Ergo habet auriculas, quas rex Mida, doctus in arte
Corbulo, et est vere, quod dicitur, ad Lyram Asellus.
Hoc vocat urbane recreari Corbulo tecum.
Versilis ornatu laudas quod scena superbo
Discedit, capiuntque novas proscenia formas,
Nunc mare, nunc urbem, aut viridem simulantia sylvam
Illusae quo aures oculorum errore juventur,
Singula uti poscunt proprie: propiusque poetae
Ad verum accedant, quas fingit fabula, partes!
Ista peregrinis narrentur tutius, atque
Esse aliquid poterint inter mendacia Cottae.
Sed mihi cum narras, qui vidi, et qui modo specto,
Insanis. Desunt vestris haec omnia scenis.
Quae Circum, atque forum contentae ostendere solum
Et conclave, agitur res si qua domestica forte,
Pictoris Rutubae scelus omnia, rusticitate
Sordibus atque situ merito ridentur, et id sunt,
Quod rerum prima fuerant ab origine, quando
Prima ferunt plaustris vexisse poemata Thespin.
Urbanae nimium hae sunt res, homini et mediocri
Ut sum ego, vix aptae. Sapit hic Capitolia squalor!
Prodiit in scenam tamdem histrio. Roscius alter,
Aut Aesopus: mira homini vox, actio mira est.
Plaudite: at in scena recitat dum pulcra Cytheris,
O qui spectatis, vocemque animumque tenete.
Esto, ut vis. Sed cur dignus dum agit actor Athenis,
Servorum interea clamoribus, atque popelli
Rumpuntur strepitu subsellia? Cur prohibere
Non audet praetor, pacemque reducere lictor

Vade retro

Vade porro