Diluuies telorum, et spissae grandinis instar
Tempestas lapidosa furit. Vulsae vndique frondes,
Deiecti foetus, contusaque brachia: primum
Illa decus patrij, et felix modò gloria Fundi,
Vix lacerum funus, rapti vix vmbra supersum
Iam decoris. Vacuum quid prodest crimine pectus,
Quid puram seruasse fidem? Tu crimen haberis,
Fertilitas, hos tu mihi noxia eddis honores.
Nulla manus sterilem crudo percelleret ictu:
Laedenti pretium possum quia soluere, laedor.
Ast ego, natiuo felix mihi credita censu,
Subiectis inopes ridebam in sepibus vmbras,
Iuniperi, cornique vmbras. Quàm iustiùs illae
Mutuà nunc nostris valeant illudere damnis,
Paupertate suâ incolumes? Quòd si ista manebat
Sors miseram, si diuitiae hac mercede luuntur;
Muneribus quìd me libuit, Pomona, malignis
Perdere? Non satiùs platani de more fuisset,
Caelibis aut lauri, viduo frondescere luxu,
Vmbrarum dominam? Valeas opulentia, triste
Exitij pignus. Nemorum cum paupere turbâ,
Et mihi dehinc liceat, nil, quod rapiatur, habenti,
Ducere ceu fructu vacuum, sic luctibus aeuuum.
Questibus his, medio saxorum in turbine, saeuas
Infelix damnabat opes, sua funera: parque
Par adeo exitium, et similes hinc quisque vereri
Condiscat, similis cui praesto est copia, casus. 41
41. Non tamen haec pacis turbatae crimina, caecis,
Non latus insidijs trepidum, violentaque mille
Praecipitis lethi compendia, mille relictae
Ad lentos obitus tormenta tenacia vitae,
Omne putes sortis virus, Summamque Malorum,
Quae grauior, cum blanda magis, Mortalibus affert.
En alias animi clades, insertaque caecis,
Plùs etiam lugenda, Mali contagia fibris.
Agmen agit stolidus mentis tumor: obsequijs dum
Plaudentis populi, vanoque errore superbi,

Vade retro

Vade porro