Instrumenta novem, priscis ignota Latinis;
Cum Romanorum victricia Solis utranque
Terrerent vexilla domum, nullaeque vacarent
Terrarum partes ab eorum fortibus armis.
Mox ubi barbarica cuneos a caede calentes
Collegit: fertur solers instare favori
Fortunae Dux, immo Dei: motisque repente
Castris, hostiles celerasse retundere vires,
Consurgit celsis ubi Temesuaria muris:
Obsidione volens hanc cingere protinus urbem,
Asserturus eam Domino pugnando priori.
Huic tantum virtutis inest; vis tanta decentis
Corporis, ac animi, tantumque vigoris in armis,
Consiliumque sagax, et tanta peritia belli,
Vt spem frustrari non possit Caesaris umquam,
Non equitis, peditisque sui, non publica nota.
Odrysius perhibetur adhuc voluisse tyrannus
Effectum turbare rei, quater illicò missis
Suppetias decies millenis fortibus urbi
Militibus; satis ipse putans hos esse, superque,
Qui Germanorum subitis conatibus obstant.
Providus at Princpes, nihil obsidione soluta,
Dicitur agminibus venientibus obvius isse
Cum bellatorum delecta parte suorum:
Et stratis mox caede Getis, ter quinque, decemque
Fusilium vexisse redux in castra tuborum,
Fulminis in morem solitorum sternere muros,
Armatosque globos glandis penetrantibus ictu.
Edocet ipse manus ad proelia summus Olympi

Vade retro

Vade porro