Materni illecebras largiter officii
Diffundis, tetro implicuisti errore, vagique
Finisti caeco munere concubitus:
Qualibus at nos e tenebris, quantisque periclis
Servas, magnorum maxime Caelicolûm,
Dum nostras finire negos, mitissime Divûm,
Corporis ignaro pondere delicias!
Tu, cum informasses nostra intus molliter ossa,
Nervorumque vias haustibus aetherei
Flaminis implesses, Veneris cunabula primae
Humano primum in pectore constituis;
Unde viri muliebre genus, muliebria rursum
Saecla petunt avide, concupiuntque viros,
Ut genitale Venus Cythereia conserat arvum,
Augeat et pulcra prole Juventa domos.
Hoc Veneris donum est; haec est Venus ipsa: sed illi
Sanctius haud dubie deerat adhuc aliquid.
Deerat Amor: sancti pulcherrima deerat Amoris
Fax: hoc ipsa quoque est pulcrior igne Venus.
Quo tu cum velles nos leniter igne beare,
Scilicet has rerum diceris isse vias.
Principio sentire suae cum munera laudis
Posset homo, et cujus quaeque opis indigeat
Natura ingenito quiret deprendere sensu,
Fungique appositis saepe ministeriis,
Has tantas vires, atque haec miracula mentis
Non est in nihilum passus abire Deus.
Principiis sed enim ex istis, nostraeque elementis
Naturae unanimes vincla sodalitii

Vade retro

Vade porro