Quam dat cauponis? Quorsum mihi Roscius ille,
Mixta senatori si nutrix assidet ulnis
Infantem gremioque gerens (ridete legentes)
Qui mammam poscit jussus lallare? velis, vel
Non, longo hic oritur puerilis naenia fletu.
Altior at puero sexenni est sermo, magister
Quem instituit, cui fabellam explicat ordine totam.
Hic ille est Davus, qui argento emungere multo
Certat herum, juveni lenonem ut possit ephebo
Conciliare: haec Nice est fallere docta parentes:
Pamphilus hic, spirat qui veste unguenta comisque:
Tu quoque sic facies fies ubi grandior aevo.
Obtundor misere. At cunei graviora minantur.
Nescio qui me ros rigat inde, peritque lacerna,
Et toga. Quam spurcus distillat desuper imber!
Quod si forte in Aristarchum quem, aut Quintilianum
Incidi, ab antiquis sumens qui exordia Grajis
Expendit Davi dicteria quaelibet, atque,
Quidquid ait scurra, in trutina suspendit Homeri
Judicia exercens judex acerrima Talpa;
Tunc alia exoritur puerili naenia major,
Nutrice intolerabilior, ludique magistro,
Unde mihi optatam dederit fuga sola salutem.
Heu fuge! et aerumnae caput eripe Grammaticorum!
Fabula, vel minus tamen haec incommoda penset,
Dum teneat dulci te captum errore voluptas.
Putida nescio cui conscripta est fabula scurrae
De trivio, angustis quem dura in rebus egestas
Impulit, ut tunicas piperi, scombrisque pararet.

Vade retro

Vade porro