En tandem patuere: en ipsa in limine sacros
Expedit amplexus, Thaumantide cincta perenni,
Caelicolûm et qualis mentes beat. Aspice, quantus
Frontis honos, placido quae vernat gratia vultu:
Vt nil syderibus concedunt lumina, blandae
Nectar vt hyblaeum superat facundia linguae.
Penelopem agnoscas diuinam, cui procus Orbis.
Nec dispar dominae sedes. Mitissimus aer,
Sponte ferax tellus: procul imbres, fulmina, nimbi:
Ignotum quid hyems, quid caeli flammeus ardor:
Autumnus totos, totos ver occupat annos.
Mille voluptatum species, mille obuia passim
Laetitiae argumenta: hìc feruere lacteus amnis;
Melleus hìc spumare latex. Circùm vndique festas
Implexae manibus Charites, blandique Lepores
Exercent choreas: plaudentibus vndique circùm
Nectarei volitant Risus, et Gaudia pennis.
Haec nobis iam meta: huc remi, et carbasa toto
Accelerent nisu: nil iam debere procellis,
Nil pelago superest: tam dulci in littore proras
Perpetuò religandum. O cordis plena voluptas!
O vitae syncera quies! Libare Deotum
Ambrosiam, puro satiari Numinis haustu,
Aeternumque auidis illud constringere votis,
Vnum implet quod vota, exceditque omnia, Pulchrum.
Quis dolor, aut quae tam laeto intercedat amori
Anxietas? Vllamne sitim, aut fastidia norit,
Nectaris aetherei potor, conuiua Tonantis? 40
40. Finitis quicunque Bonis amor imminet, aestu
Ambiguo nunc huc volitans, nunc spargitur illuc:
Instar apis, quae per saltus gentilis Hymetti
Iam thyma; serpillum iam circuit, et modò glauco
Rore maris; niuei pendet iam flore ligustri,
Singula delibans auidè, subitòque relinquens.
Quid faciat? Patulo quanquam aggeret vtraque cornu
Hinc natura suos, illinc sors aemula census;
Nil satis, immenso vacuum dum Numine pectus.

Vade retro

Vade porro