Marulic, Marko (1450-1524) [1507]: Vita diui Hieronymi, versio electronica, Verborum 10681, ed. Darko Novakovic [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [marul-mar-vita.xml].
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
Hieronymus pręsbiter (ut ipse de se testatur in calce libri illius quem
De uiris illustribus inscripsit) patre Eusebio natus,
oppido Stridone, quod a Gotthis euersum Delmatię quondam Pannonięque
confinium fuit, una cum parentibus Romam uenit. Puerullus adhuc
litterarum studijs traditus in grammatica Donatum habuit pręceptorem, in
rhetorica Victorinum. Et iam Gręca Latinaque litteratura excultus, cum
nondum XX annorum esset, scholam ad se publice delatam aperuit et
pręcipere coepit. Sic enim ad uirgines deo dicatas de ipsarum
institutione scribens ait: Me ante quam uicesimum ętatis annum
attingerem urbs Roma in summum elegerat magistrum in omnibus pęne
liberalibus artibus. Quum igitur tantum in tam tenera ętate
profecisset, nouem deinde et uiginti annos natus a Liberio Pontifice
Maximo pręsbiter cardinalis est creatus. Post hęc Liberio in Arrianam
heresim delapso et Constantio Imperatore catholicos persequente, cum
plerique metu perculsi latebras peterent, ipse constanter pro ueritate
stetit nullum ueritus periculum, pręterquam ne alij uel territi uel
decępti subuerterentur. Et quoniam persecutionis procella iam ecclesię
turbauerat bona, a Paula uidua Romana, quę et genere et sanctitate
nobilis erat, uitę sustentamenta accepit, eamque non minus caste quam
familiariter coluit. Multa extant quę illi et Eustochio eius filię
pręcipienda conscripsit. Eandem postea de Blesillę et Paulinę filiarum
obitu consolatus est. Hinc sane captata occasione clerici quidam
carpere famam eius coepere, qui ante ipsorum uitia fuerat insectatus.
Proteruorum enim est, dum uitam corrigere nolunt, non solum non obedire
correptoribus, uerum etiam irasci. Aiunt cum antelucana hora ad
ecclesiam laudis sacrificium Deo oblaturus ire consuesset, pro uirili
tegumento muliebrem tunicam sibi ab inuidis suppositam indutum
processisse atque ob hanc ignominię notam Roma decędere decreuisse.
Vtcunque fuerit, propius mihi uero uidetur, ea quę dicenda restant
consyderanti, non tam malorum inuidiam, qua nusquam caruit, eum
pertimuisse, quam locum ubi liberius expeditiusque Deo seruiret quęrere
uoluisse. Hanc suam ab urbe profectionem ad Ruffinum ita ipse
describens Mense, inquit, augusto, flantibus
ethesijs, cum sancto Vincentio pręsbitero et adolescente fratre et
alijs monachis, qui nunc Hierosolymę commorantur, nauim in Romano
portu conscendi, maxima me sanctorum frequentia prosequente ueni
Regium, in Syllaceo littore paululum steti, ubi ueteres didici
fabulas, et pręcipitem fallacis Vlissis cursum et Syrenarum cantica
et insatiabilem Carybdis uoraginem. Cumque mihi accolę illius loci
multa narrarent darentque consilium, ut non ad Prothei columnas sed
ad Diones portum nauigarem: illum fugientium et turbatorum, hunc
securi hominis esse cursum - malui per Maleas et Cycladas Cyprum
pergere. Vbi susceptus a uenerabili episcopo Epiphanio ueni Antiochiam. Fruitus sum communione Pontificis confessorisque
Paulini, et deductus ab eo media hyeme intraui Hierosolymam. Vidi
miracula multa, et quę prius ad me fama pertulerat, oculorum iudicio
comprobaui. Inde contendi ęgyptum, lustraui monasteria Nytrię et
inter sanctorum choros aspides latitare perspexi. Hęc
ille.
Marulic, Marko (1450-1524) [1507]: Vita diui Hieronymi, versio electronica, Verborum 10681, ed. Darko Novakovic [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [marul-mar-vita.xml].
|