Excurrunt procul et campos secuere patentes,
Nequidquam extremae speres confinia lucis
Designare tuens ac multis passibus erres
Incertus dubiusque animi, dum a lumine certo
Haud dubiam demum transcurrere detur ad umbram.
Quorum[ERROR: no reftable :]3 etiam causas libeat si nosse latentes,
Accipe! Durum opus est dicto, sed dexter Apollo
Et faciles quid non jubeant sperare Camoenae?
Si medio Phoebi tantum prorumpat ab imo
Irriguus radiorum imber coelumque per amplum
Effundat recto se tramite, quidquid opaci
Corporis objiciat sese cursumque inoretur,
Margine distinctam certo determinet umbram.
Finge etenim, quacumque patet via libera, virgas
A puncto vibrante jubar procurrere recto
Tramite in immensum. Sed qua se corpus opacum
Objicit, infractas dorso consistere, et ultra
Quod superat, vacua spatium rarescere ab aura.
Id spatii, virgas inter quod restat inane,
Nonne vides, omni viduatum luce carebit
Et penitus tenebris mersum nigrescet opacis.
Quod dextra laevaque ictus persensit, inani
Accedat spatio quantum libet, aureus olli
Objice summoto plena luce ingruet imber.
Nam referunt radios virgae, quem abrumpit opaci
Dorsum obicis, non ille ultra progressus ad umbram
Pertinet. Ast alius, quamvis sit proximus olli,
Progreditur liber coeptumque agit aethere cursum.
Quumque omnis puncto radiorum nimbus ab uno
Prorumpat rectusque volet, vi pollet eadem
Et rutilat splendore pari, qui proximus umbrae
Nigranti quique aversas petit avius oras.
At quoniam[ERROR: no reftable :]4 totus Titan nitet, undique et alto
Tela jacit dorso effulgens lucemque ministrat,
Quacumque ignifero nullum de corpore punctum
Cernitur ardentesque genae dorsique recurvi
Margo latet totus, nigrescunt omnia et umbra,
Lumine summoto penitus, densissima regnat.

Vade retro

Vade porro