Nam neque plena quies votis, integra Bonorum
Obtigerit ni Summa; nec, extra Numinis alueûm,
Haec alibi iunctis fas confluere omnia riuis:
Hostili cum se excludant infensa vicissim
Dissidio: vix vt quodquam sit prendere, multis
Interea ni posthabitis longèque relictis.
Omnia sed socio, fac, demum foedere iungas;
Non tamen hic idem, varijs tot fructibus aptus,
Perfectumque adeo immensis complexibus orbem
Efficiens, fortis cumulus sat nectare largo
Explerit sitientem animum. Vel scilicet vno
Congeriem totam simul amplecteris amore:
Totque idem distractus amor per dona, nec vsquam
Integer, haud pleno libabit singula sensu;
Vel proprios cuicunque Bono diuiseris actus,
Et rerum numerum numero exaequabis amorum:
Nec plenè tunc vllus amor satiabitur, vni
Haerens quippe Bono: cum, quod minus omnibus, illo
Sit pariter minus. Vni igitur iungenda voluntas,
In quo non Bona conueniant modò cuncta; sed vnum
Prorsus idem sint cuncta Bonum: quod, Numine dempto,
Sollicitis nequicquam animis circùm omne quod vsquam
Terrasque, et maria, et superos rimaberis axes. 41
41. Adde, quòd aeterna seiunctum ab origine, praeter est,
Quàm mutilum, quodcunque Bonum, neque cordibus aptum
Implendis; multâ haerentûm contage Malorum
Inficitur: totum vt nequeat, totoque requiri
Pectore: diuersis animos sed motibus vrgens
Hinc cupidos trahat; hinc refugos auertat: amorque
Illius haud leuiore odij sit pondere mistus.
At tibi, inexhausta ò hominum, Diuûmque voluptas,
Summe Pater, quae mista Mali contagia? Toto
Aut quid ibi non conatu et vi mentis amandum,
Nil vbi non summum, ac solidè plenèque beatum? 42
42. Praeterea, certum nobis propriumque perennet,
Quidquid id est, felix quo vita impletur, oportet:
Nec quidquam proprium magis immotumque fruenti,

Vade retro

Vade porro