Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
28.
Mole velut Cyprias, ita sacro sanguine cretus Flos praeit iste rosas, suavi fragrantior aura. Hunc simplex folium vestit, nisi pura videri Quod faciunt sinuosa suae curvamina sphaerae. Succedit folio teretis pars nacta cylindri Effigiem, notam flagris imitata columnam: Cera stylo partim color est et muricis humor. Hunc super, implexus veluti de sentibus orbis Horreo et inde pari fibrarum triplice filo, Queis ferri color est, surgunt in vertice clavi. Sub folio vero maiore latere videntur Dispositi in gyro, foliorum in acumen euntes Mucrones veluti septem, materna dolorum Symbola, quorum animo tunc praemeditata tyrannis, Pectora dilectae dirùm scissura parentis, Purpureos nati corpus solvebat in imbres. Area maioris folii decorata rubescit Quinque velut guttis, vel mavis dicere, granis Coralii: totidem plagarum haec signa, cruento Queis lacerandus erat divinus stipite natus. Protinus ut vidit certum de sanguine florem Athleta aethereus “Sunt instrumenta doloris Ista mei” dixit. “Viridi me cespite dura Terret humus, fati dum, quod mihi restat, acerbum Floribus ostendit mortisque intendit agonem.” Hinc visas horrere magis, magis impote poenas Aversari animo, donec submissus Olympo A Patre sidereus maerentem his vocibus Ales Erigeret nimiumque fugaret corde pavorem: “Alma Dei soboles” inquit, “virtusque Tonantis, Mortalis natura tibi quem suggerit, Heros Caelestis, depone metum supremaque constans Fata subi. Tibi quantus honor, quae copia laudis, Gloria quae Patri adveniet, quae tristibus Orci Exulibus ventura salus, quantum orbis habebit Roboris exemplum? Caeli ventura sub auras Posteritas tua fata canet caeloque beandus Adami sanguis, dulcem te morte perempta Authorem vitae servatoremque sonabit!” Dixerat haec Ales floresque e sanguine natos Respiciens, qui praesentem cumulare timorem Poenarum visi effigie; telluris ab imo Evulsos omnes et adhuc radice cruentos Colligit atque alio plantandos orbe reservat, Sic fatus: “Grati flores et lilia summo Digna virere polo, vestro ne sitis amara Progenies spectata Patri, vos gentibus olim Longinquis, nec non post tempora multa, suarum Poenarum factura fidem, dabo crescere terris, Queis Iudae vox nulla sonat: servabit in illis Vos melior fortuna locis, quos forte parentis Vestri odio, Solymae saevus discerperet ardor.” Haec effatus abit superansque immanè remotam Maiorem a Solyma zonam, pervenit ad Indos, Dives ubi occiduis Phoebi laetatur arenis Marsinga et sacrum Didymi Calamina cruorem Hausit, ubi fixos voluit vernare minister Aliger Hebraeos, horti miracula, flores. Haec ita divino venit de sanguine nata Floris in occiduos Indorum gratia fines. Nomine flos caruit, donec telluris avarus Scrutator pelagique audax sulcator ibidem Divitias cumularet Iber iisdemque repertus, Voce nova voluit flos Granadilla vocari.
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.