Auxilium fuerint Aliorum vulnera, si, quo
Illa ferant îjdem vultu, et quo pondere mentis,
Insuper observes: tranquilâ vt fronte dolorem
Dissimulent: vt, vel lapsi afflictique, prementem
Fortunam super assurgant, fatique riunas.
Talia, credo equidem, spectantem exempla pudebit
Immodico questu casus vrgere minores:
Nimbrorumque minas inter caelique tumultus,
Innubes roseâ pingi Thaumantide vultus
Posse scies, animumque suo radiare Sereno.
Nec tibi magnanimos heroas, et inclyta fastis
Nomina, Anaxarchi letho insuperabile pectus,
Crescentemque animis rerum per damna Catonem
Obîjciam. Mediae vel plebis in ordine, siccis
Luminibus multos ea passim fata subire
Aspicies, quêis ipse, et adhuc leuioribus ictus
Foeminea effundis bilem in lamenta, diemque
Proîjcis, iratus Superis, vitaeque, tibique.
Nam quae tam miseri (libeat perpendere) luctus
Materies? Teneris illusit bruma racemis,
Palladios foetus decoxit fortior aestus,
Invida spem largae Cereris rubigo fefellit.
Hinc dolor, hinc lacrymae: Qui conclamatus, et omni
Deiectus spe viuam? O foeda inscitia, necdum,
Qui viuas, didicisse! At pronum discere. Viues,
Omnis vt artificum pubes, vt nauita, sutor,
Rufticus, vpilio, miles, generisque per Orbem
Humani pars magna, foret quies copia dives,
Quod tibi, post cladem, reliquum. Te parcior anni
Vnius exanimat fructus, quem foenore largo
Excusabit agris ventura manentibus aetas:
Haud stabiles illis reditus, haud iugere certi
Vlla soli: vix, quod naturae vota requirant,
Suppetit: eximio sortis pro munere ducent,
Si rigidos, quamvis crassa, atque hirsuta, Decembres
Penula submoveat: si quantulacunque paratae
Frugis ad exiguum non desit copia victum.

Vade retro

Vade porro