Velle viri furto parcamus (possit Achille
Haud etenim ignaro tolli) cui caerula mater
Semper adest cuncta observans noctesque diesque.
Sed Thetin huc divūm si quis vocet; ipse ego nympham
Alloquar ut coram, et jubeam regalia dona
Ut Priami accipiat, nec reddere corpus Achilles
Abnuat Hectoreum. Sic fatus Jupiter: Iris
Confestim surgit stridentibus ocyor auris,
Inter et horrentem praeruptis saltubus Imbrum
Atque Samum sese nigrum dejecit in aequor. 100
Unda gravi gemuit casu: subit illa profundum,
Ut pila cornu haerens, pontum quae fertur ad imum,
Plumbea, mortem avidis ut portet piscibus. illic
Adveniens Thetin est ingenti nacta sub antro,
Quam nymphae circum aequoreae de more sedebant.
Illa sui fatum gnati plorabat, obortis
Uda genas lacrimis; magnis virtutibus omnes
Vincentem heroas, patria procul urbe manebat
Exitus Iliacas miserum quem tristis ad arces.
Adstitit huic Iris, roseoque haec edidit ore: 110
Surge, Theti, aeternis qui temperat omnia late
Consiliis, superas te acciri jussit ad arces.
Cui Thetis: Acciri cur me jubet ille deorum.
Maximus? heu! vereor coetu me inferre beato
Uda genas fletu, gravibus mentem anxia curis.
Verum ibo, quidquid, dicet parere parata.
Haec ait, atque caput nigranti obnubit amictu.
Sic iter ingreditur: praeit Iris: scissa deabus
Dat maris unda locum, dehinc scandunt litus et altas,
Caelestum ad sedes vastum per inane feruntur. 120
Quas simul ingressae, magnum invenere Tonantem
Aurato medium in solio, circumque beatos

Vade retro

Vade porro