Delabi invitam sacris et adesse nefandis.
At Phoebum, subitis cum terras obruit umbris
Aspectumque negat populis, scelerata perosum
Consilia, infandas caedes et mille per orbem
Horrendas labes, infestam avertere frontem
Et clades, olim et ventura ostendere damna;
Sic quondam extincto miseratum Caesare Romam,
Cum caput obscura nitidum ferrugine texit
Impiaque aeternam timuerunt saecula noctem.
Non[ERROR: no reftable :]57 tamen haec semper vanae deliria mentis:
Adfuit illa dies, qua summo ex aethere Titan
Dum videt infami pendens de stipite numen,
Horrendum scelus et caedem aversatus iniquam
Involvit caeca attonitos caligine vultus.
Tempore quanquam illo Tellus quoque et ardua quaeque
Culmina terrificis meritum testata dolorem
Motibus, ipsa etiam vasti tumida aequora ponti
Atque omnis caesum ingemuit natura Tonantem.
O caecas hominum mentes! O pectora dura
Heu nimium durasque super durissima cautes!
Natura ingemuit, disrupta cacumina summis
Montibus, ipsa altis emissa cadavera bustis.
Ast unum mortale genus nil vulnera curat
Flagitiis inflicta suis numenque peremptum.
Quin etiam scelera ingeminat. Nec Terra dehiscit
Abrupta violenter humo! Nec fulmina ab alto
Ingeminata ruunt summosque evertere montes
Et properant meritis Tellurem involvere flaminis!
Quo tamen abripior? Non hoc mihi divus Apollo,
Uranie nec movit opus. Pars multa laboris
Restat adhuc; fas interea consistere fessum
Et vocem reparare novasque resumere vires.

Vade retro

Vade porro