Quod quaesisti inventum est in 41 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Loci 1-41:

1.42.13  Vel potius Fauno Picus, Faunusve Latino,
1.42.14  Evandri quibus est vaticinata parens;
1.42.15  Exul quae Latiis, didicit Saturnus, in oris,
1.42.16  Qualia non uno Ianus ab ore dabat.
1.42.17  Scilicet istud agis, solum miremur ut omnes,
1.42.18  Falleris; haud tali gloria calle venit.
1.42.19  Sit tibi praesentum sermo, sit vita

tuas,
3.2.59  Quicquid ero, aut rursus me membra humana tenebunt,
3.2.60  Sive fugax cervus, sive volucris ero. 3. IANUS PANNONIUS DE ANNULO, AD TITUM VESPASIANUM STROZZAM
3.3.1  Legimus, o vates, tua carmina, carmina Phoebo
3.3.2  Digna, nec Orpheis inferiora sonis;
3.3.3  

3.3.229  Hos ad te incomtos monuit me scribere versus,
3.3.230  Excipe tu placido, carmina nostra, sinu. 4. IANUS PANNONIUS TITO VESPASIANO STROZZAE
3.4.1  Dicite, quae sacro mittam responsa poetae,
3.4.2  Pierides; vestri Numinis istud opus.
3.4.3  Dicite; nam verbis coelo me talibus aequat,

ligna ministro focis.
3.13.21  Pauca December ad haec certe festiva profatur:
3.13.22  Horreo, sed genio frigora nostra calent.
3.13.23  Post hunc ambiguo proclamat gutture Ianus,
3.13.24  Continuas aevi se renovare vices.
3.13.25  Ultimus antiquis certo a purgamine dictus,
3.13.26  Haec et tot, memini si bene, verba dedit:

Te sine non prosam, sine te non carmina scribam,
3.19.108  Te sine non pacem, non fera bella canam. 20. NAÏADUM ITALICARUM PRINCIPI DIVAE FERONIAE IANUS PANNONIUS CECINIT IN REDITU EX URBE NONIS IUNIIS ANNO 1458.
3.20.1  Sacri fontis ave, mater Feronia, cuius
3.20.2  Felix Paeonias, Narnia potat aquas.
3.20.3  Iam prope litorei tetigit

4.1.41  Nostrum rite favens iter secunda.
4.1.42  Quam primum, o comites, viam voremus. 22. BLASIO MILITANTI IANUS FEBRICITANS
4.2.1  Dum te castra tenent pictis fulgentia signis,
4.2.2  Nec trepida raucas excipis aure tubas;
4.2.3   Nos, Blasi, aestifera correpti febre iacemus,

4.3.33  Semina centeno reddat cum foenore tellus,
4.3.34  Unda ferat pisces, aura salubris aves.
4.3.35  Per te vexato redeat concordia mundo,
4.3.36  Ianus et aeterna comprimat arma fera.
4.3.37  Esto quidem late populis tu prospera cunctis,
4.3.38  Sed magis afflictas respice Pannonias,
4.3.39  Verte pharetratos

ubi argutae, suave querantur, aves.
4.8.115  Quin etiam tacita iaceam ne ignotus in urna,
4.8.116  Signari hoc cineres carmine mando meos:
4.8.117  His situs est Ianus, patrium qui primus ad Histrum,
4.8.118  Duxit laurigeras, ex Helicone, Deas.
4.8.119  Hunc saltem titulum, Livor, permitte sepulto,
4.8.120  Invidiae non est in

etiam commendo tuamque humanitatem oro atque obsecro, me tuam in benivolentiam ac amorem accipere velis. At ubivis gentium, ubivis terrarum fuero, tuo honori tuueque dignitati amplificandae Georgium Augustinum nunquam defuturum tibi persuadeas, velim. Etiam atque etiam vale. Ianus nostro in reditu nondum reversus erat. Sabbato tamen proximo, qui est dies tertius Kalendas Iulias, rediit. Quam laeti eum viderimus, vix verbis explicare possem, uti eum, quem magnopere exoptaveramus. Illico eum convenientes tuo ei nomine salutes diximus, quas gratissimas habuit eumque esse

Numa Pompilius uetuit fieri deorum simulachra. Templa sine imaginibus erigebantur 17 . Vestę templum rotundum. Libitina dea inspectrix eorum quę mortuis pręstantur 17 . Ianus quare biceps 18 . Iupiter Feretrius unde 65 . Deus Adranus in Sicilia maxime cultus 97 . Apud Lacedemonios templa affectibus

deum mater. De officiis deorum 43 . Nomina, 44. 45 . Quod ęternam uitam nemini pręstent. Dii selecti 45. 46 . Hercules. Lares. Genii. Ianus. Terminus. Iouis et Iani comparatio 47. 48 . Mercurius, Mars 48 . Apollo, Diana, Vesta, Iuppiter, Iuno, Minerua. Vnde de diis error inoleuerit. Saturnus. Cereris sacra. Liberi

6.11.6   Occidit et subito si qua iuuenta proba est. 12. In eosdem
6.12.1  Hic situs est Ianus, nunc primum in fratre sepultus,
6.12.2   Qui modo dimidia parte superstes erat.
6.12.3  Se tamen infelix Vrsus superesse negauit,

6.40.8   Nanque in germano uiuit uterque suo. 41. In eosdem
6.41.1  Indole patritia florentes Ianus et Vrsus,
6.41.2   Corporis atque animi dotibus ambo pares,
6.41.3  Quos pater infelix tumulo fraterque superstes
6.41.4   Tradidit,

45.25  Nobilis, fortis, comis iste, clemens,
45.26  Prouidus, constans, pius et seuerus;
45.27  Hercules, Ianus, Fabius, Camillus,
45.28  Iulius iste.
45.29  Fulget Illustri iubar ut refundens

Hic autem rex quum paterno genere Geta esset, quam gentem ab eorum asperiore cultu commodiore ad componenda uerba Graeca uoce Moroulachos nostrates nuncupant, sese Coruinum, ut dictum est, appellauit, seu quia pater eius Ianus Chugniades, uir bello clarissimus, dum exercitum ducit uexillo usus est, in quo coruus annulum aureum rostro portans depictus erat, seu forsan consueto regum uitio assentatoribus facile crediderit se a Romanorum ciuium ueteribus colonis, qui Geticum agrum nunc quoque magna ex parte

in funere oratores quidam et poetae luculentis scriptis, ut est ea urbs literis dedita, apud cenotaphium eius magnifice extructum eloquentia inter se certarunt. Ianus Coruinus, naturalis Matthiae regis filius, regnum appetit, cui se Stephanus Bather opponit; Hungariae regnum et uariae eius nationes describuntur. Celebrato hunc in modum regio funere filius regis Matthiae Alba ocius

Legationes interim a competitoribus regni occurrunt. Hi autem regnum petiere: Vuladislauus, Boemorum rex, ad quem sane regnum delatum est; Maximilianus, Friderici imperatoris filius; Albertus, Vuladislaui minor natu frater; Ianus Coruinus Matthiae filius, ex concubina ortus. Primi Boemi auditi sunt, quorum maior natu in hunc ferme modum uerba fecit: Posteaquam ad Vuladislauum, proceres Hungari, allatum est uos regi designando in Rhacosium conuenisse

solent, tametsi antiquis Romanorum moribus nihil minus quam perfidiae obiectio conueniat, quippe apud quos fides semper fuit sanctissime culta, omnibusque mortalium bonis antelata. Ianus Coruinus ius suum in regnum paternum armis defendere minatur, et Petrum Insanum carcere liberat. Caeterum Matthiae filius clausa iam regia, aduersariisque ab eius aditu prohibitis, atque cum fautoribus suis, tum thesauro locisque,

Laeto animo haec a rege oratio accepta: itaque quum meritas Iano egisset gratias, affirmauit se eius consilium secuturum. Ianus D. Francisci ordinem amplexus Vuladislauo Volphangum quendam pro praesulatu commendat; rex, illum uerbis suis necquidquam mouens, aegre tandem annuit. Caeterum, quoniam decreuerat Ianus, regno a Vuladislauo inito, extemplo

Ianus D. Francisci ordinem amplexus Vuladislauo Volphangum quendam pro praesulatu commendat; rex, illum uerbis suis necquidquam mouens, aegre tandem annuit. Caeterum, quoniam decreuerat Ianus, regno a Vuladislauo inito, extemplo praesulatu abire, reliquum uitae in ordine diui Francisci acturus, quod quidem eum fecisse supra demonstrauimus, orat supplex regem, ut in eius locum Volphangum quendam sacerdotem subrogaret, qui sane apud Ianum primum

dehortari uideretur, promisit se Volphangum Varadinensi praefectum ecclesiae, non quidem Volphanghi merito ― uir enim fuit eo loco haud quaquam dignus ― sed ne Ianum, quem ualde diligebat, abs se tristem dimitteret. Vehementer enim Volfangum sibi in pontificatum suffici a rege Ianus contenderat. Itaque Volphango in locum Iani antistite designato, rex a Iano hoc tantum exegit, ne abs se discederet, quoad noui motus, quos a fratre ortum iri (ut euenit) uerebatur, quid tumultus ac periculi afferrent, appareret, quo profecto plurium amicorum consilio regnum

et quos ipsemet suo merito non fecisset inimicos, eos Matthiae Coruini iniuriis, cui in regnum successerat, concitatum iri, sibique sustinendos esse, ut euenit, uerebatur. Ianus Varadinensium praesul discordes fratres conciliare nititur, sed frustra. Itaque non multis post diebus, ne quod reconciliationis tempus inexpertum prętermitteret, praefectum Transiluanum cum Iano Varadiensium praesule ― nondum enim

esset ― praeterquam quod non infractum animum prae se tulit, haud infacundus uisus est. Ioannes Vethesius Vesprimiensem arcem Austriacis tradit; Slauorum fides Hungaris male audit; Ianus poeta de hoc genere natus Matthiae quoque regi suspectus; Maximilianus Vastonem castellum obtinet. Interea Ioannes Vethesius, Vesprimiensium praesul, ope ab Hungaris saepius nequicquam implorata, desperato,

Hungarorum inuidia in iram regis Matthiae incidisse, et moriens uersiculis ab se compositis, regisque permissu sepulcro inscriptis, idem testatus est. Quos sane in hunc modum aeditos legimus:

Hic situs est Ianus, patrium qui primus ad Istrum
Duxit laurigeras ex Helicone deas.
Hunc saltem titulum, liuor, permitte sepulto,
Inuidiae non est in monumenta locus.

Helicone deas.
Hunc saltem titulum, liuor, permitte sepulto,
Inuidiae non est in monumenta locus. Hic autem Ianus, uir et literis et ingenio memorabilis, nobili genere natus fuit, in ea mediterraneae Dalmatiae regione, quae inter Sauum et Drauum amneis sita a Pannonia Drauo dirimitur, nunc a Sclauenis, Transistrana, ut supra

ducenti leuis armaturae fuerunt. Laurentius Vuilacenus ducentos galeatos, totidemque leuis armaturae equites aegre armauit, tametsi non mediocri manu rem publicam eo tempore iuuare potuerit, si in eam bene fuisset animatus: nulli enim secundus post palatinum uti dignitate, ita et opibus extitit. Ianus, regis Matthiae Chugniädis filius, magno animo iniuriarum oblitus, cum quingentis galeatis equitibus, trecentisque leuis armaturae affuit. Solocii ducentos dedere, totidem Prinnii, Polocii cum Rhosgoniis quingentos. Paulus Cinisius cum centum galeatis equitibus leuisque armaturae

obtinuit. Qui quidem, Romani pontificis suasu, rupto foedere ac per inducias infelici euentu cum Turcis pugnauit. Nam dum inter dimicandum in castra hostium pro uictore sese gerens inconsulte irruit (alterum enim Hungarorum cornu, cui Ianus Chugniades, Mathiae Coruini pater, praefuerat, Turcas aduersos in fugam coniecerat) interfectus est, una cum Iuliano Caesarino, cardinali sacerdote, magna Veneti populi infamia. Porro Veneti, ne Hungaris Grecorum urbs Constantinopolitana uoluntate traderetur - tunc

et uicinus, et per se grauis hostis, arbitraretur, Bossinensis satrapes nulla foederis habita ratione (pax enim inter Hungarum et Turcas erat) contractis quingentis circiter partim equitibus, partim peditibus, praedatum in eam partem Dalmatiae, quam Choruatiam appellant, est profectus. Quod ubi Ianus Coruinus, Dalmatiae praefectus, cognouit, et ipse dimissis per regiones suae prouinciae nuntiis, ad trecentos equites celeriter contrahit, atque, ut sunt Hungari elatioris spiritus, ne numero militum, sed uirtute potius superior esse uideretur, cum hac tantum manu obuiam hosti

praeter aliquot pilularias, sclopetos uulgo uocant, a quibus incidentibus telis Turcae obiectis ligneis munitionibus facile tegebantur. Blactius Moeso-Hungarus, et Ianus Botthius, egregii urbis et arcis propugnatores; Turcae perfidi cuiusdam Galli consilio contra arcem cuniculis agere incipiunt; muri magnam partem sternunt; pavidi Moesi precibus et minis praefectum ad deditionem adigunt; praesidium paciscitur, pacta tamen a Turcis violantur.

Cujus sunt oculi lepore pleni?
Haec spirantia cujus ora? nonne
Picta est haec facies mei sodalis
Boissardi? facilis Camoena cujus
Manum instruxit Apollinisque doctam
Indulsit citharam: Hercle Ianus iste est
Natus Sequanica Vesuntione.
Vivis, Iane, igitur tuosque vultus
Expressos tabulis Apollodori
Totus noverit orbis: At pol illos
Tersis carminibus tuae Thaleiae

surdę Illyrico boatu
Perstrepunt: raucus resonos ut inter
Anser olores.
Sufficit, si me relegant puellae,
Quę colunt dulci studio Minervam.
Sufficit, si me relegat suo cum
Ianus Alardo.
Si probent nostris mala scripta libris:
Si legi dicant meruere: cur non
Laudibus tantis reputem aestimandam
Iure Philippam?

linguam matrem esse omnium, eoque etiam religionem ea conscriptam esse omnium vetustissimam. Omitto hîc, quod haec eadem lingua vetera nomina, quae in fabulis poetarum leguntur, exponens ostendit, plerasque ex depravatis sacrarum Literarum historiis esse deductas. Ut Ianus a Noah, quia יבוה aut potius יביה Ianiach significat, dabit refrigerium: sicut parentes de Noah sperant, ac dicunt, quod illis praestabit quietem et liberationem a maledictione. Ille bifrons est, ut qui viderit

Ianiach significat, dabit refrigerium: sicut parentes de Noah sperant, ac dicunt, quod illis praestabit quietem et liberationem a maledictione. Ille bifrons est, ut qui viderit prius et posterius seculum. Convenit etiam, quod in vetustissimo numismate Latinorum in uno latere bifrons Ianus, in altero navis, nempe arca et diluvii monumentum fuit expressa. Sic Ceres Hebraice Hores, aratorem significat, nempe patriarchum Iacobum, qui amisit filium ad inferos in puteum ac carcerem abreptum, et post longum luctum ac inquisitionem veluti ex infernis

Iacobi afflictio 307. impetrantis sub alieno nomine benedictionem historiae typus 51 iacula ignita quae Paulo 337 Iamblici philosophi locus 262 Iana quid Hebraeis 307 Ianus bifrons 390 icon quid 169 idiomatum communicatio. ibid. idololatria invocationis sanctorum quomodo sit confirmata 385 idololatriae Iudaeorum quomodo ex

AD EUNDEM MISIT CARMEN KAL. IANU.
9.2.1  Bruma fugit. celeres Iani rediere Kalendae.
9.2.2  Ianus et o foelix, totus et annus est.
9.2.3  Nunc alius gemmas, argentum mittit, et aurum.
9.2.4  Quaeque bis infuso murice lana madet.
9.2.5  Nos damus insignem tantum brevitate

16.2.69.1  Qua maris ad Siculi littus stat nota Panhormus,
16.2.69.2  Vidi ego, et in saxo nobile carmen erat.
16.2.69.3  Qui iacet hic Ianus, nec plura inquire viator,
16.2.69.4  Duxit ab Illyriae regibus ille genus. Aliud in eundem.

Palmotae.
16.3.198  Cum lachrymis solvit funeris exsequias.
16.3.199  Inter mille togas, et laetae munera pacis,
16.3.200  Arma quatit Ianus, Caesaris alter eques.
16.3.201  Pompeii Magni sanguis, cum Sextus in undas Zamagni.
16.3.202  Adriacas profugo milite vela daret:

decus nostrum, Ungaricis notissime, in oris,
Effigiem hanc volui constituisse tibi.
Scilicet hoc nostri, signum prodatur amoris:
Perque manus serae posteritatis eat.
Cui Ianus Kitonich, gratus dum saecula current,
Dum convexa polus sydera pascet, erit.
Vivet, et aeternum doctrina, nomine: quamvis
Personam, cunctis, mors necet aequa, suam.
Ut tamen

78  Non procul inde iugo magnae delubra Parentis
79  Exquilias arcemque tenent, quorum omen et altam
80  Spem venerans olim rapidi gravis arbiter aevi
81  Ianus ab extremo gelidum caput orbe retorsit;
82  Utque aeterna Deae sedes foret, ipse faventum
83  Nomine saeclorum posuit veneranda nivali
84  Fundamenta manu.

39  Eloquar et scindam vulnus lethale, meisque
40  Sit modus in lacrymis non habuisse modum.
41  Bissenos vidi placido pede currere soles,
42  Extulit ut geminum Ianus ab axe caput.
43  Proxima lux aderat, post quam non visa putatur
44  Nigrior Eois prosiluisse vadis.
45  Nec temere visa est: tremui iacuique repente

58  Corrueret proprio terra sepulta rogo.
59  Autumno non certa fides, cognatus iniquae
60  Est hyemi, hanc Getico ducit ab usque polo.
61  Ianus tristis, iners Maius, sunt turbida nimbis
62  Februa, cum nato Iulius igne rubet,
63  Martius horrentes praefert vel nomine pugnas,
64  Pauper opum terrae

Bibliographia locorum inventorum

Augustin Zagrepcanin, Juraj (fl. 1454) [1454]: Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica, Verborum 1885, ed. Ladislaus Juhasz [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [august-g-epist.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1484, Dubrovnik]: Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica, 7675 versus, verborum 46525, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-carm-1678.xml].

Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1497]: Francisci Natalis Carmina, versio electronica, 3135 versus, verborum 19055, ed. Miroslav Marcovich [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [natalis-f-carmina.xml].

Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].

Lazea, Filipa (1546-1576) [1576]: Carmina Latina, versio electronica, 70 versus, verborum 319, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - hendecasyllabi; poesis - carmen sapphicum] [numerus verborum] [lazea-p-carm.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

Kitonic, Ivan (1561-1619) [1619]: Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica, 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [kiton-i-dir-meth.xml].

Durdevic, Ignjat (1675-1737) [1700]: B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica, versus 355, verborum 2485, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [numerus verborum] [djurdjev-i-kostka.xml].

Durdevic, Ignjat (1675-1737) [1700]: Poetici lusus varii, versio electronica, versus 5453, verborum 35062, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [numerus verborum] [djurdjev-i-poe.xml].

Preme hic ut KWIC videas