Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme. Bibliographic criteria: none (Omnes textus textus) Search criteria: hieronymus Quod quaesisti inventum est in 312 locis.
1 2 3 4
Loci 101-200:101. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_416 | Paragraph | SubSect | Section] meritum. Ab ore morientis columbam exisse et ad cęlum euolasse uisam ferunt. Columbę igitur puritate interius totus nituit, qui oculis tantum exterius orbus fuit. De Didymo Alexandrino testatur Hieronymus, qui eius auditor fuit, quod a parua ętate oculis captus et ob id elementorum quoque ignarus tantum miraculum sui omnibus prębuit, ut dialecticam et geometriam (quę uel maxime uisu indiget) usque ad perfectum
102. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_464_ | Paragraph | SubSect | Section] cur id ageret, interrogatus, uexare se uexatorem suum respondit. Quippe uoluptas, quę ocio alitur, labore fugatur. Multa quoque expauescenda et Hilarionem abbatem a Sathana in deserto perpessum Hieronymus in eius uita tradit. Sępe enim nocte intempesta ab eo auditos infantum uagitus, balatus pecorum, mugitus boum, planctus quasi mulierum, leonum rugitus, murmur exercitus et rursus uariarum portenta uocum, ut ante
103. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_491 | Paragraph | SubSect | Section] quę mortem secutura sunt, intantum quidam profecere, ut non modo non horrerent illam, sed etiam appeterent. Nam, ut de Paulo taceamus, qui dissolui cupiebat et esse cum Christo, Syluanus, episcopus Nazarethanus, cum ei diuus Hieronymus in uisu apparuisset et, siquid a Deo uellet, interrogasset, uelle se ex hac uita migrare dixit. Et subsecutus est euentus. Pergant nunc nimis anxii uitę suę amatores medicamentis sustentare sanitatem, morbos
104. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_499 | Paragraph | SubSect | Section] stabat, radicitus euulsa procubuit, quasi dedignantes aliorum usui seruire, quę tam exactę sanctitatis uiro seruissent. Cuius ergo tam magnifica in terris mors fuit, quam gloriosa uita est in cęlo? Diuus Hieronymus moriturus humi se collocari iussit saccoque, quo induebatur, operiri. Tum discipulis conuocatis eos, ut in Dei seruitii perseuerarent, multum exhortatus est. Deinde sacramentum corporis et sanguinis Domini in genua
105. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_500 | Paragraph | SubSect | Section] meam congregatam? Ille, qui prę cęteris horrendus apparet, compellit me ad blasphemias heresumque prauitatem. Et tam dirus est, ut contra tueri non ausim. Tunc fratrum supplicationibus demones in fugam uersi sunt. Et beatus Hieronymus apparens, ipsum, ne paueret, hortatus est. Eius itaque conspectu Eusebius recreatus, in Domino obdormiuit. Nemo ex incompto aliquo deformique decedentium gestu animas eorum iudicet, si uir tam sanctus ita se in morte
106. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_514 | Paragraph | SubSect | Section] cum ipsis una messurę, quod simul seminarunt; purgatorium quoque post mortem nullum esse. Cumque falsitatis huius pestifera malignitas inualescere coepisset iamque altius multorum animis hereret, quam ut uerbis euelli posset, Hieronymus Eusebio apparens iussit saccum suum, quo pro indumento usus fuerat, trium uirorum cadaueribus, qui ea nocte obierant, imponi, ut uitę redditi doceant, quanto errore tenerentur, qui talia assererent. Resuscitati
107. Bozicevic Natalis,... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 60r | Paragraph | SubSect | Section] nocte dieque refert.
108. Bozicevic Natalis,... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 94v | Paragraph | SubSect | Section]
68. epitaphium Hieronymi Srichiae
109. Bozicevic Natalis,... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 94v | Paragraph | SubSect | Section] sarcophago superbiore,
110. Martincic, Jerolim. Epitaphium Hieronymi Lucii, versio... [Paragraph | Section] 16 Totus Hieronymus lucebat Lucius, at nunc Pars melior lucet nobiliorque sui.
111. Martincic, Jerolim. Epitaphium Hieronymi Lucii, versio... [Paragraph | Section]
|
carent.
chelin nimia dulcedine curas,
diu laborandum
est. Iam es in possessione, si quod potes cum laude non contempseris.
ut laudibus diuinis uacent, ipsoque deo sine fine perfruantur,
qui caput est in Xpo mystici corporis, principium et finis.
devenerunt in artibus suis ad gradum cognitionis possibilem
per naturam. Et quod magnus commentator Averroes
dicit in prooemio De physico auditu, in commento 14. 3.
De anima, primo De generatione commento 38. et divus
Hieronymus illud confirmat scilicet, quod Aristoteles fuit
regula in natura, maxime in philosophia. Illud idem dici
potest de Ptolemaeo in mathematicis. At illa bestiola Gregorius Ariminensis disputans quaestionem de infinitate
disertissimi cuiusque, uerum et omnium ore
prędicari, in quo nihil quod omnibus optandum sit desyderatur. Sed iam
quod proposuimus, narrare incipiamus.
Hieronymus pręsbiter (ut ipse de se testatur in calce libri illius quem
Gelasius Pontifex in suis Decretalium libris ita inquiens:
Ruffinus uir religiosissimus plurimos ecclesiastici operis
ędidit libros, nonnullas etiam scripturas interpretatus est. Sed
quoniam beatus Hieronymus in aliquibus eum de arbitrij libertate
notauit, illa sentimus, quę per dictum beatissimum Hieronymum
sentire cognouimus, et non solum de Ruffino, sed etiam de uniuersis
quos uir supra
Hieronymum
sentire cognouimus, et non solum de Ruffino, sed etiam de uniuersis
quos uir supra memoratus zelo Dei et fidei religione repręhendisset.
Item Origenis nonnulla opuscula quę beatus Hieronymus non repudiat,
legenda suscipimus, reliqua uero omnia cum autore suo dicimus
reijcienda . Hęc Gelasius.
Quantum autem uel eloquio uel eruditione pręstiterit, opera eius quę in
sic loquentem: Inde digressus , inquit, {Bethleem
oppidum petij, quod ab Hierosolymis sex milibus separatur, ab
Alexandria autem XVI mansionibus abest. Ecclesiam loci illius
Hieronymus pręsbiter regit. Nam parochia est episcopi qui
Hierosolimam tenet. Mihi iampridem Hieronymus superiore illa mea
peregrinatione compertus facile obtinuerat ut nullum mihi expetendum
rectius
ab Hierosolymis sex milibus separatur, ab
Alexandria autem XVI mansionibus abest. Ecclesiam loci illius
Hieronymus pręsbiter regit. Nam parochia est episcopi qui
Hierosolimam tenet. Mihi iampridem Hieronymus superiore illa mea
peregrinatione compertus facile obtinuerat ut nullum mihi expetendum
rectius arbitrarer. Vir enim pręter fidei meritum non solum Latinis
atque Gręcis, sed Hebreis etiam
desyderio eremum affectarit, epistola ad
Theodorum abbatem reliquosque in deserto commorantes missa ostendit.
Quam hic apponere, cum breuis admodum sit, non erit molestum:
Hieronymus pręsbiter Theodoro cęterisque Anachoritis in Domino salutem. Quam uellem nunc uestro interesse conuentui, et
admirandum consortium, licet isti oculi non mereantur, aspicere,
tota cum exultatione complecti! Spectarem
illi redibant ex
ęgypto cum iumentis oleo oneratis) et infrendens accurrit. Homines in
diuersa diffugiunt, ipse asellum cum camellis ante se agens ad
monasterium compulit. Videntes monachi mirantur. Hieronymus camellos
curari iubet hospitibusque parari, ut benigne accipiantur. Mox illi
uenientes et peccatum confitentes ueniam impetrant, partemque olei
monasterio cędunt, insuper uouent in annos singulos cadum
in annos singulos cadum oleo plenum
eidem se oblaturos. Ex quo cognitum est, ei qui Deo fideliter seruiret
et feras bestias obsequium prębere, et homines uitę alimenta
impendere.
Hieronymus tandem assiduis diutinisque laboribus, legendo, scribendo,
ieiunando, deprecando fatigatus, nunquam conquiescens nisi cum somnum
caperet, et iam longa ętate fractus non poterat de stratu suo sese
dies) obdormienti sibi uisum. Vidit enim (ut ipse ait) multos
ecclesiam intrare luce quadam cęlesti insignitos. Inter quos duo
pręcipui pręclarique uidebantur et hi erant Ioannes Baptista et beatus
pręsbiter Hieronymus qui solus omnibus cęteris considere iussis exurgens
de Ioannis laudibus, ut natalem eius diem honoraret, sermonem fecit.
Deinde se erigens Ioannes gratias illi egit et cum multis ipsum uerbis
coram
Heresim quandam inquit iam inualescentem, quod nec sanctorum animę
beatitudine fruerentur nec damnatorum poenas sentirent, donec in die
iudicij suis iterum corporibus iungi illas contigisset, beatus
Hieronymus Eusebio discipulo apparens repressit. Trium hominum cadauera
die uno ad ecclesiam delata et sacco eius contacta (sicuti ipse
pręmonuerat) populo spectante reuixerunt narraueruntque uidisse se et
opusculum nomine Hieronymi confecerat, quo illum quoque ita
quondam sensisse probaret. Eam heretici fallaciam ęgre ferens Siluanus
Nazarethi episcopus, dum cum illo contenderet, paciscitur ut, si die
crastini Hieronymus libellum illum minime suum esse miraculo aliquo non
ostenderet, sibi moriendum esset, sin autem indicaret, Sabinianus eandem
subire poenam cogeretur. Adueniente hora et necdum apparente miraculo
Siluanus
indicaret, Sabinianus eandem
subire poenam cogeretur. Adueniente hora et necdum apparente miraculo
Siluanus morti addicitur. Fit hominum conuentus ad spectaculum; exultat
hereticus quasi qui iam uicisset. Sed Hieronymus, qui ueritatem semper
Domino adiuuante tutatus fuerat, tunc quoque mendacio obuiam iuit.
Spiculatoris gladium, ut Siluani ceruicem feriret elatum, illico
apparens retinuit, cumque coram affirmasset,
gladio mortuum concidisse uidit. Tale
facinus et alij nonnulli frustra conati idem passi sunt. Commota
ciuitas episcopum, quasi ipse eos peremisset qui perierant, ad poenam
deposcit. Sed pręsto illi affuit Hieronymus, manifesto plebi apparens
acerrimeque increpans coercuit eorum temeritatem. Conterriti episcopum
illesum dimisere. Tunc Sancti iussu diabolus omnibus uisibilem se
ostendit, ea forma qua ipsis illuserat,
acerrimeque increpans coercuit eorum temeritatem. Conterriti episcopum
illesum dimisere. Tunc Sancti iussu diabolus omnibus uisibilem se
ostendit, ea forma qua ipsis illuserat, et confessus dolos euanuit.
Hieronymus ad Siluanum conuersus laudata eius patientia siquid se
uellet interrogat. Petijt ut iam uita decedens ipsum sequeretur. Quo
impetrato post horam expirauit uictisque tentationibus beatitudinis
pręmia
fuit, satis opulentum,
si plus quam satis est non concupissent. His enim quę ibi degebant
moris erat nullam admittere in consortium nisi certum pecunię pondus
secum afferret. Apparens cuidam ex illis beatus Hieronymus mandat ut
reliquis nunciet sororibus, nisi ab auaritię scelere cito desisterent,
diuinam in se ultionem propediem expectarent. Admonitę irrident,
contemnunt, ludibrio habent nunciantem. Iterum atque
Alius eiusdem insanię hereticus imaginem Sancti in tabella depictam
conspicatus, gutturi illius gladium furibundus infixit. Sed neque manum
inde neque gladium auellere potuit, donec iudicis iussu, cui per quietem
Hieronymus cum uulnere illo apparuerat, compręhensus poenas daret. Cum
autem ad supplicium duceretur (ea perfidi hominis ferocia erat):
Penitet me , inquit, quod non ita uiuum ut
pictum
captus Persarum regi
annum seruiuit. Tedio tandem seruitutis affectus beato Hieronymo
identidem se commendare coepit. Sed a rege deprehensus quod reditum in
patriam desyderaret, carceri traditur. Nocte dormienti Hieronymus
apparet qui manu appręhensum atque eductum Bethleemi in domo episcopi
patrui sui sistit. Iuuenis a somno excitus uix agnouit se de carcere
domum translatum. Mirantibus cunctis et re sicuti contigerat
auditi populum terruere. Die tandem illucescente conueniunt ad
ecclesiam orantque sibi reuelari quid hoc esset. Iam
crassari in plebem pestilentia coeperat. Apparuit ante altare beatus
Hieronymus. Iubet scelesti hominis cadauer exhumari et de ecclesia
eiectum ignibus tradi; sic enim pestilentiam desituram. Quo dicto ex oculis euanuit. Re autem sicuti iussum fuerat peracta
morbus cum fragore illo simul cessauit.
ecclesia
eiectum ignibus tradi; sic enim pestilentiam desituram. Quo dicto ex oculis euanuit. Re autem sicuti iussum fuerat peracta
morbus cum fragore illo simul cessauit. Exinde apud Cretenses beatus
Hieronymus in magna ueneratione haberi coeptus.
Idem Nicolaus retulit in eadem ciuitate fuisse iuuenem quendam, Tito
nomen erat, beati Hieronymi deuotissimum castitatisque amatorem. Qui
cum ad uicesimum usque
Deo deseritur: fratrem suum cum uxore in lecto depręhendens ambos
interimit. Inde fugiens latrocinia per annos decem exercuit. Cum tamen
beato Hieronymo orationem facere, sicuti solitus erat, non omitteret,
Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At
eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non
esse mercatorem sed Hieronymum doctorem, cui ipse quotidie preces
offerret,
plures transeunt noctes, nec tamen ille miser a tam foedo
proposito conquiescit. Habebat autem secum in cęlla pictam beati
Hieronymi imaginem, quam semper adueniens genuflexus reuerenter
salutabat. Beatus ergo Hieronymus alteri monacho apparens iussit
fratrem moneret ut ab impura turpique cogitatione iam tandem desistere
uellet. Se namque ob ipsum salutandi cultum sibi quotidie impensum
procurasse ne cogitatum scelus
fideliterque enarrauit. Denique nato filio Petrus gratias egit quod
beati Hieronymi meritis ipse diutinę sterilitatis ignominiam iam pater
factus deleuisset.
Sequitur illa Cyrilli uisio, qua Ioanni Baptistę Hieronymus noscitur
comparandus. Quam quoniam supra suo loco descripsimus, hic repetere
superuacaneum foret. Reliqua ergo uideamus.
Peracto, inquit, mense post depositionem, postridie ab octaua
pompę celebritate, cum iam diei uesper esset,
beati Hieronymi corpus (ut ait) in illo marmoreo monumento condidere;
sed mane rursum in sua pristina fouea iacere inuentum. Nocte sequenti
ipsi Cyrillo in quiete Hieronymus apparens dixit, corpus suum humi, ubi
primum sepultum fuerat, recubiturum, donec ab infidelibus Hierosolyma
capta seruire coeperit; inde ad Italiam translatum Romę diu permansurum.
Et hęc quidem
opere prophetali, quę nunc habeo in manibus et necdum expleta sunt.
Aduersum Iouinianum lib. II et ad Pamachium apologeticum et
epitaphium.
Hęc Hieronymus. Postea uero uixit annos XXVII, si Prospero credimus
dicenti anno Theodosij iunioris XII ipsum obisse. In his ergo reliqua
ędidit. Sed quę nunc in manibus sunt, uel potius quę me perlegisse
nouerim,
profitetur), Zelum , inquam, habuit iste (ut Apostolus ait), sed non secundum scientiam. Hieronymum quippe studiosus, quanuis Delmatam fuisse sciret, sancta quadam inuidia delinitus non indignum monacho putauit de alieno facere si posset suum.
Hieronymus , inquit, uir sanctissimus et doctor celeberrimus, Sanctę Romanę Ecclesię cardinalis pręsbiter, natione Italicus ex oppido Stridonis in Istria prouincia constituto, quod quidem a Gothis euersum fuerat Pannonię quondam Delmatięque confinium.
Troiani inuentus sit Ilium in Italiam portans uictosque penates, aut tantam habens fidem, ut non solum montes, sed etiam cum montibus prouincias transtulerit, atque ita Delmatiam cum Stridone oppido de loco suo auulsam ultra Liburniam in Istriam usque iusserit euolare, ut Stridon (sicut Hieronymus ipse dixit) et prius in Delmatię Pannonięque finibus fuerit, et nunc (ut Bergomensis ait) in Istrię agro consistat. Equidem ista consyderans curiosius quęrere coepi, unde homini religioso ueritatisque professori hic error irrepserit, ut etiam pugnantia inter se asserere non dubitet,
inquam, error magistri culpa est. Magister autem parum (ut mihi uidetur) scrutandę antiquitatis curiosus, nominis similitudine decęptus, Stridonem olim fuisse putauit quod nunc Sdrigna dicitur. Et tamen hoc saltem secum animaduertere debuerat: si Sdrigna Stridon est, quomodo Hieronymus dixit oppidum hoc inter Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam igitur ista nouitij autoris audacia, ut putauerit sibi magis quam Hieronymo de se loquenti homines credituros? Sibi, inquam, in Italia, et quidem post mille et ducentos annos genito,
dicitur, sed longe ab eo diuersum, et quod nunc ab accolis Strigoum uocatur, et a Ptolomeo Sidrona olim nuncupatum sit; quanuis ipse Ptolomeus Liburnię illud annumeret, ita tunc angustiores Delmatię fines erant, qui postea latius se effuderunt. Nisi enim Stridon Delmatiam attingeret, nequaquam Hieronymus Delmatię potius quam Liburnię mentionem fecisset. Porro Ptolomeus lib.
Blanona, Ouporum, Nedinum, deinde commemorat Delmatię mediterranea. Sidronam ergo oppidum, postea Stridonem dictum, in Liburnia posuit, non, ut Blondus somniauit, in Istria. Quod autem Sidrona et Stridon idem sit, uide Ptolomei expositorem, qui ait: Sidrona siue Stridon; hinc Sanctus Hieronymus de quattuor Doctoribus ecclesię originem ducit . Hęc ille. Itaque cum Sidrona, siue Stridon, siue (ut nunc appellant) Strigoum, non Istrię sed Liburnię oppidum fuerit, Hieronymus Italicus dici nullo modo debuit.
Quod ut clarius tibi constet, qui uera nosse
autem Sidrona et Stridon idem sit, uide Ptolomei expositorem, qui ait: Sidrona siue Stridon; hinc Sanctus Hieronymus de quattuor Doctoribus ecclesię originem ducit . Hęc ille. Itaque cum Sidrona, siue Stridon, siue (ut nunc appellant) Strigoum, non Istrię sed Liburnię oppidum fuerit, Hieronymus Italicus dici nullo modo debuit.
Quod ut clarius tibi constet, qui uera nosse cupis, inspice apud eundem autorem tabulam quintam Europę. Ibi, si a Scardona, quam Liburnię finem et initium Delmatię esse Plinius deffiniuit, septentrionem uersus lineam intenderis,
Pannonia diuidit, Sidronam inuenies; hoc oppidum tametsi Ptolomei tempore, qui multo ante Hieronymum fuit, in Liburnię finibus erat, postea tamen longius productis finibus, quibus Iaderam, Enonam Arbamque Liburnię quondam oppida compręhendimus, Delmatię dictum fuit: iccirco in eo deffiniendo Hieronymus Delmatię non Liburnię fecit mentionem; iuxta quod oppidum Pannoniam incipere, et ad septentrionem Danubio finiri scriptores testantur. Huc accedit quod ab illis quoque, qui nunc de locis ei oppido proximis ad nos commeant, sępe audimus, in medijs Strigoi ruinis adhuc sacellum stare
et gloria in sempiternum Amen.
quae post Ogygen habitata tantam
famam in regendis civitatibus comparavit: ut S. P. Q. R.
maximam legum et institutionum partem ab inde transtulerit
Nostram vero Epidaurum non aliunde primitus fluxisse ipsum
nomen testatur, cuius meminit Gregorius in Epistolis; et
Hieronymus in Hilarionis vita: et in quarto Caesaris
Commentariorum libro mentio est: et in Plinio capite XXI
libri
spiritalis utilitatis insinuare cupiens
quinquaginta parabolas nuper mecum meditando composui, maxime Domini nostri exemplo prouocatus,
quem hoc dicendi genere ad plebem usum Euangelia testantur. Hunc morem a Syris et pręcipue
Palestinis in omni fere sermone fuisse seruatum diuus Hieronymus in suo super Mattheum
commentario affirmat. Nunc et a nostri temporis uiris religiosis, qui in ecclesiis ad populum
declamant, usurpari uidemus. Istos igitur imitari hoc opusculo uolui, quod nunc ad Te mitto,
Tuum exigens iudicium, ut, si probaueris, edere non formidem
Sed quo uiso per se stare non poterat,
ab eo errectus mirabili mysteriorum uisione perfrui coepit.
hoc uitio,
qui eorum uitam uictum-que persępe considerabit,
quos Deo constat placuisse,
memoriter-que tenebit,
quid illi in solitudine degentes esitarint |
quid-ue potarint.
quibus (
Pontifices. Episcopi. Abbati. Monachi. Eremi. Virgines
Sic egerunt inter summos pontifices |
Syluester,
Gregorius,
Leo |
et Cęlestinus;
inter episcopos Martinus,
Nicolaus,
Ambrosius et Augustinus;
inter abbates Antonius,
Hilarion,
Hieronymus et Benedictus;
inter monachos Dominicus,
Vincentius,
Franciscus et Bernardinus;
inter eremitas Paulus Thebeus,
Honophrius,
Arsenius,
Archebius et Theonas;
inter uirgines Maria Virgo simul et Mater.
Ipsum enim genuit
non imitetur,
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
aspera pro nomine Domini perferenda.
Non potest non habere talem tolerandi affectum,
qui Domino in omnibus obsequendi gerit curam.
loquitur:
praua.
Seuerus Sulpicius.
Seuerum Sulpicium,
qui diui Martini Turonensis episcopi uitam scripsit,
cum se iam in senectute sua deceptum a Pelagianis agnouisset,
silentium usque ad mortem tenuisse |
gladio, domus diuidetur, in terra polluta
morieris. Timeant igitur Dei uindictam, qui seruis eius inferunt
iniuriam. Hoc, quod de Amasia dicimus, in uolumine, quod
Lactantius, Lactantius. Tertulianus,
Tertulianus.
Ambroxius,
Ambroxius. Hieronymus,
Hieronymus. Boetius, Boetius.
et quam plurimi praestantissimi auctores: quos anteponendos esse his recentioribus,
Tertulianus,
Tertulianus.
Ambroxius,
Ambroxius. Hieronymus,
Hieronymus. Boetius, Boetius.
et quam plurimi praestantissimi auctores: quos anteponendos esse his recentioribus,
Recentiores scriptores ineloquentes.
illi: in domo Symonis leprosi.
Quas ob res non parua inter Euangeliorum interpretes dissensio est. Origenes sensit operis
huius tres mulieres fuisse autrices: unam, de qua scripserunt Mattheus et Marcus, alteram, de
qua Lucas, aliam, de qua Ioannes. Hieronymus quoque aliam fuisse censet, quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
fieri asserit, ut eadem sit, quę et ante dies sex Paschę
cum Mattheus dicat: prima die azimorum, et Marcus: primo die
azimorum, quando Pascha immolabant; et Lucas: Venit autem dies azimorum, in qua
necesse erat occidi Pascha. Prima autem dies azimorum quartadecima dies mensis primi
est (ut Hieronymus ait), quando agnus immolatur et luna plenissima est et fermentum abiicitur.
Intelligendum ergo, quod Ioannes iuxta uulgarem locutionem diem uocauit solis ortum. Alii uero
Euangelistę secundum Iudeorum ritum a uespera ad uesperam diem dixerunt. Licet igitur diuersum
est
diuersum. Rama enim excelsum significat.
Rachel autem mater fuit Beniamin. Bethlem
Quęstio
uero erat in tribu Iuda. Quomodo ergo Rachel alienę tribus plorat filios? Respondet
Hieronymus noster: quia sepulta est iuxta Bethlem in Effrata et ex corpusculi hospitio matris
nomen accepit. Siue — inquit — quod Iuda et Beniamin duę tribus iunctę erant et quia Herodes
mandauerat non solum in Bethlem interfici pueros, sed et in mnibus finibus eius;
in conspectu tuo.
Tunc Pilatus cruci titulum apposuit Hebraicis, Gręcis et Latinis conscriptum litteris: Iesus
Nazarenus, rex Iudeorum. Huius tituli significationem prę se tulisse uidetur
quinquagesimisexti psalmi inscriptio, quam diuus Hieronymus in suo* super psalmos commentario
hanc esse ait: Ne disperdas, ipsi Dauid in** tituli inscriptionem; id est, ne
corrumpas aut mutes uel deleas. Et hoc impletum credimus, quando Iudeis reclamantibus
respondit Pilatus: Quod scripsi, scripsi. Mihi
non scribunt Euangelistę, sed hinc
discimus. Vndecim autem apostolis uisum semel et iterum in Ioanne legimus, tertio in Marco.
Quingentis autem fratribus ostensum credimus Paulo, et eidem ipsi post omnes. Iacobo uero, qui
frater Domini appellatus est, apparuisse diuus quoque Hieronymus testatur in eo libello, quem de uiris illustribus inscripsit. Cum enim hic apostolus deliberatum haberet se
nihil gustaturum, donec uideat Dominum a morte ad uitam suscitatum, ipsum ei apparuisse atque,
ut panem iam comederet, imperasse, quando quidem uoti sui
XV) : Melior est patiens uiro forti et qui dominatur animo suo
expugnatore urbium. Cęterum, cum Gygantibus pugnare, aduersus Iouem insurgentibus, quid
est aliud quam cum hereticis Ecclesię Dei infestis certare et perniciosos eorum errores ueri
assertione repellere? Hoc egit noster Hieronymus, hoc Augustinus, hoc alii ex doctoribus
Euangelicę ueritatis quamplurimi. Tales Gygantes prosternere gloriosior est uictoria quam
illos ferire, quibus in deorum subsidium Hercules adueniens insultauit. (Prometheus)
Prometheum, inquis, ab aquilę iecur eius
agite ,
inquit, et appropinquabit regnum cęlorum . Moueret me fortasse non parum,
in hac millenarii regni opinione fuisse Tertullianum, Victorinum, Lactantium, et
apud Gręcos Hireneum, Lugdunensem episcopum, nisi illos Hieronymus cunctis
pręferendus redarguisset. Eos ille iudaizare dixit, qui mille annorum regnum in
fine constituunt. Iudei enim tunc se in regnum restituendos aiunt et in
Hierusalem auro gemmisque constructa collocandos, et rursum
Veneta classis a Turcis iterum affligitur; Baiazethis de incolumitate classis suae gestientis ad Deum oratio.
Cum igitur praefectus Turcaicarum nauium coniunctis classibus
institutum teneret iter, Venetus ad classem legatus Hieronymus Contarenus, qui, ut dictum est, locum demortui obtinebat imperatoris, aegre ferens Venetos non Aegaei solum,
sed et Ionii maris pelli possessione, e Sybota soluens ― Epeiri insula est Thesprotio litori,
qua Thyamis amnis in mare erumpit, adiacens ― quo, ne hostium coactu praelium
teologię magister, archiepiscopus Spalatensis metropoliticus, et multi alii quorum nomina celeberrima breuitatis causa in presentiarum omittimus.
Secundum opptinuerunt locum uiri probi ac honorati, minus tamen docti, in numero quorum fuaerunt Dominicus et Hieronymus Papales, qui et carmina sua ad lyram argutissimis modulis decantare solebat, Nicolaus Petracha, Marinus Cuteus, Petrus Gregorianus et Aloysius Papalis, quos duos et ob praecipuam fidem post obitum testamenti sui commissarios
carminibus uicisim et pręsentes se ad immortalitatis gloriam acuebant. Cognominantur hii Christophorus Papalis, uir utriusque iuris consultissimus, Thomas Niger, episcopus Traguriensis reuerendissimus, duo fratres Cippici, Petrus et Hieronymus, utriusque iuris doctor eximius, duo fratres Martiniaci, Hieronymus et Franciscus, uiri eruditissimi, ego itidem Franciscus, licet ingenio ac doctrina nouissimus, in amore tamen ipsius secundis honoribus minime contentus, Nicolaus
iuris consultissimus, Thomas Niger, episcopus Traguriensis reuerendissimus, duo fratres Cippici, Petrus et Hieronymus, utriusque iuris doctor eximius, duo fratres Martiniaci, Hieronymus et Franciscus, uiri eruditissimi, ego itidem Franciscus, licet ingenio ac doctrina nouissimus, in amore tamen ipsius secundis honoribus minime contentus, Nicolaus et Antonius Alberti, fratres nobilles ac in litteris admodum consummati. Hii omnes post obitum quoque illius Marci carminibus
cathedralis Traguriensis cuius mors notata esse videtur ad annum
1545. Cf. Trag. f. 116r.
17 Trag. f. 34v; tit. Hieronymus Martiniacus
Trag.
18 Trag. f. 43v.
nisi quod rogo supplex omnipotentem deum, ut sibi illam optimam valitudinem tribuat, quam mihi ipsi exopto et semper eam uti deum meum tutellarem venerabor. Accedit huic ingenti suo in me beneficio amor et benivolentia, qua dominum Hieronymum Roraium
[Hieronymus Rorarius, camerarius pontificalis, Norimbergae adest a medio mense Ianuario 1524.] intuitu meo complectitur et me lucubrationum suarum pulcherrimo munere donat.
Iis me continue magis constringit d. v., quam enixius obsecro, ut abactis in maximam
complectente natum non Italum, sed Slauum extitisse. Quid quod, quemadmodum Mar. Marulus
Romanos imperatores Polam Italiam finire statuisse, quomodo Strigna oppidum seu uilla, quam Hieronymi patriam esse fingunt, ad Italiam uergens (non enim multum a Iustinopoli, quae a parte occidentali Histriae est, distare dicitur) Dalmatiae confinium fuit? An non diuus ipse Hieronymus suae originis regionem
ex miseratione allumnum, cuius opera Pirhus quoque, quo infantulus fuerat spoliatus, paternum regnum est assecutus, ac per Argonem, (152) Pleurati filium, ipsiusque coniugem Theutam, quae (sicut diuus contra Iouinianum inquit Hieronymus),
literarum cultores.
cum famosissimos litterarum cultores hoc solum edat, quorum nonnulli uitalibus adhuc uescuntur
auris, nonnulli, quod eius est, terre redentes, felices spiritus caelestibus commendauerunt. Hinc maximus ille peritorum decor diuus fulsit Hieronymus,
Hieronymus Dalmata
cuius (ut Augustinus contra Iulianum dicit)
famosissimos litterarum cultores hoc solum edat, quorum nonnulli uitalibus adhuc uescuntur
auris, nonnulli, quod eius est, terre redentes, felices spiritus caelestibus commendauerunt. Hinc maximus ille peritorum decor diuus fulsit Hieronymus,
Hieronymus Dalmata
cuius (ut Augustinus contra Iulianum dicit)
Exstant nostra hac tempestate in humanis magni nominis uiri Thomas Nigro Spalatinus et Simon Begnius Iaderita ac Vincentius et Dominicus Bucchii Catharenses ordinis praedicatorum, qui plurima catholice fidei archana suis scriptis illustrauerunt, necnon et Federicus Grisogonius Iaderita et Hieronymus Atticus Hannibalque Lutius, Petrus Hectoreus, qui inter caetera eleganti metro Nasonem de remedio amoris in Illyricum idioma cum magna omnium admiratione transtulit uel minimum iota non ommittens, et Michael Peregrinus, hii quatuor Pharii, cum Andronico Tranquillo Tragurita et Georgio
Andronico Tranquillo Tragurita et Georgio Bixantio Catharensi ac Francisco Niconitio Corculensi, multique alii, quorum uirtus et eruditio in dies elucescit.
Marcus Marulus, Cypicus Coriolanus, Helius, Ioannes Stoicus, Georgius Benignus, Ioannes Staphileus, Ioannes Pelicarpus, Hieronymus Priboeuius, Ioannes Arbensis, Paulus Paladinus, Thomas Nigro, Simon Begnius, Vicentius et Dominicus Buchii, Federicus Grisogonius, Hieron. Atticus, Hannibal Lucius, Petr. Hectoreus, Michael Peregrinus, Andronicus Tranquillus, Georgius Bixantius, Fran. Niconitius.
fudisset, magno pauore uniuersa perculsa Graecia (ut idem Polybius asserit), uita functus Teuce, uxori suae, quam Lucius Florus Teusam,
cathedralis Traguriensis cuius mors notata esse videtur ad annum
1545. Cf. Trag. f. 116r.
17 Trag. f. 34v; tit. Hieronymus Martiniacus
Trag.
18 Trag. f. 43v.
non expectato, ut Psalmus inquit, consilio diuino, alios duces eligere et in Aegyptum reuerti uolebant.
Quid putamus, obsecro, ipsummet C. et Hispanos et alios Papistas de ista turpissima defectione et leuitate Interimistarum et Adiaphoristarum sentire? Nempe id quod mihi Hieronymus Othitz Hispanus, senex et grauis uir et aliquanto caeteris honestior, Vuitebergae dicebat – intercesserat enim mihi cum eo familiaritas, partim propter Italicae linguae cognitionem, diu enim in Italia uixerat, et habebat in Sicilia praedia, partim quia uterque se alterum conuersurum
iuuenis mores et amabile nomen
sive Mamentinus
Mamentinus Z:
Mementinus D
sacrista. Ex Patriciis fuerunt tantumodo viginti unus,
videlicet Jo. Baptista Roseneus 83 annorum circa Idus Octobris explendorum, Hieronymus
Gabrielius quindecim annis junior. Marinus Obradi pene paris aetatis ad
Hieronime
pene paris aetatis ad
Hieronime Z: paene eiusdem aetatis cum
tamen experti
sunt fidelem, et strenuum, et viriliter se gerentem, aliosque insuper animantem.
Marcus de Paulis latomus,
Marcus de Paulis
latomus, Michael faber Z: Marcus de Paulis latomus. Hieronymus Pomeneus latomus.
Michael faber D
Michael faber ferarius septuaginta annorum, Marcus
eius nepos
armatos explevit, et sunt isti scilicet Franciscus Ostovius, Andreas
Uscocius, Jacobus eiusdem Andreae filius. Antonius Barcotius, Joannes Scocandus.
Antonius Zuitanus, Jacobus Cebalius, Franciscus Zagoreus, Andreas Stancovas,
Franciscus Catharinus, et Hieronymus, et alter Hieronymus Banisii Roseneorum coloni,
et clientes. Marcus senior, et alter Marcus Culianovi Antonius Zugareus, Joannes
Nicolicius, Franciscus Luchinus, Antonius cum filio Joanne
Joane
et sunt isti scilicet Franciscus Ostovius, Andreas
Uscocius, Jacobus eiusdem Andreae filius. Antonius Barcotius, Joannes Scocandus.
Antonius Zuitanus, Jacobus Cebalius, Franciscus Zagoreus, Andreas Stancovas,
Franciscus Catharinus, et Hieronymus, et alter Hieronymus Banisii Roseneorum coloni,
et clientes. Marcus senior, et alter Marcus Culianovi Antonius Zugareus, Joannes
Nicolicius, Franciscus Luchinus, Antonius cum filio Joanne
Joane Bericius Z: Joanne, et
prorsus ignara, ut parum efficere in hoc genere potuerit. Quin potius studio declamitandi, ac dulcedine suarum cogitationum et inventionum, Theologi ad sua potius commenta deflexerunt, quam ut vel Sacras literas, vel earum nativum sensum explicarent.
Unus popularis meus HIERONYMUS, linguarum egregie peritus fuit: conatusque est Sacras literas tum versionibus, tum explicationibus illustrare. Sed revera, et morbi humani et medici Christi ignarus, destitutusque tum clave Scripturam aperiente, nempe discrimine Legis et Evangelii: tum etiam ipso apertore aut ianitore
Marc. 14. et Paulus dicit Rom. 8, et Gal. 4, Spiritum gementem in pectore nostro, clamare Abba pater. Venit autem haec vox Syriaca ab Hebraeo, Ab pater. Quod vero reduplicatur Syriace et Graece, Augustinus dicit ideo fieri, ut Scriptura testetur, Deum pertinere ad Syros et Graecos. Hieronymus Tom. 9, interpretationis gratia Graecam esse adiectam dicit. Alii putant in geminationem hanc Emphaseos gratia adiici, ut bis et perpetuo patrem suum Deum pii ingeminent ac vocent. Quod sane tum natura invocationis Deum solicitantis, tum ardor gemitus solet facere, ut scilicet idem
prius vero rem sacram, execrandam, devotam aut detestandam significet. Sed Chrysostomus pro eodem accipit, quem et nos sequemur, simpliciter de hac voce agentes. Monet alioqui multa Budaeus de hoc nomine utiliter, in secunda parte Annotationum super Pandect. et in Commentario Graecae linguae. Hieronymus quidem monet, hanc vocem aut rem ratione originis propriam Hebraeis esse, eosque eam pro extrema execratione aut detestatione habere. Sed nos moti etiam ipsa vocis etymologia, potius eam a Graeca significatione et communi omnium gentium more deducemus. Primum venit haec vox a
femininorum. Componitur vox Baal cum quibusdam vocibus: ut Baal Berith, dominus foederis: ex cuius idoli fano data fuerunt Abimelecho 70. pondo argenti, ad oppressionem filiorum Gedeonis fratrum eius. Dicitur simili ratione et Baalzebub, quasi diceretur Dominus muscae, aut primaria musca. D Hieronymus iudicat, idem esse Beel et Baal Baalpeor, dictum a monte Peor, in quo colebatur: aut idolum ignominiae: aut Deum hortorum fuisse, et sonare Hebraeis idolum, et zebub muscam, quasi dicas idolum muscae: vel Baalzebub hoc est, magister vel dominus muscae. Fuit autem idolum spurcissimum,
Deductum est autem nomen a confusione: quia ibi, ut habetur Gen. 11. Dominus linguam aedificantium turrim Babel, confudit. Adflixit eadem civitas, quoniam et captivum detinuit, populum Dei. Fuit ad haec plena omnium flagitiorum et idololatriae. Inde fit, ut id nomen 1. Petr. 5 pro Roma, ut Hieronymus vult, ponatur: in Apocalypsi vero, pro ipso regno aut horrenda tyrannide Antichristi, Babylonia, tum ipsa civitas, tum etiam vicina regio est vocata. De Babylonis totali destructione, secundum prophetias, postea ex Diodoro Siculo dicetur: quia quidam audent negare, eam fuisse penitus
magnitudinem ac potentiam duarum beluarum, Behemot terrestris, et Leviathan aquatici, ut non obscure per eas cacodaemonem ipsum notare videatur.
BELIAL proprie, si etymologiam aut compositionem spectes, significat aut sine fructu, sine omni utilitate: vel certe, ut Hieronymus vult, sine omni iugo: ut Aquila vertit, apostatam. Hac voce Paulus 2. Cor. 6. vocat ipsum satanam, inquiens: Quae conventio Christo cum Belial? Commode autem tribuitur hoc nomen Satanae, quia ille defecit a Deo, et non vult iugum aut imperium Dei ferre. sic et 1. Sam. 2, filii Heli
Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1497]: Francisci Natalis Carmina, versio electronica, 3135 versus, verborum 19055, ed. Miroslav Marcovich [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [natalis-f-carmina.xml].
Martincic, Jerolim (1476-78 - 1550) [1500]: Epitaphium Hieronymi Lucii, versio electronica, 2 versus, verborum 17, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [numerus verborum] [mart-hier-epitaph-luc.xml].
Bunic, JakovCaluus, HieronymusGucetic, IvanHieronymusAnd.Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502]: Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica, 360 versus, 4279 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [numerus verborum] [aa-vv-carmina-vgc.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1502, Split]: Reuerendo in Christo presbitero Iacobo Grasolario, versio electronica, Verborum 792, ed. Branimir Glavicic Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [marul-mar-epist-1502-03-03.xml].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507]: Speculum astronomicum, versio electronica, Versus 100, verborum 18852, ed. Mihaela Girardi-Karsulin Olga Peric Tomislav Cepulic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [grisogono-f-speculum.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1507]: Vita diui Hieronymi, versio electronica, Verborum 10681, ed. Darko Novakovic [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [marul-mar-vita.xml].
Crijevic, Ilija (1463-1520) [1509]: In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica, Verborum 4212, versus 35, ed. Istvan Hegedus [genus: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [numerus verborum] [crijev-i-sorgo-1509.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1510]: Quinquaginta parabolae, versio electronica, Verborum 13330, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - parabola] [numerus verborum] [marul-mar-quinqu.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1516]: Evangelistarium, versio electronica, Verborum 155872, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-euang.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1517]: De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica, Verborum 29840, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [marul-mar-vir-ill.xml].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518, Leipzig]: Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica, Verborum 4822, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [andreis-f-eloq.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1519]: De humilitate, versio electronica, Verborum 81625, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-humil.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1519]: Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica, Verborum 8236, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - dialogus] [numerus verborum] [marul-mar-dial.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1520]: De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica, Verborum 16879, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - sermo] [numerus verborum] [marul-mar-ult-iudic.xml].
Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].
Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1524]: Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica, Verborum 1777, ed. Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [natalis-f-vita-maruli.xml].
Bozicevic Natalis, FranoMartincic, FranjoMartincic, JerolimAlberti, NikolaAlberti, AntunPapalic, JerolimPaskvalic, Donat [1524]: Epitaphia Marci Maruli, versio electronica, 55 versus, verborum 383, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [numerus verborum] [aa-vv-epitaph-maruli.xml].
Banicevic, Jakov (1466-1532) [1524, Milano]: Magnifico et prestantissimo domino Wilibaldo Pirckheymer, versio electronica., Verborum 338, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [banic-j-epist-1524-03-02.xml].
Pribojevic, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525, Hvar]: Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica, verborum 14680, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [numerus verborum] [pribojev-v-or.xml].
Martincic, JerolimAlberti, NikolaPaskvalic, Donat [1549]: Ad clarissimum uirum dominum Benedictum de Mulla, praetorem praefectum Spalatensem dignissimum, epigrammata IV, versio electronica, 22 versus, verborum 180, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epigramma; poesis - encomium] [numerus verborum] [aa-vv-epigr-mulla.xml].
Vlacic Ilirik, MatijaZigerius, Emerik (1520-1575) [1549, Tolna; Magdeburg]: Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica, Verborum 1772, ed. Stanko Andric [genus: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [numerus verborum] [zigerius-e-epist.xml].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1563, Ferrara]: Ad Paulum, versio electronica, Verborum 3486, versus 526, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epistula; poesis - epigramma] [numerus verborum] [didacus-p-paul.xml].
Rozanovic, Antun (1524-1594?) [1571]: Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica, 15122 verborum, 255 versus, ed. Nives Pantar [genus: prosa oratio - historia; poesis - ode] [numerus verborum] [rozan-a-vauz.xml].
Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-1.xml].
1 Virtuti tribuis uates quae maxima docte
2
113. Bunic, JakovCaluus,... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
10 Meque tuum retines, me quoque semper habes.
Hieronymus Caluus Iacobo Bono.
Opus tuum de diuinis rebus mea summa cum uoluptate legi, neque uniuersum modo,
quod perfacili negocio solet ab iis quorum iudicium non expectatur, sed partes
etiam omnes diligentius examinaui, quippe
114. Bunic, JakovCaluus,... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
1 Quam foelix tua Musa bone est, caelestia fecit
2 Arcana in terris peruia carminibus.
3 Diuinos penetrare choros est ausa,
115. Bunic, JakovCaluus,... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
5 Perge tuo praestans coelestia munera uates
6 Ingenio, et sedes perge referre deum.
Idem Hieronymus. C. Iacobo. B.
1 Maximus haec gessit coeli dominator, et omnis
2 Mundi, quae numeris docte Iacobe canis
3 Hic tibi et in coelo meriti reddentur
116. Bunic, JakovCaluus,... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph |
Section]
1 Qui nouem celsi choreis Olympi
2 Praesidet, septem radiosque ducit,
3 Iussit, ut prodant uario refertum
117. Marulic, Marko. Reuerendo in Christo presbitero... [Paragraph |
Section]
118. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 90 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
119. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
120. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
121. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
122. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
123. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
124. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
125. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
126. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
127. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
128. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
129. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
130. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
131. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
132. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
133. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
134. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
135. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
136. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
137. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
138. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
139. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
140. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
141. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
142. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
143. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
144. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
145. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
146. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
147. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
148. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
149. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
150. Marulic, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
Delmatię lętis olim generatus in oris
Hieronymus toto notus in orbe fuit.
Inter Catholicos unus facundior omnes,
Iudice me, magno nec Cicerone minor.
Cecropia doctus lingua, doctusque Latina, (5)
Hebraicos didicit, Chaldaicosque sonos.
151. Crijevic, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph |
Section]
152. Marulic, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph |
Section]
153. Marulic, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 508 |
Paragraph |
SubSect | Section]
154. Marulic, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 601 |
Paragraph |
SubSect | Section]
155. Marulic, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
156. Marulic, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 669 |
Paragraph |
SubSect | Section]
157. Marulic, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 712 |
Paragraph |
SubSect | Section]
158. Marulic, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 143v |
Paragraph |
SubSect | Section]
159. Marulic, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 147r |
Paragraph |
SubSect | Section]
160. Marulic, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
161. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
162. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
163. Marulic, Marko. De humilitate, versio electronica [page 431 |
Paragraph |
SubSect | Section]
164. Marulic, Marko. De humilitate, versio electronica [page 439 |
Paragraph |
SubSect | Section]
165. Marulic, Marko. De humilitate, versio electronica [page 521 |
Paragraph |
SubSect | Section]
166. Marulic, Marko. De humilitate, versio electronica [page 602 |
Paragraph |
SubSect | Section]
167. Marulic, Marko. De humilitate, versio electronica [page 674 |
Paragraph |
SubSect | Section]
168. Marulic, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
169. Marulic, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
170. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 167 |
Paragraph |
SubSect | Section]
171. Bozicevic Natalis,... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
172. Bozicevic Natalis,... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
173. Bozicevic Natalis,... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
174. Bozicevic Natalis,... . Epitaphia Marci Maruli, versio... [Paragraph |
Section]
175. Banicevic, Jakov. Magnifico et prestantissimo domino... [Paragraph |
Section]
176. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
177. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
178. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
179. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
180. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
181. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
182. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
183. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
184. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
185. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
186. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
187. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
188. Martincic,... . Ad clarissimum uirum dominum... [Paragraph |
Section]
189. Vlacic Ilirik,... . Epistola cuiusdam pii... [Paragraph |
Section]
190. Pir, Didak. Ad Paulum, versio electronica [Paragraph |
Section]
277 Et probitas et rara fides et pectus honestis
278 Artibus instructum, diuino pectore uatem
279 Altaque Pieriae poscunt praeconia linguae.
280 En Petrus, en felix Hieronymus; haeret eunti
281 Filius insignis pietate atque indole rara
282 Nec minus Aonia uersari assuetus in umbra.
283 Ah pereat quicunque modum praescripsit Amori,
284 Secreuitque thoros et dulcia
191. Rozanovic, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
192. Rozanovic, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
193. Rozanovic, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
194. Rozanovic, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
195. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
196. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
197. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 30 |
Paragraph |
SubSect | Section]
198. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 45 |
Paragraph |
SubSect | Section]
199. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 45 |
Paragraph |
SubSect | Section]
200. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 48 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].
1 2 3 4
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.