Illius, et digitos ad bella ferocia rector:
Vtpote qui gestit festinus adesse precanti,
Et tantum virtute sua praecingere robur.
Tempore semper adesse Deus implorantibus eius
Ambiguis in rebus opem, totoque propinquat
Numine, cum dubii subeunda sit alea belli.
Hac ope, Dalmatiae cum nuper turbo Gradivi
Finibus intonuit, generosi dextera Balbi,
Praesidii spes una sui, roburque, vigorque,
Nil Scythicis tardata minis, defendit ab omni
Impete barbarico turriti moenia Signi.
Sub quibus in celsos numerosa cadavera saepe
Creverunt tumulos, praerupta cacumina muri
Aequantes: talemque ducem tunc Balbus agebat,
Vt regredi pavidos properanter adegerit hostes.
Saepius admotae multo nihil ordine scalae
Parietibus inuere Scythas, nihil ardor eundi
Par crebros ad summa gradus fastigia muri:
Nam fato cecidere pari, cum desuper ignis
Plurimus ingrueret, vastique subinde molares,
Et conscendentes quidquid prosternere posset.
Hoc si forte Getae non essent objice fracti,
Posse videbantur tota regione potiri;
Iniecto populis a belli mole timore,
Illorum robur quam propulsare nequiret,
Nempe suis oneri tanto conatibus impar.
Si tandem saevi longa didicere ruina
Bistones, a nobis immensum stare Tonantem,
Intentum momenta suae defendere causae.

Vade retro

Vade porro