Caelicolas. divum patri tum proxima (cessit
Ultro Pallas enim) sedit Tethis: ipsa deorum
Cui Juno regina ferens dedit aurea rite
Pocula, et affatu divam demulsit amico.
Oblatum illa bibit nectar, dehinc pocula rursus
Reddidit. interea sic fari est Jupiter orsus:
Venisti aetherei celsum huc ad limen Olympi,
O Theti, moesta animi, luctuque exercita mentem 130
Ingenti: sedenim dicam, dea, sedibus huc te
E patriis curnam caeli ad convexa vocarim.
Nona dies haec est, divis cum jurgia gliscunt
Hectoreum corpus, bellacem et Achillea propter.
Hectoris hi furtim frigentia membra jubebant
Majugena tolli a vafro: decus ipse reservo
Hoc ingens, o diva, unam te propter, Achilli,
Quam vereorque animo, et cupio mihi semper amicam.
Nunc age, castra subi Danaūm, gnatumque moneto.
Dic, omnes olli divos, praeque omnibus ipsum 140
Praecipue irasci me scilicet, Hectora saevus
Quod retinet, nec Trojugenis Priamoque redemptum
Reddit adhuc. metuet me forsitan, atque cadaver
Restituet, ponetque feros de corde furores.
Ipse Irin mittam Priamo, gnatumque jubebo
Oblato redimat pretio, Grajūmque profectus
Ad naves, immitem animum queis placet, Achilli
Secum dona ferat, gazae non parcus avitae.
Jupiter haec: paret jussu Themis alma, supremo
Et celeri sese lapsu demisit Olympo; 150
Et gnati mater subiit tentoria. moestos
Quem nacta est gemitus fundentem pectore ab imo.
At circum socii celerabant prandia, longis
Horrentem et villis, praegrandem et corpore pingui

Vade retro

Vade porro