Alter amet; noua se ratio, manifestaque prodit,
Cur illo pariter iucundiùs alter amari
Nemo queat. Nam nec dulcis, nisi mutuus, ardor;
Nec, nisi Amatorem aethereum quo pectus anhelat,
Mutuus ex toto calor est. Da Thesea, da, quem
Eurialus Niso, Pyladi praeponat Orestes:
Quisquis erit, cum plura simul cogatur amare,
Iamque sibi haec animi partem, iamque illa requirant;
Haud vni, quantus demum est, se impendet Amico:
Sic hominis mens, sic illam sua limite curto
Includit natura. At non et maximus Author
Finibus his cogi. Quamvis simul omnia curet;
Vsque tamen toto se curat singula. Plenum
Ceu rutilus (si nostra illi componere fas est)
Astrorum genitor nullis non partibus ignem
Commodat, in partes quamvis simul influat omnes:
Aut animae ceu vis pereuntibus indita membris
Non secus extremos vngues, tenuesque capillos,
Ac reliquam vegetat, solida indiuisaque, molem.
Nusquam se minor est, nusquam non vndique plenus
Immensi fons ille Boni: ceu Numine toto
Omnia; sic toto quoque singula Numine complet.
Tu frueris, fruitur simul hic, simul ille, fruuntur
Innumeri: nihil inde t ibi, aut decerpitur vlli:
Omnibus vnus amor par, omnes efficit vnum.
Riualis non ergo metus, non inuida mentes
Cura coquit: quin tam largo, immensoque, nec vllam
Non hominum superante sitim dulcedinis haustu
Iam saturis noua fit socios habuisse voluptas. 45
45. Quìd referam? Sortem quòd amor permiscet Amatûm,
Alterutri fuerint quae vel Bona, vel Mala cunque,
Ambobus faciens communia. Noscere promptum
Vnde etiam, quanto reliquis discrimine praestet,
Aeternum primumque Bonum qui respicit, ardor.
Nempe alibi, laetis coeant cum tristia, parsque
Saepiùs haec illam praeponderet; amplius aegro,
Quàm gaudî, maeroris adest vectigal Amanti.

Vade retro

Vade porro