Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme. Bibliographic criteria: none (Omnes textus textus) Search criteria: henricum Quod quaesisti inventum est in 37 locis.
Loci 1-37:1. Toma Arhidakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] ipsius, Bernardus nomine, de prouincia Tuscie, patria Perusinus, uir litteratus et eloquens, statura procerrus. Hic quia frequenter in Hungariam fuerat missus, notus erat effectus regi Bele gratiamque ipsius et multorum principum et prelatorum Hungarie habebat, ita ut rex ipse filium suum Henricum ei nutriendum traderet et docendum. Cum ergo legatus in Hungariam profectus legationis sue peregisset officium, ad propria reuersus est.
2. Toma Arhidakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] est profectus. Ibique cum aliis prelatis ecclesiarum regni Hungarie qui ad solempnitatem iocunditatis regie confluxerant, regis filium coronauit multisque a rege honoratus muneribus ad ecclesiam suam reuersus est.
3. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sapis, ex aliqua, tuus esto, parte, nec unquam
4. Marulic, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_555 | Paragraph | SubSect | Section] coronas de manu eius acceperunt. Mox illa uirginum monasterium ingreditur, ipse clericus efficitur Eladioque in episcopatum succedit, dignus Ecclesię sponsus, qui, cum maritus esset, se maritum nesciuit. Henricum imperatorem, qui annos tres et uiginti imperauit, uirginitatem una cum Kunegunde uxore seruasse tradunt. Non illos regalis luxus ad carnis inflexit lasciuiam, non suscipiendę sobolis cura, cui imperii
5. Dragisic, Juraj. De natura angelica, libri... [Paragraph | Section] substantia, Cognitione, Libertate, Creationis initio, Gratia et bonorum beatitudine: peccato et malorum infoelicitate, Locutionibus et illuminationibus Nec non et de ipsorum ęuo simul ac loco et delationibus. Atque hierarchiis ordinibus et presidentia siue superioritate: Et hic Thomma, ille Henricum, alius Scotum, nonnulli Ariminensem illum Gregorium, pars Landulfum Franciscum et alii alios inducebant auctores: Quibus facere satis per nostri exilitate ingenii curauimus. Aderant certo et duo in humanis atque diuinis rebus eruditissimi uiri: Antonius Victorius Fauentinus meus et
6. Bunic, JakovCaluus,... . Carmina minora ex libro De vita et... [Paragraph | Section]
7. Vrancic, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 195 | Paragraph | Section] 1531. secundo post Caroli V. imperatoris coronationem. Reversus ex urbe denuo ad Sigismundum regem ter est missus, post has Polonicas legationes alia Romae perfunctus ad Paulum tertium pontificem, ad Franciscum Galliae regem cum mandatis prosectus est. Inde statim ad Henricum VIII. regem Anglorum in Britanniam usque secessit. Hinc reversus cum aliis regis sui oratoribus ad Ferdinandum regem Romanorum Viennam est missus. Ea legatione non satis ex voto regibus subsecuta, atque etiam ipso Joanne rege e vivis sublato ab Isabella regina
8. Petric, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | Section]
inempta dedit si qua puella seni.
Gusmana Alphonsi Castellae regis Pallaca
enim eundem, et eodem pene fato partum edidit.
Sed in hoc inter se differunt, quae enim de Rhea traduntur, fabulosa ea, et a Poetis
ficta reputantur: Gusmanae progenies hodie in Hispania regnat. Libet hanc genealogiam
paucis explicare. Gusmana ex Alphonso Henricum Regem fratricidam parit, huic Ioannes
filius in regnum succedit, Ioannem Henricus valetudinarius excipit, hic ex Caterina Lancastria Ioannem
suscipit. Huius Isabella filia Ioannam insanam Caroli Caesaris matrem edidit, a Carolo
Sebastianus, qui in Africana acie periit XVI. Portugalliae rex, non modo familiae suae
finem, verum regno universo miserabilem cladem intulit: Henricus enim, qui post illum
rebus praefuit,
explicabat dominus Robertas Laugier, anatomiam dominus Laurentius Grosser, phisiologiam dominus Henricus Crantz, chirurgiam dominus Ferdinandus Leber. Juristarum similiter facultas quamplurimos numeravit auditores; professores aeque clarissimos viros habuit, videlicet: legum publicarum dominum Henricum Bocris, qui Ottonem Edvardum praelegebat, dein Wemerum, canonicarum dominum Paulum Josephum Rieger virum lectissimum, qui insignes a se compilatas institutiones canonicas praelegebat, dignam tanto viro hoc anno edens dissertationem in opus Gratiani, utinam vivat, ut, quae pollicetur,
per matrimonium suo cum regno; hinc evertere ut
possint projectum Portugallorum, in eo adlaborarunt ut eam foeminam in matrimonium accipiant,
quae maximam spem successoribus habet, nempe Isabellam; Castiliani interim excitati per Aragones
et fratrem Alphonsum Henrici 4‑ti coegerunt Henricum renunciare regno suo, post mortem tamen
fratris iterum substitutus est; Ioannes vero 2‑us cum filio suo omnem lapidem movit ut Isabella
consentiret in sponsalia cum Ferdinando filio Ioannis; hoc cum multi ex statibus devicti jam
urgerent, in
quod, etsi non
omni vi et fortitudine geri potuisset, ob debilitatam tantis bellis Galliam, tamen res non
contemnendas fecit, praesertim in Belgio Hispanico.
Burgundicae, ex stirpe scilicet juniore;
Hugo Capetus fuit fundator novae stirpis regnantis apud Gallos, habuit filium Robertum, ex hoc
natus est Henricus rex Franciae, et Robertus; huic donavit parens Robertus ducatum Bourgundicum,
et ex huius linea dicunt plurimi condescendere hunc Henricum, et quidem aliqui filium, aliqui
dicunt nepotem fuisse.
conflixerunt partes ad urbem Gemblusium; hoc in conflictu Hispani rursus profligarunt Belgas,
diversas urbes collimitaneas expugnarunt, spoliarunt; uti Lovanium (Löwen), Philippopolis
(Philipsbourg), Limburgum.
deferre Mauritio, filio juniori occisi Vilhelmi
Aransionensis, videbant enim in hoc juvene 18 annorum principe magnas latere qualitates; ei
adjunxerunt locumtenentem comitem Hohenlo, virum strenuum et libertatis amantissimum.
inivit, qui tres unanimi consensu lacessiverunt
Hispanos; interim Albertus parum in Belgis facere potuit, sed limites solum tueri contra Gallos;
Mauritius vero Rinobergam et Mersam, duo munita loca Transisalanae provinciae, expugnavit 1597.
tantas molestias caussavit; et reipsa etiam vires suos convertit in Gallos
domandos; hoc bello sibi mortem contraxit, febri enim correptus anno 1087. decessit.
filio Roberti detur expectativa ad comitatum Flandriae, Normannia vero cedat Vilhelmo
filio Henrici Clerici; Vilhelmus tamen Roberti filius in conflictu occubuit, cum jura sua ultro
prosequi vellet; anno 1120. naufragio perivit Vilhelmus filius Henrici, una cum tota familia
sua; hoc Henricum mirum in modum afflixit cum unicus eius filius esset, cogitavit ergo ad
Mathildam filiam suam successionem devolvere; eam ergo Henrico 5-o imperatori in uxorem dedit,
sed Henricus improlis decessit; hinc eam collocavit Godofredo Plantagenetae, qui Fulconis
ducis
etiam bellum indixit ei eamque throno decedere coegit et
in Normanniam recedere; Henricus tamen filius Mathildae collecto in Gallia conspicuo exercitu
irrupit in Angliam; Eustachius filius Stephani recte hoc tempore repentina decessit morte,
destitutus ergo successore inclinabat in Henricum et sponte amicam obtulit, coaluitque pax, ut
donec Stephanus viveret permaneat in throno Angliae, verum eo defuncto ad successores Mathildae
devolvatur; et reipsa 1154. decessit Stephanus Blesensis, ei successit Henricus 2. fundator
stirpis regnantis Plantageneticae; quae
bellum attrocissimum in ipsa Anglia ob quod, cum neminem adhaerentem
haberet, fugit in Scotia ubi etiam anno 1216. decessit.
cui status Angliae
deferebant, et filium Iohannis Henricum; aderant tamen aliqui ex proceribus Angliae, qui Henrico
favebant infanti; plurimum tamen in flectendis animis statum contulit Vilhelmus comes
Bembrocensis sanguine Henrico junctus; ad extremum ipsi status a Gallis desciscentes Henricum
agnoverunt legitimum successorem patris Vilhelmumque tutorem elegerunt et curatorem, qui mox
bellum contra Ludovicum gerendum habuit, qui vi armorum Gallicorum se throno
Angliae intrudere voluit; reipsa Vilhelmus ad Lincolnam eximiam victoriam
quam
proceres residebant; anno vero '264. etiam deputatis communitatum et urbium locus perpetuus
datus est nomine parlamenti inferioris.
Richardi Henricus comes rex est proclamatus; cum hoc rege
incepit stirps Lancastriensis regnare, quae per Eduardum 3. conjuncta fuit cum Richardo; habuit
tamen Henricus per 13 regiminis sui annos perpetuas molestias cum suis agnatis; sic vivente
adhuc Richardo exarsit conjuratio contra Henricum 4-tum ad restituendum Richardum, cui
conjurationi adstabant Galli, detectam tamen supressit Richardumque, ut pomum discordiarum,
sustuli in carceribus curavit sub initium anni 1400; hanc conspirationem duae aliae secutae
sunt, quos tamen omnes suppressit; Scotos concitarunt
excitarunt: sed cum unionem eorum impediret prudentia sua, fregit utramque partem
malecontentorum; profugi rebelles se in Scotiam receperunt, et cum his paulo post proruperunt in
Angliam, sed et ex hac parte sibi securitatem procuravit; inter haec anno '413. decessit;
reliquit filium Henricum nomine 5-ti; hic in prima aetate sua exiguas spes de se fecit, admotus
tamen regimini eminentissimus Angliae regum evasit, curam suam eo direxit, ut nomen et gloriam
gentis suae recuperaret in Gallia; praetextum belli sumpsit ex jure Eduardi 3-ii in regnum
Galliae; occasionem
res Caroli erectas
esse, sponte se ei subjecerunt; ipsa Parisina urbs, postquam 17 annis subesset Anglis, anno
'436. Carolum recepit ut regem legitimum; his temporibus, nempe '444, indutiae initae sunt cum
Gallis, et tunc jam in Anglia enatae sunt turbae et conjurationes adversus Henricum; enatis his
turbis Carolus sub praetextu excessuum ab Anglis patratorum indutias rupit, et sic bellum usque
'453. continuatum est; his bellis Carolus non tantum suas provincias, sed etiam feuda Anglorum
recuperavit, et Anglos ex universa Francia excepta urbe Caleto ejecit.
est; his bellis Carolus non tantum suas provincias, sed etiam feuda Anglorum
recuperavit, et Anglos ex universa Francia excepta urbe Caleto ejecit.
injusto possidere regnum Angliae; videbant enim Eboracenses alienatos esse animos Anglorum a
Henrico 6-o ob male gestas res Gallicas, dein segnis Henricus Margarethae uxori et ministris
petulantibus negotia omnia regni commisit; Richardus ergo Eboracensis primus consurrexit contra
Henricum sibique conatus est procurare regnum ex eo, quod utraque haec stirps descendat ex
Eduardo 3-o; nam tertius filius Ioannes dux Lancastriae erat proavus Henrici 6-ti, quartus vero
Eduardi filius erat Edmundus, ex quo descendit Richardus Eboracensis; sed Richardus hic per
sexum
Richardus Eboracensis; sed Richardus hic per
sexum femineum descendit ex Lionello secundogenito filio Eduardi 3-ii, ergo duplici ex jure
petiit et postulavit successionem, quamquam Lionellus nunquam ad successionem devenisset; erupit
ergo bellum inter hos duos; ad initium Richardus Henricum devicit, et ipsum quoque cepit, et
tunc Richardus protector renunciatus est; interim Henricus ex carceribus elapsus est
restauratisque rebus suis vicit et profligavit Richardum ad Hyberum ad annum 1455; interim
Richardus comes Varvicensis, agnatus Richardi profugi, aggregatis
et ipsum quoque cepit, et
tunc Richardus protector renunciatus est; interim Henricus ex carceribus elapsus est
restauratisque rebus suis vicit et profligavit Richardum ad Hyberum ad annum 1455; interim
Richardus comes Varvicensis, agnatus Richardi profugi, aggregatis suis fregit Henricum eumque
cepit; redux ergo Richardus Iorc denuo renunciatus est protector; constitutum ergo est ut
Henricus dignitati suae renunciet, Richardus protectoris titulo gaudeat, eoque decedente eius
lineam spectet successio, non Henrici; haec tamen pax non fuit diuturna; uxor enim
aliis rex
proclamatus est nomine Eduardi 4-ti, primusque fuit ex Eboracensi stirpe; Henricus 6-tus fugit
in Scotiam elapsus ex carceribus, comparuitque cum exercitu, tam felici cum successu, ut cogeret
Eduardum Londino excedere et in Belgium se recipere; rursus redux profligavit Henricum eumque
cepit et incarceravit; denuo profugit et rursus captus est; comparuit interim Margareta cum
exercitu ex Francia, sed circumdata ab Richardi militibus capta est ipsa regina una cum filio
suo 18 annorum; Eduardus hic juvenis in conspectu patris sui Henrici 6.
voluit enim Henrico conciliare sororem Francisci regis Galliae; hoc cum
innotuisset Henrico, eum ex gratia sua ejecit, imo tardius capite plecti curasset eum, si in via
mortuus non fuisset; anno ergo '32. duxit Annam Bolenam; enatae sunt ergo lites gravissimae
inter Clementem 7-um et Henricum, unusque alium omni possibili modo vexavit; Henricus annatas et
confirmationes abolevit, reditusque Pontificis ex Anglia restrixit et prohibuit; Pontifex vero
anno '534. edidit bullam qua matrimonium primum Henrici declaravit non incaestuosum, sed
validum; Henricus ergo anno
nupsit Henrico Darley, cognato suo,
descendebant enim ambo ex Iacobo 4-o rege Scotiae, Maria ex masculina, Darley vero ex feminea
stirpe descendit; nam Iacobus 4. habuit filiam Margaretam, quae principi Stuard juncta fuit,
comiti etiam Lenociae, hic genuit cum ea Carolum filium et Henricum comitem Darley, cui nupsit
Maria, qui suscepit etiam titulum regis Scotiae; coepit torpescere amor inter conjuges, Maria
enim capta fuit amoribus Davidis Ricci, qui titulo musicae pervenit ad aulam Mariae, ubi postea
intimus minister factus est; offendit haec res maritum,
immo parlamentum putatur gaudere etiam jure mutationem faciendi in ordine successionis; sic
scimus stirpem Stuardam exclusam esse, scimus per parlamentum statutum fuisse ne catholicus in
Anglia regni hereditatem capessere possit.
Titulus regis etiam conspicuus est; antiquitus apellabatur breviter rex
Angliae vel Anglorum; Vilhelmus 1--us se etiam ducem Normaniae compellavit.
Jan Panonije (1434-1472) [1447, Italia; Hungaria]: Epigrammata et elegiae, versio electronica, 5735 versus, verborum 37748, ed. Sandor Kovacs [genus: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [numerus verborum] [ian-pan-epigr-eleg.xml].
Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].
Dragisic, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499]: De natura angelica, libri principium, versio electronica, 1777 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [dragisic-j-ang.xml].
Bunic, JakovCaluus, HieronymusGucetic, IvanHieronymusAnd.Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502]: Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica, 360 versus, 4279 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [numerus verborum] [aa-vv-carmina-vgc.xml].
Vrancic, Faust (1551-1617) [1575]: Vita Antonii Werantii, versio electronica, 51 versus, verborum 606, ed. Martinus Georgius Kovachich [genus: prosa oratio - vita] [numerus verborum] [vrancic-f-vita-ant.xml].
Petric, Frane (1529-1597) [1591, Ferrara]: Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica, Verborum 7671, ed. Erna Banic-Pajnic [genus: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [numerus verborum] [petric-f-zoroaster.xml].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].
Durdevic, Ignjat (1675-1737) [1700]: Poetici lusus varii, versio electronica, versus 5453, verborum 35062, ed. Veljko Gortan [genus: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [numerus verborum] [djurdjev-i-poe.xml].
Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1748, Zagreb]: Annuae 1748-1767,versio electronica, Verborum 244601, ed. Tadija Smiciklas [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [krcelic-b-ann.xml].
Baric, Adam Adalbert (1742-1813) [1792]: Statistica Europae, versio electronica, Verborum 91598, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [baric-a-stat.xml].
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.