39.
Vt Christo credas, miracula quaeris, Apella,
Humana credi quod ratione nequit.
Si tamen auxilium desit caeleste, quis illam
Fecisset falsa relligione fidem?
Piscatorne rudis mendacia morte probaret
Praetegeretque suos sanguine teste dolos?
Aut tot commentis subscribere passa fuissent,
Quam necis haud alio millia caesa lucro?
Num tali damno uulgus pepigisset honorem,
Heu, natum uulgus sordida lucra sequi?
Quod nisi tot propter miracula credidit orbis,
Cernere miraclum maius, Apella, nequis.

40. In Vrsum et Ianum
Qui modo conspicui primaeuo flore nitebant,
Abstulit, heu, fratres Mors truculenta duos.
Vixdum illis pariter uigessima contigit aestas
Cum patris amplexu raptus uterque fuit,
Deque tribus potuit uix unicus esse superstes:
Heu, heu, tam pulcrae pars quota prolis adest!
Sic tamen haud omni periisse ex parte uidentur:
Nanque in germano uiuit uterque suo.

41. In eosdem
Indole patritia florentes Ianus et Vrsus,
Corporis atque animi dotibus ambo pares,
Quos pater infelix tumulo fraterque superstes
Tradidit, heu, gemini Castores ecce iacent;
Qui fratrem et carum gaudent superesse parentem,
Nec se, sed mortem fratris uterque dolet.

Vade retro

Vade porro

---

Crijevic, Ilija (1463-1520) [1484, Dubrovnik]: Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica, 7675 versus, verborum 46525, ed. Darko Novakovic [genus: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [numerus verborum] [crijev-i-carm-1678.xml].

---