Vasto nauta velut deprensus gurgite ponti,
Si nox incubuit, turbantibus aequora ventis, 110
Optatum quamvis portum sibi monstret Eous,
Mergi credit adhuc, rerumque ab imagine falli,
Reddita deinde sibi mirans se rite solutam,
Caesaris ante pedes proiecta amplectitur illos,
Cedit corde dolor, vultus speciesque refulget, 115
At fletum haud cohibet fusis per colla capillis,
Laetitiâ exultans subitâ tum clamat ab ore.
Maxime Rex regum, dextrae cui summa potestas,
Parque animi virtus, quînam tibi solvere grates,
Laudibus et potero benefacta extollere dignis? 120
In verbo geminas servasti funere vitas,
Et mage si proprios sensus evincere praestat,
Quam belli hostiles saevo in certamine turmas,
Luce hac virtutis praeclara exempla dedisti,
Subiectura olim mundi tibi grandia regna. 125
Ut primum patrios montes, et tecta revisam,
Usque tuae celebrem benefacta ingentia dextrae.
Sensim tempus edax lapsu nec deleat illa,
Quaeque tuo at resonet sublimi nomine tellus.
Tunc servatam arcis, auro fulgensque monile 130
Illi donavit Caesar pro munere habendum,
Clarior illa dies ut post signata maneret,
Fulgeret ornatu naturae et forma venusta.
Maurorum excubiis iubet hinc comitentur euntem,
Infelix patrias redeat dum sospes ad aedes. 135
Nempe patet, vires si quando rebus in arctis
Desint humanae, divinum numen adesse:
Sortes Omnipotens sapiens permutat, et aequus,
Flectitur at lacrymis, verbisque precantibus ultro.
A caelo aerumnas inter sperare salutem 140

Vade retro

Vade porro