Invitus feci, quia Caesaris ira coegit,
Pone metum, vis est, et valet illa nihil.

Fit levis interdum nobis provecta senectus,
Cum iuvenum adsurgit turba modesta seni.

Audivere senes iuvenem me, nunc (precor) audi
Me iuvenis (nec non postulo iniqua) senem.

Sunt duo discipuli, quorum calcaribus alter,
Alter eget fraeno, doctus uterque tamen.

Promissis te stare velim, quae libera, quaeque
Neve expressa dolo, neve coacta metu.

Gloria gestarum rerum contingat, ut haeres
Filius has omni tempore iactet opes.

Sutor eras, qui nunc populo das iura petenti,
Rursus et hoc populo iudice sutor eris.

Quae nitet ore bono, nec constat mente puella,
Aureus in rostro est annulus illa suis.

Si quid iurasti, te ius astringit, et illud
Dissolvi nulla calliditate potest.

Qui sapit, is vultus ad sidera tollit, et illa
Illa, inquit patria est, haec peregrina domus.

Hercle mori nollem, verum salva arce, bonisque
Civibus, haudquaquam mors ea dura venit.

Quo ducit natura, bonum est, ut quisque sequatur,
Illa benigna parens, illa magistra sagax.

Fama est cum superis olim pugnasse Gigantes,
Mendaces hodie cum Iove bella gerunt.

Cum dederis pacem victis Hispane fidelem,
Hanc sperare bonam, perpetuamque potes.

Absit culpa meis a moribus, et scelus omne,

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---