Agmina cum signis quoties amissa: trahendi
Dum sapiente morâ certaminis impatiens dux
Haud dubias, caeco auspicium faciente furore,
Irruit in clades? Quoties temeraria verba
Per iugulum rediere, animâque et sanguine toto
Constitit ardenti retinacula soluere linguae?
Ira furor breuis est, Venusino iudice: longi
Non semel in morbum sed transijt illa furoris.
Exemplium Telamone satus: cui caeca phrenesim.
Ergo minor mentis, nec iam suus, edita campis [a] [ERROR: no reftable :] Vide Sophoclem in Aiace Flagell.
Plurima Balantûm post funera, Dulichiumque
Riualem vanâ pectoris sub imagine caesum,
In sua lethiferum praecordia condidit ensem.
Quìd referam, medio penitùs quêis corde recepta
Vis eadem, indocilisque premi, ceu turbidus atrae
Qui tegitur gremio nubis vapor, obvia quassu
Fulmineo fragilis vitae penetralia soluit,
In lethum satis vna? Acri sic feruidus aestu
Dum furit, et male se capientem Sylla tenere [b] [ERROR: no reftable :] Valer. Max. lib. 9. cap. 3.
Nec longùm potis est rabiem, neque protinus omnem
Egerere; abrupti per dissilientia claustra
Pectoris, et laxos venarum atque oris hiatus,
Sanguine mistam animam, furijsque minisque frementem
Euomuit: dubium foret vt spectantibus, ecquid
Syllae vita prior; prior an defecerit ira.
Dignum equidm factis retulisti, barbare, lethum,
Indigno dederas qui tot ciuilia letho
Corpora. Debueras proprium vomuisse cruorem,
Cum Latio toties macularis sanguine Tybrim.
Quae scelus, ira, tuum fuerat, fuit ipsa nocenti
Supplicium. Non Tisiphone, non Cerberus, aut, qui
Immortale iecur Tityi depascitur, ales
Saeuior hac, tantisque foret par caedibus vltor.
Credite, posteritas: Syllanâ iustior ira:

Vade retro

Vade porro