Victrices Caesar palmas cum laude referret.
Ceu rosa vulnificus circum micat obsita spinis,
Haud aliter specie virgo formosa superbit,
Ut quae corde trahunt, pereant suspiria amantum.
Pulchra placet, quamvis elata superbiat, illam
Deperit, et frustra Caesar tabescit imago;
Spicula quaeque acri iaculatur lumine diva,
Excipit hostilis mage fortia vulnere teli.
Virginis ob speciem iuvenili hinc flagrat amore,
Quâque oculos iacit illa, rapit mortalia corda.
Ipsi sensa animi non audet pandere Caesar, 215
Conditus atque ignis tenerum magis urit amantem,
At fando metuit, ne virgo exardeat irâ,
Et campo fugiens socialia foedera rumpat.
Uritur illa pari cor durum saucia curâ,
Occulit at flammam, saevum patiturque dolorem. 220
Concidit hinc animo suspense, an Caesar amatam
Non velut uxorem, captivam ducat at ipsam.
Quin praesaga mali curâ torquetur acerbâ,
Reiicit et puro conceptam pectore flammam.
Invictam victricem in ter victricia signa 225
Solam fama volat terris superesse Polonis,
Arvaque Amazonio percurrere saepe maniplo;
Ducere captivos, populari, caedere gentes,
Christiadumque ferâ baccantem strage natare.
Nec loca conspicimus, Princeps ubi Memphidis olim 230
Constiterat, regnis quam fas aequare vel amplis;
Tantum circuitus spatium complectitur urbis.
Ubere ab Aegypto millenos duxerat ille
Belligeros, habitu quisquis spectandus, equisque.
Nam vis argenti circum fulgebat, et auri, 235
Hosti pro victis pretium, non arma datura.

Vade retro

Vade porro