Tum socios Hector deducit litore curvo,
Flumineam cogens ad ripam, caede vacabat
Campus ubi. celsis confestim curribus omnes
Desiliunt, seque affundunt; atque auribus adstant
Arrectis. ille in mediis, Jove fretus amico,
Incipit haec, dextra praelongum hastile cruenta
Bellator gestans; fulget quo ferrea cuspis
In summo, subter fulvo quam circulus auro
Alligat: undenas telum se tendit in ulnas.
Hoc nixus socios affatur talibus heros. 580
Huc omnes Teucrique, et pubes Dardana, et omnes
Qui missi auxilio, vestras advertite mentes.
Spes erat igni altas injecto exurere puppes,
Et totam Argivūm leto demittere gentem,
Ac parta ingenti sub muros laude reverti:
Magna sed abrupit veniens nox orsa, virosque
Servavit, certa et perituras peste carinas.
Nunc, socii (quando sacrae decedere nocti
Par est) laeti epulas curate, ac solvite curru
Quisque suos vacuo bijuges; nec pabula quisquam 590
Invideat fessis. celeri dehinc moenia cursu
Pars adeant; et oves, et pingues cura juvencos
Ducere sit, Bacchi et laticem, et Cerealia dona
Aedibus e patriis. nec desit copia secti
Roboris, ut tota, quam longa est, ardeat ignis
Nocte ingens campis, donec se ostendat ab ortu
Purpureo veniens Aurora; ad sidera magnus
Passim ut fulgor eat. ne caeca noctis in umbra
Salsa fugam arripiant furtim super aequora Graji;
Ne tutas certe nullo discrimine puppes 600
Securi scandant: patriam sed moestus ad urbem
Sit curanda ferat qui vulnera, fixus adacta
515.
Ille hasta navim ingrediens, volucrive sagitta.
Unde sibi metuant alii quoque; nullaque jam gens
Audeat armigeros in praelia poscere Teucros.
At vos, cura Jovis, praecones, ite per urbem,
Pubentesque aevo pueri, tum, cana senectus
Tempora queis spargit, patres, edicite ut altas
Continuo scandant turres, et moenibus indent.
At matres serventque domos, nec parca reponant 610
Ligna focis vigiles, nocturna in lumina: ne quis
Forte dolis Grajum pateat locus; hostis ab armis
Ne vacuam insidias moliri possit in urbem.
Nunc opus haec fieri, quae dixi; cetera dicam
Aurora extulerit cum primum crastina lucem.
Cunctis spero equidem fretus dīs, et Jove summo,
Has procul hinc abigam pestes, gentemque nefandam,
Ducta malo Phrygias fato quae venit ad oras.
Nocte igitur cauti servemus nostraque, nosque:
Mane novo ut primi sub lumina Solis ahenis 620
Septi armis iterum pugnemus litore in ipso
Argivas circa naves, Martemque novemus
Indomitum. Experiar mene inde a puppibus urbis
Ad muros vertet pulsum Tydeïus heros;
An magis haec sternetque, aerata cuspide pectus
Confossum, lacerisque virum dextra exsuet armis.
Ille suam noscet virtutem, interritus hastam
Contra hanc si maneat vel parvo tempore: verum
Non erit ut maneat; foedo sed vulnere stratum
Orta dies ipsumque una, sociosque videbit. 630
Sic utinam immortali aevo fruar usque, senectae
Nec mea mutato vim robore sentiat aetas.
Tamque colar, colitur quam Phoebus, quamque Minerva,
Crastina lux Danais cladem ut latura supremam est.

Vade retro

Vade porro