Illam dilectâ seiungi a prole coegit.
Huius praesensit fatum lacrymabile, rumor
Ibat enim miserum tabescere carcere nigro.
Mente animi hinc agitans natum quâ liberet arte, 240
Praevertatque hostes crudeli caede minantes,
Laetitia exsiliit, populari quum illa tumultu
Audito vindex tempus cessisse putavit.
Caesareum ad solium sublatum prospicit illum,
Et velut ante suâ orbem sub ditione tenere. 245
Quae semel imperium gessit, fastuque superbo,
Foemina fert aegre, quum spreta, oblituque degat.
Sollicita hinc curis generum vocat ipsa Dautem,
Augeat exortos motus magis arte scelestâ.
Christiadâ Illiriae satus hic genitore repente 250
Odrysio abductus fuit a praedone puellus;
Caesaris adscriptus lectos dein inter ephebos
Turcarum accepit ritus, nomenque Dautis.
Formâ pulcher erat, molli placuitque tyranno.
Sic crevit, multis et donis prodiit auctus, 255
Atque per ora virûm celebratus fulsit in aulâ,
Pacis Vezirus, belli sed tempore ductor,
Hinc fuit Akmeto cognato foedere iunctus.
At quoniam haud virtute animi, nec robore dextrae,
Foemineo at cultu peperit sibi laudis honores, 260
Vultus ut species, et regia gratia cessit,
Coetus dumtaxat muliebris texerat illum,
Auri dum ingluvie, saevâ indole, mente superbâ
Veziri amisit titulum, atque insigne decorum.
Hinc post Akmeti mortem fratrem illius altum 265
Extulit ad solium Mustapham, crimine turpi,
Nato praeripiens Osmano sceptra paterna.
Caesareum hic postquam genitoris cinxit at ensem,

Vade retro

Vade porro