Quod quaesisti inventum est in 322 locis.

Omnes locos inventos monstra

Preme hic ut KWIC videas

Loci 301-322:

[88.] De sua in re quaerenda negligentia.
9.89.1  Commoda divitiis, fateor, non parva parari,
9.89.2   Res dura est sed enim quaerere divitias,
9.89.3  Sacro praecipue vati, quem cantor Apollo
9.89.4   Correptum in rupes abstrahit aërias,
9.89.5  Musarumque choris miscet, rerumque mearum,
9.89.6   Atque mei secum detinet immemorem.

Culminaque et fontes, rustica vita, lares,
9.95.5  Et quae pastores feliciter otia servant.
9.95.6   Otia, sperabam, jam mihi grata forent.
9.95.7  Somnia fingentem Aonius me risit Apollo,
9.95.8   Risit Calliope, Pieridumque chorus.
9.95.9  Hic iterum verto celeres ad carmina gressus
9.95.10   Et solita versus personat arte lyra.

195. [192.] Ad Caelium, qui e paupere dives factus, Musis valedixerat. Krša
9.195.1  Calliope quondam et flavus dictabat Apollo,
9.195.2   Nunc algens dictat carmina pauperies.
9.195.3  Testis erit, coeli, cuius Musa ista diserta,
9.195.4   Factus ut es dives, turpiter obticuit.

Qua trita humano sit via nulla pede.
9.203.3  Illic sollicitas animi deponere curas,
9.203.4   Atque meo tandem vivere more lubet.
9.203.5  Non dulces aberunt Musae, non Phoebus Apollo,
9.203.6   Illaque Apollinei scripta venusta chori,
9.203.7  Quae mihi si liceat gelida sub rupe jacenti
9.203.8   Lectare ad murmur lene sonantis aquae,

incassum, ranae turgentis acerbo
3.52  Territus exemplo. Quid enim, vel mollius esse
3.53  Vel mage concinnum possit? Parnasside sculpta est,
3.54  Ut nuper retulit per noctem visus Apollo,
3.55  Scilicet in lauro lex haec; ne tangito quisquam,
3.56  Quem cupidum titillat honos, et gloria famae,
3.57  Prisca Pelasgorum sacrata volumina vatum,

velum laeva sinuosum, advolvitur ipsi
Quod pedibus tenus, exporrecta sustinet illinc
In dextra pateram: verùm illi cum caput absit,
Quae Dea pilentum regat id, vix Pythia dicat,
Noscere cui tantum dat certus Apollo futura,
Fatidico quoties afflavit numine pectus:
Tum defossa illic civis quae nuper in horto est,
Visa pavimenti mihi pars est sectilis, aevi
Prisci opus. Hinc facile mihi suadeo, talia circum

Siede Marcel, che le virtù divine
Tutte dimostra nel sembiante umano.
Egli la cetra mi sospende al collo,
Egli di lauro fregerammi il crine,
Mio non bugiardo, e non profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae

qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Sullo stesso argomento avendo già ricevuto l' Autore dallo stesso Cardinale la Tonsura e gli

Siede Marcel, che le virtù divine
Tutte dimostra nel sembiante umano.
Egli la cetra mi sospende al collo,
Egli di lauro fregerammi il crine,
Mio non bugiardo, e non profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae

qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Essendo scelto a Prottetore de' Fluttuanti d' Argenta il Cardinale Corsini si allude all' Insegna

Siede Marcel, che le virtù divine
Tutte dimostra nel sembiante umano.
Egli la cetra mi sospende al collo,
Egli di lauro fregerammi il crine,
Mio non bugiardo, e non profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae

qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Essendo eletto dal Popolo in Venezia un novello Piovano che fuor dell' usato non ebbe verun

Il passeggio di Savioli
Già già sentendo all' auree
Briglie allentar la mano
Correan d’Apollo i fervidi
4Cavalli all’oceano.
Me i passi incerti trassero
Pel noto altrui cammino,
Che alla città di Romolo
8Conduce il pellegrino.
Dall’una parte

si vates nonum premeremus in annum,
1.10.2  Sanior ut ratio, inconsulti et fama poetae
1.10.3  Flagitat, alta tibi per me servare liceret
1.10.4  Otia, nec te nunc noster turbaret Apollo.
1.10.5  Sed nosti, vatum genus ut sumus omne, ubi cordi
1.10.6  Scribendi versus illud tam dulce placensque
1.10.7  Irrepsit vitium, stimulosque potenter adegit,

Cynthia pacto,
1.16.99  Hoc formosa Chloe est. Ecquae fuit illa, reperta
1.16.100  In Circo, cujus bombycina pyga puellae est?
1.16.101  Dic age, nam bene nosti, et eris mihi magnus Apollo,
1.16.102  Qua mulier forma, quo sit pede, quove colore,
1.16.103  Pulcra, an deformis, juvenisne, an grandior aevo,
1.16.104  Depygis, curva, aut clauda, aut nasutula,

1.18.137  Queis sine nulla umquam subiere poemata vulgi, aut
1.18.138  Doctorum auriculas. Quarum contraria quando
1.18.139  Numina es expertus, quinam te servet Apollo?
1.18.140  Dicendi nam sicut in arte est actio primum,
1.18.141  Actio postremum; in scribendo ita gratia totum est.
1.18.142  Gratia nescio quid: donum at caeleste

aliud potis est, praeterquam
1.21.25  Leda suo semper docilis concumbere cycno:
1.21.26  Serpentumque miser validos evolvere nodos
1.21.27  Laocoon: niveosque pedes intonsus Apollo
1.21.28  Et vivo similis crines incingere lauro.
1.21.29  Praxiteles ferro, mixtisque coloribus alter
1.21.30  Uno naturam potis est inducere vultu,

quasi turbine curas,
1.21.73  Non carpo, miror magis, et vestigia adoro.
1.21.74  De citharis mihi sermo est, et sententia mutis,
1.21.75  Ipse lyram sine voce Deus si tangat apollo.
1.21.76   Quo minus ars naturam imitatur musica, ad istam
1.21.77  Quove magis tendit crassa ac rudiore Minerva,
1.21.78  Tanto infra reliquas artes depressa jacebit

Flaccus, Virgiliusque poetae
1.23.215  Carmina scribebant, Maecenas scripta legebat,
1.23.216  Tota quiescebant magnae at pecuaria Romae
1.23.217  Arte Palatinus quae nulla excepit Apollo!
1.23.218  Evenient. Olim magnus cum iterabitur orbis,
1.23.219  Omnibus atque iterum in se cum redeuntibus annis
1.23.220  Exactis magnus procedet mensibus annus,

mihi nulla aeque formosis terra puellis
2.1.92  Ridet, ut ista suis Insula virginibus.
2.1.93  Quamquam o Elaphites, pulcherrima turba, puellae,
2.1.94  Vestras hinc laudes ducere Apollo vetat:
2.1.95  Haud ego vos igitur celebrem, quod lactea vestro
2.1.96  Ore nitent puris lilia mixta rosis;
2.1.97  Sed quod florentis praestantia munera formae

belle urbanos posse movere sales
2.1.103  Adjice, et illaesi nomen, famamque pudoris,
2.1.104  Et pura ornatas religione animas.
2.1.105  Verior hinc vestrae praeconia laudis Apollo,
2.1.106  Non a vulgatis inchoat auspiciis,
2.1.107  Vosque bono ingenti laetas jubet esse puellae,
2.1.108  Quantum nulla alio est gens alia in populo.

Venus alma suis, atque aliger ipsis.
570  Mercurius pedibus; quassans ex aere Tridentem
571  Neptunus pelagi domitor; Vulcanus et ardens
572  Pieridum socius, cantusque suasor Apollo;
573  Hinc Musae surgunt forma specieque nitentes;
574  Hercules attollens clavam, Bacchusque rubescens,
575  Et Pluto, et Genius grandi virtute gubernans

Bibliographia locorum inventorum

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795]: Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica, 1960 versus, verborum 13466, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epistula] [numerus verborum] [zamagna-b-epist.xml].

Feric Gvozdenica, Duro (1739–1820) [1803, Dubrovnik]: Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica, 3368 versus, verborum 28363 [genus: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [numerus verborum] [feric-d-periegesis.xml].

Sivric, Antun (1765 - 1830) [1803]: Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica, Verborum 42047, 5086 versus, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [numerus verborum] [sivrich-anacreont.xml].

Rastic, DzonoAppendini, Franjo MarijaZamanja, MarijaZamanja, BernardFeric, DuroAppendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816]: Carmina, versio electronica, Versus 6583, verborum 46647, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [numerus verborum] [rastic-dz-c.xml].

Cobarnic, Josip (1790-1852) [1835, Split; Zadar; Makarska]: Dioclias carmen polymetrum, versio electronica, Versus 2345, verborum 17608, ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genus: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [numerus verborum] [cobarnic-j-dioclias.xml].

Omnes locos monstra

Preme hic ut KWIC videas