Et me Caesareâ versari cogis in aulâ,
Ipse meâ dextrâ, numquam at petieris amore,
Qui solum in caro gaudetque, vigetque parente.
Virgineo e coetu mage pulchras selige amantes, 80
Quae tibi devinctae tibi fidae sponte manebunt.
Me rursus patriae, dilecto redde parenti,
Ante illum atra dies quam funere mergat acerbo.
Hîc virgo tacuit, tenuere silentia cuncti.
Mente agitat Caesar, quonam se vertat, et haeret. 85
Illam dimittens formosam perdit amantem,
Vi teneat, metuit crudelis labe notari.
Ast animi motus virtus supereminet omnes,
Caesaris atque manet generoso in pectore victrix.
Nempe voluptatem qui vincere nesciat, ille 90
Sub propria haud callet populos ditione tenere.
Virginis hinc votis indulgens Caesar ab ore
Rettulit haec blandis verbis, et fronte serenâ.
Pone metum, virgo, vincor pietate rogantis.
Indole me haud saeva finxit natura tyrannum, 95
Non vi opto Caesar dominari, at pectora amore.
Me, Deus avertat genitoris fata suprema
Velle tui properare, fleas hinc orphana tristis.
Te mox dimitto, virtutis pignus honestum
In patrem est pietas, retegis quam pectore toto. 100
Si quando duros inter nitet illa labores,
Aequiparat solem, nigras qui dissipat umbras.
Fac illum invenias gaudentem munere vitae,
Laetitiâque fremat rursus te sospite visâ.
Sic tandem iuncti sortis post tristia fata, 105
Dum caelo lubeat, felicia tempora agetis.
Hic tacuit Caesar, somno velut excita virgo
Haud dictis fidit, nedum vultumque serenat.

Vade retro

Vade porro