Quae totum Titana vident speciemque rotundae
Libera prospectant frontis loca, lumine gaudent
Perfusa integro plenaque in luce nitescunt.
Sunt alia in medio, quae partem e fronte nitenti
Aspiciunt, partem interjecta obstacula condunt.
Hic tenebris rutilum lumen miscetur opacis,
Hic tibi confusae dubius male cernitur umbrae
Terminus, hic incerta almae confinia lucis.
Hanc,[ERROR: no reftable :]5 quoniam media est purum jubar inter et umbram,
Pene umbram dixere, suo qui nomine docti
Quaeque notant. Illa, umbroso qua proxima limbo,
Par umbrae similisque, jubar vix excipit ora
Solis ab extrema. Tum quo magis inde recedit,
Clarescit magis et media qua parte nitentis
Prospectat media ora dei, jam luce potenti
Emicat et pleno vix quidquam a lumine distat.
Ipsa[ERROR: no reftable :]6 autem, objecti qua proxima corporis umbra
Exoritur dorso, tenui cur tramite sese
Finiat adstringens, tum quo magis inde recedit
Atque obicem simul et Phoebeam lampada linquit
Progrediens, crescat semper pene umbra magisque
Ambiguus partes margo se tendat in omnes,
Huc animum adverte et facili ratione patebit.
Tot radios inter, qui misi a lampade Solis
Culmina seu tecti sive alti culmina montis
Perradunt perguntque agiles, tu mente sagaci
Contemplare duos: qui nempe a vertice summo
Promicat et fundo contra qui erumpit ab imo.
Ille, alma a luce incertus qui distinet umbram
Nigrantem limes, radiis concluditur istis,
Inter utrumque jacens: tristi prior imminet umbrae,
Contingit pleno loca lumine laeta secundus.
Illi igitur primo exortu procul usque remoti
Paulatim ad sese accedunt et culmine in ipso
Conveniunt flexumque acuunt. Dumque aere aperto
Pergit uterque suum rectus producere cursum,
Se fugiunt iterum et geminato crure decussant.
Namque prior, summo Phoebi cui celsior ortus

Vade retro

Vade porro