Baricevic, Adam Alojzije (1756-1806) [1793]: Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica, Verborum 7902, ed. Luka Vukusic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [baricev-aa-epist-penzel.xml].
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<TEI xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<teiHeader>
<fileDesc xml:id="baricev-aa-epist-penzel">
<titleStmt>
<title>Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica</title>
<author key="baric01">
<name xml:lang="hr">Baričević, Adam Alojzije</name>
<date>1756-1806</date>
</author>
<author>Abraham Jakob Penzel (Törten, 1749 – Jena, 1819)</author>
<editor>
<name>Luka Vukušić</name>
</editor>
<respStmt>
<resp>Editionem electronicam praeparavit</resp>
<name>
<ref type="viaf" target="6913774">Neven Jovanović</ref>
</name>
</respStmt>
</titleStmt>
<editionStmt>
<edition>Znanstveno izdanje prema rukopisu (2003).
</edition>
</editionStmt>
<extent ana="C">Mg:C Verborum 7902</extent>
<publicationStmt>
<p>Elektronska verzija: Digitalizacija hrvatskih latinista, znanstveni
projekt na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu,
Hrvatska. <date when-iso="2010-12">Prosinca 2010</date>
</p>
</publicationStmt>
<sourceDesc>
<bibl type="repo" ana="digital">Digitalna verzija: CroALa</bibl>
<bibl>
<title level="a">Korespondencija Adama Baričevića i Abrahama Penzela. </title>
<author>Luka Vukušić</author>, <title level="m">Diplomski rad, studeni 2003. </title>
<respStmt>
<resp>Mentorica: </resp>
<name>Dr. sc. Olga Perić.</name>
</respStmt>
<pubPlace>Zagreb</pubPlace>
<publisher>Odsjek za klasičnu filologiju, Filozofski fakultet Sveučilišta u
Zagrebu</publisher>
<date when="2003-11">studeni 2003</date>
</bibl>
</sourceDesc>
</fileDesc>
<encodingDesc>
<classDecl>
<taxonomy xml:id="genus">
<!-- kontrolirani katalog za žanrove, za novolatinski? -->
<category>
<catDesc>genera litteraria</catDesc>
</category>
</taxonomy>
<taxonomy xml:id="aetas">
<!-- gdje je kontrolirani katalog za periodizaciju? -->
<category>
<catDesc>aetates</catDesc>
</category>
<category xml:id="locus">
<catDesc>locus</catDesc>
</category>
</taxonomy>
</classDecl>
</encodingDesc>
<profileDesc>
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place>
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place>
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person>
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person>
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date notBefore="1793" notAfter="1799" period="17xx_3_third">1793–1799</date>
<address>
<addrLine>Zagrabiae</addrLine>
</address>
<address>
<addrLine>Aemonae</addrLine>
</address>
<date when="1793-10-14" period="17xx_3_third">14. listopada 1793.</date>
<date when="1793-10-28" period="17xx_3_third">28. listopada 1793.</date>
<date when="1793-12-24" period="17xx_3_third">24. prosinca 1793.</date>
<date when="1794-01-03" period="17xx_3_third">3. siječnja 1794.</date>
<date when="1794-04-13" period="17xx_3_third">13. travnja 1794.</date>
<date when="1795-10-15" period="17xx_3_third">15. listopada 1795.</date>
<date when="1795-12-12" period="17xx_3_third">12. prosinca 1795.</date>
<date when="1795-12-27" period="17xx_3_third">27. prosinca 1795.</date>
<date when="1796-01-27" period="17xx_3_third">27. siječnja 1796.</date>
<date when="1796-12-30" period="17xx_3_third">30. prosinca 1796.</date>
<date when="1797-01-07" period="17xx_3_third">07. siječnja 1797.</date>
<date when="1797-01-30" period="17xx_3_third">30. siječnja 1797.</date>
<date when="1797-02-16" period="17xx_3_third">16. veljače 1797.</date>
<date when="1797" period="17xx_3_third">1797.</date>
<date when="1798-06-08" period="17xx_3_third">8. lipnja 1798.</date>
<date when="1799-04-15" period="17xx_3_third">15. travnja 1799.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbarichevic17931014">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1793-10-14" period="17xx_3_third">14. listopada 1793.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="baricevicpenzel17931028">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1793-10-28" period="17xx_3_third">28. listopada 1793.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="baricevicpenzel17931224">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="krcel01">Krčelić, Baltazar Adam</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="blask01">Blašković, Andrija</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1793-12-24" period="17xx_3_third">24. prosinca 1793.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17940103">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1794-01-03" period="17xx_3_third">3. siječnja 1794.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17940413">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1741">Vienna</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1794-04-13" period="17xx_3_third">13. travnja 1794.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17951015">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1795-10-15" period="17xx_3_third">15. listopada 1795.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="baricevicpenzel17951212">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q192119">Sisak</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q41753">Klagenfurt</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q210205">Pest</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="sender">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="recipient">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1795-12-12" period="17xx_3_third">12. prosinca 1795.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17591227">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1795-12-27" period="17xx_3_third">27. prosinca 1795.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17960127">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1796-01-27" period="17xx_3_third">27. siječnja 1796.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17961230">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1796-12-30" period="17xx_3_third">30. prosinca 1796.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="baricevicpenzel17970107">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="sender">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="recipient">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="45100908">Bernolák, Anton</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1797-01-07" period="17xx_3_third">07. siječnja 1797.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17970130">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="45100908">Bernolák, Anton</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1797-01-30" period="17xx_3_third">30. siječnja 1797.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="baricevicpenzel17970216">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q10860737">Gorlicium</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="sender">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="recipient">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="74623782">Scheller, Immanuel Johann Gerhard</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="100198334">Gellius, Aulus</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="45100908">Bernolák, Anton</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1797-02-16" period="17xx_3_third">16. veljače 1797.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic1797">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q14835">Bautzen</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q3214">Cottbus</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q32530">Lusatia</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q584815">Lübben</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q13298">Graz</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1741">Vienna</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1524">Athens</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="61893842">Matthaei, Georg</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="5363351">Hauptmann, Johann Gottlieb</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="28014479">Bierling, Kaspar Zacharias</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="19648071">Frentzel, Abraham</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="73862436">Baumgarten, Alexander Gottlieb</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="23250010">Böhmer, Johann</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="5462861">Lange, Johan</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="308739220">Jockisch, Matthäus</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="308739219">Wauer, Johann</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="32844829">Kühn, Johann Gottfried</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="14773105">Luther, Martin</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="54995951">Fritze, Johann Friedrich</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="78822416">Johannes Evangelist</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="67393021">Durich, Fortunatus</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="49974517">Eckhel, Joseph Hilarius</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="305114654">Phrantzes, Georgios</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="27410928">Locella, Aloys Emmerich von</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="83987541">Xenophon Ephesius</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="27409795">Michaeler, Karl</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1797" period="17xx_3_third">1797.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="penzelbaricevic17980608">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q2079">Leipzig</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="recipient">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="sender">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
<person role="mentioned">
<persName ref="51787739">Frischlin, Nicodemus</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1798-06-08" period="17xx_3_third">8. lipnja 1798.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<profileDesc xml:id="baricevicpenzel17990415">
<abstract>
<p/>
</abstract>
<settingDesc>
<place ana="destination">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
<place ana="origin">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q1435">Zagreb</placeName>
</place>
<place ana="mentioned">
<placeName ref="http://www.wikidata.org/wiki/Q437">Ljubljana</placeName>
</place>
</settingDesc>
<particDesc>
<person role="sender">
<persName ref="baric01">Baričević, Adam Alojzije</persName>
</person>
<person role="recipient">
<persName ref="32739326">Penzel, Abraham Jakub</persName>
</person>
</particDesc>
<langUsage>
<language ident="lat" xml:lang="hrv">latinski</language>
</langUsage>
<creation>
<date when="1799-04-15" period="17xx_3_third">15. travnja 1799.</date>
</creation>
<textClass>
<keywords scheme="typus">
<term>prosa</term>
</keywords>
<keywords scheme="aetas">
<term>Litterae recentiores (1600-1850)</term>
<term>Saeculum 18 (1701-1800)</term>
<term>1751-1800</term>
</keywords>
<keywords scheme="genre">
<term>prosa oratio - epistula</term>
</keywords>
</textClass>
</profileDesc>
<revisionDesc>
<change>
<name>
<ref type="viaf" target="6913774">Neven Jovanović</ref>
</name>
<name>Luka Špoljarić</name>
<date>2012-07-22</date>
Novo, unificirano zaglavlje.
</change>
<change>
<date>2010-12-02</date>
<name>
<ref type="viaf" target="6913774">Neven Jovanović</ref>
</name>
početno oblikovanje.
</change>
</revisionDesc>
</teiHeader>
<text>
<body>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp01"
corresp="#penzelbarichevic17931014">
<opener>Abrahamus Jacobus Penzel poeseos professor in Lycaeo Aemonensi Adamo
Barichevich, <abbr>v. s. r.</abbr>
<note place="foot" n="1">Viro summum reverendo.</note>
<foreign xml:lang="el">χαίρειν και εὐπράττειν</foreign>
<address>
<placeName>Zagrabiam</placeName>
</address>
</opener>
<p>Grato equidem animo, vir summum reverende, munus, quo me beare voluisti, accipio,
gratior tamen longe est, quam mihi ultro offers, amicitia et qua me dignum
semper praestabo. Ita tandem aliquando adire licebit doctae Croatiae penetralia
atque inde decerpere flores, unde prius nulli velarant tempora Musae. Agedum
vero, antequam ulterius scribo, paucis exponere iuvat, quis et qualis sim.</p>
<p>Natus sum <abbr>a. d.</abbr>
<note place="foot" n="2">Anno domini. <foreign xml:lang="hr">Penzel ne navodi
godinu rođenja.</foreign>
</note> XVII. Novembris Dessaviae quae urbs
nunc quidem ad circulum Saxoniae Superioris pertinet, ubi Slavonica lingua tota
quanta quanta est, exulat, sed ubi ante septem octove <sic>secula</sic>, gens
Soraborum Slavica late dominabat. Hinc quoad aborigines meos, Slavus ipse sum.
Curiosus a natura, et litterarum in vulgus minus notarum, indagator
diligentissimus, Slavicae gentis historiam, ejusque linguae dialectus varias,
ideo, quia plerisque ignotae prorsus erant, a pueritia mea mire amavi. Anno
1770. prima linguae Polonicae rudimenta a magistro Polono didici. Mox, anno
insequenti Halae Saxonum tria specimina eruditionis meae Slavicae edidi,
nimirum: <bibl>Dissertationem de Barangis in aula Byzantina militantibus,</bibl>
<bibl>De origine Slavica vocis caminatae</bibl>, atque <bibl>De
Hyperboreis</bibl>. Triennium post eiuravi Calvinismum, in quo natus eram, et
Herbipoli prima vice 1774. cum Catholicis communicavi. Adii postea Borussiam,
Curoniam, Livoniam, Russiam, ubi linguam Letticam, Lithuanam, Esthonicam atque
Russicam didici, ac per hoc tempus, praeter alia nonnulla minora,
<bibl>Strabonis Geographiam</bibl>, cum amplissimo commentario, Germanice
edidi. Mox delatus in Poloniam sum, ubi per integrum fere decennium haesi ac ita
Polonice didici, ut hanc linguam fere ita ut vernaculam meam loquor. Ibi <bibl next="1.dc2">Commentarios </bibl>edidi <bibl prev="#1.dc1">in Dionem
Cassium</bibl> Lipsiae impressos, atque opusculum <bibl>De arte
Historica</bibl>. Tandem dira necessitas coegit me Poloniam, quam fere ut
patriam alteram amabam, relinquere, sedesque reculis meis in angulo quodam
Silesiae quaerere ubi quidem Polonice, sed corrupte loquebantur, adeo ut
dialectus illa Bohemicae linguae similior esset quam Polonicae. Ibi per
triennium educationi nobilis cujusdam iuvenis praefui. Interea fama de me
refertur Vindobonam et Birkenstokius, vir promovendis litteris natus, credidit
provinciam scholasticam mihi fore demandandam. Hinc accepi Caesaris iussum ante
menses octo, quo mihi iniungebatur, Silesiam relinquere, atque huc migrare, ubi
Slavos rursus invenio. Nunc vero, cum eas dialectus, quas Slavica lingua
septentrionem versus habet, omnes calleam, nihil antiquius duxi, quam ejusdem
linguae dialectos meridionales, Croaticam, puto, Dalmaticam, Ragusinam,
Servianam, Bosniensem, atque Bulgaricam, quantum fieri potest, addiscere. Hinc
studiosissime grammaticas, atque lexica harum dialectorum conquiro, sed hactenus
successu non adeo felici. Hörnerus transmisit mihi catalogum nonnulorum librorum
lingua Croatica scriptorum, quos et omnes, cum pretium eorum exiguum sit, ad me
mittendos iussi; sed miror inter omnes illos ne unam quidem grammaticam
Croaticam esse, cum tamen in collectaneis meis inveniam <bibl>grammaticam hujus
linguae Zagrabiae 1767. a Relkovichio quodam editam</bibl> esse.
<bibl>Grammatica Illyrica 1772. Vindobonae edita est</bibl>, sed illa
lingua, quam titulus profert, nescio an Croatica, an Slavonica, an Dalmatina
sit. Haec igitur prima precum mearum particula de grammaticis; sequitur
<emph>altera</emph> de lexicis. Hörnerus scribit <bibl>Jambressichium</bibl> raro obviam
esse, et pretio 5 f. venundari: cum vero Vindobonae in bibliopolio Binziano
prostet exemplum Jambressichianum ratione trium florenorum lubentius illud, quam
Zagrabiense emam. Indicat porro <bibl>Belloszteneczium</bibl> 4 f. sed de eo postea
videbimus, ubi <bibl>Jambressichium</bibl> nactus fuero; nam me Hercle, curta est supellex
domi, nec omnia, quae volo emere, possum, licet Aemonae nemo sit tot tantisque
libris quam ego sum, instructus. <emph>Tertio</emph>: Versiones Bibliorum. Cum
iam amplissimam Bibliorum collectionem habeam, adeo, ut plus quam sexaginta
numerem, ditescere illam utique versione quadam Croatica, Dalmatica, aut
Slavonica vellem, nec pretium, nisi prorsus rude foret, de proposito meo me
deiiceret. <emph>Quarto</emph> tandem libri ad Historiam Croaticam
finitimarumque regionum pertinentes, ubi eminet inter omnes, velut inter ignes
luna minores, <bibl>opus Kerchelichianum</bibl>, quod utique habere etiam atque
etiam vellem, si ejus pretium modo reditibus meis conveniens, nec enorme prorsus
sit. Est Zagrabiae professor, nisi fallor rhetorices, qui <bibl>1771.
disertationem de columna milliari edidit ad Essekum reperta</bibl>. Et
hanc habere desiderarem praesertim cum possideam plures <bibl>Schönvisneri de eadem re
dissertationes</bibl>, collectioni Hungaricae, quam amicissimus mihi quondam
Windischius redigebat, insertas. Idem ille professor ante biennium
<bibl>Indagationem in veterem Croatarum patriam</bibl> edidit, quam vellem
videre. Huc etiam pertinet Blaskovich, edito immortali opere <bibl>De Republica
Andautonia</bibl>. <note place="foot" n="3">Rimski municipij kod Šćitarjeva.
</note> Sed ohe, vir summum reverende, iam satis est! Exposui liberrime omnia
mea desideria, tu pro favore, atque amicitia tua, fac ut illis fiat satis; ast
memento nummos mihi deesse, nec omnia, quae volo, emere posse. Fac igitur ut
pretia quam minima indices. Erit praeterea unus, alterve, qui tuum sequendum
exemplum, meque munusculo aliquo litterario beandum putabit. Ceterum rogo, ne
hoc in malam partem accipias, quod ista epistula nude tibi, nec ullo involvero
tecta adveniat; nequaquam hoc ex negligenta fit, sed cum illam Hörnerianis
litteris includendam putaverim, spissiores illas quem par erat facere nolui, ne
vectorium augmentaretur.</p>
<closer>
<salute>Vale, vir <abbr>s. r.</abbr> atque si litterarum, vel civile quoque
negotium Aemonae habes, impera liberrime, me semper ad omnia servitia
paratissimum invenies. Iterum vale.</salute>
<dateline>Scripsi Aemonae <date when="1793-10-14">a. d. Idus Octobr:
MDCCLXXXXIII.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ab01"
corresp="#baricevicpenzel17931028">
<opener>Abrahamo Jacobo Penzel Adamus Barichevich <abbr>s. p. d.</abbr>
<note place="foot" n="4">Salutem plurimam dicit.</note>
<address>
<placeName>Labacum</placeName>
</address>
</opener>
<p>Gratulor Noricorum provinciae, in quam delatus es Caesaris iussu. Et quidni
gratuler? Ex quo enim Nicodemus Frischlinius, popularis pene tuus, et
Schoenlebenius decesserunt, qui singulari erant Aemonae ornamento, nullum ego
quidem in ea urbe novi virum ingenii tam exculti, ut tecum comparari possit. Sed
venio ad humanissimam epistolam tuam, ex qua cum iucundum mihi fuit cognoscere
omnem vitae, studiorumque tuorum rationem, tum longe illud iucundissimum te ad
orthodoxos accessisse. Hoc demum est sapere, mi Abraham!, de cetero omnia studia
vostra, quorum desiderio in hac mortali vita non tenemur modo, sed trahimur,
scientiae salutis, cujus summa est in Catholica Religione, postponi debent.
Librum tuum <bibl>De arte Historica</bibl> eruditionibus haud quidem vulgaribus
instructum legi non sine voluptate septem ferme abhinc annis, cum in Zagrabiensi
Gymnasio humanitatem profiterer. Ex illo tempore <sic>cepi</sic> te tacito
quodam amore complecti, fortunamque incusare, quae te mihi, ubi terarum degeres,
occultaret. Nunc vero cum nec tanto intervallo locorum disjuncti sumus et abs te
amamur, qui possum te plane et aperte non amare? Et ut intelligere possis,
quantus sit meus in te amor, curabo tibi libros omnes, sin minus, plerosque
tamen, quos te habere velle significasti, ut primum se occasio obtulerit; curabo
autem minima tua impensa. De versione S. Bibliorum Illyrica comparanda frustra
laboras. Nulla nobis est. Scito tamen non deesse, qui huius quoque rei adeo
necessariae curam susceperunt. A cl. Simanovich, cui superiore anno in edendo
<bibl>Evangelio <foreign xml:lang="el">Συνταττομένῳ</foreign>
</bibl>
Vindobonae operam tuam narrasti, multam tibi salutem.</p>
<closer>
<salute>Ama nos et vale.</salute>
<dateline>
<date when="1793-10-28">V. Kal. Nov: MDCCXCIII.</date>
<placeName>Zagrabiae</placeName>.</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ab02"
corresp="#baricevicpenzel17931224">
<opener>Jacobo Penzel A. Barichevich <abbr>s. p. d.</abbr>
<address>
<placeName>Labacum</placeName>
</address>
</opener>
<p>Quas ad te dedi <date when="1793-10-28">V. Kal. Nov.</date> litteras, vereor ut acceperis. Ex iis meum in te
amorem, et obsequendi studium perspicere potuisti. Me vero maxime angit
exspectatio opportuna cujusdam occasionis, qua <persName>Kerchelichii</persName>, <persName>Blaskovichii</persName> et
aliorum opera ad te mittam. Mittam autem dono. Hominis tibi deditissimi officium
grato animo suscepturum te spero. Ego crebram tuarum virtutum mentionem facere
apud eruditos non desino, qui valde gratulentur, te licet a nobis aliquo locorum
intervallo esse disjunctum, vivere tamen inter Pannonios, tibique optant vitam
isthic degere commode ut possis. Quod si acciderit, ut ad me rescribas, quod
mihi erit longe jucundissimum efficies profecto litteris tuis, ut cum eas
legero, te ipsum videre, te alloqui, te demum amplecti suavissime mihi videar.</p>
<closer>
<salute>Vale ipso nominis mei die.</salute>
<dateline>
<placeName>Zagrabiae</placeName>
<date when="1793-12-24">MDCCXCIII</date>.</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp02"
corresp="#penzelbaricevic17940103">
<opener>Abraham Jacobus Penzel A. Barichevich <abbr>s. p. d.</abbr>
<address>
<placeName>Zagrabiam</placeName>
</address>
</opener>
<p>Litteras quas ipso nominis tui die, vir doctissime, mihi transmittendas
curaveras, laetus hodie in prandio accepi, nec, ita Dii me Deaeque omnes juvent,
salubriores nec jucundiores umquam epulas gustavi. Unum tamen est in illis, quod
aegre fero; videor enim ex tuis intelligere, te meas ultimas minimum accepisse.
Ego vero nec alias agrestis sum, qui ergo potuissem melitissimis tuis nihil
rescribere? Utique vero statim ubi per occupationes licuit, scripsi, gratias
egi, quas tibi debeo maximas, pro oblata mihi ultro amicitia, commercioque
litterario, quod inter nos perpetuum fore censeo. Immista erant alia nonnulla,
de quibus nunc satis recte decernere nequeo. Inerant preces, ni fallor, ut per
tuam benevolentiam aditus mihi pateret ad doctorum Slavorum, Croatorum,
Dalmatorum scrinia mirum enim in modum hoc eruditionis genere delector, quod
nomen sibi <foreign xml:lang="el">ὰπὸ τῆς γλώττης</foreign> sumpsit. Inerant porro vota pro
adipiscenda <persName>Katanchichii</persName> amicitia, quem penes vos professoris rhetorices munere
fungi arbitror. Inerant alia nonnulla, de quibus nunc certi dicere quid nequeo,
cum per angustias temporis mihi minime liceat illarum epistolarum exemplum
sumere, quas amicis quidem, minime vero reipublicae litterariae scribo. Nos vero
Deus non adeo disjunxit, ut hanc sive veredariorum, sive pueruli mei incuriam
non aequo animo pati, eamque brevi temporis intervallo resarcire possimus: sed
<placeName>Lipsiam</placeName>
<placeName>Bratislaviam</placeName>que de rebus majoris momenti scripseram, nec hinc nec inde
responsum aliquod fero. Id vero utique dutius, nam hic unius epistolae iactura
quatuor vel quinque mensium dispendio est redimenda. Quod vero nunc ad ultimas
tuas, hodie mihi redditas attinet, exosculor benegnitatem tuam, quam ultro mihi
in libris transmittendis offers, rogoque – nosti enim adagium vetus:
<q>beneficium quod cito fit bis fit </q>– ut istud fiat quamprimum, si
per <sic>caetera</sic> tua negotia licuerit. Ingratus minime ero, atque unicum faciam
quod facere potero. Manebit alta mente reposta <persName>Barichevichii</persName> benevolentia, nec
unquam <persName>Kerchelichium</persName>, ceterosque quos memoras, ubi collocati meis in pluteis
erunt, adspiciam sine suavissimo ac tenerrimo amoris, atque obsequii erga te
affectu. Quod ad rationem studiorum meorum attinet, ut etiam extra scholae
umbram utilis fiam, imprimendum nunc a <date when="1794-01-01">Kalendis Januarii</date> inde, <placeName>Clagenfurti</placeName> curo
diarium aliquod litterarium. Ejus prospectum litteris his adjungo. Quodsi
<persName>Walliferus</persName> omiserit <placeName>Zagrabiam</placeName> plura ejus exempla transmittere, rem facies mihi
gratissimam, si ejus copiam omnibus iis feceris, qui <placeName>Zagrabiae</placeName> linguam meam
vernaculam intelligunt. Porro selectum earum epistolarum, quas viri docti mihi
passim scripsere, redemit suis sumptibus a me <persName>Kleinmayerus</persName>, librarius itidem
Clagenfurtensis, atque confido earum publicationem viris doctissimis non adeo
ingratam fore. Multi mihi etenim multa scripsere a <placeName>Constantinopoli</placeName> inde, (vero
loquor, nec hyperbolice) usque ad <placeName>Pades</placeName>. Tomus primus earum epistolarum, qui sex
priores alphabeti litteras complectitur, prodibit ut quidem spero, intra hujus,
quod nunc incepimus anni spatium, sed hoc non solum <foreign xml:lang="el">θεῶν ἐν γούνασι
κεῖται</foreign>,
<note place="foot" n="5">
<bibl>Homer,<emph> Ilijada</emph>, 17, 515.</bibl>
</note>
sed praeterea a censoris, redemptorisque fastidio pendet. De aliis meis
occupationibus taceo. Hoc unum scito, me nec tabernas vinariae adire, nec
bellarum feminarum commercia ambire, nec potentiorum limina salutare. Sed semper
vel legere aliquid, vel scribere, vel <sic>sÿlvas</sic> inter reptare
<note place="foot" n="6">Slično u <bibl>Plinija, <emph>Epistolae</emph>, 1, 24,
4.</bibl>
</note>
salubres. Habito, <persName>Epicuri</persName> instar, <foreign xml:lang="el">ἒν κήποις</foreign>, in suburbio a
Gymnasio non adeo dissito, ubi mihi soli, Musisque et Apollini vivo. Vinum amo
librosque, quos summo studio majoribusque quam par esset impensis undecumque
colligo. Hinc libellos meos lustro, excerpo subinde aliquid, lego, vini haustum
delibo, non enim placet <foreign xml:lang="el">ἄμυσις</foreign>, sic truditur dies. Dapes dapsiles minimum curo. Obtulit
tamen ultro vidua nobilis quae nepotem in schola mea habet, ratione septem
florenorum victum quem vix alibi adeo delicatum, vel duplicato pretio
invenissem. Agnosco hoc grata mente, providentiamque, quae nec iis deliciis
carere me voluit, venerabunda mente celebro. <foreign xml:lang="el">Καὶ ταῦτα μὲν περὶ
ταῦτα</foreign>. <persName>Denisii</persName> carmina dudum iam legi. Eum amicissimum tibi esse
summopere laetor. Nam et mihi amicus est, ejusque in aedibus <placeName>Vindobonam</placeName>
transiens, prandium sumpsi. Meri lepores, merae veneres sunt, nec erubesceret,
ut opinor, <persName>Catullus</persName>, ubi suas esse affirmare deberet. <persName>Durichii</persName>
<emph>Bibliothecam Slavicam</emph> sic exspecto, ut puella Horatiana
iuvenem, trans mare Adriaticum ventorum vi retentum. Dii faxint, ut pretium ejus
non adeo arrogans sit. Nam si utcumque loculorum meorum potestatem non
exsuperaverit, habebit et illa vel primarium in pluteis meis locum. <persName>Hörnerum</persName>,
cui amicitiam tuam debeo, verbis meis saluta. Scripseram homini optimo de
libellis Croaticis mihi transmittendis, sed quia hactenus litteris meis nihil
regessit, (primis statim rescripserat) vereor ne illas acceperit. </p>
<closer>
<salute>Ea de re fac me certiorem, vir summum reverende, atque iterum vale.</salute>
<dateline>
<placeName>Aemonae</placeName>
<date when="1794-01-03">a. d. <num value="3">III</num>. Nonas Januarii MDCCXCIIII.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp03"
corresp="#penzelbaricevic17940413">
<opener>Abraham Jacobus Penzel <abbr>P. P.</abbr>
<note place="foot" n="7">Professor poeseos.</note>
Adamo Barichevich <foreign>χαίρειν</foreign>
<address>
<placeName>Zagrabiam</placeName>
</address>
</opener>
<p>Ecce iterum Crispinus!
<note place="foot" n="8">
<bibl>Juvenal,<emph> Saturae</emph>, IV,1.</bibl>
</note>
Binas tibi scripsi, ex quo ultimas tuas, ipso <date when="1793-12-24">Adami die</date> scriptas accepi.
Ab illo tempore ne <emph>γρῦ</emph> quidem abs te, nec audire nec videre licuit,
et tamen libros te transmissurum spoponderas. Interea euntne, amabo, litterae
meae? Quod si hoc fuisset, ecce, jam tertia scribo vice, annuncioque paratum me
esse ad libros, quos tu tam generose promisisti, accipiendos. Fac modo
adveniant, (scis enim vetus istud dicterium, quo eum bis donasse ajmus, qui cito
donavit) id quod, ut ego quidem spero, facillime nunc instantibus nundinis fieri
poterit. Ultimis meis <emph>σκιαγραφίαν</emph> ephemeridum litterariarum a me
edendarum subjunxeram. Quaeso advenitne recte illa qua adumbrata ista erat
plagula? Ephemerides ipsae continuant vulgari, et quod in sinu gaudeo,
<placeName>Vindobonae</placeName> maxime emptores nactae sunt. Tu, ubi perscriberis esse quoque
<placeName>Zagrabiae</placeName>, qui me measque nugas esse aliquid putant<hi rend="sup">
<note place="foot" n="9">Katul, <emph>Carmina</emph>, 1, 3-4.</note>
</hi>, rem facies gratissimam aeque ac jucundissimam. De ceteris rebus qua ad
rem litterariam pertinent, iam nihil dicere juvat, quia nescio, an, absit tamen
omen, ad <sic>Elÿsios</sic> campos transmigraveris. Mox ubi litteras tuas accepero,
prolixe rescribam, gratiasque quam possum maximas agam.</p>
<closer>
<salute>Vale vir summum reverende, et quod facis me amare, doctamque Zagrabiam
ornare, facere perge. Iterum vale.</salute>
<dateline>Aemonae <date when="1794-04-13">ipsis Aprilis Idibus, quibus olim
Caesar fuit occisus. MDCCXCIV.</date>
</dateline>
</closer>
<postscript>
<p>Ubi haec scripseram venit studiosus, qui decem mihi nummos aereos Diocletiani,
Valentiniani, Aureliani, Constantini <abbr>etc.</abbr> attulit. His <foreign>κειμηλίοις</foreign>
Aemona valde dives est. Plus centum nummorum hic effossorum, sine unius nummuli
iactura iam ipse possideo. Quaeso te, frequentesne sunt hujus generis messes in
Croatia?</p>
</postscript>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp04"
corresp="#penzelbaricevic17951015">
<opener>Abraham Jacobus Penzel A. Barichevich <abbr>s. p. d.</abbr>
<address>
<placeName>Zagrab.</placeName>
</address>
</opener>
<p>Quoniam sero quam numquam gratias agere praestat, malui nunc demum officium quod
multis nominibus diu tibi debeo, quam numquam explere. Quamquam res sit non tam
difficilis quam odiosa peccatis nubem obvertere, et ea quae minus recte facta
sunt, verborum lenociniis ita, quasi benefacta essent, ornare: abstineam prorsus
ab omni, quae mihi non plane deesset, excusatione, memor antiqui dicti, quod
docet: peccati confessionem optimam esse excusandi se rationem.</p>
<p>Accepi omnia ea quae mihi anno praeterito per negotiatores Desselbrunerianos
mense Augusto transmiseras. Non nego, mihi ex illis summopere bina
Kerchelichiana opera placuisse, quo splendido sane munere doctissimus Joseph
Mikoczij (Ignotus ignotorum, en hominis
benevolentiam!) beavit. Libens lubensque ipsi scripsissem, si vel
tantillum servitii reddere valuissem. Cum vero studia viri doctissimi mihi
prorsus ignota sint, nec sciam, de quibus rebus litteras accipere averet, malui
abstinere prorsus a genere scribendi, quod saepe officii parum, plurimum vero
taedii in se habent. Egomet certe homines nimis officiosos numquam valde humanos
esse credidi. Tu vero Mikoczijum meo nomine saluta, redde gratias tales, quales
ab obstrictissimo homine reddere par est, simulque promittito meo nomine, me
nunquam illi eo officiorum genere, quo utilis esse possem, defore. Blaskovichio,
cujus <emph>Historiae</emph> tamen I modo tomum accepi, ipse scripsi, teque
virum humanissimum rogo, atque obtestor, digneris non quidem tabellarius, sed
patronus mearum litterarum esse. Erant enim in ejus <emph>Historia
Illyrica</emph> nonnulla, de quibus subsumebam illi non ingratum fore, si unum,
alterumve ipsi communicare. Idem valet de P. Katanchichio, qui me prius
salutavit, et cui, homo parum urbanus, nihil rescripseram. Has litteras nullo
involucro condidi. Vos enim reapse amicos expertus, credidi me supersedere posse
satisfacere consuetudini, qua hic certe magis ad elegantiam, quam ad
necessitatem pertinuisset. Non enim mysteria sunt, quae scribo, <foreign>καὶ τῶν
φίλων πάντα τὰ κοινὰ</foreign>. Verum enimvero his litteris adjeci alias
Dombajo inscriptas, nesciens, an et ille, Turcus homo, et Arabs, ad vestrum
contubernium pertineat. Litteras inclusi sedulo sic ut decet, atque rogo, ut
illas ipsi reddas vel deferendas cures.</p>
<p>
<sic>Caeterum</sic>, mi Barichevich, cave credas, mittutorum horum libellorum, quos tu
adjeceras, vel minimum in vicum piper vendentem venisse. Ab eo tempore inde, quo
hic vivo, nihil tam minutum est, sit modo nomen urbis Aemoniensis praelixum,
quod non pretium aliquod caritatis, ut loqui amant, penes me haberet. Nec
edicta, quibus fabulae scenicae pronunciantur, negligo, omne colligo, quodcumque
demum urbis nostrae nomen prae se fert. Victurus Zagrabiae, mihi Zagrabia illa
foret, quae nunc Aemona est. Patet hinc minutos tales libellos Zagrabienses, non
idem pretium ac Aemonienses posse habere, sed an abjiciendos ideo putassem?
Primo valent multum hujus generis scriptiones ad cognoscendum populi genium (ego
vero fateor genium Croatorum me numquam, nisi forte e cantilenis Prussicis
novisse, quibus Croata et barbarus unum idemque est) deinde adjeceras multa
minutiora lingua vestra vernacula scripta. Scis vero quanto desiderio vestrae
linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa
mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot
satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si
posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec
grammaticam nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper
aliquid dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi gratissima. Quaeso extantne
libri Slavonici? Quonam charactere impressi? Ubi prostant venales? Vellem itidem
de Dalmatinis (habeo Dalmatica nonnulla, quae Venetiis impressa sunt, loquor
vero de iis, quae ditioni Austriaca subsunt), Bosnensibus, Bulgaris <abbr>etc.</abbr>
</p>
<p>Unum est, quod tibi narrabo, post dormitum ibo. <foreign>Τρίμηνον</foreign> erit, et
aderat hic nobilis Hungarus, e comitibus Szechenyi una cum paedagogo suo. Hi
inviserunt me, lustraruntque libellos, nummos, chartas geographicas, imagines
aere insculptas <abbr>etc.</abbr> et reliqua, quae hic ultra fortuna mea mensuram collegi.
Vidit ille penes me unum alterumque, quod Ungariam spectabat opusculum,
abstulit, et inter illa, tria ni fallor eorum, qua a Te acceperam. Iactura non
adeo gravis, nec velim ut illam resarcias legendo omnis mea expleta est, quam
habere potui curiositas. Penes me hominem privatum latuisset semper, nunc vero
in instructissima comitis bibliotheca splendent. Si quis enim bibliothecam
integram vel Ungaricam, vel Croaticam colligere studet, illi minutissimus liber,
quem alius, qui ea de re non cogitat, abjiciendum putaret, auro contra carum
esse potest. Dedi etiam illi e nummis meis ternos, unum Trajani cum <emph>Dacia
capta</emph>, quem aegre perdidi, iacturam binorum aliorum non adeo aegre
tuli. Nam erant bracteati, quibus nec dives sum, nec ut sim, valde laboro.</p>
<closer>
<salute>Vale vir summum reverende, meque tibi obstrictissimum, devinctissimumque habeto.
Iterum vale.</salute>
<dateline>Scribebam e museo meo Aemoniensi <date when="1795-10">Id. Octob: MDCCXCV.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ab03"
corresp="#baricevicpenzel17951212">
<opener>Adam Barichevich Joachimo Penzel s. p. d. </opener>
<p>Labacum</p>
<p>Putabam te iam <placeName>Aemonam</placeName> reliquisse. Cum ecce fasciculus epistolarum mihi allatus
significat et vivere <placeName>Aemonae</placeName> te, et valere, de quo magis gaudeo quam complecti
queam. <persName>Blaskovichio</persName> litteras, <persName>Mikoczyo</persName> vero salutem ipse tuli. Huic meas
legendas tradidi, quas cum legisset, ad me conversus mandavit suis te verbis
quam diligentissime salutarem. Id quod ego perlibenter quidem facio cum illius,
tum tua, tum vero etiam mea caussa. <persName>Katanchichius</persName>
<placeName>Pestinum</placeName> mense Julio evocatus
est. Ibi Bibliotheca et Numophylacio Academico praefectus campum habet satis
magnum, in quo excurrere possit ejus ingenium et industria. Homo fortunam sibi
suam finxit. Itaque tardius accipiet litteras Tuas. <persName>C. Szechenyius</persName>
<placeName>Zagrabiae</placeName> cum
esset, non solum me invisit, sed de libris meis, quos percupido adolescenti
donavi, aliquot abstulit secum. Numismata ostenderem, a me nullis hortationibus,
nec precibus impetrare potuit. Non deest caussa negandi. Sapere didici. Ante hos
annos octo, quo auctore, incertum, non leve illorum accepi detrimentum. Sunt,
qui autument servuli perfidia, qui ut auro et argento, quod saepe rogantorum
amicorum patere observavit, potiretur perscrutatus arculam, cui confidi, etiam
aenea rapuit ad se, profugit. Neque hoc satis. Lucernae, sigilla, claves,
aliaque antiquitatis monumenta, a me <placeName>Sisciae</placeName> inter rudera ipsa obruta, manu
veluti porrecta, in lucem extracta, et domi mea ad curiosorum oblectationem
collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te redeo. Epistolas Tuas cupide
exspecto, quarum Tomum I. in lucem proditurum opera et impensis librarii
<placeName>Clagenfurtensis</placeName> nunciaveras. </p>
<closer>
<salute>Valetudinem Tuam cura diligenter et quod facis me
ama. Vale. </salute>
<dateline>
<placeName>Zagr.</placeName>
<date when="1795-12">Pridie Idus Decembr: MDCCXCV.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp05"
corresp="#penzelbaricevic17591227">
<opener>Abraham Jacob Penzel Adamo Barichevich s. p. d. </opener>
<p>Zagrabiam</p>
<p>Litteras Tuas, amicorum optime, pridie Saturnalium scriptas (nosti enim hos dies,
quos devota Religio Christo nunc dicavit, <emph>ἅγιος κρόνος</emph> fuisse antiquitus) accepi hodie, quem diem s. Joanni Evang.
sacrum esse, eodemque illo vinum lustrare jussere patres. Eone igitur die, qui
duplici modo sanctus esse debet, quo nimirum et natus es, memoriamque genii
salutaris Tui pie colis, eone igitur die, mi Barichevich, scribere et voluisti,
et scripsi? Certe amphoram vini hoc meret, amphorisque ego destitutus, statim
lagenam talem qualem lustratam a sacerdote acceperam, apportari jussi, eamque
totam ad faeces usque in memoriam tui ebibi, optans bibendo tot tibi vita annos
fore, quot guttas chyathi continebant singuli. Vive, mi Barichevich, unicum hoc
est, quod opto. Male enim vivere vir tui similis non potest. Quod si habebis
mentem sanam in corpore sano
<note place="foot" n="10">Juvenal, <emph>Saturae</emph>, X, 356. </note>
, (hoc vero istud erat quod sapiens olim adprecabatur amicis, eos ubi
<foreign>χαίρειν καὶ ὑγιαίνειν</foreign> jusserat) cumulus additus meis erit
precibus. Et sane preces pro valetudine Tua effundere numquam intermisero:
<emph>Oscinem corvum prece suscitabo / solis ab ortu</emph>.
<note place="foot" n="11">Horacije, <emph>Carmina</emph>, <num value="3">III</num>, 27,
11/12.</note>
Et certe intima ista amicitia tua nota, qua illo ipso die scribere
voluisti, quo bene esse cum amicis, genioque indulgere debuisses, permovit me
vel maxime, ut litteris tuis eo ipso die, quo mihi a tabellario reditae fuere,
rescribendum putaverim. Fuere tamen et alia caussa. Compensare etenim quodammodo
socordiam istam volui, qua per biennium fere respondere ultimis tuis distuli.
Postea accepi litteras tuas eo tempore, quo commodiore numquam potuissem.
Saturnalia celebramus, et scis Saturnalibus servulis liberisque, a Bacchanalibus
exclusis, liberum patuisse aditum. Vaco schola, foras non egredior, et
<emph>large reponens ligna super focum, vivamque lucernam protrahens in
lucem</emph>
<note place="foot" n="12">
<bibl>Horacije, <emph>Carmina</emph>, I, 9, 5-8.</bibl>
</note>
facile tempus idque commodum nanciscor confabulandi cum amicis. Verum
quidem est munus professorium nec triste, nec horridum adeo esse, ut
quantulamcumque otii nostri particulam arroganter sibi vindicet. Impius in
Augustum forem, si praefracta adeo frons esset, quae talia dicenti non
erubesceret. Attamen feriarum tempore, quo totus mihi redditus sum, lubentius
quam alias scribo. Ubi enim semel exeundum est foras, scholaque adeunda, tot
succedunt negotia, libri conquirendi, imagines virorum doctorum in aes incisa
colligendae, mappae geograficae comparandae, numismata effodienda <abbr>etc</abbr> ut hora
hora, dies trudatur die
<note place="foot" n="13">
<bibl>Horacije, <emph>Carmina</emph>, II, 18, 15.</bibl>
</note>
, ac tandem nihil fiat.</p>
<p>De <emph>Gothis</emph> candide, et ut sentio, agam, licet hic strictim meam modo
sententiam enunciare possim, quam justa argumentationum serie fulcire, res non
quidem altioris indaginis. Nam inter Gothos habito, ast majoris otii foret. Ut
ab Herodoto totius historiae patre incipiam, penes eum invenio
<emph>Tÿragetas</emph>, circa Danastris, et <emph>Massagetas</emph>, circa
Gihunis ostia. Colligo exinde, exigua, fateor, verisimilitudine fultus, Graecos,
omnes populos ultra Istrum habitantes, <emph>Getas</emph> vocitantes. Fateor
istam veri speciem valde exiguam esse, quo, exinde, quia hinc versus occidentem,
illinc versus orientem, utrinque Getae habitant, concludi: omnem hanc interamnam
regionem a Getis habitatam fuisse. Ast sunt nonnulla, quae, ut ita sentiam,
faciunt. Primo e diuturno antiquae geografiae studio didici, veteres geographos
finxisse sibi, nescio quam imaginariam lineam borealem, qua omne totius
septentrionis spatium, quantumcumque patet, inter brevissimos, ita Dii me ament!
cancellos coerctarunt, rescindentes nimirum ab orbe suo boreali, omne quodcumque
a polo inde, hinc ad Istrum, (Herodotum loquor, Romanos si velis, me
<emph>Albim</emph> scripsisse vel <emph>Vistulam</emph> cogita) illinc ad
Jaxartem protendebatur. Erat igitur arctis limitibus inclusa terra eorum
borealis talis fere, qualem Galli adhuc hodie habent, ubi <emph>le paÿs de
Nord</emph> appellant, (nam ego, mi Barichevich, tibi sancte affirmo, me, dum
Cracoviae degebam, ab amico Parisiensi rogatum fuisse, vellem illi opitulari, ut
debitor Holmiensis, nomen suum penes tabulas suas solveret) nec mirandum igitur
prorsus si totum hunc tractum ab uno eodemque populo Getarum habitatum putavere:
imo mirandum potius, nos quibus historiae lux multo clarior adfulsit, ante pauca
adhuc decennia totam hunc tractum Tataris adscribere potuisse adeo ut Tatari in
vicinia ostiorum Istri Gihunisque rursus forent (scis vero Gihunem,
<emph>Oxum</emph> (Jaxartem) esse antiquiorem, Caspio mari ab oriente
illabentem). Interea tamen multis rationibus ductus censeo: nomen Getarum
proprie ad hos pertinuisse, qui ab Istro inde usque ad Tÿram vel Danastrin
habitarunt. Ab his Getis Graecos et litteras, et religionem, et reliqua
accepisse omnia, testis est locupletissimus, ut alia omnia taceam, Plato in
<emph>Cratÿlo</emph>. Victorias quas Lucullus ac Pompejus postea, contra
Mitridatem reportavere, jusserunt <emph>Odino</emph>, patriam suam terra, alio
calente sole, mutare, hinc septentrionem tendens, Scaviam venit, quae pars est
Sueciae maxime meridionalis. Hinc emersere, mox pullulavere, Getarum coloniam
versus occidentem, Germaniam puto, persuasum habeo. Nam ego, ad me quod
pertinet, numquam puto, aevo caesariano (aut saltem non longe ante illum)
Geticam prolem in Germania viguisse, sed de tota facie orbis antiqui
septentrionalis fere sic statuo. Erant <emph>α</emph>) <emph>Getae</emph>,
quibus iam limites descripsi, <emph>β</emph>) <emph>Celtae</emph>, versus
occidentem longe lateque per totam Hispaniam, Galliam, Italiamque, Germaniamque
habitabant, nec his populis ulla, ne minima quidem loquela cum Getis similitudo,
<emph>γ</emph>) <emph>Esthones</emph> quos <emph>Quenos</emph> Islandi
appellant, habitabant ibi ubi nunc Suecia <abbr>etc.</abbr> Victi a victricibus Getarum armis
usque ad intima Maris Glacialis recessus recedere, ubi adhuc hodie sub Fennonum
Lapponumque nominibus consident. Pars eorum felicior, successu temporis
Pannoniam invadit ibique rem Hungarorum publicam constituit. Sic se res habet,
dulcissime rerum, atque veram Ungarorum originem eccum! Rogo tamen etiam atque
etiam, ut haec tibi retineas, ne Katanchichius aliquid exinde resciscat, cujus
nunc officium est placere Ungaris, qui <emph>πῦρ καὶ</emph>
<emph>λᾶρ</emph> pugnant se Lappones non esse. Cum vero ego Europam universam
tribus his distribuerim populis: 1. <emph>Getis</emph>, 2. <emph>Celtis</emph>,
3. <emph>Quenis</emph>; jure quodam tuo rogare poteris: Slavis meis equid
facies? Ego vero candide et aperte pronunciabo: prisco tempore non diversae ne
sejunctae a se invicem gentes Geticae, Slavicaeque fuere. Una erat eademque
atque illa communis patria amborum. Id quod linguae eorum mirifice ostendunt.</p>
<p>Dixeram supra <emph>me intra Gothos habitare</emph>. Ea <emph>φράσει</emph> quid
significare voluerim, iam explicabo. Nimirum lingua Mesogothica mihi in deliciis
est, nec unquam transiit dies, quo non aliquam <emph>Codici argentei</emph>
particulam, vel saltem libellum ad explicationem ejusdem pertinentem perlegerim.
Linguam Germanicam a matre, ita ut canis latratum, didici, excolui eam assiduo
studio, atque quod maximum est, comparatione antiquiorum dialectorum. Slavicas
denique linguas calleo, si quis alius, licet nec Carniolice, nec Croatice loqui
possim. Nam Slavos vidi: 1. haud procul a patria mea; in Lusatia Superiori circa
Budissinam urbem atque Gorlitzam; 2. <emph>Cassubos</emph> in Pomerania; 3.
Polonicae linguae dialectum: <emph>α</emph>) in Regno Borussiae, <emph>β</emph>)
in ipsa Polonia, <emph>γ</emph>) in Silesia Superiori, <emph>δ</emph>)
<emph>Russos</emph> tam in proprie sic dicta Moskovia, quam in Ruthenia; 5.
<emph>Bohemos</emph> cum Moravis atque nunc tandem 6.
<emph>Carniolos</emph>. Ut igitur ad id redeam, unde excurrit oratio mea. Credo
semper me de linguis Slavicae, Germanicaeque dialectis, indole, verba facere,
ita posse, ut pro rostris dicens, non vero terra filius, habendus sim. Atque
tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec
extare ullam, in alterutra lingua vocem cujus radix non ex alterutra (fit venia
verbo) possit derivari. De ea re, de qua scribo, e mea sententia certus sum. Ast
tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec
epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum
detinui.</p>
<p>Succurrit adhuc unum, quod supra de Gothis scribens, omiseram.
<emph>Herbelotius</emph> in divino suo opere omne hoc appellat <emph>le paÿs de
Getes</emph> cui ego superius limitem Getarum adscripseram. Nec frivolus,
nec vanus Gallus, sed optimae frugis homo, e quo multa discere possumus,
Herbelotius est. Igitur nomen hoc non effinxit, sed fideliter e manu scriptis
Arabicis protulit. Nescio an Arabica calleas, sed prorsus fallor, an istud
<emph>Kipizak</emph> (sic scribere solent) a Tamerlanis filio subditum, i.
e. ultima orbis terraquei Europeani, versus septentrionem portio aliud esse
possit, quam <emph>terra Getarum</emph>. Novi Hungaros <emph>Magÿar</emph> se
scribere, <emph>Madschar</emph> appellitare, secuti nimirum alphabetum Arabicum,
ubi <emph>g</emph> et <emph>dsch</emph> uno modo puncto diacritico discernuntur.
Sed ohe iam satis est! Amabo, reddidistine litteras meas <emph>Mauro</emph>
(Dombajum intelligo). Nam earum litterarum mihi interest, siquidem iis
incluseram <foreign>ἀποσπάσματα</foreign> quaedam Arabica <foreign>ἀνέκδοτα</foreign>, quae perdere nollem. Tum Blaskovichius iratusne meis
litteris fuit. </p>
<closer>
<salute>Vale</salute>
<dateline>
<date when="1794-12">VI. Kal. Januarias. MDCCXCV.</date>
<placeName>Aemonae.</placeName>
</dateline>
</closer>
<postscript>
<p>P. S. Quoniam te dolere testaris, nihil nugarum mearum in lectissima tua
bibliotheca habere, ut habeas aliquid, mitto carmen hoc. De ceteris plane nihil
mittere queo, quia ipse libris meis, ab uno si discessero <emph>Strabone</emph>,
cujus unum tantum, atque hoc mancum exemplum possideo, prorsus destitutus sim.
Penes nos, ubi librarius manuscriptum nostrum codicem redimit, exempla operum
nostrorum difficiliora repertu quam apud vos sunt. Iterum vale.</p>
</postscript>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp06"
corresp="#penzelbaricevic17960127">
<opener>Abrahamus Jacobus Penzel Adamo Barichevich s. p. d.</opener>
<p>Zagrabiam</p>
<p>Nundinas hodie celebramus <placeName>Aemonae</placeName>, dulcissime rerum, et ita ut penes Romanos olim
non fas praetori fuit per Nundinarum dies agere cum populo, ita et noster
Academicus Senatus nefas professoribus putavit per dies cum discipulis agere,
quare otio destinati sunt, quo, ut fieri plerumque solet, maxima pars vel eorum
qui discunt, vel eorum qui docent non tam utuntur, quam abutuntur. Ego vero,
caput jucundissimum, non abutor otio quod nactus sum, sed id respondendis
litteris tuis impendam, ad quas memini me ultimis meis non satis accurate
respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi,
ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites
caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea
epistolii tui capita veniam, quae tacendo praeterisse recordor. Ac primo quidem
de <emph>nummis</emph> deliciis meis. In media Germania, (vel si Graece mavis,
ut tanto facilius barbarorum patriam agnoscas) <foreign>ἐν μέσῳ τῆς
Κελτικῆς</foreign>, numquam hujus generis cimelia videram, nisi unum alterumque in
bibliothecis, quas a prima juventute inde, maxima cum solertia visitavi.
Contigerat igitur mihi, unum alterumque antiquorum nummorum vidisse, antequam
Cracoviam adire. Hic in clientela potentissimae familiae Soltÿkianae receptus,
ad convictum decani Cracoviensis admissus sum, qui praeter ingens Naturalis
Historiae Musaeum, comparaverat sibi nummos nonnullos antiquos, quorum numerus
ad trecenos adscendere potuit. Possessor hujus Musaei Historiae Naturalis satis
peritus, ne <foreign>γρῦ</foreign> quidem de antiquitatibus sciverat. Eratque nemo
tunc temporis Cracoviae, qui vel unum in Vespasiani <foreign>τύπῳ</foreign>
apicem legere potuisset. Me igitur adiit decanus jussitque ut suos
sibi nummos disponerem, legerem, describerem, explicarem. Feci hoc ut potui, et,
siquidem libris adjutus, praeviaque aliqua historiae antiquitatisque notitia
instructus, ut credere audeo, non satis infeliciter. Hoc primum meum tÿrocinium
fuit, quod in re nummaria posui, similis tunc prorsus eunuchis, qui lustrant,
examinant, iudicant feminas, quas ipsi tamen non habent. Sic ego omnino
destituebar nummis. Nec Silesia, ubi triennium post vixi, et ex qua huc
profectus sum, fecundior nummis Polonia. Tandem providentia fessum iactatumque
me viarum militiaeque, hic pedem figere jussit. Vix triduum hic eram, et ecce
casu penes <emph>Lienhartum</emph> (<foreign>νὺν ἐν ἁγίοις</foreign>, hunc puto, qui
<emph>Historiam <FONT COLOR="#CC3300"><b>Carnioliae</b></FONT></emph> Germanice scripsit) <foreign>ἔκτυπον</foreign> video <emph>Valentiniani</emph>. Ardeo ad vultum ignoti mihi
imperatoris, (nam Soltÿkius meus nullum Valentinianum habuerat) felicemque
possessorem ejus praedico. Quid multa? Risit Lienhartus, Valentinianum mihi
dedit, et sic ingenti me mactavit thesauro. Moris mihi erat hunc Valentinianum
diligenter in sacculo portare, passimque cuicumque obvius factus fuerim,
monstrare. Risere me homines, sed tamen nunc hic nunc alter unum alterumque
obolum adjecit, et sic gaza mea pedetentim paulatim crevit. Sed cur detineam te
diutius his nugis, vir doctissime? Praesens aes meum ad millenarium numerum
excrevit. Noli tamen in eo certum quendam scopum, integritatem aliquam
exspectare. Collegi nummos non ut volui, sed ut potui. Attamen in argento
ditissimus sum Antoninorum, de quibus vix ac ne vix quidem unus mihi defuerit
annus, in aere Constantinus regnat, cum familia ejus, et Valentiniani, quos
adhuc nondum satis dignoscere posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo
<emph>Vetranionem</emph> quem meae collectionis rarissimum puto atque de
tyrannis <emph>Tetricum</emph>,<emph> Posthumum</emph> aliumque adhuc, qui nunc
<emph>statim</emph> non succurrit nec quaerere juvat. Possideo praeterea
<emph>bracteatas</emph> nonnullas. Porro aes medium Tergesti, Aquilejae <abbr>etc.</abbr>
cusum, nummos modernos <abbr>etc.</abbr> quorum omnium catalogum per ferias has autumnales
confeci. Sed ab eo tempore inde rursus ad ducentos nummos congessi, quos
describere per angustias temporis nondum licuit. Catalogum meum Tibi, quamprimum
occasionem nactus fuero, transmittam. Hanc vero praestolare debeo. Nam res non
tanti est, ut veredariis vel ego, vel etiam tu solvere vellemus. Bibliopola vero
noster <emph>Kornius</emph>, homo honestissimus, providebit de occasione atque
tunc catalogum addam quoque specimen <emph>Catalogi critici</emph>, quem
scribere incepi, et de quo candidum sincerumque tuum judicium sine felle quidem
ut par est, sed etiam sine ullis verborum lenociniis expecto.</p>
<p>Amabo, <emph>Dombajus</emph> vester qualis homo est? Ego illum nonnulla de rebus
Slavicis, hoc est de iis Slavicae linguae dialectis quaesivi, quae in provinciis
Turcarum imperio subjectis loquuntur. Addidi quoque orientalia nonnulla,
Arabicis characteribus scripta, quae ipse, qui minus adsuetus manuscriptis
orientalibus sum, quamquam impressa lego, legere non potis eram, rogo te, mi
Barichevichi, pro amicitia tua, ut mihi remittat transmissa, si explicare nolit.
A te autem enixe oro, velis eji, quem Croaticis muneribus ditasti, viam ad
minimum pondere, ut aliquid de Slavonica, Dalmaticaque lingua accipere possit.
Fuisti ipse Sisciae, ut scribis, non est ibi, vel ubicumque alias bibliopola
honestus, ad quem ea de re litteras dare possem? Porro: extantne libri in lingua
Bulgarica Bosnensive scripta? Differt provinciarum harum dialectus a Croatica,
et quomodo differt? <emph>Kornigii</emph> grammaticam de qua scribis, avide
exspecto, et velim iunges illam ei, quem mihi destinasti fasciculo. Non tamen
velim putes ideo me omnem decoxisse pudorem. Non gratis eam exspecto, (licet
munuscula tua mihi mellitissima sint) indica quaeso pretium, facili modo per
Kornium bibliopolio episcopi vestri solvam, libens solvam, lubens, et animo quam
gratissimo.</p>
<p>Tu igitur, miser, perfidia puelluli perdidissimi numismata, ego his feriis
ratione 50 florenorum sphaerarum par emeram. Puer admota nimis prope lucerna non
quidem cremavit earum unam, attamen foede maculavit.</p>
<p>Katanchichii epistolas avide exspecto, non quidem ab officio ejus, (nam si par
pari referre vult, non intra anni spatium respondere debet) sed ab ejus
humanitate, adjiciet forsitan etiam specimen suum, ut iam aliis opusculis facere
non dubitavit. Fac si potest fieri, ut Blaskovichius, nisi litterae meae eum
irritarunt, transmittat reliqua Historiae Illÿricae volumina, cui ut ego modo
prius volumen ex ejus benevolentia accepi. </p>
<closer>
<salute>Vale, mi Barichevichi, et me tibi
quam commendatissimum habe.</salute>
<dateline>
<placeName>Aemonae</placeName>
<date when="1796-01">a. d. VI. Kal. Febr. MDCCXCVI.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp07"
corresp="#penzelbaricevic17961230">
<opener>Abrahamus Penzel A. Barichevich <abbr>s. p. d.</abbr>
<address>
<placeName>Zagrabiam</placeName>
</address>
</opener>
<p>Tu vero, dulcissime rerum, ecquid agis, aut potius quidnam frigidissimis hisce
diebus egisti, ubi omnis truculenti boreae vis miserae incubuit Carnioliae?
Oblitus tandem prorsus mei es, ita ut ne <foreign>γρῦ</foreign> quidem ad ea
rescripseris, quae ego optima mente, at <sic>fasius</sic> forsan, quam par erat,
scripseram? Oblitus tandem librorum, quos mihi destinatos, penes se esse
insinuaveras? Ast ego non credulus illis. Frigus dissolvens, largius supra focum
ligna reponens <note place="foot" n="14">
<bibl>Horacije, <emph>Carmina</emph>, I, 9, 5-8.</bibl>
</note> , ac vinum Pucinum, quod Livia olim octoginta annos vivere fecit,
benignius depromens Adami nomen sancte, rite, caste, veneratus sum. Atque hodie
Dombayo scribens accipio ansam, quam instantes Januarii Calendae praebent, omnia
tibi fausta apprecandi, quae mea vota rata esse DEUS rex optimus maximus faxit.
Tu vero, mi Barichevichi, arce hunc a te veternum, exspue omnem ex animo tuo
pigritiam, ac recrea me tuis litteris, quas jucundissimas mihi esse simul et
carissimas esse scito. </p>
<closer>
<salute>Vale vir summum reverende, rescribe quantocytiusque per cetera tua
negotia licebit, et res tuas non instanti solummodo anno sed diu etiam, in
undevicesimum seculum age feliciter. Iterum vale, et ama paulisper Penzelium
tuum, tui amantissimum.</salute>
<dateline>
<placeName>Aemonae</placeName>
<date when="1796-12-30">a. d. <num value="3">III</num>. Kalend Jan. MDCCXCVI.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ab04"
corresp="#baricevicpenzel17970107">
<opener>Adam Barichevich Jacobo Penzel <abbr>s. p. d.</abbr>
<address>
<placeName>Aemonam</placeName>
</address>
</opener>
<p>Ex hac pagella, quam mitto, cognosces de studio hodierna Slavicae linguae in
<placeName>Pannonia</placeName>, quam proferre quidam, atque exornare pergunt, irritati cultarum
nationum morem. In tanto armorum strepitu, qui per omnem late <placeName>Europam</placeName> exauditur
et hoc praesertim tempore, bonis artibus adverso, non deesse nobis, qui de
litteris bene mereri velint, est, cur gratuleris. Certe quidem initio multa
timui. Cum enim, ut recte nosti, Pannones haud minus vestium cultu, ac varietate
linguae inter se differant, censebam ad lucubrandum ejusmodi lexicon non unius
hominis, sed plurium consiliis, labore, ac studio opus esse. Sed postea cum
intellexissem, <persName>Antonium Bernolak</persName>, hominem Slavicis litteris pereruditum, aliarum
non ignarum, bonum praeterea hominem lexico huic suam operam dicasse, coepi
fausta omnia operi recens edendo ominari. Nos Croatae grates agimus <persName>Bernolakio</persName>
et habemus, qui multa nobis sane optima suppeditabit. Quod superest, sic Tibi
persuadeas velim, mihi tuis litteris <date when="1796-12-31">II. Kal. Jan.</date> scriptis nihil fuisse
gratius. Tuae scilicet in me voluntatis declarationem, et vota veluti strenae
loco accepi. Id quod a me jure quodam tuo exigis, cum se occasio dederit,
diligentissime curabo. Sed haec satis. </p>
<closer>
<salute>Vale</salute>
<dateline>
<placeName>Zagrabiae</placeName>
<date when="1797-01-07">VII. Id. Jan: MDCCXCVII.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ajp08"
corresp="#penzelbaricevic17970130">
<opener>Abrahamus Jacobus Penzel A. Barichevich s. p. d. </opener>
<p>Zagrabiam</p>
<p>Gratissima mihi fuit plagula illa, quam mihi transmiseras, et quae populis
Pannoniam incolentibus, idem hoc praestiturum dictionarium indicit, quod
adeuntibus orientales regiones, immortali suo thesauro praestitit
<emph>Meninskius</emph>. Gratior ea plagula vel eo nomine, quia ex ea
doceor, <emph>Schellerianum</emph> dictionarium in scholis vestris esse
frequens, qua de re valde laetor, licet hoc minime sperare ausus fuissem. Nam
ego de hoc libro ita statuo, eo nullum utilius ad addiscendam linguam Latinam
esse. Mihi nulla cum Schellero contracta est amicitia, nec unquam litteras ad
eum dedi, sed tamen nescio aliquem, qui ita mihi conveniens ac ille de lingua
Latina discenda, atque de lectione auctorum classicorum scribere potuisset,
cujus rei ratio in communi, quo usi sumus praeceptore, quaerenda. Prodiit enim
Schellerus, licet ad viginti annos me major natu sit, e schola
<emph>Ernestina</emph>, a qua et ego prodii. </p>
<p>Lego tamen in illa plagula, solutionis tempus iam effluxisse. Indica mihi, vir
reverende! si adhuc spes libri habendi supersit. Quod si res ita se habet,
indica quaeso, cuinam onus solutionis imponere possim. Si Zagrabiae librarius
est, qui suscipere vellet, res erit in vado. Nam tunc valde proclive est per
librarios Aemonenses transmittere praenumerationem (quo iam mense Novembri dudum
elapso, non iam praenumeratio sed tantum solutio erit) librique fasciculum
transmittere. Hic litterae frigent. Sacerdos quidam iunior ex iis, quos
capellanos vocant, ab initio hujus anni publici iuris facere coepit,
<emph>ephemerides</emph> lingua Carniolica conscriptas, quae res, an optatum
successum habitura sit, valde quidem dubito. Amabo <persName>Antonius
<emph>Bernolak</emph>
</persName>, an idioma Croaticum prorsus omissurus? Quantum ego quidem
intelligo linguae Carnioliae est valde affine, sed tamen discrepat, aut prorsus
fallor, in multis vocabulis aeque ac idiotismis et quod linguam Slavicam
attinet, qua Hungari utuntur, et quae tota Bohemica est, ab illa magis adhuc
discrepat ita ut nullus Croata, nisi edoctus, Slavicam hanc linguam intelliget.
Vereor quoque, ne praeter necessitatem, dictionarium grandius evadat quam
evadere debuisset. Ego enim sine ullo conscientiae scrupulo in transmissa mihi
pagella, ab <emph>Abanowozamski</emph> inde omnia quae nunc extant, una littura
delevissem. Omnes enim hae voces sic comparatae sunt, ut nulli lectorum, quamvis
nec Hungarus nec Slavus sit, ullam remoram injicere queant. Sed ea de re
videbunt alii me peritiores. Manum de tabula
<note place="foot" n="15">
<bibl>Petronije, <emph>Satyrica</emph>, 76, 9, 3.</bibl>
</note>
, nisi falcem alienae messi injecisse credar. </p>
<closer>
<salute>Vale, vir venerabilis, et saluta meo nomine omnes Zagrabienses, qui me
vel munusculis, vel litteris suis ditarunt, qui me noscunt et mihi bene esse
gaudent. Iterum vale.</salute>
<dateline>Scribebam <placeName>Aemonae</placeName>
<date when="1797-01-30">a. d. <num value="3">III</num>. Kal. Februarii
MDCCXCVII.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula"
xml:id="ab05"
corresp="#baricevicpenzel17970216">
<opener>Abrahamo Jacobo Penzel A. Barichevich s. p. d.
<address>
<placeName>Labacum</placeName>
</address>
</opener>
<p>Multa mihi, eademque cognitu non injucunda narraverunt litterae tuae <date when="1797-02-07">VII. Idus
Febr</date>: redditae. Illud prae ceteris gratum fuit, quod addidisti, prodiisse Te et
item <persName>Schellerum</persName> e schola Ernesti. Huic paucos omnino doctrina, vix unum aliquem
eloquentia parem habuit aetate nostra Germania. <persName>Schellerus</persName> autem <emph>homo
impense doctus</emph>, ut ait <persName>Gellius</persName>, ad interiorem Latinae linguae
cognitionem, auctorumque veterum intelligentiam multa attulit, quae mihi pueros
instituenti usui fuisse, gratus agnosco. Ejus dictionarium quamvis in
Graeculorum voculas incidit (vid. <bibl>Eph: Litter: Helmst</bibl>) haud tamen sua laude
caret. In <persName>Bernolakii</persName> opus judex sedere, antequam exeat, non audeo, neque illud
comparare volo. Didici tandem damno meo sapere. Saepe redemisse me paenituit
librum, quem praestitisset ne emere quidem. Et Tu id ipsum ex plagula, ad te
missa, videris mihi non obscure indicasse. <sic>Caeterum</sic> editum opus citius tibi
curabimus.</p>
<p>Linguae Slavicae dialecti sunt plurimae. Croaticam autem Carniolicae et Russicae
viciniorem esse, omnibusque meridionalis plagae dialectis, quam aut Bohemicae,
aut Polonicae, explanatum est. Hinc fit ut ab homine Croata, nisi edoctus sit,
magnam partem illa, qua Hungari utuntur, non intelligatur. Non tamen vana est
opinio, affinium linguarum cognitione nostram ditari. Quod te ignorare nolo,
illud est, Serbos, Lusatiae inferioris incolas versionem Veteris Testamenti, qua
adhuc in sua lingua carebant, nuper accepisse. Quaeris, unde audiverim? Cl.
<persName>Anton</persName>, mei studiosissimus, <placeName>Görlicio</placeName> heri mihi per litteras significavit.
Possides tu, vir cl. insignem Bibliorum collectionem, facias sciam et numerum,
et idioma, et locum impressimis singulorum. Nam id scire, mea permagni interest.
Poteris vero otiosus perscribere. Salutem, quibus voluisti officiosissimis
verbis dixi, ille te jubent multum salvere et rem Latinam strenue, ut coepisti,
urgere. </p>
<closer>
<salute>Vale</salute>
<dateline>
<placeName>Zagrabiae</placeName>
<date when="1797-02-16">XIV. Kal. Martias MDCCXCVII.</date>
</dateline>
</closer>
</div>
<div type="prosa-epistula" xml:id="ajp09" corresp="#penzelbaricevic1797">
<opener>Abrahamus Jacobus Penzel Adamo Barichevich s. p. d. <address>
<placeName>Zagrabiam</placeName>
</address>
</opener>
<p>Legi, vir summum <sic>everende</sic>, maxima cum animi mei voluptate litteras, quas
<placeName>Zagrabiae</placeName>
<date when="1797-02-16">a. d. XIV. Kal. Martias</date> scriptas, dispensatores currus publici recte
tradiderunt, atque ut morem gererem humanissimis precibus tuis, subjunxi hisce,
sed timidiuscule, indiculum omnium earum versionum, editionumque Biblicarum,
quas tenuis mea suppelex litteraria servat. Doleo scruta te, ne carbones dicam,
inventurum, ubi thesauros speraveras. Sed qui possem, rogo Te, dives esse
librorum, qui octuogesimo nono anno, ne unicum quidem possidebam, et qui per
septem hos annos numquam ea usus sum <sic>conditione</sic>, per quam mihi coemere
libros licuisset, iis potissimum, quos fors mihi objecit, contentus? Videbis
inibi bina exempla versionis Bibliorum Venedicae, unam utriusque foederis
<placeName>Budissae</placeName>
<date when="1742">1742.</date> impressam, alteram solius novi Testamenti excusam <placeName>Cottbusii</placeName>
<date when="1710">1710.</date>
utraque octonis. <emph>Venedicam</emph> linguam ubi dixi, Tu eam intellexisse
putato, quae longe lateque per utramque <placeName>Lusatiam</placeName> tam superiorem, quam inferiorem
a rusticis, plebeisque hominibus communis est, et quam Tu in ultimis tuis
<emph>Serbicam</emph> appellasti. De tot, tantisque Slavicis gentibus olim
per omnem <placeName>Germaniam</placeName> diffusis, in ipso <placeName>Germaniae</placeName> meditullio, nunc tantum pusilla
ista gens <placeName>Lusatiam</placeName> incolens aetatem tulit. Est vero una eademque lingua, qua
inferioris, superiorisque <placeName>Lusatiae</placeName> habitatores utuntur. Quoniam tamen in
pronunciatione aliisque minutiis differat, quoniam porro quaelibet dialectus, ut
accidere solet, peculiaria sua vocabula habeat, quae alias, rectius ut puto, in
idioticis colligunt, hinc factum est, ut Venedi bifariam sibi linguam esse
somniaverint gensque omnibus doctioribus libris plane destituta, utriusque
dialecti peculiarem grammaticam ediderit. Grammaticam ejus dialecti, qua <placeName>Lusatia
superior</placeName> utitur, edidit <persName>
<emph>Georgius Matthaci</emph>
</persName>
<placeName>Budissae</placeName>
<date when="1721">1721.</date>
<abbr>etc</abbr>,
alterius vero <persName>
<emph>Hauptmannus</emph>
</persName>
<placeName>Lubbanii</placeName>
<date>1761.</date>
<abbr>etc.</abbr> Fere omnes libri
impressi, dialecto <placeName>superioris Lusatiae</placeName> conscripti sunt cujus orthographiam, qua
nunc etiam utitur, <persName>
<emph>Zacharias Bierlingius</emph>
</persName> in <bibl>Orthographia Vandalia, <date when="1689">1689.</date> excusa,</bibl> primum
stabilivit. Habent etiam etÿmologum, <persName>
<emph>Abrahamum Frencelium</emph>
</persName>, qui
<bibl>
<date when="1693">1693.</date> quaternis de Originibus linguae Sorabicae</bibl>, opus insanientis
sanaeque eruditionis refertissimum scripsit.</p>
<p>Quod si mentem litterarum Tuarum recte percepi, videris putare Sorabos nunc demum
versionem Bibliorum accepisse. Sed ego, quod facile fieri potuit, vel mentem
tuam, non ita, ut par erat, adsecutus sum, vel Tu cl. <persName>Antonii</persName> mentem sinistre
interpretatus es. Nosti, vir cl. eam <foreign>ἀκρίβειαν</foreign>, qua jejunam nudamque Bibliorum
Lectionem <persName>Lutheri</persName> adsectae prosequi solent, et qua nihil iis curae magis
cordique est, quam <foreign>τὸ γράμμα ἄνευ τοῦ πνεύματος</foreign> blaterare. Hinc facile divinare licet,
nec Venedos, quorum pars maxima <persName>Lutheri</persName>
<foreign>αἵρεσιν</foreign> sectatur, diu sine
interpretatione aliqua divinorum librorum mansisse. Atque ita se res habent.
Statim enim post <persName>Lutheri</persName> obitum, vel eo adhuc vivente, particellae nonnullae
Sanctorum Pandectarum Venedico sermone reddita typis evulgata sunt. Quarum
nullam possideo, ne vidi quidem, memini tamen <persName>
<emph>Baumgartenium</emph>
</persName>, quem
nunc adire non licet, nonnullas earum in notitiis, quas de bibliotheca Hallensi
dedit, summa fide descripsisse. Sumptibus tandem auspiciisque comitis
<persName>
<emph>Iersdorfii</emph>
</persName>, quae gens ultima atque ditissima omnium Lusaticarum
est, prodiit utriusque foederis versio Venedica, anno <date when="1728">1728.</date> 4 <sic>interpratoribus</sic>:
<persName>
<emph>Joanne Langio</emph>
</persName>, <persName>
<emph>Matthaeo Jockisch</emph>
</persName>, <persName>
<emph>Joanne
Boehmero</emph>
</persName>, atque <persName>
<emph>Joanne Wavero</emph>
</persName>, quam
<persName>
<emph>Kühnius</emph>
</persName>, cujus exemplum possideo <date when="1742">1742.</date> repetiit. <placeName>Inferioris
Lusatiae</placeName> incolis Novum Testamentum iam <persName>
<emph>Theophilus</emph>
</persName> quidam
<persName>
<emph>Fabricius</emph>
</persName>
<date when="1709">1709.</date> dederat, quibus tamen huc usque vetus
testamentum defuit. Hunc defectum suppletutus <persName>
<emph>Joannes Fridericus
Fritz</emph>
</persName>, qui se ipsum Venedice nominat <persName>
<emph>Farrara Jalkoczach a
Jolbine</emph>
</persName> et qui litteras suas, quas subinde mihi dat <persName>
<emph>Kolkwez</emph>
</persName>
signare solet, obtenta permissione a Consistorio Berolinensi, etiam N. T.
Venedice transtulit, utque mihi scribit (ipsum enim librum nondum videre licuit)
novam plane orthographiam, a Fabriciano toto caelo discrepantem sequitur.
Interim non omnes Lusatii dogmata <persName>Lutheri</persName> profitent. Sunt et ibi catholici,
pauciores tamen numero et libris imprimendis, si non prorsus fallor, lutheranis
pauciores. En indiculum omnium eorum, qui mihi hactenus innotuere:
<bibl>Evangelia Dominicalia una cum Epistolis <date when="1690">1690.</date>
</bibl> Porro quem ipse
possideo: <bibl>Kratke Izalsa pratzineno, to jo: inektore wossebnische pojedanja
ztoko starowo ha nowoho zakonja <date when="1759">1759.</date>
</bibl> historias continet selectas ex
utroque foedere excerptas. Denique quod superius dixi, unam eandemque esse
linguam utriusque <placeName>Lusatiae</placeName> dialectum, ea de re tu ipse judex sedeto.
Descripturus enim sum, quoniam credo libris Venedicis Te carere, initium
Evangelii <persName>s. Johannis</persName>:</p>
<p>Lingua Superioris et Inferioris <placeName>Lusatiae</placeName>
</p>
<quote>
<foreign> 1. We spocίatku bie to slowo,</foreign>
<foreign>1. Wo sachopenu bescho to slowo,</foreign>
<foreign>a to slowo bie pola Boha,</foreign>
<foreign> a to slowo bescho podla Bohga,</foreign>
<foreign>a Boh bie to slowo.</foreign>
<foreign> a Bohg bescho to slowo.</foreign>
</quote>
<p>Adjeci his litteris etiam plagulam unam ephemeridum nostrarum, quae nunc singulis
septimanis hic prodeunt, veniam petens, si forte, quod facile fieri potuit,
superiores meas hisce iam quisquiliis oneraverim, ac tandem, quoniam te meas
esse aliquid putare nugas
<note place="foot" n="16">Katul, <emph>Carmina</emph>, 1, 3-4.</note>
confido, <foreign>ἐπινίκιον</foreign>
<persName>Carolo</persName> nostro adclamatum, quod nolim a te
severe nimis iudicari. Ipse enim scio, <foreign>οἰκονομίαν</foreign> totius <emph>ὠδῆς</emph>
melius disponendam fuisse, ut taceam unum alterumque prosodicum
<foreign>σφάλμα</foreign>, de quo non ita ac de interna vi poetica sollicitus sum.
Hujus enim generis vitia levi deterguntur spongia, ast quod poeta intrinsecus
deest, hoc nulla illi conciliare vel <foreign>κριτικωτάτη τέχνη</foreign> potest.
Doleo tantum sinistra me auguria pro dextris coepisse. Nam ecce <placeName>Carniolia</placeName> tanta
quanta iam Gallica est, scholaeque, quod me propius tangit, clusae. Audio eas
statim post Pascha esse aperiendas, et sane nunquam claudenda fuissent.
Subdubito tamen. Cum enim studiosorum multi e perperam sic dictis stipendiis
vivant, quae ante discessum Gallorum numquam solventur, puto hos omnes
<placeName>Zagrabiam</placeName>, <placeName>Gracium</placeName>, <placeName>Vindobonam</placeName>
<abbr>etc.</abbr> migraturos, ubi et suis stipendiis uti, et
studium litterarium ulterius percurrere possunt. Quod si hoc acciderit, et ubi
totam aestatem mihi sine discipulis degendam esse conspexero, relinquam et ego
Gallos, urbemque, veniamque <placeName>Zagrabiam</placeName>, ut ibi vel in alia <placeName>Hungariae</placeName> aut
<placeName>Slavoniae</placeName> urbe aestatem transigam. Aliqua linguarum recentiorum cognitio
Gallica, Italica, Anglica <abbr>etc.</abbr> comparabit mihi forsit penes tuos victum. Nam ita
Dii me amant, hic per totam aestatem sine stipendio vivere nequeo. Nihil enim
repositorum habeo, neque in loculis, nec in arca. Tu vero fac ubi licuerit,
scribe an hoc consilium meum calculo tuo adprobaveris, an non. Nam si iter hoc
susciperem, nec postea haberem, unde viverem, <sic>conditio</sic>
Baricevic, Adam Alojzije (1756-1806) [1793]: Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica, Verborum 7902, ed. Luka Vukusic [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [baricev-aa-epist-penzel.xml].
|
