Quod quaesisti inventum est in 39 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Loci 1-39:

sic perfruitura die. 39. IN SUPERFLUA QUAERITANTEM
1.39.1  Hoc unum semper quaeris: superetne Maronem
1.39.2  Tullius? an maior sit Cicerone Maro?
1.39.3  Nescio; verum illud belle scio, quod tibi nunquam
1.39.4  Est visus, Procopi, nec Maro, nec Cicero.

parem monetam. 42. IN THEODORUM
1.42.1  Antiquarius es nimium, Theodore, nec illis
1.42.2  Uteris in nitido quae Cicerone legis,
1.42.3  Sed Plauti tibi verba placent, et si qua protervus
1.42.4  Incidit priscis, Appius, in tabulis.
1.42.5  Nec nisi sumta probas de docto nomina Festo,

summo margine nomen habent.
3.14.73  Per quos aeternum vivet mage splendida fama,
3.14.74  Donec erit Phoebus, sidera donec erunt.
3.14.75  Nec plus a magno scripti Cicerone libelli
3.14.76  Stabunt, aut nomen, Quintiliane, tuum.
3.14.77  Et cum Getulo, saevus Catilina, Iugurtha,
3.14.78  Et cum Romana Livius historia.

crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum. De qua ratione multa a Cicerone in secunda Tusculanarum quaestionum egregie ac praeclare dicta reperies. II 10 Quintus locus ab utili uel

inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri posse

crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum. De qua ratione multa a Cicerone in secunda Tusculanarum quaestionum egregie ac praeclare dicta reperies.

crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum. De qua ratione multa a Cicerone in secunda Tusculanarum quaestionum egregie ac praeclare dicta reperies. II 10 Quintus locus ab utili uel

inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri posse

inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri posse

De laudibus diui Hieronymi carmen
Delmatię lętis olim generatus in oris
Hieronymus toto notus in orbe fuit.
Inter Catholicos unus facundior omnes,
Iudice me, magno nec Cicerone minor.
5  Cecropia doctus lingua doctusque Latina,
Hebraicos didicit Chaldaicosque sonos.
Felix tam uarię donis donate loquellę,
Ingenio multum, nec minus

b.1.1  Carmina laudamus sacro perfusa liquore,
b.1.2   Factaque Cyreo uertice Musa tua est.
b.1.3   Tu, uates uenerande, potes superare canendo
b.1.4   Meonidem, solus cum Cicerone sapis.
b.1.5   Non celebres sacros uidisti frustra poetas,
b.1.6   Quem dederit tantum Dalmata lingua decus.

dicta 85. Demosthenes hęsitantiam linguę coniectis in ore lapillis emendauit, uocem exercuit currendo scandendoque, gestum in speculo componebat 85. Quanto labore Tullius dicendi artem consecutus 88. Pro Quinto Ligario orante Cicerone Cesar absoluit, quem damnare decreuerat 92. Cicero initio dicendi excandescebat 92. Pronostica eloquentię Platonis 134. Aristotelem quoque eloquentissimum fuisse Cicero testatur 139.

De tranquillitate animi 72 . Secundum Democritum qui tranquille uolet uiuere 74 . Vitę quietis appetitio, quam frustra in multis fuisse, ut in diuo Augusto, in Cicerone 78 . Hortatur ad quietem uitę priuatę 81 . Auxilia debilia firma consensus facit 85 . Pacem cum omnibus habebis, bellum

6.3.266   Oedipodionio, terra, furore nocens,
6.3.267  Quantum Pompeius Pharias infamat harenas,
6.3.268   Noxia Popilii est quam Cicerone manus;
6.3.269  Quem nisi truncasses, nostri largitor honoris
6.3.270   Praecipue uates ille futurus erat.
6.3.271  Nunc

De laudibus diui Hieronymi carmen
Delmatię lętis olim generatus in oris
Hieronymus toto notus in orbe fuit.
Inter Catholicos unus facundior omnes,
Iudice me, magno nec Cicerone minor.
Cecropia doctus lingua, doctusque Latina, (5)
Hebraicos didicit, Chaldaicosque sonos.
Felix tam uarię donis donate loquellę!
Ingenio multum, nec minus arte ualens.
Te Scripturarum

eloquentiae non obruatur? Quam rari omnibus saeculis ut inquit Cicero, Cicero integram uero (teste Seneca) Seneca nulli consecuti sunt. Maius enim affirmante Cicerone, Cicero quiddam est eloquentia, quam homines opinantur, et pluribus ex artibus studiisque collecta: Confirmatio. quis enim aliud in maxima discentium multitudine,

aut compendiaria traditione potest adipisci: Difficultas oratoriae. siquidem multo labore, assiduo studio, uaria exercitatione, plurimis experimentis, altissima prudentia, praestantissimo consilio constat. Est autem auctore Cicerone, Cicero et scientia Quae necessaria ad oratoriam. comprehendenda rerum plurimarum, sine qua uolubilitas uerborum inanis atque irridenda est, et ipsa oratio

excellentissimas quidem disciplinas, quid utilitatis non esse allaturas credendum est? Num negabitur eloquentiam esse artem? Eloquentia ars. Atqui ridiculum est hoc etiam cogitare: siquidem teste Cicerone, nulla uel rerum minimarum sine arte sit. Profecto nec in dandis praeceptis tantum summi viri laborauissent, nisi putarent nos ad optatum finem perducere: nec ut ea nos consequeremur, magnam partem aetatis consumeremus, nisi nobis constaret,

Plato. uarias atque altissimas scientias tum in Timaeo Timeus. et Phaedone, Phaedon. tum in aliis dialogis nitore ac foelicissima quadam ubertate illustrauit? Atque a Cicerone Cicero. maximae res et difficiles pulcherrime explicantur in Officiis, Paradoxis, Tusculanis disputationibus, Topicis, Academicis, Finibus, Fato, Uniuersitate, Diuinatione, Natura deorum. In similibus

AD HIERONYMUM BERTUTIUM ATTICUM CONSOLATIO / IN MORTE CONIUGIS.
3.6.1  Attice, Romuleae quem summa peritia linguae
3.6.2   Pene facit magno cum Cicerone parem;
3.6.3  Cuius rarus honos, vulgataque gloria lumen
3.6.4   Astruit Illirico non mediocre solo.
3.6.5  Legimus assiduis tua carmina plena querelis,

3.7  Illic vel potius doctas componi Athenas,
3.8   Quae quondam toto iura dedere mari?
3.9  Romanae aut relegens prisca exemplaria linguae,
3.10   Iam magno confers cum Cicerone pedem?
3.11  Quicquid agas Accolet, simul mens nostra vagatur,
3.12   Observatque tuos, subsequiturque pedes:
3.13  Et quo tu veheris, vehitur fidissima lembo,

vere clavem ac lumen Sacris literis afferent, et inferent. Certe cum verba sint notae rerum necessario sensus Scripturae ex vocabulorum ac sermonis noticia percipiendi sunt. Sublevabit autem me, ut spero, aliquantulum etiam aliorum exemplum. Nam quod exemplo fit (teste Cicerone) iure fieri videtur. Aliqui igitur bene literati hoc idem nominis, etiam minore labore confectis libellis imposuerunt: quos nequaquam reprehendo. Alii vero adhuc longe splendidiora nomina, nempe Thesauros, Cornucopias, et Pandectas, in hac et aliis linguis scientiisque se proponere sunt

nihil contulerunt. Graeca scholia non male exponunt, Nihil addiderunt aut ademerunt. Sed de hoc loco etiam in Regulis universalibus. Conferre simpliciter, aut Conferre sermones, significat diligentius colloqui, ac mutua dicta expendere. CONFIDERE verbum, teste Cicerone Tuscal. 3, in bonam: Confidens vero, et Confidentia, plerunque in malam accipitur. Ferme prorsus idem de harum vocum usu etiam in Sacris literis dicere possemus. Toties enim iteratur, Confidite Christo. et, Beati omnes qui confidunt: ubi semper de fiducia in Deo accipitur.

infra in nomine LAUS plenius dicam. Primum autem disseram de nomine Gloria: deinde de verbo Gloriari, et eius verbali Gloriatio: postremo, de verbo Glorificare et Glorificatio. GLORIA igitur definitur ab Augustino et Quintiliano, quod sit frequens de aliquo fama, cum laude. et a Cicerone, quod sit consentiens laus bonorum, et incorrupta vox recte iudicantium de alicuius excellente virtute. aut denique est, alicuius vel eximii viri, vel bonae rei late patens praeconium. Aliqui recentiores definiunt, quod sit approbatio conscientiae nostrae, recte iudicantis, et aliorum

MALITIA, vox ambigua est ad malum culpae et poenae, ut supra dixi. Ostendi etiam discrimen inter istam leviorem, aut certe simpliciorem malitiam, et illam summam diabolicam perversitatem. Alioqui κακία proprie vitiosiratem significat, teste Cicerone. Sic sane accipitur Gen. 6. Vidit Deus quod multa esset malitia hominum. 1. Sam. 20. Scito quod consummata est malitia patris tui contra me. id est, iniusta ira. Ubi, et in sequentib. capitibus, aliquoties haec vox iteratur. 2. Sam. 3. Rependat Dominus facienti malitiam, secundum

a losepho Arimathiensi et Nicodemo, Iohan. 19 cap. legitur. Augustinus dicit, significari huius aromatis amaritudine, afflictiones et crucem carnis. MYSTERIUM, Graeca vox, aut certe illis usitata, tametsi nec Latinis quidem plane ignota, utpote quae etiam a Cicerone sit usurpata. Posset non tantum a Graeco verbo Μύη deduci, sed etiam ab Hebraeo Satar: unde habent illi nomina, Myster, Mystor, et Master, pro re [?: se-eta ] : unde et Saturnus, id est, occultatus. Significat autem rem per se arcanam,

publica redimebant a Senatu aut Caesarib. Romanis, data certa pecunia, quae postea illi a subditis magna rapacitate ac iniustitia exigebant, extorquentes multo plus quam illis debebatur: eoque pro iniustissimis et rapacissimis hominibus habebantur. Erant autem plerunque equites Romani, ut ex Cicerone apparet, qui ordinem publicanorum (proculdubio non sine suo lucro) studiose coluit. Verum habebant varios famulos, ministros, ac procuratores per provincias ex illis ipsis gentibus: ut non sit dubium, multos publicanos tempore Christi Iudaeos fuisse, qualis fuit Matthaeus et Zachaeus.

quique nos ad filium trahit, qui item impium iustificat, et denique in sua manu conservat: tamen aliquanto usitatius de filio incarnato accipitur, qui semetipsum pro Ecclesia, omnibusque peccatoribus dedit. Est autem adeo augustum hoc verbum σωζῶ, ut (teste Cicerone Verrina 4.) uno Latino vocabulo reddi nequeat. Sic soliti sunt Ethnici Iovem Servatorem dicere, et aliquos etiam praecipuos singulorum locorum tutelares deos: ut in veteribus Graecis [?:-amismatis ] est, Hercules Thasiorum servator. [?: ]

gloria, honos et laus, harum trium vocum quae sint praecipua discrimina 392. 41 gloria quomodo ab Augustino et Quintiliano definiatur 363. 42. 43 gloriae divisio ib. 59 gloriae definitio sive descriptio ex Cicerone sumpta 528. 57 de Gloria humana 363. 65 de Gloria Dei 364. 56 gloria inanis 441. 16 γνῶθε σεαυτοὺ, occulta

Erotema interrogatio, in Capite de interrogatione ac responsione expositum est. Exempla huius schematis sunt passim obvia. Rom. 3, In quo igitur praestat Iudaeus? Multum per omnem modum, etc. Climax, gradatio a Cicerone vocatur, cum res ita connexae sunt, ut alia etiam quasi generent: veluti mater filiam, filia neptem, ea proneptem, etc. seu, ut semper sequens colon aut sententia incipiat ab eo verbo aut re, in quod prior desinit. Pro exemplo ponunt illud Virgil. Torva leaena lupum sequitur,

Anantapodoti exempla sunt illa, Luc. 13, Et siquidem fructum fecerit: sin minus, in futurum excindes eam. Deest enim colon post Si fructum fecerit, finito eam crescere. Hoc ipsum exemplum titat Budaeus in Annot. pro exemplo Anantapodoti, et prolatis similibus exemplis ex Aristophane et Cicerone docet esse Atticae linguae proprietatem. Sic referunt inter Anantapodota, quod Rom. 5, altorum membrum collationis deest: Sicut per unum hominem intravit peccatum et mors, sic etiam contra iustitia, etc. In constructione ponunt

12.3  Aruit, et nusquam est. vix nomen restat inane.
12.4  Vix ager Arpinis cognitus agricolis.
12.5  Falluntur vates, at me non fallet Apollo,
12.6  Paucula si de te cum Cicerone loquar.
12.7  Hic Cato quem, Flavi, fingis praecepta docentem,
12.8  Canescet saeclis innumerabilibus.

foemineo captus amore terit.
1.4.19.1  Qui sapit, is dives, quod honestum hoc utile dico,
1.4.19.2  Si fallor, falli cum Cicerone libet.
1.4.20.1  Haud facile evellas animis puerilibus olim
1.4.20.2  Insita, radices altius egit amor.

10.54.5  Armatis armati obstant, i fortis in hostem
10.54.6  Miles, et attritum cedere coge loco. Themistoclis vox e Cicerone.
10.55.1  Non Ulubris quod sis, vel Roma natus in urbe,
10.55.2  Idcirco obscurus, vel mage clarus eris.
10.55.3  Virtus, et tua dextra tibi tua stemmata

causam amittet: ergo cautus sit, tam pro se, quam pro illis. Secundo, Legem si quam habet, in scripto Iure Tripartiti, vel Maioris decreti proponet, quam Iudex ex officio suo, scire, et interpretari debet; quia teste Cicerone pro Cluentio; Iudices sunt interpretes legum, ac veluti lex ipsa loquens, ut idem 3. de Legibus inquit. Tertio, consuetudinem (seu usum) loci urgebit, quam Iudex, tanquam propriam loci,

4.225  225 Mollibus et duras dictis inflectere mentes,
4.226  Vndantem eloquij uenam dedit: inclyta talem
4.227  Vidit Palladij quondam Demosthenis aetas,
4.228  Et fortunati docto Cicerone Quirites.
4.229  Praeterea Diua, omnigenae cui uiscera terrae
4.230  230 Scruta[ri] rerumque altos penetrare recessus
4.231  (Jura, tibi larga donat sua munera dextra;

fugae primum, tum furti rapinarumque periculum suam quemque colonum domum ditare cogitante. Sed illi quidem prudenti domini lenitate occurri potest, quod me ipsum non raro vidisse memini; furtis autem domini vigilantia poenarumque metus modum ponet. Non adferam hic ea quae sive a Cicerone in prima ad Quintum fratrem epistola, sive ab aliis passim auctoribus egregie monumentis sunt consignata, quod a nostro proposito aliena sint. De colonis tantum, qui et ipsi pars familiae sunt, pauca adicere me oportet; quibus quis modus adhibendus sit cognoscere non

a turba possum te dicere, solum
4.166.2   Haud possum, quamvis te loca sola tenent,
4.166.3  Ignati; nam te cum magno saepe Marone,
4.166.4   Saepe ferunt magno cum Cicerone loqui,
4.166.5  Saepe etiam vafro Flacci sermone teneri,
4.166.6   Sparsaque Cecropio dicta probare sale:
4.166.7  Hos nactum comites, quisquam te dicere solum

adaequate trahit, quodve in virtute fundatur, quam non in externa actionum cum legibus conformitate, sed in intimo Divinas perfectiones manifestandi habitu collocavi, callidos non bonos, reputant, qui omnia utilitate sua metiuntur. Atque sic cum Cicerone, qui sapientissimorum sese (l. 2. C. 4 de Legibus) sequi confitetur, sententiam: Principem, et ultimam legem mentem esse, dixi, omnia ratione cogentis, aut vetantis Dei . Haec est ilia (ut novistis) doctrina, quae altissimo loco, ut perniciosa

Bibliographia locorum inventorum

Nikola Modruski (c. 1427-1480) [1465, Italija]: De consolatione liber, versio electronica, Verborum 79291, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [modr-n-cons.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1477, Split]: Carmina Latina, versio electronica, 2206 versus, verborum 14802, ed. Bratislav Lucin ; Darko Novakovic [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [numerus verborum] [marul-mar-carmina.xml].

Sizgoric, JurajMarulic, MarkoMihetic, AmbrozTideo AcciariniAndrea Banda di VeronaHilarion di VicenzaRaffaele ZovenzoniGiliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477]: Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica, 1585 versus, verborum 10077, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - carmen; poesis - elegia] [numerus verborum] [sisgor-g-eleg.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1484, Dubrovnik]: Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica, 7675 versus, verborum 46525, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-carm-1678.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1507]: Vita diui Hieronymi, versio electronica, Verborum 10681, ed. Darko Novakovic [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [marul-mar-vita.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518, Leipzig]: Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica, Verborum 4822, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [andreis-f-eloq.xml].

Paskalic, LudovikCamillo, GiulioMolza, Francesco MariaVolpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551]: Carmina, versio electronica, 2642 versus, verborum 17191, ed. Sanja Peric Gavrancic [genus: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [numerus verborum] [paskalic-l-c.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-1.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

Kitonic, Ivan (1561-1619) [1619]: Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica, 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [kiton-i-dir-meth.xml].

Palmotic, Junije (1607.-1657.) [1645]: Carmina Latina, versio electronica, 6731 verborum, versus 1094, ed. Milivoj Srepel [genus: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [numerus verborum] [palmotic-j-carm.xml].

Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1749]: Operum omnium tomus I, versio electronica, Verborum 68552, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - dialogus] [numerus verborum] [skrl-1.xml].

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1794]: Epigrammata, versio electronica, 20870 versus, verborum 170058, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [kunic-r-epigr.xml].

Jelacic, Ljudevit (1792-1851) [1824]: Valedictoria, versio electronica., 1148 verborum, ed. Franjo Fancev [genus: prosa - epistula] [numerus verborum] [jelacic-l-valedictoria.xml].

Preme hic ut KWIC videas