Maiestas, Cleroque tuae fax debita vitae.
12 Cum sub claustralis modii cavitate lateres,
Se tua congeniti potuit fulgore nitoris,
Illustris cunctorum oculis committere virtus;
Cum publica admisit toti Pharus obvia Romae
Eximium lumen, lucere Quiritibus ardens
Cessabit pectus? sic condemnabit inanis
Religio, quae vera fides, hominumque probata
Commendat pietas? mystas descendet in omnes
Sic Vaticanis morum de fontibus, iste
Ingratus Christo, medicae timor absonus arae?
Esto, gravent nimio Latiae te pondere curae;
Haec sit cura prior: reliquas haec una resolvet:
Omni sole sacrae pectus componere mensae.
Audiit haec praesul; sed cui pietatis ad ipsum,
Primus erat mentis stimulus pertingere culmen;
Hortantis monito cessit: statuitque Thienis
Assidua fortem complere paropside suadam.
Hac palma exultans, inconsultoque timore
Edomito gaudens, domina festinus ab urbe
Discedit Caietanus; prius Exquilinae
Molis adorata, Petri cum limine, Nympha.
13 Nunc age, sublimes reduci dilecta triumphos
Instrue Parthenope: fortis tua maenia victor
Intrat, adorando pugnans pro pane strategus.
Caietane tibi quem Vaticana laborem
Purpura, quod Latii iactura notabilis ostri
Suasit iter; publico iam thure Latina rependit
Religio: meritisque tuis poscentibus, aequas
E Vaticanae fidei Phaenice corollas,
Augusti digno te illustravere Quirites

Vade retro

Vade porro