Te vomuit chaos, execrabilis, impia, vecors
Ambitio? Quàm (tu sineres) pacatior Orbis
Degeret? Antiquo starent vt saecla metallo?
Non miserae toties per mutua funera gentes,
Impia non fratrum caderent per vulnera fratres,
Certantesque duos inter lacerata ruinas
Plorarent tot regna suas. Tu buccina Martis,
Irarum fomes, Libitinae calcar, hirudo
Sanguinis innocui, fraudum scelerumque magistra,
Per versum fas atque nefas, per publica damna,
Ad solium properare iubes. Tu, conditus imo
Terrarum ceu saepe sinu, rapidumque sub auras
Vt subitâ meditatus iter Vulcanius ardor,
Compagem solidam Mundi trepidantis ab imo
Eruis, immani latè obuia quaeque tumultu
Concutiens, gelidosque metus, tristesque ruinas,
Et miseros toto propagans aethere luctus. 21
21. Heu quàti Rome, (Quìd Romae diximus?) Orbi
Heu quanti stetit insani ambitiosa cupido
Caesaris? Inde citos per Thessala rura, per vrbes
Hesperias, Nilique domos, Libyaeque calentis
Aequora praecipitans currus, auidumque cruoris
Circumquaque rotans ensem feralis Enyo
Impleuit terras, impleuit stragibus vndas:
Romaque cum centum populis regnisque subactis
Concidit, infelix vnius victima noxae. 22
22. Quìd reliquas memorem pestes? Sat carmine dictum
Iam proprio, quantis agitent praecordia curis
Formido malesana, immensus et ardor habendi:
Nec secus has contra Eumenidas, contraque nocentem
Tristitiam quid opis Ratio, quaeque arma ministret,
Vltima nunc subit, et longè saeuissima, toto
Pectore diuulsam penitùs proscribere pacem,
Criminis admissi ante oculos feralis imago.
Haec illa est, hominum quae noxia corda, flagello
Vipereo insultans, Acherusia torquet Erinnys:
Haec rota, tergeminusque canis, iecorique renato

Vade retro

Vade porro