Ipse quibus vitam gaudebam affundere: templis
Vnde honor, vnde mihi toties redolentia serta.
Proh crudelis hyems! Proh barbara! Nil adeo te
Pulchra mouent? Tenerae nil contigit illius ergo
Pubis amor? Tam formosos excindere foetus
Immites potuere manus? Quonam tua ferro,
Aut adamante rigent praecordia? Talia si quis,
Ploratu se tristi, et flebilibus lamentis
Conficiens, rigidae ingeminet conuicia brumae,
Nec laniare genas, passos aut vellere crines
Temperet; Anticyram non ocyùs ire iubebis,
Quaesitum stolidae purgamina mentis? Ineptas
Non risu excipies lacrymas, annique niualis
Perpetuum hunc morem, certa haec constare docebis
Tot saeclis iam iura? Tuus dolor ille, receptas
Dum grauiùs vitae leges, humanaque fata
Excipis: oftensâ ficti sub imagine luctùs
Ipse lates, moresque tuos tibi fabula verax
Obtulit. Anticyram (quid cessas?) primus adito,
Quaeque Alijs caneres, tibimet solatia sumas:
Rite memor sacramenti, in quod luminis oras
Protinus intrantem Natura et Numen adegit,
Vt, sidulce foret nasci, mortalia ferres.
Et veluti, si quando procul natalibus aruis
Externum te ducit iter; flagrantia solis
Spicula, pingue lutum, ventos, vim pulueris, imbres,
Fumosaeque olidum ferâ de nocte tabernae
Hospitium vacuo irarum fers pectore: tales
Quòd tibi nimirum casus praedixeris, et quòd
Haec peregrinarum appendix consûeta viarum;
Haud secus in vitae cursu, quae tristia cunque
Obtigerint subeunda, pari fer robore mentis:
Tale viae genus hoc reputans, nec posse, per illam
Ingressos, alijs homines decurrere fatis. 7
7. Altera quin etiam primo hoc de fonte, leuandos
Ad luctus, medicina fluet: quòd, tristia rerum
Fatali cum sustineas ex lege; quibus te

Vade retro

Vade porro