Sublimi haud vetitum iactu prosternere foetus.
Inuida quos manibus longè Natura remouit,
Ad nostros iam iam aequa pedes solertia ponet.
Haec vbi dicta, humeri proiecto tegmine, saxum
Arripit, et valido rotat in sublime lacerto,
Mox aliud, rursusque aliud. Nec caetera segnis
Exemplum spectare cohors. Par omnibus ardor:
Tela petunt, onerantque manus, atque ictibus ictus
Agglomerant. Pleno volat aethere saxeus imber:
Dant gemitum rami: decussis vndique tellus
Stipatur solijs, stipatur glandibus. At Nux
Infelix, rapida circùm stridente procellâ,
Tot plagis laniata sinum, tot foetibus orba,
Iam viduae exemplum Niobes, iam ponere flatus
Immodicos, verbis et docta minoribus vti,
Quis furor? exclamat. Quae vos, temeraria pubes,
Infandae eumenides stimulis tam tristibus vrgent?
Hoccine ius? Praedas alieno euerrere Fundo:
Exturbare manu pacem: vim, vulnera, caedes
Nil meritis inferre? Ah saeuo parcite ludo,
(Poenarum satis est) ah barbara ponite tela,
Crudeles. Nullo certèvos crimine laesi:
Nil merui, tam dura nocens cur praemia ferrem.
Quin etiam (nimios fractura vmbracula soles
Vt taceam) vestris, par quando, an quaeritur impar,
Vel tribus extructis cum glans superadditur vna,
Totque alijs, quorum assueti meminisse potestis,
Materiem Nux exhibeo instrumentaque ludis.
Pergitis? O soboloes Furiarum! Pergite. Dignas
Terga luent poenas. En rapto fuste Colonus
(Heu miseram! Cur non licet haec mihi vera minari?)
Aduolat: en immanè furit. Vos ille. Magistri
Aut saltem, indignos qui iam resciuerit ausus,
Plagosam sperate manum, horrendumque tribunal.
Nil agimus. Saxis, quae iactat, durior ipsis,
In vacuum fusas ridet gens impia voces,
Missilibusque nouis certat: praetexit olympum

Vade retro

Vade porro