Quod quaesisti inventum est in 308 locis.

Omnes locos inventos monstra

Preme hic ut KWIC videas

Loci 1-100:

Nobilis ex villi factus, de paupere dives
Hic populus sparsus pluribus inde locis
Congeritur quod loco digne sit septus in ymo
Namque fides aberat per loca sparsa mala
Presbiter Antonius finxit nec plurima metra
Mandato domini posteritasque sciat.
Ragusij civis genus est galoppa vocatum
Fidus amicus erat, si quis amabat eum.

2Hec ciuitas tempore bellorum ciuilium fidem inconcussam Romane rei publice obseruans dominium Cesaris respuebat. Quam ob rem ad subiugandum eam misit Cesar Antonium cognatum suum cum magno nauali exercitu, ipse uero insequendo Pompeium a Brundusio transuectus est in Epirum. Tunc Antonius premisit quendam ducem, nomine Vulteum, qui in insulis Salonitani litoris exercitum coadunaret. Sed ex parte Pompei erant in Salona duo duces Basilus et Octauius. Isti coegerant magnas populorum adiacentium cateruas, uidelicet Curetum, Dalmatinorum et Ystrorum, expectantes Cesaris partes,

est: nam cum uiderent Pompeianos iaculis, lapidibus et sagittis instare, iamque paratos ad nauem manus apponere intusque insilire defessus iam Vulteus cum suis cum diutissime uiriliter restitisset, ne uiui ad manus hostium deuenirent, mutuis se uulneribus confoderunt et mortui sunt. Audiens ergo Antonius interitum Vultei et suorum comilitonum non apposuit ulterius uenire Salonam, sed ad Cesarem reuersus est. In tantum autem ciuitas hec fidem inuiolatam rei publice custodiuit, quod patrata Cesar totius orbis uictoria et iam solus ad mundi monarchiam prouectus adhuc ciuitati Salone minime

Multitudo cleri, que ibi erat, ecclesiasticis cepit institutionibus informari pluresque presules post beatum Domnium seriatim successerunt. De aliquibus, prout scire potuimus, ad posterorum memoria aliqua disseramus. 2Tempore Leonis imperatoris, cum Antonius tirannus fuisset imperator designatus, propter res infideliter gestas in palatio interemptus est. Idem Leo Leonem iuniorem, filium Nepotiani, copulata sibi quadam nepte sua in matrimonio loco Antemii aput Rauennam cesarem ordinauit. Hic ergo Leo regno potitus legitimo Clicerium quendam,

direxit. Qui auctoritate fultus apostolica illuc accedens, cepit prius lenibus uerbis admonere pontificem, ut Honoratum in sui honoris locum reciperet et ab ipsius tam peruersa molestatione cessaret. Sed cum Natalis multa contra archidiaconum confingeret uias multiplices reluctandi exquirens, Antonius eidem Natali usum pallii interdixit interminans ut, si nec sic acquiesceret, excommunicationis in eum sententiam promulgaret. Hoc facto Natalis suas litteras ad papam direxit contra Honoratum. Honoratus nichilominus suas accusatorias contra archiepiscopum destinauit. Beatus uero Gregorius

generalis venerabilis domini Stephani abbatis Sanctae Luciae de Besca. Instrumentum procurationis scripsit magister Bandinus senior. Die veneris 10. mensis octobris applicuit Iadram dominus Antonius Cicchi de Arimino, iudex ad civilia Iadrae deputatus. Die mercurii 12. mensis novembris applicuerunt Iadram domini Nicolaus episcopus corbaviensis et Ioannes episcopus nonensis pro tractanda pace et concordia inter

de mane reversa est eadem galea nostra111) Die primo mensis madii factus fui rector una cum ser Simone de Cucilla et cum ser Simeone Detrici et quia eodem die renuit dictus ser Simon, loco sui electus fuit ser Antonius de Grisogonis in eodem offitio. Die lunae 28. dicti mensis madii, me existente rectore cum praedictis, de nostro mandato inceperunt portari lapides et calx, pro fabricatione capellae Sancti Simeonis Iusti, et

Mlinich, Daniel Barbanus et filius eiusdem Danielis, Petrulus Satnich, Franciscus et Nicolaus eiusdem Petruli nepotes, duo Natalichi, Dominicus Prodanicus Bergomensis, Dominicus filius Marci Barberii, Laurentius Cyma, Bosichius de Saxis, Bernardus et Stephanus Barcich, Blasius Radoscevich, Antonius Stanich, Marinus Radosunich, Nicolaus et Georgius Derchevich, Franciscus et Nicolaus Pocoavancich, Georgius Prodassich, Nicolaus Gavranich et Nicolaus Supernich: Duymus Zaneri, qui huius sceleris primus auctor erat, poenitens eum tot malorum fuisset causa, fugit Sibenicum et ibi mortuus

IV.21.7 Vulg. Iob 3,20-22 IV.21.8 Hannibal, Antonius, et alii V1 IV.21.9 atque... uenit ] atque ut eo... uenerit V1 IV.21.9 ei om.

cum tota classe se Neapolim, muniendae urbis gratia, contulit. Coriolani Cepionis Petri Mocenici imperatoris gestorum liber secundus Dum imperator operi instat, Antonius, magnae audaciae ac strenuae uirtutis adolescens, natione Siculus, ausurus memorabile facinus ad eum uenit. Narrat se Chalcide a Turcis captum, exinde multo tempore Calipoli seruum fuisse, dumque ibi degeret perspexisse

mirae magnitudinis constituit, praefectisque castellorum mandauit, si qua nauis illis inuitis transire uellet, bombardis fractam submergerent. Igitur imperator collaudato adolescente promissis eum onerat, si ea quae animo conceperat exequeretur. Deinde ab eo quaesita mature expedit. Antonius paratis necessariis intra paucos dies munitiones Hellesponti simulato mercatore superat, eadenque die Calipolim uenit atque uenalia poma exponit. Nauiculam enim his onerauerat, ut et mercaturam simulare et instrumenta

et sibi cognitam tendit, fractisque forcipe claustris domum intrat, et pluribus in locis ignem supponit. Et quoniam, inter reliqua, picis ac seui magna copia erat, ignis uehementi impetu absque mora cuncta comprehendit, flammamque extra tecta uomere coepit. Dum Antonius ad naualia tendit, nauibus etiam ignem suppositurus, ciues fragore ignis exciti undique concurrunt. Antonius, turba ac clamore discurrentium ciuium perterritus, omissis naualibus, ad nauiculam propriam confugit, atque Hellespontum traicere studet. Iam

supponit. Et quoniam, inter reliqua, picis ac seui magna copia erat, ignis uehementi impetu absque mora cuncta comprehendit, flammamque extra tecta uomere coepit. Dum Antonius ad naualia tendit, nauibus etiam ignem suppositurus, ciues fragore ignis exciti undique concurrunt. Antonius, turba ac clamore discurrentium ciuium perterritus, omissis naualibus, ad nauiculam propriam confugit, atque Hellespontum traicere studet. Iam ulteriori litori appropinquabat, cum ignis temere per nauiculum iactus puluerem sulfureum comprehendens nauiculam exurere

turba ac clamore discurrentium ciuium perterritus, omissis naualibus, ad nauiculam propriam confugit, atque Hellespontum traicere studet. Iam ulteriori litori appropinquabat, cum ignis temere per nauiculum iactus puluerem sulfureum comprehendens nauiculam exurere coepit. Antonius submersa nauicula cum comitibus in terram desiliit, et in proxima silua se abscondit. Interim domus cum omnibus, quae in ea erant, tota comburitur. Sequenti die subassa urbis cuncta perscrutari iubet, si quo pacto incendii auctorem inuenire posset, praemia magna indicibus proponens.

magni animi adolescens, manu promptus, natione Dalmata, Butuani oppidi accola, unus ex comitibus Antonii, strenue mori cupiens, stricto ense in hostes irruit, atque, duobus obtruncatis, ipse telis ac lapidibus undique obrutus occiditur. Antonius cum reliquis comitibus uiuus capitur, uinctusque ad subassam perducitur. Subassa uero, tanti facinoris patratorem interficere non sui officii esse ratus, Antonium et comites ad Othomanum, principem suum, misit. Quem coram se

facinoris patratorem interficere non sui officii esse ratus, Antonium et comites ad Othomanum, principem suum, misit. Quem coram se adductum Othomanus interrogat qua sua iniuria, quoue hostium beneficio in se tantum facinus committere ausus erat. Tum Antonius intrepidus: Quasi uero nescias te omnes bonos, communem pestem omnium gentium, iure persequi debere! Tu enim omnes principes tibi conterminos nulla data occasione patriis regnis expoliasti; tu, perfide, nulli deditorum fidem seruasti; tu tuorum sanguine nunquam satur fuisti; tu,

crebris ictibus bombardarum muros prosternere, qui, non multae crassitudinis, ob uetustatem etiam debiles ac inualidi, facile ruebant. Erat in oppido Scodrae praetor et totius Albaniae legatus Antonius Laoredanus, clarissima familia ortus, uir maximi animi indefessique ingenii, et omnia extrema pro patria subire paratus, qui, praesenti animo omnia circumspiciens, ubi muros lapsuros aduertebat, palos defigebat, quos transuersis trabibus firmabat, deinde, interiectis cratibus ex

Epirotam genere, fidentis animi, magnis promissis perpulit, ut suas litteras imperatoribus deferat. Adolescens acceptis litteris, nactus tonitruis ac nimbis ingruentibus horridam et obscuram noctem, per media castra hostium euadit, imperatoribusque litteras reddit, quibus Antonius scribebat se situ loci, uirtute oppidanorum, munitionibus a se extructis, inexpugnabilem existimare, caeterum, quia euentus belli dubius erat, imperatores rogabat, ut sibi subsidium ferre conarentur. Nam ipse quoque rem difficilem fore cernebat, quoniam ualidissimus hostis omnes

Temere in acie uersari 90 . Cleombroti temeritas 91 .
Accusatus. Lucius Crassus, Marcus Antonius, Publius Sulpitius accusando illustrati 124 .
Appetitus. Vacandum omni animi perturbatione 88 .

Clades Cannensis pugnę. Saguntini 22 . Ciuile bellum. Bellum Marianum. Bellum Syllanum 23 . Gothi. Sertorius. Catilina. Lepidus. Catulus. Pompeius. Cęsar. Marcus Antonius 24 . Tempora exitusque bellorum ex Dei pendere iudicio 38 . Radagaysus, rex Gothorum, bello uictus 39 . De miseria bellorum

darent, iis se redimentes. Quintus Fabius Labeo inter Nolanos et Neapolitanos arbiter de finibus agri 67 . Idem naues Antiochi medias secuit. Marcus Antonius nunquam libellum scriptum dedit, ut, siquid causę obesset, dixisse negaret. Fabius Maximus ex suspecto fidelem, ex pigro promptum militem reddidit. Marcus Volusius sub habitu Isiaci latuit. Asinarii asinum pro se morti obtulit. Darius per hinnitum equi rex factus.

Alexander curuatis arboribus alligatum diffindi iussit 46 . Cassius eodem, quo in Cęsarem usus fuerat pugione, se ipsum interemit. Brutus quoque propria manu in se usus 50 . Antonius tragica pe rsona usus in Romanos, in Ęgyptios comica 106 . Metrodatem Artoxerxes scaphis occidit 114 . Parisatis Statiram, filii Artoxerxis uxorem, ueneno tollere uoluit, nisi

Raro ante occasum solis discubuit Cicero propter stomachi cruditatem 88 . Graciles et pallentes timuit Cęsar, non nitidos et comatos 104 . Marcus Antonius, dum Alpes transcenderet, aquam corruptam bibit, radices crudas comedit, cum gulosissimus esset 104 . Artoxerxes in siti aquam putridam bibens, ne uinum quidem unquam se iucundius bibisse confessus est 113.

Antoninus medicos occidit, qui parum sibi obtemperassent in nece patris maturanda. Frater fratrem obtruncat 436 . Caracallę sęuitia 437 . Antonius per speciem delectus Alexandrinorum iuuentutem eductam a suis occidi iussit 437 . Macrini sęuitia 438 . Maximinus ob sęuitiam dictus Cyclops, Busiris, Phalaris, Typhon

Vatinius in pedes suos plurima dicebat et in fauces concisas. Sic inimicorum urbanitatem effugit 78 . Vrbanitas mordax cauenda in eos qui uindicandi habent potestatem. Hęc enim causa fuit, ut Calistenem occideret Alexander et Antonius graui ęre opprimeret Athenienses 111 . Oscus nihil absque schemmate dicere cupit 143 .
Deformis.

degenerant 43 . Item Samuelis 44 . Filii Bruti 102 . Quę facile degenerent 317 . Antonius ad piscationem conuersus iridetur 396 .
Deffensor. Vestales fortuito occursu supplicio sontem eximebant 76 .

in temulentia amicos interemit. Gloriam bibendo Parthi quęrunt. Famam apud Gręcos Alcybiades meruit, apud nos cognomen etiam Tricungius Mediolanensis tribus congiis epotis uno impetu 147. Lucius Piso biduo duabusque noctibus perpotationem continuauit. Marcus Antonius ebrius multa mala orbi terrarum intulit. Bibendi consuetudo auget auiditatem. Parthos plus sitire quo plus biberint. Androcides medicinam contra ebrietates raphanum mandi pręcepit 175. Inuehitur in luxum ęsculentorum 195. Tiberius

plebi datum 57. Ebrietas excusatur in Catone 65. Spartiatę ebrios, quos Ilotas appellant, producebant in medium, ut iuuenes eorum turpitudine offensi a potationibus abhorrerent 94. / Marcus Antonius, cum se uino ingurgitasset, uomitauit in senatu 104. Idem domum magnatis cuiusdam donauit coquo, quod coenam bene parauisset 105. Cyrus gloriatur se uini plus bibere ac melius ferre 113.

in morbum incidens periit 357. Conuiuia Luculli 363. Sueui uinum ad se deferri uetant, quoniam persuasum habeant eius usu hominum corpora emollescere et effeminari 373. Cęsar populo Romano epulum dedit 388. Antonius conuiuiis et potationibus deditus 396. Tiberius Biberius dictus 412. Claudius uini cibique incontinentissimus 415. Claudius boleto periit, cuius erat appetentissimus 416. Nero epulas a meridie ad

et ob id notatus ignominia a rege 36. Quod nemo ingratus secundum Stoicos 37. Peripatetici aliter 38. Aliter Cleantes. Ingrati: Coriolanus, Catelina , Caius Marius, Lucius Sylla, Quintus Pompeius, Cęsar, Antonius, urbs Roma 38. Segnes in referenda gratia. Admonitus Cęsar retulit gratiam. At Tiberius: Non memini, inquit, quid fuerim 39. Penitet accepti beneficii, quem nondum redditi piget 43. Torta a tyrannis uxor, nunquid de

alius dedit aut nos nulli alii. Exemplum Alexandri 25. Dabo egenti, sed ut ipse non egeam 26. Alexander urbem donatam recusanti, quod sibi non conueniret: Non quęro, inquit, quid te accipere deceat, sed quid me dare 27. Marcus Antonius apud Rabirium poetam: Hoc habeo, inquit, quodcunque dedi 39. Beneficium etiam ingrato dandum 46. Errat, siquis existimat facilem rem esse donare 62. Nihil petas quod negaturus es, nihil negabis quod petiturus es 86.

remisit Demetrio dicens de regno tantum et gloria magnis uiris esse certandum. Ille deos precatus est, ut facultatem darent parem illi referendi gratiam 94. Pater Antonii non habens pecuniam, quam mutuaret amico petenti, scyphum argenteum dedit 103. Antonius largus donator 103. Antonii ex Fuluia filius Philotę donauit uasa argentea, quę in mensa conuiuii erant 106. Artoxerxes ab omnibus munuscula accipiens et maiora rependens. Pauperis munus pugillus aquę oblatum Artoxerxi

Quintum Curium meretricio sibi amore iunctum prodidit 365. Publius Clodius Bonę Deę sacrarium muliebri habitu ingressus cum Metelli pontificis uxore adulterium commisit 367. Britanni siluicolę matribus et sororibus coeunt 374. Antonius et Cleopatra 396, 404. Iuuenis Isiacorum sacrorum opera muliere potitus, quam aliter corrumpere nequiuerat 412. Phraortem Parthi regno eiiciunt, quia matris incesto concubitu se polluerat 413.

Magnanimus. Barbethace oppidum Tygris alueo. Ibi mortalium soli aurum in odio contrahunt idque defodiunt, necui sit in usu 69. Interdixit castris suis Spartacus, nequis aurum haberet aut argentum 312. Antonius uilitatem auro fecit in contumeliam naturę. Scipio Africanus, Iulius Drusus, Catus Elius uasa argentea contempserunt 316. Legati Carthaginensium dixerunt Romanos benigne inter se uiuere. Eodem enim argento apud omnes coenitauisse se ipsos. Caius

Buglosa herba in uinum deiecta animi uoluptates auget. Vocatur euphrasinum uinum 250. Onopordon si comederint asini, crepitus reddere dicuntur 267. Popea Neronis principis ut supra 277. Antonius III uir aureis usus uasis in obscenis naturę 312. Domitius Nero capillos coniugis suę Popeę succinos appellabat 348. Mulcta. Damnatus a populo Romano die dicta, qui concubino procaci rure omasum

Mortui consolatio 82. Scipio fratris mortem modeste tulit. Alter Scipio. Lentuli. Pompei 83. Diuus Augustus Octauiam sororem charissimam reliquit. Illa deinde filium amisit imperio successurum, si uixisset. Caius Cęsar fratrem. Item Marcus Antonius. Caius Cęsar Drusillam sororem 83. Bona mors est homini, uitę quę extinguit mala 85. Homo uitę commodatus est, non donatus. Lex uniuersalis est, quę iubet nasci et mori. Male uiuunt qui se semper uicturos putant 86.

mordicus trahens, ne spolio potiretur hostis 386. Feroculus a Labieno tyro appellatus non se tyronem esse, sed decimę legionis militem dixit , et contorto in eum pilo equum transuerberauit 387. Cęsar 388. Antonius Octauium prouocat 405. Ignominię impatiens miles sibi manum intulit 421. Vespasianus tricies cum hostibus dimicauit 421. Miles maluit sua manu mori quam hostis beneficio uiuere 424. Domitianus

393. Xanthi se et liberos in ignem mittunt 394. Cassii et Bruti cędes 395. Phaselus caput parieti impingens se ipsum peremit. Desperationis exemplum in eo qui filios, uxorem et se ipsum interfecit 399. Antonius infert sibi manum 405. Cleopatrę interitus 405. Cantabri in monte obsessi ueneno se conficiunt 406. Nero se interficit 419. Item Otho 421. Vitelius

optimis ac continentissimis utuntur 91. Dionysius principatu deiectus ad pueros instruendos animum adiecit, ut in aduersa fortuna haberet, quibus imperaret 201. Aliud pecunia parari, aliud tempore et diligentia 251. Marcus Antonius princeps quibus magistris operam dedit 431. Mutatio rerum. Empedocles se aliquando puellam fuisse affirmabat, arborem, auem, piscem 142. Athenę bis hostium manibus restitutę 194. Qui ex

Flamma ex Martii concionantis capite arsit 288. Clamore aues ad terram ruere 310. Bos locuta est 311. Tyberii et Cai diuersę acciones et gestus et uox in dicendo 335. Antonius orator suauitate sermonis interfectores suos remoratus 353. Pescenius Niger uocalissimus fuit 435. Alexandrinorum dicacitas odium sibi conflauit 437. Ocii et desidię

caput X. A Romanis ad Gręcos non nisi Latine data responsa, liber II, caput I. Cnęus Pompilius Antiochum circulo circa eum humi signato compulit, ne prius inde excederet quam responsum daret, liber VI, caput IIII. Oratione scripta uti nolebat Marcus Antonius, ut, siquid causę suę officeret, non dictum a se affirmare posset, liber VII, caput III. Mulieres causas orarunt: Emesia , Caia Afrania, Hortensia, liber VIII, caput III. De quęstionibus, caput IIII. Demosthenes pronunciationis

Aemilius 326 . Cassius Seuerus orator uix uerenda panno tegi[t] 413 .
Prodigus. Quantum auri Antonius profuderit 396 . Immoderatus sumptus in Nerone 418 .

ad concordiam redibant. Liber II, caput I. Pax bona perpetua, mala non diuturna. Liber VI, caput II. Valerius plebem tumultuantem sermonis inductione senatui subiecit. Marcus Antonius gladios in se uibratos loquendo inhibuit. Liber VIII, caput IX.
Pudicicia. Liber VI, caput I. Pudicicię corona donatę, quę uno uiro contentę fuissent. Liber

Herculanus. Antonino Pio: Ptolomeus et Lucius. Aureliano: Benignus presbiter. Venerandus. Antonino: Felicitas. Pagatus. Alcybiades. Commodus: Apollonius senator. Eleuterius papa. Victor papa. Iulius senator. Antonius. Eusebius. Vincentius. Peregrinus et Romanus. Seuero: Iginus papa. Anicetus papa. Sother papa. Antedolus subdiaconus. Hyreneus episcopus.

episcopus. Blandina uirgo et duodequinquaginta uiri. Pius papa. Valerianus. Commodo imperante: Policarpus episcopus cum discipulis XII. Apollonius senator. Eleuterius papa. Victor papa. Iulius senator. Antonius. Eusebius. Vincentius. Peregrinus et Romanus. Cecilia uirgo sub Marco Aurelio et Commodo. Seuero. Iginus papa. Sother papa. Andeolus subdiaconus. Hyreneus episcopus. Philippus episcopus. Leonidas. Anicetus papa. Alexandro, Mameę4

Leucadia uirgo. Carpoforus presbiter et Abundus diaconus. Sebastianus. Vincentius leuita Daciano, Hispanię pręside. Papias et Maurus. Blasius episcopus. Polemon. Apollonius. Egdonus presbiter cum aliis septem. Theodosia virgo. Agapes. Chionia. Hyrenes uirgo. Marcellinus papa. Antonius episcopus cum aliis multis. Florianus. XL martyres et iterum totidem. Victor miles. Theopompus episcopus. Donatianus et Gratianus fratres. Anolinus cum sociis. Vrbanus papa. Cantius, Cantianus et Cantianilla uirgo, germani. Pamphilus sacerdos. Marcelinus presbiter et Petrus

mancipata, semper Christiana, numquam ydolorum superstitione foedata, pelagi regina, diviciarum omnium officina, mundi deliciae, iustitiam semper fovens et religionem. Et tempore isto quid gratius quam sorte divina praetorem habere Antonium Calvum, Antonius Calvus virum religioni deditum, in audiendo benignum, in exquirendo acutum, in iudicando aequum, vitae integrum, Musarum studiosum, moderatorem morum peritorumque patronum et Sisgorei, fortunae privigni, dulce decus et praesidium? Profecto, ut ait

supplicaret, iuxta fidei meritum gratiam ab ipso impetraturus. Credidit Martinianus, et domum rediens Deum precatus incunctanter, filiam a demonio liberauit, ut predictum ab Antonio fuerat. Pulchre igitur unico responso Antonius tria simul expressit bona: humilitatis obseruationem, fidei uirtutem, infirmitatis remedium. Moyses uero abbas haud dissimulauit non solum se laudationem sui non quęrere, sed etiam detractione delectari. Siquis

morbo applicitis assedit, non dedignatus ministri operam, ut obsequium pręstaret Domino iubenti ac dicenti: Qui maior est uestrum, fiat sicut minor, et qui pręcessor est, sicut ministrator. Antonius abbas, non minus mansueti ingenii uir, episcopis et presbyteris solitus est submittere ceruicem captans ab eis benedictionem. Iccirco benedixit ei Dominus et custodiuit illum, ostendit ei faciem suam et misertus est

tulisse. Tanto quippe tempore hic perpetuus eremi cultor, humanis inspectibus semper inuisus, quotidianis corporis mortificationibus sese afficere, ut in ęternum cum Christo uiueret, non cessauit. Antonius uero triginta quinque annorum erat, quando eremum adiit, multas demonum insidias, insuper et uerbera passus a proposito deterrentium, cum scirent se in solitudine uincendos, qui in frequentia solerent esse uictores.

pauperibus distribuisset, solitudinem, quę in septimo milliario a Maioma, Gazę emporio, per littus euntibus Aegyptum ad leuam flectitur, ingressus est. Sacco tantum membra coopertus et pelliceum habens ependyten, quem beatus Antonius proficiscenti dederat, sagumque rusticum uasta et terribili eremo fruebatur, nunquam in eodem loco manens, ne latronum pateret iniurię. Sed et demonum ibi multas uariasque terrificationes constanter tolerauit, multas

Porro, Bartholomeum imitatus Apollonius abbas et ipse centenis genu flexionibus die noctuque precationes repetisse perhibetur. In repetendo assiduitas, in genu flectendo laudem meretur humilitas. Antonius abbas, et ipse non nisi submissis genibus orans, sępe diem noctemque peregisse dicitur precatione perpetua. Nescio, quod maius miraculum, an illo corporis gestu tandiu immotum perstitisse, an tam continenter orasse.

latent intelligentię et pro merito uoluminis laus omnis inferior est. Apostolici quoque uiri cęlum ipsum animo transcendentes et uiderunt et prędicauerunt multa non mediocri admiratione digna. Antonius abbas, dum seculi uoluptatum malignas illectationes secum consyderat, totum terrarum orbem laqueis refertum uidisse dicitur. Quę res nonne aperte nobis indicat, in quantis uersemur uitę periculis, qui quotidie inter

quę sibi saluti fore sperat. Vtque iis munitus in certamen prodire et confidenter cum hoste congredi solet, ita, qui sese lectionibus diuinis libenter instruit, omnia diaboli machinamenta facile contemnit. Antonius, monasterii olim a beato Gregorio Romę constructi monachus, non (ut multi) captiosam argutamque scientiam in legendo perquisiuit, sed pie uiuendi doctrinam, cordis compunctionem, poenitentię lachrymas. Illis duntaxat

tam impudens est, ut dubitet, Spiritum Sanctum per os eius locutum, cum etiam bestię interdum pręter naturę suę usum, quod locutus est, intellexerint, et quod iusserit, obediendo peregerint? Antonius Hispanus, huius ordinis uir sanctitate percelebris, cum apud Forum Iulii moram traheret, prędicare uerbum Dei iussus imperitiam excusabat, nunquam antea eiusmodi declamationibus usus. Veruntamen iussioni maiorum

accederet, a patriarcha inuitatus nequaquam acquieuit, magis Ambrosii sententiam sequens atque approbans, qui ne imperatores quidem sacerdotum consessione satis dignos iudicauit. Antonius Aegyptius abbas, uirtutibus et miraculis ubique clarus, ipsos presbyteros ac sacerdotes in summa ueneratione dicitur habuisse solitusque eisdem caput submittere, benedictionem sibi captare et pro magno beneficio

ulla simulatione contemptus. Paulus, primus eremita, cum nihil haberet, nisi quod inculta solitudo suppeditare poterat, tunica de palmę foliis contexta nuditatem texit. Et qua ille ueste necessitate usus est, hanc ipsam Antonius, cum defunctum sepelisset, habuit in deliciis, non nisi festis solennibus eam induens. Quam etiam diuus Hieronymus plurimi faciens: Si mihi , inquit, Dominus optionem daret, multo magis eligerem tunicam

tantummodo pingendum fingendumue sibi meminerit, quod ad uirtutem capessendam prouocet spectatores, non quod ad uitia inani oblectatione possit illicere. Hoc enim opus diaboli, illud Christiani. Antonius abbas, hominum ad se confluentium frequentia inquietatus, relicto monasterio ulteriorem eremum petit ac, ne fratres uictum ipse deferendo uexarentur (tridui enim itinere ab eis distabat) terram coluit sementemque fecit

tridui inediam passus sit; tum, quod eam rem illi inuidens diabolus aliquando sumpta monachi forma apparuit, cibos porrexit et, ut aliquid sumeret nec se fame confici permitteret, exhortatus sit, quod tandem deprehensa fraude Antonius cruces signo se munierit et ille euanuerit. Ex quibus facile apparet, quam magno emolumento nobis ieiunium sit, cum tantę molestię diabolo sit et ieiunantes tentari posse, superari non posse.

fuit. Erasmus episcopus Diocletiani perscutionem fugiens in monte Libano a coruis pascitur, ab angelis uisitatur, ferę etiam syluestres posita ferocitate illi blandiuntur. Antonius martyr Apameę passus, cum de uia fatigatus sitiret et arentis loci solum nullis rigaretur aquis, preces ad Deum fudit, uirga humum percussit atque inde fons emanauit, cuius potu refocillatus iam confidentius ad

molestię se expertem palam affirmare solitus sit. Antonio, Alexandrino abbati, diabolus deformi admodum tetraque facie apparens dixit se fornicationis spiritum et ab eo superatum esse. Nec tamen ideo Antonius laxauit ieiunii rigorem, precum assiduitatem laborisque solicitudinem, sed potius auxit, ueritus, ne diabolo credendo, dum se stare putaret, caderet et remissis armis, quibus uicerat, occasionem uincendi uicto

Beatam Virginem sibi apparuisse dixit, iubentem, ne timeret, eo quod Odonis meritis ipsi peccata omnia remissa essent. Fecit itaque magistri sanctitas, ut discipulus diem suum securior obiret. Antonius, ordinis Fratrum Minorum, sed ipse magnę uirtutis uir, cuidam confitenti, quod ira concitatus patrem calce ferierat, calcem illam abscindi dignam dixit. Ille id pro peccato apponi ratus, domum abiens pedem sibi

abscindi dignam dixit. Ille id pro peccato apponi ratus, domum abiens pedem sibi amputauit. Postea reuersus, cur claudicaret, cum ab eodem rogaretur: Impleui — inquit — quod dignum iudicasti. Obstupuit hominis patientiam Antonius ac simplicitatem, qui seruandum sibi duxisset, quod increpationis causa dictum fuerat. Et pro illo Deum precatus, membrum, quod mutilatum erat, integrum fecit atque utroque pede ambulans abiit, qui uno uenerat.

dictum fuerat. Et pro illo Deum precatus, membrum, quod mutilatum erat, integrum fecit atque utroque pede ambulans abiit, qui uno uenerat. Profecto, qui sic doluit se patri irrogasse iniuriam, dignus fuit, et pro quo oraret Antonius et cuius misereretur Deus. Nec tamen laudamus poenitentis factum, sed ex facto poenitentiam pensamus, cui, quod simplicite credidit, feliciter cessit. Pacomius quoque abbas, cum aliquem ex

nunc genibus prouolutus orasset nunc surgens manibus fiscellas texuisset, ad Antonium conuersus dixisse: Ita et tu, Antoni. Et hoc dicto ex oculis eius euanuisse. Tali ergo precum laborisque uicissitudine deinceps usus Antonius, diabolicę molitionis tentamenta facile uicit, et cum minime esset ociosus, minimum in eum potuit inanis cogitatus distractio. Et hoc quoque relatu dignum de illo ferunt: dum uerbera terroresque

te uictorię tuę indeficiens in cęlo triumphus immarcessibilisque corona pręmiumque sempiternum. Igitur omnis diaboli uis atque decertatio sola pii propositi continuatione destruitur atque dissipatur. Perseuerauit nempe Antonius et mala, quę perpessus est, ad glorię illi cessere incrementum. Macharius quoque, Alexandrinus abbas, et ipse quidem multum ab iisdem spiritibus traditur infestatus. Parem autem eorum terrori

mercedis magnitudinem quisquis crebro secum cogitauerit, nullo unquam spiritalis uitę labore grauari poterit, nunquam lassitudinis tedia sentiet, tantorum spe pręmiorum sustentatus. Antonius quoque, cum primum et ipse solitudinem inhabitare decreuisset, ne uerberibus quidem demonum absterreri potuit, quin, quod coeperat, persequi pergeret. Perseuerauit itaque ab octauo decimo ętatis suę anno usque ad

suę anno usque ad centesimum quintum, quo in Domino quieuit, cui seruierat, angelorum sortitus gloriam, quia in perseuerando demonum contempserat iniurias. Eius discipulus Paulus Simplex, cum se recipi postulasset et Antonius ab eo discedens, donec rediret, expectari responsum iussisset, toto triduo ante ianuam perstitit, plus morę ibidem tracturus, nisi Antonius iam satis eius constantiam se expertum arbitratus illum intro admisisset. Hoc

iniurias. Eius discipulus Paulus Simplex, cum se recipi postulasset et Antonius ab eo discedens, donec rediret, expectari responsum iussisset, toto triduo ante ianuam perstitit, plus morę ibidem tracturus, nisi Antonius iam satis eius constantiam se expertum arbitratus illum intro admisisset. Hoc exemplo eorum sane arguitur ignauia, qui religionis habitum sumere uolentes, nisi statim in collegium recepti fuerint, indignantur

doloris angustięque sensum et hominem alterius uitę desyderio accendens faciet exclamare: Cupio dissolui et esse cum Christo. Paulum, primum eremitam, Antonius abbas orantis gestu expirasse offendit. Necdum exanimem putabat, donec nullos, ut solebat, gemitus, nulla suspiria ipsum emittere deprehendit. Indoluitque uehementer, quod se relicto mortem obiisset. Nec immerito cum

quod se relicto mortem obiisset. Nec immerito cum illo decedere concupiuit, cuius etiam defuncti corpus Deum adorare conspexit, immo, cuius animam ab angelis in cęlum ferri uiderat. Ipse uero Antonius, cum diem, qua de terra cessurus erat, multo ante prędixisset, eadem defunctus est. Sed dum adhuc ęger spiraret, monachis uitę monita dedit insuperque iniunxit, ut, cum se humassent, curarent, nequa ibi humationis

de illo, tot miracula enumerantur, ut mihi certe uel pręcedere reliquos beatos apud Deum dignatione uideatur uel paucos habere pares. Pauli etiam, primi eremitę, beatam animam angelico ministerio ad cęlum tolli uidit Antonius abbas. Mox defunctum esse deprehendit, et questus est, quod se in itineris comitem non assumpsisset, nihil dubitans, quin e corpore statim ad beatitudinem translatus esset. Idem Antonius non modico

ministerio ad cęlum tolli uidit Antonius abbas. Mox defunctum esse deprehendit, et questus est, quod se in itineris comitem non assumpsisset, nihil dubitans, quin e corpore statim ad beatitudinem translatus esset. Idem Antonius non modico locorum interuallo discretus Ammonis abbatis obitum cognouit, cum animam eius multo candore illustrem et in sublime tendentem conspexisset. Ad hęc Pafnutii, Benedicti, Stephani, Egidii,

siue superioritate: Et hic Thomma, ille Henricum, alius Scotum, nonnulli Ariminensem illum Gregorium, pars Landulfum Franciscum et alii alios inducebant auctores: Quibus facere satis per nostri exilitate ingenii curauimus. Aderant certo et duo in humanis atque diuinis rebus eruditissimi uiri: Antonius Victorius Fauentinus meus et Franciscus Argillagues de Valenti, phisici huius ciuitatis qui etiam patritios iuuenes ad disputandum hortabantur. Et ne inquam et inquit sępius

differt penetrabilis orbis ab Urbe,
97  Inferior tantum Curtius Androgeo.
98  Quem tibi caeruleo, generose Jacobe, Gradivo
99  Roma parem meritis ingenioque daret?
100  Scipiades, Fabios, Decios, Antonius Urbis
101  Lumina Romuleo iudice vincit herus.
102  Romulus ille pater, divinae conditor Urbis,
103  Romuleis Venetos praeposuisse cupit.
104  Iure igitur tantae stirpis generosa

He would regret if he didn’t find Salviati in Rome. Reverendissime Domine, Domine Colendissime. Servitutis humillimam commendationem. [1.] De pecuniis meis, supplico, Vestra Reverendissima Dominatio iubeat dari ei, cui dominus Ioannes Antonius baro nuntius Apostolicus commisit, vel qui eas nomine ipsius petierit, ducatos in auro Hungaricales centum et decem. [2.] Alia nunc non sunt. Exspectamus reverendissimum dominum cardinalem Campeium 2 ad diem Nativitatis huc venturum. Ego post festa credo me

Dominatione mittenda. 8 Quamvis iter sit et longum et laboriosum praesertim hoc anni tempore, tamen non poterit esse nisi iucundum cum Vestra Dominatione Reverendissima. Exspecto litteras a serenissimo rege. 9 [3.] Est hic in Urbe dominus Petrus Antonius Berrus Parmensis 10 secretarius serenissimi regis Hungariae, domini mei gratiosissimi Dominationi Vestrae Reverendissimae per maiestatem eius commendatus. Maiestas sua mihi commisit discedenti, ut ei uti servitori ac secretario suo ubique, ubi esset opus, adessem maxime apud

in omni scientia Federici Chrysogoni Iadertini. EPISTOLA Marcus Antonius, Caroli Contarreni filius, philosophiae et sacrae theologiae candidatus, Federico Chrisogono Iadertinorum nobilissimo, artium et medicinae doctori acutissimo , astrologorum principi, ordinarie in alma Academia Patavina feliciter legenti,

nuptiis pręferre. Pontifices. Episcopi. Abbati. Monachi. Eremi. Virgines Sic egerunt inter summos pontifices | Syluester, Gregorius, Leo | et Cęlestinus; inter episcopos Martinus, Nicolaus, Ambrosius et Augustinus; inter abbates Antonius, Hilarion, Hieronymus et Benedictus; inter monachos Dominicus, Vincentius, Franciscus et Bernardinus; inter eremitas Paulus Thebeus, Honophrius, Arsenius, Archebius et Theonas; inter uirgines Maria Virgo simul et Mater.

si iugiter spectentur, stimuli sunt desidię fugiendę laboris-que subeundi. dum ad mentem nobis reuocant, quibus atribus ipsi sancti ęternam beatitudinem consecuti sint. Antonius. Hilarius. Serapion. Archebius. Pacomius. Dorotheus Hanc certe adepti sunt: Antonius qui sportulas de palmarum foliis texuit; Hilarion qui ligna concidit; Serapion qui cum suis discipulis messis tempore operam locabat, ut inde haberet quod ipsorum uictui annuo sufficeret;

dum ad mentem nobis reuocant, quibus atribus ipsi sancti ęternam beatitudinem consecuti sint. Antonius. Hilarius. Serapion. Archebius. Pacomius. Dorotheus Hanc certe adepti sunt: Antonius qui sportulas de palmarum foliis texuit; Hilarion qui ligna concidit; Serapion qui cum suis discipulis messis tempore operam locabat, ut inde haberet quod ipsorum uictui annuo sufficeret; Archebius qui suis manibus cęllas construebat quas aliis donaret; Pacomius cui cum suis monachis

partem trahere, postea pro commodo narrare, deinceps argumentis instando sua confirmare et confutare contraria, postremo concludere et deprecari, quod in Epilogis, praecipue quando mouendi sunt affectus, oratores facere consueuerunt. Itaque non sunt audiendi Antonius Antonius. qui eloquentiam apellauit obseruationem, Critolaus Critolaus usum, Menedemus Menedemus uero et Lysias

narrare, deinceps argumentis instando sua confirmare et confutare contraria, postremo concludere et deprecari, quod in Epilogis, praecipue quando mouendi sunt affectus, oratores facere consueuerunt. Itaque non sunt audiendi Antonius Antonius. qui eloquentiam apellauit obseruationem, Critolaus Critolaus usum, Menedemus Menedemus uero et Lysias Lysias ab his

Hegesias. ui eloquentiae effecisse, quod plaerique mortalium ultro sibi manus inferrent, ac uiolentam necem consciscerent? An non eloquentia M. quoque Antonium M. Antonius. proscriptum, ab ipsis mortis faucibus mollita Sicariorum rabie, qui iam districtos enses iugulo suo admouerant, eripuit? An non diuina M. Tullii M. Tullius. eloquentia et contra leges agrarias, quum

utriusque iuris doctor eximius, duo fratres Martiniaci, Hieronymus et Franciscus, uiri eruditissimi, ego itidem Franciscus, licet ingenio ac doctrina nouissimus, in amore tamen ipsius secundis honoribus minime contentus, Nicolaus et Antonius Alberti, fratres nobilles ac in litteris admodum consummati. Hii omnes post obitum quoque illius Marci carminibus et elegantibus et innumeris amicitiam testati sunt.

Mortuus est autem nonis Ianuariis a Natali Christi anno MDXXIIII, non difficulter

Vestram Sanctitatem et de hiis et de aliis omnibus 22 Stephanus de Werbewcz. 23 Iohannes Zapolianus vaivoda Transsilvaniae. 24 Buglio (Puglioni, Pulleo) Iohannes Antonius, baro Burgionis (cca. 1485–1545) origine Siculus, munere legati fungens. Aestate anni 1523 ut nuncius pontificis summi Hungariam profectus est, quam diebus cladem apud Mohach acceptam subsequentibus relinquens a. d.

agmina. In primo agmine duces belli erant nullo certo loco, sed ubi res postulasset, dextrum eius cornu banus Croatiae cum Ioanne Tahy, sinistrum, quod wayvodae Transsylvaniae, si adesse potuisset, designatum fuerat, Petrus Pereni curabat. Erant in hoc priori agmine plures ex primoribus, in quibus Antonius Palochy, Franciscus Homonnay, Gabriel Pereni, Thomas Zechy, Andreas Bathory, Emericus Czibak et plures alii. Tormenta bellica statim post principia posita erant. Secundum agmen sive illa acies, quam nos statariam appellamus, in qua rex erat, ex equite magis constabat, paucos admodum

Boznensis episcopi, ex baronibus Georgius de Zapolia comes Scepusiensis alter belli dux, Ioannes Dragffy iudex curiae, Franciscus Orzagh cubiculariorum, Petrus Korlatkeöy et Andreas Trepka ianitorum, Simon Horvath pincernarum regalium magistri, Thomas Zechy, Gabriel Pereni, Ambrosius Zarkan, Antonius Palochy, Mathias Zetchiny, comes de Frangepanibus, Sigismundus Banffy, Franciscus Hampo, Ioannes de Batthyan, Stephanus Slyk Bohemus et nonnulli alii Bohemi et Moravi; ex nobilioribus et potioribus regni Franciscus Balassa, Nicolaus Tharczay, Ioannes Paxy, Ioannes Istwanffy,

Carmina Antonii Verantii in codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum Ad inclytum Bohemiae regem Maximilianum de Turcarum tyranno / Antonius Verantius
Fortunae illecebris nimium tumefactus et haustus
Iam, quocumque trahunt, it, sua uota, furens.
Quaeque gerit, ui cuncta gerit, gerit omnia fraude,
Perfidia uiolat faedera, pacta,

pacem, frustra omnia caetera tentas,
Ense opus est, quoniam, quos timet, hos et amat. Reuerendo domino Paulo Iouio Antonius Werancius Sibenicensis
Vt bene Romanos reges clarumque senatum
Descripsit Liuius doctus et ore grauis,
Sic aeui Iouius nostri bene secla notauit
Romanosque patres pontificesque pios.

87. Pauli Antonii Cipici epitaphium
1.1  Cipicus hic iaceo felix Antonius o quam,
1.2  Si mihi delicius non placuisset Hymen.
1.3  Fugerat hinc tamquam deductus ab mine laeuo,
1.4  Restitui tamen hunc in mea damna miser.

Luka Špoljarić 2012-03-04 Novo, unificirano zaglavlje. Prva verzija. Antonius Wrancius Francisco Musnensi S. Quoniam unicus avunculus meus Statilius, episcopus amplissimus, prae omnibus caeteris mortalibus datus est, quem colere, quem observare, quem vereri, quem non offendere, cui demum per omnes numeros obtemperare debeam

Vale. Albae Juliae Transsylvanae idibus Novembris MDXXXVIII. Antonius Wrancius Valentino Basoni S. Audiens te, Valentine charissime, in patriam jam rediturum tandem, summam voluptatem accepi; majore nunc afficior tristitia, quum redire differas. Si de loco ac statu tuo dubitas, frustra id agis. Nam hic tibi omnia sunt

Vale. Colosvarii XII. Octobris die 1538. Antonius Wrancius Francisco Andronico Tranquillo S. Veteri necessitudine nostra, quam tum patria tum diuturna et fraterna olim inter nos consuetudo conciliavit, plurimum vero moribus tuis candidissimis, ac eruditione et comitate singulari, multaque humanitate, dudum, mi

Vale. Thordae VII. kal. Junii MDXXXVIII. Antonius Wrancius Hieremiae Jacobino S. Adagium est, multas amicitias silentium dirimere, quod etsi penitus necessitudini nostrae non contigit, nonnihil tamen ob diuturnam absentiam nostram mutuam, quum usu et consuetudine sua caruerit, oblivione jam labi ac cessare

Te ut ipsum me amo et diligo. Vale. Segesvarii VIII. id. Maji MDXXXVIII. Antonius Wrancius Petro Porembio. S. Accepi litteras tuas per Erasmum Gyerlachonzchy regis mei secretarium datas, quae mihi eo quidem jucundiores exstiterunt, quo diutius fuerunt exspectatae. Visus sum hoc tempore, quo non mediocriter varia hujus regni fortuna affligimur,

referas, et amantem redama, teque a me maximi fieri credas, velim. Vale. Segesvarii VIII. id. Maji MDXXXVIII. Antonius Wrancius Martino a Kalmancheh S. Persuasum tibi esse non dubito, magnas me et impensas facere et plurimum egere pecunia, idque propter praesentes tumultus bellicos, quibus tum equi plures tum majus famulitium est mihi alendum, nec mihi ipse deesse possum aut debeo,

Vale. Albae Juliae Transsylvanae X. kal. Julii MDXXXVIII. Antonius Wrancius Francisco Andronico Tranquillo S. Binas tuas accepi litteras, quas amore, officio, atque humanitate similes meis exspectabam, neque credebam, te magis ingeniosum in diluendis criminibus tuis esse velle, quam in recuperanda gratia principis,

Vale. Colosvarii kalendis Augusti MDXXXVIII. Antonius Wrancius Stanislao Tarloni episcopo Praemisliensi S. Quamquam nullum mihi argumentum scribendi occurrebat, quod aut tua aut mea interesset, recordari tamen illorum, quos dudum amandos, colendos, observandosque nobis proposuimus, non tam debiti nostri muneris esse

Vale. Albae Juliae Transsylvanae pridie kal. Aprilis. M. D. XXXVIII. Antonius Verancius Thomae Myndzentino S. Odiosiores, ut ais, colloquutiones, quae inter me et Franciscum Baccium proxime contigerunt, ex equisonum nostrorum temulentia scito provenisse, nec arbitror eorum rixas ac jurgia tanti debuisse fieri, ut nostras succendissent, et

Bibliographia locorum inventorum

Toma Arhidakon (1200-1268) [1268, Split]: Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica, Verborum 40426, ed. Olga Peric [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [thomas-hist-salon.xml].

Pavlovic, Pavao (1347-1416) [1371]: Memoriale, versio electronica, Verborum 12550, ed. Ferdo Sisic [genus: prosa oratio - chronica] [numerus verborum] [paulo-p-memoriale.xml].

Nikola Modruski (c. 1427-1480) [1465, Italija]: De consolatione liber, versio electronica, Verborum 79291, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [modr-n-cons.xml].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477]: Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica, Verborum 16317, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [cipiko-k-petri.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1480]: Repertorium, versio electronica, Verborum 315700, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - loci communes] [numerus verborum] [marul-mar-repert.xml].

Sizgoric, Juraj (c. 1445-1509?) [1487, Sibenik]: De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica, Verborum 3721, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [numerus verborum] [sisgor-g-de-situ.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Dragisic, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499]: De natura angelica, libri principium, versio electronica, 1777 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [dragisic-j-ang.xml].

Niger, Toma [1502]: Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica, 429 versus, verborum 2723, ed. Giuseppe Praga Neven Jovanovic [genus: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [numerus verborum] [niger-t-divin.xml].

Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1505]: Epistulae, versio electronica., Verborum 166, ed. Petrus Kasza [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epistulae.xml].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507]: Speculum astronomicum, versio electronica, Versus 100, verborum 18852, ed. Mihaela Girardi-Karsulin Olga Peric Tomislav Cepulic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [grisogono-f-speculum.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1516]: Evangelistarium, versio electronica, Verborum 155872, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-euang.xml].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518, Leipzig]: Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica, Verborum 4822, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [andreis-f-eloq.xml].

Bozicevic Natalis, Frano (1469-1562) [1524]: Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica, Verborum 1777, ed. Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [natalis-f-vita-maruli.xml].

Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1525, Budim]: Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica, Verborum 387, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epist-1525-09-13.xml].

Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1527]: De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica., Verborum 959, ed. Arnold Ipolyi [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [numerus verborum] [brodaric-s-mohach.xml].

Vrancic, Antun (1504-1573) [1530]: Carmina, versio electronica, 90 versus, verborum 500, ed. Bratislav Lucin [genus: poesis - carmen] [numerus verborum] [vrancic-a-c-vd.xml].

Kabalin, GrgurTolimeric, Ilija (m. 1537?) [1536]: Epigrammata in codice Natalis, versio electronica, 93 versus, verborum 644, ed. Miroslav Marcovich [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [aa-vv-epigr-natal.xml].

Vrancic, Antun (1504-1573) [1538]: Epistulae anni 1538, versio electronica, Verborum 4332, ed. Laszlo Szalay [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [vrancic-a-epist-1538.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas