Diriperem impavidus vaginâ primus et ensem,
Elueremque suo perfuso sanguine crimen.
Nec vis ulla meum posset cohibere furorem,
Quin mortem temnens prostrarem morte scelestum,
Nam qui servitio natalem vindicat urbem, 145
Caedentem, aut caesum manet hunc par gloria facti.
Si iuga nos cohibent, nostri quae habuere parentes,
Non est libertas quaerenda incognita nobis.
Caesaris arbitrio qui obsistit, Caesaris illum
Extolli ad solium vi tendere detegit audax. 150
Vesanae o facinus mentis, proh dedecus ingens!
Cari o belligeri nimium cohibete furorem,
Nec ruite in praeceps, ruit ut plebs lumine cassa.
Nil ni turpe probrum vobis feret iste tumultus.
Qualis Hyperboreis aquilo bacchatus ab oris, 155
Si pelago incubuit, fervet maris unda profundi,
Ad caelum et tollit spumantes gurgite fluctus,
Sic fremit illa cohors, fatur dum talia ductor,
Itque, reditque vias, ruit undique turbinis instar,
Districto minitans ense et clamoribus illum, 160
Nimirum votis ni se communibus ultro
Iungeret, in mediâ caderet confossus arenâ.
At dux impavidus, sensu et perculsus honoris
Clamat, vestra prius capita hîc abscissa iacebunt.
Vestrae et stultitiae maneam ne testis iniquae 165
Linquere vos diro propero in discrimine solos.
Fors mea dicta olim vosmet meminisse iuvabit.
Reddit turba ferox, haudquaquam assurgimus ipsi
Osmanum contra, legit quos ille ministros
Consilii auctores, tantum nos odimus istos. 170
Te duce non equidem, qui nos moderetur, egemus.
Quo vis carpe fugam, nos nostra tuebimur ipsi,

Vade retro

Vade porro