Tranquilli Andronici Dalmatae contra Thurcos, comunes Christianorum hostes, ad Deum optimum maximum oratio
Summe pater rerumque sator, qui lucida Olympi
Et loca pura tenes nullum metuentia finem,
Qui quatis imperio terram caelumque profundum,
Horrida Neptunum miscentemque [ERROR: no reftable :]

Correxi ex miscentem

aequora uentis
Compescis rursusque iubes attollere fluctus,
Sacratam accinctus candenti fulmine dextram,
Das animum uitamque bonis mentemque pudicam;
At scelera innumeris sectaris perdita semper
Suppliciis, iusta mundum sub lege gubernans:
Huc precibus conuerte meis pia numina castis.
Immeritos quae cura trahat, quam longa laboris
Ingentis series mortalia pectora uerset,
Disce, pater, nostrosque metus miseramque ruinam,
Quam rabidus populoque tuo gentique minatur
Hostis atrox uultu manibusque rapacior atris,
Religio quem nulla mouet, qui fasque piumque
Contriuit pedibus, contempserit ore nefando
Contra hominum legesque tuas pulchrumque pudorem.
Nec satis est rapidis agros supponere flamis,
Maenia disiecit, uastatis edibus amplae
Dirripiuntur opes, quas ingens cura laborque
Tempore tam longo per summa pericula uitae
Legerat. O superi, frustra pia uota fatigant
Vos hominum gemitusque frequens lachrimaeque fluentes.
Pars ante ora patrum, patrios pars ante penates
Interfecta iacet, neque liuida busta paratis
Conduntur tumulis optataque funera desunt.

Vade retro

Vade porro

---

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550]: Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica, 462 versus, verborum 3075, ed. Bratislav Lucin [genus: poesis - carmen; poesis - epigramma] [numerus verborum] [andreis-f-carmina-vd.xml].

---