Quod quaesisti inventum est in 755 locis.

Omnes locos inventos monstra (Paululum expectandum est dum data mittantur)

Preme hic ut KWIC videas

Loci 501-600:

14.553  Cuius in aeterno uictoria regnet Olympo.
14.554  Talibus angelica sublimis ab arce Michael
14.555  Solatus Christum coeli super astra uolauit,
14.556  Ora leuat Iesus lachrymis abstersa cruentis,
14.557  Et redit, ac fratres heus o, dormite quieti
14.558  Mulcet (rursus eos. postquam mora facta) uocauit,
14.559  Sat iacuisse, uenit magni grauis hora furoris,

fluctuque tumenti.
14.596  Signa dedit Iudas, et proditor oscula fixit,
14.597  Oscula foeda Ioab, fratri quae dixit Amasae,
14.598  Quale Caime tuum crimen decussit Abellem.
14.599  Ait ea tum Iesus non aspernatus, amico
14.600  Ore uenenatam quin est affatus Echidnam,
14.601  Cuius in ore nefas simulato immane retexit.
14.602  Framea tum Petri uibrata a uertice summo
14.603  Auriculam

14.602  Framea tum Petri uibrata a uertice summo
14.603  Auriculam dextro deiecit tempore Malchi,
14.604  Malchi pontificis famulantis in aede uetusta,
14.605  Non tali auxilio nobis opus inquit Iesus
14.606  Petre, reduc enim uagina, aut siste paternum
14.607  Craterem, mihi quem genitor dedit ipse bibendum.
14.608  Omnis enim miles, qui iniussus strinxerit ensem,
14.609  Ense periturus

14.730  Principis, et tectis insibilat hydra uenenis,
14.731  Si qua locum fraudi uia det, rimatur, et instat.
14.732  Prouocat ergo loqui, ei iurandi iure coegit,
14.733  Christus origo dei tu ne es, responit Iesus.
14.734  Fatus es anne ego sum, post haec tamen ipse uidendus
14.735  Filius est hominis uobis in nubibus ingens
14.736  Aetheriis alto ueniens a uertice coeli,
14.737  Ad dextram patria tum

hominis magno sublimis Olympo
15.37  Porro in sede dei dexra, et uirtute sedebit.
15.38  Impia tum linguis exsibilat hydra trisulcis,
15.39  Filius ergo dei es? ego sum uos dicitis inquit
15.40  Iesus, ab hoc sancte dicto scelus arripit ansam
15.41  Iudicii, praeceps a quo sententia fluxit,
15.42  Quod rex ille dei proles opere, oreque luxit.
15.43  Tunc iterum Iesum rapiunt, et uincula collo

15.123  Sibila clamores, Coelum simul omne remugit.
15.124  Accelerat globus, arma micant, et terra resultat
15.125  Pulsantum pedibus, miserae tremor ingruit horrorque.
15.126  Hic inter socias ubi matrem uidit Iesus,
15.127  Fluxit humi, lapsae collo sonuere catenae.
15.128  O, pietas, o, mole noua sine fine dolorum
15.129  Obruta mens, o, sol spectacula qualia cernis.
15.130  Heu heu non satis est Christo

15.178  Pontius, hinc pariter sententia iure sequatur,
15.179  Tollite, conficite hunc, sceleri nec parcite tanto.
15.180  Non licet hoc nobis, dedit huic responsa sacerdos.
15.181  Nam sua fata deus sic est sortitus Iesus,
15.182  Euoluitque uices, quas iam praedixerat auctor.
15.183  Criminibus falsis alii latrare, nugasque
15.184  Tendere mendaces, iste est subuertere ritus

se condere regem,
15.186  Pendere caesareum docuit prohibere tributum.
15.187  Pontius his iterum fetrur praetoris in Aulam,
15.188  Euocat huc Iesum, quem si rex esset, ab ipso
15.189  Scire petit, Iesus responsum tale tyranno
15.190  Reddidit, a te ne hoc memoras? aliis ne doceris?
15.191  Nunquid ego huic inquit praeses iudaeus? iniqui
15.192  Pontifices, et gens tua te mihi tradidit ultro,

15.195  Quod si mortalis domini mea regna fuissent,
15.196  Vidisses forsan pro me certasse cohortes,
15.197  Quas habeo, nec Iuda tibi me traderet asper.
15.198  Nunc autem mea uis minime hinc est fatur Iesus,
15.199  Natus ad hoc ego sum, qui lumina solis adiui,
15.200  Vt tester uero, cuius quicunque coruscat
15.201  Lumine, uoce mea trahitur, quoi Pontius inquit,
15.202  Quae ueri est ratio?

15.473  Hic tuba terribilem crepitu dedit aerea uocem,
15.474  Et praeco indixit carmen ferale canorum,
15.475  Inceduntque cruces, et flebile uoluitur agmen.
15.476  Vt fures inter medius processit Iesus,
15.477  Horrenti cinctus diademate tempora circum,
15.478  Atque sub ingenti cruce pressos intulit armos
15.479  Languidus, et sparso liuentem sanguine uultum
15.480  Matris ad aspectum, sese

15.637  Sanguineam complexa crucem, roremque cruentum,
15.638  Flens haerebat ei, quia uulnera mente gerebat,
15.639  Mortifero dirae sanantia ab Aspidis ictu.
15.640  Interea dum bella gerit cruce uictor Iesus,
15.641  Perdomat hostiles dum praelia sustinet iras,
15.642  Et Martis praecepta sui, quem condidit auctor,
15.643  Exequitur primus, primus cruce flammeus ardet,
15.644  Conflictu primo dum

15.655  Pectore prompta suo pro stirpe uiraginis Heuae.
15.656  Et iuxta astabat Christi non ultima cura
15.657  Ioannes, oculis efusum undantibus imbrem.
15.658  Quos ubi prospexit, Matri sic inquit Iesus.
15.659  Filius ecce tuus mulier. Sic deinde Iohanni,
15.660  En tibi Mater adest, en quem canensis Iacchus
15.661  Quem dedit unda piae monitu conuersa parentis,

Christus) respondit eidem,
16.116  Dic rogo si tuleris, quis nam locus occulit illum?
16.117  Ipsa feram, manibusque mea procul arce locabo.
16.118  At desiderio non ultra hanc passus Iesus
16.119  Fraudari, proprio quin nomine nuncupat, illa
16.120  Mox ubi diuina sensit se uoce uocari,
16.121  Excussa lux nocte subit praecordia diuae,
16.122  Procidit, ac dulcem uerso petit ore

16.268  Nonne recens ardebat amor sub pectore nostro?
16.269  Nobiscum dum tendit iter, sermone beato.
16.270  (Sic bonus inter oues proprias, et laeta peragrat
16.271  Pascua, se interdum Pastorem Pandit Iesus
16.272  Ipse, uiatores inter uia et incola factus
16.273  Ducit, et aeternum sua tempora condit in Annum.)
16.274  Dum memorat uates, et coeli regna recludit.
16.275  Protinus inde solo uerrunt

16.282  Serus ad oceanum demerserat Hesperus atrum,
16.283  Stabant et trepida clausi formidine postes.
16.284  Intus et haerentem coetum spes ampla fouebat,
16.285  Quum medius socios inter stetit acer Iesus.
16.286  Quos et habere iubet uae bona gaudia pacis.
16.287  Pellite Christus adest inquit pax uestra timorem.
16.288  Obstupuere nouum sine pondere uisile corpus,
16.289  Turbatique putant

16.331  Ipsa sioneo socii loca monte tenebant,
16.332  Postibus occlusis, aderat quoque Dydimus intus.
16.333  Hic medius (clausae stabant ut cardine ualuae)
16.334  Quum stetit, o, socii uobis pax inquit Iesus.
16.335  Hinc Thomae, huc infer digitos, et conspice palmas,
16.336  Hoc latus inque meum manus haec tua palpet apertum.
16.337  Et mihi praebe fidem, qua incredulus esse recuses.
16.338  Ille

16.388  Anne Simon fili Ioannis chara propago,
16.389  Diligis his me tu magis omnibus? annuit ille
16.390  Sic, Iesu scis ipse, nec est te fallere cuiquam.
16.391  Scis ut amem, cui sic igitur praecaepi Iesus.
16.392  Pasce meos agnos, eadem quoque deinde petenti,
16.393  Sic eadem responsa dedit, fert iussa secundo,
16.394  Pasce meos agnos, iterum quaesiuit eodem
16.395  Mene Simon Ioannis amas?

16.409  Pectora, potauit diuinum numine fontem.
16.410  Hunc ergo aspiciens oracula poscit Iesu,
16.411  Quid uero hic? quid tu? placet hunc sic esse manentem,
16.412  Donec ego ueniam, Petro respondit Iesus,
16.413  Tu sequere, et mea pone Simon uestigia tendas.
16.414  Hinc inter fratres inoleuerat error, ab omni
16.415  Ioannem ueroque interprete morte piarat.
16.416  Hic est ille sui scripsit

16.489  Sede duo stantes albis fulsere lacernis.
16.490  Vnus eis atque alter ait, quid in aethera frustra
16.491  Conatu hoc dinceps opus est attollere uultus?
16.492  Vos, o, gens galilaea, polos hic scandit Iesus,
16.493  Quem deus assumpsit uestrae de sanguine matris.
16.494  Sic ueniet, talis descendat ab orbibus olim
16.495  Altiuolis, qualis modo transit aethera summum.
16.496  Euolat in coelum

coelo sic fatus ab alto.
16.577  Diligor ut Genitore, meos ego diligo fratres,
16.578  Lux ego sum mundi, uia, uitaque, quisquis in ortu
16.579  Me uidet aeterno, Iesu uidet ille parentem,
16.580  Iesus enim tota patrii stat luce profundi,
16.581  Et pater ipse sui manet ingens lumine nati.
16.582  Haec in me quemcunque mei uectabit amoris
16.583  Inconcussa fides, operabitur ille Magistri

1.298  Tractabant procerum medio de morte senatu.
1.299   Narratio Solus discipulis stabat comitatus Iesus,
1.300  Quaque procul uernans oleis internitet ora,
1.301  Cunctantes in morem obeunt decliuia montis.
1.302  Illud fama canit placidę regionis

luce] in calce folii pro versibus expunctis in textu (Hic epulis animi pariter uitalibus omnes/Pascebat captos sortis substantia sanctę) et in margine (Hic desiderio et uitę cęlestis amore/Arcano hic aditu lectos pascebat Iesus) pręsens uitę substantia uera beatę
1.319  Dum pascit lectos, uisi sibi ponere pennas
1.320  Protinus et raptim cęlestem carpere tractum,

rediens iam clauserit annum.
1.477  Sic gens digestis metitur tempora fastis.
1.478  Sub noctem surgens urbem repetebat Iesus,
1.479  Et gradiens secum dispensat singula mente.
1.480  Occulit immensum numen, tum cetera cautus

Putruerant. . . 613 surge] Io 11, 38-43 clauso defuncti menbra sepulcro:
1.610  Astitit, et lapidem auferri pręcepit Iesus.
1.611  Clamorem tollit, quo maximus insonat aether,
1.612  Et perculsa procul geminarunt Tartara uocem:
1.613  "Lazare,

casus tonat aethere diuum,
1.1003  Inter adhuc acies sacras non amplius agmen
1.1004  Cernere erat sacrum, et nullo fulgore coruscans.
1.1005  Incessu placido pręibat pulcher Iesus. 22
1.1006  Lęta duci facies et glaucum lumen ocellis,

ritu ueteri populus tentoria ponit,
2.711  Ac statuunt altare Deo. Tum protinus aedem
2.712  Vrgent instaurare; duces capita ardua iungunt
2.713  Zorobabel cętuque suo comitatus Iesus.
2.714  Crescit opus: feruent omnes instantque labori,
2.715  Et perfecta stetit recidiui fabrica templi.
2.716  Exciti

3.344  Se reuocat, quamuis quamuis. . . Iesus] Mt 26, 20-26; Mc 14, 18-21; Lc 22, 21-23; Io 13, 21 monitu non parcat Iesus.
3.345  Illum ob auariciam candescens efferat ira,

quamuis. . . Iesus] Mt 26, 20-26; Mc 14, 18-21; Lc 22, 21-23; Io 13, 21 monitu non parcat Iesus.
3.345  Illum ob auariciam candescens efferat ira,
3.346  Insanus nec stare potest, sed mente furebat,
3.347  Et misero corpus per totum it corde

uos, inquam, haud quamlibet omnes."
3.586  Excepit dictis prodentem talibus ille.
3.587  Haud tamen hęc narrans operam tardabat Iesus:
3.588  Lauit et extersit uestigia sindone Petro.
3.589  Dehinc tacitus reliquos adit ordine, cimbia solus
3.590  Admouet his, solus

non formidabile quicquam.
3.634  Defectus sed sponte tulit, qui protinus omnem
3.635  Fingit ad arbitrium naturam mitis Iesus:
3.636  Hactenus ille homini prouidit morte salutem.
3.637  Iure

Hinc. . . 667 superna] Mt 17, 1-8 infirma suis acies non pertulit illam
3.663  Numine nudato cum monte refulsit Iesus
3.664  Mortalem carnem retegens habitumque reducens,
3.665  Corporis arcanum sociis quando omne retectum est,
3.666  Munere

Interea. . . 130 instituit] Mt 26, 26-28; Mc 14, 22-23; Lc 22, 19-20 Cererem partiri rite sodales
4.128  Et laticem patera libare iubebat Iesus,
4.129  Ac tanti mystas in secula longa futuros
4.130  Arcani instituit: subit

4.322  Subiciens Subiciens. . . 333 coelo] Io 14, 6-7 illi mox talia reddit Iesus:
4.323  "Ipse humana Pater multum beat indiga solus:
4.324  Huc studium atque omnis contendere uestra uoluntas
4.325  Debet", ait, "duce me liceat quo pergere tuto

muros exitur et urbis muros citius dum tendere certant,
4.468  Atque una uacuos aruorum adiere recessus.
4.469  Sermonem texens iterum repetebat Iesus:
4.470  "Ecce Ecce. . . 478 acta] Io 15, 1-2 ego, quę multo

5.310  Id maneat, sit nostra tuę subiecta uoluntas."
5.311  Absterget lachrimas et pressit corde dolorem,
5.312  Atque suos sublatus humo repetebat Iesus.
5.313  Hic Hic. . . 325 pręceps] Mt 26, 40-41; Mc 14, 37-38

5.334  Dixit Dixit. . . 337 somnus] Mt 26, 43; Mc 14, 40 et erectus socios inuisit Iesus.
5.335  Accedens sermone uiros compellat amico,
5.336  Reddita sunt contra sine sensu uerba sopitis: 2

gratia tali
5.716  Exemplo nulli largita: en germen Olympi
5.717  Concipies utero et partu fecunda soluto
5.718  Aedes, cui proprium stat fato nomen Iesus.
5.719  Magnus hic excelsi dicetur Filius, olim
5.720  Qui sedem accipiet, qua Dauid rite docebat
5.721  Mortales libare Deo, coeloque receptus

6.419  Talibus Talibus. . . ] Mt 26, 63; Mc 14, 61 haud quicquam motus reticebat Iesus.
6.420  Tunc animi compos Caiphas non amplius intro
6.421  Acciri proceres surgens de sede iubebat.

et in dicto factus tunc ante Iohannes
8.119  Pręibat prima tinguens lanugine malas.
8.120  Interea exoritur nouus ad prętoria clamor,
8.121  Ecce foras cum ad solium processit Iesus
8.122  Exutus trabea proprioque recinctus amictu.
8.123  Stabat, quo moris, quoties sententia ferri
8.124  Debet, pręfectus, mox

memor, actorum rationem lege teneri
8.141  Reddere, cur, uisum scribi, sententia dicta est,
8.142  Hinc placet elogium simulati criminis aedi:
8.143  Iudęi populi rex Nazarenus Iesus,
8.144  Atque exaratum triplici charactere stabat. 2
8.145  En

frangunt suspiria pectus,
8.249  Vberibus lachrimis męstę simul ora rigantur,
8.250  Flebile dum carmen, lamentum et triste nouatur."
8.251  Tandem adiutus humo exanimis surrexit Iesus,
8.252  Et sua tunc uirtus oneri impar uisa ferendo.
8.253  Forte

8.280  Hic Hic. . . 291 inflet] Lc 23, 27-31 dictis breuibus questum interrupit Iesus:
8.281  "Parcere fas lachrimis pro me, fas parcere uerbis,
8.282  Vobis excidii

fixis lapsu gemuerunt menbra ruenti,
8.384  Erectasque cruces una datur ecce tueri.
8.385  Atque ea tunc cerni licuit spectacula longe
8.386  Et medio pendens oculos auertit Iesus
8.387  Cunctorum, species hominis pulcherrima uisu,
8.388  Vera salus castis, non parua offensio contra
8.389  Impuris, et mirum obdurat ut effera corda,

8.607  Delibans Delibans. . . fatetur] Io 19, 30 utcunque tamen clamauit Iesus,
8.608  Ac consumari in sese prędicta fatetur.
8.609  Continuo

9.407  Accessu feruent et ducunt ordine turmas,
9.408  Atque sua serie distendunt orbibus orbes.
9.409  Exhilarat medio cunctos acceptus Iesus,
9.410  Aspiratque acies densantibus: inficit auras
9.411  Vere nouo tenues redolens tum uinea qualis,
9.412  Atque uiatores suaui iam sistit odore

10.142  "An An. . . 160 anceps] Lc 24, 18-24 solum latuit, quod gestum nuper? Iesus,
10.143  Vir factis uerboque potens uelut occidit, aetas
10.144  Quo non maiorem aut meliorem uiderit ulla.
10.145  Illum pręsidium rebus nos credere lapsis,

Inde. . . 259 illos] Lc 24, 30 repugnantem ducunt nil amplius, utque
10.258  Accubuere simul, soliti quod moris, Iesus
10.259  Mox prece concepta panem partitur in illos,
10.260  In

simul. . . 415 esse] Io 21, 9-12 illati iam littore in ipso
10.404  Comperiunt prunas ac piscem desuper, una
10.405  Et panem iuxta; hinc illos affatur Iesus:
10.406  "Huc agedum nobis capturę afferte recentis",

tuoye Iesus Kristus,

uentris tui Iesus Christus, Sancta

ministri ecclesiarum in Pannonia inferiore. Saluta Vngaros et praecipue Matthaeum Motzerum, mihi summo amicitiae uinculo deuinctum, atque roga, ut quamprimum et nos inuisat atque hoc ministerium adiuuet. Nam ab omnibus piis summo expectatur desiderio. Dominus noster Iesus Christus diu te incolumem conseruet. Tolnae, tertia die Augusti. 1549. Integro anno haec Epistola in itinere detenta est ob longitudinemque uiae et quia nuncii inde huc recta non

tribu: Neemias, Iosephus, Theodosius, Basaeus, Ornias, Daces. Ex quarta: Ionathas, Abraeus, Elisaeus, Ananias, Chabrias, Satus. Ex quinta: Isacus, Iacobus, Iesus, Sabbataeus, Simon, Levis. Ex sexta: Iudas, Iosephus, Simon, Zacharias, Simoelus, Selemias. Ex septima: Sabbataeus, Zedekias, Iacobus, Isachus, Isias, Natthaeus. Ex octava:

Ex sexta: Iudas, Iosephus, Simon, Zacharias, Simoelus, Selemias. Ex septima: Sabbataeus, Zedekias, Iacobus, Isachus, Isias, Natthaeus. Ex octava: Theodosius, Iason, Iesus, Theodotus, Ioannes, Ionathas. Ex nona: Theophilus, Abramus, Arsamus, Endemias, Iason, Danielus. Ex decima: Hieremias, Arsamus, Iason, Endemias, Eleazarus, Dathaeus. Ex

humanum genus quanto tempore quantis in miseriis crescat 63
I Iacobus 19 Iason 19 Iesus 19 ab Ignavia quomodo sibi cavere quis possit 75 ad Imperandum quales idonei 89 imperium quomodo optimum sit 68 immunda Iudaeis quae 46

contextus illustraretur: necessario sacer ille textus dilucidissimus redderetur, pauperiores magnitudine sumptuum levarentur, et omnino lectores minorem temporis iacturam in evolvendis tam prolixis Commentariis facere cogerentur. Dominus Iesus tuam C. suo S. Spiritu regat, et in omnem veritatem, ipsique gratum et reipub. salutare opus perducat, in eoque largissima benedictione et felici successu cumulet, ad gloriam nominis sui, et Ecclesiae suae utilitatem. Antuerpiae in die Matthiae

quidam a Christo, Matth. et Mar. ultimo in orbem universum ablegati, ut ubique de Christo testarentur, et legatione pro Christo fungerentur ad omnes gentes, quo se paterentur cum Deo reconciliari. 2. Cor. 5. Dominus dicit Io. 20. Sicut misit me pater, ita et ego mitto vos: ut ipse Dominus IESUS fuerit aliquo modo Apostolus, missus aut ablegatus, sicut et vocatur Hebr. 3. Dicit quidem Scriptura, mitti doctores etiam in Veteri testamento, ut in Exodo inquit Moyses: Mitte quem missurus es. Et Isaias, Domino dicente, Quem mittam? sese sponte offert, ac dicit, Mitte me Domine. Item in

sed ut appellativum, seu vere officii nomen attributum: ut tantundem illis significaverit, quantum nobis Rex aut Pontifex, ut postea dicetur. Sicut recte Tertullianus adversus Praxeam dicit, Christum non esse nomen, sed appellationem. Nam nomen proprium ac genuinum Domini ac servatoris nostri fuit IESUS, quod ipsi a Deo per angelum et parentes impositum est, quod esset salvum facturus populum suum a peccatis eorum: de quo suo loco. Nomen porro hoc ideo fuit olim tributum regibus et sacerdotibus, quia illi in sui inauguratione inungebantur: ut de Aarone summo sacerdote et filiis eius habetur

venturum esse Meschiam divinitus promissum, qui sit aboliturus summa ac vera mala, et restituturus vera bona instaurata Ecclesia, religione ac cultu Dei. Sicut Samaritana dicit: Scio quod Meschias veniet, qui vocatur Christus: cum is venerit, indicabit nobis omnia. Est igitur observandum, quod IESUS fuerit nomen proprium Domini ac servatoris nostri: sed Meschias fuit nomen officii, aut appellativum servatoris. Cum ergo toties quaeritur aut disputatur in novo Testamento, IESUM esse Meschiam aut Christum, haec ipsa quaestio agitatur: An hic homo, qui vocatur IESUS, filius Mariae et Ioseph

Est igitur observandum, quod IESUS fuerit nomen proprium Domini ac servatoris nostri: sed Meschias fuit nomen officii, aut appellativum servatoris. Cum ergo toties quaeritur aut disputatur in novo Testamento, IESUM esse Meschiam aut Christum, haec ipsa quaestio agitatur: An hic homo, qui vocatur IESUS, filius Mariae et Ioseph (ut putabatur) sit ille verus Meschias ac servator mundi, toties a Deo per patriarchas et prophetas promissus: an huic subiecto aut viro conveniat illud praedicatum vel dignitas. Iudaei id negabant. At ipse Dominus, eiusque Apostoli contra monstrabant, omnes

esse illum verum Meschiam. Syllogismus totius Scripturae praesertim novi Testamenti, quod ad Meschiam attinet, hic est. Maior: Quicunque vir habuerit hasce et illas notas in veteris Testamenti promissionibus descriptas, erit verus Meschias. Huc pertinent prophetiae veteris Testamenti. Minor: IESUS habet omnes illas notas aut circumstantias. Huc pertinet tota historia Evangelistarum. Conclusio: Igitur IESUS est Meschias. Haec est totius Scripturae summa, et primarius syllogismus, praesertim novi Testamenti. Operaeprecium fuerit etiam rudiores monere, quomodo Christus sit rex et

est. Maior: Quicunque vir habuerit hasce et illas notas in veteris Testamenti promissionibus descriptas, erit verus Meschias. Huc pertinent prophetiae veteris Testamenti. Minor: IESUS habet omnes illas notas aut circumstantias. Huc pertinet tota historia Evangelistarum. Conclusio: Igitur IESUS est Meschias. Haec est totius Scripturae summa, et primarius syllogismus, praesertim novi Testamenti. Operaeprecium fuerit etiam rudiores monere, quomodo Christus sit rex et sacerdos: quod compendio fiet, ne extra nostrum institutum in Theologicas disputationes digredi videamur. Regis ergo

tuum Domine, et lex tua meditatio mea est. Esaiae 51. Egressus est salvator meus. Cap. 52. Videbunt omnes terrae salutare Dei nostri. Cup. 62. Ecce salvator tuus venit, Ieschuach. Salvator. Esaiae 12. Haurietis aquas cum gaudio de fontibus Salvatoris. Inde est appellatio IESUS in novo Testamento. Habacuc tertio: Ego in Domino gaudebo, et exultabo in Deo IESU meo. Esdrae libro quarto. capite septimo Revelabitur meus IESUS. Angelus. Quia mittitur ad salvandum. Esaiae sexagesimotertio: Angelus faciei eius salvavit nos. Angelus Domini (Helohim) Exodi 14.

Cup. 62. Ecce salvator tuus venit, Ieschuach. Salvator. Esaiae 12. Haurietis aquas cum gaudio de fontibus Salvatoris. Inde est appellatio IESUS in novo Testamento. Habacuc tertio: Ego in Domino gaudebo, et exultabo in Deo IESU meo. Esdrae libro quarto. capite septimo Revelabitur meus IESUS. Angelus. Quia mittitur ad salvandum. Esaiae sexagesimotertio: Angelus faciei eius salvavit nos. Angelus Domini (Helohim) Exodi 14. Tollens se angelus Domini, qui praecedebat castra Israel, abiit post eos. Item Exodi 23. 32. 33. Ita angelus Iehova dicitur ipse Iehova, Iudi. 6.

Filium hominis ipse Christus se utplurimum vocat, quod iptum quoque substantiam explicat: nempe quod sit verus ac naturalis homo, constans anima et corpore, natus ex Maria. Estque in hoc nomine communicatio idiomatum observanda: non enim iuxta divinam naturam filius hominis est Christus. Iesus communissima appellatio est. Divino enim consilio sic est nominatus, angelo hoc mandatum perferente ad Iosephum, ut infantem, quem Maria esset paritura, vocaret Iesum, addita insuper etymologia ac ratione nominis: Ipse enim, iniquit, salvum faciet populum suum, a peccatis suis. Matt. 1.

appellatio est. Divino enim consilio sic est nominatus, angelo hoc mandatum perferente ad Iosephum, ut infantem, quem Maria esset paritura, vocaret Iesum, addita insuper etymologia ac ratione nominis: Ipse enim, iniquit, salvum faciet populum suum, a peccatis suis. Matt. 1. Est igitur Iesus, officii nomen. Disputant autem ac confligunt eruditi de hoc nomine acriter. Quidam a Iehova peculiari Dei appellatione, derivare conantur: tali nimirum mutatione aut epenthesi facta, quod ex Iehova, Ieheschuch sit compositum, ac deinde rursus per quandam amputationem et muitlationem sit

ac docens de veris Dei cultibus. Subiungit enim: Unigenitus qui est in sinu patris, ipse enarravit nobis. Iohan. 1. pater e caelo clamans, iubet hunc audiri: ergo est Ecclesiae doctor. Et videtur Iohannes hanc vocem ex Christi responsione, Iohan. 8. mutuatus esse. Tu qui es? respondet Iesus, τὴν ἀρχὴν ὅ, τι καὶ λαλῶ ὑμῖν. Principium quod loquor vobis. Ordinat praeterea ministerium, in eoque se praesentem atque efficacem fore testatur. Est autem ὑφιστάμενος, non vox

de Christo intelligant. Sed textus ipse si consideretur, facile docet, se de verbi ministerialis efficacia loqui, quod neglectum, et non fide acceptum, poenas secum affert certissimas. Eiusmodi etiam illud est Act. 20. Commendo vos Deo, et sermoni gratiae eius. Filius hominis. Act. 7. Et homo Iesus Christus. 1. Timoth. 2. Semen Abrahae. Galat. 3. et Iesum et Christum separatim, et Iesum Christum coniunctim eum dici, supra est probatum. Pro Messiae appellatione, Graeca voce Christi utuntur Apostoli. Iesus Nazarenus, Act. 2. 7. 10. Et, Iesus Christus Nazarenus, Act. 4. Dominus

20. Commendo vos Deo, et sermoni gratiae eius. Filius hominis. Act. 7. Et homo Iesus Christus. 1. Timoth. 2. Semen Abrahae. Galat. 3. et Iesum et Christum separatim, et Iesum Christum coniunctim eum dici, supra est probatum. Pro Messiae appellatione, Graeca voce Christi utuntur Apostoli. Iesus Nazarenus, Act. 2. 7. 10. Et, Iesus Christus Nazarenus, Act. 4. Dominus noster Iesus Christus, passim in initiis et epilogis Epistolarum dicitur. Autor vitae, Act. 3. Princeps et servator, Act. 5. Servator noster, Philip. 3. 2. Timoth. 1. Tit. 3. 2. Petr. 1. 2. 3. et alibi passim.

eius. Filius hominis. Act. 7. Et homo Iesus Christus. 1. Timoth. 2. Semen Abrahae. Galat. 3. et Iesum et Christum separatim, et Iesum Christum coniunctim eum dici, supra est probatum. Pro Messiae appellatione, Graeca voce Christi utuntur Apostoli. Iesus Nazarenus, Act. 2. 7. 10. Et, Iesus Christus Nazarenus, Act. 4. Dominus noster Iesus Christus, passim in initiis et epilogis Epistolarum dicitur. Autor vitae, Act. 3. Princeps et servator, Act. 5. Servator noster, Philip. 3. 2. Timoth. 1. Tit. 3. 2. Petr. 1. 2. 3. et alibi passim. Sanctus et iustus, Act. 2. Iustus,

Christus. 1. Timoth. 2. Semen Abrahae. Galat. 3. et Iesum et Christum separatim, et Iesum Christum coniunctim eum dici, supra est probatum. Pro Messiae appellatione, Graeca voce Christi utuntur Apostoli. Iesus Nazarenus, Act. 2. 7. 10. Et, Iesus Christus Nazarenus, Act. 4. Dominus noster Iesus Christus, passim in initiis et epilogis Epistolarum dicitur. Autor vitae, Act. 3. Princeps et servator, Act. 5. Servator noster, Philip. 3. 2. Timoth. 1. Tit. 3. 2. Petr. 1. 2. 3. et alibi passim. Sanctus et iustus, Act. 2. Iustus, Act. 7. 1. Iohan. 2. Sanctus et verax, qui habet

quid nam esset post te futurum. Eze. 16. Nec fecisti cogitationem super omnibus iniquitatibus eius: id est, nec semel quidem expendisti iniquitates tuas. Pro causa cogitationis: id est, cura, sumitur in hisce exemplis, Lucae 9. Intravit etiam cogitatio in eos quis nam esset maior inter ipsos. IESUS autem videns eorum cogitationes, etc. id est, invasit cura et ambitio primatus eorum corda. 1. Corinth. 7. Nupta cogitat, id est, sollicita est, quomodo placeat viro: innupta autem et virgo, contra, Sic cogitare Iehovam, Malach. 3, pro timere Deum, feu eum in oculis habere.

Luc. 2. Et factum est, ut abierunt Angeli in caelum, et pastores, pro, tunc pastores dixerunt Ibidem: Et factum est, cum advenisset dies octavus, ut circum cideretur puer, et vocatum est nomen eius IESUS. pro, tunc. ¶ Aliquando abundat, ut cum duo substantiva nomina connectit, quorum alterum revera adiectivum alterius esse deberet. ut, iudicium et veritas: pro, verax iudicium. Misericordia aut beneficentia et veritas: id est, verax beneficentia. Sic abundat Rom. 8. Mittens filium in

non iam huius Grammaticae, sed Theologicae tractationis est, de qua re alibi saepe dixi. Accipitur tamen nonnunquam haec vox in genere pro tota doctrina Legis et Evangelii. ut Marc. 1. Venit IESUS in Galilaeam, praedicans Evangelium regni Dei, et dicens: Impletum est tempus, instatque regnum Dei: Resipiscite, et credite Evangelio. ubi vox Evangelii, prius quidem in genere pro tota doctrina, posterius autem pro sola promissione accipitur. Caeterum Romanis 2, videtur ferme solam legem

et propositum ipsius, et decretum voluntatis Dei, de genere humano, per Christum redimendo et salvando. Ephes. 1. Testamentum. Galat. 3. Testamentum alte comprobatum a Deo, erga Christum. Galat. 4. nam haec sunt duo testamenta. Novum testamentum. Hebr. 7. Novi testamenti conciliator IESUS. Hebr. 9. 2. Corinth. 3. Faciet nos ministros Novi testamenti. Dicitur et crux Christi, Galat. 6. Et lac animi quod dolum nescit, 1. Petri 2. Et fides in Christum, Actor. 4. Audivit ab eo fidem quae est in Christum. Hisce omnibus et haec adde. Evangelion Odor vitae et mortis

sola dispensatio Apostolis commissa est. Sic et 2. Thess. 2 Evangelium appellatur suum, non quasi apud se natum, sed cuius illi mandata praedicatio fuerat. Sic idem 2. Timoth. 4, Evangelium vocat suum, non ut se authorem profiteatur, sed ministrum. Evangelium regni, Matt. 9. Circumibat IESUS civitates, praedicans Evangelium regni. vocatur sic ab effectu, quia hac ratione dissipatum populum Deus ad se colligit, ut in medio eius regnet. Evangelium pacis, Ephes. 6. Cur autem sic a Paulo dicatur, non est obscurum, nempe ab effectu, quia legatio est nostrae cum Deo

punitus est. Credere Moysi, Iohan. 5: id est, eius doctrinam pro vera habere. Ecce in penetralibus, nolite credere: pro, nolite eorum praedicationem pro vera habere. Credidit homo sermoni quem dixit IESUS, Iohan. 4: pro statuit eum vera dicere, quod tamen ille efficacia divini Spiritus in se operante credidit. Vicina huic significatio est, cum habemus fidem in sola speculatione, nihil boni malive inde expectantes: sicut, si narrationibus aliquibus de rebus peregrinis fidem haberemus. Tertia

Vicina huic significatio est, cum habemus fidem in sola speculatione, nihil boni malive inde expectantes: sicut, si narrationibus aliquibus de rebus peregrinis fidem haberemus. Tertia significatio est, cum significat alicui aliquid credere, seu eius fidei commendare seu committere. Iohan. 2: IESUS non credebat semet eis. Quarta significatione est etiam fides legalis, aut daemonum, cum desperantes credunt Deum esse iustum, bonis bene, et malis male facientem: sed non tamen credunt Evangelio. Fidem autem legalem nunc nomino tantum eam, quae conditionem plenissimae obedientiae ad

et generationis suscitabis, Isaiae 58: id est, origines. Forte tamen melius, quod vetera aedificia instaurabit, seu dirutas civitates renovabit. Fundamentum vocat Apostolus 1. Corint. 3, ipsum Christum, cum dicit: Fundamentum aliud nemo potest ponere, praeter hoc quod positum est, quod est IESUS CHRISTUS. Sic vocatur, quia ipse est totius Ecclesiae ac religionis suae caput ac sedes: ex quo, per quem, et in quem omnia, et cui accedunt aliqua quasi ornamenta, aut veluti accidentia: ut pia ordinatio Ecclesiae, ceremoniae, eruditae tractationes verbi Dei, et similia etiam quae fundamento

vestris. Usque in hodiernum diem, crebro ponitur pro, usque in praesens tempus. Matth. 28. Sparsus est hic sermo apud Iudaeos usque in hodiernum diem. 2. Cor. 13. Usque in hodiernum diem est velamen super cor Iudaeorum. Sic et Rom. 11, Usque in hodiernum diem excaecati esse dicuntur. IESUS CHRISTUS heri et hodie, idem etiam est in secula. id est, perpetuo permanet, semper fuit, est et erit. Aliqui intelligunt id dictum non de persona aut essentia Christi, sed de religionis patefactione. et per Heri intelligunt vetus Testamentum, per hodie Novum, per secula durationem aut

vocat honorem, dicens: Non sibi ipsi sumit aliquis eum honorem, sed si quis a Deo vocatus est ut Aaron. Sic et CHRISTUS non semet glorificavit, ut fieret summus Sacerdos: sed is qui locutus est ad eum, Filius meus es tu, etc. Sic credo etiam illud 2. Petr. 1 intelligendum esse: IESUS cum accepisset a patre honorem et gloriam. i. praeter divinitatem, amplissimam functionem reconciliandi humani generis Deo, et ingentia dona ac plenitudinem gratiae et Spiritus, nos Apostoli illam omnem magnitudinem aut amplitudinem coram spectavimus. Sic et illud Hebr. 2, et

possibile est, transeat a me hora haec: i. hoc gravissimum discrimen, quod hoc tempore mihi incumbit. Quinto, hora significat seculum, ut 1. Ioh. 2. Filioli novissima hora est. i. postrema sunt tempora aut secula. Sexto, Hora saepe ponitur pro fatali momento, cum est moriendum. Ioh. 13. Sciens IESUS quod venerit hora eius. Sic etiam 7 et 8. Septimo, Ad horam, significat idem quod ad breve tempus. Gal. 2. Quibus nec ad horam quidem cessimus, ut veritas Evangelii apud vos maneret. 2. Cor. 7. Etiamsi illa epistola ad horam vos contristavit. Ad Philemonem: Forte ideo servus ad

talis nunc existit. 1. Samuel. 13, Recensuit Saul populum, qui inventus est cum eo: id est, qui cum ipso erat. Dan. 11 Et convertet faciem suam ad fortalicia terrae suae, et praecipitatus cadet, et non invenietur. pro, non amplius existet, aut supererit, sed interibit. Lucae 9 Inventus est IESUS solus: id est, fuit, remansit solus, disparentibus Mose et Helia. Sic vicissim LXX, et Epistola ad Hebraeos verterunt illud Genes. 5 de Henoch, Et non ipse scilicet amplius extitit: per verbum,

Dei sui: verum illi pariter confregerunt iugum et vinculum. Ratio vero huius metaphorae est, quia doctrina alligat homines, ut certa quadam ratione sentiant, vivant et agant. Sic et eiusdem 2 accipi videtur: A' seculo confregisti iugum, rupisti vincula. In hoc sensu accipi posset, quod Dominus IESUS suum Evangelion vocat iugum, Matthaei 11 inquiens: Tollite iugum meum super vos, etc. Iugum enim meum leve est, et onus suave. Quod non (ut quidam male intelligunt) de praecepto charitatis, quod est omnium difficillimum, utpote totam legem in sese continens, dicit: sed potius,

tyranni. Mortes vero ponit ob supplicia naria Christi, quibus in sua passione excarnificatus est ab impiis: adeo ut non una, sed pluribus mortibus effectus dici queat. Diximus alio qui supra, mortes interdum dici quasvis maiores calamitates aut plagas. Sensus ergo praedicti loci Isaiae est quod Iesus perinde coram Deo ac hominibus reatum, ac etiam supplicium ignominiosissimum pertulerit, ac si esset unus de numero impiorum usurariorum, aut rapacium tyrannorum: quo quidem ingens magnitudo humiliationis et exinanitionis Christi, ob imputationem nostrae iniustitiae aut peccati, descripta

typum Christi gessisse: ut aliqua de illo dicta, recte de hoc intelligantur. alii respiciunt ad vocem Hebraeam נצר Nezer surculus, quo nomine Christus Isaiae 11, et aliquoties alias vocatur. alii denique ad ipsam tantum significationem vocabuli, quod Iesus sit praedictus a Prophetis futurus sanctus, a mundo separatus, et soli Deo addictus: quod Paulus et Hieremias de se scribunt. NE prohibentis, proprio quodam modo interdum in Sacris accipitur. Genesis 19. Ne quaeso domini mei: scilicet, pernoctetis in platea, obsecro

ERIT: i. quae fiat Meschias, et vere educat genus humanum ex servitute satanae in regnum Dei: repraesentabit quoque gloriam ac maiestatem Dei: et denique tanquam intimus quidam legatus Dei, quicquid egerit mandato et loco Dei, optima fide aget: gloriamque patris, non suam quaeret. Sic ipsemet Iesus nomen Dei in medio sui residens, hic in terris versando, testantib. id Evangelistis, exposuit. Afferre Deo gloriam nominis sui, Psal. 96, pro, gloriam nomini eius debitam aut convenientem: est celebrare eum ita magnifice, ut talem ac tantum Deum celebrare par est. Exprimere

tribuitur ei, qui primum reb. nomina imposuit. Invocari nomen alicuius hominis super alium, est, hunc cognominari de illius nomine. Nam Hebraei non habebant alia cognomina, sicut nec Graeci, quae ut ad proprium nomen filii patris nomen adiicerent: ut Saul filius Cis, David filius Iesse, Iesus filius David. Sic Iacob adoptans filios Ioseph, iubet suum nomen super eos vocari: i. vocari eos, Effraim filius Iacob, Manasse filius Iacob. Sic quoque septem mulieres Is. 4 petunt ut nomen alicuius viri super eas vocetur: i. dicantur eius uxores: ut, Abigail uxor David, Barsabea uxor

ναὶ ὁ πατὴρ, certe pater, quia ita placuit tibi. ubi pater vocandi casu accipiendum est. ὁ θεός μου, Deus meus: Marc. 15. quo modo etiam a Paulo usurpatur Rom. 8, et Galat. 4. Sic et Marc. 10 legitur Iesus filius David: pro, Iesu fili David miserere mei. Fortassis autem hic est Hebraeorum idiotismus qui suo illo ה utuntur partim pro nominativo articulo, partim pro vocandi adverbio. Sed et Atticos ita loqui observavimus. Sic enim Aristoph. in Ranis,

Per excellentiam quoque Peccare et Peccatum de atroci aliquo scelere, aut alio qui singulari pravo facto dicitur: ut Mat. 18 Quoties peccabit in me frater meus et remittam ei? Luc. 15. Pater peccavi in caelum, et coram te Ioann. 9. Quis peccavit, hic aut parentes eius? Respondit Iesus: Neque hic, neque parentes eius. Sic Iudas desperans ait: Peccavi, tradens iustum sanguinem. Sic accipi potest et illud Pauli Act 25, Neque in Caesarem peccavi: quo modo et Daniel loquitur. Sic et illud Pauli: Si nupseris, non peccasti: scilicet, in eo facto nihil mali fecisti. Sic 1 Petr.

enim ille articulus ad nomen femininum Hebraeum בית Baith aut Beth chesed, quod mox sequitur ibidem. Huc etiam facit, quod praepositio super ἐπὶ saepe significat ad vel iuxta, sicut in praecedenti Capite habetur, Iesus sedebat super puteum: id est, ad vel iuxta de qua significatione vide supra. PEIERARE, ut et Cicero Offic. 3. monet, significat, non statim initio falsum iurare: sed, quod initio iuramento promiseris, id postea non praestare. de tali per iurio legitur Levitici

Basilius in libro de spiritu sancto contra Aetianos: qui praepositionem Ex quo soli patri, Per quem soli filio, in quo autem soli Spiritui sancto tribuere voluerunt, citantes dictum Pauli primae Corin. octavo: Nobis est unus ille Deus pater, ex quo omnia, et nos in ipso: et unus Dominus IESUS Christus, per quem omnia, et nos per eum. Cui sophismati illam indignitatem calumniae adhibuerunt, quasi PER solum instrumentum denotet. Quare Basilius contra multa dicta citat, ubi Per etiam summum gradum efficaciae obtinet, et etiam ipsi patri tribuitur. sicut est illud Romanorum

pro eo qui simpliciter ac in genere est potens. alias Potens dicitur, ad unum aliquod negocium aut factum idoneus et instructus, ut potens in malitia, Psalmo 52. Vae potentibus ad bibendum, Isaiae quinto. Sic Lucae tertio, Potens est Deus de lapidibus filios Abrahae facere. Luc. 24 Iesus Nazarenus potens fuit in sermone et opere coram Deo et hominibus: id est, fuit eloquens ac peritus theologiae, et potuit magna miracula facere, testantibus id Deo et hominibus. Idem et de Mose dicit Stephanus Actorum septimo. Apollo fuit potens in Scripturis, Act. decimo octavo. id est,

Usque et Post includere metas temporum, aut dies in quos desinunt, et â quibus incipiunt, ineptissime et absurdissima erit illorum in suo pravo instituto vigilantissimorum hominum oratio: quod scilicet sepulchrum sit tantum illo primo biduo custodiendum, et porro negligendum: quandoquidem Iesus dixeris, se elapso triduo, quarta demum die resurrecturum. Sic enim non fuisset custoditum sepulchrum eo tempore, quo id maxime custodiri oportuisset. Contra vero Matthaei vigesimosexto videtur praepositio Post excludere metam aut diem, post quem aliquid fieri debet. Cum enim Christus

is, qui primus nascebatur, sanctusque Domino esse putabatur, et certa ratione pro eo erat sacrificandum, sive nascerentur porro plures, sive non: sicut Hieronymus ad Helvidium scribit; in quiens: Primogenitus non tam is est, post quem et alii, quam ante quem nullus genitus est. Sic vocatur IESUS primogenitus Mariae, Matth. 1, et Lucae 2, ac ibi pro eo secundum legem primogenitorum sacrificia offerunt. Nunc enim abolita illa lege, nobis primogeniti vox tantum ad secundo genitum, et tertio genitum respicit. Quod est observandum, ne quis hinc argutetur, Mariam plures filios

tantum ad secundo genitum, et tertio genitum respicit. Quod est observandum, ne quis hinc argutetur, Mariam plures filios habuisse. Primogenitus mortuorum: Apocal. 1: et Primogenitus exmortuis, Colloss. 1, idem sunt. id est, qui primo ex mortuis ad aeternam vitam resurrexit, nempe ipsemet IESUS filius Dei. Primogenitus aliquando idem valet quod acceptissimus ac dilectissimus filius. Sic vocat Deus populum Israeliticum suum primogenitum: Exod. 4: Dices ad Pharaonem, Filius meus, primogenitus meus est Israel. Hieremiae 31: Ephraim primogenitus meus est, id est, perinde eum

quod primi sint conversi: vel de gradu ac dignitate, quod fuerunt initio ardentissimi in vera pietate. Ultimi autem, notat abiectos, alienos a Deo. In posteriore vero loco, Primi idem est quod pientissimi, et Deo acceptissimi. In malam partem accipitur, cum Paulus dicit 1. ad Timoth. 1: Christus Iesus venit in mundum, peccatores salvos facere, quorum primus sum ego: id est, primarius, seu unus ex praecipuis ac summis peccatoribus, utpote persecutor. Nisi velit intelligere, Paulum dicere, se esse primum ex illustribus exemplis hostium mirabiliter conversorum, sicut mox sequitur: Ubi in me

1. Zacharias dicitur prophetasse, cum futura de suo puerulo [?: Do- ] praecursore praedicit Ioan. 11. Hoc autem non a semetipso dixit, sed cum esset pontifex eius anni, prophetavit quod Iesus esset moriturus pro ea gente. Nec futura tantum praedicere est prophetare, sed praeterita ac praesentia, humanae scientiae ac industriae impossibilia cognitu. Sic Moses prophetavit de creatione aliis hominib. ignota. et Simon Pharisaeus inquit: Si hic homo esset propheta, scires quod haec

ille populus: nempe in Aegypto, cum crescebat, augebaturque. Act. 4: Convenerunt enim vere adversus sanctum puerum tuum IESUM: habet Vulgata. Alii vertunt, adversus sanctum filium tuum IESUM. Ambiguitas vocabuli παῖς, utramque versionem admittit tum etiam IESUS, etsi sit verus ac unigenitus filius Dei, tamen etiam servus appellatur Isaiae 42, et Matth. 12: quia scilicet formam servi accepit, ad Philip. 2. Heb. 2: Quia ergo pueri de carne et sanguine communicarunt, et ipse similiter eorundem particeps factus est. ubi, tametsi alludat ad locum

ὅτι quia blasphemavit. pro, certe, [?: ] blasphemavit. Sic ibidem, Et rursus negavit cum iuramento, QUIA non novi hominem. pro, certe non novi hominem. Sic illud, Quia ego non sum propheta: id est, profecto utique ego non sum propheta. Dicit IESUS centurioni, ὅτι Quia filius tuus vivit: id est, profecto revaluit. Marci 7: Quia bene Isaias de vobis hypocritis prophetavit: id est, profecto bene ac vere prophetice. Aliquando accipitur εἰδικῶς, id est,

Deo consecratum, quo ille veluti deliciis suis, cum recte a piis sanctificatur, delectatur. Filius hominis est Dominus sabbati: Mar. 2: id est sabbatum debet servire saluti spirituali, et re aut necessitate postulante etiam corporali hominis. Ibi enim Filius hominis, quivis homo dicitur. IESUS iter faciebat per segetes in sabbatis, Matthaei duodecimo: id est quodam Sabbato. Ponitur ibi nomen generis pro [?: ] individuo, idque certo, sed incerte indicato. De quo Hebraismo in Regulis Universalibus. Sabbath Sabbaton est crebro, praesertim in Levitico. Solent autem

Bibliographia locorum inventorum

Benesa, Damjan (1476-1539) [1534, Dubrovnik]: De morte Christi, versio electronica, 8402 versus, verborum 61948, ed. Vladimir Rezar [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [benesa-d-dmc.xml].

Durdevic, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545, Leuwen]: De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clare exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus, ed. Durdevic, Bartul [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [numerus verborum] [djurdjevic-b-afflictio.xml].

Vlacic Ilirik, MatijaZigerius, Emerik (1520-1575) [1549, Tolna; Magdeburg]: Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica, Verborum 1772, ed. Stanko Andric [genus: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [numerus verborum] [zigerius-e-epist.xml].

Grbic Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559]: Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica, Verborum 3353, ed. Nino Zubovic [genus: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [numerus verborum] [grbic-m-aristea.xml].

Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-1.xml].

Omnes locos monstra (paululum expectandum est dum data mittantur)

Preme hic ut KWIC videas