Nec tamen exosam propero vel funere vitam
Abîjciunt, vel perpetuo maerore fatigant:
Quin curis miscere iocos, atque edere plausus
Saepe vacat: festae in primis Solennia lucis
Cum redeunt, longoque modum posuere labori.
Tunc etenim, madidi Baccheo nectare venas,
Per virides incompositis iam motibus agros
Subsiliunt; bifori iam pastoralia buxo
Alternant hilares modulamina; iamque, torosis
Pectora nodantes, et mutua colla lacertis,
Pisaeae veteri luctantur more palaestrae.
Conscia festiuis circum clamoribus arua,
Frondiferique sinus nemorum, collesque resultant.
Laetitiae hac igitur pompâ praeferre beatos
Se liceat, quêis fulgor opum, quêis lauta supllex,
Esse sibi gnaris, nisi de sudore diurno,
Praesidium certum, et vitae instrumenta tuendae?
Tu, cui res tantò melior, squalentia nigris
Perpetuùm lacrymans obduces nubibus ora,
Et tantùm Aemilij non pontis ab aggere mittes
Danmatum caput: immodici quòd copia luxùs
Haud superet, vanis sed parcens sumptibus, intra
Naturae positos cogaris viuere fines?
19. Vnde haec, foemineis vel sensibus inficianda,
Mollities? An dissimili tibi pectora finxit,
Et reliquis natura luto Mortalibus? An te
Ex florum succis, aut illo condidit, aether
Quo matutinus conchylia rore maritat?
Heu nimis indecores animos! Saeuissima fortis
Fulmina, ceu fragiles, Alij, sine cuspide thyrsos,
Excipiunt: minimi ad speciem dubitabile vulnus
Te culicis plorare iubet: confinia summae
Vix cutis exiguo districtus acumine, rumpis
Clamorem, quantum neque Stentoris illa, laesus
Nec Diomedeâ Gradiuus Homericus hastâ: [a] [ERROR: no reftable :] Homer. II. lib. 5.

Vade retro

Vade porro