Templa quibus careant maculis, aut denique quas non
Sacrilegas sensere manus? Expromere uerbis
Difficile est magnosque cient suspiria luctus.
Vel meminisse piget! Modo sancto quaelibet aedes
Numine plena tuo fuerat, tibi thura precesque
Fundebat populus multo Christianus honore:
Nunc stabulantur equi, nunc tantum Aegiptia faedo
Sistra strepunt sonitu, nunc orgia uana feruntur,
Improba nunc longo turpem stridore cerastem
Turba colit. Nec Vesta suis placidissima sanctis
Virginibus prodest, quae passim crine soluto
Raptatae querulis uastissima luctibus antra
Impleuere, Deum frustra clamore petentes
Auxilium, amisso pulchro sine lege pudore.
Quid referam miseros, quos post incendia, saeui
Post rabiem gladii tristis fortuna relictos
Ad grauiora nimis seruauit? Dira flagello
Obuolat ante oculos horrendae mortis imago.
Terrent mille neces: morte infelicior ipsa est
Vita hominum, liceat modo uitam dicere, quando
Libertas, comune bonum preciosius auro
Atque opibus Lidiis Scithicis longeque smaragdis
Pulchrius, eripitur. Varios tamen adde labores
Continuosque simul: quosdam prope Tartara nigra
Haerentesque locos Diti Stygiaeque paludi
Insatiatus amor Lucri quoque, dira Cupido
Viscera telluris miseros detrudit in ima,
Vnde Hecatem et grata percinctum lampade Phaebum
Conspicere - at frustra! - sublato lumine tentant.
Occupat hinc macies squalentia corpora, pallor
Plurimus ore uenit morbi et properata senectus.
Cogitur hic duris terram proscindere uinctus

Vade retro

Vade porro