Quod quaesisti inventum est in 16 locis.

Preme hic ut KWIC videas

Loci 1-16:

et prelatorum Hungarie habebat, ita ut rex ipse filium suum Henricum ei nutriendum traderet et docendum. Cum ergo legatus in Hungariam profectus legationis sue peregisset officium, ad propria reuersus est. 2Itaque uacante ecclesia Spalatensi elegerunt Bernardum in archiepiscopum suum et quia regi carus erat, sperabant propter ipsum ciuitati et ecclesie multa comoda prouenire. Ergo fauore regio petito et facile optento miserunt Romam ad dominum Innocentium tertium petentes, ut electionem factam de Bernardo dignanter admittens consecrationis ei

debitum soluit modicoque post hec transcurso dierum spatio etiam ille unicus eius paruulus morte extinctus est. 8Tunc Andreas uidens in se solum totius regni fore iura transducta, fecit se coronari a prelatis Hungarie uniuersis. Misit autem et uocauit Bernardum archiepiscopum Spalatensem, ut ad solempnitatem regie inuntionis accederet. Sed Bernardus exstimans puerum, Henrici regis filium, adhuc uiuere, ad conuocationem regiam ire neglexit. Propter quod rex non satis digne tulit archiepiscopi neglectum.

tempore uolentes Veneti de Bernardo archiepiscopo sumere ultionem, uenerunt cum galeis et destruxerunt turrem cum palatio, quam idem archiepiscopus construxerat in insula Hurania, que est ante Salonam. 10His ita gestis, quedam controuersia cepit inter Bernardum archiepiscopum et eius canonicos agitari. Erat enim archiepiscopus astutus et callidus, canonici uero simplices et incauti. Cepit itaque uerbis blandis eos circumuenire, suadens ut refutarent priuilegia iurium suorum, que olim facta fuerunt in Romana curia sub archiepiscopo Petro dicens

Venetorum imperium longe lateque propaget. Impressum est hoc opusculum Venetiis per Bernardum pictorem et Erhardum Ratdolt de Augusta una cum Petro Ioslein de Langencen correctore ac socio. Laus Deo. M. CCCC. LXXVII.

non explanatum in illis absolutumque inuenies. Declaratio sermonum eius illuminat et intellectum dat paruulis. Et ipse uere scriba doctus in regno cęlorum, proferens de thesauro suo noua et uetera. Bernardum abbatem, cuius non inelegans ingenium neque mediocrem doctrinam testantur opuscula ipsa, quę edidit, nullo magistro usum aiunt, sed sola legendi assiduitate mysticos de Scripturis sensus ellicuisse. Vt legeret,

acceptam uenum iubebat dari, ut pecuniam inde exactam cum aliis communicaret, quando quidem uestis ipsa communis esse non posset. Itaque clericis suis dignitate pręstitit, habitu atque uestitu par fuit. Bernardum abbatem ueste quidem satis uili, sed minime squalenti usum memorię proditum est, ac etiam dicere solitum tunicam sordibus obsoletam testem desidię atque socordię esset et eius immunditiem interdum ad hypocrisim

ut ieiuniorum laborem labor operis duplicaret. Indicauit nobis Hieronymus aduersus libidinem tria pręcipua, dum sancti huius recenset gesta: ieiunium, orationem, laborem. Pręter hęc Euagrium hibernis noctibus in puteum, Bernardum abbatem in lacum descendere solitos accepimus, ut gelascentium aquarum frigore calorem corporis temperarent castitati infestum. Audomarum, Taruanensem * corr. ex Tamanensem

aliquo mordere, quod eam ipse assequi posse desperes. Nam etiam Spiritui Sancto iniuriam facit, qui donum eius in illo, cui datum est, petulanter sugillare contendit. Sed nos ab huiuscemodi fatuitate abhorrentes imitemur Bernardum illum de Quintaualle, beati Francisci in terris olim laboris socium, nunc in cęlo glorię consortem regnique cohęredem. A cuius oculis, ueluti duabus lucidissimis stellis, miri splendoris radios promicare in uisu

Marco Marulo nobili Spalatensi Salutem S. Cum urbem Romam sanctorumque reliquias ex uoto inuisere statuissem, eo tunc temporis euocatum ad concilium Lateranense Bernardum Zane archipraesulem nostrum Spalatensem operaeprecium uisum est comitari. Quo cum longo postliminio tandem peruenissem, peragratis omnibus pene sanctorum sacellis, eorumque sanctis reliquiis ex Christianorum instituto adoratis, contigit interfuisse orationi ab eodem Archipraesule nostro

VII. Segr. Stato, Principi, 3, f. 68. Sanctissime in Christo pater, pater clementissime! Post pedum humilia oscula beatorum. Misimus ad pedes Sanctitatis Vestre Bernardum de Binzola, unum de nobilibus nostris, presentium exhibitorum pro quibusdam negociis nostris expediendis. Supplicamus eidem Sanctitati Vestrae, ut his, quę nomine nostro ille exponet, tantam fidem habere dignetur, quantam nobis,

cujusmodi laudem in depromptis e sua penu carminibus cum multa sermonis castitate conjunctam saepe admirati sumus; quae quidem ut quamprimum etiam in publicam lucem edi velit, ab ipso vehementer flagitamus, ne et sui nominis splendori, et reipublicae litterariae utilitati desit. Etsi porro Bernardum Zamagnam antea maxime dilexerim ob plurimam ejusdem morum studiorumque commendationem, tamen, cum haec ipsa perlegerem multa philosophiae luce referta carmina, mirum quidem est, quantum in ejus amorem existimationemque exarserim. Quorum igitur lectione captus ipse sum, ea publici juris

carminibus
4.6.11  Coepit ubi Tuscis, tantum, sermone Quiritum
4.6.12   Quum prisco ludit, Musa Latina favet. 7. Ad Bernardum Zamagnam.
4.7.1  Quae mihi dictarit versus, Bernarde, rogasti,
4.7.2  Musa, Thaliane, an candida Calliope?
4.7.3  Neutra mihi visa est, auditave: quod mihi de me

diva favet.
4.7.7  Tempora me laetis transgressum versibus apta,
4.7.8   Si qua cano, ridens utraque diva fugit. 8. Ad Bernardum Zamagnam, de quadam ejus elegia in laudem canis.
4.8.1  Carmine, quo, Bernarde, canem super astra locasti,
4.8.2   Ipsum etiam pariter te super astra locas,
4.8.3  Atque novo insubres

parenti,
6.73.2   Scire sat est, longe quod fuit absimilis. LUDICRA 1. [  222] Ad Bernardum Zamagnam, de poeta inepto.
7.1.1  Carpe fugam, teque abde aliquo, Bernarde; propinquat
7.1.2   Ille malus vates, carminis illepidi
7.1.3  Conditor ille et habet versus tria millia

parat. 222. [221.] Hoc epigramma comprehensum est in 1.o Epigramma hoc ponendum est post epigramma 1.m, cujus titulus Ad Bernardum Zamagnam. De poeta inepto.Radelja [  1] In idem argumentum.
7.222.1  Tu tibi carpe fugam, solus maneo ipse; molesto
7.222.2  Defungi praestat munere, ne me

1.127  Hoc tibi et imponam, quodcumque est ponderis: acta
1.128  Ad me quae attinuit, curae tu perfice partem. AD BERNARDUM BL. F. CABOGAM PATR. RHAC.
2.1  Sic salvi tibi sint nati, sic optima conjux,
2.2  Doctaque suaviloque vigeat facundia linguae,
2.3  Dic age, qua laevi seu vi, seu numinis ira,

Bibliographia locorum inventorum

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477]: Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica, Verborum 16317, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa oratio – historia] [numerus verborum] [cipiko-k-petri.xml].

Marulic, Marko (1450-1524) [1496, Split]: De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica, Verborum 186963, ed. Branimir Glavicic [genus: prosa oratio - tractatus] [numerus verborum] [marul-mar-inst.xml].

Niger, Toma [1512]: Doctissimo et integerrimo Marco Marulo nobili Spalatensi epistula, versio electronica, verborum 720, ed. Neven Jovanovic [genus: prosa - epistula; prosa - dedicatio; prosa - paratextus] [numerus verborum] [niger-t-epist-marul.xml].

Rektor i Veliko vijece Dubrovnika [1525, Dubrovnik]: Rector et consilium Rhagusii Clementi papae VII, versio electronica, Verborum 107, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [dubrovnik-epist-1525-03-25.xml].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764]: Echo libri duo, versio electronica, Verborum 11422, versus 1535, ed. Petra Sostaric [genus: poesis epica] [numerus verborum] [zamagna-b-echo.xml].

Kunic, Rajmund (1719-1794) [1794]: Epigrammata, versio electronica, 20870 versus, verborum 170058, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [kunic-r-epigr.xml].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795]: Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica, 1960 versus, verborum 13466, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epistula] [numerus verborum] [zamagna-b-epist.xml].

Preme hic ut KWIC videas