Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme. Bibliographic criteria: none (Omnes textus textus) Search criteria: graecis Quod quaesisti inventum est in 210 locis.
1 2 3
Loci 1-210:1. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] haec non multo tempore transacto defunctus est imperator Graecorum, et rex Prelimirus cum suo socero miserunt Rassanis suis amicis, ut nil timendo interficerent Graecos, qui praeerant eis, ita et factum est. Occisis ergo una die omnibus Graecis perrexit rex cum socero, et suis cognatis, et obtinuit totam Rassam, constituitque socerum suum sicut prius fuerat iupanum maiorem, et cognatos suos sub potestate patris iupanos constituit, ut dominarentur eam provinciam, et
2. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] XXXIII Successit Tugemirus in regnum, et accepta uxore genuit filium, quem Chvalimirum vocavit. Eo tempore surrexit in gente Bulgarinorum quidam Samuel, qui se imperatorem vocari iussit, et commisit proelia muita cum Graecis proiecitque eos ex tota Bulgaria ita ut in diebus eius Graeci non auderent propinquare illuc. XXXIV Defuncto etiam rege Tugemiro Chvalimirus filius eius
3. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ac die, regebatque populum sibi commissum cum timore Dei et iustitia. Post non multum vero temporis defunctus est imperator Samuel, et filius eius Radomirus accepit imperium, qui fortis extitit viribus, commisitque proelia multa cum Graecis tempore Basilii imperatoris Graecorum, obtinuitque totam terram usque Constantinopolim. Timens autem Basilius imperator, ne forte imperium ammitteret, misit oculte legatos ad Vladislavum consobrinum Radomiri, dicens: "Quare non
4. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] terram, obtinuitque totam Bulgariam, Rassam, et Bosnam, totamque Dalmatiam, omnesque maritimas regiones usque in finibus Inferioris Dalmatiae. Dobroslavus praeterea, quod sapiens et ingeniosus esset, coepit se subdare Graecis, et esse quasi adiutor, et socius eorum equitabatque cum eis per provincias, et Graecis oculte consilium dabat ut dure, et iniuste se agerent contra populum. Similiter et populus occulte dicebat: Quare tam grande malum
5. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] omnesque maritimas regiones usque in finibus Inferioris Dalmatiae. Dobroslavus praeterea, quod sapiens et ingeniosus esset, coepit se subdare Graecis, et esse quasi adiutor, et socius eorum equitabatque cum eis per provincias, et Graecis oculte consilium dabat ut dure, et iniuste se agerent contra populum. Similiter et populus occulte dicebat: Quare tam grande malum sustinetis a Graecis; iniuste vos iudicant, bona vero tollunt, uzores adulterant, filias vestras
6. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et esse quasi adiutor, et socius eorum equitabatque cum eis per provincias, et Graecis oculte consilium dabat ut dure, et iniuste se agerent contra populum. Similiter et populus occulte dicebat: Quare tam grande malum sustinetis a Graecis; iniuste vos iudicant, bona vero tollunt, uzores adulterant, filias vestras virgines corrumpunt et polluunt; numquam patres rnei, qui ante me reges fuerunt, talia operati sunt vobis grande et grave malum est hoc . Dumque sic
7. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] omnes populi miserunt Dobroslavo, et fitiis eius, ut venirent, et acciperent regnum, et terram patrum suorum, qui veniens cum quinque filiis suis, qui iam iuvenes, et milites strenui erant, accepit regnum, coepitque proeliari cum Graecis et, obtinuit terram usque in Apliza. Tunc imperator Craecorum iratus vocavit unum ex ducibus suis nomine Armenopolos, iussit eum venire, et debellare regem Dobroslaum et eius filios, qui congregato magno exercitu militum, et
8. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ex eis plurima multitudo, quam dinumerare nemo potuit. Plurimi autem eorum fugientes cum iam se evasisse putarent, insurgentes filii regis, qui in orientali parte erant, trucidaverunt eos, et facta est contritio, et plaga magna in Graecis die illa; regnum vero Dobroslavi crescebat et multiplicabatur quotidie. Dedit tandem rex filio suo Radoslavo iuppaniam, quae Kezca vocatur eo quod in bello fortis, et victoriosus extitit. Audiens praeterea Graecorum imperator quod
9. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] natus est. Bodinus, qui dominavit totum regnum. Bladimirus cum suis fratribus perrexerunt in Rassam, et obtinuerunt eam, deditque eam filio Petrislavo ad dominandum. Post hoc perrexerunt Bulgariam et commiserunt proelia multa cum Graecis, et Bulgaris, et obtinuerunt totam Bulgariam, quam provinciam dedit rex Michala Bodino filio suo ad regendum. Praeterea Bodinus imposuit diadema capiti suo, et iussit se vocari imperatorem. Imperator
10. Pop Dukljanin. Regnum Slavorum, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] validam multitudinem misit ad debellandum Bodinum, et Bodinus congregans multitudinem exiit obviam eis quadam die, coeperunt utrinque populi valde laniare, et vulnerare. Cecidit ibi Bodinus Bulgarinorum imperator, et captus est a Graecis, iussuque imperatoris relegatus est in exilium in Antiochiam civitatem. Caeteri autem fratres Bodini, quia displicuit Deo peccatum patris eorum propter periurium huc, illucque per provincias equitantes, et bella plurima
11. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 76 | Paragraph | Section] suam, medio vere nascentibus, et primo autumno defluxuris arborum foliis quam simillimam esse cogitaverint; ac nonnulla insuper adnotanda, quae legens tu ipse animadvertes. Sed ut omnia liquidius clarescant, contextum tibi poematis breviter intimabo. Praevalentibus adversum Trojanos in campo Graecis, Aeneam et Hectorem Helenus admonet vates, uti restituta quam primum acie, alter eorum, videlicet Hector, urbem petat, ac Minervam supplicationibus et donis propitiandam curet, cujus favore Diomedes et reliqui Graecorum principes, magnam stragem ediderant. Igitur
12. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph | Section] facta ipsa et rerum ordinem, quam sales tuos; nec dubito eum magis delectari narratis tuis, quam gestis nostris. Postremo suades ut libros mittam. An nondum etiam satis misisse videor? Graeci mihi soli restant, Latinos iam omnes abstulistis. Dii melius! quod nemo vestrum Graece scit! Puto et ex Graecis nullum mihi fecissetis reliquum. Quodsi didiceritis, ego mox Iudaicum ediscam; et ex Ebraeis codicibus Bibliothecam inscribam. Quae est ista, quaeso, tanta librorum habendorum insatiabilitas? Creditis hoc non esse vitium? At mea quidem sententia, nihil interest ad culpam, hoc an illud
13. Nikola Modruski. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] discurrunt recensendo disciplinarum artium aliarum eruditionem, institutionem uitae, studia, exercitationes honestas, pudicitiam, continentiam, iustitiam, pietatem, religionem, et reliqua probitatis ornamenta. Idem mos laudandi et Graecis fuit, nisi quod abundantiore uerborum loquacitate maiorum quoque praeclara facinora inter laudes defuncti iactitare consueuerunt. Hunc morem et nostri susceperunt. Vnde Vergilius de morte Caesaris, quam sub Daphnidis persona deplorat
14. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] ac multis monumentis insignis, horarum spatio in cineres collapsa est. Hic uidimus multa antiqua monumenta quadrati lapidis ac marmore magnifice aedificata, quorum nonnulla corruerant, quaedam etiam extabant, inter quae
15. Brodaric, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 55 | Paragraph | Section] quippe qui ab ipsis paene incunabulis omnem aetatem in hoc honestissimum [...] prima adhuc pueritia ad omnium artium altricem Italiam missisti, eam ibi per multos annos variis disciplinis operam impendisti, ut adhuc adolescens et vir, dum pubertatem egressus 4 non solum Graecis ac Latinis litteris non mediocriter eruditus habereris, sed etiam iuris pontificii eam peritiam consequeris, ut te nobilissima orbis terrarum gymnasia ea adhuc aetate eius disciplinae insignibus et ornamentis dignum iudicarunt. 5 Porro inde egressus non socordiae neque ignaviae
16. Crijevic, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] a helyes ertelem helyreallitasaert magam tettem a szovegbe. ^ Ragusa etymonjat a regendo keresni legalabb is ketes dolog. pernegaverim nostram Civitatem multis nationibus coaluisse Romanis Graecis Sclavis. Nam si nimis antiqua repeto in nostris majoribus referam Aesculapium Apollinis filium et Epidaurum et Achaiam quae post Ogygen habitata tantam famam in regendis civitatibus comparavit: ut S. P. Q. R. maximam legum et institutionum partem ab inde
17. Kozicic Benja, Simun. De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] sola hac parte uobis infaeliciores quod Turcis uiciniores sumus. 10. Magna est certe, ut uideo, ira Dei in principes Christianos, qui unius freti obiectu aut breuissimi tractus intercapedine tutos se diu esse posse ab hostibus arbitrantur! An non eadem haec olim mens Graecis erat et Thracibus, Macedonibus quoque et maiori iam Illyriae parti, quorum gloria et imperium tanquam aqua praeteriit? Sed quo ritu uiuant nunc, aut quibus sacris initientur, o Paule apostole, Corinthii tui, Ephesii, Philippenses et Galatae si uideres, maximo certe dolore afficereris! Tu
18. Crijevic Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph | Section] Nimirum, ita plerumque usu uenire solet ut qui hostem alienis armis uincere nititur, iisdem et ipse superetur, nec multo leuius uictori quam uicto accidat. Quod quidem patrum nostrorum aetate Illyricis, Thracibus, Macedonibus et Graecis, his uero temporibus Italis euenit. Quorum alii dum Gallorum ope, alii Hispanorum aduersarios suos oppugnant, omnes externum iugum subiere. Atqui haec seruitus, quamquam Rhacusanorum animos
19. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 3 | Paragraph | Section] possint, quae huberiore stylo perscribant, rogatos esse uelim, ne a me Romani eloquii dignitatem, iamdiu una cum imperio amissam quaerant, sed ad res, quae narrantur, animum intendant, nec mirentur, quod susceptum negotium atque historiae numeros parum absoluerim. Nam ne in patriam, quae et Graecis et Latinis literis ac si alia Christiani orbis ciuitas exculta est, in seculumue hoc, quaestui magis quam eruditioni aut eloquentiae deditum, uitium meum coniciam, simplici stylo ac inelaborata oratione, quo nos res ipse duxerunt, consulto secuti sumus. Neque enim his
20. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 5 | Paragraph | SubSect | Section] quo scilicet Hungari regem suum maiori colerent ueneratione, ab insignibus quoque imperii regi maiestatem quaesisse, putantes afficta regio diademati religione regem ipsum fore multo augustiorem. Quem quidem morem Graecis quoque, genti quondam eruditissimae, omniumque fere artium, queis animi corporaque hominum excoluntur, inuentoribus, fuisse Homerus testis est, qui Agamemnonem sceptro a Vulcano fabrefacto insignem reddit.
21. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 113 | Paragraph | SubSect | Section]
22. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 119 | Paragraph | SubSect | Section] atque Balduinum fratres, cognomento Bolionios, bellum gesturi secum arma coniungerent, caeterosque Romanae religionis homines Asia arcerent. Qua quidem accepta conditione, totius ferme Minoris Asiae imperium, praeter quasdam maritimas ciuitates breui sibi adiunxerunt, pulsis inde partim Graecis, partim Persis ac Sarracenis regulis. Post aliquot deinde annos, extincta penitus apud Turcas regia Hunchariorum prole, imperium in plures diuiditur principatus. Nam quisque fere praefectorum eam, cui praefuerat, regionem assumpto sibi regio nomine inuasit. Hi
23. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 120 | Paragraph | SubSect | Section] solum magnitudine ac uirtute, sed etiam imperio superauit. Nam ad parentis regnum totam fere Bythiniam adiecit, expugnata prius Prusa urbe in radicibus Olympi montis posita, in qua ob cultorum frequentiam sedem regni constituit. Quam sane urbem intra paucos dies in potestatem redegit, Graecis, qui in ea praesidio erant, eam dedentibus, dum auxilium Constantinopolitani imperatoris, qui per id tempus cum finitimis in Europa bellum gerebat, desperant. Tametsi sunt, qui dicant Orchanum de priscis Turcis, quorum paulo ante mentionem
24. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 125 | Paragraph | SubSect | Section] uoluntate traderetur - tunc enim denuntiabant Graeci se eam urbem aduersus Turcam defendere non posse dicuntur Turcaicum exercitum clam Christianis in Europam ex Asia suis nauibus traiecisse, quo Homurathes maioribus copiis Hungaris occureret. Iam enim Hungari Graecis opem allaturi in Inferiorem Moesiam ad Mesembriam (Varnum incolae dicunt) castra posuerant. Malebant autem Veneti sibi potius quam Hungaris Constantinopolim dedi. Quae quidem improba cupiditas Venetos et in odium Christianorum regum semper induxit, et maximis cladibus saepius affecit.
25. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 146 | Paragraph | SubSect | Section] appropinquare conspexerunt, rati Venetos profligatos, remque Christianam perditam esse, ad Bazethis ducem Mustapham, Naupactum iam obsidentem, qui cum eo de deditione agerent, confestim mittunt, Venetis quoque, qui urbi atque arci praeerant, proditionis metu assentientibus. Non enim ausi sunt Graecis, qui Romani ritus hominibus ualde infensi sunt, aduersari, hoste praesertim uictore pene in urbem admisso. Et quoniam Mustapha Graecis parentibus ortus erat, eo deprecatore apud regem dedititii usi nihil fere priuatae rei urbe in Turcarum potestate redacta amisere. Iussi
26. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 146 | Paragraph | SubSect | Section] de deditione agerent, confestim mittunt, Venetis quoque, qui urbi atque arci praeerant, proditionis metu assentientibus. Non enim ausi sunt Graecis, qui Romani ritus hominibus ualde infensi sunt, aduersari, hoste praesertim uictore pene in urbem admisso. Et quoniam Mustapha Graecis parentibus ortus erat, eo deprecatore apud regem dedititii usi nihil fere priuatae rei urbe in Turcarum potestate redacta amisere. Iussi insuper sunt omnes urbem incolere per quinquennium ab omni immunes tributo, post quinquennium uero his conditionibus, quibus dum in Venetorum
27. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 148 | Paragraph | SubSect | Section] hanc gentem Macedonas potius esse quam Albanos, qui in Asia ultra Cyrum amnem sedes habent, atque ad Caspim pertingunt mare, propterea quod Albanos ex Asia in Europam aliquando uenisse neque Graecis, neque Illyricis, neque Latinis monimentis, quod sciam, traditum est, et satis constat Albanum haud obscuram Macedoniae urbem supra Dyrrachium, non procul a montibus, qui Dalmatas ac Dardanos a Macedonibus dirimunt,
28. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 199 | Paragraph | SubSect | Section] Nam tunc haec ferebatur opinio: si cum uictore exercitu Mestrim progressus esset, respublica Veneta ultimum fuisset passura, propterea quod illius ciuitatis plebs, quae magna ex parte ex conuenis et externis hominibus constat, Slauenis, Albanesiis, Graecis et Circumpadanis Italis, nihil magis tunc optabat quam dari sibi opportunitatem opes Venetorum, publicas simul et priuatas, diripiendi. Quod quidem senatoribus eorumque liberis, qui et per se imbelles sunt, improuiso malo consternatis factu facillimum futurum fuisset, si rex
29. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 249 | Paragraph | SubSect | Section] Iisdem temporibus inter Sigismundum, Polonum regem, et Iuonem, qui Asiaticis Sarmatis imperabat, Moscouios aetas nostra appellat, atrox praelium exortum est. Moscouiorum autem in terra Asia ultro Tanaim amnem late patent opes. His eadem sacra ac religio, quae et Graecis sunt, ritu magis quibusdamque institutis quam cultu in Deum a caeteris Christianis, qui Romanae sedi parent, differunt. Itaque quia, ut alio loco diximus, nihil magis humanos disiungit animos quam sacrorum ac religionis diuersitas, Moschouii aequum censentes, ut sui ritus regiones, quae sub
30. Crijevic Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 | Paragraph | Section] Nimirum, ita plerumque usu uenire solet, ut, qui hostem alienis armis uincere nititur, iisdem se ipse superetur; nec multo leuius uictori, quam uicto accidat. Quod quidem patrum nostrorum aetate, Illyricis, Thracibus, Macedonibus, et Graecis, his uero temporibus Italis euenit. Quoniam alii, dum Gallorum ope, alii Hispanorum, aduersarios suos oppugnant, omnes externum iugum subiere. Atque haec seruitus, quanquam Rhacusanorum animos infregit, attamen, quantum de
31. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph | SubSect | Section]
32. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph | SubSect | Section] teste)
33. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph | SubSect | Section] consensus tacitus primus omnium conspirauit, ut Ionum literis uterentur. Omnes gentes Graecorum use sunt literis. Patrius igitur Macedonum sermo a communi, quem Graecorum fuisse coniicimus, totius Alexandri Magni exercitus sermone discrepans, aperte indicat Macedones Graecis minime connumerari, quum ex antiqua sermonis unitate generis unitas abunde soleat demonstrari eosque eiusdem generis esse opinemur, quibus a teneris unguiculis simul cum materno ubere loquelle commertium concessum est. Quamobrem in illa solemni Genesis XI.
34. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph | SubSect | Section] intra Histrum et maris circuitum ab Hadriatico sinu usque ad sacrum Histri hostium Graeciam et Macedonum ac Epirotarum gentes comprehendi. Sed ubi, quaeso, sunt Thraces, Myssii ac Illyri usque ad intima Hadriatici sinus protensi? Nunquid Graecis aut Epyrotis, a quibus sermone ac moribus differunt, Thraces Myssiosque ac Illyrios connumerabimus? Quapropter fateri necesse est Thraces, Myssios ac Illyrios non ex eo, quod Macedonibus aliquando paruerunt, nam pari ratione et Graeci et Epyrotae Macedonibus ascriberentur eorumque nationes
35. Pribojevic, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph | SubSect | Section] qui et Moscouitae dicuntur, sint appellati. Sed, an aliquando priscis temporibus potentissimum hoc uirorum genus per tot amplas in unius linguae comertio prouincias diffusum uno nomine fuerit appellatum, minime audeo diffinire, uariis tamen nuncupationibus tum a Graecis, tum a Latinis eos recenseri facile est demonstrare. Varia olim nomina Slauorum Graeci enim pariter et Latini alios filiorum Thyrae Thraces, alios Myssios, alios Gethas, alios Dacos, alios Macedones, alios Illyrios, alios Rhoxanos, alios Moscos, alios Phryges,
36. Durdevic, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Valachiam, Seruiam, Bohemiam, et Poloniam, quamuis propter prouinciarum distantiam in quibusdam uocabulis ac prolatione nonnihil differant, ut Itali ab Hispanis, Germani a Flandris. Nec te lateat, Ruthenos ac Seruios eadem lingua, uti in officijs diuinis. Habent enim
37. Durdevic, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] erit pluralis hechmechler, id est, panes. Eder, id est, facite, ederler, id est, faciunt. Hanc regulam obseruabis. Est haec Persarum lingua omnium linguarum mundi (meo iudicio) facilior, et qui illam nouerit, omnes regiones Persarum et Turcarum peragrare poterit, negociando cum Persis, Turcis, Graecis, Armenijs, et aliarum conditionum Christianis illas regiones habitantibus. NVMERVS EORVM.
38. Vrancic, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph | Section] expeditionis generalis. Nec aliud juxta est suburbium, quam procuratorum et custodum penu, paucae aliquot habitationes et servitiorum tuguria. De Belgradi nominibus dicere non omittam. Albam Graecam appellavere veteres, credo, a Graecis conditoribus, qui ea loca initio tenuerunt, quod e Strabone etiam in VII. cognosci licet, qui Dacis has regiones, quae olim Moesiae appellabantur, dicit fuisse propinquas; ne et successam nationem, Graecis ritibus et religioni
39. Vrancic, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph | Section] appellavere veteres, credo, a Graecis conditoribus, qui ea loca initio tenuerunt, quod e Strabone etiam in VII. cognosci licet, qui Dacis has regiones, quae olim Moesiae appellabantur, dicit fuisse propinquas; ne et successam nationem, Graecis ritibus et religioni addictam, Rascianam scilicet commemorem, et aliud de Graecorum imperio, quod latissime fines olim protulerat. Romani postea Taurunum vocavere ut in Ptolomaeo et in aliis geographis videre
40. Vrancic, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph | Section] quasi caravanarum palatia, contenti in reliquum ab coeli tantum injuriis tutos esse. Templa et balnea, et pontes diligenter et aeternitati ex quadrato lapide quadrata construunt, eaque rotundis et plumbatis cubis cooperiunt forma a Graecis et a Romanis accepta. Nec frontem templorum, hoc est, sanctuaria orienti sed meridiei opponunt, cocleas Africo, quae est plaga inter meridiem et occasum, easque ibidem XIII. numeravimus. Urbem autem hanc vetustam esse, et
41. Vrancic, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph | Section] in complures, easque amplas paludes infusae, ac in meatus derivatae plurium amnium speciem praebent. Quo fit ut mediis etiam caniculae fervoribus luto ea vita foedatur. Nomina autem Strymon tria habet: Hoc primum, quod et Graecis et Latinis commune est. Secundum Mariza, quod illyricum est. Tertium Mericz, quod turcicum. Caeterum, quum hodiernum ejus nomen recentiores quidam authores Hebro ascripserunt, Marizam appellantes, minime edocti recte, quandoquidem
42. Grbic Ilirik, Matija. Aristeae historia cum conversione... [page xv | Paragraph | SubSect | Section] ut ab eximia virtutum tuarum admiratione et observantia singulari profectam, pro aequitate tua in meliorem partem interpretari: et me, qua bonos omnes, benevolentia complecti digneris, etiam atque etiam te rogo: cum benigna mentione, ut veteribus olim Romanis atque Graecis non solum patrios atque indigetes deos pro se, sed et exteros adorare licuit: sic literarum studiosis vestri ordinis homines, quantumvis non admodum notos, e vel gratia suae observantiae testificandae, vel vestrae benevolentiae promerendae,
43. Grbic Ilirik, Matija. Aristeae historia cum conversione... [page 98 | Paragraph | SubSect | Section] cum Uxore quomodo possit quis commode degere 77
|
44. Dudic,... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 243 | Paragraph | Section]
extulit, atque illustravit; neque unius urbis, aut unius gentis, sed Europae Asiaeque res gestas, et multas et varias, uno libro complexus est: (nam a Lydorum imperio exorsus, ad usque bellum Persicum opere perducto, quaecumque per annos CCXL gesta a Graecis et a barbaris erant, ex iis illustriora quaeque delegit, et in unum quasi corpus historiae contulit) tum omissas a superioribus dicendi virtutes ad suam orationem adiunxit. Successit Thucydides. is neque, ut
45. Dudic,... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 251 | Paragraph | Section]
laudes contulisse. Porro quam in aequali sit ratione usus in amplificando, facile quis animadvertat, si consideret, multis eum magnisque rebus praetermissis historiae suae prooemium ad quingentos versus protraxisse, ut, quae ante hoc bellum gesta a Graecis fuerant, non magnum habuisse momentum, neque eiusmodi fuisse illa, ut conferri cum hoc debeant, ostenderet. Nam praeterquam quod haec veritatem non habent, ut ex multis rebus ostendi potest; non haec est ratio ineunda iis qui ex arte rem aliquam
46. Dudic,... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 252 | Paragraph | Section]
existimans; hac coiectura ductus, quod utraque pars rebus maxime florentibus, omni cum apparatu id gesserit: cum videret aliam quidem Graeciae partem statim alteri parti adhaerere, aliam id facere cogitare. Hic autem fuit Graecis maximus motus. neque vero illis solum, sed et barbaris, atque adeo plerisque mortalibus. Ac ea quidem quae ante haec gesta essent, quaeque his essent vetustiora, plane in apertum produci, propter vetustatem, nulla ratione potuerunt: sed, quantum
47. Dudic,... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 265 | Paragraph | Section]
adlocuti sunt: Archidame vosque Lacedaemonii, neque iuste, neque dignitate vestra patrumque vestrorum facitis, quod in agrum Plataeensem copias inducitis. Nam Pausanias Lacedaemonius, Cleombroti filius, qui Graeciam Medorum dominatu liberavit, cum iis Graecis qui pugnae apud nos commissae ultro subiere discrimen, victimis in foro Plataeensi Iovi liberatori immolatis, convocatisque omnibus sociis, et urbem et agrum Plataeensibus reddidit, uti suis legibus viverent, ne quis iniuste, neve dominandi
48. Dudic,... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 266 | Paragraph | Section]
tenetis, vosque heroes; testes estote, iureiurando prius ab istis violato, non incipere a nobis iniuriam, quod in hanc terram venimus, in qua patres nostri, votis apud vos nuncupatis, Medos superaverunt, quamque vos propitii adiutricem Graecis in proelio praestitistis; neque nunc nos, si quid faciemus, iniuste facturos. nam multis eos iustisque rationibus adhortati, nihil profecimus. itaque concedite, ut et ii qui iniuriam facere coeperunt, poenas luant; et, qui merito punire parant,
49. Dudic,... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 278 | Paragraph | Section]
cuius argumentum est de bello adversus regem; in qua hortatur Athenienses, ne temere illud suscipiant; quippe qui neque pares copias habeant, neque sociis fideliter ac firmiter periculum subituris uti possint. hortatur autem eos ut, comparato exercitu, Graecis ostendant, si quis adversus Graeciam bellum suscipiat, se periculum pro communi libertate adiuturos. antequam autem res comparentur, legationem ad ceteros Graecos, quae eos ad bellum cohortetur, quod scilicet illi non sint obtemperaturi,
50. Dudic,... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 279 | Paragraph | Section]
οὐκ ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι χεῖρον ἢ νῦν διατεθῆναι. Hoc est; Cum multae, Athenienses, orationes in omni fere consilio de iis iniuriis habebantur, quae non vobis modo, sed reliquis etiam Graecis a Philippo, ex quo pacem fecit, inferuntur; cumque certum mihi plane sit, dicturos esse omnes, etsi re non idem praestent, oportere tum verbis, tum vero rebus ipsis prospicere, ut ille abstineat ab iniuria, meritasque poenas luat: eo deducta
51. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 18 | Paragraph | SubSect | Section]
ad bellum, ac redeuntem. 1. Reg. 20. Ne glorietur accinctus sicut discinctus. quia victor deponens gladium, certus est de victoria: sed accingens se gladio, seu vadens ad bellum, est incertus an vel vincet, vel etiam vivus tantum redibit. Videtur fuisse proverbium illi genti usitatum: sicut est Graecis, Ante victoriam triumphum canere. Accingens se cingulo dicitur is, qui iam idoneus est ad bellum, 2. Reg. 3. Congregaverunt se ab omni accingente se cingulo: scilicet militari, de quo gladius pendet. Celebre est etiam Romanis Cingulum militare, de qua re infra in voce CINGULUM.
52. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 | Paragraph | SubSect | Section]
esse, significat aliquando, ducem esse. 1 Par 19, Sophach erat ante eos. Alia huius praepositionis idiomata in CORAM exponemus.
ANTICHRISTUS, idem valet quod, vel qui se confert Christo, aut etiam adversatur Christo. Nam
53. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 40 | Paragraph | SubSect | Section]
et mercatores, idem sunt Zophoniae 1. Argentei, vocantur maiora quaedam numismata argentea, Gen. 20. Iudicum 17. pro talibus 30 prodidit Iudas Christum. Cuius vero precii fuerit unus argenteus, et an plures eius species fuerint, non facile est statuere. Camerarius in libro de Numismatis graecis et latinis, ita de illis scribit:
54. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 40 | Paragraph | SubSect | Section]
in historia Evangelica, decem coronati. Veniit igitur Christus coronatis circiter 300. Porro Beza super Matthaeum, videtur de hac illius sententia addubitare, cuius verba adscribo: Argenteos numos,
55. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 52 | Paragraph | SubSect | Section]
primum quidem ex novo Testamento haustam, deinde ex veteri, ubi simul etiam ipsae originales voces Graeca et Hebraea explicabuntur: tametsi non ita perspicue hasce duas significationes distinguant ac explicent. Sentit igitur Hieronymus,
56. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 52 | Paragraph | SubSect | Section]
itidem legit libro adversus Iudaeos decimo, cap 14. Uterque secutus videtur Tertullianum, qui libro contra Praxean legit, In quem bene sensi. et hic sequutus est, ut opinor, Irenaeum, qui frequenter hoc modo loquitur. nam
57. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 58 | Paragraph | SubSect | Section]
Cadere significat mori, aut interire, quod qui interficiuntur, mortui concidunt. et alioqui homines dum vivunt ac valent, stare et ambulare solent: at ubi moriuntur, destituti viribus concidunt. 1. Corinth. 10. Ceciderunt uno die 23 millia: id est, interierunt. Quae metaphora etiam Latinis ac Graecis est receptissima. 2. Reg 14, et 2. Par. 25. Ne cadas tu, et Iudas tecum. Hinc illud creberrimum Scripturae, Cadere in gladio. Psal. 78, Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt. Tertio, cadere significat per metaphoram idem quod peccare: quia est Spititualis quidam
58. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 68 | Paragraph | SubSect | Section]
Fictis sermonibus vos negociabuntur: id est, lucrumde vestro exitio corrupta doctrina captabunt. Et Paulus dicit, seductores putare religionem esse quaestum. Tales cauponationes, corruptelae et quaestus religionis, fuerunt in Papatu, et omnibus temporibus innumerae. Nec est ista locutio etiam Graecis ac Latinis inusitata. Nam citat Cicero versum Ennii, ex Pyrrhi responso Romanis dato:
Non cauponantes bellum, sed belligerantes: cum quasi quaestum de captivis Romanis repudiavit, gratis eos dimittens. Sic et Aeschylus dicit,
quod saepe est
internus oculus, nempe fides cordis et agnitio Dei, praeluceat homini in spiritualibus actionibus et motibus. Sexto, Corporaliter,
qui rivalem interficere crudeliter solet: quod ibi Salomon adultero iuveni minitatur. Iob 30. Mutatus est mihi in crudelem. Et Proverb. 17. Angelus crudelis mittatur contra eum: id est, acerbissimus hostis.
CRUX, notum instrumentum supplicii est olim quidem Romanis, Graecis ac Iudaeis valde usitatum in puniendis facinorosis: sed in novo testamento, ob reverentiam passionis Christi abolitum. Per quandam catachresin autem significat omnis generis calamitates piorum, praesertim veritatis gratia toleratas. Credo id ideo fieri, quia Christiani suis calamitatibus a
praeparavit se. Sponsa Christi: Ephes. 5. et Apoc. 22. Sponsus et sponsa dicunt, Veni: et qui audit, dicat, Veni.
EDERE et BIBERE, pro voluptuariam vitam agere, ponit Christus, cum extremorum temporum luxum notat Luc. 17. Quod genus loquutionis etiam Latinis et Graecis est usitatum. Edere et Bibere. Apoc. 7, est, feliciter vivere. Edere et bibere carnem et sanguinem Christi, Iohan. 6, est fide frui merito Christi, passione carnis ac sanguinis ipsius acquisito. Edere panem cum aliquo, est ius intimae familiaritatis et amicitiae ipsius habere,
Roffensis contra Lutherum, et Albertus Pigius. Sed nos omissis hominum. testimoniis, ipsum Dei verbum audiamus. II. Dicit Epistola ad Hebraeos, fidem esse
actu animi nostri, ceu quadam mendica manu, apprehendi gratiam ac favorem Dei, eius suavissimas promissiones, et promissa ingentia bona iustitiae ac vitae, eoque nos sola fide iustificari. XVI. Posset confirmari haec significatio fidei, seu quod fides sit fiducia, etiam ex locutionibus Latinis ac Graecis. nam a nomine Fides venit verbum fide, vel certe contra, quod verbum omnino fiduciam significat. Quare cum idem sit thema aut origo vocis Fides, fide, confidentia et fiducia: et ista posteriora omnia simul fiduciam quandam denotent: necessario etiam ipsa originaria vox fides, quandam
Ut quid diligitis vanitatem, et quaeritis mendacium? Sed de verbo AGGRAVARE, suo loco dictum est.
GRAECUS, in novo Testamento alias ponitur proprie, pro Graeca gente: quod tunc potissimum fit, cum vox Barbarus ei additur. ut cum Roman. 1 dicit Paulus, se esse debitorem Graecis et Barbaris. Alias omnes gentes aut gentiles notat: quod fit tunc potissimum, cum additur voci Iudaeus, ut cum Rom. 1 dicit, Evangelion esse potentiam Dei, ad salutem Iudaeo primum et Graeco: id est, cuivis genti, non tantum Iudaeis. nam sub istis duabus vocibus omnes gentes continentur.
omnes gentes continentur. Sic Acto. 19 dicit, audisse sermonem Dei Iudaeos et Graecos. Sic et Rom. 3 dicit, se omnes homines convicisse iniustitiae, tam Iudaeos quam Graecos. id est, omnes gentiles. Sic et Rom. 10, ac 1. Cor. 15 accipi debet. Caeterum 1. Cor. 1, videtur accipi pro solis Graecis, quod sapientiam quaesierint. Nam alii gentiles non perinde curarunt studia sapientiae, tunc praesertim temporis quandoquidem Romani quoque tunc magis rei militaris et pecuniariae studiosi fuerunt. Aliquando etiam vox haec ipsos Iudaeos, alibi extra Iudaeam natos ac educatos, aut etiam
nomen Graecum, venit ab eligendo. Vocarunt autem sic illi Philosophorum sectas, quod unusquisque sibi aliquod genus disciplinae ac sectae proprium elegit, cui sese ad dixit, tanquam suo iudicio maxime probabili commodaeque. Usitatissime sane tunc variae factiones philosophorum, haereses a Graecis, et a latinis sectae, citraque omnem contumeliam nominabantur. Utitur hac voce Graeca etiam Cicero in Paradoxis: Non enim fuit veteribus hoc nomen odiosum, sicut nec secta Latinum. Quinetiam in Sacris literis pro indifferenti accipitur, Actor. 15. Surrexerunt quidam ex haeresi
hydria contenta: hypallage est.
HYEMS, pro molestiis, ac omni genere calamitatum, rerumque adversarum nonnunquam ponitur: sicut aestas contra pro rebus secundis. Psal. 74. Lucae 21. Ratio metaphorae omnibus obvia est. Hyems significat etiam frigus, sicut et Graecis, quod tunc maxime dominatur. Proverb. 20. Propter hyemem piger non arabit. id est, propter frigus. Sic, Orate ne fiat fuga vostra in hyeme: Marci 13. Matthei 24, id est, in aliqua incommoda tempestate.
HYPOCRISIS, proprie simulatio, aut simulata pronunciatio et
vero disceptabant in se dicentes, Panes non sumpsimus: pro, inter sese invicem, non singuli intra se, sed alius cum alio. Hebraeorum 3. In dici: Hodie si vocem eius audieritis, nolite indurare corda vestra. pro, interim, aut interea, aut dum dicitur hoc vobis divinitus. Sic et in locutionibus Graecis accipitur haec vocula
Inveniat ancilla tua gratiam in oculis tuis. Genesis porro 39 dicitur Iosephus invenisse gratiam in oculis Domini sui: quod non potest de gratuito favore aut acceptatione intelligi, cum Iosephi sedulitas, fides et probitas domini sui favore dignissima fuerit. Nec vero etiam Latinis Invenire, aut Graecis
more Hebraeorum, pro acquirere et parare sibi accipitur, teste Donato in Eunucho. quomodo et in Heautontimorum eno inquit: Abii militatum, ibi rem et gloriam armis belli reperi. id est, adeptus sum. Graecum
De factis et operibus Dei mirificis. Psalm. 105. In omni terra iudicia eius: id est, mirabilia facta et gesta. Psalm. 119. Recordare iudiciorum tuorum antiquorum. Ezech. 5. Et faciam in medio tui coram oculis gentium, qualia ante nunquam feci, etc. Octavo, pro culpa, crimine, Graecis
Galenus proprie
oculis exhibeat, et sit res valde utilis, suavis, ac denique pura aut munda: unde tanquam ex suis fontibus praedictae metaphorae oriuntur. Contraria prorsus est vis ac significatio vocis Tenebrarum, ut suo loco dicetur. Nec ignota aut prorsus inusitata est ista metaphoralucis ac tenebrarum, etiam Graecis ac Latinis auribus. Noticiam igitur, idque dupliciter, indicat: nempe vel doctoris nos docentis: vel nostram, seu discentis. Notat quoque simul et ipsum praeceptorem ac discipulum. Sic Christus dicitur Lux, Ioh. 1. tametsi etiam plura ibi ea vox complectatur. Item Dominus de se suaque
potentes excellebas, ut lucifer alias stellas. Quem locum aliqui per typum aut allegoriam de ipsomet Satana ac eius angelis intelligunt, eoque Theologi principem daemoniorum Luciferum vocant.
M
MACELLUM, vox Graecis quoque non inusitata, sed Romana, teste Festo, Varrone et Plutarcho (licet ab Hebraea origine
insultant mihi. Sic et Psalmo quinquagesimo quinto, Hieremiae quadragesimo octavo: Quoniam contra Dominum magnificavit os suum. Magnificare opera, Ecclesiast. secundo: Magnificavi opera mea, aedificavi mihi domos: pro, magnifica aedificia extruxi. Sic initio 19. Iob. Phrasis haec etiam Graecis et Latinis non est inusitata. Sic enim Euripides utitur verbo
sit, odiis pertinacibus adversus eum velle contendere, quem venisse iam conster. Hactenus Hieronymus. Nec his dissimilia scripsit Augustinus. Illud admonendum erat, in Dominus noster venit, Venit esse praeteriti temporis. est enim
opponitur ergo hic vox masculus, corrupto aut vitiato. Sic et Esdr 8 Et cum eo genealogia masculorum centum quinquaginta: id est, virorum insignium, fortium et bellicosorum.
MATER, per metaphoram significat primariam civitatem alicuius gentis, quae ob hoc etiam a Graecis dicuntur metropoles, id est civitates, quae quasi matres aliarum sunt: sive quia eae imperant aliis, tuenturque eas, et variis necessariis iuvant: sive quia illae ex se colonias in diversa loca ablegant, quae sunt veluti quaedam filiae, ut etiam sane ab Hebraeis nominari solent. Significat
18. Prophetam e medio [?: ] , e fratribus tuis, ut ego sum, suscitabit tibi Dominus. Etmox: Prophetam suscitabit illis e medio fratrorum suorum. Idem est e medio, quod ex ipsis, ex ipsorum genere ac gente. E` medio alio qui tollere, notum est [?:-m ] Latinis et Graecis, pro amovere, perdere. 1. Corinth. 5. Et non potius luxistis, ut tolleretur e mediove [?: ] is qui opus istud patravit? Coloss. 2, Sustulit chirographum de medio vestrûm. Sic 2. Corinth 6, Exite [?:-medio ] illorum: pro, ex illis. Matth. 13, Separabunt ma
quam partem quisque homuncio adiecerit. Si libêret divinare, posset forte sacra coena, uno ferculo constans, sic videri Missa dicta, sicut quoduis ferculum missum dicitur.
MNA, et Mina, certum numerum aut pondus pecuniae notans, est vox communis Hebraeis, Graecis et Latinis. Venit autem ab Hebraeo Mana, quod numerare et partiri significat. Reperitur quoque haec vox in Hebraeo textu veteris Testamenti, Esdr. 2, et Ezech. 45, et in Graeco Novi saepissime. De quantitate porro Minae discrepant autores. Ezechiel eam praedicto loco sic describit, vel
cum suis ornamentis et instrumentis. Non convenit inter Hebraeos de libra. David Kimhi dicit illam continere 60 siclos: Rabi Sal. vero scribit Exod. cap. 38. illam continere 25 siclos. Et fortasse nascitur haec dissensio a gemina libra, prophana scilicet, et sancta. Quid porro Graecis ac Latinis Mina aut Mna fuerit, annotant recentiores Vocabularii ex variis autoribus. diligenter verba eorum asscribam: Mina, Graece
similitudinem corporis et membrorum tractans dicit, Nos omnes in unum corpus baptizati sumus. Matt. 20, Ut daret animam suam redemptionem pro multis: id est, pro tota hominum multitudine.
accipitur, praesertim praecedente
quodvis tetrius flagitium: ut in muliere [?: stu- ] , scortatio, adulterium: in viro autem, quodvis [?: ] factum. Aliquando tamen Latinis etiam ipsam obiectionem facti, seu convicium sonat. Verbum Hebraeum est
et tollit mortem: at Spiritus sanctus nobis Christi beneficia indicat et applicat, nosque regenerat. Sic 1. Iohan. 2, Habemus advocatum apud patrem. Ob eadem ista beneficia dicitur advocatus: praesertim autem, quod perpetuo apud patrem pro nobis intercedit.
PARADISUS, Graecis quemvis hortum cultiorem et amoeniorem significat. Xenophon dicit esse vocem Persicam. In Hebraeo valde rara est. Ideo cum Gen. 2 et 3 fiat mentio horti in Eden a Deo plantati, ut hominis sedes habitatioque esset: Septuaginta hortum illum voce Paradisi expresserunt, quia ille locus et
εἰ
paternitas: Hieronymus, [?: ] rentela: Erasmus, cognatio: Beza, tota familia: [?: Cas- ] lio, cognatio. Omnino autem sensui ac reliquo contemtui nihil aptius esset, quâm si intelligeres, omnis pater-nus favor et beneficium. Vox ipsa perinde in [?: ad- ] vo Graecis significat, quicquid paternum est: ac Latinis patrius, a, um. Videtur ergo more Hebraeo nomen adiectivum pro substantivo positum. Sensus ergo est, quod dicat Paulus, se ideo invocare patrem Domini nostri Iesu Christi pro eis, quia omnis paternus favor ac beneficentia ab eo solo profluat,
culpa. Nec tamen hic tantum falsa Philosophia reprehenditur, sed etiam ista vera, quam nunc potissimum ex Aristotele habemus. Quomodo vero noxia esse soleat, prolixe declaravi in Libello de Metis et materiis scientiarum. Experimentum vero huius ineffabilis damni habetur in Patribus praesertim Graecis, Clemente, Origene, Chrysostomo, et aliis: omnium maxime vero in Scholasticis Sophistis. Nempe nulla pars Philosophiae videtur divinior ac utilior, quam Ethica, quae de virib, humanis, de formando homine ad virtutes, seu de informandis in animo hominis habitibus virtutis, et abolendis
tertio, Scrutemur vias nostras, et quaeramus, et revertamur ad Dominum. Humiliari. capitibus secundo Paralipomenon duodecimo et trigesimosecundo. Declinare a malo, Psalmo trigesimoseptimo. Nonnunquam etiam novam obedientiam complectitur: ut Actorum vigesimo, Testificans Iudaeis et Graecis eam quae est erga Deum poenitentiam. secundae Petr. 3, et Ezech trigesimotertio. Deus non vult ullum perire, sed omnes ad poenitentiam progredi. Apocalypsis secundo: Poenitentiam age, et priora opera facito. Interdum etiam magis beneficia aut effectus seu bona poenitentiam consequentia,
accipiunt pro adverbio (ut omnino poscit Graecae linguae ratio) sed diverso sensu. Alii enim explicant, Principio, id est primo loco, id vobis scilicet respondeo, me eum esse qui vobiscum loquar. Verum haec expositio et coacta est, et frigidam sententiam habet: denique etiam Graecis codicibus repugnat, in quibus legitur
Graecam porro versianem sequuta est Vulgata in Psalterio, plane ad verbis
PRO praepositio Hebraice plerunque
mox: Lex igitur adversus promissiones? Observandum igitur diligenter est, quod quoties Paulus confert legem cum promissione, instituat collationem legis et Evangelii. In voce Promissio
hasta aut trabs recta dicitur, cuius contrarium est obliquum, aut obliquitas seu tortuosum. Per metaphoram porro haec vox significat omne laudabile ac probum, ac transfertur ad quasvis res aut actiones laudabiles ac probas. Quae metaphora est usitata non tantum Hebraeis, sed etiam Latinis ac Graecis. Eadem prorsus natura ac vis est etiam aequi, ab aequalitate planicierum, linearum aut corporum, per metaphoram sumpti. Dixi autem quaedam in voce Perversus, quae ad huius quoque vocabuli explicationem facere queant: sed hic multo plura dicenda erunt. Sunt autem varia recta, iusta,
significatione, et veluti pro quadam abiectione usurpant: Valeant qui inter nos dissidium quaerunt. id est, abeant in malam rem, paratus sum eorum benevolentia perpetuo carere.
REPELLO, saepe ita usurpatur in Sacris literis a Vulgata versione, pro varii Hebraeis ac Graecis, ut iure inter Hebraismos recenseri queat. Significat autem negligo, desero, amoveo a me. Dicuntur vero et homines repellere Deum, ac eius mandata: pro negligere, aut abiicere. Num. 11, Repulistis Dominum. Psal. 18, Iustificationes eius non repuli a me. id est, non
Sic et Rom. 8 habet: Quae nunc patimur, nequaquam paria sunt futurae gloriae in nobis revelandae. id est, divinitus donandae. Virtute Dei custodimur per fidem ad salutem, quae parata est revelari in ultimo tempore: 1. Petri 1. id est, exhiberi. Verum non est ignotus hic idiotismus etiam Graecis, Latinis ac Germanis, ut verba Noticiae pro verbis rerum ponantur, seu dictum pro facto, ut Linacer loquitur: et supra, et in quadam Regula Universali idem ostendi. Sic dicit Paulus 2 ad Tim. 4. quod Alexander aerarius sibi
Dei gratia.
ROBIGO, aut RUBIGO, segetum morbus, quo spicae quasi torridae ac aridae fiunt, quem Deus Israelitis minatur Deut. 28. et 1. Reg. 8.
ROBUR, et ROBORO, exposui supra in FORTI VICO. Eadem enim vis utriusque verbi est, et pro iisdem Graecis aut Hebraeis ponuntur, seu eadem Hebrea aut Graeca nomina exprimunt. Nunc pauca [?: ad--- ] de adiectivo Robustus. Et cadit in robusta eius congregatio aut coetus pauperum. Psalm. 10: videtur [?: p----ere ] in similitudine leonis praedae insidiantis. Nam, inquit,
miror, unde apud [?: L-- ] num caeterosque recentiores interpretes legamus. iter Sabbati non habere plus quam mille passus: nisi forte haec accidit vitio librariorum. Proinde nos vertimus, Abest ab Hierosolymis iter Sabbati.
SACCUS, vox communis Hebraeis, Graecis, Latinis et Germanis: praeter propriam significationem quaerunque denotat vilem, contemptum, sordidum, et quid lugubrem vestitum. Solebant vero illae gentes in omni maiore dolore animi et luctu se tali vestitu [?: ] humi cubare, cinere aut pulvere conspergere, et tenuiter parco
disputationes, aut Rhetorum declamationes audire cupiebant. Illud sane mirum, et contradictionis plenum esse videtur, quod ibidem Apostolus Christum et Evangelion vocat tum stulticiam, tum sapientiam: idque tum Dei, tum hominum. Est autem Evangelium stulticia, aut stulta praedicatio, tum Graecis, quib. stultissimum dogma ac multis modis cum ratione pugnans esse videbatur: tum Deo, cum cuius iustitia ac lege pugnare videtur, ut malus bene, bonus autem male habeat: utque insuper bonus seu instus. i. Christus, ob hoc ipsum et ad hunc finem male habeat, quo per eius calamitatem malus
indicantibus Apostolis, ostendit esse contemnendum, in quiens: Sinite eos, caeci sunt et duces caecorum. Sic est ipsemet Christus et eius verbum Petra scandali: et sic Deus dicitur excaecare, indurare, et dare in reprobum sensum. Nos vero praedicamus Christum crucifixum, Iudaeis scandalum, Graecis autem stulticiam 1. Corinth. 1. id est, cuius contempta specie ac conditione, defectu talium miraculorum, qualia ipsi cupiunt, et in speciem absurda, atque adeo impia doctrina ita offenduntur Iudaei, ut statuant hunc nequaquam esse Meschiam. Gal. 5 ait Paulus: Ego autem, fratres, si
ista vox sonat: sed perirum Sacrarum literarum, et earum interpretem aut doctorem, ferme sicut nunc dicimus Theologum. Vocant igitur hoc nomine Hebraei legis interpretes doctorem, a verbo
discipulis ex dicto Dan. 9. Meschias adducet iustitiam Olamim, volebat probare, nos iustificari substantiali iustitia Dei, quae sola sit sempiterna. De quo dicto ei, in meis contra eum scriptis, prolixius respondi. Vulgata versio nonnunquam voce Seculi et Secularis, abusa est etiam pro aliis Graecis vocabulis. ut 1. Cor. 6. iudicia secularia,
in sermone habet. Serpens [?: ] ac urentes Deus immisisse dicitur populo, Nu. 11 et De. 8. qui fuerunt serpentes veneno suo inflammantes laesos [?: --mamque ] sitim in eis excitantes, unde ab Hebraeis
peccatoribus dedit. Est autem adeo augustum hoc verbum
et hoc est vanitas. Mich. 1, Si fuerint praefecti, et simul multi, simul tamen evellentur et transibunt. Zach. 11, Et irnitum factum est in die illa, et cognoscent vere. id est: sic afflicti gregis, qui observant me. Quando hanc particulam mox praecedit negatio, tum idem Hebraeis valet quod Graecis ne my, ne gry, aut quid simile: et Latinis, Ne tantillum quidem. Esaiae 16. Audivimus superbiam Moab, quod superbus sit valde, sed ne sic quidem robur eius: id est, ne tantillum, demonstrata re aliqua levi, et nullius momenti, vel facto talitro. Ierem 8, Auscultabam et audiebam, sed ne
veteri Testamento interdum nominantur turpissima et gravissima facinora: ut violatio Thamar et Dinae, ac uxoris Levitae. Dicitur et de furto anathematis, Ios. 7. Sic Oseae 2 Patefaciam stulticiam tuam. id est, idololatriam et impietatem. 1. Corinth. 1. Paulus aliquoties Evangelium dicit esse Graecis aut Gentibus stulticiam: id est, videri rem longe absurdissimam. et 2. cap. dicit eodem sensu, humanae sapientiae ac rationi ea quae Dei sunt esse stulticiam: id est, videri stultissima et absurdissima. Sic contra mox sequenti legitur: Sapientia enim mundi huius stulticia
lex dicitur, quae eandem poenam aut calamitatem reo infligit, quam illi querenti aut laeso intulit. De qua praecipitur Exod 21, et Levit. 24.
TALIS vocula saepe vel simplex, vel repetita, indicat aliquem certum hominem, locum, aut tempus, non certo expressum: sicut Graecis
Hieronymo,
De veste sacerdotali.
11 De avibus vel volatilibus.
12 De bestiis et serpentibus.
13 De ponderibus.
14 De mensuris.
15 De Graecis nominibus.
HEBRAEORUM NOMINUM INterpretatio. 1.
Adonai, in Latinum sonat Dominus. Sabaoth, exercituum, sive virtutum: aut, ut aliqui
eo quod Gomor sit decima pars Ephi, Nebel, quidam putant modios tres. Sextarius est dimidium Cotylae, in liquidi specie. Cotyli, hemina est, in Ezechiele: Decem, inquit, Cotylae sunt Gomor.
De Graecis nominibus XV.
Accipe nunc caeterorum nominum significationes, quae Ecclesiae ore celebrata, in sermonem nostrum convertuntur ex Graeco. Thebos, Deus. Theos, ut quorundam opinio habet,
E
6- ]
Enakim unde dicti [?: 36- ] . [?: ]
de Encaeniis, olim solenni Iudaeorum festo 270 [?: ]
reges, Christiani quomodo aut cur dicantur 1022 54
reges et Sacerdotes cur olim uncti sint 115. 16
scribae cur sic a Graecis dicti 1101. 24
ripae quare dicantur in divinis literis labia 508. 17
ritus et ceraemoniae non temere mutari debent 23. 14
rituum omnium et ceremoniarum conformitas in diversis ecclesiis, et regionibus nec
13
signa et prodigia in novo Testameto quae et quare dicantur 1139 60. 61
soliustitiae Christus 1151. 60 etc.
alienae et ab intellectu, ac veluti gustu captuque nostrae ruditatis et perversitatis etiam, facillime nos offendunt, ac a nobis contemnuntur. Cavendum igitur vehementer est, ne ad hunc offensionis lapidem impingamus, corruamus et pereamus, dum nostro gustui arridentem probatamque sapientiam cum Graecis (ut Paulus de eis ait) quaerimus, et divinae istius praedicationis aut doctrinae apparente stulticia offendimur.
32 Aristoteles initio suorum Nicomachiorum Ethicorum, disserit de auditore aut discipulo eius doctrinae: ut ostendat, qualis quove modo ille esse
2 Mos fuit illi genti, in suis luctibus radere caput, barbam, ia cere in cinere aut cilicio, tenuiter sorddeque victitare, conspergere caput pulvere: contrarius autem, in laeticia. Sic etiam fuit consuetudo clara voce lamentari mortuos, eos aromatibus condire, et aliquando exurere: ut et Graecis et Romanis. Talis consuetudinis saepe fit mentio in Sacris. Mos etiam fuit illi genti, multa in sinum reponere ac gestare.
3 Secundo crebro fit in Sacris mentio historiarum, quae si ignorentur, etiam ipsa dicta erunt obscura.
4 Tertio,
item terraemotus, torrentes, et similia. Quare utile est, ista omnia cognosci diligentius ex libris et aliunde, ut perspecta locorum ac hominum illorum natura et ingenio, sermonem eorum tanto melius intelligere queamus.
8 Plurima sane similis moris dicta sunt in Graecis authoribus, praesertim in Poetis, ac in primis in Pindaro et Homero: quae utinam diligentissime essent cum Sacris locutionibus collata. Sed de tota hac materia postea proprio Capite prolixe disseretur.
DE MORE DOCENDI
infomandam coacervare: id quod Titum Livium quoque videmus prudenter monuisse, in gravi illa praefatione ad suam rerum Romanorum historiam. Quamobrem haec interpretandi ratio rectius Moralis sive Ethica appellabitur, quam Tropologica. Etsi enim vox
praelegantur plerunque Latinae versiones: interest sane ipsius doctoris, eam eligere et usurpare, quae de multis sit optima, fidelissima, et quam proxime ad veritatem Hebraicam in Testamento veteri, vel Graecam in Novo accedens. Quamvis ipse suo marte, quod aiunt, Latina cum Hebraeis et Graecis diligenter conferet: et si quid in versione, qua uti decrevit, obscurius vel minus apte redditum, vel sententiam perturbans, offenderit, clarius id reddet, ratione etiam auditoribus exposita. Id inquam primo perficere loco decet. Apta enim versione proposita, via ad res de quibus agitur,
et Hebraeam necessariam esse ad cognitionem literarum Sacrarum. Idem consulit etiam Graecos codices: ut apparet ad Paulinam quaestionem 9. Epist. 59. Et ad [?:----ium ] , de die et tempore secundi adventus. Et ad Hilarium contra Manichaeos et Pelagianos, Epist. 19. ait, scripturam a Graecis codicibus translatam esse.
Idem in libro de Vera religione, cap. 49. Locutio divinarum Scripturarum secundum cuiusque linguae proprietatem accipienda est. Habet enim omnis lingua sua quaedam propria genera locutionum, quae cum in aliam linguam
5. Ipsa locutio divinarum Scripturarum secundum cuiusque linguae proprietatem accipienda sit. Et alibi: Scripturae ambiguitatem aperit linguarum proprietas, ad cuiusque linguae proprietatem enarrandam.
Idem in libro 1. de sermone Domini in monte, fatetur exemplaribus Graecis maiorem adhibendam esse fidem quam Latinis.
Idem lib. 2. Multa exemplaria latina, inquit, sic habent: Et pater tuus qui videt in absconso, reddet tibi palam. Sed quia in Graecis, quae priora sunt, non invenimus Palam: non putavimus hinc aliquid ad disferendum esse.
Idem in libro 1. de sermone Domini in monte, fatetur exemplaribus Graecis maiorem adhibendam esse fidem quam Latinis.
Idem lib. 2. Multa exemplaria latina, inquit, sic habent: Et pater tuus qui videt in absconso, reddet tibi palam. Sed quia in Graecis, quae priora sunt, non invenimus Palam: non putavimus hinc aliquid ad disferendum esse. Idem lib. Retract. 1. cap. 7. fatetur quoque Graecos Latinis veriores, et sua ex Graecis emendat.
Idem ad Volusianum Epist. 1. Praecipue Apostolorum linguas,
exemplaria latina, inquit, sic habent: Et pater tuus qui videt in absconso, reddet tibi palam. Sed quia in Graecis, quae priora sunt, non invenimus Palam: non putavimus hinc aliquid ad disferendum esse. Idem lib. Retract. 1. cap. 7. fatetur quoque Graecos Latinis veriores, et sua ex Graecis emendat.
Idem ad Volusianum Epist. 1. Praecipue Apostolorum linguas, exhortor, ut legas: ex his enim ad cognoscendos prophetas excitaberis, quorum testimoniis utuntur Apostoli. Item vide Augustinum contra Faustum Manichaeum lib. 11. cap. quomodo
quadrifariam traditur: secundum historiam, secundum aetiologiam, secundum analogiam, secundum allegoriam. Augustin. de utilitate credendi, Ad Honoratum cap. 3.
EXPLICATIO.
Nec me ineptum putes, inquit Augustinus ibidem, Graecis nominibus utentem. Primum, quia sic accepi, nec tibi hoc aliter audeo intimare quam accepi. Deinde tu quoque animadvertis, non esse harum rerum apud nos usitata nomina: quae si fabricassem interpretando, esset profecto ineptior: si autem circumloquerer, minus essem in disserendo expeditus.
et iurare se penitus nescire quod dicimus. unde et nobis curae fuit. omnes veteris Legis libros, quos vir doctus Adamantius in exempla digesserat, de Caesariensi bibliotheca descriptos, ex ipsis authenticis emendare. in quibus et ipsa Hebraea propriis sunt characteribus verba descripta, et Graecis literis tramite expressa vicino. Aquila etiam et Symachus, Septuaginta quoque et Theodotion suum ordinem tenent.
Divinae scripturae consuetudo est, eundem hominem diversis nominibus nuncupare. Hieron. adversus Hevidium.
agebat, id est mane. Esa. 25. et 1. Corinth. 15, Absorpta est mors in victoriam, id est victoriose destructa, perdita aut deleta est. Iohan. 8, Principium quod et loquor vobis: id est, Quod inde a principio semper adfirmavi, de quo in adverbio. Hoc genus Enallages aut loquutionis valde est Graecis usitatum.
9 Contra etiam crebro adverbium vim nominis obtinet. Num. 28, Holocaustum hathamid semper, id est iuge. Esa. 2, Plus quam ante mikedem, id est, plus quam Orientales. Psal. 18, A splendore negedo eoram eius, id est praesentiae eius. Sic
meditativa, et similia. Psal. 145, Dominus sustentat cadentes, id est, cadescentes. Luc. 11, Prohibuistis intrantes, pro Intranturientes. Sic saepissime verba quartae coniugationis pro frequentativis: Tu es Deus latitans, Isa. 45.
4 Latinis et Graecis paucissima verba sunt quae significent existentiam: pleraque autem vel actionem, vel passionem, vel motum aliquem denotant: at Hebraeis pleraque in prima coniugatione significant tantum existentiam, seu qualitate quapiam praeditum esse, quam in secunda et tertia coniugatione, in alium
dolorosum.
DE ADVERBIIS.
1 Adverbia saepe vim nominum, praesertim adiectivorum, subeunt. Sic crebro dicitur Holocaustum bathamid, semper, pro, iuge. Iom boket dies cras, pro, crastinus: quae consuetudo etiam Graecis est usitatissima: ut,
quando nomina specierum, aut collectiva singularis numeri cum plurali verbo construuntur. Crebrum enim est in hac lingua, ut nomina generum et collectiva construantur cum plurali verbo, adiectivis aut relativis.
6 Subitae mutationes temporum non tantum Hebraeis, sed et Graecis sunt usitatae: quod quidem imperitiori non parum obscurat sensum. Psal. 2, Quare fremuerunt gentes, et populi meditabuntur inania. Primum loquitur in praeterito, mox in futruo, et tamen utrumque complectitur perpetuitatem quandam praeteriti, praesentis et futuri. Amos 9,
ut in capite de Eclipsi dicetur: sed tamen plerunque verbum Sum substantivum creberrime deficit: plerunque autem in pronominibus et adverbiis negativis et affirmativis subintelligitur. Cuius exempla sunt innumera, tum in veteri, tum in novo Testamento. Est vero haec proprietas non minus usitata Graecis quam Hebraeis, ut vel Graecismum vel Hebraismum vocare possis.
35 Saepissime per verbum Sum et participium, aut etiam nomen conveniens circumscribunt alia verba quaecunque. Matth. 19, Iuvenis ille erat, habens possessiones multas, pro, habebat aut possidebat. 2
circumscribunt alia verba quaecunque. Matth. 19, Iuvenis ille erat, habens possessiones multas, pro, habebat aut possidebat. 2 Corinth. 5, Deus erat reconcilians mundum, id est, reconciliavit. Marc. 5, Erat Ioannes baptizans in deserto, pro, baptizabat. Est nihilominus haec periphrasis et Graecis ac Latinis usitata. Eruditi dicunt esse Articismum. Plautus in Curculione: Sunt bibentes, pro, bibunt. Ero mors tua, 1. Corinth. 15, id est, perdam te. Tu es spes mea, id est, facis me sperare, aut das rem speratam. Ruina Iudaeorum est, reconciliatio Ethnicorum, id est, reconciliat, aut
Iacobo: Apostolus gentium, aut vas electum pro Paulo: pater mendacii et homicidii, pro diabolo.
De Allegoria, aenigmate, et proverbio, in Capite de modo legendi sacras Literas dictum est. Tantum illud forte adiici posset, in quo isti tropi in sacris Literis a Latinis et Graecis differant. Illud quidem notissimum est, in Sacris aenigma, parabola ac proverbium saepe quodvis tritum ac celebre dictum, vel etiam utilem ac illustrem doctrinam notare: ut in prima parte in hisce vocabulis plenius ostensum est. Sic sententiae Salomonis, Proverbia dicuntur, cum non omnes
Ierusalem, Ierusalem quae extructa est, ut civitas coniuncta sibi. Ibidem: Quoniam ibi constituta sunt solia pro iudicio, solia pro domo David. Psal. 145, Prope est Dominus omnibus invocantibus eum, omnibus invocantibus eum in veritate. Tales Anadiploses plurimae sunt in Latinis et Graecis poetis, et omnino habent quippiam musicum aut rhythmicum. Aeneid. 10, Sequitur pulcherrimus Astur, Astur equo fidens et versicoloribus armis. Sic Homerus suum Nerea Iliad. 2. lib. repetit.
aliae sententiae aliis in Sacris literis, de qua sententiarum connexione alibi dixi.
AETIOLOGIAM dicunt esse causae redditionem, cum ratio ac causa indicantur dicti aut facti alicuius. Rom. 1, Volui venire docere vos Romanos, quia omnibus id officii debeo, Graecis et Barbaris. Paratus sum vobis evangelizare: non enim pudet me Evangelii. Nam est potentia Dei ad salutem omni credenti. Rom. 3, Ex operibus legis nemo iustificabitur. Per legem enim cognitio peccati. Rom. 4, Si ex lege est haereditas, inanis facta est promissio. Nam lex iram operatur.
stulticiam praedicationis
quam Cicero: cuius redundantem copiam aut Asianismum stylum nequaquam Athenienses, multo minus Lacones tulissent. Sed apta forte fuit eius copia rudiori ac crassiori Romanorum Martiae plebi, quae ingenti vi ac copia sermonis veluti ingenti quadam mole aut etiam diluvio fuit proturbanda. At Graecis hominibus intelligentibus suorum rhetorum brevitas abunde suffecit. Quanto igitur Graeci intelligentia et animi celeritate acrimoniaque Romanos superarunt, maiorique sermonis brevitate contenti fuerunt, tanto porro hoc ipso genere Hebraei Graecos superarunt: quare Scriptura se ad suos
Sic Erasmus sequutus praeceptorem suum Origenem', dicit Paulum balbutivisse: Rom. 1, Reperio igitur eam legem volenti mihi facere bonum (esse) quod mihi malum adiaceat. Ubi sermo est perspicuus et congruus, nisi quod verbum substantivum usitato Hebraeis et aliquando etiam Graecis more deest. Sic idem carpit Paulum Rom. 12, Unicuique ut Deus partitus est: cum et ibi sermo constet, sive quia usitato more postponitur Ut, sicut et Terentius inquit: Populo ut placerent: sive potius, quia repetendum est illud praecedens, Dico aut praecipio.
constat iugo vitiorum inter se cognatorum, ut Interpretatio Schema videri possit: nec caret gratia vox eadem in initiis membrorum repetita. Adde his parem fere numerorum colonum et commatum, deinde
Ita igitur attemperari orationem conveniebat, ut ex ea ipsa quoque ostenderetur, Evangelium Christi rem esse omnibus qui religionis capaces sunt, communem, servis aeque ac liberis, mulieribus ac viris, rudibus et indoctis, atque elegantibus et eruditis, Barbaris non minus quam Graecis aut Romanis. Tum nullis viribus humani ingenii, sed solo Dei afflatu, et tradi et percipi posse. Denique cum ita vitiosa nostra natura comparata sit, ut quicquid parergon est, et ad inanem potius rerum speciem, quam certam et solidam utilitatem facit, in id fere plus curae ac operae
explicuisset, multisque aptis exemplis omnia illustrasset, nobis quidem ad finiendam hanc dissertionem, epilogi vicem abunde praestare poterunt. Quid igitur, inquit ille, an imperitus loquendi Paulus et elinguis, ut Hieronymus existimat? Imo vero Chrysostomum potius, et doctissimos quosque ex Graecis, ipsam denique rationem secutus. quamvis nativa illa et germana masculae facundiae ornamenta ei non defuerint: fateortamen illum fucatae illius Rhetorices pigmentis uti noluisse: nempe ut vi spiritus, hominum animos ad Christum raperet, non autem sermonis blanditiis, adulatorum more,
Habemus spem veluti anchoram animae, tutam ac firmam. Contra etiam, si quis tantum in mari versatus est, nec unquam agriculturam aut rem pecuariam vidit, multas voces ac phrases inde sumptas prorsus non intelligit.
Plurima profecto in poetis, aliisque bonis authoribus, Graecis ac Latinis, multo rectius intelligent, qui in Italia versati sunt, quam qui nunquam illa loca adierunt, variasque ibi res ac mores viderunt. Quid sit vites maritare arboribus, non facile quis ex Germanicis vinetis intelliget. Quam multas voces ac phrases veterum nunc non satis intelligimus,
produnt, quam hi in frigidioribus locis siti, ubi usitatum est in funeribus lamentari mortuos: sic et laeticiam suam pluribus exultationibus et tripudiis testantur, ut in capite de Ieiunio dixi.
Quanta ac quam indomita sit eorum vel ira vel ardor libidinis, facile in Graecis, Italis, praesertim ultra Florentiam et Apenninum agentibus, quae pars est multo meridionalior, et in Hispanis licet vel experientia animadvertere.
Talis omnino ratio fuit etiam Iudaeorum, qui ob hoc etiam polygami fuerunt, sicut ferme semper Asiatici (tametsi boni
quoque sacrarum Literarum, et forte etiam profanarum, non parum prodesse posset, si quis tum totam rationem dicendi, et stylum orationis, tum etiam singulas voces ac phrases sacrarum Literarum cum profanis scriptoribus conferret. Valde enim multa similia Sacris, praesertim in vetustioribus Graecis, ut Homero, Pindaro, Herodoto, et etiam tragicis reperiret. Aliquid interdum breviter per occasionem, hactenus indicavi: sed id nimium tenue ac breve fuit. Sed haec opera maiorem quandam eruditionem et accuratiorem lectionem ac observationem Graecorum scriptorum flagitaret, quam mea
non extarent, tamen propter infinita dubia, quae ex illa non satis clara scriptura oriri poterant, circa Davidis Salomonisque tempora aliquas notulas invenissent, quibus res clare signateque exprimerent, tamque varia dubia, quae quotidie orirentur, tollerent. Videmus enim, vel in Latinis, vel in Graecis scriptis, ubi cum nullae literae desint, omniaque expresse notentur, quam crebro de autoris sententia dubitetur. Vel iuristarum tam variae legum interpretationes, singularumque propemodum dictionum glossationes docere nos satis possunt, quam infinita dubia, erroresque ex eo scriptionis
est alia recentior, quae vertit, Filios iuvenes: quae et ipsa impegit. Vox enim
versionem prorsus vel iam factam esse, vel deinceps fieri posse, etiam si ab aliquo angelo tentaretur, in qua plane nullus sit lapsus. Ubi vero etiam lapsus gravior non est, tamen aut energia aut perspicuitas tanta non est, quantam opus esset adesse, et quanta in ipsis fontibus Hebraeis aut etiam Graecis reperitur. Ut vero tandem omnia adessent, tamen collatio originalis textus cum versione mirificam tibi lucem, simul ac voluptatem afferret.
Hîc illorum quoque sermones aut etiam cogitationes refutandae sunt, qui agnoscunt quidem esse summam utilitatem, quin etiam
esse, quod ille cupit. Et sunt multi aut carnali quadam nausea, male erga sacras Literas, atque adeo authorem earum Deum ipsum affecti, aut stulta quadam opinione fascinati, quasi nihil omnino eruditum vel elegans sit, quod non sit vel ab oratoribus vel a poetis, vel denique a philosophis Graecis aut Latinis profectum. Plerunque enim mundo ac carni, ea quae de mundo terrenave sunt, sapiunt: caelestia vero sordent, nauseamque ac stomachum movent.
At haec lingua habet suam mirabilem harmoniam tum in singulis vocibus, tum et in vocum connexione. de qua aliquid
qui Cadmum (quod Hebraice orientalem significat) affirmant ex Oriente in Graeciam literas attulisse: sed etiam ipsa nomina literarum Graecarum et Hebraearum
quae propalam Hebraea sunt, et ab Hebraeis literis sumpta, quaeque Graecis quidem nihil prorsus significant: at in Hebraeo certam significationem et utilem admonitionem continent, ut Hieronymus ad Paulam Urbicam scribit: series quoque ac potentia literarum pene eadem est. Latinas porro literas a Graecis deductas esse, plerique omnes Scriptores uno ore animoque testantur. Quare qui literatus hanc linguam insectatur, quod forte aliquibus deliciis careat, quae in aliis reperiuntur: is perinde ingratus est, ac si quae puella matrem vituperaret suam, quod ea ob florem aetatis sit multo matre
Literis exprimere potuisse, quam ullus mortalium, sua humana industria, postea in convertendis eius monumentis?
Quid dicerent Medici, si iuberentur tantum secundum versiones, praesertim infelices, de suis dubiis ac controversiis sentire ac pronunciare, neglectis fontibus Graecis? Quid Iurisprudentes, si quis vel summus Imperator eis aliquam Germanicam Iuris versionem pro originali textu obtrudere conaretur? Quid iste ipse Antichristus Rom. vociferaretur, si quis eius adoratoribus vellet eius decreta et decretales aliqua vulgari lingua traductas, legendas ac
Traditiones ergo audiendas esse. At illae plerunque ex diametro cum scripto verbo Dei pugnant.
10 Scriptura non debet esse norma iudicii propter causas supra auditas. Desinat ergo posthac vocari Canon.
11 Sola vetus versio, neglectis Graecis et Hebraeis fontibus audiatur, legatur, citetur, et tanquam prorsus irrefragibilis observetur, suppressis omnibus aliis versionibus: ut plurimae adversariorum constitutiones (praeter concilium) severissime praecipiunt. In qua una re quantum incommodi sit supra breviter ostendi.
per Cadmum ex Phoenicia venisse ab Herodoto scribuntur. Cadmus Hebraeis Orientalem sonat, Tebe bonum solum. Ipsa nomina et ordo literarum Graecarum testantur Hebraeam originem, quae Hebraeis quidem in suo etymo concinnam habent significationem, ut Hieronymus in Epistola ad Paulam Urbicam ostendit: Graecis vero plane barbarae voces esse videntur.
7 Historia Moysis de Creatione convenit cum ipsa sana Philosophia, de una prima et aeterna causa, ex qua, per quam, et in quam omnia sunt, et cum cohaerentia causarum primae, secundarum et ultimae.
Religio conservat hominem in certa agnitione ac etiam coniunctione unius causae naturaeque omnipotentis.
14 Totus mundus perpetuo olim oppugnavit Moysen, et eius veram religionem, et tandem victus est, prostratisque suis diis illum tantopere spretum ac reiectum tum a Graecis, tum a Romanis, Mosaicum Deum et religionem coactus est recipere. Ista igitur perpetua pugna et clades Epicureorum infeliciter contra Mosaicum Deum et religionem pugnantium, indicat, omnipotentem causam a parte Moysis stare.
15 Solum. verbum Dei aliquid certi de
super fugierunt sexaginta tantum oracula vere divina. Quae quinquagesimo ab hinc anno
est, qua nuper cimba natabat.
in Etruria equitem.
Ragusinos experti, non modo continuatam plures per menses obsidionem magnis acceptis detrimentis omittere
coacti sunt; sed etiam, cum in oppositam Italiae oram itidem praedabundi se contulissent, ope maxime Ragusinarum nauium a Graecis, eiusque viciniae Slauis fusi inde, fugatique recedere. Ex illo clarum Ragusii nomen, et ciues virtutem suam periclitati, suisque fidentes viribus, maiora audere, atque opes per longinqua commercia terra, marique petere aggressi sunt, eoque dignitatis et amplitudinis Patriam suam prouexere,
potissimum vteretur; ipsum rerum caput petere statuit, ut historiam humanae salutis, a Christo Domino patratae, exequendam susciperet. Ac ne molew5o inuentionis constituendae labore in impetu concepto retardaretur, ad scribendi compendia primis Romanis Poetis usitata respexit; ut quomodo illi a Graecis profecissent scriptoribus, sic ipse a latinis proficeret; securus humanae gloriae, quae non perinde splendida secutura videbatur scriptorem ad alieni ingenii ductum in edendis suis operibus respicientem: quippe non suae priuatae laudis, sed Dei gloriae, et communis vtilitatis stimuli ad
imo et ipsi Curetibus attributi superius mores in ipsa Corbavia et Croatia passim ad
nostram usque aetatem observabantur. Et quidem Corybantes exigua litterarum mutatione a
Crovatorum nuncupatione differunt, qui se (ut diximus) Hrvatos, alii et Horvatos
appellant, a Graecis Chrobati, a Germanis Korbati, a Latinis Croatae, Crovates et
Chrobates dicti.
Termini porro Croatorum Regni a diversis authoribus diversimode statuuntur. Graeci
Orientalem Cetinae, Occidentalem Arsiae flumina ponunt. E quibus Porphirogenitus haec
continua procul dubio serie post Ostrivojum; in qua
non satis adimpleta, scriptorum defectus causandus est. Terrestres enim
libro 4. capite 3./
Spalatensis Metropolis, sicuti toti Croatiae praeerat, et unicum tantum Traguriensem suffraganeum in Dalmatia retinebat, ita obsolescente Dalmatico cognomine, pro Croatiae sive Slavoniae Archiepiscopatu sumi coepit.
Et, quae Latinis ac Graecis olim Liburnia et Illyris, Croatia nunc dicitur. Dalmatiaque
inadvertentiae meae imputes. Genus enim
nos antecesserunt et praeclara probitatis vestigia, quae imitaremur, reliquerunt; nam longe facilior est atque certior per aliorum, maxime sodalium populariumque atque gentilium, exempla quam per praecepta et disciplinae leges hominum ad virtutem animos alliciendi ratio. Porro Ragusinam urbem et graecis et latinis litteris ac si aliam christiani orbis civitatem excultam olim fuisse, nemo est, qui ex veteribus eius monumentis non novit, vel a narrantibus saltem patribus non acceperit civesque eius omni liberali disciplina cum sacra, tum profana praeditos edendis in omni bonarum artium
8. Ejusdem: Diversa fragmenta excerpta tam poetica quam ad historiam patriae pertinentia.... quarto.
9. Ejusdem: Otia metrica partim manuscripta, partim impressa.... quarto.
10. Ejusdem excerpta ex auctoribus tam graecis quam latinis ad historiam patriae pertinentia.... quarto.
11. Ejusdem: Adumbratio insignium praecipuarum Croaticarum familiarum, sed imperfecta et calamo tantum facta.... quarto.
12. Litterae eruditorum ad Ritterum.... quarto.
eligi crearive eo facilius procuravit, quod flagrasset id temporis diuturnum schisma in ecclesia ob trium capitulorum defensionem, et Fori Julii clerus una cum Joanne electo defensioni huic insisterent, e contra Gradensis ecclesiae antistites ex horrore Longobardici dominatus subacta a Graecis maritima Venetiae et Istriae parte, prouti etiam ne possesso diu honore spoliari ecclesiam suam paterentur, in concordiam cum Romana ecclesia rediverunt, et Candianum seu Candidianum in patriarcham Gradensis ecclesiae elegerunt circa 610., Bonifacio IV. electionem probante et pallio
hac in re vetustatis magistrum modo egisti.
Age ultro, et dic quaeso: ad quas deinde nationes tam nobilis ars
pervenisse traditur?
Magister:
Imprimis ad Aegiptios, ab illis ad Graecos, a Graecis ad Latinos,
praesertim vero per Hebraeos, per quos ut plurimum musicalia
instrumenta in utilitatem hominum et laudem Dei inventa esse
scribunt historici.
Discipulus:
solebant. Nunc vero!
Sex natura modis totum circumsonat orbem.
Quos referunt: ut, re, mi, fa, sol, laque simul.
Discipulus:
Multum, venerande magister, multum debemus Mathematico
pro notis, multum Graecis pro inventis litteris; cui autem referendas
grates censeres pro vocibus?
Magister:
enim in se vocis distantiam habet, sed eodem in loco
sonat. Honoris tamen gratia etiam primum intervallum inter reliqua
conputandum venit. Primum ergo intervallum, erit tibi prima
ordine consonantia, quam musici unisonum vocant. Secunda consonantia
erit tonus. Tertia ditonus. Quarta (Graecis vocabulis) diatexeron.
Quinta diapens. Sexta exachordon. Septima ettachordon.
Octava diapason. Antequam tamen singulas examinemus, imprimis
videamus exempla primae consonantiae seu unisoni.
secundum, si campus continet minus quam 50 minuta prima,
cum haec aequentur ter mille secundis.
17(II 49) Jam superius est dictum in adn. 4. lib. I. micrometri nomen derivari e Graecis
vocabulis, quibus exprimitur parvorum mensura. Porro hujus generis micrometri usus est multiplex. Duo autem usus omnium potissimi hic exprimuntur.
Primo quidem ita obvertitur telescopium, ut fixa aliqua, dum motu diurno
promovetur, percurrat accurate aliquod e filis
inirem observationes astronomicas ad determinandam magnitudinem gradus meridiani inter urbem Romam et Ariminum in
aedibus comitis Joannis Francisci Garampi, patricii Ariminensis, amicissimi mihi
ab ipsa prima communi adolescentia. Tres autem fixas adhibebam: α Cycni (nam
astronomi post Bayerum Graecis litteris stellas fixas singularum constellationum
designant, incipiendo a lucidioribus), quae in iis ipsis diebus, quibus haec scripsi,
perveniebat ad meridianum prope zenith una circiter hora post ortum Solis; β
Aurigae, quae eo deveniebat tribus horis circiter post meridiem; quae
tamquam bonus agricola arboris, quam ipse irrigarit, fructibus perceptis; et vero etiam prolato in lucem, de his quas amo coloque litterulis aeque bene mereri. Habes de sodali meo, meaeque olim disciplinae alumno quid sentiam. Addam pauca de me ipso, deque iis carminibus, quae, conversa de Graecis, illius rogatu in alteram hujus libelli partem conjeci. Erat fortasse rectius, cautius quidem certe, quae ego, ingenii exercendi, stylique acuendi causa, mihi uni meo arbitratu scripsissem, domi esse, atque, ut adhuc fecerant, in occulto se continere: nec experiri suo periculo quam
quam nunc quidem in res levissimas bonaeque frugis inanissimas flagitiose profundunt.
[a] Eidem namque et aliam scripsit auctor elegiam, quae in illo extat libello, cui
aut
meque eodem, quo ratio impellebat, auctoritate, exemploque suo deduxerunt. Nec vero ipsum tantummodo genus indicaverunt, sed etiam eo genere quemadmodum utendum esset quasi intento digito commonstrarunt. Mitto Plautum, Terentium, Catullum, Horatium, Virgilium, quorum multa sunt conversa e Graecis, nihil servili illa ratione, quam improbo, omnia liberali hac, ut ita dicam, et generosa, quam nemo sanus possit non probare. In uno M. Tullio placet consistere, disertissimo illo , ut ait Catullus, Romuli nepotum , ac digno praeter ceteros, unde in omni dicendi
ratione et praecepta, et exempla petantur. Utinam divini hominis praestantissima hoc in genere monumenta extarent, duae illae orationes inter se contrariae Aeschinis, ac Demonsthenis, quas, ut Romanos quosdam oratores, Atticorum nomine abutentes, doceret quid esset Attice dicere, ex Graecis fecit Latinas. Extaret profecto optimae interpretandi rationis exemplar absolutissimum; atque ad illud liceret, quasi ad quandam formulam, revocare omnes quicunque eloquentium virorum scripta interpretantur. Nunc illae, nescio quo malo rei litterariae fato, vel hominum potius, a quibus eas
Berenices:
annis,
Haec descripsi ex interpretatione Samuelis Clarkii, quam ipse, in operis praefatione, ait, esse, non elegantem nec venustam , sed ita confectam, ut verbis verba, singulis singula respondeant, Graecis Latina. Age jam proferatur ea, quam laudavi,
INTERPRETATIO M. TULLII
F. A. Episcopus Montis Altis ac Viceregens.
APPROBATIONES.
Quod literati homines bene multi, sed in Graecis literis non admodum versati jamdiu vehementer optabant; tandem aliquando repertus est, qui cum Graece Latineque optime sciret, tum poetarum omnium facile principem Homerum ita
quod ad interpretationem attinet, ea quidem fidelis est in primis, et Graeco textui penitus adherens, nisi quando latinae linguae genius sententias aliquot redundantes contrahere, aut in verbis compositis epithetisque exprimendis quodam quasi temperamento uti suaserit. Constat enim, latinas Musas Graecis multo severiores pleraque respuere, venusta illa quidem apud Graecos atque elegantia, sed quae frigidum quippiam in latino carmine et plane infacetum sonarent. Equidem arbitror in hoc praecipue optimorum interpretum industriam versari oportere, ut non semper verba verbis, sed sententias
nullam umquam fugisse limae molestiam, versus omnes et multa die et multa coërcuisse litura, atque adeo eruditorum amicorum arbitrio non tantum decies, sed centies etiam, si opus erat, castigavisse. Interpretes plerosque consului, Eustathium vidi et Strabonem: in primis latina ne discreparent a graecis summopere cavi; ubi potui, non vim tantum verborum, quod M. Tullius se fecisse dicebat, sed ipsum paene numerum atque speciem reddidi; genus certe ubique, opinor: breviter brevia, gravia graviter, leniter lenia dixi; omnia denique, ut erant poëtica, poëtice conatus sum exprimere. Addam
revocabo carmine Grajum;
et quae sequuntur, quantum apta sunt ad augendam libri molem versuumque numerum, tantum valent ad omnem Homeri dignitatem eloquentiamque corrumpendam. Sed infinitus sim, si persequar cetera, quae tibi, et cuivis vel mediocriter graecis litteris latinisque erudito vehementer in his Lemnianis versibus, qui plurimis aliis ejusdem interpretis multo sunt meliores, displicebunt. Nihil enim queror, quod nullam Lemnius adhibeat limam in poliendis male tornatis versibus, quod nullum verborum delectum, nullamque latini sermonis
porro retineant; cum catholicorum
episcopatuum numerus notabiliter auctus sit, et fors re ita exposcente adhuc augeri possit;
cum episcopi uniti postremis comitiis iure personalis suffragii donati sint, et horum etiam
numerus successive augendus praevideatur; cum denique Graecis etiam non unitis iure civitatis
donatis horum episcopi sessionem in Diaeta indubie sint postulaturi, ipsa certe aequilibrii
Status praelatorum cum Statu magnatum ratio suadere non videtur ut
titulares episcopi ultro etiam ad Diaetas evocentur,
ferebantur, Lini in primis Chalcidensis,
Orphei Thracis, Musaei Atheniensis, Thamyris, ut fama est, ex Agriopa nympha in
Thraciam profuga nati, Melampodis Phoenicum mysteriis initiati, Abaris, aliorumque
veterum Theologorum. Postea vero a Theologis tum graecis, tum aegyptiis, chaldaeisque
hoc studium ad alios poetas transiit,
Theogoniasque docuerunt et Epimenidas Cretensis, de quo multa Cretes
iis exstiterint, prodiisse finguntur. Vides haec perbelle quadrare omnia ad
singulas mundi partes, et ad hanc omnem rerum creatarum efficiendam seriem. Quid vero
ille Hesiodi Saturnus falcifer, eiusque iussu matris telluris in Caelum patrem
saevitia? Graecis Chronos, qui Latinis Saturnus, tempus est. Nonne autem homines, et
terram habere generandi vim, et caeli irrigatione et calore indigere, et curam
praeterea adhibendam in colendis arvis, ferroque proscindendis, usu processuque
temporis didicerunt?
tamen plus iusto phoenicissantes, si ita loqui fas est,
graecos fuisse factos et a Bocharto et a Clerico suspicor. Ad rem redeamus.
Permcssus ex Helicone ortus cum Olmio confluit in Copaidem lacum, uti docet Strabo
lib. ix. Hippocrene autem graecis est equi fons, quem a Pegasi ungula excitatum
ferunt Poetae; quamobrem non immerito fortasse addidi in versione illud Pegaseo.
9 noctis caligine septae
To nmv ccSw*
44 Qua ridet perfusa
etc. Retinui illud
ysXcc ' nam et graecis et
qui regnavit anno Mdclviii
ante Christum, nullius profecto momenti est. Non enim videtur is
locus nomen ab ullo rege Hespero accepisse, sed a stella, quae noctem
praecedit. Itaque graecis Hesperia est et Italia et aliae etiam regiones,
quae ad noctem seu occasum solis respectu ipsorum sitae sunt. Vide Ovidium
prope flnem lib. iv Metamorph. , et
Pontanum iu
quamdamque liominibus cum
diis communionem efficere. Clericus notat ab Hebraeis vocari Hirim vel Irim vigiles aut monitores, quos eosdem
esse vult, ac eos, qui Angeli a Graecis appellantur. Ego Iridis nomen malim
derivare cum Scholiaste Oltto
Tou eiqoo 1
quod est
apud latinos poetas saepe valet ac pulcher, ut in illo
Virgilii versu:
» At Venus aetherios inter dea
candida nimbos etc. Graeae vero sunt graecis vetulae: earum nomen Pephredo
Enyoque, quod (p^tWf/y Tijxocg Kocl
Kqxvycc%eiv noiovn . Scholiastae autem
heic allesorice Hesiodus diversas ventorum sub terra generatorum commotiones
innuit; si astronomos, tempus hyemale seu solem in signis hyemalibus; si
vero Clericum audias, veram historiam a Phoenicibus auditam sed male a
Graecis intellectam heic fabulis involvit poeta. Is enim, et recte quidem,
Arimos vult esse tractum
Palaestinae, in quo erant urbes Sodoma, Gomorra, Adma et Tsebohimi, quarum
incolae
359... Ageliae Pallados
etc.
Quemadmodum Herculi Iuno semper infesta fuit, ita Pallas propitia. Porro
KyeXeict Graecis dicitur Pallas,
quod praedatrix est ab aya) nimirum et Xetct • Hoc vero adiunctum, quum sollemne fit Palladis,
placuit retinere in latina etiam vevsione.
361
Celeris Noti vehemente procella
verberans , queinadmodum scholia explicant et Strabo ipse; quamquam
Hesychius kpyko-rm Noroy contendat
esse ventum a Graecis dictum XeuKOVoTov
• Luciferum autem atque astra ideo credo dici ab Hesiodo
prodiisse ab Aurora, quod ipsa sit Astraei couiux, quasi patris
astrorum.
ille ut metat arva, lahore »
Qui coluit. tu magna fave regina dearum, » Et bona sis
facilisque mihi etc. itaque ad eam fere omnis arvorum proventus pertinehat,
ideoque a Graecis ^njj.rirn^ dicta
quasi $noo jj.nme ■> cuius
historiam, si lihet, vide tom. vl Biblioth.
Vniy.
illis videretur in venis, iecur eiusdem seu divitias quotidie augeri fictum
est a fabulis.
587 Sed diram Alcmenae
etc. A
graecis poetis omnia fere miranda, quae usquam terrarum contigerant, graeco
Herculi tribuuntur, quum notissimum est plures exstitisse Hercules. Thebanus
vero, de quo heic Hesiodus, aetate Promethei multo posterior est. An forte
De eodem ferme omnes loquuti sunt poetae et mythologi. Nos autem,
quoniam alibi de Typhone agentes Clerici opinionem sequuti sumus, heic item sub
eodem fere nomine describi scelestos Iordanis incolas*, quorum historiam et
excidium Graecis forte narraverant Phoenices, opinamur.
deesse affirmant. Accedit etiam, Rhapsodos alienis poematibus adsuere
consuevisse prooemia; quod et Pindarus docuit Od. II Nem. Quid igitur?
Dicemusne poetam a duplici contentionum genere sine ullo exordio, contra quam
fit plerumque a graecis etiam in minimis poematibus, carmen esse auspicatum?
Mihi sane id vehementer incredibile videtur.
3 Per quem mortales
etc. Potestas
supremi numinis
octono saturatus munere quadrae,
536 E quercu dentale
etc.
E\Cjj,a Graecis, quod Latinis dentale.
Male vero dentale cum buri, aliqui interpretes confuderunt: illa enim Tvr\ •
537 quos nona inviserit
omnes non solum Paullus et Aetius, verum etiam Dioscorides ipse
x/va^av et Gkq
Kujxov separant. Atqui certum est jc/ya^av Graecis dici, quem
Latini vocant carduum , Siculi K&ktov
• Scolymus Graeciae
illa sphaericae trigonometriae
constructione; vel investigantem continuorum legem, naturamque atque usum infinitorum, et
infinite parvorum; vel describentem circulos, quos osculatores vocant mathematici; vel
inquirentem in gravitatis punctum illud medium, quod a Graecis vocare centrum didicimus;
vel disputantem de motu corporum certa virium lege in spatio non resistente projectorum;
vel expendentem veterum philosophorum argumenta pro telluris in sphaeram conformatione; vel
docentem ipsam terrae, qualis est, figuram; vel
solebant. Postea ad ipsum fontem, idest loca, ubi animalia haec pascebantur, factores suos exmittere inceperunt. Nunc Institutum Mezö-Hegyèsiense totam hanc manipulationem immutavit. Nimirum directores Instituti huius praedia cameralia, quae antea exarendabantur, soli usuant, animalia a Graecis et Armenis quaestoribus praeemunt sicque in praediis illis saginata, Viennam pro urbis eius provisione depellunt. Quod reliquum est, ad nundinas Pestienses et Váczienses depellitur; verum laniones maiorum Hungariae urbium, ut ea leviori habere possint, usque Tibiscanos traiectus in
cum frumentum vix aliquod pretium
habeat, Incolae Studium omne in rem peccuariam converterunt.
Exstant proinde illic vasta Praedia, in quibus aliqui Proprietarii Copiosa
armenta alunt. Alia praedia sua Graecis potissimum et Armenis in arendam
Locant, qui perinde copiosa in iis armenta intertenent. Camera quae
notabilem eiusmodi Praediorum numerum possidet, hactenus posterius
Institutum sectabatur. Olim Proprietarii, qui sibi
etiam in Imperium Quaestu, numerum mercabantur.
Postea iidem Lanii ut Boves Leviori habere possint, ad ipsum fontem id est ad
Praedia illa proficisci, ibidemque partim cum Proprietariis, partim cum
Arendatoribus Armenis et Graecis Contractus inire coeperunt.
Recentissimis Annis extraordinaria quae Viennae ennata est Carnium Caristia
Aerarium Regium coegit, ut provisionem Urbis illius in se susciperet. Ut id
praestare possit recepit Camera
feminam raris animi dotibus insignitam. Difficile dictu est,
consilium hoc quantum ad Junii vitam, et studia ordinanda contulerit. Tradita enim uxori
suae rei familiaris cura, a qua semper abhorruit, posthabitaque recentiorum gentium
literatura, quam probe noverat, Graecis, Romanisque literis totum se dedidit.
Jurisprudentiam, homini publicarum rerum procurationem inituro
pernecessariam, excoluit impense, exorsus a jure Romano, cujus cognitio viam sternit ad
cognitionem legum patriarum. Quo quidem in studio, etsi
inter montes, et irrigata aquis Anionis, quem propter loci amoenitatem, ripasque domibus
elegantibusque hortullis praecinctas Illyriorum Medoacum facile dixeris. Hic totum ad
Graecam linguam discendam se contulit: qua brevi funditus cognita coepit jam tunc nonnulla
e Graecis Latina facere. Exstant enim inter ejus scripta primum et decimum quartum
Theocriti Idyllium, undecimus paene totus liber Iliadis, septima Pindari Olympiorum, et
nona Sapphus ad Venerem ode Latine reddita et expressa pereleganter: a qua quidem re
persequenda
primis Satyrae
legantur sine interprete. Nemo sane eos subobscuros esse queritur, quod sint vel grandes
verbis, vel crebri sententiis, vel compressione rerum breves: ex quibus obscuritatem
effici ajebat Tullius de Alcibiade, Critia; Theramene, aliisque Graecis. Nos
equidem Restio auctores fueramus, ut Satyras suas apositis notis et interpretationibus
illustratet: quod quidem ille de omnibus praestitisset, si diutius ei hac lucis usura frui
licuisset. Ceterum cum in carminum artificiis suus sit rebus quibusque cultus,
praestantissimorum
virorum cura, primam habuit institutionem; deinde in celeberrimo Seminario patavino
(1802-1814) integritate morum, foecunditate ingenii, ecclesiasticae disciplinae obeundae
alacritate, in addiscendis scientiis litterisque praecipue vero latinis et graecis studio,
fere omnes alumnos antecessit.
Die 19 mensis Junii anni 1814, sacerdotio initiatus, magistri munus strenue obivit
Patavii, Macarskae, Jaderae et Spalati. Qua in civitate praeprimis (1825) c. r. Gymnasii
rector, verbo et exemplo per
sibi gloriam comparait in detegendis antiquitatibus Aegypti,
13.
Galli in expeditione Aegyptiaca cum in insula quadam Nili lapidem detexissent, quae legem quandam scriptam signis hieroglyphicis et graecis litteris insculptam exhibebat cumque ejusdem legis transcriptionem in atraque lingua Parisios misissent, haec interpretatio praebuit causam eruditissimis viris et modum, quo possent hieroglyphicam scripturam dignoscere et intelligere.
Jan Panonije (1434-1472) [1456, Italia; Hungaria]: Epistulae, versio electronica, 1969 verborum, ed. Samuel Teleki [genus: prosa - epistula; prosa - versio] [numerus verborum] [ian-pan-epist.xml].
Jan Panonije (1434-1472) [1465, Hungaria]: Galeotto suo epistula, versio electronica, 926 verborum, ed. Acs Pal Jankovics Jozsef Koszeghy Peter [genus: prosa - epistula] [numerus verborum] [ian-pan-epist-gal-1465.xml].
Nikola Modruski (c. 1427-1480) [1465, Italija]: De consolatione liber, versio electronica, Verborum 79291, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [modr-n-cons.xml].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477]: Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica, Verborum 16317, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [cipiko-k-petri.xml].
Brodaric, Stjepan (1490-1539) [1505]: Epistulae, versio electronica., Verborum 166, ed. Petrus Kasza [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [brodaric-s-epistulae.xml].
Crijevic, Ilija (1463-1520) [1509]: In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica, Verborum 4212, versus 35, ed. Istvan Hegedus [genus: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [numerus verborum] [crijev-i-sorgo-1509.xml].
Kozicic Benja, Simun [1516, Roma]: De Corvatiae desolatione, versio electronica, verborum 1764, ed. Bratislav Lucin [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [begnius-s-corvatiae.xml].
Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520]: Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica, Verborum 5404, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [tubero-comm-rhac.xml].
Crijevic Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522]: Commentarii de temporibus suis, versio electronica, Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, ed. Vladimir Rezar [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [tubero-comm.xml].
Pribojevic, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525, Hvar]: Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica, verborum 14680, ed. Veljko Gortan [genus: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [numerus verborum] [pribojev-v-or.xml].
Durdevic, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545, Leuwen]: De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clare exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus, ed. Durdevic, Bartul [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [numerus verborum] [djurdjevic-b-afflictio.xml].
Vrancic, Antun (1504-1573) [1553]: Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica, Verborum 10368, ed. Laszlo Szalay [genus: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [numerus verborum] [vrancic-a-iter.xml].
Grbic Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559]: Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica, Verborum 3353, ed. Nino Zubovic [genus: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [numerus verborum] [grbic-m-aristea.xml].
Dudic, AndrijaDionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560]: De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete, Verborum 18906, ed. Petra Sostaric [genus: prosa - epistula; prosa - versio] [numerus verborum] [dudic-a-thucydid.xml].
Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-1.xml].
Vlacic Ilirik, Matija (1520-1575) [1581]: Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica, 600000 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [numerus verborum] [flacius-m-clavis-2.xml].
Petric, Frane (1529-1597) [1591, Ferrara]: Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica, Verborum 7671, ed. Erna Banic-Pajnic [genus: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [numerus verborum] [petric-f-zoroaster.xml].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].
Gradic, Stjepan (1613. — 1683.) [1670]: De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica, 3196 verborum, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - vita] [numerus verborum] [gradic-s-palmottae-vita.xml].
Ritter Vitezovic, Pavao (1652–1713) [1700, Zagreb]: Croatia rediviva, versio electronica, 68 versus, verborum 7054, ed. Zrinka Blazevic [genus: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [numerus verborum] [vitezov-ritter-p-croatia.xml].
Ritter Vitezovic, Pavao (1652–1713) [1703]: Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica, 2815 versus, verborum 19809 [genus: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [numerus verborum] [vitezov-ritter-p-plorantis.xml].
Crijevic, Serafin Marija (1686-1759) [1740, Dubrovnik]: Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica, Verborum 6633, ed. Stjepan Krasic [genus: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [numerus verborum] [crijevic-s-biblioth.xml].
Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1748, Zagreb]: Additamenta ad Annuas, versio electronica, Verborum 17030, ed. Tadija Smiciklas [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [krcelic-b-ann-add.xml].
Krcelic, Baltazar Adam (1715-1778) [1748, Zagreb]: Annuae 1748-1767,versio electronica, Verborum 244601, ed. Tadija Smiciklas [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [krcelic-b-ann.xml].
Silobod Bolsic, Mihalj (1724 – 1787) [1760]: Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica, 6772, ed. Jelena Knesaurek Caric [genus: prosa oratio - dialogus scholasticus] [numerus verborum] [silobod-bolsic-m-fundamentum.xml].
Boskovic, Ruder (1711-1787) [1761]: De solis ac lunae defectibus, versio electronica, 5828 versus, 91294 verborum, ed. Branimir Glavicic [genus: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [numerus verborum] [boskovic-r-dsld.xml].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764]: Echo libri duo, versio electronica, Verborum 11422, versus 1535, ed. Petra Sostaric [genus: poesis epica] [numerus verborum] [zamagna-b-echo.xml].
Zamanja, BernardKunic, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768]: Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica, 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [numerus verborum] [zamagna-b-navis.xml].
Kunic, Rajmund (1719-1794) [1776]: Ad Balthassarem Odescalchium elegia (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica, 268 versus, verborum 2176, ed. Petra Sostaric [genus: poesis - elegia; paratextus] [numerus verborum] [kunic-r-ilias-elegia.xml].
Kunic, Rajmund (1719-1794) [1776]: Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica, 218 versus, verborum 7485, ed. Petra Sostaric [genus: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [numerus verborum] [kunic-r-ilias-operis.xml].
HomerusZamanja, Bernard (1735-1820) [1777]: Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica, 13633 versus, verborum 95,658, ed. Petra Sostaric [genus: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [numerus verborum] [zamagna-b-odyssea.xml].
Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1782]: Operum omnium tomus II, versio electronica, Verborum 46753, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skrl-2.xml].
HesiodusZamanja, Bernard (1735-1820) [1785]: Hesiodi Ascraei opera, versio electronica, 2747 versus, verborum 58425 [genus: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [numerus verborum] [zamagna-b-hesiod.xml].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787]: Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica, Verborum 4192, ed. Irena Braticevic [genus: prosa oratio - oratio] [numerus verborum] [zamagna-b-boscovich-oratio.xml].
Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1791]: Descriptio physico-politicae situationis Regni Hungariae, editio electronica, Verborum 26295, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skerle-n-desc.xml].
Skrlec Lomnicki, Nikola (1729-1799) [1791]: Status actualis oeconomiae publicae, versio electronica, Verborum 39967, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [skerle-n-status.xml].
Rastic, DzonoAppendini, Franjo MarijaZamanja, MarijaZamanja, BernardFeric, DuroAppendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816]: Carmina, versio electronica, Versus 6583, verborum 46647, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [numerus verborum] [rastic-dz-c.xml].
Cobarnic, Josip (1790-1852) [1835, Split; Zadar; Makarska]: Dioclias carmen polymetrum, versio electronica, Versus 2345, verborum 17608, ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genus: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [numerus verborum] [cobarnic-j-dioclias.xml].
59. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 77 |
Paragraph |
SubSect | Section]
60. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
61. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
62. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 144 |
Paragraph |
SubSect | Section]
63. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
64. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
65. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 202 |
Paragraph |
SubSect | Section]
66. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 202 |
Paragraph |
SubSect | Section]
67. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
68. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
69. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 231 |
Paragraph |
SubSect | Section]
70. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
71. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
72. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 253 |
Paragraph |
SubSect | Section]
73. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
74. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 308 |
Paragraph |
SubSect | Section]
75. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 311 |
Paragraph |
SubSect | Section]
76. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 313 |
Paragraph |
SubSect | Section]
77. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
78. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 327 |
Paragraph |
SubSect | Section]
79. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 329 |
Paragraph |
SubSect | Section]
80. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
81. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
82. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
83. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
84. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
85. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 410 |
Paragraph |
SubSect | Section]
86. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 423 |
Paragraph |
SubSect | Section]
87. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 429 |
Paragraph |
SubSect | Section]
88. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 430 |
Paragraph |
SubSect | Section]
89. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 430 |
Paragraph |
SubSect | Section]
90. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 459 |
Paragraph |
SubSect | Section]
91. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 466 |
Paragraph |
SubSect | Section]
92. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 491 |
Paragraph |
SubSect | Section]
93. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 492 |
Paragraph |
SubSect | Section]
94. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 497 |
Paragraph |
SubSect | Section]
95. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 519 |
Paragraph |
SubSect | Section]
96. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 529 |
Paragraph |
SubSect | Section]
97. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 536 |
Paragraph |
SubSect | Section]
98. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 537 |
Paragraph |
SubSect | Section]
99. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 540 |
Paragraph |
SubSect | Section]
100. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 558 |
Paragraph |
SubSect | Section]
101. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
102. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 563 |
Paragraph |
SubSect | Section]
103. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 566 |
Paragraph |
SubSect | Section]
104. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
105. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 577 |
Paragraph |
SubSect | Section]
106. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 579 |
Paragraph |
SubSect | Section]
107. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 600 |
Paragraph |
SubSect | Section]
108. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 607 |
Paragraph |
SubSect | Section]
109. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
110. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 677 |
Paragraph |
SubSect | Section]
111. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 681 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
112. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 738 |
Paragraph |
Section]
ECCLESIA.
Ecclesiae appellationes, ut extant in Scriptis Apostolorum 261. 50 etc.
ecclesiae vox quid Graecis sonet, et unde veniat 260. 42
ecclesiae voce cur Apostoli utantur 260. 56
ecclesia, hoc est populus Dei, cur sic dicatur 261. 14
ecclesiae varia ac multiplex distinctio ib. 24
113. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 738 |
Paragraph |
Section]
114. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 746 |
Paragraph |
Section]
115. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 746 |
Paragraph |
Section]
116. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 772 |
Paragraph |
SubSect | Section]
117. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 789 |
Paragraph |
SubSect | Section]
118. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 789 |
Paragraph |
SubSect | Section]
119. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 806 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
120. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 831 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
121. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 838 |
Paragraph |
SubSect | Section]
122. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 838 |
Paragraph |
SubSect | Section]
123. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 838 |
Paragraph |
SubSect | Section]
124. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 838 |
Paragraph |
SubSect | Section]
125. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 855 |
Paragraph |
SubSect | Section]
126. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 876 |
Paragraph |
SubSect | Section]
127. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 898 |
Paragraph |
SubSect | Section]
128. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 905 |
Paragraph |
SubSect | Section]
129. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 909 |
Paragraph |
SubSect | Section]
130. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 921 |
Paragraph |
SubSect | Section]
131. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 924 |
Paragraph |
SubSect | Section]
132. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 924 |
Paragraph |
SubSect | Section]
133. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 931 |
Paragraph |
SubSect | Section]
134. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 935 |
Paragraph |
SubSect | Section]
135. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 940 |
Paragraph |
SubSect | Section]
136. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1013 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
137. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1013 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
138. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1048 |
Paragraph |
SubSect | Section]
139. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1059 |
Paragraph |
SubSect | Section]
140. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1060 |
Paragraph |
SubSect | Section]
141. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1061 |
Paragraph |
SubSect | Section]
142. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1064 |
Paragraph |
SubSect | Section]
143. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1091 |
Paragraph |
SubSect | Section]
144. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1098 |
Paragraph |
SubSect | Section]
145. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
146. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
147. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1148 |
Paragraph |
SubSect | Section]
148. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
149. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
150. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
151. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
152. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
153. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1200 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
154. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1205 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
155. Vlacic Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1205 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
156. Petric, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph |
Section]
157. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 62 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.172.2 Et natat hic piscis, qua modo messis erat.
Sturio.
3.173.1 Hycca vocor Graecis. Adpellat Mosa silurum.
3.173.2 Accola nunc Italae sturio dicor aquae.
Vulgarem sturionem Graeci hyccan dicunt Ambrosius non inepte suillum vertit, inde
depravata voce is piscis Hispanis sollo est. non
158. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 82 |
Paragraph |
Section]
159. Gradic, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n22 |
Paragraph |
Section]
160. Gradic, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n28 |
Paragraph |
Section]
161. Ritter Vitezovic,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
162. Ritter Vitezovic,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
163. Ritter Vitezovic,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
164. Ritter Vitezovic,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page vi |
Paragraph |
SubSect | Section]
165. Crijevic, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
166. Krcelic, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 583 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
167. Krcelic, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 234 |
Paragraph |
SubSect | Section]
168. Silobod Bolsic,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
169. Silobod Bolsic,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
170. Silobod Bolsic,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
171. Boskovic, Ruder. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
172. Boskovic, Ruder. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
173. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
174. Zamanja,... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
175. Kunic, Rajmund. Ad Balthassarem Odescalchium... [ Note]
176. Kunic, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxiii |
Paragraph |
Section]
177. Kunic, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxiii |
Paragraph |
Section]
178. Kunic, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxvii |
Paragraph |
Section]
Cirrum, quem cunctis obtulit ilia deis.
In quibus ipsis
179. Kunic, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxxiv |
Paragraph |
Section]
Cum nondum ingenium miseris mortalibus, acre
Judicium nondum abstulerat,sensumque decori
Jupiter, offundens noctem caliginis atrae.
hoc inquam, genus, ubi Latina cum Graecis contulerint, quale sit, certius judicabunt; mihique erunt, quemadmodum spero, multo aequiores, quum viderint, quorum vestigia presserim, quae mihi exempla proposita duxerim ad imitandum. Horum ego exemplorum, ne sim longior, cetera quidem, Balthassar eruditissime, tibi, atque aliis, si qui
180. Kunic, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxxvii |
Paragraph |
Section]
Ferte viri, et duros animo tolerate labores;
Auguris ut nostri Calchantis fata queamus
Scire,
181. Kunic, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xlv |
Paragraph |
Section]
verteret, ut non illius modo sententiam utcumque adumbraret, sed latinis versibus elegantissime exprimeret. Is
182. Kunic, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xlvi |
Paragraph |
SubSect | Section]
183. HomerusZamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
184. HomerusZamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
185. Skrlec Lomnicki,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
186. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr20 |
Paragraph |
Section]
187. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr27 |
Paragraph |
Section]
188. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa2 |
Paragraph |
Section]
189. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa7 |
Paragraph |
Section]
45 45 Nimbiferique, deum sedes, iuga maxima caeli
46 Pulsa sonant. illae cantu
190. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa30 |
Paragraph |
Section]
191. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa37 |
Paragraph |
Section]
192. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa38 |
Paragraph |
Section]
193. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa43 |
Paragraph |
Section]
194. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa45 |
Paragraph |
Section]
195. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa53 |
Paragraph |
Section]
196. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa60 |
Paragraph |
Section]
197. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa71 |
Paragraph |
Section]
198. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa93 |
Paragraph |
Section]
916 Rauca fremunt super ora. interdum namque sonabat
199. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
200. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
201. HesiodusZamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
202. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
203. Skrlec Lomnicki,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
204. Skrlec Lomnicki,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
205. Skrlec Lomnicki,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
206. Rastic,... . Carmina, versio electronica [page x |
Paragraph |
SubSect | Section]
207. Rastic,... . Carmina, versio electronica [page xii |
Paragraph |
SubSect | Section]
208. Rastic,... . Carmina, versio electronica [page xxi |
Paragraph |
SubSect | Section]
209. Cobarnic, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page v |
Paragraph |
SubSect | Section]
210. Cobarnic, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 65 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Pop Dukljanin (c. 1149) [1149]: Regnum Slavorum, versio electronica, Verborum 12004, ed. Vladmir Mosin [genus: prosa oratio - historia] [numerus verborum] [presb-docl-regnum-sl.xml].
1 2 3
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.