825) [1791]: Fructus autumnales, versio electronica, 948 versus, verborum 7599, ed. Tomo Matic [genus: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [numerus verborum] [katancic-mp-fructus.xml].

Baricevic, Adam Alojzije (1756-1806) [1793]: Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica, Verborum 7902, ed. Luka Vukusic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [baricev-aa-epist-penzel.xml].

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1794]: Epigrammata, versio electronica, 20870 versus, verborum 170058, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [kunic-r-epigr.xml].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795]: Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica, 1960 versus, verborum 13466, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epistula] [numerus verborum] [zamagna-b-epist.xml].

Feric Gvozdenica, Duro (1739–1820) [1803, Dubrovnik]: Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica, 3368 versus, verborum 28363 [genus: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [numerus verborum] [feric-d-periegesis.xml].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804]: Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica, 254 versus, verborum 1548, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - elegia] [numerus verborum] [stulli-l-vaccin.xml].

Rastic, DzonoAppendini, Franjo MarijaZamanja, MarijaZamanja, BernardFeric, DuroAppendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816]: Carmina, versio electronica, Versus 6583, verborum 46647, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [numerus verborum] [rastic-dz-c.xml].

Cobarnic, Josip (1790-1852) [1835, Split; Zadar; Makarska]: Dioclias carmen polymetrum, versio electronica, Versus 2345, verborum 17608, ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genus: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [numerus verborum] [cobarnic-j-dioclias.xml].

Gundulic, IvanGetaldic, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865]: Osmanides, versio electronica, Verborum 42047, 5086 versus, ed. Neven Jovanovic Juraj Ozmec Zeljka Salopek Jan Sipos Anamarija Zugic [genus: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [numerus verborum] [getaldic-v-osmanides.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas